Een ‘Martel’-document uit de Surinaamse sportgeschiedenis
Waarschuwing: Verboden leesmateriaal voor minderjarige sport-enthousiastelingen en ‘kokende’ volwassen sportliefhebbers.
THEMA
De Sur. Dambond (S.D.B.): Decennia lang stelselmatige onderdrukking
De onderdrukten(aug.’05) : Operatie uitbanning discriminatie
( door formele onwenteling Sur. Dammerij)
Onderdrukkingsinstrumenten
1. Afvaardiging: Het doodzwijgen ervan of de voorwaarden daarbij (heimelijk of openlijk) aanvechten om in een later stadium een zogenaamde gerechtvaardigde argumentatie aan de dag te leggen. De gevallen Burleson, Bendt, Kemnaad, Alfaisie, Elliot, Lion en overige slachtoffers worden geïdentificeerd als afzonderlijke hoofdstukken.
Een standaardgebruik van de S.D.B. om tegen de voorwaarden in te gaan zijn vertragingstactieken:
1. Verlenging van de inschrijvingsprocedure of de deadline van inschrijving passeren voor nieuwe verzoeken.
2. Financiële verzoeken nodeloos (doen) temporiseren.
3. Een reeks nieuwe onrelevante formele handelingen creëren ( met de club, organisaties, donateurs etc.).
4. Het onderduiken van de immer enige “zaakgelastigde” Raj Narain de S.D.B. Voorzitter, voor zijn eigen S.D.B. – en clubbestuursleden, belanghebbende dammers en de sportmedia, zowel in fysieke vorm als middels de berucht geworden telefoonfoefjes.
5. De belanghebbende een verplichting opleggen als vergelding van een oud gebeuren ( rancune! ), in ruil voor eventueel een toereikende reisvoorwaarde (zie ander pagina onder “Paternalisme”)
2.Verslaggeving:
De prettige nieuwswaardige zaken soms helemaal niet ( niet!!)
en soms in droge vorm aan de media mededelen terwijl de onprettige dingen gauw en met volle aandacht (met foto en al) de media bereiken.
Deze handelingen zijn erop gericht om gedurende damactiviteiten een zekere psychologische of mentale druk te leggen op de image dan wel prestatie - gerichtheid van een selecte kliek.
Er ontstaat een onethische toestand waarbij spelers over hun eigen zaken gaan berichten. Spelers van een heel andere kant worden juist behoed van druk en andere toestanden.
3.Informatieverduistering:
Deze ellendige praktijk moet ruimer opgevat worden dan ‘verslaggeving’ die ook hieronder geplaatst kan worden.
Uitnodigingen van buitenlandse damorganisaties of bonden richting Surinaamse Dam Bond worden door laatstgenoemde bond sinds jaar en dag verheimelijkt als het op de afvaardiging van de onderdrukten aankomt. Door een beroep te doen op de buitenlandse organisaties een c.c. schrijven te sturen naar hen, trachten de Surinaamse slachtoffers dit probleem enigszins terug te dringen.
In nationaal verband verschijnt er in de pers één zeer late oproep (soms één of twee dagen voor het toernooi) in de hoop dat een bepaalde grote groep dammers niet komt opdagen. Voor overige dammers wordt er dan op tijd een telefonisch netwerk gehanteerd zoals door hen zelf wordt bevestigd op navraag. Bijkans 2 jaren geleden deelden de twee voorzitters (slechts formele functies), een van de club van Burleson en Bendt de andere van de club van Kemnaad en Oostburg, hun spelers mede dat de voorzitter van de S.D.B. R. Narain geen uitnodiging voor hun clubs heeft gestuurd voor deelname aan een soort alternatief Clubkampioenschap.
De dammers vragen zich altijd af of hun ratingpunten worden bijgehouden door de S.D.B. omdat deze ze nooit in kennis stelt van hun positie op de ratinglijst. De dammers vernemen via anderen hoe het gesteld is met hun positie.
