Bij gelijk eindigen...

[A.Presman]

Ik mis soms beetje de logica.

Wij zeggen allemaal dat wij te hoog aantal remises graag willen bestrijden. Er worden verschillende maatregelen bedacht, o.a. kunstmatige plusjes.

Maar de meest simpele en natuurlijke wijze om "spelen op winst", "nemen risico" bevorderen is iemand die 1 keer wint en 1 keer verliest met een extraatje belonen t.o.v. een andere die 2 keer remise speelt.

Dat hebben meerdere en niet mindere sporten (waar eigenlijk geen remiseprobleem ontstaat) al gerealiseerd. Ze belonen elke winst zelfs met een echte dikke punt.
Dat gaat dus ver voor doelsaldo en voor onderling resultaat. (Laten wij hier niet hebben over balbezit of aantal corners).
Wij gaan niet zo ver. En alleen bij gelijk eindigen wordt naar de aantal overwinnigen gekeken.

En nu barst ineens in de topic "NK Dammen 2008" discussie los dat zelfs dit vindt man teveel. Dat betekent dat iemand die toernooi aantrekkelijker maakt door meer partijen winnen en verliezen moet gelijkgesteld of zelfs benadeeld worden.

[img]images/smilies/icon_rolleyes.gif[/img] [img]images/smilies/shrug.gif[/img] [img]images/smilies/icon_rolleyes.gif[/img] [img]images/smilies/shrug.gif[/img] [img]images/smilies/icon_rolleyes.gif[/img]

Mijn persoonlijke voorkeur gaat nog steeds naar de eerlijke en adembenemende barrage. Optimale vorm van barrage die problemen met "op tijd klaar zijn en gegarandeerd een kampioen hebben" werd zelfs op dit forum besproken (als idee van Georgiev) zoals uit poll te zien was bijna iedereen enthousiast over.

http://laatste.info/bb/viewtopic.php?t=1924
Nu wordt het zelfs niet eens genoemd. Collectieve sclerose?

[Hanco Elenbaas]

Ik mis soms beetje de logica.

Wij zeggen allemaal dat wij te hoog aantal remises graag willen bestrijden. Er worden verschillende maatregelen bedacht, o.a. kunstmatige plusjes.

Maar de meest simpele en natuurlijke wijze om "spelen op winst", "nemen risico" bevorderen is iemand die 1 keer wint en 1 keer verliest met een extraatje belonen t.o.v. een andere die 2 keer remise speelt.

Dat hebben meerdere en niet mindere sporten (waar eigenlijk geen remiseprobleem ontstaat) al gerealiseerd. Ze belonen elke winst zelfs met een echte dikke punt.
Dat gaat dus ver voor doelsaldo en voor onderling resultaat. (Laten wij hier niet hebben over balbezit of aantal corners).
Wij gaan niet zo ver. En alleen bij gelijk eindigen wordt naar de aantal overwinnigen gekeken.

En nu barst ineens in de topic "NK Dammen 2008" discussie los dat zelfs dit vindt man teveel. Dat betekent dat iemand die toernooi aantrekkelijker maakt door meer partijen winnen en verliezen moet gelijkgesteld of zelfs benadeeld worden.



Mijn persoonlijke voorkeur gaat nog steeds naar de eerlijke en adembenemende barrage. Optimale vorm van barrage die problemen met "op tijd klaar zijn en gegarandeerd een kampioen hebben" werd zelfs op dit forum besproken (als idee van Georgiev) zoals uit poll te zien was bijna iedereen enthousiast over.

http://laatste.info/bb/viewtopic.php?t=1924
Nu wordt het zelfs niet eens genoemd. Collectieve sclerose?

Waarom vind jij plusjes 'kunstmatig' Alexander?

Drie punten voor een overwinning is in 2004 teruggedraaid omdat in 'Zwitserse' toernooien er onrechtvaardige sprongen in het klassement worden gemaakt. Het grootste aantal overwinningen als eerste bepalend maken bij gelijk eindigen werd een pleister op de wonde voor de driepuntenliefhebbers, met Eric als een van de voornaamste voorstanders.

