Dammen in Zuid-Amerika

[Jan Pieter]

Van de week liep ik door de Ahumada, zeg maar de Kalverstraat van Santiago de Chile, en zag daar tot mijn stomme verbazing enige tientallen mensen aan het dammen op een viertal 100-veldenborden. Er werd lekker snel gespeeld volgens het principe 'winnaar blijft zitten'.

Hoe ze hier aan 100 velden komen, weet ik niet. Ooit was dit Spaans gebied, en eind 19e eeuw zijn er nogal wat Duitsers en Itaianen hierheen gekomen, maar of die het hebben meegenomen? Het waren keurige borden, maar wel duidelijk zelfgemaakt. Volgens een der aanwezigen wordt er dagelijks gedamd en inderdaad, een dag later zat iedereen er weer.

Er wordt gespeeld met lange dam (uitglijden na de slag toegestaan), maar er zijn ook nogal wat verschillen met ons spel:
- het bord is een kwartslag gedraaid
- men start met 15 ipv 20 schijven
- men doet aan 'blazen'
- schijven mogen niet achteruit slaan (waardoor je echte krentenbroodstanden krijgt)
- damslag gaat voor meerslag (wat verrassende plakkers oplevert)

Het niveau is niet al te hoog. Van de ruim 20 potjes heb ik er twee remise gespeeld, beide tamelijk onnodig, omdat ik de damslag telkens vergat. Erg vond ik dat niet, want een 100%-score was ook wat genant geweest.

Grappig was wel dat ik na die remises op moest staan. Niet zoals bij ons, beide spelers feliciteren na een remise, maar allebei behandelen als verliezers. Opkrassen jullie, als je niet eens kunt winnen! Ik vind dat wel mooi. Zo laat je het wel uit je hoofd om snel remise overeen te komen.

Standen worden hier echt tot het gaatje uitgespeeld. Vijf schijven achter, geen probleem. Komt er echter een 3-om-1 op het bord dan wordt de partij direct beeindigd. Remise, wegwezen!

Grappig is verder dat ze een schijf hier 'perro' noemen, d.w.z. hond. Ik denk dat ik dat maar overneem. Honden en dames klinkt toch een stuk beter dan schijven en dammen.

[Hanco Elenbaas]

Van de week liep ik door de Ahumada, zeg maar de Kalverstraat van Santiago de Chile, en zag daar tot mijn stomme verbazing enige tientallen mensen aan het dammen op een viertal 100-veldenborden. Er werd lekker snel gespeeld volgens het principe 'winnaar blijft zitten'.

Hoe ze hier aan 100 velden komen, weet ik niet. Ooit was dit Spaans gebied, en eind 19e eeuw zijn er nogal wat Duitsers en Itaianen hierheen gekomen, maar of die het hebben meegenomen? Het waren keurige borden, maar wel duidelijk zelfgemaakt.

Misschien hebben de Russen het in de tijd van Allende in Chili geïntroduceerd? Maar misschien is dammen ook een oud Indiaans spel, getuige afbeeldingen van dammende Native Americans in 1800 zoveel.

Volgens Malick Niang werd in Senegal al gedamd voordat de eerste Fransman in het land werd toegelaten, maar afdoende bewijs voor die stelling ontbreekt vooralsnog.

Een dambord uit Peru:

[Bert Zwart]

De Maya's damden 3 duizend jaren geleden al.

Helaas onstond er een bloedige oorlog tussen voor en tegenstanders van de Tikalse telling. Wat er precies is gebeurd weet niemand, maar vast staat dat de Maya's door al dat geruzie zijn gaan voetballen (met rubberen ballen). Hierdoor is voetbal en niet dammen heden ten dage de mondiale sport nummer 1.

[Hanco Elenbaas]

De Maya's damden 3 duizend jaren geleden al.

Helaas onstond er een bloedige oorlog tussen voor en tegenstanders van de Tikalse telling. Wat er precies is gebeurd weet niemand, maar vast staat dat de Maya's door al dat geruzie zijn gaan voetballen (met rubberen ballen). Hierdoor is voetbal en niet dammen heden ten dage de mondiale sport nummer 1.

De Maya's voetbalden hier op Aarde niet met rubberen ballen, maar met schedels, voordat ze definitief terugkeerden naar waar ze vandaan kwamen: de vijfde dimensie van De Plejaden. Daar dammen ze nog steeds, ongestoord door de voetballende meute die ze hier hebben achter gelaten.

Bronnen:
Het Pleiadisch Plan van Barbara Hand Clow
Wat wisten de Maya's van Peter Toonen
De Natuurlijke Tijd, berichten van de Maya's voor de Nieuwe Tijd van Peter Toonen
The Mayan Factor, Path beyond Technology - van José Argüelles

[Henk de Witt]

Hoe ze hier aan 100 velden komen, weet ik niet. Ooit was dit Spaans gebied, en eind 19e eeuw zijn er nogal wat Duitsers en Itaianen hierheen gekomen, maar of die het hebben meegenomen? Het waren keurige borden, maar wel duidelijk zelfgemaakt. Volgens een der aanwezigen wordt er dagelijks gedamd en inderdaad, een dag later zat iedereen er weer.

Duitsers kan ik me haast niet voorstellen want tot voor kort werd daar volgens mij vrijwel uitsluitend op de 64 velden gespeeld.

Er wordt gespeeld met lange dam (uitglijden na de slag toegestaan), maar er zijn ook nogal wat verschillen met ons spel:
- het bord is een kwartslag gedraaid
- men start met 15 ipv 20 schijven
- men doet aan 'blazen'
- schijven mogen niet achteruit slaan (waardoor je echte krentenbroodstanden krijgt)
- damslag gaat voor meerslag (wat verrassende plakkers oplevert)

Ik meen dat blazen, damslag gaat voor en niet achteruit slaan vroeger ook bij ons gold voordat de schepper ons het ware spel schonk.

Grappig was wel dat ik na die remises op moest staan. Niet zoals bij ons, beide spelers feliciteren na een remise, maar allebei behandelen als verliezers. Opkrassen jullie, als je niet eens kunt winnen!

Hans Jansen heeft ooit geopperd om een remise te belonen met 0-0.

Komt er echter een 3-om-1 op het bord dan wordt de partij direct beeindigd. Remise, wegwezen!

De speler met de ene dam zou ik misschien nog een tweede kans geven, hij heeft zich knap verdedigd. Maar de sukkel met drie dammen kan inderdaad maar beter wegwezen. Iedereen weet toch dat je vier dammen nodig hebt om die ene dam te vangen. Wat een loser!

Grappig is verder dat ze een schijf hier 'perro' noemen, d.w.z. hond. Ik denk dat ik dat maar overneem. Honden en dames klinkt toch een stuk beter dan schijven en dammen.

Klinkt een beetje honds. Dan toch liever schijf. Ik vind dame wel mooier klinken dan dam. Zelfs de Duitsers spreken van Das Damespiel.