World Draughts Forum

Kosmos wrote:Alle respect hiervoor, het is me duidelijk dat onze standpunten verschillen, maar dat jullie (Klaas en Eric) steekhoudende argumenten hebben voor de twee uur bedenktijd.
Het is nu dus wachten op de mening van anderen...

Inderdaad, dat communiceert vruchtbaarder. Nog iets. In veel argumentatie wordt publieksvriendelijkheid genoemd. Met dat publiek worden denk ik modale provinciale dammers zoals ik bedoeld. Welnu, het klassieke tempo maakt het mogelijk om bij een dagje WK rustig de explicaties en annecdotes van de demonstrateur (en spelers zelf na afloop) te begrijpen (de pingpongschieterstand van Sijbrands), tussendoor even een half uurtje sfeer te proeven in de plechtige toernooizaal (groetend knikje naar Sijbrands, kijken naar Schwartzman's mimiek, genieten van de rust en je eigen aanwezigheid, zwoegende probleemgevallen, ijsberende grootmeesters, exotische buitenlanders), in de tijdnoodfase bovenop de tafels en stoelen om maar niets te missen van het spektakel en de emoties, rustig even bij de shops van Johan en Lambert-Jan bladeren, bijkletsen met damvrienden, enz, enz. Daarvoor wil ik graag een vrije dag opnemen. Dat alles is bij snelle potjes toch een stuk minder.
Maar anderzijds moet ik toegeven dat de barragedag bij het WK-Challengetoernooi in Stadskanaal 1996 (rondtoernooi, 10 spelers, Rapid, in één dag!) ook een van mijn mooiste damervaringen is geweest.
Ik denk dat we daarom beter kunnen kijken naar èn/èn dan naar òf/òf. Dus laat verschillende disciplines naast elkaar bestaan. Is in andere sporten ook zo.

Klaas van der Laan wrote:

Kosmos wrote:Alle respect hiervoor, het is me duidelijk dat onze standpunten verschillen, maar dat jullie (Klaas en Eric) steekhoudende argumenten hebben voor de twee uur bedenktijd.
Het is nu dus wachten op de mening van anderen...

Inderdaad, dat communiceert vruchtbaarder. Nog iets. In veel argumentatie wordt publieksvriendelijkheid genoemd. Met dat publiek worden denk ik modale provinciale dammers zoals ik bedoeld. Welnu, het klassieke tempo maakt het mogelijk om bij een dagje WK rustig de explicaties en annecdotes van de demonstrateur (en spelers zelf na afloop) te begrijpen (de pingpongschieterstand van Sijbrands), tussendoor even een half uurtje sfeer te proeven in de plechtige toernooizaal (groetend knikje naar Sijbrands, kijken naar Schwartzman's mimiek, genieten van de rust en je eigen aanwezigheid, zwoegende probleemgevallen, ijsberende grootmeesters, exotische buitenlanders), in de tijdnoodfase bovenop de tafels en stoelen om maar niets te missen van het spektakel en de emoties, rustig even bij de shops van Johan en Lambert-Jan bladeren, bijkletsen met damvrienden, enz, enz. Daarvoor wil ik graag een vrije dag opnemen. Dat alles is bij snelle potjes toch een stuk minder.
Maar anderzijds moet ik toegeven dat de barragedag bij het WK-Challengetoernooi in Stadskanaal 1996 (rondtoernooi, 10 spelers, Rapid, in één dag!) ook een van mijn mooiste damervaringen is geweest.
Ik denk dat we daarom beter kunnen kijken naar èn/èn dan naar òf/òf. Dus laat verschillende disciplines naast elkaar bestaan. Is in andere sporten ook zo.

Helemaal mee eens.
Gelukkig hoeft de speeltempo-discussie niet zo principieel te worden als die over de DT.

Klaas van der Laan wrote:Dus laat verschillende disciplines naast elkaar bestaan. Is in andere sporten ook zo.

Je kunt natuurlijk drie NK's en drie nationale competities organiseren, maar het is wel de vraag wat je Het NK en wat je De nationale competitie noemt. Dit zijn natuurlijk ook de wedstrijden die de mooiste plekjes op de damkalender krijgen (rond Pasen, en de zaterdagen), en die verwerkt worden in De ratinglijst. Naamgeving en plaats op de damkalender konden voor de meeste spelers wel eens doorslaggevend zijn bij de keus voor hun favoriete speeltempo.

Jan Pieter wrote:

Klaas van der Laan wrote:Dus laat verschillende disciplines naast elkaar bestaan. Is in andere sporten ook zo.

Je kunt natuurlijk drie NK's en drie nationale competities organiseren, maar het is wel de vraag wat je Het NK en wat je De nationale competitie noemt. Dit zijn natuurlijk ook de wedstrijden die de mooiste plekjes op de damkalender krijgen (rond Pasen, en de zaterdagen), en die verwerkt worden in De ratinglijst. Naamgeving en plaats op de damkalender konden voor de meeste spelers wel eens doorslaggevend zijn bij de keus voor hun favoriete speeltempo.

