In Memoriam

[Andrew Tjon A Ong]

Ivan Trofimov:
Yesterday the checker world suffered a great loss: Alexander Yakovlevich Rats (80 years old) and Yuri Artemyevich Kuzyukov (79 years old) passed away. Learn more at http://64-100.com/ushedshie-ot-nas#Rats

14/12/2020. Alexander Yakovlevich Rats
Op 14 december, in het 81e jaar, stierf de internationale meester, medaillewinnaar van de USSR-kampioenschappen in internationale dammen, medaillewinnaar van het wereldkampioenschap onder veteranen (2013), Europees kampioen onder veteranen (2019), doctor in de technische wetenschappen - Alexander Yakovlevich Rat stierf . We betuigen onze condoleances aan familie en vrienden.



14/12/2020. Yuri Artemievich Kuzyukov
Op 14 december 80 stierf de internationale grootmeester, viervoudig kampioen van Rusland in Russisch dammen, medaillewinnaar van de wereld- en Europese kampioenschappen in correspondentiespel, mentor en inspirator van vele Nizhny Novgorod- damspelers, Yuri Artemyevich Kuzyukov . We betuigen onze condoleances aan familie en vrienden.


===============
Ik heb Alexander Rats bij heel veel Veteranen kampioenschappen meegemaakt. Hij was altijd even vriendelijk en beleefd. Ik mocht hem heel graag, en we spraken elkaar altijd heel veel tijdens een toernooi. Ik ga hem heel erg missen!
Vorig jaar deed hij ook mee aan het EK-Veteranen in Korbach Duitsland. Hij eindigde op een zeer knappe gedeelde eerste plek, maar werd met 1 WP minder, uiteindelijk 2e, achter kampioen Jeroen Kos. Bij het Rapid kampioenschap van dat toernooi moest ik in de laatste ronde en op de laatste dag van het toernooi tegen Rats spelen. Ik stond het toernooi nog met lege handen. Ik moest per se winnen, om kans te maken om in de prijzen te vallen. Na een slechte opening, kwam ik ook heel slecht te staan. Ik wist, dat ik buiten de prijzen zou vallen als ik niet zou winnen, maar zag bij normaal spel geen andere uitslag, dan dat ik zou verliezen en bood hem toen maar remise aan. Dan maar geen prijs, dacht ik bij mezelf, maar dan heb ik toch nog een puntje. Hij keek me toen aan, met een gezicht van: hoe durf je me in deze stand remise aan te bieden? Ik ben wel oud, maar niet gek, en speelde gewoon door. Teleurgesteld moest ik dan ook maar doorspelen Ik vuurde al mijn zetten, bijna zonder na te denken in hoog tempo af. Hij kwam in tijdnood, later in grote tijdnood, dreigde onder de druk te bezwijken, speelde een paar zwakke zetten en hij verloor! Na afloop vroeg hij me, hoe het kwam, dat ik zo slecht speelde. Ik zei hem dat ik mezelf onder te grote druk had gezet, omdat ik per se moest winnen, om op de laatste dag toch nog een prijsje mee te pikken en speelde daardoor niet mijn eigen spel, want ik bezweek onder mijn eigen druk. Gelukkig zonder fatale gevolgen. Wat mij in het begin van de partij was overkomen, overkwam hem aan het einde van de partij, maar dan wel met fatale gevolgen en voor mij toch nog een bronzen plak!

Hieronder nog wat leuke herinneringen aan Alexander Rats, tijdens het EK-Veteranen 2014 in Kolobrzeg, Polen, uit een door mij gemaakt verslag van het toernooi in 2014.


Een onderonsje aan de vooravond van het begin van het EK. Later zou blijken, dat wij tweeën de grote winnaars zouden worden van het kampioenschap. Links Alexander Rats, die goud veroverde bij het Blitz en brons bij het gewone dammen en Andrew won zilver bij het Blitz en Goud bij het hoofdtoernooi.


De Top 3 van het Veteranen EK Biltz: Andrew Tjon A Ong, met Zilver, Goodold Alexander Rats met het goud en erg knap Theo Tesselaar met de bronzen medaille


De Top 3 van het toernooi, met vlnr Evgeni Gurkov (2e), Andrew Tjon A Ong , kampioen en Alexander Rats (3e). Bij het uitreiken van de 1e prijs werd uitgebreid de tijd genomen om het Wilhelmus af te spelen en toen er door de hele Nederlandse delegatie uit volle borst werd meegezongen, deed het me toch wel wat.

