In Memoriam

[Vengaboy]

Walter Zorn is overleden

http://toernooibase.kndb.nl/opvraag/lid ... Id=16&se=8

[Michel Stempher]

De secretaris van HDC, Hans van Gijssel, heeft me gevraagd om onderstaande tekst op het forum te plaatsen. In de bijlages treft u in drie delen de rouwkaart aan.

John Hauschild
Vanmorgen (zondag 01 juni) hoorde ik (jvg) in de kerkdienst in Weidesteijn bij de afkondigingen dat dhr Hauschild op 30 mei is overleden. Hij verbleef daar op de Herstelzorg vanwege een val (heup) thuis. Hij is nog geopereerd maar er kwamen complicaties en toch nog onverwacht is hij afgelopen vrijdag overleden.
Hij heeft de respectabele leeftijd van 89 jaar bereikt en vierde onlangs zijn 60-jarig huwelijksjubileum samen met hun 2 dochters (+ aanhang). Namens HDC waren er enkelen hierbij aanwezig.

Na 19 jaar gewoond te hebben in een appartement, verhuisden hij en zijn vrouw in de zomer van 2012 naar een nieuw verzorgingstehuis met inleunwoningen. Daar ontmoette hij iemand die ook dammen kon en samen besloten ze een damclubje op te richten. Elke donderdagmorgen wordt er nu in een apart zaaltje gedamd. De laatste keer dat hij meespeelde (3 weken geleden) waren er 6 dammers, waaronder 2 leden en 2 ex-leden van HDC.

Tijdens het 40-jarig bestaan van HDC in november 1987 werden onderscheidingstekens van de KNDB uitgereikt door de (toenmalige) voorzitter van de Drentse Dam Bond, dhr. Wim Los.
Ook aan dhr. John Hauschild viel deze eer te beurt. Hij is voorzitter geweest van HDC en daarna werd hij secretaris. Dat was hij in ieder geval in 1987. Dat bleef hij tot 2002.
In 1987 was hij reeds 50 jaar problemist geweest en dat zou hoogstwaarschijnlijk de reden zijn geweest dat hij toen het onderscheidingsteken ontving.
Jarenlang verzorgde hij een rubriek in ons clubblad (problematiek) en ook in de Hoogeveensche Courant werden in het verleden zijn “problemen” regelmatig geplaatst.
Het afgelopen seizoen speelde hij nog steeds in de onderlinge competitie van HDC Hoogeveen.

[A.Presman]

Nina Hoekman overleden

Vanochtend vroeg is erelid Nina Hoekman overleden. De KNDB wenst Henk en Oleg, familie en vrienden veel sterkte en steun toe met het verwerken van het verlies van deze fantastische vrouw.

[Michel Stempher]

Nina Hoekman

Nina's onvoorwaardelijke strijdlust zal ik me altijd blijven herinneren. Ondanks haar afschuwelijke ziekte bleef ze knokken en ze zei telkens: "waarom zou ik opgeven? Ik heb nog een prachtig leven!" Zo heeft ze, terwijl het eigenlijk al helemaal niet meer kon, nog altijd damwedstrijden gespeeld en dat leverde haar zelfs meerdere kampioenschappen op! Het feit dat ze steeds minder zelf kon doen, leek haar geest juist sterker te maken en ze werd steeds volhardender om nog alles uit het leven te halen! Werkelijk niemand begreep hoe Nina het toch steeds kon opbrengen om überhaupt aan dammen te kunnen denken. 'Leg het dambord toch weg en ga nog genieten van de dierbare momenten die je hebt', was een veelgehoord advies van anderen, maar Nina's strijdlust en passie voor de damsport waren dusdanig groot dat ze van geen ophouden wist!

Voor de damsport in het algemeen heeft Nina zeer veel betekend. Ze heeft, buiten haar persoonlijke successen om, het meisjes- en vrouwendammen volledig op de kaart gezet! Vanuit het niets besloot ze om de allerjongste meisjes trainingen te geven en dit deed ze met heel veel passie en geduld: als iemand na tien keer een bepaalde uitleg nog niet begreep, probeerde Nina het gewoon een elfde keer nog eens. Niet alleen de top, maar ook de wat minder talentvolle meisjes, kregen zo het gevoel écht belangrijk te zijn! Iedereen die van Nina training heeft gehad, zal dit beamen.

