Mondiaal toptoernooi voor jeugd in Delft
DELFT | Damclub DOS is in de laatste dagen van 2003 gastheer voor een groot deel van de mondiale jeugddamtoppers. Van zaterdag 27 tot en met maandag 29 december wordt in het Denksportcentrum aan de Zusterlaan het tweede deel van een internationaal pupillentoernooi afgewerkt.
Het eerste deel heeft voor de kerst onder leiding van initiatiefnemer Henk Stroetinga in Groningen plaats. In totaal 24 jongens en meisjes van tien tot en met dertien jaar spelen negen ronden volgens het zogeheten Zwitserse systeem. Negen van hen komen uit Rusland, Oekraïne, Wit-Rusland en Polen. Belangrijkste blikvanger is de 13-jarige Stepanida Kirillina uit het verre Jakoetsk. Zij is in haar leeftijdscategorie de regerend wereldkampioene bij de meisjes. Rusland vaardigt ook het grote talent Aynur Shaybakov af.
De vijftien Nederlandse deelnemers en deelneemsters behoren tot de sterksten van ons land. Viijf van hen hebben zich in het kader van talentontwikkeling via een wild card ingekocht. Grootste troef is Hagenaar Stefan Stapper (13) die eerder dit jaar verrassend in Wit-Rusland de Europese titel bij de pupillen in de wacht sleepte. Ook de net 12-jarige Delftenaar Frerik Andriessen moet in staat worden geacht een rol van betekenis te spelen. Als gastspelers zijn uit deze regio Kevin Meurs (11) uit Monster en Hagenaar Rishaal Mahabier (13) aangewezen. Het Delftse organisatiecomité bestaat uit Hagenaars Jeroen Kos en Cor Stapper, Westlanders Fred Ivens en Jan de Koning en Delftenaar Henk de Witt.
KRANTENARTIKELEN - 2003
-
Hanco Elenbaas
- Posts: 18872
- Joined: Tue Apr 22, 2003 14:49
de Volkskrant, 6 december 2003
Import Oranje
Paspoort voor een medaille
Vier voormalige Sovjet-damsters vertegenwoordigen Nederland bij het WK in Zoutelande, de atletiekunie droomt van een olympische medaille voor de Keniaanse Kiplagat en Audina en Jie geven de badmintonsport kleur. Het buitenland verovert de Nederlandse topsport.
door Robèrt Misset
Veel fantasie is er niet meer voor nodig. Voor de verkiezing van Nederlandse sportvrouw van het jaar 2004 worden genomineerd: Olga Kamyshleeva (wereldkampioene dammen), Yao Jie (bronzen medaille badminton op de spelen van Athene) en Lornah Kiplagat (zilver op de 10 kilometer in Athene). Het zou de bekroning kunnen zijn van een buitenlandse staatsgreep in de Nederlandse topsport.
In het buitenland is het heel gewoon. Waar in bepaalde takken van sport de aanwas van jong talent stagneert, wordt in ruil voor een nieuwe nationaliteit flink met de geldbuidel gerammeld. Niet zo gek als de Nederlandse atleet Gert-Jan Liefers op de wereldranglijst zeven Kenianen voor zich moet dulden, die niet tegelijk voor hun vaderland kunnen uitkomen. Qatar haalde ze liefdevol binnen.
De actie import-Oranje heeft in Nederland vooralsnog een onschuldig karakter en staat bovendien haaks op het huidige vreemdelingenbeleid, waardoor 'Nederland voor atleten van buiten de EU nagenoeg is dichtgespijkerd', zoals NOC*NSF-directeur Geert Slot het formuleert.
Probeer een Chinese tafeltennisster maar eens aan een Nederlands paspoort te helpen. De Treffers uit Klazienaveen schakelde de burgemeester van Assen én VVD-Kamerlid Jan Rijpstra in om Dong Li op tijd als Nederlandse in de Europa Cup te kunnen laten spelen. 'Zonder netwerk ben je kansloos', ontdekte Henk Kort, technisch-directeur van de Koninklijke Nederlandse Atletiek Unie.
Een verkenning van een grijs gebied, waarin de ondoorzichtige regelgeving een ontmoedigend effect heeft en de bonden betwisten of buitenlandse toppers het Nederlandse talent stimuleren of juist frustreren.
Een Sovjet-invasie in Zoutelande,
een verrassend telefoontje
uit Rotterdam en een 'wereldwijf'
uit Kenia.
Je moet het even weten, maar Tanja Chub (Oekraïne), Vitalia Doumesh (Letland), Nina Hoekman-Jankovskaja (Oekraïne) en de Wit-Russische Olga Kamyshleeva spelen bij het WK in het Zeeuwse Zoutelande alle vier voor Nederland. Daarmee is de Koninklijke Nederlandse Dambond een 'trotse trendsetter' volgens voorzitter Ebbo de Jong.
'Ik kan geen betere stimulans bedenken voor het Nederlandse vrouwendammen dan een wereldkampioene uit eigen land. We zijn toch wereldburgers, maakt het in Europa zonder grenzen nog uit of onze WK-deelnemers uit de voormalige Sovjet-Unie komen? Deze vier vrouwen geven het dammen een nieuwe impuls.'
'Een wereldtitel voor Kamyshleeva zou tevens een sportieve revanche zijn op de belachelijke beslissing van NOC*NSF om het vrouwendammen niet langer als een A-sport te betitelen. Dat mag Erica Terpstra even uitleggen als ze de gouden medaille zondag aan Kamyshleeva kan uitreiken. Een van de argumenten was dat het vrouwendammen niet de historie en tradities had van het dammen bij de mannen. Nee, natuurlijk niet, maar juist bij de vrouwen groeit het aantal leden van de KNDB. Met dank aaan wereldtoppers als Kamyshleeva.'
Kwam dat even goed uit voor de Koninklijke Nederlandse Atletiek Unie dat de Keniaanse atlete Lornah Kiplagat in het huwelijk trad met een Nederlander? Zo kreeg de KNAU wel heel eenvoudig een potentiële medaillekandidaat voor de Spelen van Athene in de schoot geworpen. 'Een wereldtopper naturaliseren is de gemakkelijkste en de goedkoopste manier om een medaille te winnen', erkent rechnisch-directeur Kort.
Kiplagat is bovendien 'een wereldwijf met een geweldige uitstraling', zegt Kort. 'Die oranje kuif van Lornah tijdens de WK in Parijs was geen modegril, daarmee liet ze zien hoe trots ze is om voor Nederland uit te komen. Kiplagat is volkomen ingeburgerd, al heeft ze nog moeite met de taal. Toen ik zei dat we haar griepvirusje wel even de nek om zouden draaien, keek ze me angstig aan.'
Martijn van Dooremalen, technisch-directeur van de Nederlandse Badmintonbond (NBB) hoefde zes jaar geleden slechts de telefoon op te nemen om een revolutie te ontketenen in de Nederlandse vrouwenploeg. 'De komst van buitenlandse topspeelsters is puur toeval geweest. Ik werd in 1997 gevraagd naar Rotterdam te komen om een speelster te ontmoeten die graag voor Nederland wilde spelen.
'Tot mijn stomme verbazing zat ik plotseling tegenover Mia Audina, die bij de Spelen van Atlanta een zilveren medaille voor Indonesië had gewonnen. Ik vroeg nog of ze niet liever naar Denemarken wilde, omdat het badminton daar op een hoger niveau stond. Maar de NBB had het geluk dat Mia ging trouwen met een Rotterdammer van Surinaamse afkomst, ze wilde echt integreren in onze samenleving.
'Jaarlijks bieden diverse Maleisiërs en Indonesiërs zich voor veel geld bij ons aan om voor Nederland te spelen. Het betreft meestal spelers die op hun retour zijn en in Nederland nog een graantje hopen mee te pikken.
'De NBB gaat daar niet op in, ook al zouden we het geld hebben. De Chinese Yao Jie was wel een toegevoegde waarde voor het Nederlandse badminton. Als wereldtopper kwam ze bovendien in aanmerking voor een versnelde procedure om de Nederlandse nationaliteit te krijgen.'
Een noodkreet uit Rosmalen
over de Russische hegemonie
en een boertje uit Drenthe
met Chinese wijsheden.
Elfvoudig Nederlands kampioene dammen Karen van Lith wordt node gemist bij het WK in Zoutelande. De 37-jarige Brabantse voedt twee kinderen op en heeft even geen tijd voor haar sport. De noodkreet vanuit Rosmalen: 'Voor de uitstraling van het WK is het niet goed dat alle deelneemsters uit de voormalige Sovjet-Unie komen.
'Ik neem niet aan dat de sponsors nog eens zo'n evenement in Nederland willen financieren. Zeven jaar geleden was het echt Nederland tegen Rusland, toen ik de WK-finale van Goloebjeva verloor. Nu beseft de leek niet dat een Nederlandse damster uit Wit-Rusland wereldkampioene kan worden. Vier Nederlandse speelsters met een Sovjet-achtergrond op een WK is ook extreem.'
'Ik vrees dat hun aanwezigheid juist demotiverend werkt, ik zou me nog wel kunnen plaatsen voor een WK. Maar voor andere Nederlandse meisjes is een WK onhaalbaar geworden, omdat de kloof met dit viertal veel te groot is. Die zullen dus snel met dammen stoppen en dat kan nooit de bedoeling zijn.'
In de clubcompetitie bij het tafeltennis is het al een normaal beeld geworden. Chinese topspeelsters bestrijden voornamelijk elkaar, enkele Russinnen en een verdwaald, maar vooral kansloos Nederlands talent. Hendrikus Velzing, voorzitter van Europa Cup-winnaar De Treffers: 'Van mij mag ook het Nederlandse vrouwenteam morgen uit drie Chinezen bestaan, dan hebben we tenminste een ploeg die voor positieve publiciteit zorgt.
