In Memoriam

[Andrew Tjon A Ong]

De nadere gegevens omtrent het afscheid van Henk van Snippenburg zijn in de bijlage te downloaden, voor het geval de rouwkaart hier op het scherm slecht te zien is. Gelegenheid tot afscheid nemen op dinsdag 29 november van 13.45 tot 14.00 uur, in het uitvaartcentrum te Floridadreef 9 in Utrecht. De crematieplechtigheid zal plaatsvinden op dinsdag 29 november, om 14.30 uur in de kleine aula van Crematorium Daelwijck, Floridadreef 7, te Utrecht. Na de plechtigheid is er gelegenheid tot condoleren in de ontvangstkamer aldaar

[Andrew Tjon A Ong]

Vandaag kreeg ik het schokkende bericht dat mijn goede damvriend Cor den Besten plotseling is overleden op dinsdag 22 november. Hieronder de rouwkaart met de belangrijke gegevens. Als bijlage de rouwkaart.

[Andrew Tjon A Ong]

Een zéér trieste week voor mij persoonlijk als dammer. Maar liefst twee zeer goede damvrienden van mij zijn deze week overleden. Twee damvrienden die ik beiden al meer dan 20 jaar kende. Henk van Snippenburg mijn clubgenoot bij Ons Genoegen Utrecht, waar ik al rond 1982 samen speelde in het tweede tiental van OG Utrecht en Cor den Besten van Damlust Gouda, die mij in 1990 in dienst nam bij Berenschot.

Henk van Snippenburg
Henk van Snippenburg, onder vrienden meer bekend als “Snip” was actief speler bij OG Utrecht, en heeft naast zijn lidmaatschap bij OG ook al die tijd voor Vriendenkring gespeeld. Dat was een klein clubje uit Zuilen, Utrecht, dat de laatste jaren is opgegaan in OG Utrecht. Ik heb ontelbare keren tegen hem gespeeld. Het was een hele gekke situatie. Ik speelde voor Damclub Maarssen tegen Snip, die voor Vriendenkring uitkwam en zaterdags in de landelijke bondscompetitie zaten we in het zelfde team voor OG Utrecht. Snip was typisch een speler die je niet mocht onderschatten. Een fout, die ik bij Snip toch vaak gemaakt heb getuige het feit dat ik ondanks mijn veel hogere rating toch regelmatig tegen een verrassende nederlaag tegen Snip ben aangelopen.
We speelden in de begin periode samen in het tweede team van OG. Ikzelf speelde voor het tweede van OG, niet omdat ik het niveau van het eerste team niet aan zou kunnen, immers ik was in 1983 reeds provinciaal kampioen van de UPDB, maar omdat het tweede team zo gezellig was en ook omdat de toenmalige teamleider van het tweede, ,Arie Lekkerkerker, mij niet wilde afstaan aan het eerste team. Ik had er zelf wel werk van kunnen maken als ik per se in het eerste wilde spelen, maar dat heb ik nooit gedaan. Ik vond het inderdaad veel te gezellig in het tweede, samen met de vaste waarden Arie Lekkerkerker en Henk van Snippenburg. Ik was er dan van verzekerd, dat we na elke wedstrijd lekker gingen uit eten. Arie en Henk waren net als ik zeer grote liefhebbers van “de Chinees”. Wat me vooral van Henk is bijgebleven, is dat hij net als ik helemaal geen moeite had om de grote porties van de Chinees achter de kiezen te werken. Dat vond ik toen wel opmerkelijk, omdat Snip, zoals ik hem heb gekend, altijd heel erg slank is gebleven, dit in tegenstelling tot mijn persoontje.

