Regionaal Kwalificatietoernooi 2013

[Fred van Amersfoort]

Mijn voorstel is tot heden genegeerd. Dus nog maar een keer. Schaf die hele kwalificatietoestand maar af. Nr 1-12 op de ranking speelt om de titel van Nederland. De provinciale kampioenen om de amateurtitel. Desnoods voeg je die amateurkampioen en de hoogste Nederlander bij het open NK toe aan die finale. Het is toch nooit goed. Dat hele gezeur over die kwalificatie is vele male ernstiger dan de minimale gevolgen van het systeem op de ranglijst.

[Jasper Daems]

Volgens mij heeft Frits een klap mei in moalpude han of in normaal Nederlands een tik van de molen.
Het ligt volgens mij wel wat genuanceerder.
In het Heerhugowaard Open 2012 is Georgiev van het begin af aan een speler in de kopgroep. Volgens deze nieuwe wet van Luteijn zou Georgiev (met de hoogste aanvangsrating) dan in het nadeel zijn. Niks is minder waar, Georgiev wint gewoon het toernooi en heeft de sterkste tegenstandersrating.
In het EK Emmen 2012 wint Chizhov (toch ook een hoge aanvangsrating) met de hoogste gemiddelde tegenstandersrating. Weliswaar heeft hij misschien het voordeel gehad van het fenomeen van de eenzame koploper (wrs. ook nog terecht), maar Valneris (toch ook een kanon) is dan in de tweede puntengroep in het nadeel geweest? En wat zien we: Valneris heeft de een na hoogste weerstandsrating gehad en eindigt uiteindelijk als tweede. Ik weet niet wat de zegslieden van Luteyn en/of technische commissie van FMJD precies hebben geanalyseerd, maar dit duidt juist toch op een iets andere situatie.
En Roel Boomstra tijdens het EK. Die speelt de eerste drie partijen remise en Chizhov gaat er met 5 uit 3 vandoor. En daardoor moet Roel eigenlijk een rondje onderom maken (wel een citaat van Luteyn dat hout snijdt), en krijgt hij nooit meer de tegenstandersrating van een Chizhov of Valneris (ook 5 uit 3). Niks geen nadeel van een hoge aanvangsrating, nee gewoon slecht beginnen. En dat is wel het belangrijkste voor die toppers bij een Zwitsers toernooi op rating. In het begin de klappers maken.

Maar werd er zoals Kosmos terecht opmerkte ook nog gedamd bij de NK Kwalificatie?
Er zijn 46 partijen in de laatste twee ronden gespeeld, daar zal toch nog wel iets over te vertellen zijn? Kom op deelnemers, laat nog eens wat zien.

Piet

Ik geloofde het in eerste instantie ook niet...

Maar het gaat om een toernooi, zoals het Europees kampioenschap met een groot aantal spelers rond 2300 punten. Deze spelers beginnen de eerste twee ronden in meerderheid met twee tweetjes. Daarna spelen ze alles remise. Daarbij krijgen een verrassende aantal spelers precies dezelfde tegenstanders (elkaar). De uitslagen in de eerste ronde helpen niet, omdat deze gespeeld zijn tegen zwakkere spelers met allemaal ongeveer dezelfde elo. Na twee overwinningen en zeven remises staat de ranglijst voor de betreffende groep in omgekeerde volgorde van de aanvangsrating.

Wanneer een speler de eerste drie ronden wint en verder niemand anders, dan is deze speler in het voordeel, omdat hij eerder de hogere ratings als tegenstander krijgt. Ook al zou later een van de andere spelers er nog bij weten te komen, dan komt hij nooit meer aan deze tegenstanderrating.

