Waarom stoppen zelfs mogelijke topdammers?

[Kosmos]

Dat verklaart ook het minimale aantal juniorenleden wat de dambond heeft.
Maar ik ga ervan uit dat zij nog wel de feeling met de jongeren hebben, die wij totaal niet hebben.

Pardon? Wij niet hebben? Speak for yourself!
Wat dacht je dat ik g****e gedaan heb de afgelopen 10 jaar?

Laat ik voor mezelf spreken en trek dan de vergelijking.
Ik heb in de jaren tachtig een bloeiende jeugdclub geleid bij OG Workum.
Ik denk dat ik in totaal wel een tachtig spelertjes geprobeerd heb enthousiast te maken voor het dammen.
Daarvan dammen er nu nog een of twee.
Ik vind dat ik gefaald heb, of beter nog: het huidige spel faalt.
Trek de vergelijking door naar jezelf Tjalling. En speak for yourself!

Met een ander spel en andere schijven was het ook niet gelukt, Piet.
Ik heb op jouw verzoek eens een lijstje gemaakt met spelers die ik bij De Oldehove begeleid heb. Op zich wel verhelderend. Ik heb vaak kinderen in koppels begeleid.

Oscar QUIT
Andrew QUIT

KH GO
Sybren GO
Robin QUIT

Frank QUIT
Richard QUIT

Leon QUIT
Richard QUIT

Andreas GO
Wijnand GO

Geoffrey GO
Nick GO
Yael QUIT

Het verschil tussen doorgaan of stoppen lijkt m.i. vooral te maken met de motivatie van de spelers. Intinsiek gemotiveerde dammers gaan wel door. Neem Andreas. Die kwam bij mij op de jeugdclub, kwam uit een heel andere buurt dan waar de club was. Later stapte hij over op de club in Bilgaard van Lemstra. Toen stopte hij. Nu damt hij bij damclub Huizum.
Volgens mij is Andreas gewoon een rasdammer en daarom damt hij.

Oscar was een groot talent, maar exentriek gemotiveerd, erg op prestaties gericht. Zijn vriendje Andrew was al eerder afgehaakt.

KH komt uit een stimulerend dammilieu.
Wijnand is iemand die niet was gaan dammen als ik hem niet van de basisschool had geplukt een keer na een introductieles. Wijnand heeft meer het karakter van een problemist. Blijft wel dammen.

Geoffrey en Nick zijn meer opgeleid door Lemstra eigenlijk. Ze vinden het leuk en worden door ouders gestimuleerd. Maar Yael ook en die damt niet meer.

Dit zijn de cijfers en die zul je moeten accepteren. Dammen is geen sport van de grote getallen.
Maar in plaats van het speelmateriaal te veranderen heb ik een veel beter idee, beste Piet en ik denk dat jij er wel warm voor loopt, maar dat in de volgende post.
Jij hebt niet gefaald, Piet en het spel ook niet. Ik zelf heb nooit het gevoel gehad te falen.
Laten we gewoon met een selecte club er wat leuks van maken.

[groenteboer]

We blijven hier telkens over grote damfamilies praten. Dit kan toch ook nooit goed zijn voor de uitbreiding van ons damspel?? Er moet juist veel variatie in de verschillende personen komen. Misschien dat we de Turkse gemeenschap in Nederland kunnen overhalen om te gaan dammen, want zeker bij het schooldammen zie ik soms wel talentjes er tussen zitten. Als er nou eens een aantal mensen met de Nederlandse én Turkse nationaliteit gaat dammen en als deze mensen dit spel nou ook eens naar de familie in Turkije gaan brengen.. breidt het damspel dan niet uit??

Even over de tijd.. Er wordt hier veel beweerd dat jongeren (lees vanaf de eerste groep op de basisschool) niet op dammen gaan, vanwege de te lang durende potjes. Dit is volgens mij dikke onzin, want die kinderen weten niet beter dan dat een potje na 2, 3 minuten vluggeren uit is!!!! Ze schrikken zich dood als ze op een gegeven moment horen dat een potje langer dan een half uur doet, laat staan gemiddeld vier uur. En volgens mij krijgen die kinderen dit pas te horen als ze al een redelijk potje kunnen dammen en niet meer binnen 1 sec de eerste beste zet schuiven.

Dus het probleem ligt ergens anders dat de kinderen niet zo gauw meer naar de damclub gaan voor de eerste keer volgens mij..

