KRANTENARTIKELEN - 2007

[Hanco Elenbaas]

De Gelderlander, 29 december 2007

Steijlen en Meurs in top tien WK-junioren

29 dec 2007, 03:00 - ANDUZE - De Culemborgse dammers Pieter Steijlen en Pim Meurs zijn in het Franse Anduze in de top-tien geëindigd op het WK voor junioren.

Beide spelers scoorden 11 punten uit 9 partijen. Nikolai Guljajev uit Rusland (14 punten) pakte de titel. Steijlen staat in het eindklassement als zesde genoteerd, Meurs als achtste. Meurs verspeelde daarmee wel zijn wereldtitel van 2006.

[Hanco Elenbaas]

De Gelderlander, 31 dec 2007

Martin Dolfing wint toernooi in Wamel

31 dec 2007, 03:00 - WAMEL - De nationale topper Martin Dolfing uit Groningen is de winnaar van het met 94 spelers bezette dertigste Open sneldamkampioenschap van Wamel.

Dolfing scoorde veertien punten in acht partijen en bleef jeugdspeler Pieter Steijlen uit Culemborg en collega grootmeester Ron Heusdens voor.

[Hanco Elenbaas]

De Gelderlander, 31 dec 2007

Pieter Steijlen op dreef bij sneldamtoernooi

31 dec 2007, 03:00 - WAMEL - De Culemborgse jeugdspeler Pieter Steijlen van damvereniging Denk en Zet uit Culemborg is als tweede geëindigd plaats in het sterk bezette 30ste Open Sneldamkampioenschap van Wamel. Steijlen kwam uit in de hoofdgroep en bleef ongeslagen.

Vier winstpartijen en vier remises leverden hem 12 punten op. Grootmeester Martin Dolfing uit Groningen werd met 14 punten toernooiwinnaar.

Jan Riesthuis uit Culemborg eindigde op plaats 26 (6 punten). Henk Stoop uit Culemborg werd met 10 punten vierde in de provinciale hoofdklasse en Peter Kers uit Culemborg (6 punten) bezette in Wamel plaats twintig in de eerste klasse. Dick Rutgers uit Culemborg (10 punten) eindigde in die klasse op plaats zes, Carl Meijer uit IJzendoorn werd zevende, Jan Derksen uit Ochten negende en Cees Buis (Ochten) vijftiende.

In de tweede klasse bezette Evert Verwoert uit Opheusden (9 punten) de vierde plaats. Jef Mauritz uit Tiel werde zesde, zijn plaatsgenoot Bouke Zoutendijk elfde, Dies Bouwman uit Dodewaard eindigde als vijftiende.

[Hanco Elenbaas]

De Gelderlander, 31 dec 2007

Culemborgers actief in voorronde NK dammen

31 dec 2007, 03:00 - CULEMBORG - De Culemborgse dammers Pim Meurs en Pieter Steijlen hebben zich samen met Boudewijn Derkx uit Geldermalsen geplaatst voor de halve finales voor het Nederlandse Kampioenschap in 2008. De selectiewedstrijden worden gedurende vijf weekenden afgewerkt in het eXito Congrescentrum in Beekbergen gespeeld.

[Hanco Elenbaas]

PZC, 31 dec 2007

Provoost derde in Damnacht Westerhaar

Maandag 31 december 2007 - WESTERHAAR - Bennie Provoost is op de derde plaats geëindigd in de Damnacht van Westerhaar.

De voormalige Zeeuws kampioen die Aagtekerke voor Zoetermeer verruild heeft als woonplaats, moest in het Overijsselse damdorp Marino Barkel en Leopold Sekongo voor zich dulden.

Jaap de Jonge uit Middelburg eindigde op de twaalfde plaats.

[Hanco Elenbaas]

PZC, 31 dec 2007

Damzege Rentmeester

Maandag 31 december 2007 - 's-GRAVENPOLDER - Martijn Rentmeester schreef zaterdag in 's-Gravenpolder het PWG-toernooi op zijn naam. De 19-jarige dammer haalde zeven punten en bleef Kees Rijk en Daaf Kasse een punt voor.