Het bovenstaande verschijnsel is niet initieel vastgesteld op basis van wiskunde, maar op basis van ervaring. Steeds meer topspelers gingen zich afvragen, waarom aan het einde van een toernooi de grote puntengroepen in omgekeerde volgorde staan van de aanvangsrating. De technische commissie heeft hetzelfde verschijnsel geconstateerd. De oplossing van Henk Stoop zou wellicht het begin van een oplossing kunnen zijn. Een ander idee is om iets te verzinnen, waardoor niet de eigen rating, maar de rating van de tegenstander meer invloed heeft. Het is alvast onbevredigend, dat sterke professionele spelers weinig verdienen in een Zwitserstoernooi en amateurs wel.

Je verhaal klopt niet. Kijk maar eens naar Valneris zijn tegenstandersrating aan het einde van het toernooi tov alle lagere ratings die vanaf ronde 3 in zijn puntengroep zaten (hij maakte zelf nog een rondje onderlangs omdat hij de 2e ronde remiseerde). Om bijvoorbeeld met Kees Thijssen te vergelijken: daarop staat hij na 2 ronden al 143 tegenstandersratingpunten voor, het verschil met Bulatov (de laagste rating die plus 2 had) is zelfs nog vele malen groter. Dit opgebouwde verschil in de beginfase maken beide heren niet meer goed (als zowel Bulatov, Kees en hijzelf remise hadden gespeeld was hij als hoogste geeindigd van de 3).

[Jan Pieter]

Het bovenstaande verschijnsel is ... vastgesteld op basis van ... ervaring. Steeds meer topspelers gingen zich afvragen, waarom aan het einde van een toernooi de grote puntengroepen in omgekeerde volgorde staan van de aanvangsrating. De technische commissie heeft hetzelfde verschijnsel geconstateerd.

Kun je een aantal voorbeelden geven van zulke toernooien?

[Wieger Wesselink]

Barkel - Thijssen

Wit kon de voorstopper eruit trekken ...

Dat vind ik een bijzonder fraaie combinatie! Vooral doordat deze zo goed verborgen is.

[Luteijn]

Het bovenstaande verschijnsel is ... vastgesteld op basis van ... ervaring. Steeds meer topspelers gingen zich afvragen, waarom aan het einde van een toernooi de grote puntengroepen in omgekeerde volgorde staan van de aanvangsrating. De technische commissie heeft hetzelfde verschijnsel geconstateerd.

Kun je een aantal voorbeelden geven van zulke toernooien?

Er zijn diverse toernooien, waarin het verschijnsel te vinden is. Daarbij kunnen we denken aan Uffa, Diverse zomertoernooien (Salou) en het Europees kampioenschap. Hier onder probeer ik de scoretabel van het Europees kampioenschap te tonen. Het is wat moeilijk leesbaar. Maar je kunt ook naar toernooibase gaan en daar kijken. Daarbij zie je gevallen, waarin het klopt het en gevallen waarin het niet klopt. Reeds opgemerkt is, dat een speler, die in een vroeger stadium hoog komt te staan, eindigt boven iemand, die daar meer tijd voor nodig heeft.

Theoretisch gezien is het systeem op basis van TPR ideaal. De makke zit hem in het grote aantal remises, dat er valt in ons spel. Daardoor gedraagt de eindstand zich niet zoals je dat graag wilt zien (De sterkere speler wordt vastgezogen in het hoge remisepercentage). Theoretische gezien zou je kans van 1 moet hebben om te winnen bij een elo-verschil van 100. In de praktijk ligt die kans veel lager. Een speler met 100 punten elo minder, die alles wat in de buurt komt er vanaf hakt, maakt simpelweg remise. Daardoor heeft hij een goede score. Maar een knappe prestatie is het niet.

De vraag is of het verschijnsel van benadeling van de sterkere speler systematisch is of niet. Wanneer je onderstaande lijst bekijkt, dan geldt deze kennelijk benadeling voor ongeveer de helft van de spelers en voor de andere helft niet. De spelers, die eruit springen hebben soms een andere score opbouw (Vermin).