[Alex]

We blijven hier telkens over grote damfamilies praten. Dit kan toch ook nooit goed zijn voor de uitbreiding van ons damspel?? Er moet juist veel variatie in de verschillende personen komen. Misschien dat we de Turkse gemeenschap in Nederland kunnen overhalen om te gaan dammen, want zeker bij het schooldammen zie ik soms wel talentjes er tussen zitten. Als er nou eens een aantal mensen met de Nederlandse én Turkse nationaliteit gaat dammen en als deze mensen dit spel nou ook eens naar de familie in Turkije gaan brengen.. breidt het damspel dan niet uit??

Bij de Haagse schooldamkampioenschappen doen relatief veel Turkse en Marokkaanse kinderen mee. Zijn ook enthousiast en fanatiek. Zitten die echter bij de prijswinnaars die worden uitgenodigd om bij DC Den Haag de schooldamfinale te spelen, dan komen ze, net als tijdens de voorrondes, met de juf of meester. Terwijl we expliciet in de uitnodiging vermelden dat ze met ouders moeten komen. Maar daar wringt nou net de schoen, de meeste van die ouders werken niet mee.
Eén voorval is me bijgebleven, wat ene Henk de Witt (wie kent 'm niet) vertelde. Hij gaf les op een Haagse basisschool en belde wat ouders van enthousiaste leerlingen op. Werd er meestal geantwoord in de trant van "daar heb je die man van dat dammen weer".

[groenteboer]

We blijven hier telkens over grote damfamilies praten. Dit kan toch ook nooit goed zijn voor de uitbreiding van ons damspel?? Er moet juist veel variatie in de verschillende personen komen. Misschien dat we de Turkse gemeenschap in Nederland kunnen overhalen om te gaan dammen, want zeker bij het schooldammen zie ik soms wel talentjes er tussen zitten. Als er nou eens een aantal mensen met de Nederlandse én Turkse nationaliteit gaat dammen en als deze mensen dit spel nou ook eens naar de familie in Turkije gaan brengen.. breidt het damspel dan niet uit??

Bij de Haagse schooldamkampioenschappen doen relatief veel Turkse en Marokkaanse kinderen mee. Zijn ook enthousiast en fanatiek. Zitten die echter bij de prijswinnaars die worden uitgenodigd om bij DC Den Haag de schooldamfinale te spelen, dan komen ze, net als tijdens de voorrondes, met de juf of meester. Terwijl we expliciet in de uitnodiging vermelden dat ze met ouders moeten komen. Maar daar wringt nou net de schoen, de meeste van die ouders werken niet mee.
Eén voorval is me bijgebleven, wat ene Henk de Witt (wie kent 'm niet) vertelde. Hij gaf les op een Haagse basisschool en belde wat ouders van enthousiaste leerlingen op. Werd er meestal geantwoord in de trant van "daar heb je die man van dat dammen weer".

Hier is relatief weinig aan te doen Misschien is dit ook wel een reden waarom er zo weinig jeugd is tegenwoordig: de ouders staan er niet zoveel meer achter als vroeger. Ik snap die ouders eigenlijk wel.. zij willen hun kind liever op een sport waar het kind wat moet bewegen en bij het dammen beweeg je inderdaad niet zo veel. Het is erg jammer voor de damsport -en voor de andere denksporten- maar hier is niets aan te doen.

[Kosmos]

Het voorstel van Groenteboer (Michel) bewijst dat ik de feeling met de jeugd nog lang niet kwijt ben.
Ik had namelijk eens goed nagedacht over wat we in tegenstelling tot het veranderen van regels en speelmateriaal wel voor leuks kunnen doen om jonge dammers te betrekken bij de damsport.
Mijn plan:
Een club gaat met een buitenlandse club een vriendschapsverbond aan.
Je speelt bijvoorbeeld een partij op afstand tegen elkaar (of meerdere partijen), wisselt informatie uit en het allermooiste streeft naar een uitwisseling van dammers. Je laat de jeugdleden op internet spelen tegen hun jeugdleden.
Dan ga je een keer op reis naar India ofzo of dammers uit Suriname komen hier.
Op deze manier sla je twee vliegen in een klap. De jeugd zal meer betrokken zijn bij het damspel en de internationale verbreiding van het damspel wordt gestimuleerd.
In hoe meer landen er wordt gedamd hoe hoger het aanzien van de damsport.