In de beginfase deed vooral Kasse van zich spreken. De Middelburger won zijn eerste twee partijen en stond al twee punten voor op de concurrenten. In de derde ronde leed de Zeeuws kampioen een pijnlijke nederlaag tegen Kees Rijk, terwijl Martijn Rentmeester van Jan van de Weteringh won. Met drie koplopers ging het toernooi de laatste twee ronden in. In ronde vier won Daaf Kasse door een combinatie van Van de Weteringh. Martijn Rentmeester slaagde er niet in een bres te slaan in de verdediging van Aart Walraven, terwijl Kees Rijk tegen Andres van den Berge op remise bleef steken. De slotronde was spannend. Eerst speelde Aart Walraven knap remise tegen Kees Rijk, waardoor de kansen van de Lewedorper verkeken waren. Kasse had tegen Rentmeester genoeg aan een gelijkspel voor de toernooizege. Na een rekenfout van Kasse greep Rentmeester middels een handige manoeuvre de volle winst en stelde de toernooizege veilig.

Radjinder Jharap van het Rotterdamse Constant-Charlois pakte de hoofdprijs in de tweede groep. Aart Slager, Danny Wattel, Jeanine van der Horst, Han van de Velde, Jan van der Hart en de Belgen Jean-Claude Fabeck, Daniël Desmet en Jens Dekimpe wonnen de overige groepen. Ook in de jeugdgroep was er Belgisch succes: Bert Deneef bleef zijn landgenoot Stijn Kindt en Marije Noordhoek van PWG 's-Gravenpolder ruim voor.

[Hanco Elenbaas]

De Stentor, 31 dec 2007

Wouter Ludwig krijgt wildcard NK dammen

VORDEN - Wouter Ludwig kreeg vlak voor de jaarwisseling een wildcard voor de halve finales NK. Een prachtig cadeau voor de 21-jarige topspeler van het Vordense DUO. Ludwig verspeelde zijn ticket eerder dit jaar in een barrage met Erwin van Hierden.

Het NK gaat zaterdag van start met veertig deelnemers, met ook DUO-talent Jochem Zweerink en Zutphenaar Gerrit Boom.

[Hanco Elenbaas]

De Stentor, 31 dec 2007

Marco Veneboer viert feestje na winst in Heino

HEINO - Het oudejaarstoernooi in Heino, een traditie sinds 1987, was een prooi voor Marco Veneboer. Zijn tiende overwinning in het damfestijn.

Het jubileum van de 36-jarige DOS-speler kreeg extra glans met een geweldige score: acht voltreffers naast één enkele remise. Ronald Holterman moest als naaste concurrent twee punten toegeven.

De Heinose jeugd was succesvol in het Overijsselse titeltoernooi in Westerhaar. Judith van Beek (18) plaatste zich met zilver bij de junioren voor de halve finales NK. Bij de jongste categorie gaan kampioen Rik Oosterlaar en Lars Soesman (derde) door naar het NK.

Bert Woolschot werd tweede in het oudejaarstoernooi in Hengelo. De voorzitter van het Vordense DUO scoorde evenveel punten als titelhouder Han Seinhorst, maar ging kopje-onder in de barrage.

[Hanco Elenbaas]

De Stentor, 31 dec 2007


Gert Jan Hoeve wint goud in Dedemsvaart

door Nikhila

DEDEMSVAART - Gert Jan Hoeve speelde de sterren van de hemel tijdens het Vrielingdamtoernooi in Dedemsvaart. De 20-jarige Wezeper verbaasde met een score van honderd procent.

"De kanshebbers hebben mij wellicht onderschat", lachte Hoeve. De DEZ-speler opende met een mooie overwinning op titelverdediger Viesturs Tomass. De Letse topspeler had geen weerwoord op zijn inventieve flankomsingeling.

Ook provinciaal kampioen Martijn Vissers moest buigen. "Zijn strategie was veel te riskant en hij liep na mijn dreigende zetten helemaal vast." Na de succesvolle forcing tegen Albert Lusink stond Hoeve in de finale tegen Joost Hendriksen. Een allesbeslissend partijtje. Hendriksen, met topclub Huissen actief op het allerhoogste niveau, woont sinds kort in Zwolle en trad daarmee in het spoor van oud-clubgenoot Vissers. "Hij wilde druk zetten tijdens de opbouwfase, maar zag daarbij een gemeen damslagje over het hoofd", aldus Hoeve. Ook Zwollenaar Hans Mensink behoorde tot de groepswinnaars evenals de ONASV-spelers Jenne Vis en Eibert Smit.