Cor den Besten
Toen ik in 1990 bij Berenschot solliciteerde, had ik totaal geen vermoeden wie mijn sollicitatiebrief onder ogen zou krijgen. Blij verrast was ik, dat ik al heel vlot voor een gesprek mocht langs komen. Nog blijer verrast was ik, dat ik het gesprek o.a. met ene Cor den Besten moest voeren, die ook een dammer bleek te zijn. Wat hem betrof, kon ik meteen beginnen! Nadat hij de andere gesprekpartners er van overtuigd had, dat ik toch echt de beste kandidaat was en nadat de testen goed waren afgelopen, mocht ik inderdaad bij Berenschot beginnen, met Cor de Besten als directe baas en bleef dat ruim tien jaar daarna nog. Hij was hoofd van de Financiële afdeling bij Berenschot, dat toen een erg toonaangevend management consulting bureau was en de grootste adviseur van de Nederlandse overheid. Nooit ben ik in mij latere leven mensen tegen gekomen die zo’n groot financieel cijfermatig inzicht hadden als Cor den Besten. Wat heb ik veel van hem geleerd en wat heb ik veel respect voor hem gekregen! Ik heb zes jaar de boekhouding van een Berenschot vestiging in Brussel mogen doen, en bij elke kwartaal afsluiting ging Cor als supervisor met mij mee naar Brussel, om de cijfers van kwartaalrapportage met de directie in Brussel te bespreken . Wat hebben Cor en ik hiervan genoten! Genoten van het typische Bourgondische leven in Brussel. We kozen de leukste hotels en de gezelligste restaurantjes uit. Zelfs tijdens de lunches vloeide de wijn rijkelijk en het viel voor ons vaak niet mee om ’s middags en ’s avonds nog alle concentratie vast te houden. Als alles achter de rug was en we weer huiswaarts keerden werd er voor het diner steevast in het Brabantse land uitgebreid de tijd genomen om het er goed van te nemen, dat we het dat kwartaal weer mooi voor elkaar hadden. Natuurlijk ging er geen dag voorbij dat we het niet over dammen hadden. Het zakdambordje ging natuurlijk ook mee naar Brussel, maar dat was voor mij geen probleem. Dat had ik toch altijd op zak en Cor, als zeer groot damliefhebber, was daar maar al te blij mee!

[Schaakmeester]

Vanmiddag bereikte mij het ontstellende bericht dat Jan Voormans afgelopen week totaal onverwacht op 67-jarige leeftijd is overleden. Jan was een getalenteerd schaker die al op jeugdige leeftijd de hegemonie van Dr.Stumpers doorbrak toen deze voor de 30e keer schaakkampioen van Noord Brabant dreigde te worden. Later heeft hij deel uitgemaakt van het schaakteam van Eindhoven sv. wat in 1984 kampioen van Nederland werd - in welke hoedanigheid hij mijn teamgenoot was. Van zijn toernooioverwinningen moet ik nog het open kampioenschap van Utrecht memoreren. In het correspondentie schaak, wat Jan ook enige tijd met groot fanatisme heeft bedreven, behaalde hij de titel internationaal meester.

Lang geleden, rond 1966 werd schaker Jan geprikkeld door een clubgenoot in den Bosch die meende dat goede schakers niet kunnen dammen. Jan zette zich aan de damstudie waarbij vooral de partijen van de jonge Sijbrands hem bijzonder inspireerden. Hij werd lid van Excelsior, en maakte grote progressie zodat hij na enkele seizoenen een plaats in het eerste had verdiend. Toen Excelsior in 1974 naar het hoogste landelijke platform promoveerde was Jan ondertussen één van de troeven van zijn team geworden. Hij remiseerde tegen de sterkste spelers, onder meer tegen Piet Roozenburg en verloor slechts één partij, van Ton Sijbrands. Het verdroot hem jaren later nog dat hij Sijbrands in die bewuste partij (naar Jan's eigen mening) niet voldoende tegenstand had gegeven ..