[Klaas van der Laan]

Vijftig jaar geleden was biljarten een populaire sport dat hoog in aanzien stond. De boost die het dammen nog even had door een jeugdige revolte hebben zij niet gehad. Maar de langzaam maar zekere achteruitgang hadden zij evenzo. Daar is natuurlijk ook van alles aan gedaan om dat te voorkomen.
Iemand kwam zelfs met het idee om zes grote gaten in de band te boren met balzakjes en een tiental extra ballen in allerlei discokleuren met complexe puntentelling. Hij verwachtte een booming ontwikkeling met wereldwijd in alle steden speelcentra vol jeugd.
Uiteindelijk werd het niet meer dan een blauw laken, een gele bal en een witte bal met rode stippen om het mediagenieker te maken en een competitie volgens set-systeem. Het gevolg is dat het vooral nog in achterafzaaltjes van dorpscafé's en bejaardenhuizen wordt beoefend. Tot volle tevredenheid van de spelers zelf overigens.

[DeletedProfile]

Het lijkt mij dat in de mapjesdiscussie Jan Pieter geen gelijk heeft. In iedere sport speel je als je jong bent om beter te worden. Niemand wil achterblijven bij zijn vriendjes. Ook met tennis en hockey heb ik urenlang ballen staan hooghouden, op de hoek van de kruising mikken. Klinkt ook saai als ik er nu over nadenk, toch was het toen erg leuk.
Ik moet zelfs zeggen qua opzet vond ik toen al dammen veruit het leukste.

Henk Stoop had veel omstandigheden gecreeerd die het erg leuk hielden.
Vele etentjes, later toernooien in het buitenland, vele kerst en paastoernooitjes met leuke prijzen en soms aparte spelregels,
de introductie bij het volwassendammen verliep goed door de korte partijtjes die al om 18.30 begonnen en verder juist het vele trainen. Eerst met Henk en daarna met John vd Borst. En hier begon de omslag trainen werd nog interessanter en al die rare spelletjes hoefde niet meer zo nodig.

Je zag duidelijk degene die het minste talent hadden stopten er mee en hoe beter hoe meer ze bleven spelen. Ik heb in mijn generatie in de pubertijd geen goede spelers meer zien stoppen bij Culemborg.

Dus jong ben ik blijven spelen vanwege de vele aandacht en goede opzet, ik denk ook dat omstandigheden zoals in Culemborg verder nergens zo goed waren.

Later bleef ik spelen omdat ik beter werd het spel begon te begrijpen, Sijbrands zijn analyses kon gaan volgen.
En als belangrijkste factor de groep. Met Dik, Boudewijn, fam. Meurs ik en gedeeltelijk Bas was dit een hechte vriendengroep vormde en elkaar gigantisch motiveerde om maar beter en beter te worden.

Ik geloof niet dat ik was blijven spelen die groep er niet was geweest en daar hebben we een gedeelte van het probleem. Dammen heeft geen enorme uitstraling dus geen tientallen jeugdleden dus een te kleine groep.

En daarna gaan we studeren...Vrijwel iedereen, blijft er dan nog tijd over om te spelen? Nou enkel als er betaalt wordt anders neem ik liever een baantje op zaterdag.
Maar gaat dat niet in iedere sport zo? Ik denk dat zo'n 80% van de studenten stopt met competitie spelen op zaterdag en ook de 2 trainingen per week inruilt voor een gezellig uurtje met drinken erna.
Alleen de echte toppers blijven volop spelen.
Maar na hun studententijd keren velen weer terug naar hun sport.

Zal dat niet ook zo gaan in dit geval?
Stefan heeft ook minder tijd en moet denk ik een van de sporten kiezen.
Robin gaat zich in politiek interesseren, normaal in die leeftijdsfase (volgens de literatuur).

Daarnaast speelt denk ik ook mee zoals ik net omschreef dat ze net niet de absolute top zijn. Ze zouden denk ik niet stoppen als ze daadwerkelijk kandidaten voor de Nederlandse en wereldtitel waren, maar er lopen drie grotere talenten rond in Nederland.

[Bert Zwart]

Stefan is qua talent natuurlijk wel absolute top, maar is nooit een paradepaard geweest.

