Anonymous wrote:Een belangrijk verschil tussen dit Nederlandse forum en de Franse en Russische fora is dat de meeste problemisten hier alleen maar wat komen melden als er wat af te zeiken valt, een bij-oplossinkje of iets dergelijks. Mensen die nog nooit een internationale prijs gewonnen hebben komen even langs om werk van grootmeesters als Max Douwes of René Fourgous even onder te pissen.
Dat is op de problemistenfora in Rusland en Frankrijk wel even anders. Men heeft daar een opvallend positievere instelling tegenover elkaars werk. Misschien komt dat ook omdat in Frankrijk en Rusland de wereldtop en subtop met elkaar in gesprek is.
Zou het ook kunnen zijn dat dat afzeik-gedrag hier in Nederland iets te maken heeft met de inferieure posities van de Nederlande problemisten op die ranglijst van de FFJD? Wat is oorzaak en wat gevolg?
Ook dit is een buitengewoon zwak probleem.
Met wat Composite over de Fransen beweert ben ik het helemaal eens.
Nee Eric, je hebt ongelijk, want dit is een bijzonder mooi probleem!
Die Fransen zullen blij zijn met de juryleden Eric van Dusseldorp en Hein Wilsens. Ik zal jullie verhaaltjes eens op het FFJD Forum plaatsen.
Scholma: "Het verzinnen van onafwendbare dreigingen in posities met een materiële achterstand is een plezante bezigheid. Bij voorkeur kiest men een gemakkelijke, liggende houding en sluit de ogen. Een muziekje van Vivaldi of Mozart op de achtergrond kan geen kwaad.
Als het idee geboren is, moet er -ditmaal met een dambord voor ogen- geknutseld worden om het geheel waterdicht te maken.
In hoeverre de volgende lichtende voorbeelden, waarvan iedereen de oplossing natuurlijk kan dromen, mij bewust of onbewust hebben beïnvloed bij het maken van deze compositie, kan ik me niet meer herinneren."
Anonymous wrote:Een belangrijk verschil tussen dit Nederlandse forum en de Franse en Russische fora is dat de meeste problemisten hier alleen maar wat komen melden als er wat af te zeiken valt, een bij-oplossinkje of iets dergelijks. Mensen die nog nooit een internationale prijs gewonnen hebben komen even langs om werk van grootmeesters als Max Douwes of René Fourgous even onder te pissen.
Dat is op de problemistenfora in Rusland en Frankrijk wel even anders. Men heeft daar een opvallend positievere instelling tegenover elkaars werk. Misschien komt dat ook omdat in Frankrijk en Rusland de wereldtop en subtop met elkaar in gesprek is.
Zou het ook kunnen zijn dat dat afzeik-gedrag hier in Nederland iets te maken heeft met de inferieure posities van de Nederlande problemisten op die ranglijst van de FFJD? Wat is oorzaak en wat gevolg?
Ook dit is een buitengewoon zwak probleem.
Met wat Composite over de Fransen beweert ben ik het helemaal eens.
Nee Eric, je hebt ongelijk, want dit is een bijzonder mooi probleem!
Die Fransen zullen blij zijn met de juryleden Eric van Dusseldorp en Hein Wilsens. Ik zal jullie verhaaltjes eens op het FFJD Forum plaatsen.
mooi blijft natuurlijk een relatief begrip
feit is wel dat dit probleem totaal niet aan de scherpe regels voldoet (dat moet wel als het een compositie is) en dat er nergens in de afwikkeling iets speciaals gebeurt
net als al die andere diagrammetjes hierboven: allemaal leuke partijproblemen, maar niks waard als composities, wat doet dat hier allemaal in dit topic??
