Het weer houdt maar niet op met stralen hier in Amsterdam.
We komen nu echt dicht bij Hunab Ku, het centrum van onze melkweg, met wie planeet Aarde op 21 december 2012 voor het eerst sinds 26.000 jaar op één lijn zal staan.
Toen ik 18 was, in 1971, had ik een vakantiebaantje bij de Eau de Colognefabriek van 4711 in de Frans Halsstraat in De Pijp in Amsterdam. Een leuke tijd, omdat mijn toenmalige boezemvriend Ben Troost en ik buiten de bedrijfsleider de enige jongens waren temidden van talloze lieftallige meisjes, van wie de meesten behoorlijk aantrekkelijk waren en ook nog hongerig dankzij de toen heersende hippietijd.
Van mijn eerste loonzakje daar kocht ik bij Concerto
Hot Burrito , een compilatie van wat iemand het beste vond van wat Gram Parsons & The Flying Burrito Brothers op hun eerste twee LP's,
The Gilded Palace of Sin en
Burrito Deluxe, hadden uitgebracht. Nog steeds ben ik daar niet op uitgeluisterd. Betere country-rock is (helaas) nimmer meer gemaakt.
Emotioneel overweldigende muziek als
Christine's Tune, Do Right Woman, Dark End of the street, My Uncle, Juanita, Hot Burrito, Lazy Days, Man in the fog, Cody Cody, Wild Horses, enzovoort, dat kunnen ze tegenwoordig toch niet meer maken. Zoals de tijden van Sijbrands en Wiersma in Krasnaspolsky ook nooit meer zullen terugkomen. Mocht willekeurige toegang tot de Akashakroniek me spoedig toch gegeven zijn, dan wil ik ook graag weer terug naar de Suikertoernooien van begin jaren zeventig.
Emmylou Harris, een van de allermooiste vrouwen ooit, zong in de achtergrondkoortjes van Gram Parsons, de zanger van de Flying Burrito Brothers, die heel veel leek op Harm Wiersma. Tijdens het laatste Paastoernooi had ik het nog met een bardame van het onbenullige De Twee Klaveren over die tijd en die mevrouw begreep niet het belang van de looks van Harm Wiersma, rond wie tijdens de Suikertoernooien in Krasnapolsky zich drommen groupies stonden te verdringen, soms beeldschoon.
Ik krijg nog regelmatig tranen in mijn ogen bij SIN CITY, het allermooiste nummer van de Flying Burrito Brothers en ik weet bijna zeker dat deze song de doorslag gegeven heeft bij Ton Sijbrands' verhaal over Amsterdam, poel des verderfs, dat verruild moest worden voor het boerse Voorst in Gelderland. (In sommige opzichten is Ton een beetje bang, maar dat weet Ton zelf ook.)
Schitterende muziek, prachtige teksten. Woorden als schitterend en prachtig zijn eigenlijk misplaatst en niet te vervangen door treffender alternatieven. Nooit meer is vergelijkbare muziek gemaakt. Gram Parsons, die zich begin jaren zevenrtig veel liet afbeelden in kostuums met marihuanabladeren en papaverbloesems zou niet lang daarna om het leven komen, net als geestverwanten als Jimi Herndrix, Jim Morrison en Salvador Allende. Daar ben ik misschien nooit meer helemaal overheen gekomen. Maar het gelukkige van onze tijd is dat we dankzij geluidsdragers toegang blijven houden tot de ontroerende muziek die Jimi. Jim en Gram ons hebben nagelaten. Het wonderschoonste van de Flying Burrito Brothers, vooral door de extreem heldere muziek en de harmonie, is SIN CITY, verrijkt door de steelguitar van Sneeky Pete, toen door de popmuziekcritici als wonderbaarlijk ontvangen.
Het lijkt me echt iets voor de jonge Bert Zwart, die nu in een vreemd USA verblijft. Ik heb een conspiracyboek waarin de schrijver vertelt hoe Jimi, Jim en Gram uit de weg geruimd werden in opdracht van de heersende klasse, die hen als zeer bedreigend ervaarde.
<center>
SIN CITY
(Graham Parsons/Chris Hillman)
This old town filled with sin
It'll swallow you in
If you got some money to burn
Take it home, right away
You got three years to pay
But Satan is waiting his turn
This old earthquake's gonna leave me in the poorhouse
It seems like this whole town's insane
On the thirty-first floor a gold-plated door
Won't keep out the Lord's burning rain
The scientists say it'll all wash away
But we don't believe anymore
'Cause we got our recruits
And our green mohair suits
So please show your I.D. at the door
This old earthquake's gonna leave me in the poorhouse
It seems like this whole town's insane
On the 31st floor a gold-plated door
Won't keep out the Lord's burning rain
A friend came around, tried to clean up this town
His ideas made some people mad
He trusted in his crowd
So he spoke right out loud
And they lost the best friend they had
This old earthquake's gonna leave me in the poorhouse
It seems like this whole town's insane
On the 31st floor a gold-plated door
Won't keep out the Lord's burning rain
On the 31st floor a gold-plated door
Won't keep out the Lord's burning rain</center>
“The modern banking system manufactures money out of nothing... If you want to be slaves of the bankers, and pay the costs of your own slavery, then let the banks create money.”
- Lord Josiah Stamp, former Director of the Bank of England