'Nu is tafeltennis in Nederland op sterven na dood, want de huidige internationals Creemers, Nouwen en Van Ulsen maken geen progressie. Ik heb me tijdens de Open Duitse kampioenschappen kapot geërgerd aan de Nederlandse mentaliteit. Coaches en spelers zaten lamlendig op de tribunes, ze trainden niet samen en deden geen fatsoenlijke warming-up.'
'Ik schaamde me zo voor dat amateurisme dat ik mijn oranje-shirt meteen heb uitgedaan. Ik mag dan een boertje uit Drenthe zijn, ik zet mijn woorden nog wel in de juiste volgorde. Als lid van de bondsraad heb ik het NTTB-bestuur gevraagd of het geld voor de topsport goed wordt besteed.
'Die indruk kreeg ik ook niet tijdens het olympisch kwalificatietoernooi in Luxemburg. Ik vond het belachelijk dat Trinko Keen op het belangrijkste toernooi van het jaar werd gecoacht door zijn maatje Danny Heister, terwijl de bondscoach op de tribune zat. Moeten wij dan zeuren over Chinese speelsters in Nederland als we zelf niks presteren?'
Een mailtje aan Jaap
de Hoop Scheffer en Kamerlid
Jan Rijpstra als gids bij een
ondoorzichtige procedure.
Zie de aanvraag tot naturalisatie van een buitenlandse sporter maar eens terug te vinden als die is begonnen aan een eindeloos lijkende rondgang langs diverse ministeries en de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND). Dan is het toch handig als KNAU-voorzitter Marin van Rooijen (CDA) even een mailtje kan sturen aan vriend en partijgenoot Jaap de Hoop Scheffer?
KNAU-directeur Kort: 'Een emigrant met een verblijfsvergunning moet vijf jaar wachten voor hij in aanmerking komt voor een Nederlands paspoort. Ben je met een Nederlander getrouwd, dan duurt het drie jaar en als je huwt met een Nederlandse prins is de naturalisatie in drie weken geregeld. Zo gaat het nu eenmaal. Om de procedure met Kiplagat te versnellen, was het handig om bepaalde contacten te hebben. Maar ik vind niet dat een topsporter meer rechten heeft dan een asielzoeker.'
Toen het dossier van Dong-Li onvindbaar leek, bracht VVD-kamerlid Jan Rijpstra uitkomst. De lobby van De Treffers had effect, maar Rijpstra, bij de liberalen al tien jaar belast met het immigratiebeleid, erkent dat netwerken tevens tot rechtsongelijkheid leidt.
'Juist nu de komst van buitenlandse sporters een vlucht dreigt te nemen, is de Nederlandse topsport gebaat bij een goede en heldere regelgeving', meent Rijpstra.
Zijn voorstel: 'Om een heldere procedure te creëeren, moet er één loket komen voor deze specifieke groep van topsporters. NOC*NSF zou een coördinerende rol kunnen spelen, die sportkoepel moet het belangrijkste aanspreekpunt voor de atleten zijn. Nu weet ook NOC*NSF vaak niet hoe het met bepaalde dossiers is gesteld.
'Ik kan als Kamerlid bij de IND nof wel achterhalen hoe ver de procedure is gevorderd. Eigenlijk is dat een verkeerde zaak. Maar vaak hebben bonden terecht het gevoel dat de aanvraag tot naturalisatie van een sporter in een zwarte doos is verdwenen.'
NOC*NSF-directeur Slot, relativerend: 'Ik schat dat het hooguit om vijf tot acht aanvragen per jaar gaat. Maar het huidige politieke klimaat laat een versoepeling van de regels niet toe en het is niet aan NOC*NSF om daar het voortouw in te nemen. Wij stellen ons terughoudend op.'
De Koninklijke Nederlandse Dambond zeker niet. Wedden dat voorzitter De Jong een glaasje wodka meedrinkt als Olga Kamyshleeva haar nieuwe vaderland de wereldtitel bezorgt? 'Ik prijs de dag dat de voormalige Sovjet-damsters hun opleiding en cultuur naar Nederland brachten, van mij mogen er meer volgen.'
Dit is het eerste deel van een serie.
Paspoort voor een medaille
Vier voormalige Sovjet-damsters vertegenwoordigen Nederland bij het WK in Zoutelande, de atletiekunie droomt van een olympische medaille voor de Keniaanse Kiplagat en Audina en Jie geven de badmintonsport kleur. Het buitenland verovert de Nederlandse topsport.
door Robèrt Misset
Veel fantasie is er niet meer voor nodig. Voor de verkiezing van Nederlandse sportvrouw van het jaar 2004 worden genomineerd: Olga Kamyshleeva (wereldkampioene dammen), Yao Jie (bronzen medaille badminton op de spelen van Athene) en Lornah Kiplagat (zilver op de 10 kilometer in Athene). Het zou de bekroning kunnen zijn van een buitenlandse staatsgreep in de Nederlandse topsport.
In het buitenland is het heel gewoon. Waar in bepaalde takken van sport de aanwas van jong talent stagneert, wordt in ruil voor een nieuwe nationaliteit flink met de geldbuidel gerammeld. Niet zo gek als de Nederlandse atleet Gert-Jan Liefers op de wereldranglijst zeven Kenianen voor zich moet dulden, die niet tegelijk voor hun vaderland kunnen uitkomen. Qatar haalde ze liefdevol binnen.
De actie import-Oranje heeft in Nederland vooralsnog een onschuldig karakter en staat bovendien haaks op het huidige vreemdelingenbeleid, waardoor 'Nederland voor atleten van buiten de EU nagenoeg is dichtgespijkerd', zoals NOC*NSF-directeur Geert Slot het formuleert.
Probeer een Chinese tafeltennisster maar eens aan een Nederlands paspoort te helpen. De Treffers uit Klazienaveen schakelde de burgemeester van Assen én VVD-Kamerlid Jan Rijpstra in om Dong Li op tijd als Nederlandse in de Europa Cup te kunnen laten spelen. 'Zonder netwerk ben je kansloos', ontdekte Henk Kort, technisch-directeur van de Koninklijke Nederlandse Atletiek Unie.
Een verkenning van een grijs gebied, waarin de ondoorzichtige regelgeving een ontmoedigend effect heeft en de bonden betwisten of buitenlandse toppers het Nederlandse talent stimuleren of juist frustreren.
Een Sovjet-invasie in Zoutelande,
een verrassend telefoontje
uit Rotterdam en een 'wereldwijf'
uit Kenia.
Je moet het even weten, maar Tanja Chub (Oekraïne), Vitalia Doumesh (Letland), Nina Hoekman-Jankovskaja (Oekraïne) en de Wit-Russische Olga Kamyshleeva spelen bij het WK in het Zeeuwse Zoutelande alle vier voor Nederland. Daarmee is de Koninklijke Nederlandse Dambond een 'trotse trendsetter' volgens voorzitter Ebbo de Jong.
'Ik kan geen betere stimulans bedenken voor het Nederlandse vrouwendammen dan een wereldkampioene uit eigen land. We zijn toch wereldburgers, maakt het in Europa zonder grenzen nog uit of onze WK-deelnemers uit de voormalige Sovjet-Unie komen? Deze vier vrouwen geven het dammen een nieuwe impuls.'
'Een wereldtitel voor Kamyshleeva zou tevens een sportieve revanche zijn op de belachelijke beslissing van NOC*NSF om het vrouwendammen niet langer als een A-sport te betitelen. Dat mag Erica Terpstra even uitleggen als ze de gouden medaille zondag aan Kamyshleeva kan uitreiken. Een van de argumenten was dat het vrouwendammen niet de historie en tradities had van het dammen bij de mannen. Nee, natuurlijk niet, maar juist bij de vrouwen groeit het aantal leden van de KNDB. Met dank aaan wereldtoppers als Kamyshleeva.'
Kwam dat even goed uit voor de Koninklijke Nederlandse Atletiek Unie dat de Keniaanse atlete Lornah Kiplagat in het huwelijk trad met een Nederlander? Zo kreeg de KNAU wel heel eenvoudig een potentiële medaillekandidaat voor de Spelen van Athene in de schoot geworpen. 'Een wereldtopper naturaliseren is de gemakkelijkste en de goedkoopste manier om een medaille te winnen', erkent rechnisch-directeur Kort.
Kiplagat is bovendien 'een wereldwijf met een geweldige uitstraling', zegt Kort. 'Die oranje kuif van Lornah tijdens de WK in Parijs was geen modegril, daarmee liet ze zien hoe trots ze is om voor Nederland uit te komen. Kiplagat is volkomen ingeburgerd, al heeft ze nog moeite met de taal. Toen ik zei dat we haar griepvirusje wel even de nek om zouden draaien, keek ze me angstig aan.'
Martijn van Dooremalen, technisch-directeur van de Nederlandse Badmintonbond (NBB) hoefde zes jaar geleden slechts de telefoon op te nemen om een revolutie te ontketenen in de Nederlandse vrouwenploeg. 'De komst van buitenlandse topspeelsters is puur toeval geweest. Ik werd in 1997 gevraagd naar Rotterdam te komen om een speelster te ontmoeten die graag voor Nederland wilde spelen.
'Tot mijn stomme verbazing zat ik plotseling tegenover Mia Audina, die bij de Spelen van Atlanta een zilveren medaille voor Indonesië had gewonnen. Ik vroeg nog of ze niet liever naar Denemarken wilde, omdat het badminton daar op een hoger niveau stond. Maar de NBB had het geluk dat Mia ging trouwen met een Rotterdammer van Surinaamse afkomst, ze wilde echt integreren in onze samenleving.
'Jaarlijks bieden diverse Maleisiërs en Indonesiërs zich voor veel geld bij ons aan om voor Nederland te spelen. Het betreft meestal spelers die op hun retour zijn en in Nederland nog een graantje hopen mee te pikken.
'De NBB gaat daar niet op in, ook al zouden we het geld hebben. De Chinese Yao Jie was wel een toegevoegde waarde voor het Nederlandse badminton. Als wereldtopper kwam ze bovendien in aanmerking voor een versnelde procedure om de Nederlandse nationaliteit te krijgen.'
