De Gelderlander, 7 december 2004
Ons Genoegen loopt de eerste schade op
Door onze sportredactie
HAALDEREN/SLIJK - EWIJK - Ons Genoegen heeft het eerste puntverlies geleden. De dammers uit Haalderen bleven in hun derde competitieduel thuis tegen DC Lent 2 op een gelijkspel (8 - 8 ) steken.
Ons Genoegen, uitkomend in de eerste klasse Zuid, kwam in het treffen met de Lentse reserves tot twee overwinningen en vier remises. Twee partijen gingen verloren.
De eerste winstpartij van het Haalderense achttal kwam van John Janssen. De partijen aan de borden één en twee van het Ons Genoegen-duo Henk en Antoon Janssen gingen verloren. Daarna volgden gelijke spelen voor Willem van Oosterwijk, Theo Maassen en Henk Ebben.
Bij de 5-7 achterstand zorgde Hans Janssen met winst op Joppe Lemmen voor de gelijkmaker. Dankzij de remise in de laatste partij van Jan Janssen bleef het evenwicht bewaard.
In dezelfde klasse ging DJZ uit Slijk-Ewijk ook in zijn vierde duel bij en tegen DV Huissen onderuit: 11-5.
Sander Spaans was de enige bezoekende speler die tot winst kwam. Zijn teamgenoten Henk Bötzel, Jan Huisman, Joop Elings en Arnold van Lavieren gingen onderuit. André Tijssen, Piet Gebbing en Henk Veens speelden remise.
De Batavieren doet goed mee in de top van de tweede/derde klasse Zuid. De formatie uit Dodewaard boekte in zijn vijfde wedstrijd ten koste van DC Groesbeek 2 de vierde overwinning: 7-5.
De beslissingen vielen aan de borden vier (verlies van Batavieren-captain Evert Verwoert), drie (winst voor Dies Bouwman) en twee (winst voor Henk van Tintelen). Aan bord één speelde Henk Bötzel remise.
KRANTENARTIKELEN - 2004
-
Hanco Elenbaas
- Posts: 18872
- Joined: Tue Apr 22, 2003 14:49
De Gelderlander, 7 december 2004
Denk en Zet krijgt er tegen DUO van langs
Door onze sportredactie
TIEL - Denk en Zet is met een mindere periode in de Gelderse hoofdklasse bezig. De Culemborgse dammers incasseerden tegen DUO een zware nederlaag: 3 - 13..
Het gepromoveerde achttal wordt, wanneer het spelerpotentieel aanwezig is, in staat geacht in de top mee te draaien. Van de acht basisspelers waren er slechts drie beschikbaar.
Van de invallers deed Krijn van Drie het goed. Hij noteerde na een winnende afwikkeling tegen Jan Masselink de eerste score. Later kwam teamleider Henk Stoop met remise tegen Gerrit Wassink goed weg. Verder scoorde Denk en Zet, met zes punten uit zes duels middenmoter, geen punt.
VTD is na de slechte start op de weg terug. Op twee nederlagen volgde de tweede 10-6 zege op rij, dit keer tegen Lent 2.
De Tielenaren maakten met drie zeges het verlies van invaller Piet de Boe ongedaan. Ton van Adrichem bleef aan de winnende hand. De jeugdige Joppe Lemmen was niet tegen de dammer uit Kerk Avezaath opgewassen.
Later op de avond zette Piet Cevaal Anneke Lanters opzij. Albert Eggink miste een kans om Henk Derksen te verslaan. De Lentse speler deed hetzelfde, waarna de Tielse captain na het winnen van een schijf de zege greep.
Deze winst was van cruciaal belang voor het teamresultaat. Aan de borden van Laurens Leimena, Gerard Zijlema, Johan de Jong en Dick van Ommeren werden de punten gedeeld.
De Batavieren uit Dodewaard heeft in de tweede klasse Zuid na vijf ronden een mooie score van acht punten en staat tweede. Groesbeek 2 werd met 7-5 verslagen. Tegenover het verlies van captain Evert Verwoert stonden zeges van Dies Bouwman en Henk van Tintelen. Henk Bötzel speelde remise.
Denk en Zet krijgt er tegen DUO van langs
Door onze sportredactie
TIEL - Denk en Zet is met een mindere periode in de Gelderse hoofdklasse bezig. De Culemborgse dammers incasseerden tegen DUO een zware nederlaag: 3 - 13..
Het gepromoveerde achttal wordt, wanneer het spelerpotentieel aanwezig is, in staat geacht in de top mee te draaien. Van de acht basisspelers waren er slechts drie beschikbaar.