[FDA]

Stefan is absolute top, hij heeft een Europese titel en vorig jaar versloeg hij Nederlands kampioen pieter stijlen, en zat zelf de hele tijd in de race om de 1e plek
3e op het WK
zonder te trainen
het lijkt mij dat er genoeg vooruitzichten op meer zijn voor hem

[Alex]

We zullen zien hoe Stefan presteert op DNC Open NK, ik gok op een 2e MF-norm.
Er kan overigens nog worden aangemeld worden voor DNC Open NK: www.damweb.nl/tho.

[Eric van Dusseldorp]

We zullen zien hoe Stefan presteert op DNC Open NK, ...

Ja wat is het nu, stopt hij of gaat hij door?

ik gok op een 2e MF-norm.

Daar hoef je niet veel voor te kunnen.

[Klaas van der Laan]

Prima, Frerik, alles wat Klaas, Henk en ik bedacht hebben is ook niks. Want het is bedacht door ouderen.
Het gaat mij er alleen om dat de jeugdspelers zelf aan het denken slaan, hoe ze het dammen voor zichzelf en voor andere jongeren (nog veel belangrijker) boeiend kunnen maken. Spreek er eens met anderen over!!
En laat je niet beinvloeden of iets wel te realiseren is (is iets wel te maken???). Dat is een uitwerking, die als velen dat willen, gewoon van de grond moet komen.

Kijk, zo neem je de jeugd serieus. Is het niet vreemd dat de groepering die volgens sommigen 30%-40% van het ledenbestand vormt niet in de Bondsraad vertegenwoordigd is? Geen wonder dat de feeling is verloren. Ik heb mijn beide (ex-dam)zoons gevraagd op Piet's oproep te reageren. Waar blijven de andere jongeren?

[Henk de Witt]

Jaap, mag ik er gemakshalve nog een keer ingooien wat ik ongeveer een jaar geleden al eens op dit forum heb neergezet?

Vanuit misschien een, inmiddels steeds meer misplaatste, elitaire houding zijn de ogen mijns inziens te veel gesloten voor de zwakke kanten van onze sport. Die ontken je. Dat spreek je niet uit. Daar zwijg je over. Mensen die dat wel doen worden verketterd, gemeden of voor pessimist versleten. Bang als we, denk ik, zijn het onvermijdelijke omen over ons af te roepen. Ik denk echter dat de grootheid van een sport juist gekenmerkt wordt door de durf ook kritisch naar jezelf te kijken. Als je dat lef niet meer hebt, dan is dat al een veeg teken.

Leo, ik ben het vrijwel geheel met jouw uitgebreide analyse eens. De blik van de dambond is naar binnen gericht. In de meerderheid van de gezinnen is nog steeds een dambord aanwezig, een enorm potentieel. De KNDB telt slechts 6.000 leden. Dat zegt alles. De damsport is in verkeerde handen gekomen, dat is vrees ik niet meer terug te draaien. De cultuur binnen de KNDB is totaal onaantrekkelijk voor de meeste mensen. Een belegen, stoffige club, die het contact met de moderne maatschappij volledig kwijt is. Het Damspel is verlevendigd met kleurtjes en kiekjes, maar ook volledig naar binnen gericht. Je leest nooit eens een verhaal van een bestuurder met visie, die de dambond plaatst in de moderne samenleving en richting aangeeft. In plaats daarvan staan er enkele columnpjes in die om te huilen zijn, zo zwak en slecht geschreven.

In plaats van visie en beleid, draait alles om vriendjes en belangetjes. Het is werkelijk ongelooflijk. Ik geef twee voorbeelden. Vorig jaar vroeg ik bij de KNDB een startsubsidie van € 200 voor de Damacademie. Na een flinke periode kreeg ik een brief, niet van het KNDB-bestuur, maar van een functionaris, Johan Krajenbrink. Hij wees de startsubsidie af. Dat kan helemaal niet, hij heeft daar niets over te zeggen. Krajenbrink geeft allerlei trainingen, de nieuwe Damacademie is in die zin een concurrent van hem. Daarmee is niets mis, gezonde concurrentie kan alleen maar positief werken. Er is wel van alles mis met de KNDB die het verzoek om een startsubsidie doorschuift naar een belanghebbende. Toen ik een artikel over de Damacademie schreef voor Het Damspel vermeldde ik deze gang van zaken. Ik kreeg bericht van de redactie, het was een goed artikel enz., je kent dat wel, maar of ik die passage over de startsubsidie er alsjeblieft uit wilde halen. Wat een angsthazerij.

