Op remise spelen

[Eric van Dusseldorp]

Cor van Dusseldorp:
Uiteraard is remise tegen een grootmeester voor de meeste spelers een geweldige prestatie, maar is het niet onsportief om niet te willen winnen?

Gerard de Groot:
Een flinke trap onder hun luie kont moeten ze hebben, die dammers die met wat hak- en breekwerk een remise tegen een grootmeester hopen te halen.

Zijn we het hiermee eens?

[ZevenInEenKlap]

Nee, totaal niet. Als je het al hakkend naar remise kunt schoppen is dat nog steeds een knappe prestatie. Goed hakken is zo makkelijk nog niet!
Wel vind ik dat een spannende remisepot met een grootmeester veel meer bevredigt dan een hakpotje. Ik vind het echter zeker niet moreel verwerpelijk!

[Mark Hees]

Ik vind dat het er van af hangt in welke context de wedstrijd gespeeld wordt. Is het een bondswedstrijd en is de opstelling zo dat een zwakkere speler uit het team tegen de sterkste van het andere team speelt, dan vind ik het terecht als die zwakkere speler alles doet om remise te halen, al moet dat dan met het betere hak en sloop werk.

Speel je echter op persoonlijke titel in een 'vriendschappelijk' toernooi (paastoernooi, brunssum, den haag, delft, zeeland, nijmegen, barnsteen en al die anderen), dan vind ik dat je vol voor de winst moet gaan. Ook tegen een (veel) sterkere speler.

[Jaap van Galen]

Zolang er een remise bestaat, heeft elke speler het recht om remise proberen te spelen. Ik vind het eerder moreel verwerpelijk om spelers die op remise spelen een verwijt te maken.

[archimedes]

Het kader van wat mag en wat niet, wordt voor mij bepaald door de spelregels. Zo zul je mij ook nooit horen klagen als iemand bijvoorbeeld nog lang blijft doorspelen in een pure remisestand (hoewel ik dit zelf meestal niet doe). M.a.w. als iemand op remise wil spelen dan gaat hij zijn gang maar. Overigens heb ik zelf tegen sterkere tegenstanders betere ervaringen met het scheppen van verwikkelingen dan met hakken (in dat laatste geval verzwak je vaak je stand, waardoor ze je juist positioneel van het bord af kunnen vegen). Ik speel dus liever leukere partijen met (m.i.) nog meer kansen ook, hetgeen mij bij clubwedstrijden trouwens wel eens op kritiek van de teamleiding is komen te staan. Er zijn natuurlijk ook spelers die meesterlijk zijn in het afbreken van standen en het rechtsreeks op remise koersen, maar ik vraag me wel eens af waarom die eigenlijk dammen...

[Rein Halbersma]

Overigens heb ik zelf tegen sterkere tegenstanders betere ervaringen met het scheppen van verwikkelingen dan met hakken (in dat laatste geval verzwak je vaak je stand, waardoor ze je juist positioneel van het bord af kunnen vegen). Ik speel dus liever leukere partijen met (m.i.) nog meer kansen ook.

Ik heb zelf 1 potje tegen een GM mogen spelen (Bassirou Ba, in de onderlinge bij DC Groningen). Hij speelde 1.31-27 en ik ging maar in op half-open klassiek wat 40 zetten leuk spel opleverde. Hierna begon Bass wat geforceerd naar de winst zoeken en ik maakte me ook totaal geen zorgen. Maar bij zet 40 schotelde hij me een keuze voor tussen een dure doorbraak met vage winstkansen voor mij, en een enorme hak met een nadelig eindspel voor mij. Dit kostte me heel veel tijd en uiteindelijk koos ik maar voor de dure doorbraak, maar in het eindspel was hij veel gehaaider en verloor ik betrekkelijk kansloos... Bij het naspelen bleek de hak goede remisekansen te hebben gegeven.

[Vraagje]

Je bent met sport bezig, en dan moet je dus ook voor het maximale gaan. Het is niet onsportief om voor je beste score te spelen, en als je denkt die beste score met hakken te bereiken, dan moet je dat doen. Alleen in echt vriendschappelijke wedstrijden zou je m.i. niet moeten hakken (juist die wedstrijden zijn bovendien geschikt voor oefening met onbekende systemen), maar ook daar kan een verschil van inzicht over bestaan. De ene vindt een onderlinge misschien niet zo belangrijk, de ander ziet het als het hoogtepunt van het seizoen.

[Kosmos]

Je bent met sport bezig, en dan moet je dus ook voor het maximale gaan. Het is niet onsportief om voor je beste score te spelen, en als je denkt die beste score met hakken te bereiken, dan moet je dat doen. Alleen in echt vriendschappelijke wedstrijden zou je m.i. niet moeten hakken (juist die wedstrijden zijn bovendien geschikt voor oefening met onbekende systemen), maar ook daar kan een verschil van inzicht over bestaan. De ene vindt een onderlinge misschien niet zo belangrijk, de ander ziet het als het hoogtepunt van het seizoen.

Het is moreel verwerpelijk om mensen te verbieden een bepaalde strategie te kiezen.
In het huidige damspel is het mogelijk om al hakkend flink wat nadeel op de koop toe te nemen en dan toch gelijkwaardig te remiseren.
Bij Delfts gaat dit lastiger.
Bij demotie lijkt me uitgesloten dat je wegkomt met openingsnadeel tegen een sterkere. Er moet dan wel gedamd worden dus!
Het spel moet interessant zijn, ook als een van beiden op remise uit is.
Bij grote krachtsverschillen is het juist interessant: De een wil remise, de ander wil winnen. De een wil comliceren, de ander vereenvoudigen, een sportief spanningsveld creërend.

[Gerard de Groot]

Eric,

Het zal je hopelijk niet verwonderen dat ik voor de derde optie gekozen heb.

Gerard

[Mark Hees]

Goh, zelden een poll gezien waar de meningen zo eensgezind zijn.

[Cor van Dusseldorp]

Deze poll is helaas wel weer erg zwart-wit.
Uiteraard heb ik voor de minderheidsopties gekozen, hoewel ik geen enkel waardeoordeel wil hebben over remisehakkers.

Alle sporten verdienen een winnaar. Het streven naar geen winnaar is in die zin dan ook onsportief.

[Eddie van de Acker]

De toevoeging aan de vraagstelling "tegen een sterkere speler" is wel merkwaardig. Is het wel in orde wanneer sterkere spelers tegen elkaar op remise spelen, of beter gezegd: spelen om in elk geval niet te verliezen? Iedereen moet zelf weten hoe hij wil spelen, als iemand wil hakken kun je dat verwerpelijk vinden, maar het is de speler zijn goed recht. In andere sporten worden dergelijke "destructieve" methoden ook vaak toegepast tenslotte.
Als we het over moreel afkeurenswaardige zaken hebben, dan gaat het voor mij toch eerder over hinderen van de tegenstander, voorzeggen etc. Wat dat laatste betreft: ik heb zelf jarenlang in de hoogste afdeling van de clubcompetitie gespeeld en ik kan vertellen dat het niet de minste spelers zijn die zich daar schuldig aan maakten...