[Andrew Tjon A Ong]

Bhaan Dihal tijdens de rondreis door Maleisië, als onderdeel van Thailand Open. Hier op een theeplantage in de Cameron Highlands


Hier aan het kaarten in Taman Negara, Maleisië met zijn vrienden Cyril Sluisdom, Bhiem Ramdien en Ramon Sakidin


In het vliegtuig van Maleisië naar Phuket (Thailand)


Rechts op de foto: Bhaan, samen met zijn damvrienden vlnr Jan Jacobs, Ramon Sakidin en Andrew tijdens de rondreis door Maleisië


Aan het dammen in het Worldcup toernooi in Karpacz, Polen 2015


In aktie tijdens Polska Gra, Polen, waar Bhaan vaste gast was.


In de prijzen gevallen in Polska Gra 2016, Polen


Polska Gra 2013 in Polen

[Andrew Tjon A Ong]

Hierbij de rouwkaart van Bhaan Dihal.

[Andrew Tjon A Ong]

Het jaar is bijna voorbij. Nog nooit zoveel bekende en minder bekende damvrienden verloren in één jaar. Vandaag op de laatste dag van het jaar hebben mijn vriendin Chittra en ik als enigen van zijn damvrienden de besloten crematie mogen bijwonen van onze goede damvriend Bhaan Dihal (Hofstaddammers & Damclub Den Haag). Op verzoek van zijn familie had ik namens al zijn damvrienden nog een kleine bijdrage geleverd om enige herinneringen aan Dihal te verwoorden. Hieronder mijn/onze bijdrage:

Bhaan was een echte ouderwetse goede vriend van ons, Chittra Jaipal en Andrew Tjon A Ong. We hebben veel met hem meegemaakt. Als damvriend hebben we samen in Thailand, Spanje, Suriname, en Polen toernooien gespeeld en natuurlijk ook talrijke toernooien in Nederland, zoals het RotterdamsOpen vorig jaar waarbij Bhaan elke dag een heerlijk brunchpakket naar me toe bracht, alvorens hij aan zijn partij begon. Bhaan was een bekende en zeer geliefde speler in de damwereld. Namens alle damvrienden willen wij bij deze de familie en nabestaanden condoleren en veel sterkte toewensen met dit grote verlies!

Na het Thailand Open toernooi heeft hij o.a. de rondreis Maleisië met ons meegemaakt. In Suriname waren hij en Asha mij en Chittra komen ophalen om ons de plaatsen in Commewijne te laten zien, waar hij was opgegroeid. Ook liet hij ons kennis maken, met personen, die vroeger een belangrijke rol in zijn leven gespeeld hadden. De meeste herinneringen heb ik echter in Polen meegemaakt. Ik speelde zelf al jaren in Polen en Bhaan had aangegeven, dat hij graag ook met me mee zou willen gaan. De eerste keer dat hij meeging was in 2013. We gingen met z'n tweetjes en in de 1400 kilometer lange autorit, hadden we ons geen moment verveeld. We hebben elkaar onze hele levensloop verteld. Bhaan vertelde mij uit zijn Surinaamse periode, van geboorte tot aan het moment dat hij zijn vrouw Asha had leren kennen etc.etc. Bhaan was ook een goede coach voor mij, want in dat jaar was het de eerste en overigens enige keer, dat ik het toernooi ook won. Het was elk jaar weer een groot internationaal toernooi, het Open Poolskampioenschap, met vaak meer dan 100 deelnemers. In Polen had ik aan de organisator verteld, dat Bhaan speciaal voor dit toernooi uit Suriname was gekomen. Hij had toen aangenomen, dat Bhaan dan wel kampioen van Suriname zou zijn en hij werd meteen de VIP in het toernooi!! Hij kreeg meteen hotelverblijf en alle maaltijden gratis. We hebben de organisator nooit verteld, dat Bhaan eigenlijk helemaal geen kampioen van Suriname was, en hij is altijd een VIP gebleven in Polen en had net als ik, als oud toernooiwinnaar, steeds zijn verblijf en eten gratis.

