Ton du Chatinier: ,,Ik heb Willem van Hanegem even aan de lijn gehad, maar ik denk dat we de komende dagen wel wat meer tijd zullen nemen. FC Utrecht zoekt een frisse wind, en ik ga er alles aan doen om die te geven. Hoe vervelend voor de betrokken collega's ook, je weet dat dit soort dingen gebeuren in de voetballerij. Mij gebeurt het misschien volgende maand. Als je daar bang voor bent kun je beter gaan dammen. Dan gooi je als je verliest de stenen van het bord en dat is het dan. Nee, ik ga de uitdaging graag aan, heb er ongelooflijk veel zin in.''
Dat FC Utrecht aanklopte, was bijzonder. Het was de club waar Du Chatinier negentien jaar deel van uitmaakte, als speler en kort als trainer. ,,Ik heb hier met Willem gevoetbald, maar ook met John van Loen. Die heb ik nadat zij op non-actief waren gesteld natuurlijk wel even gebeld. Hij nam me niks kwalijk als ik er in zou stappen, had hij in mijn positie ook gedaan. En je weet ook…..ik ben misschien volgend jaar aan de beurt. Maar toch…toen ik donderdagavond na de persconferentie zag welke impact alles heeft heb ik even getwijfeld.''
,,Aan de andere kant, dit soort perikelen horen bij het bestaan van een voetbaltrainer, anders had ik beter kunnen gaan dammen. Tegelijkertijd heb ik geprobeerd me af te sluiten van wat er hier intern allemaal is voorgevallen, dat wil ik allemaal gewoon niet weten, om helemaal blanco te kunnen beginnen.''
Ton du Chatinier: ,,Ik heb Willem van Hanegem even aan de lijn gehad, maar ik denk dat we de komende dagen wel wat meer tijd zullen nemen. FC Utrecht zoekt een frisse wind, en ik ga er alles aan doen om die te geven. Hoe vervelend voor de betrokken collega's ook, je weet dat dit soort dingen gebeuren in de voetballerij. Mij gebeurt het misschien volgende maand. Als je daar bang voor bent kun je beter gaan dammen. Dan gooi je als je verliest de stenen van het bord en dat is het dan. Nee, ik ga de uitdaging graag aan, heb er ongelooflijk veel zin in.''
Dat FC Utrecht aanklopte, was bijzonder. Het was de club waar Du Chatinier negentien jaar deel van uitmaakte, als speler en kort als trainer. ,,Ik heb hier met Willem gevoetbald, maar ook met John van Loen. Die heb ik nadat zij op non-actief waren gesteld natuurlijk wel even gebeld. Hij nam me niks kwalijk als ik er in zou stappen, had hij in mijn positie ook gedaan. En je weet ook…..ik ben misschien volgend jaar aan de beurt. Maar toch…toen ik donderdagavond na de persconferentie zag welke impact alles heeft heb ik even getwijfeld.''
,,Aan de andere kant, dit soort perikelen horen bij het bestaan van een voetbaltrainer, anders had ik beter kunnen gaan dammen. Tegelijkertijd heb ik geprobeerd me af te sluiten van wat er hier intern allemaal is voorgevallen, dat wil ik allemaal gewoon niet weten, om helemaal blanco te kunnen beginnen.''
Godzijdank is het een debiel. Mooi glad achterhoofd, dat wel.
... And I'll bury my soul in a scrapbook...
Leonard Cohen
composite wrote: Godzijdank is het een debiel. Mooi glad achterhoofd, dat wel.
Toch kun je dit soort uitspraken geregeld tegenkomen. "Als je bang bent voor dit of dat, kun je beter gaan dammen." "Als je niet tegen consequentie zus of zo bent opgewassen, moet je maar gaan dammen."
Dammen heeft een watjesimago gekregen. Dat was 35 jaar geleden niet zo, volgens mij. Of zie jij dat anders, Hein?
composite wrote: Godzijdank is het een debiel. Mooi glad achterhoofd, dat wel.
Toch kun je dit soort uitspraken geregeld tegenkomen. "Als je bang bent voor dit of dat, kun je beter gaan dammen." "Als je niet tegen consequentie zus of zo bent opgewassen, moet je maar gaan dammen."