Een herhaling wat ik in het NK 2008-topic schreef:
Geen NK zonder organisatoren en sponsors. Het is begrijpelijk dat die op een vaststaand moment een kampioen willen huldigen. Sneldammen na afloop van de laatste ronde willen de meeste spelers niet ( "sneldammen is een andere discipline", "sneldammen na een partij is te zwaar" en "degenen die een korte partij hadden zijn in het voordeel") dus je zult bij gelijk eindigen moeten kiezen tussen een volgorde van plusjes, SB, hoogste aantal overwinningen en onderling resultaat.
Iedereen heeft weer een andere voorkeur, dus laten we het maar aan KNDB-bestuur en bondsraad overlaten hoe dat moet worden ingevuld.

[Hanco Elenbaas]

Wat andere meningen:

Mijn rijtje bij ex aequo:

1. Aantal overwinningen.
2. Beste saldo plusjes/minnetjes
3. Meeste plusjes
4. Anti-SB
5. Anti onderling resultaat
6. Loting of misschien nog iets anders om direct de kampioen te bepalen.

Of heel misschien 1 t/m 6 vervangen door een Vengaboy-barrage: beide spelers een half uur, beslissing valt door winstpartij of vallen vlag, dus de tijd is dan gelimiteerd tot een uur. Maar met drie spelers alweer drie uur, met vier spelers ook drie uur (met kans op weer ex aequo) ...

Nog even een toelichting op 1. Aantal overwinningen. Ik zit namens de problemisten in de bondsraad. En problemisten houden het steevast op 'wit begint en wint'. Een beetje principeel moet ik wel zijn natuurlijk...

En wat de topspelers betreft, die hier een andere mening over hebben: welkom in de bondsraad, er is nog een plaats vrij voor topspelers. En welkom op dit forum.

Mijn rijtje bij ex aequo:

1. Aantal overwinningen.

Waar heb je dan in godsnaam plusjes voor??
Hiermee suggereer je nog steeds dat iemand die in 11 partijen 8 keer wint en 3 keer verliest het beter doet dan iemand die nooit verliest of zelfs maar een gelijkwaardige remise toe hoeft te staan, 5 keer wint en 6 keer een plusremise haalt.

Over wie het hier beter doet valt natuurlijk te twisten, maar als je vindt dat het de eerste speler is (wat blijkt uit jouw volgorde) kun je net zo goed de plusjes afschaffen.

Onderling resultaat is het allerslechtste criterium.
Als dat belangrijk is, wordt een topduel niet een vierpuntenwedstrijd, maar meer dan dat. 2-0 of 0-2 met een bonus voor de winnaar bij gelijkeindigen. Eigenlijk het effect van een zespuntenwedstrijd. Klopt het wat ik zeg?

Dan krijg je de snelle remises weer terug in topduels. De gevaren zijn domweg te groot om er vol in te gaan. Bij een nederlaag is het toernooi immers min of meer naar de knoppen.

Ron, gefeliciteerd!
Een ronde voor het einde van het toernooi al kampioen, dat had ik vantevoren nooit kunnen bedenken.

1) Plusjes
2) Aantal overwinningen
3) SB
4) Onderling resultaat

2, 3 en 4 ter vervanging van loting. Alleen plusjes zijn eerlijk. Alle spelers vinden het oneerlijk dat het aantal overwinningen telt.
Eric, waarom niet het initiatief nemen als bondsraad om de zuurverdiende plusjes ook echt mee te tellen in plaats van de reactionaire FMJD te volgen? Als Nederland plusjes op 1 zet, zal de FMJD spoedig volgen als ze verstandig zijn.

Het beste is trouwens
1) Plusjes
2) Sneldammen; bij remise biedbarrage

en hij is ook nog eens ongeslagen gebleven. Dat laatste is ook niet onbelangrijk...

Dus jij wil bij gelijkeindigen het laagste aantal overwinningen laten tellen?

Gewoon ouderwets barrage! Plusjes, aantal overwinningen... de prullebak in.

Iemand met twee nederlagen, is die dan ook echt zo sterk?

Plusjes boven aantal overwinningen, dat is ook voor mij duidelijk.
Maar op Ron's toernooizege moet niet afgedongen worden, temeer daar hij gisteren al kampioen was en de partij tegen Baljakin daardoor een formaliteit werd.

Yep, Ron terecht kampioen natuurlijk. En als tiebreaker, als je dat perse wilt, plusjes boven aantal overwinningen. Een sneldambarrage is trouwens ook leuk.

[Casper van der Tak]

Alexander, wat mij betreft kun je aanvallend spelen wel belonen, maar dan doe ik dat liever met een driepuntsoverwinning dan met aantal overwinningen bij gelijk eindigen.