Pl Naam FMJD-
rating Cat. We Wi Re Ve Pu Trati Erati
1 [Rusland] Alexey Chizhov GMI 2375 Fin 9 3 6 0 12 2356.22 2375
2 [Letland] Guntis Valneris GMI 2406 Fin 9 3 6 0 12 2318.89 2406
3 [Nederland] Pim Meurs GMI 2372 Fin 9 3 6 0 12 2304.00 2372
4 [Rusland] Ainur Shaibakov MI 2323 Fin 9 3 6 0 12 2299.00 2323
5 [Rusland] Mourodoullo Amrillaew GMI 2339 Fin 9 4 4 1 12 2293.78 2339
6 [Nederland] Kees Thijssen GMI 2341 Fin 9 2 7 0 11 2312.78 2341
7 [Wit-Rusland] Anatoli Gantvarg GMI 2370 Fin 9 2 7 0 11 2304.44 2370
8 [Rusland] Alexander Georgiev GMI 2445 Fin 9 2 7 0 11 2299.44 2445
9 [Nederland] Ron Heusdens GMI 2316 Fin 9 3 5 1 11 2289.22 2316
10 [Litouwen] Edvard Buzinskij GMI 2316 Fin 9 2 7 0 11 2286.89 2316
11 [Nederland] Roel Boomstra GMI 2402 Fin 9 2 7 0 11 2276.89 2402
12 [Ukraine] Artem Ivanov MI 2346 Fin 9 3 5 1 11 2252.22 2346
13 [Wit-Rusland] Andrei Tolchykau MI 2333 Fin 9 3 5 1 11 2249.44 2333
14 [Rusland] Anton Permyakov 2118 Fin 9 3 5 1 11 2248.11 2118
15 [Duitsland] Vadim Virny GMI 2386 Fin 9 3 5 1 11 2218.11 2386
16 [Nederland] Martin Dolfing GMI 2366 Fin 9 2 7 0 11 2213.89 2366
17 [Wit-Rusland] Alexander Bulatov GMI 2284 Fin 9 2 6 1 10 2317.33 2284
18 [Nederland] Wouter Sipma MF 2215 Fin 9 3 4 2 10 2315.11 2215
19 [Ukraine] Igor Kirzner GMI 2271 Fin 9 1 8 0 10 2282.89 2271
20 [Nederland] Cor van Dusseldorp MI 2280 Fin 9 2 6 1 10 2282.11 2280
21 [Rusland] Alexander Getmanski GMI 2365 Fin 9 1 8 0 10 2267.22 2365
22 [Nederland] Frerik Andriessen MI 2292 Fin 9 3 4 2 10 2261.33 2292
23 [Ukraine] Yuriy Anikeev GMI 2327 Fin 9 2 6 1 10 2261.00 2327
24 [Nederland] Michiel Kroesbergen MF 2306 Fin 9 2 6 1 10 2254.11 2306
25 [Nederland] Jacob Okken MF 2264 Fin 9 3 4 2 10 2247.00 2264
26 [Nederland] Jan Groenendijk 2154 Fin 9 4 2 3 10 2236.56 2154
27 [Nederland] Alexander Baliakin GMI 2390 Fin 9 2 6 1 10 2234.00 2390
28 [Nederland] Sven Winkel MI 2308 Fin 9 1 8 0 10 2218.56 2308
29 [Zwitserland] Hans Vermin GMI 2359 Fin 9 4 2 3 10 2207.56 2359
30 [Nederland] Auke Scholma GMI 2317 Fin 9 1 8 0 10 2205.89 2317
31 [Wit-Rusland] Evgueni Watoetin GMI 2326 Fin 9 2 6 1 10 2149.00 2326

[Jan Pieter]

Er zijn diverse toernooien, waarin het verschijnsel te vinden is. Daarbij kunnen we denken aan Uffa, Diverse zomertoernooien (Salou) en het Europees kampioenschap. Hier onder probeer ik de scoretabel van het Europees kampioenschap te tonen. ... Wanneer je onderstaande lijst bekijkt, dan geldt deze kennelijk benadeling voor ongeveer de helft van de spelers en voor de andere helft niet. De spelers, die eruit springen hebben soms een andere score opbouw (Vermin).