Dammen heeft een watjesimago gekregen. Dat was 35 jaar geleden niet zo, volgens mij. Of zie jij dat anders, Hein?
Misschien moeten we wat vaker ruzie maken hier [img]images/smilies/icon_wink.gif[/img] dan verandert dat imago nog eens.
composite wrote: Godzijdank is het een debiel. Mooi glad achterhoofd, dat wel.
Toch kun je dit soort uitspraken geregeld tegenkomen. "Als je bang bent voor dit of dat, kun je beter gaan dammen." "Als je niet tegen consequentie zus of zo bent opgewassen, moet je maar gaan dammen."
Dammen heeft een watjesimago gekregen. Dat was 35 jaar geleden niet zo, volgens mij. Of zie jij dat anders, Hein?
Misschien moeten we wat vaker ruzie maken hier [img]images/smilies/icon_wink.gif[/img] dan verandert dat imago nog eens.
Misschien moeten we Anatoli Gantwarg dankbaar zijn voor zijn pogingen de damwereld meer aanzien te geven. Het laatste wat men over Gantwarg kan beweren is dat hij een watje is. Als Gantwarg een voetballer was (en hij kon goed voetballen volgens Slawa), zouden de avonturen van Gantwarg breed uitgemeten worden in de talkshows en columns van Hugo Borst en Johan Derksen, terwijl het voetbalpubliek, met Ton du Chatinier voorop, watertandend om nieuwe interviews met Gantwarg zou smeken.
Gisteren was de finale van de K1 met uiteindelijk in de finale de Nederlander Remy Bonjasky en de Marokkaan Badr Hari. In de tweede ronde verloor Hari zijn zelfbeheering en sloeg en trapte naar Bonjasky toen laatstgenoemde op de grond lag. Dit is (zelfs in deze sport) niet toegestaan. Hari werd uiteindelijk terecht gediskwalificeerd en Bonjasky mag zich de nieuwe kampioen noemen. Op het forum op "fighttalk.nl" schrijft ene Hans als reactie op bovenstaande gebeurtenissen:
"ach wat badr deed is eeuwig zonde en verdiend zeker geen schoonheids prijs . maar when the stakes are high en we weten niet wat er voor de partij onderling gebeurt is zou het wel eens een heel emotionele uitbarsting geweest kunnen zijn . nogmaals ik keur het niet goed maar we hebben het niet over dammen ."
Dit soort uitspraken snap ik wel een beetje. Emotie hoort wel een beetje bij sport vind ik. Dammen is volgens mij een van de weinige sporten waar het eigenlijk not done is om te gaan juichen als je gewonnen hebt of als team gewonnen hebt. Ook een vuistje met een kreed als Yes oid wordt niet altijd gewaardeerd. Wat vinden de forumlezers hiervan? Waarom mag je niet juichen bij dammen of je emoties tonen of vinden de meesten dit geen probleem? Niet vechten voor de punten (snel remise geven, bang zijn om te verliezen en op remise hakken) en altijd je netjes moeten gedragen e.d. zorgt natuurlijk ook wel voor een watjesimago. Wat kan hier aan gedaan worden en waarom wordt er niet altijd gevochten voor de punten zoals in andere sporten en waarom wordt elk incidentje in de damsport (bijv. als iemand met stenen gaat gooien of iemand door de klok duwt) breed uitgemeten alsof het een uitzondering is? In het voetbal gebeurt er elke week wel iets wat niet kan en dat wordt ook niet elke keer enorm breed uitgemeten omdat het bij voetbal hoort. Door het elke keer breed uit te meten, lijkt het alsof het niet bij dammen hoort en krijg je het watjesimago.
