Dit is onjuist Leo, hier spreekt een ervaringsdeskundige. Bewezen is dat je via laagdrempelige toernooien (buurthuizen, café's) waarbij de werving vooral verloopt via persoonlijke contacten, aandacht voor doelgroepen (migranten, vrouwen) het ledental van je club gemakkelijk kunt verhogen.Leo Mous wrote:Het aller- allergrootste probleem dat het dammen heeft is het imagoprobleem onder tieners en jongvolwassenen. Dan kun je van alles verzinnen met nieuwe puntentellingen, het opleuken van clubavonden, ledenwervingsacties, trainingen zus, trainingen zo, noem het maar op. Het helpt allemaal niet of zeer marginaal, hoe belangrijk het ook is dat mensen zich daarvoor inzetten. Laat dat wel duidelijk zijn.
Mits ook gelijktijdig de hoge drempel voor beginnende dammers op de clubavond wordt aangepakt.
Verder is het een vereiste dat het wervingsbeleid een vast onderdeel is van het clubbeleid. Dus geen incidentele activiteiten maar continuïteit en dat vereist op zich al een omslag in de damcultuur. Die cultuur is zo vastgeroest dat het wel even wat doorzettingsvemogen kost. Maar dan heb je ook wat. Dammen zal een kleine sport blijven, maar tien leden erbij betekent voor de meeste clubjes procentueel een geweldige stijging van het ledental.
Dan het imago van het dammen. In de jaren vijftig was dat heus niet zo slecht. Het probleem is dat de wereld sindsdien enorm veranderd is, maar de damwereld niet. Zie de stoffige, suffige uitspraken van Johan Haijtink over vrouwelijke hersenen en het wezenloze gemompel van Haitze Meurs in het door Kosmos opgediepte interview.
Het dammen heeft terecht een slecht imago. Ik schaam me hiervoor en zou er liever ook niet bij horen. Maar waarom zouden wij hier genoegen mee moeten nemen?
Dit vind ik ronduit zwak van je Leo, eigenlijk ook beledigend als ik het een beetje scherp verwoord. Een aantal critici van het bestuursbeleid op dit forum heeft zijn sporen langjarig verdiend op het gebied van dampromotie en ledenwerving (Kosmos, Van Galen). Hoezo leunstoel?Leo Mous wrote:Verder ben ik het met Guido eens dat het gemakkelijk is om bij herhaling te roepen dat het bestuur en de bondsraad er een zooitje van maken. En daar kun je vanuit een luie stoel misschien ook nog wel voorbeelden bij verzinnen ook. Dat is helemaal niet zo moeilijk. Beleid ontwikkelen, uitvoeren, controleren en bijstellen is namelijk niet altijd zo eenvoudig en de beste stuurlui staan altijd aan wal.
Zij hebben niet alleen beleid ontwikkeld, maar het ook uitgevoerd, vervolgens gecontroleerd en bijgesteld, precies het rijtje dat jij noemt. En dit jarenlang en met resultaten. En dan krijgen ze toch met een suffe bond te maken, niet vooruit te branden, vreselijk...
Wat is dit nu voor onzin Leo? Het bestuur frustreert juist mensen met goede ideeën. Het is echt van een ongelooflijke lulligheid waar je mee te maken krijgt.Leo Mous wrote:Ik weet zeker dat het bestuur met smart zit te wachten op ideeën die het tij voor wat betreft het ledenverloop kunnen keren. Waar zijn ze?
Als bestuurders keihard werken om een suffe, verouderde cultuur in stand te houden en mensen met een modernere aanpak te frustreren dan zou de damsport heel wel aan de vlijt van deze bestuurders ten onder kunnen gaan.Leo Mous wrote:Mensen die mij kennen weten ik dat ik bedenkingen heb bij de huidige structuur en werkwijze van de dambond. Dat heeft echter niet te maken met de mensen die daar bestuurlijk in opereren. Die werken keihard en doen hun stinkende best.
Ik weet dat dit een stokpaardje van je is. Ik ben het er niet mee oneens maar hier zit volgens mij niet de kern van het probleem. Die zit in de cultuur van de dambond. Een ouderwetse cultuur waar het helemaal niet draait om visie en beleid, het draait primair om personen en relaties. Of kliekvorming en vriendjespolitiek zo je wil.Leo Mous wrote:Wat er binnen de dambond in den brede aan de hand is, is dat er een overkill aan bestuurders en ander kader is. Verder is de Bondsraad te groot en functioneert hij niet zoals hij bedoeld is, namelijk als kaderstellende denktank.
De grote opgave is het tot stand brengen van een cultuuromslag. Dat is nog niet zo eenvoudig, maar op lokaal en regionaal zie je hier en daar tekenen van vooruitgang.
Ja dat doet pijn, maar de aanwezigen hebben wel gelijk. De cultuur van de dambond is om te lachen. Je moet het zo zien, als op de tv een medicus zou verschijnen die beweert dat je kanker kunt genezen door aderlating dan zal het publiek ook lachen. Terwijl nog niet zo lang geleden aderlating een gerespecteerd geneesmiddel was voor vele kwalen.Leo Mous wrote:Hij durfde in het hol van de leeuw uit de kast te komen voor zijn damgeaardheid. Het werkte alleen op de lachspieren van alle aanwezigen. Dat doet een dammershart vreselijk pijn.