Na deze damrijke jaren is Jan uiteindelijk teruggekeerd in de schaakwereld en heeft op een eenmalige rentree in het open kampioenschap van Rosmalen na (in 1986 op verzoek van de heer van den Elzen) , nooit meer gespeeld. Van die rentree had hij achteraf spijt, want hij was er naar eigen zeggen nog lang niet klaar voor geweest, desalniettemin haalde hij een redelijke score. Tussentijds, toen het op het persoonlijke vlak enige tijd niet goed met hem ging, wierp Jan zich als afleiding korte tijd opnieuw op de damproblematiek, en componeerde een probleem dat in de damwereld naam heeft gemaakt. Een compositie waarbij een eindslag over maar liefst drie dammen het Guerra motief als slot heeft.

Afgelopen jaar sprak ik Jan, al meer dan 35 jaar kennen wij elkaar uit de schaakscene, en vertelde hem dat ik in mijn 50e levensjaar het schaken op een laag pitje heb gezet, en bij een vereniging ben gaan dammen. Mijn oud-teamgenoot stelde onmiddelijk voor om gezamenlijk wat aan dammen te gaan doen. Eenmaal per maand zaten we een zondag middag bij elkaar, bij hem in den Bosch of bij mij in Eindhoven. Hij probeerde mij wat over te brengen van het moderne damspel, van Roozenburg-opstellingen, de opening 1.34-30 20-25 2.30-24x24 (in plaats van het slappe 2.32-28 wat ik me als beginnend dammer had eigen gemaakt) etc.
Mijn gebrek aan damtalent stond snelle progressie weliswaar in de weg maar Jan deed erg zijn best en ik vond het leuk..
Het met dammen bezig zijn inspireerde hem ook de problematiek weer op te pakken, en hij leverde zelfs twee nieuwe composities in voor het jubileumtoernooi van de KNDB.

De afgelopen maanden hebben onze maandelijke sessies even stilgelegen, want ik was tweemaal op vakantie naar een schaaktoernooi, en de overgebleven zondagen was Jan verhinderd vanwege repetities voor het koor. Want naast het wekelijks bezoek aan zijn dochter en kleinkinderen waren zingen en muziek maken zijn tegenwoordige passies. Rond het weekend hadden we nog mailcontact. Jan had zijn koorrepetities voorlopig opgeschort, hij was de laatste tijd vaak snel moe, en kon niet meer de voor hem kenmerkende energie opbrengen. Dus stelde hij voor om de volgende damsessie in januari te doen. Met rusten en tijdig naar bed gaan meende hij in een paar weken wel weer fit te zijn.

Het heeft niet zo mogen zijn. Gisteren kwam Jan niet opdagen bij het wekelijks bezoek aan zijn dochter en kleinkinderen. Zijn gealarmeerde zus heeft vervolgens met de politie polshoogte genomen in zijn woning en men trof hem aan. Waarschijnlijk al enige dagen geleden overleden. De laatste mail die ik van hem kreeg enkele dagen geleden ging over dammen. Hij sprak zijn waardering uit over dat "goede boek" van Tjalling Goedemoed ("The Course" deel 1 ) en suggereerde dat ik daaruit maar eens een paar met name genoemde hoofdstukken moest doornemen voor we weer bij elkaar zouden komen.
Tot op het laatst met dammen verbonden.. Jan, rust in vrede.

[PeterDeDammer]

fijn Andrew dat je goede herinneringen hebt aan je twee damvrienden en bedankt dat je ons mee laat kijken naar die taferelen, dat zij mogen rusten in vrede

[Hanco Elenbaas]

Vanmiddag bereikte mij het ontstellende bericht dat Jan Voormans afgelopen week totaal onverwacht op 67-jarige leeftijd is overleden. Jan was een getalenteerd schaker die al op jeugdige leeftijd de hegemonie van Dr.Stumpers doorbrak toen deze voor de 30e keer schaakkampioen van Noord Brabant dreigde te worden. Later heeft hij deel uitgemaakt van het schaakteam van Eindhoven sv. wat in 1984 kampioen van Nederland werd - in welke hoedanigheid hij mijn teamgenoot was. Van zijn toernooioverwinningen moet ik nog het open kampioenschap van Utrecht memoreren. In het correspondentie schaak, wat Jan ook enige tijd met groot fanatisme heeft bedreven, behaalde hij de titel internationaal meester.