Het oudejaarstoernooi in Heino, een traditie sinds 1987, was een prooi voor Marco Veneboer. Hij gaf zijn tiende zege in het festijn glans met een fraaie score: acht voltreffers naast één enkele remise.

De Heinose jeugd was succesvol in het Overijsselse toernooi in Westerhaar. Judith van Beek gaat met zilver bij de junioren door naar de halve finales NK. Michel Stempher uit Kampen prolongeerde zijn titel bij de aspiranten en het goud in de jongste categorieën was voor Twan van Gelder uit Hattemerbroek en Rik Oosterlaar uit Heino.

[Dolly's brother]

[Hanco Elenbaas]

AD, dinsdag 20 november 2007


Duizendpoot Bram Doeves

Door HENK J. DE KLEIJNEN

ZOETERMEER/HAZERSWOUDE- Iedere week weer voert hij een spagaat van jewelste uit.
Twee avonden dammen, één avond schaken. In verenigingsverband. Een uitzonderlijke combinatie in de wereld van de denksporten. Puzzelfanaat Bram Doeves is lid van drie clubs, waaronder Samen Sterk uit Hazerswoude, draait mee in in- en externe competities, bekleedt bestuursfuncties, is teamleider en schrijft verslagen. Een duizendpoot.

Zijn passie voor de bordspelen kwam laat tot bloei. Tijdens zijn studie, rond zijn twintigste, raakte hij geboeid door diagrammen van damstellingen in de streekkrant. Aansluitend sloot hij zich aan bij een damvereniging in Zaandam, later bij clubs in Rijswijk en Den Haag. ,,Wedstrijddammen vond ik aantrekkelijker, socialer ook. Ik ben er gek op, maar ben niet uitgesproken fanatiek. Geen theoreticus, geen liefhebber van veel studie of analyses. Soms alleen met Truus, een populair computerprogramma.’’

Niet fanatiek, maar wel met hartstocht. Na de verhuizing met het gezin naar Zoetermeer meldde hij zich aan bij Dammen is Denken (DID). Een kleine club, die een karikatuur van zijn lidmaatschap opleverde. ,,Er was een periode dat ik mensen welkom heette, koffie zette, de kas beheerde, als enige de werking van het elektronische deurslot kende, als wedstrijdleider partijen indeelde en het clubblad vulde.’’

Inmiddels kent DID nog slechts twee leden, van wie Doeves secretaris is. Aan opheffing wordt niet gedacht, want elke dinsdagavond is er actie - ook al om in het tehuis waar wordt gespeeld een aantal verstandelijk gehandicapten bezig te houden. Voor het serieuze werk trok Doeves naar Samen Sterk in Hazerswoude, een van de grotere verenigingen van Midden-Holland. Tot zijn eigen verbazing werd hij daar in het seizoen 1999/2000 individueel kampioen. ,,Tja, ik ben niet meer dan een redelijke speler, maar toen zat echt alles mee. Later kwamen er sterkere dammers bij en nu mag ik blij zijn met een score van 60 procent.’’Hij is voor het eerste tiental actief als speler/teamleider en levert regelmatig bijdragen voor het clubblad met de opvallende naam Stultus Ponus (Dwaze Zet).

Drie jaar geleden liet hij zich verleiden ook lid te worden van een schaakclub. ,,Ik heb het schaken altijd interessant gevonden en was nieuwsgierig naar de verschillen met het dammen, ook in verenigingsverband.’’ Bij Botwinnik, een van de twee grote organisaties in Zoetermeer, voelt hij zich inmiddels helemaal thuis. ,,Samen Sterk is met 35 leden vooral een gezellige club, maar bij Botwinnik zit je vaak met zon 60 andere denkers, wat een heel speciale sfeer oplevert.’’

Grinnikend laat hij zijn notatieboekje zien, waarin alle partijen worden opgeschreven: in het voorste deel damnotaties, vanaf halverwege schaakaantekeningen. Uren kan hij praten over beide denksporten.