Soms werd het toernooi in een echt kasteel gespeeld, in de plaats Nidzica. Bhaan en ik waren dan de uitverkorenen, die dan ook in het kasteel mochten overnachten. We deelden dan de kamer en elke ochtend maakte Bhaan het ontbijt voor me klaar. Niet een broodje pindakaas of jam! Nee, Bhaan maakte heerlijke broodjes sardine voor me met vers gesneden uien en verse Surinaamse pepers, die hij vanuit Nederland had meegenomen. Heerlijk was dat!

Tijdens het toernooi was er ook altijd één dag in de week, dat ze bij de warme lunch heerlijke grote kippenpoten hadden met aardappelpuree en warme groenten. Ik vertelde tegen Bhaan, dat ik die kippenpoten altijd zo heerlijk vond, en dat ik er de hele week naar uitkeek! Ik zou er graag een tweede portie van willen hebben, maar heb nooit het lef gehad, om een tweede portie te gaan vragen, omdat alles meestal precies afgepast was naar het aantal personen. Bhaan stond meteen op en ging heel brutaal bij de balie om een tweede portie vragen en binnen een minuut had ik voor het eerst sinds al die jaren een tweede portie met die grote kippenpoot! Sinds Bhaan met me mee naar Polen ging, was ik al die jaren daarna verzekerd van een extra portie kippenpoot, zodra het op het menu stond.

Het toernooi werd in Nidzica altijd in een feestweek gespeeld. Aan het einde van de week was er op het centrale plein in het dorp een groot festival, met bekende Poolse artiesten, en ook de burgemeester en andere hoogwaardigheidsbekleders van die plaats waren aanwezig. In het voorprogramma werd de prijsuitreiking van het damtoernooi gedaan. Op het volle dorpsplein met wel 4 of 5 duizend man publiek werd Bhaan onder luid gejuich en applaus dan het podium op geroepen, en werd gepresenteerd als kampioen uit Suriname en werd hem een prijs toegekend. Bhaan genoot met volle teugen van deze aandacht en had de tijd van zijn leven!! Wat zullen ze Bhaan missen in Polen, en natuurlijk wij als goede vrienden en u als familie het meeste. Bhaan, bedankt voor wie je was. Bedankt dat je deel van ons leven was. Rust zacht lieve Bhaan!

[Andrew Tjon A Ong]

Bron: Facebookgroep Draughts Book Collectors

[Andrew Tjon A Ong]

Een prachtige en waardevolle IM heeft zijn goede vriend Joop Burgerhout geschreven in de Facebook groep "International Draughts"
Dat wil ik de lezers van dit Forum niet onthouden en daarom post ik het hier, met toestemming van de schrijver.

EVERT BRONSTRING – grootmeester (1943 – 2021)
Evert is niet meer.
Het nieuws dat Evert niet lang meer te leven had, sloeg medio december 2020 verpletterend toe. Nog zes maanden, zo schreef Maurits, voorzitter van het Leids Damgenootschap, zouden hem nog resten. Een maand zou het worden. Een dag na het bericht van zijn ziekte, mailde ik aan Evert dat we op zeker moment allemaal in het eindspel van ons leven terecht komen. De link naar het damspel was uiteraard snel gelegd, maar de stijlfiguur van metafoor doet zo vaak afbreuk aan de diepte van de mens. Hij is immers veel meer dan dat. En Evert was veel meer dan een vergelijking met het platte spel met de damschijven. Ik eindigde trouwens mijn bericht met ‘beste en lieve Evert”. Het adjectief ‘lieve’ veronderstelt een warme band, waarvan ik wel, maar Evert waarschijnlijk geen benul van had. Evert was mij namelijk in al die jaren dierbaar geworden. In vriendschappen is dat normaal, er worden verhalen verteld over en weer en dan ontmoet je elkaar ergens op een dieper niveau. Evert werd ontmoet in het damspel, althans door mij. Ik vraag me af of hij ooit beseft heeft dat iemand als ik heel veel levenslessen heb gehaald uit dammen, maar bovenal heb gekregen van de dammer, Evert Bronstring!
Dat wil ik uitleggen in dit In Memoriam.

