
foto: Jos Kool
Slawa Sjtsjogoljev zal dit jaar voor het eerst meespelen in Salou. Aanstaande zondag begint dat toernooi, waaraan ook veel WK-gangers zullen meedoen.
http://www.salou-open.nl/
http://www.salou-open.nl/index.php?p=deelnemers
Mag ik wel vragen waar je op doelt, Hanco?Hanco Elenbaas wrote:Wie het verhaal 'Meesters, grootmeesters en helden van een dag' heeft gelezen, uit de bundel 'Op aarde' van Jos Kool, gaat waarschijnlijk nooit meer naar Salou.Jos Kool staat tegenwoordig eerste in de Damafdeling van de Mindsports Arena: http://www.mindsports.nl/cgi-bin/Arena/ ... ?game=Dame
Jos heeft helaas uitdrukkelijk verboden 'Meesters, grootmeesters en helden van een dag' op dit forum te plaatsen.
Het is moeilijk in een paar woorden te vertellen Tijn. Salou is in ieder geval een heel deprimerende ervaring geweest voor Jos Kool, waarschijnlijk ook omdat hij niet gewend is zonder computer te dammen. In zijn zwartgalligheid benadert het verhaal zelfs het boek 'Een kleine demon' van Fjodor Sologoeb.Tijn wrote:Mag ik wel vragen waar je op doelt, Hanco?Hanco Elenbaas wrote:Wie het verhaal 'Meesters, grootmeesters en helden van een dag' heeft gelezen, uit de bundel 'Op aarde' van Jos Kool, gaat waarschijnlijk nooit meer naar Salou.Jos Kool staat tegenwoordig eerste in de Damafdeling van de Mindsports Arena: http://www.mindsports.nl/cgi-bin/Arena/ ... ?game=Dame
Jos heeft helaas uitdrukkelijk verboden 'Meesters, grootmeesters en helden van een dag' op dit forum te plaatsen.
Als ik de titel van het verhaal zo zie, haal ik daar alleen pluspunten uit om naar Salou te gaan!
Als aansluiting: Veel toppers vandaag tegen doodnormale spelers, leuk om te zien! Zo kwamen Roedolph en van Schaik sr. enorm ver tegen respectievelijk Valneris en Amrillaev. Reinout Sloot had de remise voor het oprapen tegen Ron Heusdens, die onverwacht toch nog won. Toch enkele verrassingen zoals bijvoorbeeld de remise van Margit Viirma tegen Alexander Rats.
Waar heb je die uitslagen gevonden Tijn?Tijn wrote:Mag ik wel vragen waar je op doelt, Hanco?Hanco Elenbaas wrote:Wie het verhaal 'Meesters, grootmeesters en helden van een dag' heeft gelezen, uit de bundel 'Op aarde' van Jos Kool, gaat waarschijnlijk nooit meer naar Salou.Jos Kool staat tegenwoordig eerste in de Damafdeling van de Mindsports Arena: http://www.mindsports.nl/cgi-bin/Arena/ ... ?game=Dame
Jos heeft helaas uitdrukkelijk verboden 'Meesters, grootmeesters en helden van een dag' op dit forum te plaatsen.
Als ik de titel van het verhaal zo zie, haal ik daar alleen pluspunten uit om naar Salou te gaan!
Als aansluiting: Veel toppers vandaag tegen doodnormale spelers, leuk om te zien! Zo kwamen Roedolph en van Schaik sr. enorm ver tegen respectievelijk Valneris en Amrillaev. Reinout Sloot had de remise voor het oprapen tegen Ron Heusdens, die onverwacht toch nog won. Toch enkele verrassingen zoals bijvoorbeeld de remise van Margit Viirma tegen Alexander Rats.