Een noodkreet uit Rosmalen
over de Russische hegemonie
en een boertje uit Drenthe
met Chinese wijsheden.
Elfvoudig Nederlands kampioene dammen Karen van Lith wordt node gemist bij het WK in Zoutelande. De 37-jarige Brabantse voedt twee kinderen op en heeft even geen tijd voor haar sport. De noodkreet vanuit Rosmalen: 'Voor de uitstraling van het WK is het niet goed dat alle deelneemsters uit de voormalige Sovjet-Unie komen.
'Ik neem niet aan dat de sponsors nog eens zo'n evenement in Nederland willen financieren. Zeven jaar geleden was het echt Nederland tegen Rusland, toen ik de WK-finale van Goloebjeva verloor. Nu beseft de leek niet dat een Nederlandse damster uit Wit-Rusland wereldkampioene kan worden. Vier Nederlandse speelsters met een Sovjet-achtergrond op een WK is ook extreem.'
'Ik vrees dat hun aanwezigheid juist demotiverend werkt, ik zou me nog wel kunnen plaatsen voor een WK. Maar voor andere Nederlandse meisjes is een WK onhaalbaar geworden, omdat de kloof met dit viertal veel te groot is. Die zullen dus snel met dammen stoppen en dat kan nooit de bedoeling zijn.'
In de clubcompetitie bij het tafeltennis is het al een normaal beeld geworden. Chinese topspeelsters bestrijden voornamelijk elkaar, enkele Russinnen en een verdwaald, maar vooral kansloos Nederlands talent. Hendrikus Velzing, voorzitter van Europa Cup-winnaar De Treffers: 'Van mij mag ook het Nederlandse vrouwenteam morgen uit drie Chinezen bestaan, dan hebben we tenminste een ploeg die voor positieve publiciteit zorgt.
'Nu is tafeltennis in Nederland op sterven na dood, want de huidige internationals Creemers, Nouwen en Van Ulsen maken geen progressie. Ik heb me tijdens de Open Duitse kampioenschappen kapot geërgerd aan de Nederlandse mentaliteit. Coaches en spelers zaten lamlendig op de tribunes, ze trainden niet samen en deden geen fatsoenlijke warming-up.'
'Ik schaamde me zo voor dat amateurisme dat ik mijn oranje-shirt meteen heb uitgedaan. Ik mag dan een boertje uit Drenthe zijn, ik zet mijn woorden nog wel in de juiste volgorde. Als lid van de bondsraad heb ik het NTTB-bestuur gevraagd of het geld voor de topsport goed wordt besteed.
'Die indruk kreeg ik ook niet tijdens het olympisch kwalificatietoernooi in Luxemburg. Ik vond het belachelijk dat Trinko Keen op het belangrijkste toernooi van het jaar werd gecoacht door zijn maatje Danny Heister, terwijl de bondscoach op de tribune zat. Moeten wij dan zeuren over Chinese speelsters in Nederland als we zelf niks presteren?'
Een mailtje aan Jaap
de Hoop Scheffer en Kamerlid
Jan Rijpstra als gids bij een
ondoorzichtige procedure.
Zie de aanvraag tot naturalisatie van een buitenlandse sporter maar eens terug te vinden als die is begonnen aan een eindeloos lijkende rondgang langs diverse ministeries en de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND). Dan is het toch handig als KNAU-voorzitter Marin van Rooijen (CDA) even een mailtje kan sturen aan vriend en partijgenoot Jaap de Hoop Scheffer?
KNAU-directeur Kort: 'Een emigrant met een verblijfsvergunning moet vijf jaar wachten voor hij in aanmerking komt voor een Nederlands paspoort. Ben je met een Nederlander getrouwd, dan duurt het drie jaar en als je huwt met een Nederlandse prins is de naturalisatie in drie weken geregeld. Zo gaat het nu eenmaal. Om de procedure met Kiplagat te versnellen, was het handig om bepaalde contacten te hebben. Maar ik vind niet dat een topsporter meer rechten heeft dan een asielzoeker.'
Toen het dossier van Dong-Li onvindbaar leek, bracht VVD-kamerlid Jan Rijpstra uitkomst. De lobby van De Treffers had effect, maar Rijpstra, bij de liberalen al tien jaar belast met het immigratiebeleid, erkent dat netwerken tevens tot rechtsongelijkheid leidt.
'Juist nu de komst van buitenlandse sporters een vlucht dreigt te nemen, is de Nederlandse topsport gebaat bij een goede en heldere regelgeving', meent Rijpstra.
Zijn voorstel: 'Om een heldere procedure te creëeren, moet er één loket komen voor deze specifieke groep van topsporters. NOC*NSF zou een coördinerende rol kunnen spelen, die sportkoepel moet het belangrijkste aanspreekpunt voor de atleten zijn. Nu weet ook NOC*NSF vaak niet hoe het met bepaalde dossiers is gesteld.
'Ik kan als Kamerlid bij de IND nof wel achterhalen hoe ver de procedure is gevorderd. Eigenlijk is dat een verkeerde zaak. Maar vaak hebben bonden terecht het gevoel dat de aanvraag tot naturalisatie van een sporter in een zwarte doos is verdwenen.'
NOC*NSF-directeur Slot, relativerend: 'Ik schat dat het hooguit om vijf tot acht aanvragen per jaar gaat. Maar het huidige politieke klimaat laat een versoepeling van de regels niet toe en het is niet aan NOC*NSF om daar het voortouw in te nemen. Wij stellen ons terughoudend op.'
De Koninklijke Nederlandse Dambond zeker niet. Wedden dat voorzitter De Jong een glaasje wodka meedrinkt als Olga Kamyshleeva haar nieuwe vaderland de wereldtitel bezorgt? 'Ik prijs de dag dat de voormalige Sovjet-damsters hun opleiding en cultuur naar Nederland brachten, van mij mogen er meer volgen.'
Dit is het eerste deel van een serie.
-
Hanco Elenbaas
- Posts: 18872
- Joined: Tue Apr 22, 2003 14:49
Re: de Volkskrant, 6 december 2003
Uitstekend PR-werk van Ebbo de Jong!Ebbo de Jong in de Volkskrant wrote: Je moet het even weten, maar Tanja Chub (Oekraïne), Vitalia Doumesh (Letland), Nina Hoekman-Jankovskaja (Oekraïne) en de Wit-Russische Olga Kamyshleeva spelen bij het WK in het Zeeuwse Zoutelande alle vier voor Nederland. Daarmee is de Koninklijke Nederlandse Dambond een 'trotse trendsetter' volgens voorzitter Ebbo de Jong.
'Ik kan geen betere stimulans bedenken voor het Nederlandse vrouwendammen dan een wereldkampioene uit eigen land. We zijn toch wereldburgers, maakt het in Europa zonder grenzen nog uit of onze WK-deelnemers uit de voormalige Sovjet-Unie komen? Deze vier vrouwen geven het dammen een nieuwe impuls.'
'Een wereldtitel voor Kamyshleeva zou tevens een sportieve revanche zijn op de belachelijke beslissing van NOC*NSF om het vrouwendammen niet langer als een A-sport te betitelen. Dat mag Erica Terpstra even uitleggen als ze de gouden medaille zondag aan Kamyshleeva kan uitreiken. Een van de argumenten was dat het vrouwendammen niet de historie en tradities had van het dammen bij de mannen. Nee, natuurlijk niet, maar juist bij de vrouwen groeit het aantal leden van de KNDB. Met dank aan wereldtoppers als Kamyshleeva.'
Wedden dat voorzitter De Jong een glaasje wodka meedrinkt als Olga Kamyshleeva haar nieuwe vaderland de wereldtitel bezorgt? 'Ik prijs de dag dat de voormalige Sovjet-damsters hun opleiding en cultuur naar Nederland brachten, van mij mogen er meer volgen.'
-
Jan Pieter
- Posts: 2432
- Joined: Sat Sep 27, 2003 05:37
- Real name: Jan Pieter Drost
Re: de Volkskrant, 6 december 2003
Je 'vergeet' de bijdrage van Karen van Lith in hetzelfde artikel:Hanco Elenbaas wrote:Uitstekend PR-werk van Ebbo de Jong!
Ik neem niet aan dat de sponsors nog eens zo'n evenement in Nederland willen financieren. Zeven jaar geleden was het echt Nederland tegen Rusland, toen ik de finale van Goloebjeva verloor. ... Ik vrees dat hun aanwezigheid juist demotiverend werkt, ik zou me nog wel kunnen plaatsen voor een WK. Maar voor de andere Nederlandse meisjes is een WK onhaalbaar geworden, omdat de kloof met dit viertal te groot is. Die zullen dus snel met dammen stoppen en dat kan nooit de bedoeling zijn.
Dat lijkt me een heel wat realistischer geluid dan de tsjakka-retoriek van Ebbo.
-
Hanco Elenbaas
- Posts: 18872
- Joined: Tue Apr 22, 2003 14:49
Re: de Volkskrant, 6 december 2003
Nog één puntje Jan en Olga is Wereldkampioen! Uitstekende propaganda voor het dammen. Geen in Nederland geboren damster is/was in staat de wereldtitel naar Nederland te halen. Dat is jammer, ook voor de zure Karen van Lith, maar spijtig genoeg heel waar. We mogen dus blij zijn dat Olga Kamyshleeva wel sterk genoeg is om wereldkampioene te worden.Jan Pieter wrote:Je 'vergeet' de bijdrage van Karen van Lith in hetzelfde artikel:Hanco Elenbaas wrote:Uitstekend PR-werk van Ebbo de Jong!
Ik neem niet aan dat de sponsors nog eens zo'n evenement in Nederland willen financieren. Zeven jaar geleden was het echt Nederland tegen Rusland, toen ik de finale van Goloebjeva verloor. ... Ik vrees dat hun aanwezigheid juist demotiverend werkt, ik zou me nog wel kunnen plaatsen voor een WK. Maar voor de andere Nederlandse meisjes is een WK onhaalbaar geworden, omdat de kloof met dit viertal te groot is. Die zullen dus snel met dammen stoppen en dat kan nooit de bedoeling zijn.
