DamKunst

[Hanco Elenbaas]

Rémy Célis - Jeux de Dames
http://www.remy-celis.net/femmes.html

[Hanco Elenbaas]

Rémy Célis - Le Coffre aux Jouets (1980)
http://www.remy-celis.net/femmes25.html

[Hanco Elenbaas]

Een reproduktie van 61 x 46 cm is voor 60 $ (of 64 euro!!) te koop op http://www.allposters.com/-sp/Interior- ... 35501_.htm

http://www.bridgeman.co.uk/



Title Interior of the Cafe Manouri, c.1775 (red chalk on paper)

Artist Vaujas, Jacques Treton de (1756-1827)

Location Musee de la Ville de Paris, Musee Carnavalet, Paris, France

Medium red chalk on paper

Century C18th

Op de Poolse site Warcaby staat deze uitvergroting van het tafereel rechtsonder:

"Vue interieure du caffé de Manouri..."
("Le livre de Jeu de Dames" - P. Jeanneret & T. Depaulis, 1999)

http://www.terresdecrivains.com/article ... rticle=595



La révolution des dames

Le Café Manoury

Le lundi 16 janvier 2006.

1 Place de l’Ecole [1].

A la fin du quatorzième siècle, ce lieu était le point d’ancrage des bateaux du port, face aux îlots « du Passeur » (place Dauphine),
et de « l’Ile aux Juifs (square du Vert Galant) », qui furent réunies lors de la construction du Pont-Neuf.

Par Bernard Vassor

La rue des écoles de Saint-Germain-l’Auxerrois, parmi lesquelles celle de chirurgie, fut appelée dès l’année 1290
Grande rue de l’eschole Sainct-Germain-l’Auxerroy, le quai étant élargi sous François I°, la Régence, Louis XVI,
puis sous Napoléon III.

Sous François I°, la place de l’École avait pour nom Place aux Marchans.

Bien avant l’importation du café, existait un chocolatier. C’était une dame Servant qui avait tenu la maison
pendant plus de trente ans. L’endroit était devenu un lieu de réunion des gens de lettres au XVIII° siècle.
Le cabaretier Manoury, en 1770 va révolutionner le jeu de dames et établir de nouvelles règles et
« qui a fait perdre 8 pions au damier ». Il a publié un traité qui sera réédité et fera loi.

Notre ami « Le Hibou », dans ses « Nuits de Paris », faisait de nombreuses haltes dans ce café [2].

En 1869, Ernest Cognac et sa femme Louise Jay y installent un magasin qui deviendra plus tard
La Samaritaine [3], faisant ainsi disparaître tout ce pâté de maisons de la place de l’Ecole.

N° 1 Café Manoury datant de 1730
N° 2 Ancien cabaret
N° 4 Emplacement du fameux cabaret de la mère Moreau (article en préparation)
N° 5 Maison du XV° siècle, jolie enseigne : Au Soleil de la Samar, épi de faîtage très élégant... dont il ne reste rien !

Et comme disait Nicolas : élereste

[1] Curieusement la « raquette » historique de la Ville de Paris indique que la traduction du nom de la
place devrait être de « l’Echelle » au lieu de « l’Ecole »... ?

[2] « A ma sortie du soir, j’entrai au Café Manoury, au coin de la place de l’Ecole pour y voire les
Petites-affiches », LXVIII nuit, Les Nuits de Paris ou le spectateur Nocturne, de Nicolas Restif de la Bretonne.

[3] Reconstruit entre 1903 et 1930 par Franz Jourdain.


Place de l'Ecole au fond Rue de l'Arbre

Het Café Manoury, zoals afgebeeld in het damboek van Laurent Commard uit 1823.
De originele gravure is 11 bij 9 centimeter, volgens oud-KNDB bondsdirecteur J.C. Vink in Het Nieuwe Damspel van januari/februari 1976.
Ben Springer schrijft in Damwereld in Zakformaat van februari 1949 (waarin ook een tamelijk onbekende foto van Woldouby),
dat dit het Café Manoury is, zoals het eruit zag in 1760.
Maar het lijkt eerder achttienhonderdzoveel.

Meer over Café Manoury op Arie van der Stoep's http://www.draughtshistory.nl/polish14.htm
Een van de spelers zou Blonde (1741-1819) zijn, de Sijbrands van zijn tijd.

[A.Presman]

Vermoedelijk spelen beste heren toch go...


Mar die twee wel dammen.