Plusjes vind ik zelf niet erg elegant, maar als ze bijgehouden worden, laat ze dan ook meetellen!

Zelf zou ik het liefst een sneldambarrage zien in wat voor vorm dan ook - en de Georgiev formule lijkt me ook geschikt.

[Jan Pieter]

Ik mis soms beetje de logica.

Wij zeggen allemaal dat wij te hoog aantal remises graag willen bestrijden. Er worden verschillende maatregelen bedacht, o.a. kunstmatige plusjes.

Maar de meest simpele en natuurlijke wijze om "spelen op winst", "nemen risico" bevorderen is iemand die 1 keer wint en 1 keer verliest met een extraatje belonen t.o.v. een andere die 2 keer remise speelt.

Dat hebben meerdere en niet mindere sporten (waar eigenlijk geen remiseprobleem ontstaat) al gerealiseerd. Ze belonen elke winst zelfs met een echte dikke punt.
Dat gaat dus ver voor doelsaldo en voor onderling resultaat. (Laten wij hier niet hebben over balbezit of aantal corners).
Wij gaan niet zo ver. En alleen bij gelijk eindigen wordt naar de aantal overwinnigen gekeken.

En nu barst ineens in de topic "NK Dammen 2008" discussie los dat zelfs dit vindt man teveel. Dat betekent dat iemand die toernooi aantrekkelijker maakt door meer partijen winnen en verliezen moet gelijkgesteld of zelfs benadeeld worden.

Tot zover helemaal mee eens. De driepuntenregel wordt in diverse sporten waarin een gelijkspel mogelijk is naar volle tevredenheid gehanteerd. Meeste overwinningen kan als een afgezwakte vorm van deze regel beschouwd worden en dat vind ik dus beter dan niets. En voor wie de eerlijkheid ter discussie stelt: het is echt geen toeval dat Ron de meeste beslissingen achter zijn naam heeft staan. Hij speelt altijd vol voor de winst, met alle risico's die daar bij horen, en dat mag je m.i. best belonen.

Mijn persoonlijke voorkeur gaat nog steeds naar de eerlijke en adembenemende barrage. Optimale vorm van barrage die problemen met "op tijd klaar zijn en gegarandeerd een kampioen hebben" werd zelfs op dit forum besproken (als idee van Georgiev) zoals uit poll te zien was bijna iedereen enthousiast over.

Volgens mij werd dit idee al toegepast bij het NK rapid -maar dan met 15 minuten per speler- voordat Georgiev er mee kwam, dus wat te veel eer om het aan hem toe te schrijven.
Op zich vind ik dit -of een biedbarrage- ook een prima oplossing, maar ik vrees praktische problemen. Al diverse malen hebben spelers na de laatste ronde geweigerd om een barrage te spelen. Zo uit mijn hoofd:
- Van der Wal en ??? in de jaren negentig in Hierden
- Clerc op het NK te Amsterdam
- Sijbrands en Gantwarg bij een kandidatenmatch voor het wk
- Schwarzman en Georgiev bij het wk blinddammen

Als je de sudden death invoert, moet je wel heel zeker weten dat de spelers ook daadwerkelijk aantreden.

[Rein Halbersma]

Ik mis soms beetje de logica.

Wij zeggen allemaal dat wij te hoog aantal remises graag willen bestrijden. Er worden verschillende maatregelen bedacht, o.a. kunstmatige plusjes.

Maar de meest simpele en natuurlijke wijze om "spelen op winst", "nemen risico" bevorderen is iemand die 1 keer wint en 1 keer verliest met een extraatje belonen t.o.v. een andere die 2 keer remise speelt.

Dat hebben meerdere en niet mindere sporten (waar eigenlijk geen remiseprobleem ontstaat) al gerealiseerd. Ze belonen elke winst zelfs met een echte dikke punt.
Dat gaat dus ver voor doelsaldo en voor onderling resultaat. (Laten wij hier niet hebben over balbezit of aantal corners).
Wij gaan niet zo ver. En alleen bij gelijk eindigen wordt naar de aantal overwinnigen gekeken.

En nu barst ineens in de topic "NK Dammen 2008" discussie los dat zelfs dit vindt man teveel. Dat betekent dat iemand die toernooi aantrekkelijker maakt door meer partijen winnen en verliezen moet gelijkgesteld of zelfs benadeeld worden.

