Piet Bouma wrote:
(...)
Ook mijn overwinning was een (on)gelukje. Tegen Eric van Dusseldorp stond ik lange tijd iets minder. Toen Eric ging forceren wist ik hem een schijfje te ontfutselen.
(...)
Ik vind dat je wel verdiend hebt gewonnen, Piet.
Want in de stand waarin ik volgens iedereen begon te 'forceren', stond ik eigenlijk al niet zo lekker. 28-22 was min of meer uit nood geboren.
Mijn plan was gebaseerd op het rustige 37-31, x31, maar dan kan (20-25, x25). Nu is de zet in dit soort standen 34-29 verhinderd door (18-23, 24-29) etc.
Na terugruilen 37-31, 32x41 volgt de voor wit vervelende opbouw (6-11-17).
Na 48-43 leek me (6-11) lastig. Bijvoorbeeld 34-30 (20-25, 15x24) en wit kan alleen maar hopen dat het nog ergens remise is.
Na 28-22 had ik natuurlijk een flauwe hoop op (12-17, x7) maar na (19-23) bleek er niets meer te kloppen voor wit.
In de diagramstand heeft het ontbreken van een 'achtergebleven' schijf op 36 best wel bezwaren en die schijf op 34 is ook niet echt lekker.
Op de dertigste zet had ik hier allemaal nog geen last van. Had ik 34-29 moeten spelen i.p.v. 36-31? Het partijverloop vanaf de tweede diagramstand was 30. 36-31, 2-8; 31. 31-27, 8-12; 32. 34-29, 23x34; 33. 40x29, 12-18; 34. 43-39, 7-12; 35. 45-40, 3-8; 36. 40-34 (39-34 is verliezend), 21-26; en nu dus 37. 28-22?
Maar in bovenstaande zettenreeks ging het dus al mis. Wie helpt me beter te dammen?
Overigens speelde Piet in op de 36e zet terecht (21-26) en niet (6-11) vanwege 34-30!
Op (20-25) volgt na het slaan een doorbraakje naar 6. Na (19-23) 30x19! eveneens. Dus zwart moet dan 30-25 toelaten.