[Hanco Elenbaas]

http://www.geheugenvannederland.nl/gvn/ ... code=JHM01



Op dit schilderij verbeeldt Adriaan de Lelie (1755-1820) de inwijding in
1788 door professor J.H. van Swinden van de muziekzaal van
Felix Meritis aan de Keizersgracht.
Rob Jansen schrijft in Het Nieuwe Damspel van januari/maart 1987
dat op het schilderij vier intekenaars staan op Ephraim van Emden's
Verhandeling over het Damspel.


http://upload.wikimedia.org/wikipedia/n ... eritis.jpg
Het schilderij is te bezichtigen in het Amsterdams Historisch Museum in de Kalverstraat.

De vier intekenaars waren J. Lugt Dirksz (1750-1822) (de man met de
mooiste pijpenkrullenpruik voor de kansel, een voorvader van de Mei-
dichter Herman Gorter), B. Ruloffs, P.J. Serné en Hidde Heeremiet (1756-
1821).

[Hanco Elenbaas]

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/n ... eritis.jpg
Het schilderij is te bezichtigen in het Amsterdams Historisch Museum in de Kalverstraat.

De vier intekenaars waren J. Lugt Dirksz (1750-1822) (de man met de
mooiste pijpenkrullenpruik voor de kansel, een voorvader van de Mei-
dichter Herman Gorter), B. Ruloffs, P.J. Serné en Hidde Heeremiet (1756-
1821).

<center>
Pieter Julius Serné
±1745 - ±1805

</center>

Aan Pieter Julius Serné, een van de intekenaars op 'Verhandeling over het Damspel' en een van de eerste damliefhebbers in Amsterdam,
zijn enkele webpagina's gewijd door een van zijn nazaten: http://www.serne.com/wap/pjs03.htm

We komen daar te weten dat deze Pieter Julius Serné via via ook nog gerelateerd was aan de legendarische Zweed Emanuel Swedenborg,
aan wie in 1743 Jezus Christus verscheen in Delft.

"Pieter Julius Serné was van 1782 tot 1795 lid van het genootschap Felix Meritis te Amsterdam.
Van 1784 tot 1787 was hij één van de directeuren van het departement muzyk. "

[brenod]

[img]http://www.xs4all.nl/~jvanberk/015%20ta ... %20%20.JPG[/img]
<br/>

[img]http://www.xs4all.nl/~jvanberk/043%20mu ... %20%20.JPG[/img]
<br/>

[img]http://www.xs4all.nl/~jvanberk/087%20a% ... %20%20.JPG[/img]
<br/>

[steenslag]

"Originele steendruk uit 1875 J.H. v d Laar pinx. Lith.S Lankhout s Hage A.C. Nunnink del. De afmeting is 18 x 16 cm."
Bieden kan hier: http://www.qoop.nl/index.php?page=%2Fsh ... 53D5394065
<hr>



"Houtgravure uit 1894, achterzijde bedrukt. Afmeting 23 x 19 cm"
Ook te koop. http://www.qoop.nl/index.php?page=%2Fsh ... 53D2030813

[Hanco Elenbaas]

<center>

Joseph Holston - Make your move

[brenod]

<br> Gedeelte van Engelse gravure


<br>


gravure van J.Aubert
<br>

[Hanco Elenbaas]

Vermoedelijk hebben de drie damboeken die hieronder staan afgebeeld dezelfde omslagontwerper,
maar wie dat dan is wordt in de boeken niet vermeld. Rechtsonder op het boek van Springer
staat Marée, terwijl op het matchboekje uit 1946 rechtsonder P. staat.
Waarschijnlijk is de ontwerper Piet Marée, die leefde van 1903 tot 1999, zie onder meer
http://www.achterderug.nl/libel.php of
http://www.moorsmagazine.com/onzinbak/pietmaree.html

Een korte levensbeschrijving van Marée vind je op http://www.winterboeken.nl/biografieen.htm