DE OPENING

Evert heeft nog net de Tweede Wereldoorlog meegemaakt. Haarlem 1943. Zijn oom was kampioen dammen en van hem leerde hij het spel. Na de HBS ging hij in Leiden wiskunde studeren, maar werd eerst speler van Constant, een Rotterdamse damclub. Na een jaar werd Evert lid van de Leidse Damvereniging. De secretaris van LDV had uit Rotterdam te horen gekregen dat hij een goede speler zou zijn voor het derde team, mits hij niet aan een van de bovenste borden zou worden gezet. Evert won daarop het kampioenschap van Leiden en werd binnen een jaar beschouwd als een van de grootste talenten binnen de toenmalige damwereld.
Er verschijnen interviews met Evert in de locale bladen. Die interviews zijn anders dan de gangbare. Topsporters hebben het over hun prestaties en hun kansen op successen, bij Evert gaan vrijwel alle interviews over dat wat sterker is dan de mens, namelijk het spel zelf. Johan Cruijff kan aanbeden worden als de man met de vele kampioenschappen, maar Rudy van Dantzig zag de balletdanser. Evert sprak over het spel als het sacrale gebeuren dat eerbied verdient door het rituele in de diepte te benaderen, en wie dat niet deed werd nagenoeg van heiligschennis beschuldigd. “Het spel is om te spelen en juist dit doen ze niet (…) Het moet allemaal te precies volgens het boekje gaan en variaties worden vermeden (…) Het spel is voor mij om te spelen”, zei Evert in 1962. Hij hield van dammen en hij zou van dat met liefde gevulde geloof nimmer afvallen. In Evert zagen vrijwel alle dammers het heilige vuur. Niemand minder dan Ton Sijbrands wijdde in 1999 een trilogie aan hem in de onvolprezen rubriek in de Volkskrant, maar tot een werkelijke erkenning kwam het in dat woordje woordje: De Hogepriester! De damrubriek van de Volkskrant van 19 juli 2014 mag wat mij betreft ingelijst worden.
In de opening wordt het spelbeeld bepaald.
Het zijn de jaren 1962 – 1971. Evert haalt zijn kandidaatsexamen wiskunde in 1965, pas zes jaar later heeft hij zijn doctoraal. Vanaf dat moment wordt hij in de damrubrieken “de Leidse wiskundige, drs. E.P. Bronstring”, genoemd. Hij wordt leraar wiskunde op een middelbare school. Later lezen we dat hij ook filosoof wordt genoemd. Waarschijnlijk heeft Evert aan de Centrale Interfaculteit het doctoraal ‘analytische filosofie’ er extra bij gedaan. Het zijn nog de jaren van de grote studiebeurzen en de eeuwige studenten. Evert heeft er tien jaar over gedaan. Dat valt wel mee.

Wat is er meer gebeurd in deze periode?
In 1968 is Evert woordvoerder namens een internationale groep studenten die de Derde Wereldweek organiseert. De NESBIC (Nationaal Students Bureau of International Cooperation) staat bekend als erg links, en de sympathieën gaan uit naar projecten die tegen Amerika en voor het communisme zijn. Er is een behoorlijke aanvaring met de professoren in Leiden die iedere medewerking ontzeggen, maar de wereldberoemde Zweedse wetenschapper, Gunnar Myrdal, weet men te strikken. Everts aandeel is aanzienlijk daarin.
Standpunt bepalen en dan verder gaan, complicaties niet schuwen en niet het compromis aangaan, omwille van een betere wereld. Dat is Evert tijdens 1968, het jaar dat bekend zou komen te staan als dat van de studentenrevoluties.
In dammen gaat het Evert om het spelbeeld bepalen, zelf de complicaties opzoeken en de tegenstander prangend erop wijzen dat het doordringen van de schoonheid en de diepte van het spel het ultieme doel is van dammen.

De opening zit erop.
Het spelbeeld is bepaald.
Evert is vanaf 1964 continue finalist bij de Nederlandse kampioenschappen; hij wordt gevreesd door grootmeesters; hij heeft een aantal legendarische partijen op zijn naam staan, waarvan die tegen tweevoudig wereldkampioen, Tjsegolew, furore maakt; en hij wordt gevraagd voor vrijwel ieder internationaal invitatietoernooi.
De opening zit er inderdaad op.