Eerlijk gezegd zie ik praktisch niets van het 'Luteijn-effect' in deze eindstand. Ik let daarbij op
1) de kop van de ranglijst, want de stelling is dat daar de grootmeesters elkaar in de weg zitten
2) de spelers daar met kleine verschillen in tegenstandersrating. De claim is immers dat praktisch alle spelers in een puntengroep elkaar treffen en dat het enige verschil in tegenstandersrating tussen een top-grootmeester en een gewone grootmeester wordt veroorzaakt door hun onderlinge partij. Gaan we uit van een ratingverschil van 90 punten en deel je dit door de 9 gespeelde partijen, dan kan het effect in tegenstandersrating een punt of 10 zijn.

Eerst maar de 12-punters, in een wat leesbaarder formaat (copy-paste de stand vanuit toernooibase naar een spreadsheet, verwijder enkele kolommen, edit nog een beetje, en sla op als tekstfile):

Code: Select all

                                +    =    -      Tegenst   Eigen
  1    Alexey Chizhov       9   3    6    0    12  2356    2375 
  2    Guntis Valneris      9   3    6    0    12  2319    2406 
  3    Pim Meurs            9   3    6    0    12  2304    2372 
  4    Ainur Shaibakov      9   3    6    0    12  2299    2323 
  5    Mourodoullo Amrillae 9   4    4    1    12  2294    2339 

Geen sprake van een omgekeerde volgorde, integendeel. De drie mannen met de hoogste rating staan bovenaan. Gaan we door naar de 11-punters:

Code: Select all

                                +    =    -      Tegenst   Eigen                                                      
  6    Kees Thijssen        9   2    7    0    11  2313    2341 
  7    Anatoli Gantvarg     9   2    7    0    11  2304    2370 
  8    Alexander Georgiev   9   2    7    0    11  2299    2445 
  9    Ron Heusdens         9   3    5    1    11  2289    2316 
  10   Edvard Buzinskij     9   2    7    0    11  2287    2316 
  11   Roel Boomstra        9   2    7    0    11  2277    2402 
  12   Artem Ivanov         9   3    5    1    11  2252    2346 
  13   Andrei Tolchykau     9   3    5    1    11  2249    2333 
  14   Anton Permyakov      9   3    5    1    11  2248    2118 
  15   Vadim Virny          9   3    5    1    11  2218    2386 
  16   Martin Dolfing       9   2    7    0    11  2214    2366 
 

Opnieuw geen sprake van een omgekeerde volgorde, dus dan maar wat individuele gevallen bekijken.
- Georgiev staat nipt (5 ratingpunten) onder Gantwarg. Dat zou het gevolg kunnen zijn van hun onderlinge partij, edoch, ze hebben elkaar niet getroffen op het EK.
- Idem voor Boomstra. Die staat ondanks zijn hogere eigen rating vlak onder Heusdens en Buzinskij. Hij heeft echter niet tegen hen gespeeld.
- Tenslotte Virny en Dolfing. Staan met tamelijk hoge eigen ratings onderaan bij de 11-punters, maar het verschil in tegenstandersrating is veel groter dan veroorzaakt kan zijn door een onderlinge partij met een mindere god in deze puntengroep.
Tenslotte de 10-punters:

Code: Select all

                                +    =    -      Tegenst   Eigen                                                      
  17   Alexander Bulatov    9   2    6    1    10  2317    2284 
  18   Wouter Sipma         9   3    4    2    10  2315    2215 
  19   Igor Kirzner         9   1    8    0    10  2283    2271 
  20   Cor van Dusseldorp   9   2    6    1    10  2282    2280 
  21   Alexander Getmanski  9   1    8    0    10  2267    2365 
  22   Frerik Andriessen    9   3    4    2    10  2261    2292 
  23   Yuriy Anikeev        9   2    6    1    10  2261    2327 
  24   Michiel Kroesbergen  9   2    6    1    10  2254    2306 
  25   Jacob Okken          9   3    4    2    10  2247    2264 
  26   Jan Groenendijk      9   4    2    3    10  2237    2154 
  27   Alexander Baliakin   9   2    6    1    10  2234    2390 
  28   Sven Winkel          9   1    8    0    10  2219    2308 
  29   Hans Vermin          9   4    2    3    10  2208    2359 
  30   Auke Scholma         9   1    8    0    10  2206    2317 
  31   Evgueni Watoetin     9   2    6    1    10  2149    2326 

Van de acht spelers met een rating van 2300+ staan er vijf onderaan in deze puntengroep, maar alleen van Baljakin kun je zeggen dat hij een plekje gezakt is door een remise tegen iemand boven hem (Okken). Voor de anderen geldt dat het verschil in tegenstandersrating te groot is om veroorzaakte te zijn door het 'Luteijn-effect'.

Om te bewijzen dat het 'Luteijn-effect' in sterk bezette toernooien een serieuze rol speelt, zul je m.i. toch echt met een beter voorbeeld moeten komen. Dat het effect al merkbaar is bij grootmeesters met minimale ratingverschillen (in je voorbeeld 2350, 2351 en 2351) is een stelling die me sowieso onhoudbaar lijkt.

[Piet Bouma]

Theoretisch gezien is het systeem op basis van TPR ideaal. De makke zit hem in het grote aantal remises, dat er valt in ons spel. Daardoor gedraagt de eindstand zich niet zoals je dat graag wilt zien (De sterkere speler wordt vastgezogen in het hoge remisepercentage). Theoretische gezien zou je kans van 1 moet hebben om te winnen bij een elo-verschil van 100. In de praktijk ligt die kans veel lager. Een speler met 100 punten elo minder, die alles wat in de buurt komt er vanaf hakt, maakt simpelweg remise. Daardoor heeft hij een goede score. Maar een knappe prestatie is het niet.

Frits, jouw effecten van de eigen rating zijn niet aan te tonen.

Wel geef je aan dat bij Zwitserse toptoernooien de remisemarge tussen topspelers (en ook de wat mindere spelers) groot is. En dat ook daar (net als bij normale rond toptoernooien en een match tussen toppers) het verschil bijna niet meer is te maken.

De gekunstelde manier is dan om TPR of tegenstandersrating in het leven te roepen om toch maar een eindstand vast te stellen. Of ook Solkoff of gewoon WP.
De FMJD neemt bij de World Cups al een vlucht naar barrages, rapid, sneldampartij en dan ook nog de Lehman-Georgiev barrage. Het gevolg: er worden meer sneldampartijen gespeeld dan normale partijen. Is dat waar we op zitten te wachten? Georgiev of Chizhov, die in zetjes gaan lopen, waar ze in normale partijen van zijn levensdagen niet in gaan tuinen!

Ik heb naar aanleiding van het WK 2011 een groot aantal partijen met plusjes becommentarieerd. En dat ze vele malen op volstrekt normale manier het krachtsverschil tussen spelers hebben aangetoond. Bekijk de eindstand van het WK 2011 nog maar eens. De minnetjes vallen merendeels onderin de ranglijst. Dus het verschil wordt met de plusjes in een normale partij gemaakt.

Moet je als FMJD je niet eens gaan beraden, dat je ook bij Zwitserse toernooien gewoon de plusjes als criterium gaat invoeren? Dan houden we een denksport met normale bedenktijd en geen partijen met 10 seconden op de klok en 15 seconden op de klok, waarbij de handigheid met de handen veel meer van belang wordt, dan het denken met de hersenen.
De vlucht naar de drie-om-een, wat vaak toch een item is mbt de krachtsverschillen, is dan een nederlaag (hoe klein dan ook) die in de ranglijst mee gaat tellen.
Ik denk dat je het in eerste instantie niet gelooft.