Lang geleden, rond 1966 werd schaker Jan geprikkeld door een clubgenoot in den Bosch die meende dat goede schakers niet kunnen dammen. Jan zette zich aan de damstudie waarbij vooral de partijen van de jonge Sijbrands hem bijzonder inspireerden. Hij werd lid van Excelsior, en maakte grote progressie zodat hij na enkele seizoenen een plaats in het eerste had verdiend. Toen Excelsior in 1974 naar het hoogste landelijke platform promoveerde was Jan ondertussen één van de troeven van zijn team geworden. Hij remiseerde tegen de sterkste spelers, onder meer tegen Piet Roozenburg en verloor slechts één partij, van Ton Sijbrands. Het verdroot hem jaren later nog dat hij Sijbrands in die bewuste partij (naar Jan's eigen mening) niet voldoende tegenstand had gegeven ..

Na deze damrijke jaren is Jan uiteindelijk teruggekeerd in de schaakwereld en heeft op een eenmalige rentree in het open kampioenschap van Rosmalen na (in 1986 op verzoek van de heer van den Elzen) , nooit meer gespeeld. Van die rentree had hij achteraf spijt, want hij was er naar eigen zeggen nog lang niet klaar voor geweest, desalniettemin haalde hij een redelijke score. Tussentijds, toen het op het persoonlijke vlak enige tijd niet goed met hem ging, wierp Jan zich als afleiding korte tijd opnieuw op de damproblematiek, en componeerde een probleem dat in de damwereld naam heeft gemaakt. Een compositie waarbij een eindslag over maar liefst drie dammen het Guerra motief als slot heeft.

Afgelopen jaar sprak ik Jan, al meer dan 35 jaar kennen wij elkaar uit de schaakscene, en vertelde hem dat ik in mijn 50e levensjaar het schaken op een laag pitje heb gezet, en bij een vereniging ben gaan dammen. Mijn oud-teamgenoot stelde onmiddelijk voor om gezamenlijk wat aan dammen te gaan doen. Eenmaal per maand zaten we een zondag middag bij elkaar, bij hem in den Bosch of bij mij in Eindhoven. Hij probeerde mij wat over te brengen van het moderne damspel, van Roozenburg-opstellingen, de opening 1.34-30 20-25 2.30-24x24 (in plaats van het slappe 2.32-28 wat ik me als beginnend dammer had eigen gemaakt) etc.
Mijn gebrek aan damtalent stond snelle progressie weliswaar in de weg maar Jan deed erg zijn best en ik vond het leuk..
Het met dammen bezig zijn inspireerde hem ook de problematiek weer op te pakken, en hij leverde zelfs twee nieuwe composities in voor het jubileumtoernooi van de KNDB.

De afgelopen maanden hebben onze maandelijke sessies even stilgelegen, want ik was tweemaal op vakantie naar een schaaktoernooi, en de overgebleven zondagen was Jan verhinderd vanwege repetities voor het koor. Want naast het wekelijks bezoek aan zijn dochter en kleinkinderen waren zingen en muziek maken zijn tegenwoordige passies. Rond het weekend hadden we nog mailcontact. Jan had zijn koorrepetities voorlopig opgeschort, hij was de laatste tijd vaak snel moe, en kon niet meer de voor hem kenmerkende energie opbrengen. Dus stelde hij voor om de volgende damsessie in januari te doen. Met rusten en tijdig naar bed gaan meende hij in een paar weken wel weer fit te zijn.