Tot zover helemaal mee eens. De driepuntenregel wordt in diverse sporten waarin een gelijkspel mogelijk is naar volle tevredenheid gehanteerd. Meeste overwinningen kan als een afgezwakte vorm van deze regel beschouwd worden en dat vind ik dus beter dan niets. En voor wie de eerlijkheid ter discussie stelt: het is echt geen toeval dat Ron de meeste beslissingen achter zijn naam heeft staan. Hij speelt altijd vol voor de winst, met alle risico's die daar bij horen, en dat mag je m.i. best belonen.

Mijn persoonlijke voorkeur gaat nog steeds naar de eerlijke en adembenemende barrage. Optimale vorm van barrage die problemen met "op tijd klaar zijn en gegarandeerd een kampioen hebben" werd zelfs op dit forum besproken (als idee van Georgiev) zoals uit poll te zien was bijna iedereen enthousiast over.

Volgens mij werd dit idee al toegepast bij het NK rapid -maar dan met 15 minuten per speler- voordat Georgiev er mee kwam, dus wat te veel eer om het aan hem toe te schrijven.
Op zich vind ik dit -of een biedbarrage- ook een prima oplossing, maar ik vrees praktische problemen. Al diverse malen hebben spelers na de laatste ronde geweigerd om een barrage te spelen. Zo uit mijn hoofd:
- Van der Wal en ??? in de jaren negentig in Hierden
- Clerc op het NK te Amsterdam
- Sijbrands en Gantwarg bij een kandidatenmatch voor het wk
- Schwarzman en Georgiev bij het wk blinddammen

Als je de sudden death invoert, moet je wel heel zeker weten dat de spelers ook daadwerkelijk aantreden.

Sijbrands & Gantwarg speelden wel degelijk een barrage (30 min per partij) op Vlieland in 1995, slechts toen ze over gingen tot vluggertjes van 10 minuten per partij kozen de spelers voor loten.

[Hanco Elenbaas]

Nog een reactie uit het NK-topic:

Het is toch makkelijk te berekenen wie dan het beste heeft geacteerd (rating)? Acht overwinningen in zo'n gezelschap vind ik een wereldprestatie. Drie nederlagen erbij is te verklaren: spelen op het scherpst van de snede brengt nu eenmaal risico's met zich mee.

Je hebt het beter verwoord en dan ik het van plan was te verwoorden, Hein!

Vooruit, dan zal ik mij bij MenO aansluiten om de zaak weer in evenwicht te brengen. Als je met plusjes speelt dan moet je die ook durven gebruiken bij gelijk eindigen. Mij is overigens ook niet bekend dat er een verband bestaat tussen meer beslissingen en "scherper op winst spelen" (zo je daar al iets zinvols over zou kunnen zeggen). Volgens mij berust dat idee op een fabeltje. Of vindt heel dammend Nederland nu soms dat Kees Thijssen 13 remises heeft gespeeld omdat hij zo laf was?

[thijs van den broek]

hallo

ik hoor geen enkel positief geluid over sneldambarrage maar waarom worden die dan wel ingesteld bij de halve-finale aspiranten?bij een gelijk aantal punten, overwinningen en als de uitslag van een onderlinge wedstrijd gelijk is. Wat toch goed voor kan komen lijkt me.

[Bastiaan]

Een normaal tempo of rapid (en dan in tegenstelling tot de HF na een x aantal remises wel het tempo opschroeven) heeft mijn voorkeur, maar sneldammen valt altijd nog nog boven plusjes en aantal overwinningen te prevereren.

Overigens mochten er spelers zijn die geen barrage willen spelen dan word roep je de nummer 2 of 3 uit tot winnaar. Waarschijnlijk beinvloed dat de welwillendheid wel enigzins.

[Jan Pieter]

Overigens mochten er spelers zijn die geen barrage willen spelen dan word roep je de nummer 2 of 3 uit tot winnaar. Waarschijnlijk beinvloed dat de welwillendheid wel enigzins.

Het spreekt voor zich dat degene die weigert de nederlaag krijgt toegekend, maar dat heeft weinig invloed. Clerc weigerde destijds een barrage om de vierde plaats te spelen ook al wist hij dat hij dan vijfde zou worden. Hij vertrouwde er waarschijnlijk op dat hij het jaar daarop een keuzeplaats zou krijgen en dat gebeurde inderdaad. Schwarzman liet de eerste plek aan Georgiev waarbij de spelers onderling afspraken het prijzengeld te delen. Sijbrands en Gantwarg wilden loten. Had de organisatie daar niet aan meegewerkt, dan hadden ze samen en muntje kunnen gooien, met de afspraak dat de verliezer van de loting zich terug zou trekken voor de barrage. Het is net als met de 40-zettenregel: op papier ziet het er leuk uit, maar de spelers kunnen hem aan alle kanten ontduiken.