4.Conflict of interest ( Verstrengeling van belangen )
Bij een protest een teleurstellende beslissing toekennen aan een ongewenste speler waarbij leden van het S.D.B. bestuur deel uitmaken van de wedstrijdleiding die op zijn beurt (dus wedstrijdleiding) soms ook deel uitmaakt van de arbitrale leiding; allemaal zijn in hun eigen hoedanigheid gedurende hetzelfde evenement soms ook spelers.De hiërarchie van arbitrale – en wedstrijdleiding en S.D.B. bestuur kent geen onafhankelijke beroepsinstantie. Het meest opvallende geval van de laatste tijd is toen de S.D.B. voorzitter de arbiter had opgedragen een wedstrijd als verloren te verklaren voor een speler die zich niet aan een mondelinge afspraak (cellulair uitschakelen) had gehouden.
5. Prijsuitreiking:
Ook een van de vele immorele demotivatie - praktijken (als ‘afvaardiging’) die de al toegetakelde dammers dringt tot de cliché- uiting ‘opofferen, zweten en investeren voor niets, waarom doordammen?’
Of het niet is dat de (toch al geringe) prijzen niet maanden na de activiteiten uitgereikt worden of dat na een toernooi pas ze bekendgemaakt of zichtbaar worden is het wel dat men (soms) zonder mededeling afziet van het beloofde.
6.Wedstrijdboobytrap
Het vlak voor aanvang van de wedstrijden leggen van een wedstrijdreglement op elke speeltafel (vergezeld van een mondelinge mededeling van meer reglementregels) welke de spelers (lees: de onderdrukten) in rap tempo moeten doornemen en tegelijkertijd de officiële toespraak moeten volgen. De clou is dat een tijdens het toernooi ontdekte misstand in het geschreven en ongeschreven reglement voor rekening is van de bedoelde spelers terwijl de organisatie in andere gevallen een te berde gebrachte misstand door geliefde spelers zelf opheft als ze in gevaar dreigen te komen.
Juni 2005 laatste geval: In protest, het trekken van een lot van dammers van een gedeelde
tweede plaats, om Suriname te vertegenwoordigen op
‘Panam 2005 in Canada’.
Een andere variant van toernooi-technische geweldpleging is de dammers het wedstrijdschema van de volgende speeldag onthouden, tijdens toernooien waarbij enkel een speciaal computer-programma het schema regelt voor een bepaald toernooisysteem (namelijk Zwitsers systeem).
Tot ergernis van dammers gaat Narain met het computerprogramma naar huis voor de "uitdraai" van de volgende speelronde (van wie tegen wie uitkomt).
Het afgezaagde excuus elk jaar weer is een technisch probleem met de laptop en/of het rekenprogramma. Maar het zijn meestal steeds dezelfde dammers die aangeven dat ze met een zwaar rooster (van tegenstanders) opgezadeld worden terwijl "anderen" gemakkelijkere tegenstanders op hun weg vinden. Uw volle aandacht gevraagd: de onderhavige geweldpleging doet zich vanaf eind jaren negentig voor tot heden , dus elk jaar in bijkans alle toernooien van het Zwitsers systeem.
7.Van S.D.B. tot politieke instrument
Het jaar in jaar uit propaganderen met de tendentieuze samenhang van overheidsstructuur- bondsvoorzitter in het gewone veld, en in de pers met foto’s en beschrijving i.p.v. de damtop of sport ten volle in de aandacht te plaatsen. Het neutraliseren van de status van de damgrootheden hierdoor is indirect ook een gevolg van de status-quo van het hele bestuurlijke bestel, namelijk het fictieve bestaan van zowel het S.D.B. bestuur als het verenigingenbestand (zie punt 4 van ‘moordinstrumenten’ voor toelichting ).
En hoe ethisch verantwoord is het dat de ceremoniële heren van bovengenoemd koppel elkaar uitnodigen –hun aanwezigheid zo erop los herbevestigen!- voor damsimultaans en andere activiteiten die soms dringend een ontspannings- of onderonsje- sfeer behoeven?
Ze zijn geïnitieerd door ‘derden’ waarvan de S.D.B. formeel in kennis is gesteld- that’s all.
Desondanks wordt er alles aan gedaan die conservatieve sfeer te doorbreken om te koersen naar “publiciteit” dat door hen vertaald wordt als hard werkende sportverantwoordelijke.
Het laatste ( de vertaling ) signaleert naar een achtergrond van andere zwaarwegende sociaal maatschappelijke ambities.