Maar de uitslagentabel van het WK 2011 bevestigt het krachtsverschil veel meer dan jouw hypothese betreffende de eigen hoge aanvangsrating, die in het nadeel zou zijn bij een Zwitsers toernooi op TPR of tegenstandersrating.
Dus hoe denk je in tweede instantie over een Zwitsers toernooi met plusjes?

En heb je ook nog een leuk fragment van de NK Kwalificatie?
Want dat is eigenlijk het hoofdonderwerp van dit topic

[Luteijn]

Frits, jouw effecten van de eigen rating zijn niet aan te tonen.

Piet inderdaad blijkt uit de scorlijst van het Europees kampioenschap niet duidelijk, dat het verschijnsel bestaat resp. relevant is. Evenwel sommige topspelers zijn er heilig van overtuigd, dat het bestaat. Dat geldt voor de kwalificatiewedstrijden en dat geldt voor grote Zwitsers toernooien.

We moeten daarbij kennelijk onderscheid maken tussen eerste en twee orde effecten. In het Europees kampioenschap blijken de eerste orde effecten overheersend geweest te zijn. De poging om het verschijnsel aan te tonen bij spelers, die geen eenvormig score verloop hebben, is lastig. De paring bij een Toernooi op TPR heeft een gemiddeld ELO/verschil in de eerste ronde van 300, In de tweede ronde van 200 en in derde ronde van orde van grootte 100. Daarna is het ELO/verschil meestal niet elevant meer. Je zou verwachten, da er veel gevallen zouden zijn, waarbij in de eerste ronden gewonnen wordt en daarna niet meer.

Om het verschijnsel te kunnen aantonen heb je spelers nodig, die de eerste twee ronden hebben gewonnen en daarna alles remise hebben gespeeld. Dat is weinig voorgekomen. In de groep met 10 punten heeft vrijwel iedereen een keertje een nul aan de broek gekregen. Dus bij deze jongens is het niet goed na te gaan. In de 11 punten groep zijn er maar een paar met 7 remises. Daarbij is het vereist, dat de overwinningen gevallen zijn in de eerste twee ronden. Zodra daar verschillen in komen, dan is het niet meer na te gaan, vanwege de primaire effecten, die gaan overheersen.

De conclusie uit deze discussie is, dat de secondaire effecten in eentoernooi als het Europees kampioenschap aanwezig kunnen zijn, maar niet gemakkelijk aantoonbaar zijn. In een de ranglijst van het kwalificatietoernooi is het verschijnsel m.i. geheel niet relevant. Dus twijfel aan de 'eerlijkheid' van de bereikte ranglijst op basis van het 'tweede orde effect' is nauwelijks mogelijk.

Het moge prettig zijn, dat het Zwitsers om in korte tijd een redelijke ranglijst te bereiken overeind blijft. Zonder het Zwitsers zijn bepaalde krachtmetingen simpelweg niet mogelijk. Een WK geeft vaak een dermate hoog remisepercentage, dat de ranglijst daar erg afhankelijk is van de geluksfactor. De kosten van een WK zijn verschrikkelijk hoog. Ik denk dan ook, dat we het WK met een rondtoernooi maar moeten afschaffen.

[Jan Pieter]

Van Frank Teer hoorde ik dat vooral tijdens het EK 2010 geklaagd is over het nadeel dat spelers met een hoge rating zouden ondervinden (hierna: 'Luteijn-effect'), reden om ook dit toernooi eens te bekijken. De eenzame winnaar met 13 punten (Georgiev) kunnen we buiten beschouwing laten en vanaf de 10-punters regent het beslissingen (nou ja, er is in elk geval niemand zonder nederlaag), dus ook die zijn niet interessant voor een studie naar het Luteijn-effect. Resteren de 12- en 11-punters.