Wat een onaangename kerel lijkt me dat zeg. Ik ken de beste man niet, maar heb -na 7 jaar Salou- wel al iets verder gekeken dan in en rond het hotel. Ik heb wel interesse in de resterende pagina's, maar laat ik die dan maar na het toernooi lezen.Hanco Elenbaas wrote:Het is moeilijk in een paar woorden te vertellen Tijn. Salou is in ieder geval een heel deprimerende ervaring geweest voor Jos Kool, waarschijnlijk ook omdat hij niet gewend is zonder computer te dammen. In zijn zwartgalligheid benadert het verhaal zelfs het boek 'Een kleine demon' van Fjodor Sologoeb.Tijn wrote:Mag ik wel vragen waar je op doelt, Hanco?Hanco Elenbaas wrote:Wie het verhaal 'Meesters, grootmeesters en helden van een dag' heeft gelezen, uit de bundel 'Op aarde' van Jos Kool, gaat waarschijnlijk nooit meer naar Salou.Jos Kool staat tegenwoordig eerste in de Damafdeling van de Mindsports Arena: http://www.mindsports.nl/cgi-bin/Arena/ ... ?game=Dame
Jos heeft helaas uitdrukkelijk verboden 'Meesters, grootmeesters en helden van een dag' op dit forum te plaatsen.
Als ik de titel van het verhaal zo zie, haal ik daar alleen pluspunten uit om naar Salou te gaan!
Als aansluiting: Veel toppers vandaag tegen doodnormale spelers, leuk om te zien! Zo kwamen Roedolph en van Schaik sr. enorm ver tegen respectievelijk Valneris en Amrillaev. Reinout Sloot had de remise voor het oprapen tegen Ron Heusdens, die onverwacht toch nog won. Toch enkele verrassingen zoals bijvoorbeeld de remise van Margit Viirma tegen Alexander Rats.Als je wilt zal ik het van de week voor je scannen en opsturen, als je me een emailadres geeft. Ik had het een beetje vertaald voor Sjtsjogoljev en die wou toen eigenlijk niet meer gaan naar het betonstadje, maar is toch gedwongen door zijn vrouw.
![]()
Twee klein stukjes uit het 12 pagina's lange stuk van Jos Kool: "In Salou is niets te zien. Een mooi strand, een ruime boulevard en verder is alles van beton. Vreselijk eigenlijk om hier je vakantie te moeten doorbrengen, zoals zoveel Nederlanders, Engelsen en Duitsers. Ik was al vergeten dat het bestond, het massatourisme, en zie het hier voor me, de dikke roodverbrande, jonge Engelsen die uitkijken naar de voetbalwedstrijd die avond op televisie. De wereld van Liverpool, Manchester United, Chelsea en Arsenal.
Wanneer je ertussen zit valt het wel mee; tussen de logge moekes, permanent rokend, jong en toch al oud, onderuitgezakt bij een halve liter bier, gapend, met de kinderwagentjes naast zich, die ze af en toe met een hand laten deinen. Gedragingen op het ordinaire af."
"Ik ben, zo blijkt, onderwerp van gesprek van anderen. 'U ziet er helemaal niet uit als een dammer', zegt iemand. 'U praat ook met iedereen.'
'Is dat vreemd dan? ' vraag ik.
'Nou, er zijn nogal wat dammers die zich afzonderen, mensen die zich slecht kunnen uiten en alleen expressie vinden via het spel.'
Dat lijkt me triest, maar ik weet het van vroeger: die rare dammers en schakers, honden met dezelfde ziekte, die in de regel wel bedachtzaam en aardig zijn, maar soms extreem contactgestoord, bijna autistisch, en soms furieus over pietluttige details.
Na de loting voor de eerste ronde splitst het damvolk zich in twee kampen: spelers die zich op hun hotelkamer terugtrekken om openingsvarianten uit te diepen, nu ze weten tegen wie ze met wit of zwart moeten spelen, en spelers die regelrecht de kroeg in gaan. Van Gantwarg is bekend dat hij tijdens een toernooi elke avond een fles wodka dominee maakt. Sporen van slijtage vertoont hij, 52 jaar, nog niet."