Van de invallers deed Krijn van Drie het goed. Hij noteerde na een winnende afwikkeling tegen Jan Masselink de eerste score. Later kwam teamleider Henk Stoop met remise tegen Gerrit Wassink goed weg. Verder scoorde Denk en Zet, met zes punten uit zes duels middenmoter, geen punt.
VTD is na de slechte start op de weg terug. Op twee nederlagen volgde de tweede 10-6 zege op rij, dit keer tegen Lent 2.
De Tielenaren maakten met drie zeges het verlies van invaller Piet de Boe ongedaan. Ton van Adrichem bleef aan de winnende hand. De jeugdige Joppe Lemmen was niet tegen de dammer uit Kerk Avezaath opgewassen.
Later op de avond zette Piet Cevaal Anneke Lanters opzij. Albert Eggink miste een kans om Henk Derksen te verslaan. De Lentse speler deed hetzelfde, waarna de Tielse captain na het winnen van een schijf de zege greep.
Deze winst was van cruciaal belang voor het teamresultaat. Aan de borden van Laurens Leimena, Gerard Zijlema, Johan de Jong en Dick van Ommeren werden de punten gedeeld.
De Batavieren uit Dodewaard heeft in de tweede klasse Zuid na vijf ronden een mooie score van acht punten en staat tweede. Groesbeek 2 werd met 7-5 verslagen. Tegenover het verlies van captain Evert Verwoert stonden zeges van Dies Bouwman en Henk van Tintelen. Henk Bötzel speelde remise.
-
Hanco Elenbaas
- Posts: 18872
- Joined: Tue Apr 22, 2003 14:49
Provinciale Zeeuwse Courant, 7 december 2004
Sekongo zit Provoost op de hielen bij ZK
van onze sportredactie
’s-GRAVENPOLDER - Leopold Sekongo blijft in het Zeeuws damkampioenschap koploper Bennie Provoost op de hielen zitten. Zaterdag won de speler uit Roosendaal in een spectaculaire partij van zijn clubgenoot René Dusebout.
Léopold Sekongo
In het vroege middenspel plaatste Sekongo een verrassend offer, waarmee hij het bord in vuur en vlam zette. Niet veel later miste Dusebout een uitgelezen kans om de partij in zijn voordeel te beslissen. Dusebout bleef het initiatief houden, maar met een blunder in tijdnood vergooide hij zijn kansen. Sekongo haalde een dam en streek de twee punten op. De uit Ivoorkust afkomstige speler heeft na zes van de elf ronden één punt achterstand op WK-ganger Provoost, die in een vooruitgespeelde partij overtuigend afrekende met Arjo Kousemaker.
Daaf Kasse en Johnny de Leeuw delen de derde plaats in de tussenstand. Kasse kwam in een boeiende en door beide spelers vrijwel foutloos gespeelde partij remise overeen met Jan van de Weteringh. Daardoor kon Johnny de Leeuw op gelijke hoogte komen met de Middelburger. De Leeuw plaatste in het middenspel een ijzersterk offer tegen Aart Walraven en kreeg toen een vrije doortocht naar dam.
In de degradatiezone lijkt het doek voor Wim Koppejan gevallen. De hekkensluiter verloor tegen Peter Schunselaar voor de zesde maal op rij. Schunselaar, die de punten gezien zijn slechte positie op de ranglijst hard nodig had, deelt nu de voorlaatste plaats met Arjo Kousemaker.
Martijn Rentmeester is op weg naar de titel in de promotieklasse. Zaterdag had hij zijn handen vol aan Frans Blaas, maar na meer dan vijf uur dammen kreeg hij zijn tegenstander op de knieën. Niels Roelofsen, de belangrijkste concurrent van de jeugdspeler uit ’s-Gravenpolder, speelde gelijk tegen Ludwig Wilson en volgt nu al op twee punten.
Ad Goudzwaard won zaterdag in een mooie Roozenburg-partij van Nico de Winter en gaat door dat resultaat met een straatlengte voorsprong aan kop in de eerste klasse.
Sekongo zit Provoost op de hielen bij ZK
van onze sportredactie
’s-GRAVENPOLDER - Leopold Sekongo blijft in het Zeeuws damkampioenschap koploper Bennie Provoost op de hielen zitten. Zaterdag won de speler uit Roosendaal in een spectaculaire partij van zijn clubgenoot René Dusebout.