Dat lijkt me een heel wat realistischer geluid dan de tsjakka-retoriek van Ebbo.
Nina Hoekman is al enkele jaren bondstrainer. De ex-USSR-damesdammers kunnen de autochtonen hier nog wel het een en ander bijbrengen en zo het peil op een hoger niveau brengen.
Ebbo de Jong probeert mensen als jij er terecht aan te herinneren dat wij wereldburgers zijn. Dat die gedachte jou niet aanspreekt is erg jammer voor je, maar Ebbo daarom maar met Emile Ratelband te vergelijken is beledigend.
Ik voorzie dat de wereldtitel van Olga veel positieve invloed kan hebben.
Ik hoop dat dammen de komende jaren een ontwikkeling mag doormaken als Bridge in de jaren zeventig en tachtig. Het zou heel prettig zijn als er op een gegeven moment net zo veel vrouwen dammen als mannen.
Een ander belangrijk citaat uit het Volkskrantverhaal is van Hendrikus Velzing, voorzitter van de Drenthse tafeltennisvereniging De Treffers:
"Moeten wij dan zeuren over Chinese speelsters in Nederland als we zelf niks presteren?"
-
Hanco Elenbaas
- Posts: 18872
- Joined: Tue Apr 22, 2003 14:49
de Volkskrant, 6 december 2003
Dammen: Remise voor Kamyshleeva op WK
ZOUTELANDE (ANP) - De beslissing van het WK dammen in Zoutelande valt op de laatste dag. De Nederlandse titelkandidate Olga Kamyshleeva speelde in de twaalfde ronde remise tegen de Russin Irina Platonova.
Kamyshleeva behield haar voorsprong van twee punten op de naaste concurentes, die zaterdag evenmin tot winst kwamen. De Oekraïnse Olga Baltatsji kon het evenwicht in de partij tegen de onttroonde wereldkampioene Tamara Tansykkoetsina niet in haar voordeel verstoren. De Letse Zoja Goloebjeva deelde de punten met Irina Pasjkevitsj uit Wit-Rusland.
Nina Hoekman klom naar de achtste plaats door hekkensluitster Anita Seppa uit Estland te verslaan.
ZOUTELANDE (ANP) - De beslissing van het WK dammen in Zoutelande valt op de laatste dag. De Nederlandse titelkandidate Olga Kamyshleeva speelde in de twaalfde ronde remise tegen de Russin Irina Platonova.
Kamyshleeva behield haar voorsprong van twee punten op de naaste concurentes, die zaterdag evenmin tot winst kwamen. De Oekraïnse Olga Baltatsji kon het evenwicht in de partij tegen de onttroonde wereldkampioene Tamara Tansykkoetsina niet in haar voordeel verstoren. De Letse Zoja Goloebjeva deelde de punten met Irina Pasjkevitsj uit Wit-Rusland.
Nina Hoekman klom naar de achtste plaats door hekkensluitster Anita Seppa uit Estland te verslaan.
-
Eric van Dusseldorp
- Posts: 4245
- Joined: Tue Sep 30, 2003 22:11
Wat een défaitistisch gebeuzel van Karen van Lith, als ze het echt zo heeft gezegd: "Ik neem niet aan dat de sponsors nog eens zo'n evenement in Nederland willen financieren." Kom kom, het huidige WK is toch ook rondgekomen met de sponsoring, in de voorwetenschap dat er uitsluitend ex-Sowjetdamsters aan zouden deelnemen? Waarom zou dat over twee jaar niet opnieuw kunnen? Of is de wens de vader van de gedachte?
Olga Kamyshleeva is genaturaliseerd tot Nederlandse is ze is daarmee net zo Nederlands als Erna Wanders of Barbara Graas. Als zij wereldkampioene wordt gaat bij mij net zo goed de oranje vlag uit als wanneer een 'etnische' Nederlandse dat resultaat bereikt. (Nou ja, ik heb geen vlag.) We doen niet aan halve, driekwart of tachtigprocent-Nederlanders, dat kun je mensen niet aandoen.
Het betoog van KvL doet me denken aan dat van een andere dame; die stopte met dammen omdat ze toch geen kans maakte tegen landgenotes van buitenlandse afkomst. Gewoon meer gaan trainen en beter gaan dammen, dames, en niet zeuren.
Het is goed voor het Nederlandse dammen als Olga wereldkampioene wordt. Ze zal ongetwijfeld in praatprogramma's als Barend en van Dorp worden uitgenodigd en ik twijfel er niet aan dat ze met haar aardige uitstraling onze getormenteerde damsport weer een positieve 'Schwung' kan geven.
Maar ze is nog geen wereldkampioene, morgen moet het gebeuren. Om toch politiek incorrect te eindigen (voor mij nooit zo'n probleem): het blijven vrouwen dus je weet het maar nooit.
Olga Kamyshleeva is genaturaliseerd tot Nederlandse is ze is daarmee net zo Nederlands als Erna Wanders of Barbara Graas. Als zij wereldkampioene wordt gaat bij mij net zo goed de oranje vlag uit als wanneer een 'etnische' Nederlandse dat resultaat bereikt. (Nou ja, ik heb geen vlag.) We doen niet aan halve, driekwart of tachtigprocent-Nederlanders, dat kun je mensen niet aandoen.
Het betoog van KvL doet me denken aan dat van een andere dame; die stopte met dammen omdat ze toch geen kans maakte tegen landgenotes van buitenlandse afkomst. Gewoon meer gaan trainen en beter gaan dammen, dames, en niet zeuren.
Het is goed voor het Nederlandse dammen als Olga wereldkampioene wordt. Ze zal ongetwijfeld in praatprogramma's als Barend en van Dorp worden uitgenodigd en ik twijfel er niet aan dat ze met haar aardige uitstraling onze getormenteerde damsport weer een positieve 'Schwung' kan geven.
Maar ze is nog geen wereldkampioene, morgen moet het gebeuren. Om toch politiek incorrect te eindigen (voor mij nooit zo'n probleem): het blijven vrouwen dus je weet het maar nooit.
-
Hanco Elenbaas
- Posts: 18872
- Joined: Tue Apr 22, 2003 14:49
BN/De Stem, 6 december 2003
Kamyshleeva de nieuwe tsarina van de schijven
Door Roel Wiche
Zaterdag 6 december 2003 - ZOUTELANDE – Straks zal er weer een grote teddybeer liggen, op haar toetsenbord. En een fles champagne. Volgestopt met chocola. „Want daar ben ik helemaal gek op.“
Toen Olga Kamyshleeva (30) drie weken geleden haar eerste Nederlandse titel dammen greep, sloegen haar collega's van het computerbedrijf in Brunssum vrolijk op tilt. De kampioene vond haar bureau niet meer terug. Begraven onder de cadeaus. Ze durft niet aan een reprise te denken.
„Stop alsjeblieft! Het toernooi is nog niet voorbij.“ Olga wrijft de slaap uit haar ogen. Ze is moe, na weer een bloedstollende partij. Doodmoe. Buiten gieren zilte windvlagen door de duinen van Zoutelande. Binnen, in het Beach Hotel, herleeft de geest van Anton Pieck.
Brede eikenhouten tafels, koppige citroenbrandewijn en Zeeuws erfgoed aan de muur. Het kleine zaaltje, waar de veertien sterkste damsters ter wereld zich dagelijks opsluiten, is bijna verlaten. De arbiter kijkt met glazen ogen naar de laatste, schier oneindige tweekamp. De notatievelletjes zijn keurig gestapeld. Bovenop: Olga Kamyshleeva-Tatyana Teterina: 2-0.
Het is donderdagavond en de climax van het WK dammen nadert. De koploopster heeft geluk gehad vandaag. Teterina's harde schijf crashte toen ze de winnende combinatie op het bord wilde toveren.
Kamyshleeva zag haar woedend weghollen, met klapperende deuren. Maar, zo bezweert ze, de dames kennen geen koude oorlog. Geen dodelijke grimassen en hypnotiseurs in de zaal, zoals bij het schaken. Sterker nog: straks brengt ze de hele denktank, uiteraard vooral Oost-Europees, naar Middelburg. Voor een uurtje shoppen.
Iets wat in haar geboorteland, Belarus, pure luxe is. „Na de val van het IJzeren Gordijn is alles hard achteruit gegaan. Mensen verdienen nauwelijks honderd, tweehonderd euro per maand. Met een pensioen beur je vijftig euro.
Kun je niet eens kleren van betalen." Haar garderobe - zwarte trui, veelkleurige broekspijpen - koopt ze nu in Nederland. In 1996 liet ze haar ouders, zus en hartsvriendin Rita achter in Minsk. Onweerstaanbaar gedreven door de liefde. Vier jaar eerder had ze bij een toernooi in de Wit-Russische hoofdstad een dammer uit Kerkrade getroffen. Brion Koullen. Olga viel als een blok. „Soms word je verliefd.
Maar ik was stapelverliefd.“ Toen ze haar universitaire studie (robottechnieken) af had, trok ze naar het Westen. Samen een rijtjeshuis in Heerlen. Geluk in de liefde, geluk in het werk en nu ook volop geluk met haar grote gave, dammen.
Ze heeft de Nederlandse nationaliteit aangenomen en spreekt zowaar met een bronsgroene tongval. Als een cycloon raast de import-Heerlense over de damborden. Het winstpercentage is angstaanjagend: 87 procent. En dat in een denksport waar de remisemarge zo hoog is dat er allerlei trucs worden uitgehaald om de partijen interessanter te maken. Bij Olga is dat niet nodig. Gracieuze combinaties, ingenieuze strategieën en razendsnel spel: de Tovenares van Minsk is niet te stuiten. Het Nederlandse Kampioenschap, een loodzwaar meerkamp vol immigranten uit Letland, Oekraïne en Rusland, was begin november een geslaagde prelude. En nu dendert ze onweerstaanbaar op de wereldtitel af. Met een straatlengte voorsprong gaat ze, doodvermoeid, het slotweekeinde in.
