Frans Hermelink neemt een sabbatical en heeft de rubriek "Forcings" in De Problemist overgedragen aan Jaap Bus. Die begint zijn eerste rubriek (DP 2006 nr 1.) met een hommage aan Hermelink.
<center><applet codebase = "
http://www.damweb.nl/" code = "webdam.Viewer.class" archive = "webdam/Viewer.jar" width = 360 height = 240 hspace = 0 vspace = 0 align = middle><param name="position" value="WMWP1527283233343536383947BP0407080910131719232431WKBK"><param name="options" value="bgcolor: b0c0a0; notation:right"><param name="notation" value="2722071136272429332419303524091428191737393314233329131847423748272248133832183829090413150413190413"></applet>
F. Hermelink</center>
Jaap Bus: "Het eerste diagram laat zien dat zwart (26-31) heeft gespeeld. Dit is na rijp beraad gedaan, omdat na de mogelijke afwikkeling flink wat stukken van het bord verdwenen zijn en zwart zo te zien positioneel geenszins in het nadeel komt. Kortom, een gemiddelde hoofdklasser die op remise uit is. Hoe anders zal dit aflopen.
272 (11,249,30) 24. Zwart moet nu wel (9-14), maar dat was ook zijn bedoeling. Dit is overigens al de derde forcing, hoewel men het ook een zwarte combinatie kan noemen. Het gaat dus verder met (914,37). Die op 37 staat daar wel lekker en verder heeft de zwarte positie ook niet veel zwakke plekken. Maar één is genoeg. Nu volgt de climax met 393!, 339! Sterk lijkt nu (28) maar dan komt 42,32,5.
Dus moet wel (13-18), wat overigens nog beter lijkt. Dat is het niet, zoals U al begrepen hebt. 42,22, weer dwang, (13) 32,9,4 en zwart heeft drie stukken meer maar kan er alleen maar vier weggeven.
(...)
Persoonlijk vind ik dit soort composities de mooiste uit de damliteratuur, maar men moet er een beetje moeite voor doen ze te begrijpen, zoals overigens bij de meeste Echte Kunst."