Léopold Sekongo
In het vroege middenspel plaatste Sekongo een verrassend offer, waarmee hij het bord in vuur en vlam zette. Niet veel later miste Dusebout een uitgelezen kans om de partij in zijn voordeel te beslissen. Dusebout bleef het initiatief houden, maar met een blunder in tijdnood vergooide hij zijn kansen. Sekongo haalde een dam en streek de twee punten op. De uit Ivoorkust afkomstige speler heeft na zes van de elf ronden één punt achterstand op WK-ganger Provoost, die in een vooruitgespeelde partij overtuigend afrekende met Arjo Kousemaker.
Daaf Kasse en Johnny de Leeuw delen de derde plaats in de tussenstand. Kasse kwam in een boeiende en door beide spelers vrijwel foutloos gespeelde partij remise overeen met Jan van de Weteringh. Daardoor kon Johnny de Leeuw op gelijke hoogte komen met de Middelburger. De Leeuw plaatste in het middenspel een ijzersterk offer tegen Aart Walraven en kreeg toen een vrije doortocht naar dam.
In de degradatiezone lijkt het doek voor Wim Koppejan gevallen. De hekkensluiter verloor tegen Peter Schunselaar voor de zesde maal op rij. Schunselaar, die de punten gezien zijn slechte positie op de ranglijst hard nodig had, deelt nu de voorlaatste plaats met Arjo Kousemaker.
Martijn Rentmeester is op weg naar de titel in de promotieklasse. Zaterdag had hij zijn handen vol aan Frans Blaas, maar na meer dan vijf uur dammen kreeg hij zijn tegenstander op de knieën. Niels Roelofsen, de belangrijkste concurrent van de jeugdspeler uit ’s-Gravenpolder, speelde gelijk tegen Ludwig Wilson en volgt nu al op twee punten.
Ad Goudzwaard won zaterdag in een mooie Roozenburg-partij van Nico de Winter en gaat door dat resultaat met een straatlengte voorsprong aan kop in de eerste klasse.
-
Hanco Elenbaas
- Posts: 18872
- Joined: Tue Apr 22, 2003 14:49
Provinciale Zeeuwse Courant, 9 december 2004
Damploeg Oosterburcht wint in eigen huis
door Hester Timmermans
OOSTERLAND - Op sommige tafels werd er met een stevig tempo gespeeld. Op andere speelden de kinderen wat langzamer, met meer concentratie. Gisteren werd in openbare basisschool De Oosterburcht in Oosterland de jaarlijkse schooldamwedstrijd gehouden.
Sommige dammers rekenen snel af met hun tegenstander,
andere partijen duren eindeloos. foto Dirk-Jan Gjeltema ©
De deelnemers zitten er niet mee als ze een potje hebben verloren. „Zelfs als je hebt verloren, is het leuk, want je kan altijd nog een keer winnen“, aldus een leerling van basisschool De Schoener. Ze blijft bij de tafel met snoep staan, want als ze geen koek en snoep heeft, verliest ze alles.
Haar vriendinnetje heeft net haar eerste partijtje gewonnen. „Ik ben eigenlijk normaal niet zo goed. Ik denk dat zij een beetje slecht was.“
Het dammen is leuk, maar het wachten tussen de partijtjes door vinden ze wel vervelend. Aan een wedstrijd tussen twee jongens lijkt geen einde te komen. Organisator C. Boot komt een keer poolshoogte nemen om te zien waarom het zo lang duurt. Het blijkt dat hoewel de strijd verzand is eindeloos heen-en-weergeschuif, geen van beide jongens aan remise denken. Als Boot voor een tweede keer komt kijken en constateert dat het einde nog altijd niet in zicht is, laat hij ze toch stoppen.
Tegen het eind van het toernooi wordt het nog spannend wie van de scholen door gaat naar de Zeeuwse kampioenschappen in de categorie ’welpen’ (groep 5 en 6). De ploegen van De Meie en De Schoener staan gelijk en bij de twee beslissingswedstrijden is het beide keren remise geworden. Bij de loting die uitkomst moet bieden, trekt de ploeg van De Schoener aan het langste eind.
Bij de pupillen (groep 7 en 8 ) was het wel duidelijk wie er door mochten. De ploegen van basisschool De Oosterburcht en De Meerpaal gaan door naar het kampioenschap, dat 2 maart wordt gehouden in ’s Gravenpolder.
De schooldamwedstrijd werd voor de twaalfde keer gehouden en er is altijd veel belangstelling voor vanuit de basisscholen. Volgens A. Walraven van de Zeeuwse Dambond mag er niet geklaagd worden over de aandacht voor het dammen.