Het naderende succes houdt haar op de been. Straks ligt die teddybeer weer op haar toetsenbord, in Brunssum. Een fles champagne, volgestopt met chocolade. En een dikke klapzoen van haar stille kracht, Brion. Olga, de wereldkampioene. „Stop! Ik durf er niet aan te denken.“
Door Roel Wiche
Zaterdag 6 december 2003 - ZOUTELANDE – Straks zal er weer een grote teddybeer liggen, op haar toetsenbord. En een fles champagne. Volgestopt met chocola. „Want daar ben ik helemaal gek op.“
Toen Olga Kamyshleeva (30) drie weken geleden haar eerste Nederlandse titel dammen greep, sloegen haar collega's van het computerbedrijf in Brunssum vrolijk op tilt. De kampioene vond haar bureau niet meer terug. Begraven onder de cadeaus. Ze durft niet aan een reprise te denken.
„Stop alsjeblieft! Het toernooi is nog niet voorbij.“ Olga wrijft de slaap uit haar ogen. Ze is moe, na weer een bloedstollende partij. Doodmoe. Buiten gieren zilte windvlagen door de duinen van Zoutelande. Binnen, in het Beach Hotel, herleeft de geest van Anton Pieck.
Brede eikenhouten tafels, koppige citroenbrandewijn en Zeeuws erfgoed aan de muur. Het kleine zaaltje, waar de veertien sterkste damsters ter wereld zich dagelijks opsluiten, is bijna verlaten. De arbiter kijkt met glazen ogen naar de laatste, schier oneindige tweekamp. De notatievelletjes zijn keurig gestapeld. Bovenop: Olga Kamyshleeva-Tatyana Teterina: 2-0.
Het is donderdagavond en de climax van het WK dammen nadert. De koploopster heeft geluk gehad vandaag. Teterina's harde schijf crashte toen ze de winnende combinatie op het bord wilde toveren.
Kamyshleeva zag haar woedend weghollen, met klapperende deuren. Maar, zo bezweert ze, de dames kennen geen koude oorlog. Geen dodelijke grimassen en hypnotiseurs in de zaal, zoals bij het schaken. Sterker nog: straks brengt ze de hele denktank, uiteraard vooral Oost-Europees, naar Middelburg. Voor een uurtje shoppen.
Iets wat in haar geboorteland, Belarus, pure luxe is. „Na de val van het IJzeren Gordijn is alles hard achteruit gegaan. Mensen verdienen nauwelijks honderd, tweehonderd euro per maand. Met een pensioen beur je vijftig euro.
Kun je niet eens kleren van betalen." Haar garderobe - zwarte trui, veelkleurige broekspijpen - koopt ze nu in Nederland. In 1996 liet ze haar ouders, zus en hartsvriendin Rita achter in Minsk. Onweerstaanbaar gedreven door de liefde. Vier jaar eerder had ze bij een toernooi in de Wit-Russische hoofdstad een dammer uit Kerkrade getroffen. Brion Koullen. Olga viel als een blok. „Soms word je verliefd.
Maar ik was stapelverliefd.“ Toen ze haar universitaire studie (robottechnieken) af had, trok ze naar het Westen. Samen een rijtjeshuis in Heerlen. Geluk in de liefde, geluk in het werk en nu ook volop geluk met haar grote gave, dammen.
Ze heeft de Nederlandse nationaliteit aangenomen en spreekt zowaar met een bronsgroene tongval. Als een cycloon raast de import-Heerlense over de damborden. Het winstpercentage is angstaanjagend: 87 procent. En dat in een denksport waar de remisemarge zo hoog is dat er allerlei trucs worden uitgehaald om de partijen interessanter te maken. Bij Olga is dat niet nodig. Gracieuze combinaties, ingenieuze strategieën en razendsnel spel: de Tovenares van Minsk is niet te stuiten. Het Nederlandse Kampioenschap, een loodzwaar meerkamp vol immigranten uit Letland, Oekraïne en Rusland, was begin november een geslaagde prelude. En nu dendert ze onweerstaanbaar op de wereldtitel af. Met een straatlengte voorsprong gaat ze, doodvermoeid, het slotweekeinde in.
Het naderende succes houdt haar op de been. Straks ligt die teddybeer weer op haar toetsenbord, in Brunssum. Een fles champagne, volgestopt met chocolade. En een dikke klapzoen van haar stille kracht, Brion. Olga, de wereldkampioene. „Stop! Ik durf er niet aan te denken.“
-
Hanco Elenbaas
- Posts: 18872
- Joined: Tue Apr 22, 2003 14:49
Dagblad De Limburger, 6 december 2003
Tsarina van de schijven
Roel Wiche
Warme passie lokte haar naar Heerlen, koele denkkracht naar het allerhoogste. Olga Kamyshleeva, rekenwonder met Wit-Russische roots, reikt dit weekeinde naar haar eerste wereldtitel dammen. Met dank aan levensgezel Brion, stille kracht op de achtergrond. ,,Liefde zonder dammen, ik kan het me niet voorstellen.''
Straks zal er weer een grote teddybeer liggen, op haar toetsenbord. En een fles champagne. Volgestopt met chocola. ,,Want daar ben ik helemaal gek op.'' Toen Olga Kamyshleeva (30) drie weken geleden haar eerste Nederlandse titel greep, sloegen haar collega's van het computerbedrijf in Brunssum vrolijk op tilt. De kampioene vond haar bureau niet meer terug. Begraven onder de cadeaus. Ze durft niet aan een reprise te denken. ,,Stop alsjeblieft! Het toernooi is nog niet voorbij.''
Olga wrijft de slaap uit haar ogen. Ze is moe, na weer een bloedstollende partij. Doodmoe. Buiten gieren zilte windvlagen door de duinen van Zoutelande. Binnen, in het Beach Hotel, herleeft de geest van Anton Pieck. Brede eikenhouten tafels, koppige citroenbrandewijn en Zeeuws erfgoed aan de muur. Het kleine zaaltje, waar de veertien sterkste damsters ter wereld zich dagelijks opsluiten, is bijna verlaten. De arbiter kijkt met glazen ogen naar de laatste, schier oneindige tweekamp. De notatievelletjes zijn keurig gestapeld. Bovenop: Olga Kamyshleeva-Tatyana Teterina: 2-0.
Het is donderdagavond en de climax van het WK dammen nadert. De koploopster heeft geluk gehad vandaag. Teterina's harde schijf crashte toen ze de winnende combinatie op het bord wilde toveren. Kamyshleeva zag haar woedend weghollen, met klapperende deuren. Maar, zo bezweert ze, de dames kennen geen koude oorlog. Geen dodelijke grimassen en hypnotiseurs in de zaal, zoals bij het schaken. Sterker nog: straks brengt ze de hele denktank, uiteraard vooral Oost-Europees, naar Middelburg. Voor een uurtje shoppen. Iets wat in haar geboorteland, Belarus, pure luxe is. ,,Na de val van het IJzeren Gordijn is alles hard achteruit gegaan. Mensen verdienen nauwelijks honderd, tweehonderd euro per maand. Met een pensioen beur je vijftig euro. Kun je niet eens kleren van betalen.''
Haar garderobe - zwarte trui, veelkleurige broekspijpen - koopt ze nu in Nederland. In 1996 liet ze haar ouders, zus en hartsvriendin Rita achter in Minsk. Onweerstaanbaar gedreven door de liefde. Vier jaar eerder had ze bij een toernooi in de Wit-Russische hoofdstad een dammer uit Kerkrade getroffen. Brion Koullen. Olga viel als een blok. ,,Soms word je verliefd. Maar ik was stapelverliefd.''
Lange brieven en de telefoon hielden de vlinders levend. Toen ze haar universitaire studie (robottechnieken) af had, trok ze naar het Westen. Samen een rijtjeshuis in de Heerlense wijk Nieuw-Husken. Geluk in de liefde, geluk in het werk (drie dagen per week duikt ze in computersystemen) en nu ook volop geluk met haar grote gave, dammen. Maar, zo bekent ze, de heimwee heeft vaak geknaagd. Heimwee naar de gastvrijheid van Wit-Rusland, waar je nog zomaar bij vrienden kan binnenvallen en mag aanschuiven aan tafel. ,,Nederland is een mooi land. Alles is clean, schoon. Maar de maatschappij is zo prestatiegericht. Alles moet worden gepland. Je kunt nooit gewoon op bezoek komen, moet altijd een afspraak maken. Daar moest ik ontzettend aan wennen.'' De cultuurschok is inmiddels verwerkt. ,,We leerden vroeger een mooi spreekwoord. 'Je houdt van het land waar je woont'. Zo voel ik het nu.''
Wat heet! Kamyshleeva heeft de Nederlandse nationaliteit aangenomen en spreekt zowaar met een bronsgroene tongval. Ongetwijfeld de invloed van haar levensgezel, waarmee ze onafscheidelijk door de zwart-witte coulissen zwerft. Olga en Brion dammen in de gruwelijk sterke Nederlandse competitie voor het Geleense bastion De Vaste Zet, in het Limburgse circuit bij Roderland in Kerkrade en stropen samen het ene na het andere toernooi af. Niet gek dat thuis de schijven in de doos blijven. Al kleurt de gedeelde passie het leven overal. ,,Dammen is meer dan een hobby. Dammen is een eigen wereld. Zonder die wereld had ik het hier nooit gered. Ik kan me ook geen liefde zonder dammen voorstellen. Dan zit je toch op een compleet andere golflengte.''
