Kos - Mos
Het was alweer een tijdje geleden dat Kos en Mos een partijtje damden in hun beider stamcafé. Kos en Mos waren al een tijdje gebrouilleerd. Mos voelde zich vreselijk beledigd door de arrogante praatjes van Kos. Wat het er niet makkelijker op maakte was dat Mos elke keer weer in het stof moest bijten na de verwoestende slagzetten die Kos uithaalde.
“Ik vergeef je dat je zo’n arrogante kwast bent, Kos en ik vergeef je al je arrogante uitspraken en al je getreiter! Laten we weer eens een potje dammen!” riep Mos goedgemutst na binnenkomst.
Kos zat al klaar met een dambord en antwoordde: “Dat is nog eens een mooie manier van vergiffenis schenken, Mos. Je bent zeker alweer vergeten dat je me met een dambord op het hoofd probeerde te slaan na je laatste nederlaag?”
“Zoiets zal niet meer gebeuren, Kos. Ik heb gestudeerd in Een Cursus in Wonderen, een spiritueel meesterwerk, mij aangeraden door Hans Jansen! Ik heb van de Cursus geleerd alle conflicten op te lossen door te vergeven. Ik vergeef mensen alles wat ze me denken te kunnen aandoen. Ik heb het ego volledig onder controle! Niemand maakt mij de pis nog lauw!”
“Ach gut, de Mysticus met zijn zweverige kletspraatjes komt aankakken met zo'n zogenaamd
gechanneld boek zeker. Zat die man niet bij de Moon-sekte? Wie heeft de tekst doorgegeven, wezens van de Galactische Federatie uit de Pleiaden soms? Alleen types als Hanco Elenbaas geloven zulke flauwekul!”
“Ik vergeef je je onwetendheid, Kos. De tekst werd doorgegeven door een Stem die namens de Kosmos spreekt, aan de joodse psychiater Helen Shucman.”
“Ja, zo’n joodse tante mixt de kabbala met wat psychiatrische inzichten van Freud en heeft niet eens door dat de hele tekst uit haar onderbewustzijn opborrelt natuurlijk. Dat je daar intrapt, Mossie.”
“Ik zal je maar weer vergeven dat je zo dom en oppervlakkig oordeelt, Kos,” ging het gesprek verder terwijl de partij gevorderd was tot de diagramstand.
Kos speelde met vaste hand
1.31-26, waarop Mos in diep gepeins verzonk.
“Krijg je soms berichten door van een Kosmische Stem, Mos dat je niet zet?” treiterde Kos.
Mos liep een beetje rood aan, mompelde iets over vergiffenis en speelde
1... 22-27?! 2.26x17 24-30.
“Kom maar op ouwe zwetser, ik heb je te pakken! Van dit briljante schijnoffer heb je niet terug!”
“Denk erom, Mos, niet boos worden. Ik geef je een cursus vergiffenis.”
Mos begon zich een beetje te ergeren.
“Wat ben je weer grappig, man!” snauwde hij.
“Hmm, je hebt zeker een lijntje met Isodore Weiss,” zei Kos na een tijdje peinzen. Ik kan niet eens normaal plakken. Dan maar dicht.”
Na
3.44-39 vervolgde Mos kordaat met
30-35, waarbij hij de schijf met een klap op veld 35 liet neerdreunen.
“Aardig bedacht, Mossie, maar helaas zal ik mijn superioriteit weer eens laten zien. Zo moeilijk is het ook niet trouwens, superieur zijn aan een labiel mannetje dat troost put uit zogenaamd gechannelde teksten,” waarna een akelig, sardonisch lachje weerklonk.
4.36-31
Mos keek wat vreemd, terwijl hij nog wat roder aanliep.
4... 35x42 5.47x38 27x47
“Goedzo, Mos, ondanks je labiliteit ken je de meerslagregel nog. Prima, knul. En denk erom, niet boos worden he?”
“Wat ben je toch een eikel!” ontsnapte aan Mos.
“Hoho, denk aan de Cursus, Mos, grieven zijn nooit gerechtvaardigd, staat er toch?”
“Hoe weet jij dat nou weer, stomme koe?”
“Ach, ik heb ook wel eens wat in dat boek gebladerd, ik was benieuwd wat voor onzin de mensen zoal slikken.”
6.15-10
Mos gromde terwijl hij met zijn dam de meerslag
47x6 uitvoerde.
7.10x28 6x30 8.25x1
Mos zag wat er gebeurd was. Na damvangst zou oppositie volgen. Mos was nu vuurrood en liet een scheldkanonnade volgen.
“Je hebt nog heel wat te oefenen in de Cursus, Mosje,” sprak Kos droogjes.