En wie zich onder de vleugels van dat koppel bevindt, respectievelijk ambtshalve en in sportief verband,en met tegenwerpingen of eisen voor de dag komt (vanuit één van de zijden) loopt dan dubbel gevaar ( zie documentatie).
8. De etnische hefbrug: (De toelating tot of de aanspraak op materiële en immateriële zaken in een etnische optiek)
De naar hokjesgeest gebrandmerkte verantwoordelijken voeren bestuur na bestuur ook op dit stuk een etnisch getint beleid, m.b.t. beklimming van de damladder, scholing, materiaal (verspreiding) en ledenwerving. Maar vergist u zich niet:voor de buitenwereld gaan ze met een verbloemde versie te werk op die beleidspunten. Alsof de betrokkenheid van de vaker genegeerde groepen niet van incidentele aard of geen bestuurlijke cosmetica is.
Effecten van de revolutie van Burleson /Bendt.
Vanaf de revolutie van de jeugdige lichting Guno Burleson/ Gerson Bendt in de periode ’89 en ’90 tot heden wordt het onderhavige beleid verhevigd.
Een revolutie van de eigenlijk onstuitbare opmars, de verrijking van damactiviteiten met damtheorieën en nieuwe inzichten, de stimulans voor deelname van nog meer (nieuwe) jongeren maar vooral de publiekelijk ontluistering van het onderdrukkingsbeleid. En derhalve een extremer wordende onderdrukking!!
Damladder
Vanaf die periode tot heden zijn er geen andere afgezonderde(!) dammers te vinden van soortgelijk kaliber of dat spoor, wat mede zijn grondslag vindt in een doelbewuste S.D.B. faciliteiten-agenda.
Scholing
Ook heeft men in selecte distrikten, distriktswijken en gewone buurten gezorgd voor scholing of propaganda totdat mede door kritieken enigzins stiefmoederlijk wat aandacht werd geschonken aan de ‘genegeerden’ van de verschillende plaatsen.
Materiaalverspreiding
Hetzelfde lot is deze laatste groep beschoren betreffende materiaal (borden, literatuur, computerprogramma’s etc). Hoe vreselijk is het niet dat buitenlandse organisaties, Surinaamse instanties en donateurs gratis materiaal verstrekken aan de Surinaamse dambond waarbij de verspreiding ervan in het geheim en merendeels eenzijdig geschiedt?
Nieuwe damclubs
En als de genegeerden of identieke figuren een club oprichten en een officiële inschrijving doen bij de S.D.B. stuiten ze op zeer demotiverende toelatingsprocedures waaronder een eindeloos mondeling formaliteiten-raamwerk. Maar de hoofdvariant van de S.D.B, liever gezegd de as van de S.D.B., is een ongeschreven en onuitgesproken procedure van ‘eerst een aantal aanverwante vereningingen werven’ dan pas misschien één van de genegeerden. Dat leren o.m. simpele rekensommetjes ons, en dus ook de verhouding 1 staat tot 4 dan wel 5 staat tot 20.
Conclusie: Wie denkt in te gaan tegen het onderdrukkingsproces middels het oprichten van vereningingen specifiek voor een S.D.B.-aansluiting, is verloren (meer info bij het item ‘Bestuursmonopolie’).
Nieuwe S.D.B. bestuursleden en andere rolposities.
Voor een voltallig S.D.B. bestuur met een nationaal of hokjesvrij gezicht, gaat bovengenoemde S.D.B.-as (wel zonder procedure) op zoek naar oudere personen met een zwijgzaam profiel uit de gelederen van de ten achter gestelde zijde, voor dus een bestuursfunctie of andere rolposities.
De goudenregel daarbij is dat ze vanwege het bestuursmonopolie (zie andere pagina onder dit item) uiterst beperkte ademruimte krijgen. De vaak nietsvermoedende (bestuurs-) nieuwelingen zijn (waren!- na verwikkelingen) er voor de vorm.
9. Verdeel- en heerspolitiek
Het S.D.B. bestuur manipuleert intensief door bepaalde individuen (spelers,arbiters en bestuursleden) uit de getroffen zijde te bevoorrechten en de rest (die ook aanspraak maakt op dezelfde dingen) links te laten liggen.