In de eerste plaats valt op dat er binnen deze puntengroepen weinig partijen zijn gespeeld. Het idee dat er (nagenoeg) rondgespeeld wordt binnen een groep klopt dus niet. Ook het idee dat toppers vaak starten met een aantal zeges en daarna louter remise spelen, komt niet overeen met de praktijk, zeker niet bij de 12-punters. Virny komt nog het dichtst in de buurt met winst in ronde 2, 4 en 5. Verder hebben we Amrillaev (2, 4, 8), Meurs (1, 3, 7) en Dolfing (2, 4, 9). Buzinskij en Heusdens vallen helemaal buiten het plaatje met een nederlaag en vier overwinningen.

Maar ook al komt het op een andere manier tot stand dan Frits beschrijft, er is één situatie waarin we van het Luteijn-effect kunnen spreken: Virny heeft remise gespeeld tegen Buzinskij en met een ratingverschil van 51 gedeeld door 9 rondes levert dat Boezinskij ruim 5 punten voordeel op in zijn tegenstandersrating. Neem je dit dit voordeel weg door beide spelers een virtuele remise tegen zichzelf toe te kennen (hierna: 'Stoop-correctie'), dan wisselen Buzinskij en Virny van plek, want in de huidige eindstand bedraagt het verschil in tegenstandersrating 4 punten.

Code: Select all

                                               +     =     -          Tegenst   Eigen
     2          Mourodoullo Amrillaev   9      3     6     0      12    2307    2338 
     3          Pim Meurs               9      3     6     0      12    2303    2351 
     4          Edvard Buzinskij        9      4     4     1      12    2290    2326 
     5          Vadim Virny             9      3     6     0      12    2286    2377 
     6          Martin Dolfing          9      3     6     0      12    2270    2377 
     7          Ron Heusdens            9      4     4     1      12    2229    2345 

Bij de 11-punters bevinden zich zes spelers zonder nederlaag (dwz 2+ en 7=), die onderling vijf partijen hebben gespeeld. De duels van Chizhov tegen de laag ingeschaalde Boomstra en Domchev hadden voor een Luteijn-effect kunnen zorgen, evenals de partij Getmanski-Domchev, ware het niet dat boven zowel Chizhov als Getmanski een groot gat in tegenstandersrating gaapt. Ook met Stoop-correctie verandert er niets voor hen.
Wel van belang zijn de partijen van Boomstra tegen Valneris en Baljakin. Laatstgenoemden verliezen hiermee beiden een punt of 10 aan tegenstandersrating (een kleine 100 punten verschil gedeeld door 9 rondes) en omdat Boomstra een voorsprong van 6 c.q. 8 punten op hen heeft, zouden zij met Stoop-correctie boven Boomstra eindigen. Echter, de Stoop-correctie veroorzaakt in dit geval 'collateral damage', want Valneris en Baljakin schuiven niet alleen Boomstra voorbij, maar ook Domchev. Die heeft zijn hoge tegenstandersrating verzameld zonder zijn directe concurrenten te duperen met zijn lage rating, en bij hem is er dus geen sprake van correctie van een onterecht voordeeltje, maar van een straf voor zijn relatief lage rating.