HET MIDDENSPEL

De enorme denker, Evert Bronstring, herbergt een merkwaardige tegenstelling die in de jaren na 1971 steeds helderder lijkt te worden. Zijn gedachten gaan alle kanten op, in de dampartijen komt hij met de meest fascinerende strategieën, zoals de totale omsingeling, en de opgedrongen kortevleugelopsluiting (waarbij het blokje 34, 39, 40, 44, 50 opgesloten mag worden) gelardeerd wordt met combinatoire noviteiten. Maar … hij zal Leiden niet verlaten, hoewel hij een seizoen bij het Haagse RDG speelt om dan weer terug te keren naar zijn Leidse Damvereniging. Dat honkvaste heeft hij gemeen met heel veel filosofen. In de rust komen nu eenmaal creaties tot stand.
Hij krijgt getalenteerde leerlingen, de Zwitserse grootmeester Hans Vermin, is er een van, maar de grootste is ongetwijfeld Jannes van der Wal. In creativiteit doet deze wereldkampioen uit 1982 niet voor Evert onder, maar er is een ander, veel groter verschil en dat is de humor. Om Jannes moesten mensen lachen. Jannes kon alleen Jannes zijn, hij was Jannes en werd gezien als een clown en besefte dat vaak niet. Evert had humor en zelfspot, hij kon relativeren, daarom ook reflecteren en dus naar anderen kijken.
Ooit interviewde ik Evert en vroeg hem naar het meest memorabele moment in zijn dammersbestaan. Die vraag had ik eerder gesteld aan sporters en dan kwamen er prijzen en heldenverhalen, waarbij de held de geïnterviewde was. Evert vertelde evenwel over de fabuleuze combinatie die Wim de Jong tegen Herman van Silfhout in het Kampioenschap van Nederland 1962 uitvoerde. Evert was daarbij en hij vond de reactie van Van Silfhout zo intens, dat hij dat het mooiste vond dat hij ooit had meegemaakt: ‘de handen van Van Silfhout gingen omhoog en hij kon alleen maar stamelen: dat heb ik niet gezien, dat heb ik echt niet gezien …’.
Dit tekent voor mij Evert Bronstring in het middenspel. Hij kon genieten van dat wat onbegrijpelijk was, ook al was dat niet in zijn eigen partij gebeurt.

Maatschappelijk is Evert actief in het Leidse club- en buurthuiswerk, hij is woordvoerder van acties, geeft wiskundelessen en hij is stabiel als dammer.
Het aantal interviews in kranten neemt af. In 1986 is hij somber over de toekomst van het clubdammen, alles wordt naar remise gehakt, verzucht hij. Dat de clubs steeds minder leden hebben, wijt hij aan de remises, maar dat het gaat om maatschappelijke ontwikkelingen is bij hem niet hoorbaar.

HET EINDSPEL

De overgang van midden- naar eindspel behoort tot de cruciale etappes. Tijdnood, gebrek aan concentratie, vermoeidheid en overmoed zijn elementen die opgeld doen. Evert krijgt rondom 2005 pensioen, hij is dan al lang geen finalist meer in de nationale kampioenschappen. In de Ere- en Hoofdklasse blijft hij een geducht tegenstander, hij doet menigeen versteld staan van zijn parate kennis van het spel. Trouw bezoekt hij de clubavonden, en hij is dan al jaren secretaris van het bestuur.
Dit deel is een spel met weinig schijven. De rechtgeaarde dammer weet dat iedere zet verschil kan maken tussen winst en remise, tussen remise en verlies. De buitenstaander ziet slechts een bord met een luttel aantal schijven, de spelers zien de dynamiek en kennen de diepte.
De laatste keer dat ik Evert in actie zag was in zijn partij tegen de Amsterdammer Chris van Westerloo. Hij overzag een zetje en gaf Van Westerloo een hand. Er zat verdriet in Everts ogen. Van Westerloo had ook verdriet: ik wil zo nooit spelen en winnen, en zeker niet tegen Evert, hoorde ik hem zeggen.
De laatste keer dat we als club van hem hoorden waren over zijn damboeken die hij aan de club gaf, en aan de mededelingen die hij aan onze voorzitter gaf.
Hij nam afscheid in stijl.
Het eindspel is met weinig schijven.
In stijl worden de schijven opgeborgen.
Op naar de volgende wedstrijd.
Evert, ik ben een gelovig mens. Van jou weet ik dat niet.
Of er gedamd wordt in hogere sferen, dat is mij niet bekend.
Ik ben je dankbaar dat ik de sferen van de hemel in jouw partijen heb mogen zien.
Ik ben je ook dankbaar voor wie je bent: Grootmeester bij de gratie van Verwondering!

