Theo, in augustus vorig jaar hadden we in Delft een damevenement met o.a. een groep van tien recreanten. Buren van mij. Dat het leven van de hedendaagse mens vol is was mij bekend, maar zo vol.. Het was leerzaam om weer eens met de neus op de feiten te worden gedrukt. Ik noem een paar dingen: Werk, ja ook op de zaterdag. Verblijf in het buitenland voor werk. Lid van een muziekband. Bruiloften en verjaardagen in de familie. Activiteiten van de kinderen op de zaterdag. Vakantie. Weekendjes weg. Boodschappen doen en dan het café in. Enz. enz. Ik vond het welhaast een wonder dat ik tien mensen bij elkaar kreeg. In overleg met mijn mede-organisatoren Guido van den Berg en Jaap van Galen besloten we om de duur van het toernooi te beperken, van 14.00-16.00 uur. Vanwege gezamenlijk koffiedrinken vooraf en eten na afloop werd het alsnog een middagvullende gebeurtenis, maar voor een belangrijk deel gevuld met gezelligheid. Twee uur dammen is voor recreanten echt al behoorlijk lang.Theo vdHoek wrote: Fri Jan 04, 2019 14:25 Terwijl iedereen ziet dat de animo voor dammen op doordeweekse avonden steeds verder afneemt...
En de mensen die al langer dammen? Velen van hen hebben ook geen zin meer om 's avonds een urenlange partij te spelen en 's avonds laat moe thuis te komen. Er zijn zoveel andere mogelijkheden om de avond op een andere, vaak aangenamere manier door te brengen. Laat ik voor me zelf spreken: al zo'n jaar of drie speel ik geen avondpartijen meer. En ik mis het niet. Mijn ideaal zou zijn een clubavond met een sooskarakter, bij voorkeur in het café. Wat kletsen, wat analyseren, wat filosoferen over het organiseren van leuke evenementen. Zo'n soort clubavond zou ik met plezier bezoeken.
Mijn buren hebben het evenement vorig jaar bijzonder leuk gevonden. Hun belangstelling voor het dammen is gewekt, bij de een wat meer dan bij de ander uiteraard. Maar nou zeg ik iets vreemds: Gelukkig heeft geen van hen mij gevraagd waar de plaatselijke club speelt, om aldaar een bezoekje te brengen. Ik vrees dat ze zich rot zouden schrikken. Denk niet dat ik zomaar wat beweer, in het verleden heb ik dit vaak mee gemaakt. Een paradox, je brengt mensen in contact met het damspel, ze worden enthousiast, maar hun interesse ebt snel weg als ze de damclub bezoeken. Dit klopt natuurlijk niet, dit klopt helemaal niet.
Een oplossing is helaas niet zomaar voorhanden. Bij alle projecten die momenteel worden opgezet, zie ik geen spoor van kritische reflectie op het damwereldje zelf. Van besef dat een heel nieuwe benadering nodig is. De vele successen die gemeld worden zullen dan ook niet beklijven.