Natuurlijk mag je emoties hebben als gevolg van een goede of juist slechte sportprestatie (van jezelf of van je team); je tegenstander van zijn stoel af trekken, tegen de grond slaan, en tegen zijn hoofd schoppen nadat deze een slagzet heeft uitgehaald is echter van een andere orde... [img]images/smilies/icon_smile.gif[/img] Maar het uiten van emoties is alleen maar wenselijk wanneer je anderen daarmee niet direct beschadigd. Overigens, het is voor mij en mijn clubgenoten het hoogtepunt van de zaterdag als ploeggenoot Vraagje weer eens compleet uit zijn dak gaat...Over emotionele uitbarstingen gesproken [img]images/smilies/icon_twisted.gif[/img]
W.C. Grace schreef in 1896: "Het damspel wordt gespeeld door een maximum aantal mensen, maar met een minimum aan intelligentie. Ik ben een van de velen die het altijd gespeeld hebben maar het nooit begrepen hebben."
Het hoogtepunt van afgelopen PPK was de Slak van Danny en Jouke. Vaak wordt er van standen gezegd, dit lijkt hierop, dat lijkt daarop, dit is een pyramide en dat is een tiet. Maar meestal lijkt het helemaal nergens op en is het vooral de fantasie die parten speelt. Kamelen, molentjes, kruizen, poezen, honden, kerktorens, vrijheidsbeelden.
Maar nu was er dan eindelijk eens iets dat werkelijk ergens op leek. Jouke de Haan en Danny Staal kregen het in hun onderlinge partij voor elkaar een slak op het bord te toveren die haast niet te onderscheiden is van een echte, levende slak, zie hier:
Ik ben overtuigd. Een duidelijk gevalletje van slakdammen!
DE GROOTSTE FEYENOORDER ALLERTIJDEN WAS HET KOOPJE VAN DE EEUW
<center> BEGIN MEI 1955 TIKTE FEYENOORD-VOORZITTER COR KIEBOOM 25 GROENE BRIEFJES VAN DUIZEND AF OP DE BESTUURSTAFEL VAN XERXES, BIJ HET AANSCHOUWEN ERVAN DACHT ZIJN COLLEGA VOORZITTER DAT HIJ DE STAATSLOTERIJ HAD GEWONNEN. VIJFTIEN JAAR LATER, WEDEROM BEGIN MEI, VEROVERDE FEYENOORD DE EUROPA-CUP.
COEN MOULIJN
Hij wordt vandaag 72 jaar. De beste linksbuiten, de grootste balkunstenaar die ooit voor Feyenoord heeft gespeeld. Voor deze man alleen kwamen hele drommen mensen naar de Kuip. Begin jaren zestig waren toeschouwers-aantallen van 65.000 heel normaal. Feyenoord speelde in die jaren droomvoetbal met de voetbalartiesten, Coen Moulijn, Henk Schouten, Frans Bouwmeester en Cor van der Gijp.
Coen Moulijn, afkomstig uit de Bloklandstraat (nr 14, Cruyff was echt niet de eerste) in het Oude Noorden, is een levende legende. Zijn vader werkte als blikslager in een blikfabriek, hij zelf werd 'blikvanger' van Feyenoord. Het was een echt arbeidersgezin. Communistisch zelfs, dat bleek bij zijn debuut voor Oranje, (8 april 1956, -zie foto onderaan deze pagina- op een week na, een jaar Feyenoorder) toen hij zijn paspoort vergeten was voor de uitwedstrijd tegen Belgie. Een taxichauffeur die werkte voor het bedrijf waar mijn vader bedrijfsleider was, heeft het document bij Moulijn thuis opgehaald en naar de grens gebracht. De chauffeur kwam later op kantoor melden: "Coen zijn paspoort lag tussen kranten op tafel. Ze lezen De Waarheid!" (Communistisch dagblad, De Waarheid is een vroege dood gestorven)
Daar men bij Moulijn thuis de eerste tv van de Bloklandstraat had staan, liep het huis dikwijls over van de kijkers. Vrienden van zijn vader, die na de tv-voorstelling roodgetinte strijdliederen zongen en Coen menig avond uit de slaap hielden. "Hand in hand kameraden" had overigens ook zo'n strijdkreet kunnen zijn.