Joop Burgerhout

[Andrew Tjon A Ong]

Bron: Facebookgroep International Draughts:

Cyril Sluisdom: Clubgenoot Hans Larooij overleden!
"Hans is overleden aan slokdarmkanker
Binnen twee weken nadat hij dat te horen kreeg.
Hij is in twee fases lid geweest van de damvereniging Lelystad.
De eerste fase was van 15 oktober 1988 tot 1oktober 1993, toen stopte hij een paar jaar om op 1 januari 2006 het dammen weer op te pakken tot heden 2021".
Cyril Sluisdom
==========================================
Hallo leden van de Damclub, na een kort ziekbed bereikte ons, toch nog plotseling , het bericht dat ons medelid en enthousiast beheerder van de damsite , Hans Larooij , is overleden.
Bijgesloten de rouwkaart. Door de coronamaatregelen is het niet mogelijk deze dienst bij te wonen.
Alleen een beperkt aantal genodigden, ook van onze damclub, zullen daarbij aanwezig kunnen zijn.
Voor het sturen van een rouwkaart is hier het adres: Xandra Larooij-Grondhuis, Eem 50, 8223 DG, Lelystad
De dankdienst voor het leven zal donderdag 11 maart vanaf 11.00 uur in de Pijler plaatsvinden en van daaruit de begrafenis.
De dienst is via pijler.nl/live bekijken.
Groeten
Cees Barends

[Andrew Tjon A Ong]

Bron: Facebookgroep "International Draughts"

Erris van Egdom overleden!

Erris van Egdom was jarenlang het boegbeeld van damclub DAWO Woudenberg. Tientallen jaren was hij daar de sterkste speler en kampioen. In de Utrechtse damwereld was hij een zeer bekende en graag geziene dammer. Altijd vriendelijk en sportief. Hij was immer bereid zijn club te vertegenwoordigen. Vele honderden keren heeft hij de kleuren van zijn club verdedigd. De laatste keer, dat ik hem in actie heb gezien, was in de gezamenlijke laatste ronde van de Utrechtse Bondscompetitie in december 2019 in het Denksportcentrum Den Hommel in Utrecht. Eén van de laatste keren, dat fysiek dammen met en tegen elkaar nog mogelijk was, en corona zijn intrede in de (dam)wereld nog niet gedaan had.

KNDB-secretaris Paul van de Veen stuurde mij zijn herinneringen aan Erris van Egdom, die hij zeer goed gekend heeft:
Hallo Andrew,
Ik hoorde van mijn zuster dat in Woudenberg Erres van Egdom is overleden. 91 jaar.
Ik ken hem vanaf 1969 toen ik lid werd van DAWO.
Erres was jarenlang het boegbeeld van DAWO en veelvuldig clubkampioen. (Ik was in 1976 een van de eerste die zijn zegereeks doorbrak..)
Ik heb zelf niets dan de mooiste herinneringen aan hem.
Het is dat Corona er tussen kwam, anders had ik hem dolgraag vorig jaar opgezocht en hem verteld hoe dat miezerige schrale jongetje van 12 ooit later secretaris van de KNDB werd.
Wij waren vroeger heel arm. Erris had z’n kruidenierszaak en heeft ons gezin vaak geholpen. Op de achtergrond, zonder er ooit over te praten.
Ik kwam op m’n 12e bij DAWO doordat Erris met mijn moeder had gesproken. “Stuur die jongen toch naar de damclub”
Ik wist helemaal níets van het spel. Toen ik in 1976 wegging was ik clubkampioen. (Ik heb nog wat notities met partijcombinaties tegen Erris maar ‘t is niet veel bijzonders)
Ach, waar blijft de tijd. Al die prachtige mensen gaan dood. Ik word er weemoedig van!
Groet, Paul van de Veen

[Andrew Tjon A Ong]

Wit-Russische Damfederatie:

Vandaag, op 59-jarige leeftijd, is Pavel Shatsov, een langdurig uitvoerend secretaris van de Wit-Russische Dam Federatie, overleden.
Pavel Aronovich is al meer dan 20 jaar betrokken bij het huidige werk van de federatie en speelde een grote rol bij de vorming ervan in de soevereine periode. Hij was een wijs, ironisch en vriendelijk persoon, altijd bereid om nuttig advies te geven. Hij was onze vriend en senior kameraad.
We betuigen onze oprechte condoleances aan familie en vrienden.
Interview met Pavel Aronovich voor het project "Draughts is a People's Game!" in 2015:
https://shaski2015.wordpress.com/%D1%81 ... P0v1C1wa50



Alexander Presman:
Pavel Shatsov 30/11/1962-18/03/2021
Today died a person with whom I was united not just for almost 45 years of true friendship, but almost everything.
Alas, there are no suitable words.
We talked so much and still didn't negotiate.
Rest easy my friend.
To the family of strength in this difficult time.

