In Thailand Open gaan we dit jaar voor het eerst het nu voorgestelde speeltempo van 80 minuten plus 1 minuut per zet invoeren.
Tenminste, dat is ons voornemen. Niet omdat wij een grote fan van dat speeltempo zijn, of omdat de partijen op tijd moeten uit zijn. Dit laatste moet wel het geval zijn, omdat we een keer op één dag twee partijen spelen, maar vooral vanwege de excursies die elke dag meteen na de lunch worden aangeboden. De partijen worden gespeeld van 8 uur ‘s morgens tot maximaal 13.00 uur, daarna lunchen en om 14.00 uur begint dagelijks de excursie. Wij hadden dat prima opgevangen met het tot nu toe gehanteerde speeltempo: 40 zetten in 1 ½ uur, en daarna 1 uur om de partij uit te maken. Maximale speelduur derhalve 5 uur!
Echter, wij kregen van enkele topspelers (o.a. Schwarzman) klachten, dat ze meermaals een gewonnen eindspel niet konden uitspelen, omdat ze er geen tijd bij kregen. Die paar klachten waren voor ons nog geen aanleiding om het speeltempo te veranderen, omdat de overige deelnemers totaal geen problemen hadden met het gehanteerde systeem. Waarom dan wel veranderen van systeem?
Wat voor mij de doorslag heeft gegeven was een situatie vorig jaar, die ik als zeer onaangenaam heb ervaren. Het was uit mijn partij tegen Ndjofang tijdens Thailand Open. Na de eerste tijdnood overleefd te hebben, hield ik er een duidelijke mindere stand aan over. Ik had echter een vol uur om er de remise uit te slepen. Dat lukte, ... tenminste op het bord. Op een gegeven moment had ik een vrij duidelijke remisestand op het bord (een dam en drie schijven tegen een dam en één schijf), maar zeker een stand waarbij doorspelen zeer gerechtvaardigd was. Ik was echter in een situatie beland, dat ik nog slechts één minuut had en Ndjofang vijf minuten. Het was voor hem dus gewoon een kwestie van doorspelen in een meerderheids remise eindspel en mijn minuut zou eerder verlopen zijn dan zijn vijf minuten. Al zou ik nog 100 zetten halen in die ene minuut, ik kreeg er geen tijd bij en zou dus onherroepelijk verliezen als hij ook maar doorbleef spelen. Ik nam het Ndjofang niets kwalijk, want ik zou hetzelfde gedaan hebben. Je probeert een zo kansrijk mogelijke stelling neer te zetten, ook al weet je dat het analytisch remise is. Je hebt immers nog 4 stukken, ook al geeft damcomputer Flits slechts een 0,12 voordeel aan de meerderheidspartij.
Om deze onaangename situatie andere dammers te besparen, heb ik besloten, dat er hoe dan ook een systeem moest komen waarbij je per zet nog wat extra tijd krijgt. Net genoeg om verliezen op tijd te kunnen voorkomen in een remisestand. Dit laatste kan ondervangen worden door de suggestie die Eric van Dusseldorp al heeft aangegeven: bijv. na de 75 ste zet nog 5 seconden per persoon per zet erbij, om onsportief doorspelen in remisestand tegen te gaan. Ik wil daar nog aan toevoegen, dat het niet alleen onsportief doorspelen hoeft te betreffen, maar ook sportief doorspelen, dus standen waarbij het voor de meerderheidspartij zeer gerechtvaardigd is om door te spelen, zoals in Tjon A Ong-Ndjofang.
Voor een zomertoernooi met Zwitserssysteem waarbij er ook soms twee partijen op een dag gespeeld moeten worden is het zeer gewenst om de partijduur te begrenzen tot vijf uur, maar voor de bondscompetitie vind ik dat persoonlijk niet nodig. Ik ben juist gek op lange partijen
Je heb natuurlijk wel meer kans om met de tijdnoodsituaties te maken te krijgen, maar dat moet je maar voor lief nemen. Ik kijk tijdens de partij altijd uit naar het rustmoment na de 50ste zet. Dat heb ik meestal wel nodig na zo’n (te) vaak voorkomend hachelijk tijdnood avontuur. Bij mij gaat het echt niet om de adrenalinekick zoals Douwe enkele spelers van verdenkt. Integendeel, ik vind het afschuwelijk om in tijdnood te komen, maar vaak weiger ik gewoon een zet af te geven als ik er niet van overtuigd ben, dat het de juiste zet is en dat komt nogal vaak voor, met alle gevolgen van dien
Ik denk dat het mooiste systeem een combinatie van beiden is. Bijvoorbeeld 40 zetten in 1 ½ uur, daarna 30 (of 35) zetten in een uur en daarna 5 seconden per zet. Onze ervaring in Thailand is, dat al ongeveer de helft van de partijen vóór of rond rond de eerste tijdnoodfase beslist worden en dat is in dit systeem al na drie uur!