,,Misschien is schaken toch wat meer strategisch en is dammen wat tactischer. Bij het laatste spel is de remisemarge ook duidelijk groter, winnen is vreselijk moeilijk eigenlijk. Het is ook niet verwonderlijk dat een dammer pas op latere leeftijd zijn top bereikt. Er moet enorm diep worden doorgerekend en dat vraagt naast talent ook veel ervaring. Maar wat het leukste van de twee is, daar ben ik nog altijd niet uit.’’

[Hanco Elenbaas]

NRC, 13 oktober 2007

Nog steeds angst voor remise

‘Gestopte’ dammer Ton Sijbrands wil altijd weten of er geen betere zetten denkbaar waren

Gepubliceerd: 13 oktober 2007 00:00 | Gewijzigd: 24 oktober 2007 13:49
door Rob Schoof

Muiden, 13 okt. Ton Sijbrands (57) stopte vorig jaar zijn internationale carrière. Maar het fenomeen blijft records breken, zoals een blindsimultaan tegen 25 tegenstanders. Maar de twijfel vreet nog steeds aan hem.

<center>
Sijbrands: „Ik wil mezelf niet toestaan dat
ik zetten doe die het aanzien niet waard zijn.”
(Foto NRC Handelsblad, Rien Zilvold) </center>

Ton Sijbrands denkt na. „Mijn twaalfde zet op bord negentien... even denken... dat was een partij waarin ik met 32-28 ben begonnen. Dat is het grootste probleem. Twee maal negen is achttien... dan is bord negentien weer een één-opening.”

Een stilte van veertien seconden vult de huiskamer van zijn woning in Muiden.

„O ja, nu weet ik het weer. Dat was tegen Antoine van Zandvoort. De hoeveelste zet? De twaalfde? Even kijken: één, twee, drie, vier, vijf, zes, zeven, acht, negen, tien, elf, twaalf: ja, dat is dan waarschijnlijk 37-32. Eerst 5x14, dan 37-32, 7x18, dan 36-31, ja. Ja ja. Ik moet het wél uitrekenen.”

Het antwoord is feilloos. De steekproef kwam uit één van de 25 partijen die Ton Sijbrands vorige week in Tilburg ‘blind’ en simultaan speelde. Het is precies een jaar geleden dat Sijbrands zijn internationale carrière beëindigde, maar dat betekent allerminst dat de grootmeester stilzit, getuige zijn nieuwe wereldrecord. Na 28 uur en 23 minuten onafgebroken eenzame opsluiting in een kamertje op de campus van de Universiteit van Tilburg, zonder dambord, computer of welk hulpmiddel dan ook, had hij 21 partijen gewonnen. De rest werd remise. Het scoringspercentage was ongekend: 92.

Het was zijn negende wereldrecord blindsimultaan. De eerste keer, in 1982, speelde hij in Den Haag tien partijen in ruim zes uur. Sindsdien liet hij per poging een aantal extra tegenstanders aanschuiven. Zijn score zat nooit onder de 89 procent. De vereiste score is 70 procent van de haalbare punten. „Na een paar uur denk ik altijd: wie heeft me hier ingeluisd? Maar na afloop is de voldoening zo ongelooflijk groot – vooral over het torenhoge percentage. Ik maak me elke keer toch weer heel serieus druk over de vraag of ik het haal. Maar bovenal telt voor mij de damtechnische inhoud van de partijen.”

Dat verklaart waarom Sijbrands in de dagen na afloop van zijn simultaanmarathon ‘gewoon’ doorgaat. Sinds zijn record is hij met niets anders bezig geweest dan met analyseren. Met behulp van de computer dit keer – dat wel. Deze week viel er een brief op de mat van zijn damvriend Harry Kolk, één van Sijbrands’ ‘slachtoffers’ in Tilburg. „Wij kennen elkaar al jaren. Als tiener ben ik in 1964 eens bij zijn familie in Sappemeer ondergebracht tijdens het Brinta-toernooi, toen het sterkste toernooi in Nederland. Harry schrijft nu dat hij helemaal lyrisch was over onze partij in Tilburg: ‘Ik heb het gevoel dat ik niet echt grote fouten tegen je heb gemaakt.’ Dat had iemand in Tilburg ook tegen hem gezegd: ‘Je hebt geen fouten gemaakt, Ton speelde gewoon superieur.’ Kijk, daar doe je het voor op je oude dag. Dat zijn de mooiste partijen.”