[Andrew Tjon A Ong]

Bron: Facebookgroep "International Draughts"

Oud jeugdleider van damclub Huizen en later ook nog Bestuurslid Jeugdcoördinator van de UPDB, Henk Veerman, is overleden. In zijn topjaren bij damclub Huizen was hij jeugdleider van toppers als Klaas Bor, Bert Zwart en Jeroen Kos.
R.I.P.

Herinneringen van oud jeugdspeler van damclub Huizen, Walter Schaap:
"Henk heeft vooral veel organisatie gedaan, destijds. Nadat Klaas Jongerden was overleden nam hij de organisatie op zich.
Veel rondgereden met jeugd, en ook wel voor het tiental.
Organisatie schooldammen e.d.
Een dammer was hij zelf niet, hij vond de rol van organisator leuk. Hij was heel betrokken en behulpzaam."

[Andrew Tjon A Ong]

Bron: Facebookgroep "International Draughts"

Ik werd vandaag attent gemaakt op onderstaand "In Memoriam Andreas Kuyken"
Het is vorige maand reeds gebeurd, maar ik heb in de damwereld nergens iets over kunnen terugvinden, terwijl Andreas Kuyken ook in de damwereld een bekend persoon en zeer sterke speler en problemist was.
Vrij vertaald staat er het volgende:
"We worden geconfronteerd met het ongrijpbare feit dat onze euritmie-cursusleider Andreas Kuyken op 18 februari 2021 de doodsgrens overschreed. Zijn onvermoeibare inzet voor euritmie en muziek blijft onvergetelijk"
Bron: https://www.bodensee-sommertagung.ch/biografien.php

[Andrew Tjon A Ong]

PFDB Dammen, Sietse Nagel:
Op zaterdagavond 27 maart 2021 kwam het geheel onverwachte telefonisch bericht van Bernard Post dat Sjoerd Huitema (50) was overleden. Te vroeg en te jong. Hij werd thuis gevonden, overleden in zijn slaap. Sjoerd was geen roker en dronk voor zover wij weten geen alcohol. Een dag eerder had hij nog 80 kilometer gefietst, aldus Douwe Edelenbos.
Tijdens de laatste PFDB-vergadering in Mildam, waar hij was als penningmeester van de Provinciale Friese Dambond en als competitieleider van de strijd om de PFDB-beker voor clubteams, raakten we even in gesprek. Hij gaf toen aan dat hij wat kwakkelde met zijn gezondheid. Ik herinner mij dat hij zei dat hij last had van slecht zicht.
Op de die avond gemaakte foto staat hij met een lach.
Het penningmeesterschap van de PFDB vervulde hij sinds 2017.
Hij volgde zijn oud-clubgenoot bij Mearslach Giet Foar (Bolsward) Gerrit Reitsma op, die de administratie even eerder over had genomen van de toen overleden Douwe Kootstra.
Al eerder was Sjoerd actief als Beker-competitieleider voor de PFDB. In 2000 nam hij deze taak over van de in 2020 overleden Harm Koops, eveneens oud-clubgenoot in Bolsward.
Met Sjoerd is een goede dammer heengegaan. In de provinciale interim ratinglijst van
1 oktober 2020 prijkt zijn naam op plaats 14. In het jaar 1997 eindigde hij achter Gabriël Heerema op de 2e plaats in het persoonlijk damkampioenschap van Friesland (FK).
Sjoerd was familiegerelateerd aan o.a. de dammer Age Folkertsma en natuurlijk kent iedereen Sjoerd zijn broer, Lolke. Sneek was niet de oorspronkelijke woonplaats. Geboren werd Sjoerd in Offingawier, op zijn Fries, want dat was hij, Offenwier.
Bij diverse damclubs is Sjoerd actief geweest. Sommige clubs zijn inmiddels opgeheven, gefuseerd of behoren misschien bij de op zichzelf staande Zuidwesthoek-dambond.
Sjoerd heeft gedamd bij Offingawier, bij Mearslach Giet Foar (Bolsward), na de fusie bij Bolsward Workum Combinatie, maar ook bij De Oldehove en Damcombinatie Fryslân, o.a.in de op de zaterdag gehouden nationale competitie. Sjoerd was bij DCF ook penningmeester.
De PFDB verliest in Sjoerd een uitstekende penningmeester / competitieleider PFDB-beker en bestuurslid..
De clubs, waar hij lid van was, zullen hem zeer gaan missen, als waardevolle kracht, maar bovenal als mens. Zijn clubgenoot Theo Wolthers memoreert hem als een rustig persoon, die los kwam als je een gesprek met hem begon. Het verbaasde hem jaren terug wel eens dat Sjoerd na een clubavond bij De Oldehove in het denksportcentrum aan het Kalverdijkje nog door de kou op de fiets naar Sneek ging. Hij was toch wel heel sportief, aldus Theo. Zelf moest hij daar niet aan denken.
We wensen Sjoerd zijn familie sterkte toe bij de verwerking van dit grote verlies.