Overigens hoorde ik van Frank Teer dat Georgiev het voorstel voor de sudden death al gelanceerd heeft voordat het op het NK Rapid werd toegepast. Waarschijnlijk komt de eer voor dit idee hem dus toch toe.

[Jan Pieter]

Het scherpste spel tijdens dit NK is misschien wel vertoond door Wim van der Kooij. Toch heeft hij geen enkele overwinning weten te boeken.

Dat niet, maar hij heeft wel een hoop beslissingen achter zijn naam staan. En als hij speelt in een veld met gelijkwaardige dammers dan zullen daar ongetwijfeld ook tweetjes tussen staan. Hij heeft zich niet voor niets geplaatst voor de finale.

Ook Kees Thijssen en Auke Scholma hebben bepaald niet flauw gespeeld. Samen hebben ze 1 partij gewonnen. Dus de aanname dat scherp spel tot meer overwinningen leidt is op zijn zachtst gezegd discutabel.

Als wetenschapper snap jij natuurlijk wel dat de resultaten van een enkel kampioenschap niet zo veel zeggen. Daarvoor is de steekproef te klein. Het onderzoekje van Kosmos ziet er een stuk beter uit en de resultaten daarvan zijn tamelijk overtuigend. In zijn algemeenheid haalt de interessante speler meer beslissingen, en dus vind ik het aantal beslissingen een mooi criterium bij gelijk eindigen.

Zelf had ik ook al willen voorstellen om Heusdens met Dolfing te vergelijken, hoewel ik het minder chique verwoord zou hebben dan Kosmos. 'Dolfing als representant van overzichtelijk spel,' hoe bedenk je het.

[Wieger Wesselink]

Het scherpste spel tijdens dit NK is misschien wel vertoond door Wim van der Kooij. Toch heeft hij geen enkele overwinning weten te boeken.

Dat niet, maar hij heeft wel een hoop beslissingen achter zijn naam staan. En als hij speelt in een veld met gelijkwaardige dammers dan zullen daar ongetwijfeld ook tweetjes tussen staan. Hij heeft zich niet voor niets geplaatst voor de finale.

Ik snap niet wat je hiermee wilt aantonen. Attractief spel zou toch voor meer overwinningen moeten zorgen? Of is dat voor Wim van der Kooij niet weggelegd, en zou hij dus maar beter alles op remise hebben kunnen spelen?

Ook Kees Thijssen en Auke Scholma hebben bepaald niet flauw gespeeld. Samen hebben ze 1 partij gewonnen. Dus de aanname dat scherp spel tot meer overwinningen leidt is op zijn zachtst gezegd discutabel.

Als wetenschapper snap jij natuurlijk wel dat de resultaten van een enkel kampioenschap niet zo veel zeggen. Daarvoor is de steekproef te klein. Het onderzoekje van Kosmos ziet er een stuk beter uit en de resultaten daarvan zijn tamelijk overtuigend. In zijn algemeenheid haalt de interessante speler meer beslissingen, en dus vind ik het aantal beslissingen een mooi criterium bij gelijk eindigen.

Zelf had ik ook al willen voorstellen om Heusdens met Dolfing te vergelijken, hoewel ik het minder chique verwoord zou hebben dan Kosmos. 'Dolfing als representant van overzichtelijk spel,' hoe bedenk je het.

Ik vind de steekproef ter grootte 1 van Kosmos nou ook niet echt statistisch verantwoord...

[Kosmos]

Het scherpste spel tijdens dit NK is misschien wel vertoond door Wim van der Kooij. Toch heeft hij geen enkele overwinning weten te boeken.

Dat niet, maar hij heeft wel een hoop beslissingen achter zijn naam staan. En als hij speelt in een veld met gelijkwaardige dammers dan zullen daar ongetwijfeld ook tweetjes tussen staan. Hij heeft zich niet voor niets geplaatst voor de finale.

Ik snap niet wat je hiermee wilt aantonen. Attractief spel zou toch voor meer overwinningen moeten zorgen? Of is dat voor Wim van der Kooij niet weggelegd, en zou hij dus maar beter alles op remise hebben kunnen spelen?

