Facebookgroep International Draughts.
Ongeneeslijk zieke damgrootmeester richt denksportfonds op: ‘Door diagnose gedwongen om aan mijn nalatenschap te denken’
De in Bemmel wonende internationaal damgrootmeester Johan Krajenbrink is ongeneeslijk ziek. Deze diagnose dwong hem om aan zijn nalatenschap te denken. En met succes.
Bron:
https://www.gelderlander.nl/regiosport/ ... haring_web
Uit De Gelderlander van 29 januari 2025:
Ongeneeslijk zieke damgrootmeester richt denksportfonds op: ‘Door diagnose gedwongen om aan mijn nalatenschap te denken’
De in Bemmel wonende internationaal damgrootmeester Johan Krajenbrink is ongeneeslijk ziek. Deze diagnose dwong hem om aan zijn nalatenschap te denken. En met succes.
Remco Kock
,,Mijn damliteratuur”, zegt Krajenbrink (58), staand voor een boekenwand in zijn damkamer in Bemmel. ,,Na de diagnose dacht ik even: ik steek alles in brand.” Glimlachend: ,,Daar ben ik op teruggekomen. Nu geef ik mijn verzameling geleidelijk weg, bijvoorbeeld aan leerlingen, zodat ik weet dat het goed terechtkomt. Jeugdwereldkampioen Matheo Boxum heeft al veel boeken meegekregen.”
Ja, Krajenbrink – internationaal damgrootmeester – is ongeneeslijk ziek. Zijn uitgezaaide prostaatkanker mag in dit interview benoemd worden, maar gedoseerd. Hoofdreden voor dit gesprek is het Krajenbrink Denksportfonds (KDF) dat hij op 30 januari op Papendal presenteert.
,,Ik heb zelf veel gehad aan het sportfonds van Leo van der Kar, ooit directeur van Perry Sport. Zowel als speler als coach heb ik geld voor binnen- en buitenlandse stages aangevraagd, voor mezelf en anderen, en vaak gekregen. Het gekke is: ik heb Leo nooit bedankt. Asociaal eigenlijk. Leo leeft niet meer, maar ik probeer nazaten van hem uit te nodigen voor de presentatie.”
IJdel
Dammen is Krajenbrinks leven. ,,Mijn werkzame leven”, corrigeert hij, vrouw Elly en drie stiefkinderen noemend. ,,Ik ben slecht in jaartallen, maar ik denk dat ik op mijn tiende met schooldammen begon. Ik voetbalde ook fanatiek, maar uiteindelijk vond ik het fijner om zelf verantwoordelijk te zijn voor het resultaat.” En die resultaten waren al snel goed. ,,Als ik weer eens een titel won, haalde dat de krant. Misschien ijdel, maar daar genoot ik van.”
Hij kon al op jonge leeftijd van en voor zijn hobby leven (,,een voorrecht”). ,,Ik groeide op in de Achterhoek, maar ik ben gaan studeren in Nijmegen. Daar ben ik eventjes kraakwachter geweest. Studenten als ik waren dan aanwezig in leegstaande panden, om te voorkomen dat ze gekraakt werden. Terwijl mijn sympathie bij de krakers lag.”
,,Ik ben ook kortstondig leraar Nederlands geweest, maar werken met ongemotiveerde leerlingen was niks voor mij. Ik ben al vrij snel damles gaan geven. Dat vond ik leuk, vooral als je iemand ziet genieten wanneer hij of zij iets nieuws leert.”
Drie Nederlandse titels
Driemaal werd hij Nederlands kampioen sneldammen. Op het WK 2001 in Moskou eindigde hij als derde. Toch heeft zijn eigen spelersloopbaan nooit de hoogste prioriteit gehad. ,,Ik doe alles wat je met dammen kunt bedenken. Lesgeven, coachen (bijvoorbeeld als secondant van wereldkampioen Ton Sijbrands, RK), damboeken schrijven, technisch directeur zijn voor de dambond: ik vind het allemaal nóg leuker dan zelf spelen. Ik geef ook lezingen. Spreken voor een groep is een grote angst van veel mensen, maar mij moet je juist afremmen als ik op het podium sta.”
Hij pakt een dambord en zet stukken neer. ,,Het mooie is: alle schijven lijken hetzelfde, maar op het bord hebben ze niet dezelfde waarde. Het hangt af van de positie, ruimte en de stelling. Ik ben een estheticus, die ervan geniet als er bijvoorbeeld een piramidevormige stelling ontstaat.”
Als de fotograaf zijn damkamer betreedt, twijfelt Krajenbrink of hij een pet opdoet. Zijn karakteristieke jongensachtige haardos is flink uitgedund door de chemotherapie. In de spiegel kijken is confronterend.
,,Vorig jaar had ik last van de rug.” Spit, vermoedde de huisarts. De rugpijn verdween niet. In augustus bleek hij uitgezaaide prostaatkanker te hebben. ,,Met een prognose van één tot twee jaar, maar ik hoop er langer te zijn.”
VBI Huissen
Hoewel de arts vreesde voor het tegendeel, blijken zijn hersenen ondanks de chemo nog in staat zich over damvraagstukken te buigen. ,,Ik heb wel minder energie, dus ik moet kiezen. Ik train en speel bij VBI in Huissen. Ik heb ervoor gekozen VBI niet meer te trainen, maar wel competitiewedstrijden te spelen, omdat VBI twee grootmeesters is kwijtgeraakt. Ik geef ook nog les, maar minder.”
Of het dammen hem helpt, in de omgang met de ziekte? Na even te hebben nagedacht: ,,Wel in de zin dat als ik lesgeef of een wedstrijd speel, ik plezier heb. Ik ga helemaal op in het dammen en vergeet dan mijn ziekte.”
,,Met het oprichten van het Krajenbrink Denksportfonds hoop ik de denksport en het prachtige dammen in het bijzonder te helpen. Ik stop er zelf geld in. Het zou mooi zijn als er bedrijven en mensen uit de denksportwereld volgen. En dat ik nog bij leven ga zien dat mensen er profijt van hebben, zoals ik van het fonds van Leo van der Kar had.”
Uit Facebookgroep International Draughts:
Joop Burgerhout
Topbijdrager
Heel verdrietig, en dat heeft te maken met het onvermijdelijke. De nalatenschap is prachtig. Alle liefde en sterkte gewenst, heer Grootmeester en allen die bij u zijn.
