De toestand in de FMJD

[Henk de Witt]

Poging tot enige analyse
Onlangs las ik een ooggetuigeverslag van Guntis Valneris van de tumultueus verlopen Algemene Assemblee van de FMJD in 2003 in Zwartsluis. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat Pieter Hildering nog niet in het bestuur zat. Het was de assemblee die in chaos eindigde en die Wouter van Beek uiteindelijk zijn voorzitterschap kostte, al bleef dat nog enige tijd onduidelijk.
Destijds heb ik het gebeuren nauwelijks gevolgd. In de pers werd hier en daar met modder gegooid, dat heb ik wel meegekregen. (Het NOC*NSF zal toch ook wel eens een krant lezen? Zo ja, wat een vreselijke schade moet de KNDB toen opgelopen hebben, om ook maar eens een creatief verband te leggen).
Ik kon me nog wel het rumoer herinneren over twee net opgerichte bonden, Engeland en Wales. Ik was verbaasd over het zeer gedetailleerde ooggetuigeverslag van Valneris, ik wist eerlijk gezegd niet dat hij belangstelling had voor bestuurlijke kwesties. Misschien heeft hij die ook niet en was hij juist daardoor in staat het gebeuren scherp op te tekenen. Hier en daar geeft hij letterlijke dialogen. Een sappig dialoogje ontspon zich tussen de vertegenwoordiger van Israël, Ygal Koifman, en een niet met name genoemde 'accountant' van de FMJD. Het gaat over het stemrecht van Engeland dat volgens de stukken het lage tarief van € 45 euro had betaald en derhalve volgens de reglementen geen stemrecht had. Koifman stelt hier een vraag over:
- Hoe kan Engeland stemrecht hebben als uit de lijst blijkt dat Engeland slechts € 45 euro heeft betaald?
- Ja, maar toen Engeland hier arriveerde hebben ze bijbetaald, waardoor ze nu stemrecht hebben.
- Waarom staat dat niet in het financiële rapport?
- Engeland betaalde bij aankomst, we hebben nog geen gelegenheid gehad dit te printen.
- Hebt u of de vertegenwoordiger van Engeland een geschreven bonnetje waaruit blijkt waaruit blijkt dat Engeland vandaag heeft bijbetaald?
- Nee, maar gelooft u mij op mijn woord.
Uit het verslag van Guntis blijkt een diep wantrouwen tussen de Oosteuropese bonden en Nederland. Ik wist eerlijk gezegd niet dat dit zo diep zat. Nederland vertrouwt de Oost-Europese bonden niet en tracht koste wat kost de controle over de FMJD te houden. Misschien uit respectabele motieven, dat men echt denkt dat de Oost-Europeanen er een zootje van zullen maken. Maar de Oost-Europeanen verdenken Nederland van allerlei opzetjes en onwettige acties om de meerderheid van stemmen te behalen. Engeland kreeg niet alleen stemrecht maar werd ook gemachtigd om voor het afwezige Wales te stemmen. De betaling van contributie door Wales ontbrak volgens Guntis geheel in de stukken. De volgende dag was de Engelse vertegenwoordiger vertrokken en was de USA gemachtigd om voor zowel Engeland als Wales te stemmen. Ook over Senegal (op de hand van Nederland) was het nodige te doen. Volgens Koifman had het land geen stemrecht vanwege een jarenlange contributieschuld. De mondelinge belofte van Senegal om de schuld in te lossen was voldoende voor het zittende FMJD-bestuur om het land toch stemrecht te geven.

Naar mijn idee zit de kloof zeer diep, getuige ook uitspraken van Pieter Hildering onlangs over Oost-Europese mentaliteit en dergelijke. Ik herinner mij ook wel uitspraken van diverse Nederlandse dambestuurders over de rare Oost-Europese snuiters die niet te veel invloed in de FMJD moesten krijgen. Tegelijkertijd valt mij op dat het juist (van origine) Oost-Europeanen zijn die de statuten en reglementen willen naleven, zie uitlatingen van Gantwarg, Koifman, Presman en Valneris. Nederland komt toch een beetje naar voren als de grote sjoemelaar. Pieter Hildering is in ieder geval ongeschikt gebleken om te werken aan betere verhoudingen en het zorgvuldig inachtnemen van statuten en reglementen. Hij heeft de FMJD als een soort eenmansbedrijfje gerund, dat moest fout gaan.
De wijze waarop de KNDB nu Gantwarg heeft geroyeerd en Hildering en Bus in bescherming neemt zal de kloof verder verdiepen. Eerlijk gezegd denk ik dat Nederland in FMJD-verband niet goed bezig is. Er heerst toch een beetje een koloniale houding. Men zal de samenwerking moeten zoeken en in ieder geval nauwgezet de statuten en reglementen in acht moeten nemen, ook al leidt dat soms tot beslissingen die men liever niet ziet.

[Casper van der Tak]

Mijn wens: een bestuur dat zich aan de statuten en afgesproken procedures houdt. En transparantie, zodat ook de buitenwacht kan zien hoe beslissingen tot stand komen. En voorspelbaarheid, bijvoorbeeld tav plaatsing voor internationale kampioenschappen. En daadkracht.

Ik denk dat Henk's analyse tav de Nederlandse positie tov de Oostblokkers in grote lijnen klopt.