Ook Kees Thijssen en Auke Scholma hebben bepaald niet flauw gespeeld. Samen hebben ze 1 partij gewonnen. Dus de aanname dat scherp spel tot meer overwinningen leidt is op zijn zachtst gezegd discutabel.

Als wetenschapper snap jij natuurlijk wel dat de resultaten van een enkel kampioenschap niet zo veel zeggen. Daarvoor is de steekproef te klein. Het onderzoekje van Kosmos ziet er een stuk beter uit en de resultaten daarvan zijn tamelijk overtuigend. In zijn algemeenheid haalt de interessante speler meer beslissingen, en dus vind ik het aantal beslissingen een mooi criterium bij gelijk eindigen.

Zelf had ik ook al willen voorstellen om Heusdens met Dolfing te vergelijken, hoewel ik het minder chique verwoord zou hebben dan Kosmos. 'Dolfing als representant van overzichtelijk spel,' hoe bedenk je het.

Ik vind de steekproef ter grootte 1 van Kosmos nou ook niet echt statistisch verantwoord...

Dit zijn de woorden van Martin zelf: " Ik houd het spel liever overzichtelijk." Ik heb laatst de partijen nagespeeld en vond de term overzichtelijk zeer trefzeker gekozen.
JP kwam met een intuitieve stelling: Scherp spel levert meer beslissingen op. Ik wilde domweg kijken of dit uit de cijfers blijkt. Uit de cijfers haalde ik het bewijs van JPs stelling.
Steekproef ter grootte van 1??? Sorry, begrijp ik niet.

[Eric van Dusseldorp]

Ofschoon de uitslag van het kleine poco-mini-onderzoekje van Tjalling mij goed bevalt, ben ik het toch wel een beetje met Wieger eens dat het hier niet gaat om het hoogtepunt van het bedrijven van statistiek.

1. Vergelijking Heusdens-Dolfing. Ik denk dat je tien van dit soort vergelijkingen moet hebben om een duidelijke trend te kunnen signaleren.
2. Hoe meet je inderdaad iemands risicovolle spel. Als ikzelf de opening oversla en later in een klassiekje allerlei gekke dingen ga doen, ben ik dan een scherpe/risicovolle speler of juist niet?

Maar ik dam nu alweer zo'n 35 jaar en voor mij is het duidelijk -en daar heb ik geen statistiek voor nodig- dat (even kort door de bocht):
risicovol spel = meer beslissingen;
risicoloos spel = weinig beslissingen.

Ik zal als bondsraadslid voorlopig nog wel voor aantal overwinningen boven plusjessaldo stemmen. Of misschien toch die Georgiew-herkamp?

[Kosmos]

Ofschoon de uitslag van het kleine poco-mini-onderzoekje van Tjalling mij goed bevalt, ben ik het toch wel een beetje met Wieger eens dat het hier niet gaat om het hoogtepunt van het bedrijven van statistiek.

1. Vergelijking Heusdens-Dolfing. Ik denk dat je tien van dit soort vergelijkingen moet hebben om een duidelijke trend te kunnen signaleren.
2. Hoe meet je inderdaad iemands risicovolle spel. Als ikzelf de opening oversla en later in een klassiekje allerlei gekke dingen ga doen, ben ik dan een scherpe/risicovolle speler of juist niet?

Maar ik dam nu alweer zo'n 35 jaar en voor mij is het duidelijk -en daar heb ik geen statistiek voor nodig- dat (even kort door de bocht):
risicovol spel = meer beslissingen;
risicoloos spel = weinig beslissingen.

Ik zal als bondsraadslid voorlopig nog wel voor aantal overwinningen boven plusjessaldo stemmen. Of misschien toch die Georgiew-herkamp?

Doen we het nog een keer met Oudshoorn en Luteijn. Duidelijk representanten van overzichtelijk resp. overzichtelijk en scherp spel:
Steekproef over alle NKs voor 1988 (hoezo n=1?)
Oudshoorn: 18% beslissingen
Luteijn: 46%

Probeer het zelf maar eens met bijv. Meijer en Scholma. Voorspelling Scholma speelt scherper en is dus bij meer beslissingen betrokken.
Sterker nog, ik poneer de stelling:
Hoe beslissingspercentage is een betrouwbare maat voor hoe scherp iemand speelt.