remiseprobleem hahaha,MenO wrote:De opbrengst van 69 partijen ronde 1:
60 overwinningen, 9 remises![]()
![]()
Er zijn wat laatkomers neem ik aan. Zo hoorde ik dat een man zonder paspoort zich had gemeld bij de balie. Volgens de verhalen ging het om Mor Seck, maar ik heb hem nog niet gezien (ook niet in de paring). Vanmiddag enkele leuke potjes op het programma. Er zullen vast GMIs zijn die vandaag niet tot winst komen tegen 'minderen'.Dieter wrote:remiseprobleem hahaha,MenO wrote:De opbrengst van 69 partijen ronde 1:
60 overwinningen, 9 remises![]()
![]()
eerste ronde 69 partijen, tweede ronde 70 wordt het er elke ronde eentje meer?
Tijn wrote:
Wat een onaangename kerel lijkt me dat zeg. Ik ken de beste man niet, maar heb -na 7 jaar Salou- wel al iets verder gekeken dan in en rond het hotel. Ik heb wel interesse in de resterende pagina's, maar laat ik die dan maar na het toernooi lezen.
Jos Kool wrote: Een denkreis voor de homo ludens. In de nachtbus naar Salou zit ik naast Anatoli Gantwarg. Witrus, viervoudig wereldkampioen en een levende legende, 'de geweldenaar van Minsk', van wie ik op zolder een ordner vol historische partijen heb liggen, van wie ik, uit dwaze bewondering, zelfs zijn geboortejaar kan noemen.
Hij is vriendelijk, maar niet erg spraakzaam, wat kan liggen aan zijn beperkte talenkennis. Maar het dammen, dat weet ik van vroeger, kent net als schaken een ongeschreven, strakke hiërarchie. Zomaar een internationaal grootmeester aanspreken, als onbekende amateur, dat doe je niet. Laat staan een lang gesprek voeren. Hij bijt voornamelijk op zijn nagels, is blijkbaar gespannen.
De busreis, bijna een etmaal, is een gestage, langzame marteling, want ik kan niet slapen in bussen, treinen of vliegtuigen. Ik probeer een paar glazen Grant's, om in te dutten, maar het eindigt in een onverwachte bocht met het stukvallen van het glas en het op de knieën zoeken naar splinters.
Waar ben ik aan begonnen? 'Als je niet op hoofdklasseniveau kunt spelen, heb je hier niets te zoeken', zegt een oudere speler die veel toernooien per jaar afreist.
(...)
De spelers komen uit achttien landen. De meesten hebben een rating, een getal dat de speelsterkte weergeeft. Vooraf spreek ik spelers die inmiddels al lang weten dat ik geen rating heb, die op de databank van dampartijen, de zogeheten Turbobase, hebben nagevlooid welke partijen er van mij zijn opgeslagen. Niet een.
'Wie bent u?' vraagt iemand en hij presenteert een dambordje voor een vluggertje, uiteraard om te wegen hoe zwaar ik ben.
'Nee,' wimpel ik af, 'we zullen morgen wel zien.'
(...)
Ik deel een kamer met een speler uit Harderwijk, een vriendelijke man. Tussen de bedden, voor het nachtkastje, zet ik mijn meegenomen liter Grant's, genoeg voor negen dagen, en het eigen glas. Een paar dagen later vraagt hij me die fles weg te halen. Hij kan er niet tegen, zegt hij. Hij is behandeld voor alcoholisme en als hij nu wakker wordt, is het eerste wat hij ziet die fles Grant's. Hij had al de fantasie gehad bij mijn afwezigheid de fles helemaal leeg te drinken en te vullen met thee.
(...)
Het zijn zonnige, gelukkige dagen, eigenlijk. Praten over dammen, dan dammen, en daarna weer praten over dammen. Met vrienden thuis kan ik dat nooit. Ik loop 's avonds te zingen en te fluiten op het strand. Een denkreis als deze, ervaar ik, is erg vitaliserend, omdat je bijna niet de tijd hebt je zorgen te maken over iets anders. In dammen kun je je verstand kwijt. Hoezo escapisme?