Krijn wrote:
mooi blijft natuurlijk een relatief begrip
feit is wel dat dit probleem totaal niet aan de scherpe regels voldoet (dat moet wel als het een compositie is) en dat er nergens in de afwikkeling iets speciaals gebeurt
net als al die andere diagrammetjes hierboven: allemaal leuke partijproblemen, maar niks waard als composities, wat doet dat hier allemaal in dit topic??
grtjs
Een damprobleem is niet per definitie een compositie volgens de scherpe regels. Voor partijproblematiek is ook een schema opgesteld van voorwaarden. Onder andere door Douwes en Venema.
Ik vind dat ze hier wel degelijk thuishoren.
't Is lang geleden, maar in het allereerste postje stelde EvD de scherpe regels als eis. Maar ook als je partijproblemen toelaat is het gros bij lange na geen top tien-kandidaat, vind ik.
(De Guest voor Koops, dat was ik.)
"Van damproblematiek weet ik weinig.", Hanco Elenbaas
Krijn wrote:
mooi blijft natuurlijk een relatief begrip
feit is wel dat dit probleem totaal niet aan de scherpe regels voldoet (dat moet wel als het een compositie is) en dat er nergens in de afwikkeling iets speciaals gebeurt
net als al die andere diagrammetjes hierboven: allemaal leuke partijproblemen, maar niks waard als composities, wat doet dat hier allemaal in dit topic??
grtjs
Een damprobleem is niet per definitie een compositie volgens de scherpe regels. Voor partijproblematiek is ook een schema opgesteld van voorwaarden. Onder andere door Douwes en Venema.
Ik vind dat ze hier wel degelijk thuishoren.
Van damproblematiek weet ik inderdaad niet veel. Ik hou over het algemeen niet van regels, laat staan 'scherpe regels'.
Bij de behandeling van deze prent van Zoebov schreef Auke Scholma in Dammen 99 van oktober 1994 een aardig verhaal:
"In de jongste nummers van De Problemist ijvert Arie van der Stoep met gloedvolle artikelen voor problemen met "nette, aantrekkelijke" standen. Een volwassen gedachtenwisseling over de aanvangsstand van damproblemen komt er, ondanks zijn inspanning, niet echt van de grond. Zijn tegenhangers beperken zich tot korte weerwoordjes, samen te vatten in de stelling: "Een probleem is niets anders dan een intelligente toepassing van de spelregels" (J. Viergever).
De Prenten die in Dammen verschenen, kunnen meestal doorgaan voor net en aantrekkelijk. Een omschrijving van deze vage begrippen, laat staan een definitie, is nauwelijks te geven, de dappere poging van David Douwes in Naar Een Nieuwe Damproblematiek (1981) ten spijt. Graag had ik dan ook mijn steentje aan de diskussie bijgedragen, want als je een duidelijke keuze maakt voor 'partij-achtige' aanvangsstanden, moet je die keuze ook kunnen verantwoorden. Hoe meer ik ging lezen en nadenken over het onderwerp, hoe zwakker de overtuiging werd dat ik ooit tot een soort Scholmamons-oordeel zou kunnen komen.
Van der Stoep citeert in DP van april 1994 uit een artikel van Gerhard Bakker in Het Damspel 1969, p. 110, dat hij beschouwt als "het beste opstel over de aanvangsstand van een damprobleem". De kern die ik uit Bakkers betoog haal, is dat hij pleit voor een heldere probleemstelling. Dat de stelling van de schijven op het bord, bij de heldere formulering van een ingewikkeld probleem, wel eens vormen kan aannemen die de wedstrijddammer als bizar ervaart, is mijns inziens een konklusie die uit zijn betoog wel te trekken is, maar ten onrechte wordt omzeild.
Hier moeten Viergever, Leo Faber, Max Douwes en anderen van de vrije school hun munitie zoeken voor de diskussie. Als de vorm zich juist verhoudt tot de inhoud, is de vorm altijd goed!
Bij louter 'fantasie om de fantasie' zullen ze tevreden moeten zijn met een klein publiek. Het gros van de oplossers voelt zich, evenals Bakker, "beetgenomen en kwaad" bij een "slordige of onsmakelijke formulering van een probleem".
Wordt wellicht vervolgd!"