Een paar dagen na zijn dammarathon slaat de vermoeidheid pas echt toe. „Ik krijg last van mijn rug en de nachten worden steeds drukker, in mijn hoofd. Ik word om zes uur wakker, dan zie ik die partijen weer voor me. Dat komt misschien ook van het analyseren. Misschien moet ik dat niet doen, maar ik beleef daar zó veel plezier aan. Ik doe het ook na mijn partij in de clubcompetitie, op zaterdagmiddag in Volendam.” Dan zit hij vaak de hele zondagmiddag, soms ook de hele avond te analyseren. „Je wilt weten wat je goed hebt gedaan, wat je fout hebt gedaan. Waren er alternatieven?”

Die onverzadigbare drang naar het vergaren van nog meer inzicht in het spel drijft Ton Sijbrands al zijn hele leven. Of het nu het WK is, of een ‘potje’ op de club, elke zet wordt tegen het licht gehouden om uit te sluiten dat er betere alternatieven waren. „Ik heb in Tilburg een paar fouten gemaakt, maar onder deze omstandigheden vind ik dat vergeeflijk. Zowel wat betreft het aantal tegenstanders, hun sterkte als wat betreft de duur was het erg zwaar. Dit was één van mijn beste blindsimultaans ooit. Het schept veel voldoening je record elke keer weer aan te scherpen.”

De uitdaging schuilt in het opzoeken van de grenzen. „Nu ik tussen de twintig en dertig tegenstanders zit, begint het te kriebelen: zou ik werkelijk in staat zijn tot een blindsimultaan met dertig spelers? In 1991 had ik vijftien tegenstanders. Toen vroeg ik me af of twintig mogelijk was. Wat ik wel merk is dat de tijdsduur onevenredig toeneemt met één extra tegenstander. Misschien heeft het te maken met de ernst waarmee ik dit ‘beroep’ uitoefen. Ik denk dat ik op dertig wil eindigen.”

Er doet zich een merkwaardige paradox voor als Sijbrands zichzelf onderwerpt aan een blindsimultaan. „Ik voel dat de tijd fors aan het verschrijden is, maar toch lijkt het alsof de tijd stilstaat. Ik ben zó in beslag genomen door dat dammen. Ik wil mezelf niet toestaan dat ik zetten doe die het aanzien niet waard zijn. Het is een soort heilig moeten om het tot een goed einde te brengen. Daardoor wordt het aspect tijd helemaal naar de achtergrond gedrongen. Mijn vrouw ging in Tilburg om één uur ’s nachts weg, om te slapen, en toen ze terug kwam om acht uur trof ze me in exact dezelfde houding aan. Dat werkte heel vervreemdend op haar. Alsof de tijd helemaal stilstaat voor mij.”

Buitenstaanders hebben geen idee hoe iemand uit het blote hoofd vijfentwintig partijen tegelijk kan spelen. Sijbrands evenmin. „Ik heb geen idee wat zich allemaal in mijn hersenen afspeelt. Ik ben een leek op dat gebied. Wat ik wel kan zeggen is dat ik de damstanden voor me zie.” Enkele dagen na ‘Tilburg’ haalt hij alle partijen nog voor de geest, zet voor zet.

‘Trucjes’ heeft Sijbrands wel. Om de borden waarop hij ‘blind’ speelt van elkaar te kunnen onderscheiden begint hij elk bord met één van de negen damopeningen. Hij gebruikt daarbij een codeersysteem voor openingen dat hij twintig jaar geleden bedacht, waardoor hij weet dat hij op bord één met opening één is begonnen, op bord twee met opening twee. Omdat het damspel slechts negen openingen telt, begint hij vanaf bord tien opnieuw: op dat bord begint hij met opening één, op bord elf met opening twee. „Zo heb ik in elk geval een aanknopingspunt. Als ik bij bord negentien kom, weet ik dat die partij begon met opening één. Verder is het een kwestie van goed concentreren en onthouden. Dat klinkt wat minimaal, maar daar komt het wel op neer. De tussenzetjes in het achterveld zijn heel lastig, vergelijkbaar met het stampen van woorden op school.”

