Provinciale Zeeuwse Courant, 22 maart 2004
PWG/’s-Gravenpolder draaft volgend seizoen gewoon op in de hoofdklasse
Ook vierde missie dammers mislukt
door Koen de Vries
GOES - In de hoofdklasse kunnen de dammers van PWG/’s-Gravenpolder een stootje hebben. Een fout van de één wordt opgevangen door een ander. Tegen ploegen uit de ereklasse is dat een ander verhaal. Daarin kan iedere blunder beslissend zijn, zoals zaterdag in het promotie/degradatieduel tegen het Amersfoortse Dam Genootschap. Een lelijke misrekening van teamcaptain Kees Rijk kwam het damtiental uit ’s-Gravenpolder duur te staan: 9-11. De ploeg speelt komend seizoen gewoon weer in de hoofdklasse.
Voormalig wereldkampioen dammen Ton Sijbrands (links)
is in gepeins verzonken in zijn partij tegen Andres van den Berge
van PWG/'s-Gravenpolder.
(foto Willem Mieras ©)
Het scenario klopte zaterdag in de kantine van sponsor PWG bijna helemaal. De spelers van ’s-Gravenpolder troffen de tegenstanders op de borden waar ze op hoopten, zodat de ploeg de gewenste tactiek kon hanteren. Aart Walraven, Erwin Hamers, Kees Rijk, Henk Gunter, Andres van den Berge en Jan van de Weteringh moesten proberen hun sterkere tegenstander op remise te houden, terwijl Daaf Kasse, Johnny de Leeuw, Bennie Provoost en Arjo Kousemaker op winst mochten spelen. De enige tegenvaller was de plaats die ’s werelds beste dammer Ton Sijbrands achter het bord innam. Hij speelde niet op bord twee, tegen remisekoning Erwin Hamers, maar op bord zes, waar hij Andres van den Berge trof.
Sijbrands blies Van den Berge van het bord alsof het een vlieg was, maar ook dat was ingecalculeerd. De nederlaag moest worden gecompenseerd door de vier troeven van de Bevelandse dammers. De planning bleef intact dankzij remises van Aart Walraven en Erwin Hamers. Klein minpuntje was het gelijkspel van Johnny de Leeuw, die tegen Ton Bollebakker een klein voordeel niet kon verzilveren.
Blackout
De domper kwam toen Kees Rijk verschrikkelijk de fout inging, door hemzelf blackout genoemd. Hij offerde een schijf, offerde nog een schijf en was van plan daarna een derde schijf te offeren. De Lewedorper had een visioen van een dam die de stenen van zijn tegenstander één voor één zou oppeuzelen, met als gevolg een warme handdruk van de opponent omdat verder spelen onmogelijk was gemaakt. Die dam zat er ook wel in, ware het niet dat Rijk één simpele wending over het hoofd zag. Tegenstander Jan Willem de Bruijn kon bij het tweede offer naar een andere kant slaan en deed dat. Het derde offer kwam er niet meer, want Rijk stond direct verloren. Wie kon de nederlagen van Rijk en Van den Berge compenseren? In de analyseruimte was duidelijk dat Bennie Provoost gewonnen stond en dat een andere kans op het bord van Jan van de Weteringh lag. De overige partijen waren volgens insiders ’potremise’.
Na een vluchtige blik op het bord van de Senegalees Basirou Ba en Henk Gunter gaf Sijbrands blijk van zijn onvoorstelbare talent. Terwijl menigeen lange tijd op de stelling had staan broeden en had geconcludeerd dat de heren beter vrede konden sluiten, gaf Sijbrands via een ingewikkelde constructie aan dat Ba kon winnen. „Tja, die stelling ken ik nog van vroeger“, zei hij, terwijl er nog zo’n twintig stenen her en der over het bord verspreid stonden.
Provoost incasseerde inderdaad de volle winst, waarna Daaf Kasse en Arjo Kousemaker remise speelden. De strijd spitste zich toe op de partij tussen Van de Weteringh en De Waard, omdat Ba en Gunter uiteindelijk ook remise overeenkwamen. Van de Weteringh, de Tholenaar die deze competitie een aantal ongelukkige nederlagen leed, had met twee schijven meer kansen op winst, maar niet als De Waard zich nauwkeurig verdedigde. Sijbrands gaf in de analyseruimte aan welke zetten De Waard moest doen en het leek wel of hij in directe verbinding met zijn Amersfoortse ploeggenoot stond. Steeds vond die de enig juiste voortzetting en uiteindelijk moest Van de Weteringh in remise berusten.
Droom in duigen
Daarmee viel voor de vierde keer in twee jaar een ’s-Gravenpolderse droom in duigen. De ploeg was andermaal dicht bij het damwalhalla, ereklasse genaamd, maar speelt volgend jaar gewoon weer in de hoofdklasse.
Kees Rijk had natuurlijk het liefst in de grond willen zakken. Of, toepasselijker, zich door de stormachtige wind laten meevoeren naar oorden waar geen enkele plaats is voor dammen. Hij werd door vriend en vijand getroost, onder meer door teamgenoot Aart Walraven: „Ach Kees toch, kom maar jongen?“
Enkele andere spelers van de thuisploeg namen de vierde mislukte missie in twee jaar tijd in de nacompetitie behoorlijk luchtig op. „Een syndroom voor beslissende duels? Nee hoor. Volgend jaar proberen we het weer“, vond Daaf Kasse. En Johnny de Leeuw: „Als je twee jaar lang laat zien dat je je met de top kunt meten, weet je dat je er bijhoort. Het gaat gewoon een keer gebeuren. En het is toch ook wel leuk, zo’n dag als vandaag. Ton Sijbrands komt, er is veel publiek; dit is pure reclame voor de damsport.“
Trouwens, wellicht is er voor 's-Gravenpolder nog een lichtpuntje. De kans bestaat dat Apeldoorn zich uit de ereklasse terugtrekt en misschien mogen de Zeeuwse dammers die plaats innemen. Het zal echter nog lang onduidelijk blijven of dit scenario wél het winnende is.
PWG/'s-Gravenpolder-Wolter& Dros ADG 9-11: Aart Walraven-Rutger Koetsier 1-1, Erwin Hamers-Johan Capelle 1-1, Kees Rijk-Ernst Jan de Bruijn 0-2, Henk Gunter-Basirou Ba 1-1, Johnny de Leeuw-Ton Bollebakker 1-1, Andres van den Berge-Ton Sijbrands 0-2, Bennie Provoost-Gerrit de Bruijn 2-0, Jan van de Weteringh-Harry de Waard 1-1, Daaf Kasse-Cees Strooper 1-1, Arjo Kousemaker-Arno van Mourik 1-1. 