"WAT GOED IS KOMT SNEL!"
schreef de beroemde journalist Joris van den Bergh ooit
Coen was goed, kwam snel en bleef snel. Deze tengere man had het gewicht van een mannequin, zo rond de vijftig kilo, dat bij een lengte van 1.65 mtr. Menige rechtsback die ooit tegen Coen speelde, droomt nog wel eens naar over hem. Zo vertelde de beroemde rechtsback Wim Suurbuur mij ooit, dat hij bij zijn eerste bezoek aan de Kuip (F'noord-Ajax seizoen '60-'61 uitslag 9-5) helemaal scheel getikt is door de vleugel Bouwmeester-Moulijn. "Ik zag alleen een paar flitsende billetjes langs mij heen glippen," aldus de sympathieke Eindhovenaar.
Binnen enkele jaren was Moulijn uitgegroeid tot de grote publieks-trekker en lieveling. Zo was het niet vreemd dat het grote Barcelona reeds in 1959 zich bij voorzitter Kieboom meldde, teneinde Coen in te lijven. Kolenboer Kieboom, gewiekst zakenman, vroeg de hoofdprijs, waarna de Catalanen afdropen. Dat was een zegen voor Feyenoord, maar Moulijn zelf is hiermee een kapitaal door de neus geboord. Bij Kieboom, die zijn spelers slecht betaalde, was het credo: "Je moet blij zijn dat je voor Feyenoord mag spelen!"
De spelers zelf kregen in die tijd hun karige loon uitbetaald in van die ouderwetse loonzakjes, gemaakt van uien-papier. Bij het openen kreeg je tranen in de ogen.
Zo flikte Henk Schouten het eens om in de kleedkamer zijn loonzakje te openen dat barstensvol geld zat. Daar had hij het handelsgeld van zijn baas bijgestopt. Hans Kraay sr is toen naar manager Guus Brox gestapt met de vraag waarom Schouten meer verdiende dan de rest.
Coen is gezien zijn grote capaciteiten altijd onderbetaald geweest. Prive heeft hij ook de nodige tegenslagen te verwerken gekregen. Een echtscheiding, uit dat huwelijk is een gehandicapte zoon geboren, waar hij enkele jaren geleden nog een nier aan heeft afgestaan. (Die ingreep is jammerlijk mislukt) Zelf is vlak bij zijn zaak aan de Langenhorst op een onbewaakte overweg met zijn auto onder de trein gekomen. Gelukkig levend, maar wel met honderden glassplinters in zijn lijf. (Enkele jaren geleden is hij na een hartstilstand nog gereanimeerd)
Coen is een hele lieve bescheiden man, die enkele jaren geleden in een interview tegen Hugo Borst (mijn favoriete columnist) vertelde, dat op het moment dat zijn loopbaan erop zat, hij zelfs blij was dat hij kon stoppen. De druk, plus de voor iedere wedstrijd aanwezige faalangst werden hem op het laatst te veel.
Moulijn speelde meer wedstrijden dan welke speler ooit voor Feyenoord. Hij kwam 487x in het rood-witte shirt uit. Speelde 38x voor Oranje. Werd 4x landskampioen, won de Europa-Cup en de Wereldbeker. Werd door Koningin Juliana geridderd in de orde van Oranje Nassau en kreeg enkele jaren geleden van Derny-gangmaker Joop Zijlaard de "Gouden Mossel" uitgereikt.
Bij die gelegenheid verklaarde Coen dat hij liever oesters at. Onbewust van de symboliek, dat er in oesters parels kunnen voorkomen. Coen Moulijn was de mooiste en de grootste ongecultiveerde parel(-voetballer) die ooit voor Feyenoord is uitgekomen.
DE TANTE VAN COEN
Tante Co
Op Eerste Kerstdag 2007 moest de selectie van Feyenoord zich in trainingspak melden bij De Kuip. Bert van Marwijk had besloten dat een trainingskamp de beste voorbereiding was voor de thuis-wedstrijd tegen Sparta (sorry, Peter Bonthuis), de club uit Rotterdam-West waarvan ik de naam niet mag noemen, omdat zij onderaan bungelen in de Eredivisie.
De Kerst niet mogen doorbrengen met je familie, dat lijkt mij bijna een straf. Maar durfal Van Marwijk orakelde dat spelers die trainingspakken dragen, ieder moment van de dag zich ervan bewust zijn dat er gevoetbald moet worden. Kortom, belachelijk.