Nina heeft naast deze groepstrainingen diverse jeugdspelers persoonlijk begeleid. Ook ik heb het voorrecht gehad om hier een jaar van mee te pikken. Op papier heeft Nina mij tien trainingen gegeven, die vier uur per keer in beslag namen. In werkelijkheid ben ik wel het dubbele van deze tijd bij Nina geweest! Zijn we dan zó verslaafd aan het damspel? Echt niet! De klik was zo groot dat we na de trainingen nog een hapje gingen eten, samen met haar man Henk en zoon Oleg, om de tijd te overbruggen die er zat tussen de damtraining en het sportprogramma op de televisie. Een gevolg hiervan is dat er iedere keer dat ik Nina tegenkwam een knuffel volgde van haar. Ik heb heel veel gehad aan deze prachtige momenten, zowel damtechnisch als sociaal gezien. Ik ben Nina hier dan ook eeuwig dankbaar voor en ik zal altijd haar warmte, haar passie voor de damsport en haar doorzettingsvermogen bij me dragen!

Henk, Oleg en andere familie + vrienden: heel veel sterkte met dit zware verlies. Nina, rust zacht.

[A.Presman]

Bericht van de familie:

=====================================
Monuta Zutphen
Piet Heinstraat 31
7204 JN Zutphen
(0575) 512 931

Dinsdag 1 Juli om
12:00 condoleance
13:00 uur: de dienst
14:30 Begraafplaats

Na vele wedstrijden te hebben gewonnen heeft ze deze oneerlijke wedstrijd verloren.
Mama is gegaan maar zal niet vergeten worden
=====================================

[A.Presman]

Zie ook http://salou-open.nl

De Stentor 27-06-2014

Nina Hoekman Stentor 27-06-2014.jpg (122.73 KiB) Viewed 11792 times

[A.Presman]

We verwachten dinsdag meer mensen dan we eerst hadden verwacht. Daarom hebben we de locatie veranderd.
De nieuwe locatie is: Voorsterallee 95, Zutphen.
Daarnaast wil de familie graag weten wie er zou willen spreken dinsdag. Mensen kunnen zich melden bij mij (heikeverheul@hotmail.com ) en dan wordt gekeken wie er kunnen spreken (wegens beperkte tijd).
Bedankt.

Rouwkaart

10502086.jpg (85.59 KiB) Viewed 11660 times

[Jeroen Kos]

Uit Elsevier van deze week.

[Leri]

Mooi geschreven stuk!

[Eric van Dusseldorp]

Nina Hoekman dam-icoon
Over de onlangs overleden Nina Hoekman-Jankovskaja
www.ericsdamsite.com

[Rob]

Tot ons grote leedwezen hebben wij vernomen dat onze clubgenoot Wim Vrijland hedenochtend, woensdag 16 juli, na een ernstig ziekbed op 61 jarige leeftijd is overleden.

Wim was sinds 1 januari 1968 tot op de dag van vandaag lid van Damclub Schiedam, later van Stigt Thans. In de jaren 70 en 80 werd Wim maar liefst vijf keer kampioen van Schiedam. Tot en met afgelopen seizoen was Wim nog een van de sterkhouders van ons tweede tiental.

Wij wensen familie en nabestaanden veel sterkte om deze geweldige klap te boven te komen.

Later meer

Rob v.d. Bos, damclub van Stigt Thans

[Rob]

Wim Vrijland 1952 - 2014

In de jaren zestig van de vorige eeuw diende zich een lichting van jeugdige dammers aan die een nieuwe wind liet waaien in de stoffige damwereld. Bij ons in Schiedam was het Wim Vrijland die de hegemonie doorbrak van de oudere heren die jarenlang de dienst uitmaakten. Broer Louis had het pad al enigszins geëffend, maar het was, naast andere jongeren, vooral Wim die de oude garde daadwerkelijk de genadestoot gaf. Het heeft bijvoorbeeld heel lang geduurd voordat Jo Onink zich neerlegde bij het feit dat er in Schiedam nieuwe tijden waren aangebroken.