Er is wel veel concurrentie van ander sporten, zegt Walraven. Hij denkt wel dat de damwedstrijd helpt. „ Het is een kwestie van volhouden, en dat dat zijn vruchten afwerpt, daar ben ik van overtuigd.“
Damploeg Oosterburcht wint in eigen huis
door Hester Timmermans
OOSTERLAND - Op sommige tafels werd er met een stevig tempo gespeeld. Op andere speelden de kinderen wat langzamer, met meer concentratie. Gisteren werd in openbare basisschool De Oosterburcht in Oosterland de jaarlijkse schooldamwedstrijd gehouden.
Sommige dammers rekenen snel af met hun tegenstander,
andere partijen duren eindeloos. foto Dirk-Jan Gjeltema ©
De deelnemers zitten er niet mee als ze een potje hebben verloren. „Zelfs als je hebt verloren, is het leuk, want je kan altijd nog een keer winnen“, aldus een leerling van basisschool De Schoener. Ze blijft bij de tafel met snoep staan, want als ze geen koek en snoep heeft, verliest ze alles.
Haar vriendinnetje heeft net haar eerste partijtje gewonnen. „Ik ben eigenlijk normaal niet zo goed. Ik denk dat zij een beetje slecht was.“
Het dammen is leuk, maar het wachten tussen de partijtjes door vinden ze wel vervelend. Aan een wedstrijd tussen twee jongens lijkt geen einde te komen. Organisator C. Boot komt een keer poolshoogte nemen om te zien waarom het zo lang duurt. Het blijkt dat hoewel de strijd verzand is eindeloos heen-en-weergeschuif, geen van beide jongens aan remise denken. Als Boot voor een tweede keer komt kijken en constateert dat het einde nog altijd niet in zicht is, laat hij ze toch stoppen.
Tegen het eind van het toernooi wordt het nog spannend wie van de scholen door gaat naar de Zeeuwse kampioenschappen in de categorie ’welpen’ (groep 5 en 6). De ploegen van De Meie en De Schoener staan gelijk en bij de twee beslissingswedstrijden is het beide keren remise geworden. Bij de loting die uitkomst moet bieden, trekt de ploeg van De Schoener aan het langste eind.
Bij de pupillen (groep 7 en 8 ) was het wel duidelijk wie er door mochten. De ploegen van basisschool De Oosterburcht en De Meerpaal gaan door naar het kampioenschap, dat 2 maart wordt gehouden in ’s Gravenpolder.
De schooldamwedstrijd werd voor de twaalfde keer gehouden en er is altijd veel belangstelling voor vanuit de basisscholen. Volgens A. Walraven van de Zeeuwse Dambond mag er niet geklaagd worden over de aandacht voor het dammen.
Er is wel veel concurrentie van ander sporten, zegt Walraven. Hij denkt wel dat de damwedstrijd helpt. „ Het is een kwestie van volhouden, en dat dat zijn vruchten afwerpt, daar ben ik van overtuigd.“
-
Hanco Elenbaas
- Posts: 18872
- Joined: Tue Apr 22, 2003 14:49
De Stentor, 8 december 2004
Fusie versterkt Achterhoekse topdammen
door RAOUL REINK
8 DECEMBER 2004 - VORDEN - DUO - dammers bestaan. Geen nieuwe spelsoort, wel een verheugende conclusie. Een DUO - dammer is een trotse speler die uitkomt voor de vereniging Dammers Uit Oost. En dus niet voor Doetinchem óf Vorden. Beide rivaliserende verenigingen smolten samen tot één Achterhoekse dambolwerk om topdammen in het Oosten te redden.
De fusie levert vooral voordelen op voor de landelijke DUO- teams. De fusieclub heeft inmiddels drie - één meer dan voorheen - landelijke teams. ‘Dat was onafhankelijk van elkaar nooit van de grond gekomen’, weten de betrokkenen. De teams in de Gelderse competitie, of leden die clubavonden bezoeken, merken weinig van het samengaan. De club heeft nog steeds twee accommodaties. ‘Daar worstelen we als bestuur wel mee’, verklapt DUO-voorzitter Bert Woolschot, voorheen Doetinchemse tak. ‘Echt één club zit er natuurlijk niet in op deze manier.’
Bert Woolschot - Foto: Hans Groene
Hij heeft het over de ‘gewone’ leden. ‘Al begint het langzaam toch wat meer te mixen. Ook in de teams. En we hebben natuurlijk de gezamenlijke sneldamavonden.’ In Vorden, dat wel. De leden stonden achter het besluit. ‘Het was zo rond, na één avond met de leden. En niemand heeft bedankt.’