Het is dan meer regel dan (een hoge) uitzondering dat de begunstigde zijn delicate voordeel niet opgeeft om zich solidair te stellen met zijn (pas) afgewezen dambroeder.
Laatstgenoemde is in ruimere zin nog steeds zijn lotgenoot want de begunstigde verwordt in de armen van de S.D.B. tot een verbale tijdbom, en wel tegen de S.D.B.-doelwitten.
Nog met mooie praatjes tracht het bestuur de begunstigde andere goede voornemens te garanderen. In sommige gevallen wagen bestuursleden zich dan notabene aan een samenzwering tot doodzwijgen. Kortom dus, of de begunstigde wordt een zwevende loyalist of zwijger of er ontstaat een heftige redetwist of langdurig spanningsveld tussen hem en de lotgenoot-(en).
Het bestuur weet zich ook hiermee tactvol te richten op oude reeds bestaande spanningsvelden die mede hun oorsprong vinden bij onderlinge kwesties en in de onderdrukkingspolitiek.
Tot de gunstbewijzen van het bestuur behoren eindelijk vrijgemaakte elementen van andere onderdrukkingsinstrumenten zoals afvaardiging, meer handgeld, (waardevolle)prijzen, arbeidsbeloning van degenen die deel uitmaiken van het organisatie-geheel, dammateriaal etc.
Enkele genoteerde (gereduceerde of opgeheven) onderlinge spanningsgevallen, als gevolg van kritieke momenten voor belangrijke beslissingen i.v.m. een actuele kwestie van het S.D.B. bestuur:
- Bestuurslid versus bestuurslid
- Bestuurslid – Speler
- Arbiter – Speler
- Speler – Speler
De 4 definitieve Moordinstrumenten.
Dramatiek
Het integraal consolideren van de onderdrukkingsinstrumenten, ze (tot dusver 4) executie – paden verlenen en dus carrières tot de dood veroordelen.
1. Het muilkorfbesluit ( spreekverbod m.b.t de media en andere instanties)
Vanwege dreigende schorsingen mogen spelers niet meer naar de pers stappen of corresponderen met relevante overheidsfunctionarissen. Ze mogen geen impuls van hun historische belevenissen of toekomst- conclusies uitademen richting fans of de Surinaamse sportgemeenschap. (zie waarschuwingen per brief of via de krant)
2. Paternalisme (opvoedingsbeleid naar voorkeur)
De dammers (nee, de mensen!!) worden hiermee vreselijk in hun eer getast. In brieven van het S.D.B. bestuur aan de damverenigingen der bannelingen wordt gedicteerd dat aan de persoonlijkheid van laatstgenoemden gewerkt moet worden. Bij fysieke ontmoetingen wordt op laag-bij-de-grondse wijze dingen aangeboden aan deze groep: karige bedragen als handgeld vergezeld van onaangename woorden, ‘zelf’ geformuleerde verontschuldigingen afdwingen in ruil voor een tegemoetkomendheid, .........etc.
3. Anti-Campagne oftewel het fenomeen Raj Narain
Een andere snee van een crimineel brein dat schuilgaat achter een (1) kalm uiterlijk (2) de eeuwige verleidelijke (glim)lach, (3) een rustige stem en (4) een (achteraf voorwaardelijke, veel later onvindbare!) welwillendheid, en alles in officiële mededelingen en relevante gesprekken. Dus een vierdubbel eye-opener voor zijn gesprekpartners of toehoorders!
Het betaamt een voorzitter van een bond niet een campagne te voeren tegen zijn spelers, in het veld of telefonisch, ten einde hun goede naam trachten te bekladden of ze niet in aanmerking te doen komen voor een donatie of een vorm van waardering.
Enkele markante gevallen:
· De poging om via een S.L.M. staflid een reis ongedaan te maken.
· Bij een damclub - locatie leugens verkondigen over een dammer omtrent een geldsbedrag.
· Met de leiding van een krantenbedrijf bespreken in hoeverre een bepaalde dammer een crimineel is.
· Bij een ander gerenommeerd krantenbedrijf de kwaliteit voor werkzaamheden aldaar van dezelfde dammer in een kwaad daglicht stellen.