In de tijd die daarop volgde, ontwikkelde Damclub Schiedam zich geleidelijk aan van een onbeduidend clubje in de allerlaagste klasse van de Rotterdamse onderbond tot een club die serieus mee ging tellen in de Nederlandse dammerij. Wim heeft hierin een heel belangrijke rol gespeeld. Het fenomeen rating was nog niet bekend, maar iedereen in Zuid-Holland en verre omstreken wist in die tijd ‘’Wim Vrijland, dat is een hele sterke’’. Zijn naam werd met ontzag uitgesproken. Wim is ook heel lang hét gezicht van Damclub Schiedam geweest. Als je Schiedam hoorde, dacht je aan Vrijland.

Ook toen de club zich in de landelijke top ging manifesteren bleef Wim een van de steunpilaren van het eerste tiental. Ik heb het niet na kunnen kijken, maar ik denk dat Wim vanaf 1969 tot 2006 min of meer onafgebroken in het eerste tiental heeft gespeeld en vele malen een beslissende rol heeft gespeeld op cruciale momenten in de successen van de vereniging.

Met sponsoring en het halen van betaalde, vreemde spelers naar de club heeft Wim nooit zo veel op gehad. Hij was een echte clubman die het liefst te maken had met trouwe, netjes contributie betalende leden. Naast de opkomende concurrentie en de druk van het moeten presteren, heeft het gemis aan echte clubliefde bij zijn nieuwe teamgenoten zeker een grote rol gespeeld bij zijn keuze zich niet meer voor het eerste tiental beschikbaar te stellen. Wel is hij zich altijd met hart en ziel blijven inzetten voor het tweede tiental, dat hij, misschien wel terecht, zag als het eigenlijke eerste team van Damclub Schiedam.

Meer nog dan een wedstrijdspeler, was Wim een zeer groot liefhebber van het spel. En nog meer in het bijzonder van het eindspel. Tegenwoordig gaat dat niet meer zo gemakkelijk met het Fischer-systeem, maar als er vroeger een interessant eindspel op het bord kwam, al was het maar met minieme kansen, dan ging Wim er nog eens op zijn gemak voor zitten. Dan moest je oppassen!

Als componist en oplosser van vooral eindspellen had Wim misschien niet zo’n grote naam als zijn broer Louis, maar ik ben er zeker van dat in veel composities van Louis de hand van Wim terug te vinden is. ‘Spelen met het spel’, daar ging het Wim om. En dat deed hij, vooral in zijn rustige, eigen omgeving.

Bestuurlijke ambities heeft Wim nooit gehad. Wel heeft hij zich gedurende lange tijd met groot enthousiasme ingezet als redacteur van ons toenmalige clubblad ‘Rond Zwart Wit’. Vooral samen met Joop Smit. Ook correspondentiedammen is lange tijd een liefhebberij van hem geweest.

Wim was, zoals zo veel dammers, een eigenzinnig en principieel man. Als hij iets vond, dan was hij daar moeilijk vanaf te brengen. Zeker de laatste decennia was Wim geen groot feestbeest meer, wat bepaald niet wil zeggen dat hij ongezellig was. Hij had een enorm gevoel voor humor en je kon vreselijk met hem lachen.

Zijn vrienden zocht hij graag zelf uit. Persoonlijk denk ik met weemoed terug aan de zeventiger jaren toen Wim en ik, allebei nog vrijgezel, een hechte vriendschap hadden. We hebben samen heel veel gedamd en muziek geluisterd. Meestal op de zolderkamer van zijn ouderlijk huis aan het Rubensplein in Schiedam. Wim heeft mij toen als broekie niet alleen ingewijd in de echte damwereld, maar ook mede mijn muzikale smaak gevormd.

Wim is natuurlijk veel en veel te vroeg gestorven. Gelukkig heeft hij door zijn vroegpensioen nog een aantal jaren gehad om samen met Wil te genieten van een verdiende vrije tijd. Toen de ziekte zich openbaarde die het begin van het onvermijdelijke einde aankondigde, heeft Wim op bewonderenswaardige wijze in zijn lot berust. Tot de laatste dagen was hij helder en had hij nog een goed contact met zijn familie en naaste vrienden.