Tweede voorbeeld. Harry Otten is gekozen tot president van de FMJD (nou ja, tot uitvoerend vice-president, ook al weer zo'n gekke constructie die je in de damwereld kunt aantreffen). De heer Otten houdt nadrukkelijk afstand van de recordpoging blindsimultaan van Erno Prosman. Argument: Hij kent Sijbrands al 30 jaar en wil zich niet in een 'wespennest' begeven. Welk wespennest? Kennelijk is hij bang om zijn relatie met Sijbrands op het spel te zetten. Wat is dit voor gekkigheid? Er is sprake van een unieke, sportieve aanval op een wereldrecord, daar hoort de FMJD acte de presence te geven!

Zo kan ik werkelijk tientallen voorbeelden geven. Jij weet alles van de wijze waarop een rancuneuze Pieter Hildering zijn vriendje Haitze Meurs inschakelde om op illegale wijze Gantwarg buiten de bond te zetten. Het is werkelijk één groot tranendal. En die foute bestuurlijke cultuur, door Tjalling Goedemoed eens treffend omschreven als moreel corrupt, toont zich bijzonder taai. Goede mensen, met goede ideeën, blijken zich zeer snel aan te passen aan die vreselijke cultuur. Daar heb ik me vaak over verbaasd. In dit verband wil ik me een persoonlijke opmerking veroorloven. Jij uit je nu weer vrijelijk over de damwereld en slaat vele spijkers op vele koppen. Prima. Maar toen jij in het KNDB-bestuur zat was je ook o zo voorzichtig. Dat proces heb ik niet alleen bij jou maar bij vele anderen gezien. Begrijpen doe ik het niet, want ik ken ook de 'cultuurdragers'. Beperkte mensen die de damsport niets te bieden hebben, waarom zou je je daaraan in godsnaam willen aanpassen?

Zie ik een uitweg? Niet binnen de KNDB, dat is voldoende gebleken. Ik zou alle goede, vooruitstrevende mensen die hun kostbare tijd aan de KNDB besteden willen oproepen 'Stop daar alsjeblieft mee'. Zonde van de energie, het is trekken aan een dood paard en de kans is groot dat je besmet raakt met de vigerende morele corruptie. Je kunt veel meer voor de damsport doen buiten de KNDB om. Heus, het organiseren van de nationale competitie en dergelijke kunnen we rustig overlaten aan onze conservatieve damvrienden. Dat kunnen ze namelijk wel, en er is altijd nog de steun van het bondsbureau.

Waardevolle nieuwe initiatieven, mogelijk voorboden van een nieuwe damcultuur, kunnen veel beter buiten de KNDB om worden genomen. Steek daar je energie in en vergeet het zinkende schip!

[Kosmos]

Er zal niemand zijn die Harry tot de orde roept vermoed ik, ondanks dat zijn uitspraak te bizar voor woorden is. De vanzelfsprekende vijandigheid die spreekt uit zijn onderdanige, laffe woorden!
Je kunt geen twee heren dienen net als je niet twee paarden kunt berijden. Harry's Heer is niet de FMJD, zo blijkt, maar Damgod Sijbrands! Treed dan gelijk maar weer af, zou ik zeggen als je de FMJD weigert te dienen.
Het is volstrekt onacceptabel dat de houder van een record bepaalt dat iemand van de FMJD niet bij een recordpoging mag zijn. Wat een misplaatste vijandigheid!
Dat niemand hierover iets zegt is typerend voor het moreel corrupte klimaat in de dambond.
Neem ook het volgende. Sijbrands kreeg een levenslange sponsoring aangeboden door de heer Wildkamp, dezelde genereuze heer dankzij wie ons bondsorgaan in kleur verschijnt. Wildkamp zou alle recordpogingen van Sijbrands financieel steunen.
In plaats van eeuwig dankbaar te zijn komt Sijbrands eerst terug op deelname aan het WK terwijl hij Wildkamp al deelname had beloofd, persconferentie belegd en alles. Dit is niet het ergste nog. Vervolgens gaat Sijbrands in zee met de universiteit van Tilburg om een nieuwe recordpoging te ondernemen! Ik vond dit meteen heel dubieus.
Maar verder er is helemaal niemand die dat vreemd vindt, die doorheeft dat de heer Wildkamp hier grof wordt geschoffeerd! Niemand! Alleen maar knielende mensen voor Ton!
Zo moreel corrupt is dit wereldje...
Ik heb gehoord dat de heer Wildkamp een zeer brede grijns op zijn gezicht kreeg toen hij vernam dat Erno het record van Sijbrands gaat verpulveren... Misschien kan hij Prosmans toekomstige poging om 35 man te bespelen gaan sponsoren.