· Zijn invloed aanwenden bij het ambtelijke beroep van een dammer via een structuur van het Directoraat Sportzaken.
4. Bestuursmonopolie: (éénmansbestuur en fictief bestaan
lidverenigingen)
Feitelijk de voedingsbodem van alle gemanifesteerde en nog niet geopenbaarde onderdrukkings- en moordinstrumenten. Het is tevens het instrument van het veelzijdigste(!!) slachtoffersveld:
1. De per kwartaal beruchte aanvallen op dammers.
2. Het vertrek van leden uit het S.D.B. bestuur (vanwege ruzie of slecht beleid ).
3. De publiekelijke aanval op enkele medewerkers van de sportmedia.
4. De (financiële) verwikkeling met een donateur.
Zelf naar zeggen van bestuursleden bestaat het S.D.B. bestuur praktisch uit maar een persoon, voorzitter Raj Narain, de rest is er voor de formaliteit. Hij verricht het werk van de secretaris (die al lang niet meer komt opdagen), de penningmeester en overigen. Van de ongeveer 20(?) lidverenigingen zijn er reeds geruime tijd ongeveer maar 3 actief. Zo zijn er vele dammers die niet weten of ze clubgenoot zijn van anderen. Er zijn nog een aantal belangenbehartigers die thans voorzitters heten en wel van ongeveer 8(?) groepjes dammers die sterk gelieerd zijn aan de persoon Narain. Narain wordt dus telefonisch al mandaat verleend voor een eventuele zogenaamde bestuursverkiezing of andere bestuursaangelegenheden waaronder ook het dodelijke muilkorfbesluit. De malversaties, uitgebleven A.L.V.'s en financiële verslagen, vraagtekens achter voorgeschoten gelden, het gesjoemel met verblijf in het buitenland etc. zijn de dammers niet ontgaan.
Een intern muilkorfbesluit: betreffende de procedure speler - verenigingsbestuur - S.D.B. bestuur)
Hiermee zijn naast de voor- en achterdeur ook de binnendeuren voorgoed op slot gedaan.
Zich gesteund weten door de armzalige bestuurlijke staat van zowel het S.D.B. bestuur als het verenigingsbestuur, baseert Narain zich op de strenge discipline dat spelers zich niet persoonlijk moeten wenden tot het S.D.B. bestuur maar tot hun verenigingsbestuur dat wel mag corresponderen met het S.D.B. bestuur.
Het is het middel om kritieken van benadeelden, vanuit de speelruimte (damlocatie) of per brief, te weren.
Want het zeer zondige bedrijf in deze is dat inzonderheid voorzitter Raj Narain, al te vaak officieel correspondeert met de individuele dammers (let wel: schriftelijk en mondeling) in geval het hem goed uitkomt.M.a.w een éénrichtingsverkeer van Narain naar spelers !
De officiële mededelingen naar spelers in de speelzaal (en/of in de media) die niet meer via "clubhoofden" gaan, spelers toernooi - verslagen opeisen na hun deelname aan buitenlandse toernooien etc. zijn al veelbetekenend.
NOOT
1. De onderdrukkingspolitiek dat eigen is aan enkele besturen vóór het bestuur Narain is hier ten dele in het licht gesteld hoewel het predikaat van ‘Decennia lang......’ anders doet vermoeden.
2. De twee termijnen onderdrukkingspolitiek van het S.D.B. bestuur ( Raj Narain tweemaal voorzitter) is hierboven in principe gepresenteerd in een “diagnosevorm”. In tegenstelling tot andere besturen zijn alle onderdrukkings- en moordinstrumenten eigen aan de besturen Narain hoewel vele incidentele en andersoortige doch afschuwelijke gemeenheden nog niet aan het geheel zijn toevertrouwd.
Quiz voor de Surinaamse (sport-) gemeenschap.
A. Welke sportbond maakt de grootste aanspraak op de betiteling “de meest extreme criminele sportbond in de Surinaamse geschiedenis”?
B. Tegen de achtergrond van de populaire en populistische uitspraak van
regeringsfunctionarissen dat sport bindmiddel nummer één is. Wie is dan de gevaarlijkste man in de Surinaamse sport geschiedenis voor natievorming.