We zullen Wim heel erg missen.

Leo Mous
(secretaris Damclub Van Stigt Thans)

[Frans de Jonge]

Wim Vrijland 1952 - 2014

In de jaren zestig van de vorige eeuw diende zich een lichting van jeugdige dammers aan die een nieuwe wind liet waaien in de stoffige damwereld. Bij ons in Schiedam was het Wim Vrijland die de hegemonie doorbrak van de oudere heren die jarenlang de dienst uitmaakten. Broer Louis had het pad al enigszins geëffend, maar het was, naast andere jongeren, vooral Wim die de oude garde daadwerkelijk de genadestoot gaf. Het heeft bijvoorbeeld heel lang geduurd voordat Jo Onink zich neerlegde bij het feit dat er in Schiedam nieuwe tijden waren aangebroken.

In de tijd die daarop volgde, ontwikkelde Damclub Schiedam zich geleidelijk aan van een onbeduidend clubje in de allerlaagste klasse van de Rotterdamse onderbond tot een club die serieus mee ging tellen in de Nederlandse dammerij. Wim heeft hierin een heel belangrijke rol gespeeld. Het fenomeen rating was nog niet bekend, maar iedereen in Zuid-Holland en verre omstreken wist in die tijd ‘’Wim Vrijland, dat is een hele sterke’’. Zijn naam werd met ontzag uitgesproken. Wim is ook heel lang hét gezicht van Damclub Schiedam geweest. Als je Schiedam hoorde, dacht je aan Vrijland.

Ook toen de club zich in de landelijke top ging manifesteren bleef Wim een van de steunpilaren van het eerste tiental. Ik heb het niet na kunnen kijken, maar ik denk dat Wim vanaf 1969 tot 2006 min of meer onafgebroken in het eerste tiental heeft gespeeld en vele malen een beslissende rol heeft gespeeld op cruciale momenten in de successen van de vereniging.

Met sponsoring en het halen van betaalde, vreemde spelers naar de club heeft Wim nooit zo veel op gehad. Hij was een echte clubman die het liefst te maken had met trouwe, netjes contributie betalende leden. Naast de opkomende concurrentie en de druk van het moeten presteren, heeft het gemis aan echte clubliefde bij zijn nieuwe teamgenoten zeker een grote rol gespeeld bij zijn keuze zich niet meer voor het eerste tiental beschikbaar te stellen. Wel is hij zich altijd met hart en ziel blijven inzetten voor het tweede tiental, dat hij, misschien wel terecht, zag als het eigenlijke eerste team van Damclub Schiedam.

Meer nog dan een wedstrijdspeler, was Wim een zeer groot liefhebber van het spel. En nog meer in het bijzonder van het eindspel. Tegenwoordig gaat dat niet meer zo gemakkelijk met het Fischer-systeem, maar als er vroeger een interessant eindspel op het bord kwam, al was het maar met minieme kansen, dan ging Wim er nog eens op zijn gemak voor zitten. Dan moest je oppassen!

Als componist en oplosser van vooral eindspellen had Wim misschien niet zo’n grote naam als zijn broer Louis, maar ik ben er zeker van dat in veel composities van Louis de hand van Wim terug te vinden is. ‘Spelen met het spel’, daar ging het Wim om. En dat deed hij, vooral in zijn rustige, eigen omgeving.

Bestuurlijke ambities heeft Wim nooit gehad. Wel heeft hij zich gedurende lange tijd met groot enthousiasme ingezet als redacteur van ons toenmalige clubblad ‘Rond Zwart Wit’. Vooral samen met Joop Smit. Ook correspondentiedammen is lange tijd een liefhebberij van hem geweest.

Wim was, zoals zo veel dammers, een eigenzinnig en principieel man. Als hij iets vond, dan was hij daar moeilijk vanaf te brengen. Zeker de laatste decennia was Wim geen groot feestbeest meer, wat bepaald niet wil zeggen dat hij ongezellig was. Hij had een enorm gevoel voor humor en je kon vreselijk met hem lachen.

