Bron: De Gelderlander
Anton Janssen was meer dan 50 jaar freelance sportjournalist bij de Gelderlander. © Eveline van Elk
Anton (81) stopt na ruim een halve eeuw als sportjournalist, ‘Schrijven voor de krant was een eenzaam bestaan’
Anton Janssen (81) uit Wamel was meer dan 50 jaar freelance journalist. Met zijn pen bracht hij de regionale sport tot leven. Maar de wereld is veranderd en hij vindt het mooi geweest. „Als ik naar de radio luister, de Tour de France of zo, dan denk ik: dat was ook mijn leven.”
Irma van Teunenbroek
4 augustus 2025,
Janssen kijkt terug op een lange periode van verslaggeving voor de Gelderlander die begon in 1973, het jaar dat zijn vader, Sam Janssen, overleed. „Eerst deed ik het nog een poosje op de naam van mijn moeder.”
Naast een fulltimebaan bij de gemeente West Maas en Waal werkte hij eerst nog als freelancer voor de streekredactie, maar al snel stapte hij over naar de regionale sport. Met name voetbal en een sport die hij zelf fanatiek beoefende: dammen.
„Toen ik heel jong was, heb ik gevoetbald. Maar ik had geen balgevoel. Ook niet met tennis of volleybal.”
Nationale en internationale toernooien
Een collega op het gemeentehuis was voorzitter van de damclub van Wamel. Die telde ongeveer tien leden. De Wamelnaar vormde met vijf, zes vrienden een eigen groepje, dat ook lid werd. Hij deed mee aan kampioenschappen, ook toen hij in militaire dienst zat. „Ik ben hier in het dorp, maar ook landelijk wedstrijdleider en secretaris geweest.”
Een behoorlijke expertise die hij inzette voor de verslaggeving van de damsport. „Ik schreef wel voor vijf edities, Nijmegen, Betuwe, Arnhem, Rivierenland en Vallei.” Janssen reed overal heen. „Nationale en internationale toernooien.”
In 2022 interviewde hij jong talent Fleur Kruysmulder (18). „Een meisje uit Huissen, haar blijf ik volgen.”
Als een haas naar huis
Kruipt hij de laatste tig jaar achter de computer om zijn reportages te schrijven, begin jaren 70 gaf hij de teksten nog mee aan de chauffeur van de lijnbus die in het dorp stopte. „Die reed ermee naar het Veerhuis. Daar was een speciale bak waar het in werd gestopt. Iemand van de redactie van de Gelderlander uit Tiel, kwam dan met de pont over om het op te halen.”
Waren de voetbalwedstrijden rond een uur of 16.00, 17.00 afgelopen, dan was het dus als een haas naar huis om stukken te tikken. „De bus kwam om 18.55 uur of zo.”
Later belde hij zaterdagavonden na het eten zeven, landelijk spelende, damclubs op om het wedstrijdverloop op te vragen en erover te schrijven. „Op damgebied is Nederland wereldtop.”
Grote vechtpartij
In die ruim halve eeuw, zijn de voetbalwedstrijden waar hij bij was niet meer te tellen. „Ik weet nog dat ik naar Dio in Druten ging voor een derby tegen SCP van buurdorp Puiflijk. De sfeer was grimmig. Toen ik met de spelers van het veld mee liep naar de kleedkamers, ontstond er een grote matpartij. Ik stond er met mijn neus bovenop.”
Als oproepkracht voor de editie Rivierenland in Tiel schreef Janssen ook over hockey en volleybal. Sporten waar hij weinig van wist. „Ik verdiepte me erin. Al pratende kom je ergens uit.” Hij schreef alles op wat hij aan spelers en trainers wilde vragen.
De jaren 70, 80, 90, was een mooie tijd, vindt Janssen. „Een romantische tijd, ik belde veel met de redactie. Het was allemaal nog niet zo zakelijk als nu.” Janssen zag de Gelderlander veranderen. De laatste jaren ging de kleur er voor hem een beetje af. Er was minder ruimte voor zijn wedstrijdverslagen. „Voor drie regels ging ik niet op pad. Ik deed het telefonisch af.”
Puzzelen, fietsen en nog steeds dammen
Nu Janssen alle tijd helemaal aan zichzelf heeft, traint hij lichaam en geest veelvuldig. Fitness, fietsen, puzzels oplossen, rikken. „En ik dam nog steeds veel.”
„Mag ik een suggestie doen voor wat quotes?”, vraagt Janssen dan ineens. Hij haalt een A4-tje tevoorschijn. „Schrijven voor de krant was een eenzaam bestaan”, leest hij voor. De uitleg volgt. In het weekend was hij altijd aan het werk voor de krant. „Geen tijd voor sociale contacten.” Kiezen tussen een damtoernooi of een vakantie? Die keuze was makkelijk. Het damtoernooi natuurlijk.
„Als ik naar de radio luister, de Tour de France of zo, dan denk ik: dat was ook mijn leven.”