[Leo Mous]

Ik was in mijn bestuurstijd inderdaad o zo voorzichtig, Henk. Dat ben ik overigens nog steeds. Mijn positie aan de zijlijn heeft het alleen wat gemakkelijke gemaakt publiekelijk te beschouwen en te analyseren. Voor bestuurders zijn eigenschappen als gedrevenheid, betrokkenheid en ambitie erg belangrijk. Ook een zekere vernieuwingsdrang is nuttig, maar hoeft niet vooorp te staan. Het allerbelangrijkste is dat een bestuurder de gave heeft te binden. De boel bij elkaar houden. Dat betekent rust, luisteren naar alle partijen, vertalen en oog hebben voor alle belangen, bereid zijn tot compromissen, maar ook je nederig schikken in de grillen van een gek, als het algemeen belang van de organisatie dat wenselijk maakt of om conflicten te voorkomen die onbeheersbare gevolgen kunnen hebben.

Sociale veranderingen gaan over het algemeen niet zo snel. Die vragen tijd. De weg van de revolutie heeft, bij mijn weten, zelden voor veranderingen gezorgd die breed gedragen werden en een lang leven beschoren waren. Bovendien is het gevolg van bijna elke revolutie een nog starder stelsel dan het omver geworpen had. Natuurlijke traagheid geldt ook in een sociaal systeem als de dambond. Dat is af en toe best wel frustrerend, vooral als je er van overtuigd bent dat je geweldige ideeen hebt voor de revival van de damsport en er maar niet naar je geluisterd wordt.

Ik heb dat zelf ook. Ik roep bijvoorbeeld al jaren dat de structuur van de dambond drastisch op de schop moet. Deed ik ook al toen ik zelf nog in het bestuur zat. De insiders weten dat. Is de rest van de damwereld nu zo dom dat ze nog steeds niet inzien dat dat bondje van ons overgeorganiseerd en heel inefficient ingericht is? Ja, denk ik dan. Tegelijkertijd weet ik hoe moeilijk het allemaal is. Ook en vooral voor het KNDB-bestuur.

Ik zal niet gauw met kritiek komen op bondsbestuurders. Het is namelijk een hondenbaan en ik ben blij dat er nog altijd mensen gevonden worden die dat werk willen doen. Neem van mij aan dat het geen macht of aanzien oplevert (eerder het tegenovergestelde) en het kost heel veel tijd. Het is vooral hard werken. Alleen al om de tent draaiend te houden. Voor visie-ontwikkeling is eenvoudigweg bijna geen tijd. Bestuurders zijn bijna altijd mensen die ook nog eens een drukke baan hebben, andere maatschappelijke functies en vaak ook nog een gezin. Het valt mij altijd op dat mensen die veel tijd hebben en roepen dat ze het beter weten ver ondervertegenwoordigd zijn in bestuurlijke functies. Hoe zou dat nou komen?

Voor de bondsraad ligt het (met alle respect) overigens iets anders. Dat is in mijn optiek niet geworden wat wij er destijds van verwacht hadden: een ledenvertegenwoordigend, visie- en beleidsontwikkelend en controlerend orgaan, gevormd door betrokken en actieve leden met vernieuwende ideeen. De bondsraad is te groot voor echte principiele en diepgaande discussies en het wordt, mede door de structuur, nog te veel gedomineerd door vrijblijvendheid, conservatisme en provinciebelangen.

Vernieuwing zou vooral via die bondsraad gestalte moeten krijgen. Dat zou het platform moeten zijn waar signalen uit de damsamenleving worden opgepakt en naar beleid vertaald worden. Dat werkt helaas (nog) niet zo.

Henk, we gaan een beetje afdwalen van het onderwerp. Elke bond krijgt het bestuur die het verdient en dat bedoel ik niet negatief. Je kent mijn analyse van de gemiddelde dammer. Daar druipt het conservatisme en de inertie vanaf. Dat is aan de ene kant vervelend (voor mezelf bijvoorbeeld als ik weer aan die KNDB-structuur denk), aan de andere kant moet ik erkennen dat dat een wereldje is dat kennelijk op een of andere manier bij mij past, ook als er niet gebeurt wat ik eigenlijk zou willen. Ik voel mij er per saldo niet ongelukkig in. Gek hè?