Marée, Piet (Gouda 1903-1999 onbekend):
kinderboekenschrijver, illustrator, grafisch vormgever, meubelontwerper, fotograaf en “knutselkoning”.
Piet Marée, geboren in Gouda als zoon van een smid, was de oudste uit een gezin van drie kinderen.
Moeder stierf jong en de kinderen werden opgevoed door haar zus. Piet Marée tekende van jongs af aan.
Hij kreeg in zijn jeugd schilder- en tekenlessen van ene meester Bosch. Op 1 oktober 1920 trad hij als
zeventienjarige in dienst bij de Goudse uitgeverij Van Goor, waar hij wist op te klimmen tot illustrator en
en grafisch ontwerper. Op negentienjarige leeftijd publiceerde hij zijn eerste serie van zes kinderboeken.
In 1927 trouwde hij met José de Werk. Hun in 1935 geboren dochter Gerda is op veel illustraties te zien.
In 1944 overleed zijn vrouw. Hij hertrouwde met Hansje Gregorius en kreeg met haar drie dochters.
In de jaren vijftig zou een derde huwelijk volgen.
Marée staat nu vooral bekend als “knutselkoning”, maar was zeer veelzijdig. Hij werkte voor de radio,
vervaardigde omslagen, maakte een film, ontwierp speelgoed, interieurs, tuinen en reclamestands.
Begin jaren dertig begon hij met fotomontages voor advertenties en illustraties. Voor de Haagse
uitgeverij Selecta ontwierp hij bouwplaten en knutselmapjes. In de oorlog stichtte hij te Haasdrecht zijn
eigen studio (Studio Dolfijn), waar hij werkte met Wim Steenhuisen. Later opgerichte studio’s waren
Golden Dolphin Studios (in Tasmanië) en Piet Maree Productions. Hij woonde in Gouda, Den Haag
(eind jaren twintig), Reewijkse Plassen (onderduikperiode 1943-1944), Haastrecht, Tasmanië (emigratie
in 1950), Zeist (1955), Utrecht en Harmelen. In 1977 schreef zijn arts hem voor om het rustig aan te
gaan doen. Reden voor Marée om voor een tweede maal naar Australië te emigreren op zoek naar rust
en ontspanning.
Marée maakte enige boekjes met zijn vrouw José en zijn tweede vrouw Hansje Gregorius (signeerde Hans Gré).
Vanaf 1932 volgden vele prentenboeken met (foto)montages en tekeningen.
Piet Marée heeft een belangrijke bijdrage geleverd aan de popularisering van het gebruik van foto en
fotomontage als volwaardige boekillustratie.

Bron: Prentenboeken, Ideologie en Illustratie 1890-1950 en Van Beroep Piet Maree, Koninklijke Bibliotheek Den Haag.

<center>

Piet Marée met tweede
echtgenote en dochters


Piet Marée


1929


1946


1949

[Hanco Elenbaas]

Ancienne pendule / Damier Villeurbannais

Message envoyé par Jacques PERMAL Le 06/02/2007 22:25:43

http://damiervilleurbannais.free.fr/m4.html
--
A voir sur le site pré-cité une ancienne pendule utilisée autrefois par les Grands Maîtres Lyonnais.
Des photos de joueurs sont aussi disponibles sur la page.

Félix-Jules Bolzé, Isidore Weiss, Alfred Molimard, Ben Springer, Marcel Bonnard, Maurice Raichenbach en
talloze andere meesters van de damvereniging Damier Lyonnais zouden deze klok hebben gebruikt.

[Hanco Elenbaas]

Op de afdeling Antiek & Kunst van Marktplaats staat een 18de eeuws Hollands dambord aangeboden.
Damhistoricus Jan de Ruiter uit Assendelft had er 125 euro voor over, maar hij is overboden door iemand die 200 euro wil geven.

[Eric van Dusseldorp]

Ik wil 'm wel hebben en heb inmiddels een bod gedaan.

Het molenspel op de achterkant zou kunnen duiden op een zekere ouderdom, maar ook veel nieuwere uitvoeringen van damborden blijken dit molenspel aan de ommezijde te hebben.

[Hanco Elenbaas]

Ik wil 'm wel hebben en heb inmiddels een bod gedaan.

Het molenspel op de achterkant zou kunnen duiden op een zekere ouderdom, maar ook veel nieuwere uitvoeringen
van damborden blijken dit molenspel aan de ommezijde te hebben.

Jan heeft voor zijn studies over Aris de Heer vele musea in Noord-Holland afgestruind op zoek naar oude damborden.
Als een bedachtzaam en zuinig mens als Jan er 125 euro voor wil geven kun je ervan uitgaan dat het werkelijk om
een 18de eeuws dambord gaat en dat het een veelvoud waard is van de door Jan geboden 125 euro.
Ik hoop dat je het bord te pakken krijgt Eric!



Manou Klinkenberg, de verkoopster, schrijft:

"Het dambord is 18de eeuws. Dat is te zien aan het materiaal en
aan het type motief van het inlegwerk aan de achterzijde."

en

Antiek 18e eeuws Hollands Dambord met verborgen lade.

Het Dambord is van mahonie met hulst.
Het kan opgehangen worden en is aan 2 kanten gefineerd.