Hormonen in overvloed tussen de schijven. De aanstaande wereldkampioene - 'hou op!' - is bepaald niet de enige die betoverd werd. In Zoutelande zweet de ex-Oekraïnse Nina Jankovskaja, alias Nina Hoekman, hoogzwanger achter de borden. Even verderop Elena Milshina. Getrouwd met, de naam verraadt het al, de sterke Russische grootmeester Milshin. En het Geleense Vaste Zet kent zijn eigen idylle: Eva en Ronald Schalley. Pools-Belgisch geluk.
Vreemd genoeg houdt de traditie mannen en vrouwen in de arena gescheiden. Tenminste, als het echt om de knikkers gaat. Terwijl in de competitie en toernooien iedereen tegen iedereen kan spelen, zijn er nog steeds twee aparte WK's. Waarmee een intrigerende vraag onbeantwoord blijft: zijn ook hier mannen, zoals bij vrijwel alle sporten, sterker dan vrouwen? Olga Kamyshleeva durft nergens op te gokken. ,,Er zijn daarover al zoveel studies gemaakt. Mannen lijken sterker. Maar op de 100.000 mannen dammen slechts 1000 vrouwen. Dat vertekent het beeld. Mannen zijn rationeler, ook achter het bord. Vrouwen emotioneler. Maar dat hoeft niets te zeggen over de denkkracht.''
Rationeel of emotioneel, de harde werkelijkheid is voor iedereen gelijk. Dammers én damsters moeten knokken voor hun status van topsporter, ook in een toonaangevende natie als Nederland. De vrouwen dreigen zelfs de A-status (eigen auto, basissalaris) in 2004 te verliezen. Slechts de echte kanonnen kunnen zonder een bijbaantje overleven. Of moeten, zoals veel Oostblok-profs, waanzinnige capriolen uithalen om rond te komen.
Olga kent de verhalen. Over Russische brooddammers die vijftig tot zestig uur in een gammele bus zitten om in de Nederlandse competitie een paar honderd euro bij elkaar te schuiven. Pavel Sjatsjov bijvoorbeeld, haar ondoorgrondelijke stadgenoot die maandelijks een wereldreis maakt langs treiterende douaniers, corrupte agenten en Poolse maffioso. Of kameraad Andrei Kalmakov, die drie jaar geleden een overrompelend debuut maakte voor De Vaste Zet. Het Russische meesterbrein werd na zijn odyssee verdwaald van een Kerkraads trottoir geplukt, na een spoedtelefoontje van de politie. Toch blijft de Oost-Europese invasie even massaal al altijd. ,,Vind je het gek? Ze kunnen hier in één partij een maandloon verdienen. Het is voor Nederlanders een habbekrats, voor een Rus, Wit-Rus of een dammer uit de Oekraïne een compleet salaris. Het leven wordt daar steeds duurder. Alles uit het Westen wordt zomaar geïmporteerd.''
Zelf hoeft ze niet meer te sappelen. Zeker niet nu ze bezig is aan het sterkste seizoen uit haar carrière. Als een cycloon raast de import-Heerlense over de damborden. Het winstpercentage is angstaanjagend: 87 procent. En dat in een denksport waar de remisemarge zo hoog is dat er allerlei trucs (puntensysteem) worden uitgehaald om de partijen interessanter te maken. Bij Olga is dat niet nodig. Gracieuze combinaties, ingenieuze strategieën en razendsnel spel: de Tovenares van Minsk is niet te stuiten.
Het Nederlandse Kampioenschap, een loodzware meerkamp vol immigranten uit Letland, Oekraïne en Rusland, was begin november een geslaagde prelude. En nu dendert ze onweerstaanbaar op de wereldtitel af. Met een straatlengte voorsprong gaat ze het slotweekeinde in. Voor niemand bang. Behalve voor zichzelf. ,,Ik ben doodvermoeid. Tussen het NK en WK heb ik nauwelijks rust gehad. En bijna al die partijen zijn slopend.''
Het naderende succes houdt haar op de been. Straks ligt die teddybeer weer op haar toetsenbord, in Brunssum. Een fles champagne, volgestopt met chocolade. En een dikke klapzoen van haar stille kracht, Brion. Olga, de wereldkampioene. ,,Stop! Ik durf er niet aan te denken.''
Roel Wiche
Warme passie lokte haar naar Heerlen, koele denkkracht naar het allerhoogste. Olga Kamyshleeva, rekenwonder met Wit-Russische roots, reikt dit weekeinde naar haar eerste wereldtitel dammen. Met dank aan levensgezel Brion, stille kracht op de achtergrond. ,,Liefde zonder dammen, ik kan het me niet voorstellen.''
Straks zal er weer een grote teddybeer liggen, op haar toetsenbord. En een fles champagne. Volgestopt met chocola. ,,Want daar ben ik helemaal gek op.'' Toen Olga Kamyshleeva (30) drie weken geleden haar eerste Nederlandse titel greep, sloegen haar collega's van het computerbedrijf in Brunssum vrolijk op tilt. De kampioene vond haar bureau niet meer terug. Begraven onder de cadeaus. Ze durft niet aan een reprise te denken. ,,Stop alsjeblieft! Het toernooi is nog niet voorbij.''
Olga wrijft de slaap uit haar ogen. Ze is moe, na weer een bloedstollende partij. Doodmoe. Buiten gieren zilte windvlagen door de duinen van Zoutelande. Binnen, in het Beach Hotel, herleeft de geest van Anton Pieck. Brede eikenhouten tafels, koppige citroenbrandewijn en Zeeuws erfgoed aan de muur. Het kleine zaaltje, waar de veertien sterkste damsters ter wereld zich dagelijks opsluiten, is bijna verlaten. De arbiter kijkt met glazen ogen naar de laatste, schier oneindige tweekamp. De notatievelletjes zijn keurig gestapeld. Bovenop: Olga Kamyshleeva-Tatyana Teterina: 2-0.
Het is donderdagavond en de climax van het WK dammen nadert. De koploopster heeft geluk gehad vandaag. Teterina's harde schijf crashte toen ze de winnende combinatie op het bord wilde toveren. Kamyshleeva zag haar woedend weghollen, met klapperende deuren. Maar, zo bezweert ze, de dames kennen geen koude oorlog. Geen dodelijke grimassen en hypnotiseurs in de zaal, zoals bij het schaken. Sterker nog: straks brengt ze de hele denktank, uiteraard vooral Oost-Europees, naar Middelburg. Voor een uurtje shoppen. Iets wat in haar geboorteland, Belarus, pure luxe is. ,,Na de val van het IJzeren Gordijn is alles hard achteruit gegaan. Mensen verdienen nauwelijks honderd, tweehonderd euro per maand. Met een pensioen beur je vijftig euro. Kun je niet eens kleren van betalen.''
Haar garderobe - zwarte trui, veelkleurige broekspijpen - koopt ze nu in Nederland. In 1996 liet ze haar ouders, zus en hartsvriendin Rita achter in Minsk. Onweerstaanbaar gedreven door de liefde. Vier jaar eerder had ze bij een toernooi in de Wit-Russische hoofdstad een dammer uit Kerkrade getroffen. Brion Koullen. Olga viel als een blok. ,,Soms word je verliefd. Maar ik was stapelverliefd.''
Lange brieven en de telefoon hielden de vlinders levend. Toen ze haar universitaire studie (robottechnieken) af had, trok ze naar het Westen. Samen een rijtjeshuis in de Heerlense wijk Nieuw-Husken. Geluk in de liefde, geluk in het werk (drie dagen per week duikt ze in computersystemen) en nu ook volop geluk met haar grote gave, dammen. Maar, zo bekent ze, de heimwee heeft vaak geknaagd. Heimwee naar de gastvrijheid van Wit-Rusland, waar je nog zomaar bij vrienden kan binnenvallen en mag aanschuiven aan tafel. ,,Nederland is een mooi land. Alles is clean, schoon. Maar de maatschappij is zo prestatiegericht. Alles moet worden gepland. Je kunt nooit gewoon op bezoek komen, moet altijd een afspraak maken. Daar moest ik ontzettend aan wennen.'' De cultuurschok is inmiddels verwerkt. ,,We leerden vroeger een mooi spreekwoord. 'Je houdt van het land waar je woont'. Zo voel ik het nu.''
Wat heet! Kamyshleeva heeft de Nederlandse nationaliteit aangenomen en spreekt zowaar met een bronsgroene tongval. Ongetwijfeld de invloed van haar levensgezel, waarmee ze onafscheidelijk door de zwart-witte coulissen zwerft. Olga en Brion dammen in de gruwelijk sterke Nederlandse competitie voor het Geleense bastion De Vaste Zet, in het Limburgse circuit bij Roderland in Kerkrade en stropen samen het ene na het andere toernooi af. Niet gek dat thuis de schijven in de doos blijven. Al kleurt de gedeelde passie het leven overal. ,,Dammen is meer dan een hobby. Dammen is een eigen wereld. Zonder die wereld had ik het hier nooit gered. Ik kan me ook geen liefde zonder dammen voorstellen. Dan zit je toch op een compleet andere golflengte.''
Hormonen in overvloed tussen de schijven. De aanstaande wereldkampioene - 'hou op!' - is bepaald niet de enige die betoverd werd. In Zoutelande zweet de ex-Oekraïnse Nina Jankovskaja, alias Nina Hoekman, hoogzwanger achter de borden. Even verderop Elena Milshina. Getrouwd met, de naam verraadt het al, de sterke Russische grootmeester Milshin. En het Geleense Vaste Zet kent zijn eigen idylle: Eva en Ronald Schalley. Pools-Belgisch geluk.
Vreemd genoeg houdt de traditie mannen en vrouwen in de arena gescheiden. Tenminste, als het echt om de knikkers gaat. Terwijl in de competitie en toernooien iedereen tegen iedereen kan spelen, zijn er nog steeds twee aparte WK's. Waarmee een intrigerende vraag onbeantwoord blijft: zijn ook hier mannen, zoals bij vrijwel alle sporten, sterker dan vrouwen? Olga Kamyshleeva durft nergens op te gokken. ,,Er zijn daarover al zoveel studies gemaakt. Mannen lijken sterker. Maar op de 100.000 mannen dammen slechts 1000 vrouwen. Dat vertekent het beeld. Mannen zijn rationeler, ook achter het bord. Vrouwen emotioneler. Maar dat hoeft niets te zeggen over de denkkracht.''