Het heeft niet zo mogen zijn. Gisteren kwam Jan niet opdagen bij het wekelijks bezoek aan zijn dochter en kleinkinderen. Zijn gealarmeerde zus heeft vervolgens met de politie polshoogte genomen in zijn woning en men trof hem aan. Waarschijnlijk al enige dagen geleden overleden. De laatste mail die ik van hem kreeg enkele dagen geleden ging over dammen. Hij sprak zijn waardering uit over dat "goede boek" van Tjalling Goedemoed ("The Course" deel 1 ) en suggereerde dat ik daaruit maar eens een paar met name genoemde hoofdstukken moest doornemen voor we weer bij elkaar zouden komen.
Tot op het laatst met dammen verbonden.. Jan, rust in vrede.

28221748260836471813472446413746080224080215461915201425403448303502
Jan Voormans

[Andrew Tjon A Ong]

fijn Andrew dat je goede herinneringen hebt aan je twee damvrienden en bedankt dat je ons mee laat kijken naar die taferelen, dat zij mogen rusten in vrede

Dank je wel Peter! Damvrienden betekenen heel veel voor mij en het doet mij wel veel als er mij weer eens eentje ontvallen is. Ik zou dan vaak bijna een heel boek kunnen vullen met de goede herinneringen die ik aan deze persoon heb. Als mij weer eens een bericht bereikt, dat er een dammer is overleden, dan komen er spontaan diverse herinneringen in mijn gedachten en ik zie het als een soort eerbetoon aan de overleden persoon, als ik die spontane gedachten ook met anderen deel. Het kan ook enige troost geven aan de nabestaanden. Ik ben dinsdag jl. bij de crematie van “Snip” geweest en de familie had er heel veel troost aan, dat er veel dammers aanwezig waren en dat er ook nog twee waren (Vredeveldt van de UPDB en Zandbergen van de Visueel gehandicapte dammers), die goede herinneringen ophaalden en de overledene hartelijk dankten voor zijn inzet voor de damwereld en zijn vriendschap.
Jammer vond ik het, dat de begrafenis van Cor den Besten zaterdag jl. plaatsvond, waardoor er door de bondscompetitie die dag, heel weinig dammers bij aanwezig konden zijn. Heel jammer voor Cor, want ik weet dat hij ook heel veel vrienden onder de dammers had. Denkend aan Cor komen er meteen weer andere leuke herinneringen in mij op. Ik denk dan aan een leuke avontuurlijke reis naar Kiev, die ik in 1992 met hem gemaakt heb, samen met een zestal andere dammers waaronder o.a. Cock van Wijk en Peter Pippel. We gingen met het Russische Aeroflot en de toestand van het vliegtuig, was zo slecht, dat het niet vanuit Amsterdam mocht vliegen. We moesten naar Brussel om vanuit daar te vertrekken. Toen het toestel net wilde opstijgen reed er een Belgische vrachtwagen tegen een vleugel aan. Iedereen moest het toestel uitstappen en na vijf uur vertraging was de vleugel voldoende opgelapt en we konden vertrekken. In Kiev kwamen we onverwachts ene Henk Hoekman tegen. Hij had net verkering met een damster uit Kiev, ene Nina Jankovskaja. We hebben elke dag heel leuk gedamd tegen Oekraïense dammers en feest gevierd, waarbij het Russische vocht rijkelijk vloeide. Ik denk dat Cor in z’n hele leven niet zoveel wodka gedronken heeft als tijdens deze vakantie.
Ik kan ook me ook nog goed herinneren dat Cor ergens in 1990 heel enthousiast naar me toekwam om me te vertellen dat ze bij Damlust nu wel een heel talentvol jeugdlid hadden: Ene Erno Prosman. Hij zat al in de Nationale Jeugdtrainingen en zou een super talent zijn. Hij zou volgens Cor een hele grote worden en ik zou zeker nog heel veel van hem horen. Ik nam het allemaal voor kennisgeving aan, maar nam het, ondanks het enthousiaste betoog van Cor, eigenlijk met een korreltje zout. Ik had wel van ene Erno Prosman gehoord, maar mij was niets van bekend, dat het zo’n groot talent was. Cor had het echter toen al goed gezien. Hij had niets teveel gezegd. We hebben later inderdaad nog veel gehoord van dat ene jeugdlid van Damlust. Hij bleek inderdaad een super talent te zijn en ja, hij werd een hele grote!