Aparte gast die Kool. Het staat vast dat hij met een bedenktijd korter dan twee uur per zet en zonder analysebordje natuurlijk maar matig damt, maar hij kan wel schrijven. Al is het op een natuurlijke negatieve manier.Hanco Elenbaas wrote:Tijn wrote:
Wat een onaangename kerel lijkt me dat zeg. Ik ken de beste man niet, maar heb -na 7 jaar Salou- wel al iets verder gekeken dan in en rond het hotel. Ik heb wel interesse in de resterende pagina's, maar laat ik die dan maar na het toernooi lezen.Valt wel mee met Jos Kool's onaangenaamheid, Tijn. Maar van zijn verhaal word je uiteindelijk allesbehalve vrolijk, zeker niet als je in Salou aan een damtoernooi meedoet. Jos' verhaal gaat over het toernooi van 2001 waarin hij als 69ste eindigde van de 84 deelnemers. http://www.salou-open.nl/index.php?p=2001 Tien jaar later zijn er al bijna twee keer zoveel.
Een paar opwekkender stukjes dan, uit het begin van 'Meesters, grootmeester en helden van een dag':
Jos Kool wrote: Een denkreis voor de homo ludens. In de nachtbus naar Salou zit ik naast Anatoli Gantwarg. Witrus, viervoudig wereldkampioen en een levende legende, 'de geweldenaar van Minsk', van wie ik op zolder een ordner vol historische partijen heb liggen, van wie ik, uit dwaze bewondering, zelfs zijn geboortejaar kan noemen.
Hij is vriendelijk, maar niet erg spraakzaam, wat kan liggen aan zijn beperkte talenkennis. Maar het dammen, dat weet ik van vroeger, kent net als schaken een ongeschreven, strakke hiërarchie. Zomaar een internationaal grootmeester aanspreken, als onbekende amateur, dat doe je niet. Laat staan een lang gesprek voeren. Hij bijt voornamelijk op zijn nagels, is blijkbaar gespannen.
De busreis, bijna een etmaal, is een gestage, langzame marteling, want ik kan niet slapen in bussen, treinen of vliegtuigen. Ik probeer een paar glazen Grant's, om in te dutten, maar het eindigt in een onverwachte bocht met het stukvallen van het glas en het op de knieën zoeken naar splinters.
Waar ben ik aan begonnen? 'Als je niet op hoofdklasseniveau kunt spelen, heb je hier niets te zoeken', zegt een oudere speler die veel toernooien per jaar afreist.
(...)
De spelers komen uit achttien landen. De meesten hebben een rating, een getal dat de speelsterkte weergeeft. Vooraf spreek ik spelers die inmiddels al lang weten dat ik geen rating heb, die op de databank van dampartijen, de zogeheten Turbobase, hebben nagevlooid welke partijen er van mij zijn opgeslagen. Niet een.
'Wie bent u?' vraagt iemand en hij presenteert een dambordje voor een vluggertje, uiteraard om te wegen hoe zwaar ik ben.
'Nee,' wimpel ik af, 'we zullen morgen wel zien.'
(...)
Ik deel een kamer met een speler uit Harderwijk, een vriendelijke man. Tussen de bedden, voor het nachtkastje, zet ik mijn meegenomen liter Grant's, genoeg voor negen dagen, en het eigen glas. Een paar dagen later vraagt hij me die fles weg te halen. Hij kan er niet tegen, zegt hij. Hij is behandeld voor alcoholisme en als hij nu wakker wordt, is het eerste wat hij ziet die fles Grant's. Hij had al de fantasie gehad bij mijn afwezigheid de fles helemaal leeg te drinken en te vullen met thee.
(...)
Het zijn zonnige, gelukkige dagen, eigenlijk. Praten over dammen, dan dammen, en daarna weer praten over dammen. Met vrienden thuis kan ik dat nooit. Ik loop 's avonds te zingen en te fluiten op het strand. Een denkreis als deze, ervaar ik, is erg vitaliserend, omdat je bijna niet de tijd hebt je zorgen te maken over iets anders. In dammen kun je je verstand kwijt. Hoezo escapisme?