Je hebt al een sneldam-NK (op één dag) en een NK rapid zou in twee weekenden kunnen.
De bondscompetitie zou ik gewoon in het slakkentempo houden. Blijkens een KNDB-enquête onder landelijke spelers bleek zo'n 80% van de spelers het huidige slakkentempo te ambiëren. Een sneldamtoernooitje binnen een klasse zou weer in één dag kunnen (vroeger was er toch zoiets in de hoogste klasse?).

ik vind dat dammen geen kijksport is. Dit komt m.i. voorral door de speelsnelheid. als voorbeeld de halve finale. ik ben daar geweest. ik vond het niet geweldig allemaal. het duurde uren en er werd niet eens aantrekkelijk gespeeld. Als er nu een sneller speeltempo gebruikt werd was er meer te beleven.

Er waren aan het begin dan ook 2 toeschouwers. Ik en Daniel (Merkus

Jan Pieter wrote: Je kunt natuurlijk drie NK's en drie nationale competities organiseren, maar het is wel de vraag wat je Het NK en wat je De nationale competitie noemt. Dit zijn natuurlijk ook de wedstrijden die de mooiste plekjes op de damkalender krijgen (rond Pasen, en de zaterdagen), en die verwerkt worden in De ratinglijst. Naamgeving en plaats op de damkalender konden voor de meeste spelers wel eens doorslaggevend zijn bij de keus voor hun favoriete speeltempo.

HET NK dammen bestaat dan niet meer. (Wie is DE beste hardloper ter wereld?) Je zult dan soms moeten kiezen, zoals ik ooit eens tussen dammen en schaken heb gekozen. Net zoals meisjes nu ook al vaak moeten kiezen bij gelijktijdig plaatsvindende kampioenschappen. Ook aspiranten en junioren kunnen daarom maar aan één kampioenschap meedoen, ook al hebben ze zich geplaatst voor beide. Jij bedoelt waarschijnlijk wat HET dammen met de meeste status (en faciliteiten) zal zijn. De tijd zal het leren. Bij het schaatsen was er eerst ook vooral het allround-schaatsen. Nu hebben daarnaast afstandskampioenschappen, marathons, sprintkampioenschappen en wereldbekerwedstrijden toch ook hun plaatsje veroverd. De potentie van de sport zal uiteindelijk de status bepalen.

Klaas van der Laan:

"Inderdaad, dat communiceert vruchtbaarder. Nog iets. In veel argumentatie wordt publieksvriendelijkheid genoemd. Met dat publiek worden denk ik modale provinciale dammers zoals ik bedoeld. Welnu, het klassieke tempo maakt het mogelijk om bij een dagje WK rustig de explicaties en annecdotes van de demonstrateur (en spelers zelf na afloop) te begrijpen (de pingpongschieterstand van Sijbrands), tussendoor even een half uurtje sfeer te proeven in de plechtige toernooizaal (groetend knikje naar Sijbrands, kijken naar Schwartzman's mimiek, genieten van de rust en je eigen aanwezigheid, zwoegende probleemgevallen, ijsberende grootmeesters, exotische buitenlanders), in de tijdnoodfase bovenop de tafels en stoelen om maar niets te missen van het spektakel en de emoties, rustig even bij de shops van Johan en Lambert-Jan bladeren, bijkletsen met damvrienden, enz, enz. Daarvoor wil ik graag een vrije dag opnemen. Dat alles is bij snelle potjes toch een stuk minder. "

Ik heb inderdaad ook genoten van de barragedag. Diverse monitoren waarop de partijen live te volgen zijn is fantastisch kijkspekatakel voor de echte liefhebbers.
Bij het WK rapid was het kijkplezier wat mij betreft groter dan bij een gewoon WK. Er waren ook demonstraties met digitale demonstratieborden. En als je even in de zaal ging kijken, kon je niet alleen de ambiance opsnuiven, maar er werden nog zetten gespeeld ook!
Tussen de partijen is er ruimte voor de rustige dingen die Klaas beschrijft. Of de aardige sponsor liet je gezellig meelunchen met de spelers.

De meeste mensen vinden het ook veel leuker om te kijken naar hoe Karel Appel, Peter Klashorst of Herman Brood in enkele minuten een 'schilderijtje' in elkaar kladderen dan om toeschouwer te moeten zijn bij het in alle rust vervaardigen van een meesterwerk door slakken als Rembrandt, Da Vinci of Willink.
Omdat de meeste mensen -en natuurlijk ook ons aller Mart Smeets- het veel plezieriger vinden om Herman, Peter en Karel bezig te zien, is het eigenlijk de hoogste tijd dat schilders van het niveau Rembrandt, Da Vinci en Willink van nu af aan ook alleen maar mogen werken zoals eerdergenoemde modekunstenaars.

Integendeel, alleen moeten schilders van dit niveau het niet vreemd vinden dat er niemand komt kijken naar hun bezigheden. Als het de bedoeling is dat er wel veel mensen komen kijken dan is het beter dat ze het voorbeeld van wijlen Herman Brood volgen.
Hanco, mag ik je een vraag stellen? Wat vind je belangerijker in een partij? Dat je de beste zet speelt of dat je je tegenstander verslaat...
En wat denk je dat de meeste potentiele leden zouden willen?