[TjeerdH]

Vanmiddag bereikte mij het ontstellende bericht dat Jan Voormans afgelopen week totaal onverwacht op 67-jarige leeftijd is overleden. Jan was een getalenteerd schaker die al op jeugdige leeftijd de hegemonie van Dr.Stumpers doorbrak toen deze voor de 30e keer schaakkampioen van Noord Brabant dreigde te worden. Later heeft hij deel uitgemaakt van het schaakteam van Eindhoven sv. wat in 1984 kampioen van Nederland werd - in welke hoedanigheid hij mijn teamgenoot was. Van zijn toernooioverwinningen moet ik nog het open kampioenschap van Utrecht memoreren. In het correspondentie schaak, wat Jan ook enige tijd met groot fanatisme heeft bedreven, behaalde hij de titel internationaal meester.

Lang geleden, rond 1966 werd schaker Jan geprikkeld door een clubgenoot in den Bosch die meende dat goede schakers niet kunnen dammen. Jan zette zich aan de damstudie waarbij vooral de partijen van de jonge Sijbrands hem bijzonder inspireerden. Hij werd lid van Excelsior, en maakte grote progressie zodat hij na enkele seizoenen een plaats in het eerste had verdiend. Toen Excelsior in 1974 naar het hoogste landelijke platform promoveerde was Jan ondertussen één van de troeven van zijn team geworden. Hij remiseerde tegen de sterkste spelers, onder meer tegen Piet Roozenburg en verloor slechts één partij, van Ton Sijbrands. Het verdroot hem jaren later nog dat hij Sijbrands in die bewuste partij (naar Jan's eigen mening) niet voldoende tegenstand had gegeven ..

Na deze damrijke jaren is Jan uiteindelijk teruggekeerd in de schaakwereld en heeft op een eenmalige rentree in het open kampioenschap van Rosmalen na (in 1986 op verzoek van de heer van den Elzen) , nooit meer gespeeld. Van die rentree had hij achteraf spijt, want hij was er naar eigen zeggen nog lang niet klaar voor geweest, desalniettemin haalde hij een redelijke score. Tussentijds, toen het op het persoonlijke vlak enige tijd niet goed met hem ging, wierp Jan zich als afleiding korte tijd opnieuw op de damproblematiek, en componeerde een probleem dat in de damwereld naam heeft gemaakt. Een compositie waarbij een eindslag over maar liefst drie dammen het Guerra motief als slot heeft.

Afgelopen jaar sprak ik Jan, al meer dan 35 jaar kennen wij elkaar uit de schaakscene, en vertelde hem dat ik in mijn 50e levensjaar het schaken op een laag pitje heb gezet, en bij een vereniging ben gaan dammen. Mijn oud-teamgenoot stelde onmiddelijk voor om gezamenlijk wat aan dammen te gaan doen. Eenmaal per maand zaten we een zondag middag bij elkaar, bij hem in den Bosch of bij mij in Eindhoven. Hij probeerde mij wat over te brengen van het moderne damspel, van Roozenburg-opstellingen, de opening 1.34-30 20-25 2.30-24x24 (in plaats van het slappe 2.32-28 wat ik me als beginnend dammer had eigen gemaakt) etc.
Mijn gebrek aan damtalent stond snelle progressie weliswaar in de weg maar Jan deed erg zijn best en ik vond het leuk..
Het met dammen bezig zijn inspireerde hem ook de problematiek weer op te pakken, en hij leverde zelfs twee nieuwe composities in voor het jubileumtoernooi van de KNDB.

