Van mij mag je best in herhaling vallen Jelmer. Soms wordt op een normale manier gewezen op herhaling van zetten door mensen die inhoudelijk aan het debat deelnemen. Niks mis mee. Botteriken die zelf niets te melden hebben en afgeven op herhaling van anderen hebben geen goede bedoelingen. Ze lezen dingen die ze liever niet lezen, maar in plaats van inhoudelijk deel te nemen aan de discussie proberen ze andersdenkenden op deze manier af te zeiken. Let maar eens op hoe selectief ze te werk gaan. Blijkbaar is de ene herhaling de andere niet.Jelmer Martens wrote: De remises kunnen we op diverse manieren aanpakken (sorry ik verval in herhaling, maar wie op deze draad niet?): poule-wedstrijden zoals het WK 2005, sneller speeltempo, 2 partijen op één dag, drie punten voor een overwinning.
De laatste mode van dit soort mensen is het loze gebruik van het woordje respect. Respect is wel het laatste waar het deze mensen om gaat. Afzeiken dat is hun doel. Als je wat langer op dit forum meeloopt dan zul je al dit soort goedkope trucjes snel doorzien. Niets van aantrekken, beschouw het maar als een hinderlijk soort ruis op de lijn.
Goed, de inhoud. Over poule-wedstrijden heb ik eigenlijk niet zo’n oordeel. Van een sneller speeltempo en twee partijen op één dag ben ik geen voorstander. Naar mijn mening verdraagt dit zich niet met topsport. Op deze punten ben ik het dus eens met Sijbrands. Om werkelijk topprestaties te krijgen dienen de condities voor de spelers optimaal te zijn. Ook het delen van een hotelkamer is naar mijn idee uit den boze. De spelers hebben privacy en rust nodig. Het afschaffen van de 3-0 heb ik nooit begrepen. Er zijn valide argumenten tegen de 3-0, maar evengoed voordelen. Naar mijn idee wegen de voordelen zwaarder dan de nadelen. Ook hier heeft het afzeikmechanisme zijn werk gedaan. Naar slecht dammersgebruik heeft een aantal mensen de nadelen van de 3-0 enorm uitvergroot en men is vervolgens te keer gegaan. Bestuurders met slappe knieën (ook al eerder vermeld) zijn vervolgens zonder slag of stoot door de, jawel, zwakke knieën gegaan. En zo werd ook dit stapje voorwaarts gevolgd door een stap achterwaarts.
Dit gezegd zijnde, zie ik zoals je weet in de 3-0 geen oplossing voor het remiseprobleem. Dat probleem zit in de remisemarge, die is veel te groot op topniveau. Daarom vind ik het hele WK met de oude telling weinig interessant. Het zou van mij niet gehouden hoeven worden. Je kunt nu al de uitslagen van zo’n dertig, veertig partijen voorspellen: 1-1. De foutenmarge is slechts zo’n 10%. De allersterkste spelers komen wel bovendrijven, maar omdat ze onderling (bijna) allemaal remise spelen zijn de verschillen in punten bijzonder klein. En dan wordt het toch een beetje een tombola wie er gaat winnen. Je mag hopen dat het de sterkste is, maar de kans op een ex aequo klassering is behoorlijk groot. Dan hebben de plusjes om de winnaar aan te wijzen wel nut. Alleen, en dat is een reëel gevaar, omdat het slechts plusjes zijn bestaat de kans dat spelers in de middenmoot of onderin niet geïnteresseerd zijn in die plusjes en snel genoegen nemen met een 'min-remise' tegen een sterkere speler. En dat zou competitievervalsing kunnen betekenen. Daarom ben ik groot voorstander van de 'echte' puntenoverwinning.
Ik weet eigenlijk niet wat Sijbrands van de 3-0 vond en eerlijk gezegd interesseert me dat ook niet zo veel. Dat komt omdat Sijbrands fundamentalist is. Ja, daar heb je het woord weer. Ik denk dat het heel belangrijk is om het woord wel te gebruiken, omdat het de situatie correct weergeeft. Het fundamentalisme is de voornaamste hinderpaal op de weg naar een normale, gezonde ontwikkeling van de damsport.Jelmer Martens wrote:Daarna kunnen we serieus over plusjes en Delftse telling gaan nadenken. Niet omdat ik een fundamentalist ben (Henk, als je die term vermijdt is jouw open brief best een goede brief), maar omdat ik vind dat andere maatregelen nog veel te weinig zijn toegepast. Eerst maar de drie punten herinvoeren. Of was Sijbrands daar ook tegen?
Over fundamentalisme
Een fundamentalist staat niet open voor argumenten. Hij beroept zich op fundamentele waarden waarover geen discussie mogelijk is. Je ziet dit bij Sijbrands wanneer hij spreekt over het 'echte' damspel. Een open gedachtenwisseling over de historie van het spel, hoe het zich ontwikkeld heeft, waar we nu staan en hoe het zich eventueel verder kan ontwikkelen is dan niet mogelijk. Bij Sijbrands is er een zeker weten wat het 'echte' damspel is en dat is voor hem geen beginpunt voor de discussie maar een eindpunt, een volstrekt gesloten boek.
Je ziet het ook aan zijn taalgebruik. Hij spreekt over modernisering van de damsport of hervorming van de puntentelling in termen van een 'dam-variëteit', een nieuwe spelsoort dus. Ook het verketteren van nieuwlichterij past in dit beeld. De nieuwe 'dam-variëteit' noemt hij de 'barbarij ten top'. Typerend fundamentalistisch taalgebruik. De boodschap is 'als je wilt vernieuwen, plaats je je buiten het 'echte spel (cq ware geloof)' en splits je dan maar af met je barbarij'.