Code: Select all

                                               +     =     -          Tegenst   Eigen
     8          Roel Boomstra           9      2     7     0      11    2315    2316 
     9          Aleksej Domchev         9      2     7     0      11    2310    2310 
    10          Guntis Valneris         9      2     7     0      11    2309    2409 
    11          Alexander Baliakin      9      2     7     0      11    2307    2414 
    12          Ainur Shaibakov         9      3     5     1      11    2296    2247 
    13          Alexander Getmanski     9      2     7     0      11    2282    2353 
    14          Artem Ivanov            9      3     5     1      11    2280    2313 
    15          Andrei Tolchykau        9      3     5     1      11    2271    2345 
    16          Alexey Chizhov          9      2     7     0      11    2252    2385 
    17          Mariusz Adamaszek       9      4     3     2      11    2227    2250 
    18          Lukasz Kosobudzki       9      3     5     1      11    2210    2075 
    19          Yuriy Lagoda            9      3     5     1      11    2200    2251 

Conclusies:
- het Luteijn-effect doet zich in een beperkt aantal gevallen voor, en wel als:
* er een groot verschil in eigen rating is
* er een klein verschil in tegenstandersrating is
* de betreffende spelers elkaar ontmoet hebben (wat bepaald geen vanzelfsprekendheid blijkt binnen een puntengroep)
- als het effect zich voordoet, resulteert dat in de praktijk in een verschuiving van 1 of 2 plaatsen.
- het Luteijn-effect kan ongedaan gemaakt worden via de Stoop-correctie, maar dat levert het risico van onschuldige slachtoffers op.

[Fred van Amersfoort]

Met alle respect maar we kunnen Georgiev dus juist niet buiten beschouwing laten. Zijn resultaten zijn het bewijs dat toppers ook van elkaar kunnen winnen. En dat maakt de theorie Luteijn overbodig. Als je op dag 6 een grieperige tegenstander treft is er ook beinvloeding, je kunt niet alles beperken. Dat gezemel tot ver achter de komma ipv dat een topper vol passie tot op het bot gaat, zo jammer.

[Nostradamus]

We zijn het weer eens aardig eens Fred !!

[Jan Pieter]

Met alle respect maar we kunnen Georgiev dus juist niet buiten beschouwing laten. Zijn resultaten zijn het bewijs dat toppers ook van elkaar kunnen winnen. En dat maakt de theorie Luteijn overbodig. Als je op dag 6 een grieperige tegenstander treft is er ook beinvloeding, je kunt niet alles beperken. Dat gezemel tot ver achter de komma ipv dat een topper vol passie tot op het bot gaat, zo jammer.

Het leek me netjes om de analyse van de cijfers en mijn persoonlijke mening enigszins gescheiden te houden, maar zoals de goede verstaander begrijpt, denk ik er ook zo over wanneer ik concludeer dat het Luteijn-effect maar zelden optreedt, dat het effect in dat geval beperkt is, en dat de Stoop-correctie geen goede oplossing biedt.

Maar als we Frits mogen geloven, zijn er vele topdammers die denken dat het Luteijn-effect heel groot is in een (sterk bezet) zwitsers toernooi, en dan kun je, gewapend met feiten, zo'n misverstand maar beter even uit de wereld helpen.

[Hanco Elenbaas]

Barkel - Thijssen

Wit kon de voorstopper eruit trekken ...

Dat vind ik een bijzonder fraaie combinatie! Vooral doordat deze zo goed verborgen is.

Een vondst van Pim Meurs, die hopelijk een paar keer met iets dergelijks gaat winnen in Oefa!

[Eric van Dusseldorp]

Kruip-door-sluip-door naar finale
Bert Aalberts is een verrassende debutant in de NK-finale
http://www.ericsdamsite.com

[Jaap van Galen]

Maar als we Frits mogen geloven, zijn er vele topdammers die denken dat het Luteijn-effect heel groot is in een (sterk bezet) zwitsers toernooi, en dan kun je, gewapend met feiten, zo'n misverstand maar beter even uit de wereld helpen.

Dank voor je met analyses omklede antwoord op deze vraag. Hoeven we ons daar niet meer druk om te maken.
Conclusie: Iedereen, grootmeester of niet, die beweert dat er sprake is van een zogenaamd "Luteijn-effect" mag vooralsnog omtrent dat punt niet serieus worden genomen. Tenzij natuurlijk daar een overtuigende analyse aan ten grondslag ligt.