De afgelopen maanden hebben onze maandelijke sessies even stilgelegen, want ik was tweemaal op vakantie naar een schaaktoernooi, en de overgebleven zondagen was Jan verhinderd vanwege repetities voor het koor. Want naast het wekelijks bezoek aan zijn dochter en kleinkinderen waren zingen en muziek maken zijn tegenwoordige passies. Rond het weekend hadden we nog mailcontact. Jan had zijn koorrepetities voorlopig opgeschort, hij was de laatste tijd vaak snel moe, en kon niet meer de voor hem kenmerkende energie opbrengen. Dus stelde hij voor om de volgende damsessie in januari te doen. Met rusten en tijdig naar bed gaan meende hij in een paar weken wel weer fit te zijn.

Het heeft niet zo mogen zijn. Gisteren kwam Jan niet opdagen bij het wekelijks bezoek aan zijn dochter en kleinkinderen. Zijn gealarmeerde zus heeft vervolgens met de politie polshoogte genomen in zijn woning en men trof hem aan. Waarschijnlijk al enige dagen geleden overleden. De laatste mail die ik van hem kreeg enkele dagen geleden ging over dammen. Hij sprak zijn waardering uit over dat "goede boek" van Tjalling Goedemoed ("The Course" deel 1 ) en suggereerde dat ik daaruit maar eens een paar met name genoemde hoofdstukken moest doornemen voor we weer bij elkaar zouden komen.
Tot op het laatst met dammen verbonden.. Jan, rust in vrede.

Dank je wel Schaakmeester voor deze mooie tekst en ode aan Jan Voormans.

In TDambase staan dertig partijen van Jan, waaronder die tegen Ton Sijbrands. De eerste partij stamt uit 1968 en
de laatste partijen waren in 1986.
In mijn boek over Andreas Kuyken staat een partij-analyse (door TS) van deze partij (blz. 36-37),
en ik vroeg me al een tijdje af wie deze J.Voormans toch was.
Dankzij bovenstaande tekst is het wat helderder geworden.

[Schaakmeester]

Jongstleden zaterdag heeft de crematie van Jan Voormans plaatsgevonden. Door de omstandigheden van zijn overlijden was er maar één dag tussen de overlijdensadvertentie en de plechtigheid. Desondanks waren er gelukkig toch een aantal van zijn vrienden van het koor, de dam- en de schaakwereld aanwezig. Jammer genoeg was die dag den Bosch toneel van het Nederlands snelschaakkampioenschap voor clubteams waardoor diverse Bossche schakers verhinderd waren - zij hadden zich aan een team gecommitteerd. Piet Lauwen was er namens de dammers, en heeft Jan's voormalige damvereniging en damvrienden van vroeger bericht.
Opmerkelijk was het herdenkingsprentje, wat als illustratie Jan's beroemde Guerra (Canalejas) probleem heeft. Indertijd speciaal gemaakt voor zijn dochter, en de familie vond het dan ook gepast om deze stand vanwege de emotionele lading een dusdanig prominente plaats te geven. Zijn dochter was er ook heel blij mee, een dochter die overigens ook heeft gedamd ..
Van haar hoorden we ook dat hij de laatste weken met de compositie van een damprobleem voor één van zijn kleindochters was begonnen. Hij heeft het niet kunnen afronden, en zijn herstart in de dam problematiek is zodoende beperkt gebleven tot twee inzendingen voor het KNDB jubileumtoernooi. Eén daarvan bereikte een eervolle klassering - al viel het Jan zelf erg tegen - en de ander (wat Jan zelf aanvankelijk mooier vond) was helaas in het afspel nevenoplosbaar. Hier zal het helaas bij blijven...

[composite]

Afgelopen maandag is Aart de Zwart overleden. Volgens mij is hij 91 geworden. Aart was een uitermate boeiende en aangename vent. Een grootheid. Eminent problemist. Zal een mooi stuk over hem schrijven in Hoofdlijn.

[ildjarn]

Volgens de achterpagina van de laatste Problemist was Aart op 29 november 1920 geboren.