Rationeel of emotioneel, de harde werkelijkheid is voor iedereen gelijk. Dammers én damsters moeten knokken voor hun status van topsporter, ook in een toonaangevende natie als Nederland. De vrouwen dreigen zelfs de A-status (eigen auto, basissalaris) in 2004 te verliezen. Slechts de echte kanonnen kunnen zonder een bijbaantje overleven. Of moeten, zoals veel Oostblok-profs, waanzinnige capriolen uithalen om rond te komen.
Olga kent de verhalen. Over Russische brooddammers die vijftig tot zestig uur in een gammele bus zitten om in de Nederlandse competitie een paar honderd euro bij elkaar te schuiven. Pavel Sjatsjov bijvoorbeeld, haar ondoorgrondelijke stadgenoot die maandelijks een wereldreis maakt langs treiterende douaniers, corrupte agenten en Poolse maffioso. Of kameraad Andrei Kalmakov, die drie jaar geleden een overrompelend debuut maakte voor De Vaste Zet. Het Russische meesterbrein werd na zijn odyssee verdwaald van een Kerkraads trottoir geplukt, na een spoedtelefoontje van de politie. Toch blijft de Oost-Europese invasie even massaal al altijd. ,,Vind je het gek? Ze kunnen hier in één partij een maandloon verdienen. Het is voor Nederlanders een habbekrats, voor een Rus, Wit-Rus of een dammer uit de Oekraïne een compleet salaris. Het leven wordt daar steeds duurder. Alles uit het Westen wordt zomaar geïmporteerd.''
Zelf hoeft ze niet meer te sappelen. Zeker niet nu ze bezig is aan het sterkste seizoen uit haar carrière. Als een cycloon raast de import-Heerlense over de damborden. Het winstpercentage is angstaanjagend: 87 procent. En dat in een denksport waar de remisemarge zo hoog is dat er allerlei trucs (puntensysteem) worden uitgehaald om de partijen interessanter te maken. Bij Olga is dat niet nodig. Gracieuze combinaties, ingenieuze strategieën en razendsnel spel: de Tovenares van Minsk is niet te stuiten.
Het Nederlandse Kampioenschap, een loodzware meerkamp vol immigranten uit Letland, Oekraïne en Rusland, was begin november een geslaagde prelude. En nu dendert ze onweerstaanbaar op de wereldtitel af. Met een straatlengte voorsprong gaat ze het slotweekeinde in. Voor niemand bang. Behalve voor zichzelf. ,,Ik ben doodvermoeid. Tussen het NK en WK heb ik nauwelijks rust gehad. En bijna al die partijen zijn slopend.''
Het naderende succes houdt haar op de been. Straks ligt die teddybeer weer op haar toetsenbord, in Brunssum. Een fles champagne, volgestopt met chocolade. En een dikke klapzoen van haar stille kracht, Brion. Olga, de wereldkampioene. ,,Stop! Ik durf er niet aan te denken.''
-
Marcel Kosters
- Posts: 2244
- Joined: Mon Jan 20, 2003 16:13
- Location: Haarlem, The Netherlands
-
jelle groeneveld
- Posts: 57
- Joined: Mon Sep 29, 2003 23:49
-
Hanco Elenbaas
- Posts: 18872
- Joined: Tue Apr 22, 2003 14:49
De Telegraaf, 7 december 2003
Kamyshleeva eerste Nederlandse wereldkampioene
ZOUTELANDE - Dertig jaar moest de Nederlandse damwereld wachten op een wereldkampioene. Karen van Lith was er in 1996 heel dichtbij, Nina Hoekman vier jaar later ook. De primeur ging zondag in Zoutelande evenwel naar Olga Kamyshleeva.
De 30-jarige grootmeester uit Heerlen bleef op het 29e WK kanonnen als elfvoudig wereldkampioene Zoja Goloebjeva en titelverdedigster Tamara Tansykkoetsjina voor. Met zes overwinningen en zeven remises had ze recht op de wereldtitel. Vooral omdat ze als enige speelster ongeslagen bleef en al haar directe concurrentes (Goloebjeva, Tansykkoetsjina, Baltatsji) versloeg.
De laatste drie partijen stuurde ze tegen haar natuur in op remise aan. "Ik was moe, doodmoe", bekende ze. "Ik wilde maar één ding achter het bord: schijven ruilen." In die opzet werd ze niet gedwarsboomd. In de slotronde ondernam de Russin Milsjina zondag met wit geen enkele winstpoging. Na anderhalf uur en veertig zetten stemde ze glimlachend in met de onvermijdelijke remise en had Kamyshleeva de wereldtitel en de hoofdprijs van 1000 euro binnen.
Olga Kamyshleeva werd op 21 april 1973 geboren in Minsk in Wit-Rusland. De liefde dreef haar in 1996 naar Nederland, naar Brion Koullen in Heerlen. Ze is de Harm Wiersma van het vrouwendammen. Niet de Ton Sijbrands. "Sijbrands doet de beste zetten, Wiersma de winnende", lachte ze zondag in Zoutelande. "Wiersma neemt meer risico. Dat is mijn stijl ook."
Kamyshleeva behaalde haar eerste wereldtitel. "Een verrassing", bekende ze. "Ik behoorde tot het legertje van de kanshebbers maar rekende op een tweede, derde of vierde plaats. Nooit op de wereldtitel." Tien jaar geleden debuteerde ze in Brummen met de tweede plaats achtr Olga Lewina. Daarna werd ze tweede, vierde en vijfde. "Ik ging achteruit in plaats van vooruit", keek ze terug. "Daarom dacht ik dat de wereldtitel te hoog gegrepen was voor mij."
In Zoutelande startte ze voortvarend met vier overwinningen in de eerste zes ronden. "Dat was niet ongebruikelijk voor mij", wist ze. "In het verleden begon ik wel vaker sterk aan een toernooi maar kon ik het nooit afmaken." In de Zeeuwse badplaats was ze een killer achter het bord. Lichaam en geest waren in balans. "Ik bezat het geduld en de zelfdiscipline om op mijn kans te wachten. Vroeger joeg ik ongecontroleerd op de winst. Ik was bloedfanatiek en wilde alles winnen. Echt alles."
In haar nieuwe omgeving in de Limburgse heuvels verdween dat fanatisme langzaam. "In Wit-Rusland was dammen mijn beroep", gaf ze aan. "Ik studeerde zes dagen per week minimaal drie uur per dag. In Limburg dam ik hooguit drie uur in de week. Het is iets meer dan een hobby maar zeker geen obsessie." Ze vond er de rust te schaven aan haar stijl. "Ik was altijd een agressieve dammer, vloog mijn tegenstander naar de keel. Nu ben ik nog steeds een aanvaller maar rustiger, meer relaxed, besluip ik mijn prooi."
In de eindfase sloeg de vermoeidheid toe voor de nummer acht van de wereld. Ze speelde twee toernooien met een week rust ertussen. Eerst de nationale titelstrijd in Brummen waar ze met de monsterscore van acht overwinningen en een remise voor de eerste keer kampioene werd. Daarna het WK in Zoutelande.
De overwinning op Tansykkoetsjina in de negende ronde, vijf ronden voor het einde, gaf haar nieuwe energie. "Dat gaf me de mentale kracht door te gaan." Volgend jaar moet ze haar wereldtitel op het spel zetten. Tansykkoetsjina heeft als oud-wereldkampioene het recht haar tot een tweekamp uit te dagen. Zover schopten Van Lith en Hoekman het in hun tijd niet. Ze bereikten de status van uitdager, nooit van wereldkampioene.
ZOUTELANDE - Dertig jaar moest de Nederlandse damwereld wachten op een wereldkampioene. Karen van Lith was er in 1996 heel dichtbij, Nina Hoekman vier jaar later ook. De primeur ging zondag in Zoutelande evenwel naar Olga Kamyshleeva.
De 30-jarige grootmeester uit Heerlen bleef op het 29e WK kanonnen als elfvoudig wereldkampioene Zoja Goloebjeva en titelverdedigster Tamara Tansykkoetsjina voor. Met zes overwinningen en zeven remises had ze recht op de wereldtitel. Vooral omdat ze als enige speelster ongeslagen bleef en al haar directe concurrentes (Goloebjeva, Tansykkoetsjina, Baltatsji) versloeg.
De laatste drie partijen stuurde ze tegen haar natuur in op remise aan. "Ik was moe, doodmoe", bekende ze. "Ik wilde maar één ding achter het bord: schijven ruilen." In die opzet werd ze niet gedwarsboomd. In de slotronde ondernam de Russin Milsjina zondag met wit geen enkele winstpoging. Na anderhalf uur en veertig zetten stemde ze glimlachend in met de onvermijdelijke remise en had Kamyshleeva de wereldtitel en de hoofdprijs van 1000 euro binnen.
Olga Kamyshleeva werd op 21 april 1973 geboren in Minsk in Wit-Rusland. De liefde dreef haar in 1996 naar Nederland, naar Brion Koullen in Heerlen. Ze is de Harm Wiersma van het vrouwendammen. Niet de Ton Sijbrands. "Sijbrands doet de beste zetten, Wiersma de winnende", lachte ze zondag in Zoutelande. "Wiersma neemt meer risico. Dat is mijn stijl ook."
Kamyshleeva behaalde haar eerste wereldtitel. "Een verrassing", bekende ze. "Ik behoorde tot het legertje van de kanshebbers maar rekende op een tweede, derde of vierde plaats. Nooit op de wereldtitel." Tien jaar geleden debuteerde ze in Brummen met de tweede plaats achtr Olga Lewina. Daarna werd ze tweede, vierde en vijfde. "Ik ging achteruit in plaats van vooruit", keek ze terug. "Daarom dacht ik dat de wereldtitel te hoog gegrepen was voor mij."