De beste Feyenoorder aller tijden: Coentje Moulijn, die 18 jaar de toeschouwers op de banken kreeg, (soms wel 64.000 toeschouwers) speelde op zondagmorgen voor de wedstrijd een partijtje dammen met zijn oom Tonny Everse. Op de achtergrond klonk (via de pick-up met 78-toeren platen) accordeon-muziek.
De zuster van Tonny Everse was bekend door haar accordeon-spel. Zij vormde samen met partner Piet (allen hierboven genoemde personen kwamen uit het Oude Noorden), het accordeon-duo: De Pico's. Die maakten samen legio platen en waren heel populair in die tijd. Traden zelfs in de States op!
(Foto's Zwaanshals-TV)
Dammen met accordeon-muziek op de achtergrond is de beste voorbereiding op een wedstrijd, dat heeft Coentje (hij wordt 15 feb a.s. 71 jaar) onomstotelijk bewezen.
Bert van Marwijk is een angsthaas, heeft geen humor en is oersaai! (Mensen zonder humor zijn het ergst! Annie M.G. stelde ooit: "Lachen mag van God! Maar van Koning Voetbal zeker niet?) Angsthaas Bertje speelt met 1 spits, die soms onzichtbaar is. Dan speelt hij zonder spits, want de rest speelt in een kommetje erachter…
Op Tweede Kerstdag bleek hoe geweldig het trainingskamp had geholpen. Er werd een draak van een wedstrijd vertoond. Gelukkig kreeg Feyenoord na 7 minuten een Kerstcadeau van een allochtoon die net het slachtfeest had gevierd. Desondanks werd het belabberde Feyenoord bijna geslacht door de tegen degradatie vechtende Spartanen.
De moraal van het verhaal: Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Een echte prof staat er iedere wedstrijd, trainingskamp of niet. Een echte prof (Pi-air) oefent na afloop van de training nog even op zijn sterke en zwakke punten. Een echte prof heeft geen traingskamp nodig! (Bertje had 1e Kerstdag gewoon thuis kunnen zitten) Van Hooydonk won voor Bertje de Uefa-Cup, zonder dat Van Marwijk de vrije trappen voordeed, zoals Ernst Happel ooit vertoonde met zijn befaamde schoten die Cola-flesjes op de deklat raakten.
Sorry hoor, met zo'n selectie als die van Feyenoord, wordt zelfs de tante van Coen nog KAMPIOEN!
Met een potje dammen en accordeon-muziek als voorbereiding…
Coen Moulijn en Jef Jurion, 1956
Debutant Coen Moulijn in de interland België-Nederland in het stadion van FC Antwerpen, uitslag 0-1.
Deurne, 8 april 1956
Collectie AHF / Ben van Meerendonk - negatiefnummer
AHF 13893
Dammen en media
Auke Scholma merkt in zijn damrubriek (LC 18 februari) teleurgesteld op dat de nationale sportpers niet staat te dringen voor damwedstrijden in de Nederlandse ereklasse. Als oud-sponsor van de Koninklijke Nederlandse Dambond kan ik daar wel een verklaring voor geven. De wedstrijden in de ereklasse worden meestal gespeeld in omgevingen zonder enige uitstraling. Programmaboekjes moeten nog worden uitgevonden. Toelichting voor het publiek tijdens competitiewedstrijden door meesterspelers: nog nooit van gehoord. Wedstrijdaankondigingen in kranten of via internet? Uitnodigingen naar relaties van de sponsor, de pers, mogelijke belangstellenden: vergeet het maar. En tenslotte zouden de spelers de sponsor een groot genoegen doen door in een professionele outfit (nu we het toch over uitstraling hebben) met leesbare sponsornaam te verschijnen en niet -zoals bij mij vaak de indruk ontstaat- in kledij die juist daarvoor bij de Kringloopwinkel lijkt te zijn aangeschaft. Als we het toch over professionaliteit hebben: ik zou het als sponsor niet prettig vinden te lezen dat Westerhaar maar een "clubje" is."
Amersfoort, Gerard Kolsloot