Een derde kenmerk van fundamentalisme is hypocrisie en krampachtigheid. Dat is eenvoudig te begrijpen. Omdat het fundamentalistische weten niet is gebaseerd op een open gedachtenwisseling en kritisch onderzoek, schiet het in de kramp als het in conflict komt met de werkelijkheid. Die werkelijkheid wordt dan ontkend, verzwegen, geweld aan gedaan. Er worden mooie woorden gebruikt om de 'heilstaat', het 'ware geloof' of het 'echte' spel te bewieroken. De mooie woorden zijn vaak in volstrekte tegenspraak met de armoedige werkelijkheid. In de oude Sovjetunie bestond geen misdaad, geen armoede, geen milieurampen. Al dit soort dingen waren er wel natuurlijk, maar pasten niet in het officiële beeld van de heilstaat, er werd niet over geschreven. Waar werd wel over geschreven? Over de modelarbeiders van een staalfabriek in Novosibirsk die voor een recordproductie hadden gezorgd. Over een koe diep in het Siberische achterland die een recordopbrengst aan melk had geproduceerd. In een fundamentalistisch moslimland als Iran gaat ook alles prachtig. Prostitutie? Bestaat niet. Ik weet niet of jij laatst die documentaire hebt gezien over Iran en prostitutie. Mannen kunnen in het huwelijk treden met een bijvrouw. Voor veel arme alleenstaande vrouwen is dit de enige mogelijkheid om aan de allerbitterste armoede te ontsnappen. Van liefde is geen enkele sprake, de man is vaak veel ouder. De vrouw wordt ergens op een appartementje gezet, krijgt wat geld voor levensonderhoud en 'manlief' komt af en toe een uurtje op bezoek. Een walgelijke vorm van prostitutie waarbij de vrouw tot een soort horige wordt gedegradeerd. Zo’n huwelijk kan in een vloek en een zucht worden gesloten, mits de man de imam een bundeltje bankbiljetten toeschuift. Corruptie? Nee, want corruptie bestaat ook niet in dit zuivere islamitische land.
Wij hebben het hier slechts over een 'spelletje' maar wat Sijbrands doet is precies hetzelfde. Het 'prachtige spel dat wij hebben mogen beërven' tegenover 'barbarij ten top'. Merk op dat hij nergens concreet wordt. De match Valneris-Tsjizjov in Delft zou dus barbarij ten top zijn geweest. Maar waar blijkt dat uit? En waarom zou er ineens sprake zijn geweest van het 'prachtige spel' wanneer diezelfde match met de oude telling zou zijn gespeeld en zeven remises had opgeleverd? De schitterende omsingeling van Valneris in de vijfde matchpartij, die hij won met 8-2, valt volgens Sijbrands onder 'barbarij ten top'. Hij schrijft daar 'dus' geen letter over. Maar als diezelfde partij in 1-1 was geëindigd dan zou hij er wel over schrijven, want dan was de partij onder zijn 'prachtige spel' gevallen. Waarschijnlijk voorzien van het hypocriete 'deze partij had een winnaar verdiend'.
Sijbrands zou zijn opvattingen in zijn rubriek in de Volkskrant kunnen beargumenteren. Maar dan zou hij zich kwetsbaar opstellen en tegenargumenten om zijn oren krijgen. Daar houdt een fundamentalist niet van, die wil geen discussie, geen tegenargumenten, geen onwelgevallige feiten. Als je alleen op zijn rubriek zou zijn aangewezen dan wist je helemaal niet dat de match Valneris-Tsjizjov überhaupt gespeeld was. Geen letter, ook niet over de vorige vijf toptoernooien in Delft.
Als je Sijbrands' rubriek leest dan bestaat het remiseprobleem ook niet. Hij selecteert zorgvuldig de weinige winstpartijen. En een heel enkele keer een remisepartij, waarin dan meestal ook nog een beslissing had kunnen vallen. Sijbrands informeert zijn lezers dus niet eerlijk en waar hebben we dat eerder gezien? Hypocriet, want hij weet heel goed dat juist door het vasthouden aan zijn definitie van het 'prachtige spel' het topdammen een remisespel is geworden.
Sijbrands spreekt over het mooie eindspel. Aan mooie woorden wederom geen gebrek. Maar wat is de armoedige werkelijkheid? Op het allerhoogste niveau is er bijna geen eindspel meer. Bij de barbaren is er juist weer volop eindspel.
Zich beroepen op vaststaande, fundamentele waarden, waarover geen enkele gedachtenwisseling mogelijk is, het schetsen van een paradijselijke toestand die totaal niet overeenkomt met de kale, armoedige werkelijkheid, het verketteren van barbarij, zonder uiteraard de dialoog met de barbaren aan te gaan, het verzwijgen van onwelgevallige feiten en ontwikkelingen, hypocrisie en krampachtigheid, dat zijn kenmerken van fundamentalisme.
Het lijkt me goed om het beestje bij de naam te noemen, dan pas kun je begrijpen waarom de damwereld zo achterloopt, waarom de damsport zoveel moeite heeft om een normale sport te worden die zich aanpast aan de eisen van de tijd. Dit ligt niet alleen aan Sijbrands natuurlijk, maar hij is wel een exponent van dit verschijnsel.
In dit licht moet je ook mijn kritische brief aan het adres van Sijbrands zien. Fundamentalisten creëren vaak hun 'heiligen' die boven elke kritiek verheven zijn. Je kunt wel zeggen dat Sijbrands die rol van heilige lange tijd heeft vervuld in de damwereld. Kritiek op Sijbrands is zo'n beetje het laatste taboe in de damwereld. Doorbreking van dat taboe is van grote symbolische waarde.