In Zoutelande startte ze voortvarend met vier overwinningen in de eerste zes ronden. "Dat was niet ongebruikelijk voor mij", wist ze. "In het verleden begon ik wel vaker sterk aan een toernooi maar kon ik het nooit afmaken." In de Zeeuwse badplaats was ze een killer achter het bord. Lichaam en geest waren in balans. "Ik bezat het geduld en de zelfdiscipline om op mijn kans te wachten. Vroeger joeg ik ongecontroleerd op de winst. Ik was bloedfanatiek en wilde alles winnen. Echt alles."
In haar nieuwe omgeving in de Limburgse heuvels verdween dat fanatisme langzaam. "In Wit-Rusland was dammen mijn beroep", gaf ze aan. "Ik studeerde zes dagen per week minimaal drie uur per dag. In Limburg dam ik hooguit drie uur in de week. Het is iets meer dan een hobby maar zeker geen obsessie." Ze vond er de rust te schaven aan haar stijl. "Ik was altijd een agressieve dammer, vloog mijn tegenstander naar de keel. Nu ben ik nog steeds een aanvaller maar rustiger, meer relaxed, besluip ik mijn prooi."
In de eindfase sloeg de vermoeidheid toe voor de nummer acht van de wereld. Ze speelde twee toernooien met een week rust ertussen. Eerst de nationale titelstrijd in Brummen waar ze met de monsterscore van acht overwinningen en een remise voor de eerste keer kampioene werd. Daarna het WK in Zoutelande.
De overwinning op Tansykkoetsjina in de negende ronde, vijf ronden voor het einde, gaf haar nieuwe energie. "Dat gaf me de mentale kracht door te gaan." Volgend jaar moet ze haar wereldtitel op het spel zetten. Tansykkoetsjina heeft als oud-wereldkampioene het recht haar tot een tweekamp uit te dagen. Zover schopten Van Lith en Hoekman het in hun tijd niet. Ze bereikten de status van uitdager, nooit van wereldkampioene.
-
Eric van Dusseldorp
- Posts: 4245
- Joined: Tue Sep 30, 2003 22:11
-
Groeneveld
- Posts: 337
- Joined: Tue Oct 28, 2003 14:01
-
Hanco Elenbaas
- Posts: 18872
- Joined: Tue Apr 22, 2003 14:49
Limburgs Dagblad, 8 december 2003
Kamyshleeva: 1000 euro voor titel
Dammen
GPD/ANP/DDLMet een snelle remise tegen de Russin Milsjina kroonde een Heerlense van Wit-Russische afkomst zich gisteren in Zoutelande tot de eerste Nederlandse wereldkampioene dammen ooit. Olga Kamyshleeva (30) greep de titel na een ijzersterk toernooi. De beloning voor de WK-titel: welgeteld duizend euro.
Kamyshleeva stond het hele WK-toernooi onaantastbaar aan kop. Maar in het zicht van de haven verschrompelde het oogstrelende aanvalsspel van de latere kampioene tot een angstig remise-spelletje. ,,Ik had me vooraf geen doelen gesteld en ben heel ontspannen aan het toernooi begonnen. Maar toen ik woensdag van wereldkampioene Tansykkuzhina won, wist ik dat ik de titel niet meer mocht verspelen.''
Dat besef bezorgde Kamyshleeva, speelster van het Geleense De Vaste Zet, op slag een hoge dosis faalangst. ,,Ik heb vaak toernooien op het laatste moment verloren. Ik was bang dat dat hier weer zou gebeuren.'' De laatste dagen deed de Limburgse bijna geen oog meer dicht en had ze de steun van haar Limburgse Kerkraadse vriend Brion Koullen (telefonisch) en vriendin/concurrente Nina Hoekman (in het hotel) hard nodig.
De WK-titel levert de Heerlense bepaald geen gouden bergen op. Hoewel ze daar gisteren niet om maalde. ,,Duizend euro is weinig, maar dat is niet erg. Ik ben wereldkampioen.'' Toch maakt ze zich zorgen om de toekomst. De damsters raken per 1 januari 2005 namelijk de A-status van het NOCNSF kwijt. Vrouwendammen wordt in 21 landen beoefend, drie te weinig volgens de aangepaste normen van het NOCNSF om in aanmerking te komen voor uitkeringen. Vier damsters hebben in Nederland de A-status: Kamyshleeva, Hoekman, Chub en Doumesh, de deelnemers aan het WK in Zoutelande. Van het kwartet moet Chub in het overbruggingsjaar op zoek naar een baan. Ze nam ontslag als laborante bij het ziekenhuis van Purmerend na haar Europese titel in 2002 die haar de A-status opleverde.
Hoekman is parttimer bij de dambond als bondscoach van de vrouwen. Kamyshleeva, die gisteren een felicitatietelegram ontving van koningin Beatrix, werkt drie dagen in de week bij een automatiseringsbedrijf in Brunssum en Doumesh geeft in Alkmaar les in transcendente meditatie. ,,We laten het er niet bij zitten'', kondigde de nieuwe wereldkampioene tijdens het toernooi al aan. ,,We gaan actie ondernemen. Dit kan niet.''
Kamyshleeva was onaantastbaar in Zoutelande. Ze won zes partijen, speelde er zeven remise en verloor er geen een. Bovendien versloeg zij haar grootste concurrenten stuk voor stuk: elfvoudig wereldkampioene Zoja Golubeva uit Letland, heersend wereldkampioene Tamara Tansykkuzhina uit Rusland en de verrassend sterke Oekraïense Olga Balthazy.
De hoofdprijs die ze bij haar vijfde mondiale titelstrijd greep, is een bekroning van een enorme opmars. Kamyshleeva leed begin dit jaar haar laatste nederlaag, tijdens een competitiewedstrijd voor De Vaste Zet. Sindsdien won ze alles wat er te winnen was. Deze zomer won ze een sterk bezet toernooi in Minsk en enkele weken geleden werd ze Nederlands kampioen na acht zeges en één remise. Die titel leverde haar het laatste startbewijs voor het WK op.
--------------------------------------------------------------------------------
© Copyright 2003 Limburgs Dagblad. Alle rechten voorbehouden.
Dammen
GPD/ANP/DDLMet een snelle remise tegen de Russin Milsjina kroonde een Heerlense van Wit-Russische afkomst zich gisteren in Zoutelande tot de eerste Nederlandse wereldkampioene dammen ooit. Olga Kamyshleeva (30) greep de titel na een ijzersterk toernooi. De beloning voor de WK-titel: welgeteld duizend euro.
Kamyshleeva stond het hele WK-toernooi onaantastbaar aan kop. Maar in het zicht van de haven verschrompelde het oogstrelende aanvalsspel van de latere kampioene tot een angstig remise-spelletje. ,,Ik had me vooraf geen doelen gesteld en ben heel ontspannen aan het toernooi begonnen. Maar toen ik woensdag van wereldkampioene Tansykkuzhina won, wist ik dat ik de titel niet meer mocht verspelen.''
Dat besef bezorgde Kamyshleeva, speelster van het Geleense De Vaste Zet, op slag een hoge dosis faalangst. ,,Ik heb vaak toernooien op het laatste moment verloren. Ik was bang dat dat hier weer zou gebeuren.'' De laatste dagen deed de Limburgse bijna geen oog meer dicht en had ze de steun van haar Limburgse Kerkraadse vriend Brion Koullen (telefonisch) en vriendin/concurrente Nina Hoekman (in het hotel) hard nodig.
De WK-titel levert de Heerlense bepaald geen gouden bergen op. Hoewel ze daar gisteren niet om maalde. ,,Duizend euro is weinig, maar dat is niet erg. Ik ben wereldkampioen.'' Toch maakt ze zich zorgen om de toekomst. De damsters raken per 1 januari 2005 namelijk de A-status van het NOCNSF kwijt. Vrouwendammen wordt in 21 landen beoefend, drie te weinig volgens de aangepaste normen van het NOCNSF om in aanmerking te komen voor uitkeringen. Vier damsters hebben in Nederland de A-status: Kamyshleeva, Hoekman, Chub en Doumesh, de deelnemers aan het WK in Zoutelande. Van het kwartet moet Chub in het overbruggingsjaar op zoek naar een baan. Ze nam ontslag als laborante bij het ziekenhuis van Purmerend na haar Europese titel in 2002 die haar de A-status opleverde.
Hoekman is parttimer bij de dambond als bondscoach van de vrouwen. Kamyshleeva, die gisteren een felicitatietelegram ontving van koningin Beatrix, werkt drie dagen in de week bij een automatiseringsbedrijf in Brunssum en Doumesh geeft in Alkmaar les in transcendente meditatie. ,,We laten het er niet bij zitten'', kondigde de nieuwe wereldkampioene tijdens het toernooi al aan. ,,We gaan actie ondernemen. Dit kan niet.''
Kamyshleeva was onaantastbaar in Zoutelande. Ze won zes partijen, speelde er zeven remise en verloor er geen een. Bovendien versloeg zij haar grootste concurrenten stuk voor stuk: elfvoudig wereldkampioene Zoja Golubeva uit Letland, heersend wereldkampioene Tamara Tansykkuzhina uit Rusland en de verrassend sterke Oekraïense Olga Balthazy.
De hoofdprijs die ze bij haar vijfde mondiale titelstrijd greep, is een bekroning van een enorme opmars. Kamyshleeva leed begin dit jaar haar laatste nederlaag, tijdens een competitiewedstrijd voor De Vaste Zet. Sindsdien won ze alles wat er te winnen was. Deze zomer won ze een sterk bezet toernooi in Minsk en enkele weken geleden werd ze Nederlands kampioen na acht zeges en één remise. Die titel leverde haar het laatste startbewijs voor het WK op.
--------------------------------------------------------------------------------
© Copyright 2003 Limburgs Dagblad. Alle rechten voorbehouden.