Klaas van der Laan wrote:Welnu, het klassieke tempo maakt het mogelijk om bij een dagje WK rustig de explicaties en annecdotes van de demonstrateur (en spelers zelf na afloop) te begrijpen ... Daarvoor wil ik graag een vrije dag opnemen. Dat alles is bij snelle potjes toch een stuk minder.

Ben jij dan een van de zeldzame dammers die vanaf het begin van een ronde aanwezig is? Mijn ervaring is dat de toeschouwers pas na een uur of 2 komen binnendruppelen en dat Sijbrands ook dan pas met zijn explicaties begint. De eerste uren is er niets te beleven, weet iedereen, en ook na 2 uur hebben de meesten na 5 minuten speelzaal alweer genoeg gezien. Tijd voor koffie, bijkletsen met vrienden, wat vluggertjes, en de explicaties. Pas in de tijdnoodfase gaat men weer de speelzaal in.
Bij rapid-dammen kun je net zolang aanwezig zijn, maar heb je het voordeel dat je in die tijd wel de hele partij ziet. En wie wat meer tijd heeft, kan zelfs twee rondes zien. Tel uit je winst.

Arjen de Mooij wrote: Hanco, mag ik je een vraag stellen? Wat vind je belangerijker in een partij? Dat je de beste zet speelt of dat je je tegenstander verslaat...
En wat denk je dat de meeste potentiele leden zouden willen?

Het hangt van mijn stemming af Arjen, welke zet ik speel, de beste, de mooiste, de moeilijkste, de interessantste, de meest leerzame, de degelijkste, de meest vervlakkende. Vele mogelijkheden. Het gaat niet alleen maar om het winnen.
Maar ik denk dat de meeste potentiële leden willen winnen.
Wat denk jij, waar wil je naartoe met die vragen?
Bedoel je dat het huidige speeltempo een hoger winstpercentage in de weg staat en dat we daarom maar minder tijd moeten krijgen?

Jan Pieter wrote:

Klaas van der Laan wrote:Welnu, het klassieke tempo maakt het mogelijk om bij een dagje WK rustig de explicaties en annecdotes van de demonstrateur (en spelers zelf na afloop) te begrijpen ... Daarvoor wil ik graag een vrije dag opnemen. Dat alles is bij snelle potjes toch een stuk minder.

Bij rapid-dammen kun je net zolang aanwezig zijn, maar heb je het voordeel dat je in die tijd wel de hele partij ziet. En wie wat meer tijd heeft, kan zelfs twee rondes zien. Tel uit je winst.

Begin jaren '90 hebben Jan Kok, Ronald Zwart en Harry de Hardt van Damclub Den Haag tot drie keer toe een schitterend jaarlijks rapidetoernooi georganiseerd.
Ik heb het genoegen gehad alle drie keer te kunnen deelnemen, geweldig!
Maar: nauwelijks publiek, terwijl daar toch Schwarzman, Gantwarg, Presman, Oudshoorn, Heusdens en ga zo maar door meededen.
In 1999 organiseerde Harm Wiersma het WK rapide.
Ik ben naar de dag in Hoorn geweest. Totaal 20 andere toeschouwers geteld. Volgens de verhalen was dat nog veel vergeleken bij de andere plaatsen die werden aangedaan.
Jammer, want op zich klinken de argumenten van Jan Pieter plausibel. Alleen, ze werken niet in de praktijk.
Waarom was er wel zoveel publiek tijdens de Suikertoernooien in Krasnapolsky en tijdens het afgelopen Pan-Amerikaans kampioenschap op Haïti?
(Zie: http://fmjd.org/bb/album_cat.php?cat_id=8 )

Rapiddammen gaat vermoedelijk te snel om vruchtbaar met demonstratieborden te werken. Bij dammen met het klassieke speeltempo is dat wèl goed mogelijk. En met zo'n zes/zeven partijen annex demonstratieborden gebeurt er natuurlijk altijd wat.
Op die manier naar dammen kijken vind ik aantrekkelijk.

Eric van Dusseldorp wrote:Rapiddammen gaat vermoedelijk te snel om vruchtbaar met demonstratieborden te werken. Bij dammen met het klassieke speeltempo is dat wèl goed mogelijk. En met zo'n zes/zeven partijen annex demonstratieborden gebeurt er natuurlijk altijd wat.
Op die manier naar dammen kijken vind ik aantrekkelijk.

Het maakt natuurlijk ook uit wie de explicaties verzorgt. Als Sijbrands het doet, kun je je verheugen op een helder verhaal, waar ook 'het idee' erachter vertelt wordt. Als Auke Scholma samen met Mogiljanski het doet (Amersfoort, Sijbrands - Tsjizjov), kun je je verheugen op entertainment (Mogiljanski) en een serieuzere partij benadering van Scholma. Voor beide is wat te zeggen, maar naar mijn idee was er in de kranten een heel apart verhaal gekomen over het explicatieduo in Amersfoort. Was voor mij ook een extra reden om wat vaker langs te komen. En voor wie er bij was, de spanning van de 20e partij was om te snijden.....

wat een geleuter allemaal weer