C. Voor het geval u toevallig ontdekt of zo iemand in meerdere organisaties opereert ( 3 of meer).
Door welke motieven wordt zo’n element dan gedreven om meer sportorganisaties (bonden of federaties) onder zijn vleugels ( trachten) te brengen?
D. Kan het staats- en levensgevaarlijk worden als dat element dan wel het profiel
ervan formele zeggenschap krijgt in “maatschappelijke instellingen of daaromtrent” met een immens draagvlak?
U mag uw reactie blijven beargumenteren, de hoofden van de verworpen damambassadeurs gaan dan alvast rusten!!!!!
De overmaat van stelselmatige onderdrukking, de aanleiding tot operatie uitbanning discriminatie.
Oktober/November 2004 deelname Guno Burleson aan toernooien in Curaçao en Nederland: door eigen initiatief (donatie plus ‘eigen bijdrage’) financiële middelen ingezameld met slechts een onverteerbare gedeeltelijke formele ondersteuning van de S.D.B. die met zware obstructies voor de dag kwam zoals met de poging tot cancelen van de reis via een S.L.M. staflid en middels vertragingstactieken. Na terugkeer schrijven Burleson en zijn vereniging de dambond, de Minister van Onderwijs en Volksontwikkeling en de President aan voor het verkrijgen van alle bestede gelden (zie verslag).
De deelname van Suriname aan Panam 2005 te Canada in Juli: De deadline van inschrijving voor Panam verstrijkt in april waarbij de S.D.B./Narain weigert de kampioen en semi-kampioen 2005 respectievelijk Burleson en Bendt in te schrijven. Zijn speculaties zijn gericht op de eindrangschikking van het later gehouden Surinaamse kampioenschap 2005 in Juni.
De Top 3 in volgorde was G. Bendt, R. Kemnaad en G. Burleson. Nadat ettelijke malen de Panam voorzitter de S.D.B. een herkansing geeft voor inschrijving (na de deadline) gaat deze over tot de inschrijving van maar één dammer terwijl de Panamregel van ‘twee spelers per land’ en ‘organiserend land 3 spelers’ overduidelijk is. Toch schept de S.D.B. zodanig slechte reisvoorwaarden voor de kampioen Bendt dat het niet meer mogelijk is voor deze daaraan deel te nemen.
Om goedgezind over te komen vergrijpt de S.D.B. zich aan een mogelijke afvaardiging van Kemnaad die zich uiteindelijk solidair stelt met Bendt en ook niet afreist naar Canada. Maar met de verlengingscase van zijn paspoort, administratieve en financiële moeilijkheden zou Kenmaad Canada niet meer gehaald hebben.(zie krantenberichten en verslagen van spelers).
John Sadiek in DeWest van zaterdag 6 augustus 2005:
“... Natuurlijk was het sneu voor onze kampioen Gerson Bendt en semi- kampioen Rinaldo Kemraad dat ze niet hebben kunnen participeren in het recente
Panam- toernooi in Canada. Het zijn al “honderd jaar” dezelfde pietluttige problemen t.g.v slechte planning zijdens de Surinaamse Dambond: “Recidiverende kortzichtigheid”.....
Operatie uitbanning discriminatie
Doelstelling:
Vanuit eigen gelederen een “nationale organisatie” oprichten die zich structurele kwaliteitsverhoging en verbreding van de damsport ten doel stelt.
Kortetermijn actiepunten
· Een ledenlijst instellen van de top, subtop en overige toernooidammers en die onderwerpen aan harde afspraken.
· Afzien van elke S.D.B. activiteit.
· Uitvoerig ingaan op “Curaçao en Nederland 2004” en “ Panam Canada 2005” via de media.
· Uitvoerig ingaan op de algehele problematiek via de media (zie onderdrukkings- en moordinstrumenten)
· De S.D.B. aanklagen voor het aanvragen van donaties voor twee spelers terwijl maar één werd ingeschreven bij Panam 2005 ( oplichting!).
· De PG schriftelijk verzoeken een onderzoek te doen instellen naar de waarheid van financiële zaken betreffende samenwerking ‘Dambond’ en ‘Sportzaken’