Zijn vrienden zocht hij graag zelf uit. Persoonlijk denk ik met weemoed terug aan de zeventiger jaren toen Wim en ik, allebei nog vrijgezel, een hechte vriendschap hadden. We hebben samen heel veel gedamd en muziek geluisterd. Meestal op de zolderkamer van zijn ouderlijk huis aan het Rubensplein in Schiedam. Wim heeft mij toen als broekie niet alleen ingewijd in de echte damwereld, maar ook mede mijn muzikale smaak gevormd.

Wim is natuurlijk veel en veel te vroeg gestorven. Gelukkig heeft hij door zijn vroegpensioen nog een aantal jaren gehad om samen met Wil te genieten van een verdiende vrije tijd. Toen de ziekte zich openbaarde die het begin van het onvermijdelijke einde aankondigde, heeft Wim op bewonderenswaardige wijze in zijn lot berust. Tot de laatste dagen was hij helder en had hij nog een goed contact met zijn familie en naaste vrienden.

We zullen Wim heel erg missen.

Leo Mous
(secretaris Damclub Van Stigt Thans)

Verschrikkelijk nieuws. Mijn deelname aan familie, vrienden en leden van de damclub. Ikzelf ken Wim al vanaf eind jaren zestig/begin jaren zeventig. Ik begon toen te dammen in Katwijk en met Joop Burgerhout (ook avonden thuis met elkaar zitten dammen) mochten we soms deelnemen aan officiële jeugdkampioenschappen van Zuid-Holland. Wim was toen al reuzensterk, samen met Rob van Eijk en ik dacht ook al Theo Voorspuij. Later heb ik Wim vooral ontmoet als ik wedstrijden van Van Stigt Thans arbitreerde. Wim was vriendelijk en rustig. Jammer dat zijn leven toch te kort heeft mogen duren.

[Rob]

[AntonvBerkel]

Opnieuw is een schaduw gevallen over ons jubileumjaar 2014: dit weekend kwam het trieste bericht dat Toon Aarts op 69-jarige leeftijd is overleden. Toon was de afgelopen week met ademhalingsmoeilijkheden in het ziekenhuis opgenomen, en werd daar getroffen door een hartinfarct dat hem op zaterdagochtend 19 juli fataal is geworden.

Toon Aarts was bijna 25 jaar lang (op 1 oktober zou hij zijn 25-jarig TDV-jubileum vieren…) een van de steunpilaren van TDV. Tot een paar jaar geleden, toen zijn gezondheid dat niet goed meer toeliet, was Toon een van de trouwste leden van onze club: altijd aanwezig op de clubavond, altijd bereid om de TDV-kleuren te verdedigen in de competitie, en ook altijd klaar staand om iets voor de club te doen. Toon was van 2006 tot 2012 als penningmeester actief voor TDV, en paste in die rol niet alleen keurig op onze financiën maar hielp de vereniging ook actief met de lotenverkoop van de Grote clubactie, het organiseren van de collectes voor Jantje Beton en dergelijke.
Toon vertelde ons graag over de vakantiereizen naar Amerika met de bezoekjes aan Bas en zijn gezin, en over de kleinkinderen waar hij dol op was. Hij had geleerd te leven met de beperkingen van een COPD-patiënt, en had voor de komende tijd nog mooie plannen gemaakt. Zo verheugde hij zich op een vakantiecruise met Ellie en de kinderen en kleinkinderen in augustus, en had hij zich ook stellig voorgenomen om vanaf september weer regelmatig met zijn scootmobiel op de damclub te verschijnen, voor een partijtje met zijn damvrienden van TDV.

Helaas heeft het niet zo mogen zijn. Wij TDV-ers, en ook de damvrienden die hij elders in Brabant had, moeten Toon Aarts voortaan in de damarena missen. Maar veel groter is natuurlijk het gemis voor zijn vrouw Ellie, zijn kinderen Bas en Saskia, hun partners en de kleinkinderen waar hij zoveel van hield.
Onze gedachten zijn in deze dagen dan ook bij hen, en wij wensen hen veel sterkte in de komende tijd. Toon ruste in vrede.


De crematieplechtigheid is op donderdag 24 juli a.s., om 11.45 uur in aula 2 van het Crematorium aan de Karel Boddenweg in Tilburg.