[Andrew Tjon A Ong]

Henk van der Heijden:
Op 26 maart is Jan Peerenboom overleden. Jan was lid van damclub RDS Sint Oedenrode. Jan zou op 19 november 80 jaar zijn geworden. Jan speelde bij RDS alleen mee in de interne competitie.
R.I.P.

[Andrew Tjon A Ong]

Bron: Facebookgroep "International Draughts"

Helaas is ons deze maand nog een damvriend ontvallen. Max Hanssens is op 2 april op 75 jarige leeftijd overleden. Max was één van de sterkste spelers van damclub Het Groene Hart met Nieuwerbrug als thuisbasis. Rust in vrede Max. We zullen je missen!

[Gollemol]

In Memoriam, Jan van Nuil

Westerhaar - Met het overlijden van Jan van Nuil is opnieuw één van de grondleggers van de damclub Denk en Zet van bijna het eerste uur heen gegaan.

Hoewel niet betrokken bij de oprichting maakte hij snel de eerste stappen in de damwereld bij de plaatselijke damclub, die nog in de kinderschoenen stond. Toen der tijd de kleinste damclub in het oosten en die later zou uitgroeien tot de grootste van Nederland. Al heel snel werden hem de penningen van de club toevertrouwd en dat zou hij vrijwel zijn hele damleven blijven doen. Jan maakte direct zijn opwachting in het eerste team en reeds in het 3e seizoen werd het eerste kampioenschap gerealiseerd met Jan van Nuil in de gelederen. De penningmeester van Nuil had na 9 jaren zoveel gespaard dat er 10 nieuwe wedstrijdborden en schijven konden worden aangeschaft. Mede door de komst van wijlen Johan Huls ging de damclub met volle vaart richting de top van ons land, door de jeugd op te leiden door echte trainers en werden de basisscholen ook dam gek gemaakt en met de bedrijven werden via een eigen clubblad met reclame een eerste geldbron aangeboord. Jan van Nuil gaf damles op de school en hield zich bezig met het werven van sponsors en was toen al een stille kracht op de achtergrond. Vervolgens kwam de realisatie van het clubgebouw, de bouw en van Nuil was er altijd met raad en daad en zorgde er ook voor dat het budget niet werd overschreden. Jan speelde voor diverse clubteams, waaronder het 1e team en behaalde individueel ook de nodige damsuccessen. Zo werd jan in 1969 clubkampioen en won hij in 1997 het Overijsels kampioenschap in de 1e klasse. Ook werd Jan barvrijwilliger en nam plaats achter de bar en in de keuken en ook het schoonhouden werd door het gezin van Nuil verzorgd. Jan was een onmisbare schakel in het lief en leed van de damclub. Bij het jaarlijkse kampioenschap van Nederland voor junioren, al 40 jaar lang, was van Nuil altijd betrokken bij de organisatie en het onderbrengen van de spelers bij gastgezinnen, ook bij de gehouden wereldkampioenschappen in Westerhaar was van Nuil steeds betrokken bij de organisatie als manusje van alles. Ook op meerdere feestavonden van de damclub maakte van Nuil met zijn optreden als Jodokus de lachspieren veelal los.
Gezien zijn grote verdiensten voor de damclub Witte van Moort werd Jan van Nuil benoemd tot erelid en werd hem een koninklijke onderscheiding opgespeld.