Hij was een van de beste problemisten die ik ken. Ik heb hem maar 2 keer ontmoet tijdens een jaarvergadering, maar ik kan me een ontzettend bescheiden en aardige man herinneren.

[Eric van Dusseldorp]

Volgens de achterpagina van de laatste Problemist was Aart op 29 november 1920 geboren.

Hij was een van de beste problemisten die ik ken. Ik heb hem maar 2 keer ontmoet tijdens een jaarvergadering, maar ik kan me een ontzettend bescheiden en aardige man herinneren.

Helemaal mee eens.
Meestal hebben mensen, die ergens heel erg goed in zijn, 'capsones', om het zo maar eens te zeggen. Aart absoluut niet.
Waren maar meer mensen zo.
Hij ruste in vrede.

[Arjen]

Aart de Zwart heb ik een aantal keren mogen ontmoeten op de jaarvergaderingen/reünies van de Kring voor Damproblematiek. Ondanks dat hij de leeftijd der zeer sterken had bereikt, was Aart voor zover ik weet nog in goede gezondheid en zeer helder van geest. Zijn overlijden overvalt me... de damproblematiek heeft in hem een zeer geliefde én geridderde grootmeester verloren.

Geridderde grootmeester
Aart de Zwart was een geniale problemist. Hij streefde naar vervolmaking van zijn ideeën, eerder publiceerde hij zijn composities niet (ik zal later nog wel wat composities van hem laten zien). Die hoge kwaliteit van zijn composities heeft hij zijn hele problematieke carriére volgehouden. Geheel terecht is aan hem de grootmeestertitel (GMIP) toegekend én is hij als eerste damproblemist ooit geridderd vanwege zijn prestaties in en voor de damproblematiek!

Geliefde grootmeester
Aart de Zwart was ook een zeer geliefde problemist. Voor iedereen had hij een goed woord over. Over zijn eigen persoon en werk was hij standaard veel te bescheiden. Ik herinner me nog zijn bijna vaderlijke adviezen, die hij me op de allereerste KvD-bijeenkomst die ik bezocht gaf. Helaas heb ik nooit heel lang met hem gesproken of gecomponeerd.

Aart de Zwart was als problemist én als mens onvergetelijk. Hij was inderdaad een grootheid.

[Alex]

Het nieuwe jaar is nog maar net begonnen of we ontvangen met veel pijn de eerste zeer gevoelige dreun....Erelid EEF HORSTEN is overleden !

Ongeveer gelijktijdig meldden Eef en ik ons bij DOS aan. We hebben vanaf het eerste ogenblik letterlijk alle lief en leed van de club beleefd.

Heel lang was het duo (ONS duo) Eef en ik, als secretaris en voorzitter de stuwende motor van onze vereniging.

Samen gingen we naar Hoogezand om er de twee Russische giganten Andreiko en Koeperman te contracteren voor een simultaan in Delft bij zaal Koot. Jaren later ontmoetten wij (Eef in ik) Koeperman en deze kwam met een luid :" Ha, Herr Horsten !" naar ons toe.

Later vormde Eef en Henk de Witt weer zo'n belangrijk duo. Jeugd en sponsors waren de toverwoorden. Eef wist er raad mee.

Het is treurig, dat er de laatste jaren sprake was van een kleine verwijdering tussen Eef en de club. Een misverstand lag daar aan ten grondslag en meer niet. Er werd ons geen tijd gegund de plooien glad te strijken.

In ieder geval zullen wij DOSsers ons Eef blijven herinneren als een fantastisch en inspirerend lid.

We wensen zijn kinderen en familie alle sterkte.

[Dolly's brother]

Ik hoorde gisteren dat Wim de Jong op 89-jarige leeftijd overleden is. Morgen vindt de begrafenis plaats in Amsterdam.

13.00 uur, St. Barbara, Spaarndammerdijk 312.

Het verbaast me eigenlijk dat er nog niets op het forum of op de KNDB-site staat.