Post
by Henk de Witt » Sat May 26, 2007 10:26
Gisteren leerde ik op de jeugdclub een nieuw jongetje hoe hij een vier om een dammeneindspel kon winnen. Zijn vader kwam binnen, pakte een stoel en keek geinteresseerd toe. Na afloop vroeg de vader mij waarom ik vier dammen nam, drie dammen waren toch ruim voldoende om te winnen? Toen ik die vraag ontkennend beantwoordde keek hij verbaasd om niet te zeggen geschokt. Haastig vertelde ik hem van de Delftse telling. Ik voelde er weinig voor om op een familiefeestje model te staan voor de domheid in de damwereld.
Bij thuiskomst keek ik zoals elke dag meteen op de site van het WK. Acht remises, twee beslissingen waarbij mindere goden betrokken waren. Bussiness as usual. Wie wordt hier nu blij van? Ja, Dieter en Pieter zullen vast wel een flesje wijn ontkurkt hebben. Hier was weer het 'echte' spel beoefend. Ook kleine Eric zal zichzelf wel op een extra glaasje ranja hebben getrakteerd.
Enkele dagen geleden meldde de organisatie trots dat het aantal beslissingen zo hoog was. Dat percentage was toen 37.5%. Hoog? Het percentage remises was dus 62,5%. Noem mij een andere sport met dit percentage non-beslissingen. Noem mij een andere sport op weg naar een hoog percentage non-beslissingen die gedurende decennia koppig weigert de bakens te verzetten.
De melding van de organisatie leek dan ook meer bedoeld voor het inside wereldje van de dammers. Immers relatief gezien viel het nog erg mee met de remises, het had zoveel erger kunnen zijn. Daarmee leek de melding van de organisatie ook een vorm van opluchting. 'Gelukkig, we zijn aan het ergste ontsnapt'.
Sensationeel was dat in de ontmoetingen tussen de vier wereldkampioenen Georgiev, Schwarzman, Tsjizjov en Valneris drie beslissingen vielen. Dat geluk heeft men tenminste gehad. Maar de laatste ronden zijn volgens het oude patroon verlopen: 10e ronde 8 remises, 11e ronde 7 remises, 12e ronde 8 remises. Tuvshinbold draagt flink bij aan het aantal beslissingen. Waar de twee koplopers op plus vier staan, staat de hekkensluiter op min zeven.
En dan te bedenken dat men de vier genoemde wereldkampioenen plus een flink aantal andere grootmeesters een groot verdriet doet met deze vooroorlogse telling. Het is alsof men een WK voetbal organiseert en de tot in elke vezel getrainde topspelers dwingt met een rode kool te voetballen. Anders is het niet het 'echte' spel.
Bij het WK dammen gaat het er steeds moderner aan toe. We hebben nu elektronische borden en kunnen de partijen live in de huiskamer volgen. Maar de spelers worden gedwongen door Dieter & Pieter & Eric & meer van dit type kleindenkers om met een rode kooltelling te spelen.
Treurig, treurig, treurig. Wat een verspilling van talent, wat een verkwisting van tijd en energie van de mensen die dit WK met zoveel enthousiasme hebben georganiseerd.
:
) neemt concrete vormen aan