Toch maakt Sijbrands nauwelijks fouten. In Tilburg kon de Amsterdammer zich in ruim een etmaal onafgebroken dammen slechts één keer niet herinneren welke zet hij uiteindelijk had doorgegeven nadat hij lange tijd berekeningen had losgelaten op twee alternatieve zetten. Volgens de reglementen mag de speler per partij twee keer een gedane zet opvragen. Bij de derde keer is de partij verloren.

Sinds Sijbrands aankondigde dat hij stopte met zijn internationale carrière is er weinig veranderd. „De droom ooit nog wereldkampioen te worden is definitief vervlogen”, zegt hij. Een jaar geleden zag hij af van deelname aan het WK in Hardenberg wegens een aantal regels die hij verafschuwt, zoals de ‘plusremise’ en de inkorting van partijen na zes uur speeltijd. Ook verzette hij zich tegen de invoering van dopingcontroles. „Ik ben typisch een kind van de jaren zestig. Ik heb vreselijk de schurft aan regels. De media gooiden het vooral op de dopingcontroles, omdat de buitenwacht dat het gemakkelijkst begrijpt. Maar het ging mij om allerlei regeltjes waarvan ik niets dan onheil verwacht voor de damsport. Als je een partij na zes uur spelen moet afraffelen, neem je het spel niet meer serieus. Wat dat betreft zou je mijn blindsimultaans als een statement kunnen zien, doordat ik mij niets aantrek van het element tijd. Het gaat om de inhoud.”

Wel kijkt hij met een zekere spijt terug op zijn afscheid. „Ik heb dat WK, in mei dit jaar, van achter de computer op de voet gevolgd. Zes overwinningen in negentien partijen waren genoeg voor de winnaar. Grootmeesters als Harm Wiersma, Rob Clerc, Alexander Baljakin, maar ik dus ook, moeten het gevoel hebben gehad dat zij een verdomd goede kans hadden gehad als zij hadden meegedaan. Maar als je de deelnemerslijst ziet, vraag je je ook meteen af van wie je dan had moeten winnen. Het niveau is ongelooflijk hoog.”

Ook al gaat het om tien partijen per dag, Sijbrands mist er geen zet van, net zoals ook het NK voor de levende damlegende „haast verloren weken” zijn doordat hij elke partij tot de laatste schijf uitpluist. Daarnaast speelt hij nog voor Volendam in de clubcompetitie, en op dinsdagavond op zijn eigen club, het Amersfoorts Damgenootschap. Damloze dagen zijn zeldzaam. „Die worden gecompenseerd doordat ik een magnetisch zakspelletje naast mijn bed heb liggen, voor als ik wakker word.”

Sijbrands betwijfelt of hij ooit nog terugkeert aan de top. „Misschien als die regels worden afgeschaft.” Maar zijn haat-liefdeverhouding met het spel is niet veranderd. „Dammen veroorzaakt zoveel stress dat ik nooit graag aan een partij begon. Ik hoopte altijd dat de Amerikanen een precisiebombardementje zouden uitvoeren op het hotel waar het toernooi werd gespeeld, zodat het zou worden verdaagd. Die angst werd alleen maar erger met het ouder worden. Door je ervaring weet je steeds beter wat er allemaal mis kan gaan. Ik was een paar jaar geleden jaloers toen ik op mijn club tegen een jongen speelde die in hoog tempo de meest gevaarlijke varianten speelde. Die onbevangenheid, die naïveteit. Toen ik zeventien was kon ik mij domweg niet voorstellen dat ik kon verliezen.”

Die angst voelt hij zelfs nog op clubniveau. „Niet zozeer om te verliezen. Het is meer de angst voor remises. Ik speelde vorig jaar voor Heijmans Excelsior in Den Bosch. Daar is het mij voor het eerst in tien jaar gelukt om alle elf partijen in een seizoen te winnen. Dat komt heel zelden voor. Maar tot en met die elfde partij was het elke twee weken zweten. Eigenlijk heb ik er alleen maar lol van als het goed is afgelopen. Zolang de kans op remise bestaat beleef ik dat plezier niet. Ik sta eerste op de Nederlandse ratinglijst, maar dat geeft alleen maar druk. Het liefste zou ik willen dat ze mijn naam verwijderen. Voor mijn plezier dammen doe ik alleen bij mijn club in Amersfoort – dat telt nergens mee. Maar het meest ontspannen is het analyseren van partijen, met mijn computer.”