Een voor de grap geopperde oplossing ter bevordering van de Doetinchems-Vordense damintegratie is er al wel. Voorzitter Woolschot woont namelijk in Zelhem, qua reistijd precies midden tussen de beide plaatsen in. ‘De deel bij ons verbouwen’, is de optie. ‘De belangstelling voor de clubavonden neemt af, zoals in iedere sport. Dus als het niet meer rendabel is om twee zaaltjes te huren, wie weet?’
De succesvolle landelijke tak moet wel naar Doetinchem. ‘Die zaal is groot genoeg. Drie teams, toch minimaal zestig dammers’, legt bestuurslid Ben Hiddink als ex-voorzitter van de Vordense tak uit. Ook hij is blij met de samenwerking. Hij benadrukt - net als Woolschot - het belang voor de jeugd. ‘Die krijgen nu een kans om op landelijk niveau te spelen. Apart lukt dat niet. Zonder fusie hadden we als Vorden zelfs een landelijk team moeten terugtrekken.’
De nu ingeslagen weg richt zich dan ook op jonge spelers. Dat lijkt vooral de Doetinchemse cultuur. ‘Maar wij konden talent niet vasthouden. Dan kwam er een club met geld.’ Zoals Vorden toentertijd. Maar in Vorden gold: sponsor weg, team weg. ‘En dus was samenwerken logisch’, weet teamleider van DUO 1, Dinant Spieker (Doetinchemse-tak). Na vier jaar zonder niks, keerde hij dit seizoen terug achter het bord. Hij maakte de rivaliteit mee. ‘We zijn nu ineens teamgenoten. Dat was wel wennen.’ Inmiddels weet hij niet beter. ‘Wij zijn DUO.’ Niet zo vreemd, denkt hij. ‘De twee clubculturen blijken erg goed bij elkaar te passen. En die rivaliteit... ‘t Was altijd wel sportief.’
Spieker botste vroeger met teamgenoten als Henk Hoekman van de Vordense-tak. ‘Ik speel niet voor Vorden. Ik ben een DUO-man’, stelt Hoekman. De mix van jong en oud houdt elkaar scherp. Het eerste staat bovenaan in de hoofdklasse. ‘En vooral de jonkies willen naar de ereklasse. Als je de dertig voorbij bent, je hebt een kleine...’
Tot zijn grote verbazing kreeg Hoekman tijdens de analyse voor een competitiewedstrijd het predikaat ‘zwak punt’ opgeplakt door zijn jongere teamgenoten. ‘Wel leuk. Ik speelde op mijn vijftiende voor het eerst in Vorden 1. Daarna was ik twintig jaar lang de jongste.’
Om echt mee te doen in de ereklasse - mocht de lastige klus om de titel te grijpen in de hoofdklasse geklaard worden - is ook voor DUO een zak geld nodig. ‘En dat is er niet. En dat komt er niet’, weten spelers en bestuursleden. ‘Dammen is niet zo’n publiciteitssport.’
Het beetje geld van het ‘fondsje’ Vrienden van DUO wordt gebruikt voor trainingssessies voor de jeugd. En dan maar hopen dat ze blijven. ‘Als alle spelers uit de hoofdklasse, die opgeleid zijn bij Doetinchem of DUO nou nog eens hier komen spelen, dan kun je de ereklasse wel aan’, formuleert Spieker de DUO-droom. ‘Maar dat is sentiment.’
Fusie versterkt Achterhoekse topdammen
door RAOUL REINK
8 DECEMBER 2004 - VORDEN - DUO - dammers bestaan. Geen nieuwe spelsoort, wel een verheugende conclusie. Een DUO - dammer is een trotse speler die uitkomt voor de vereniging Dammers Uit Oost. En dus niet voor Doetinchem óf Vorden. Beide rivaliserende verenigingen smolten samen tot één Achterhoekse dambolwerk om topdammen in het Oosten te redden.
De fusie levert vooral voordelen op voor de landelijke DUO- teams. De fusieclub heeft inmiddels drie - één meer dan voorheen - landelijke teams. ‘Dat was onafhankelijk van elkaar nooit van de grond gekomen’, weten de betrokkenen. De teams in de Gelderse competitie, of leden die clubavonden bezoeken, merken weinig van het samengaan. De club heeft nog steeds twee accommodaties. ‘Daar worstelen we als bestuur wel mee’, verklapt DUO-voorzitter Bert Woolschot, voorheen Doetinchemse tak. ‘Echt één club zit er natuurlijk niet in op deze manier.’
Bert Woolschot - Foto: Hans Groene
Hij heeft het over de ‘gewone’ leden. ‘Al begint het langzaam toch wat meer te mixen. Ook in de teams. En we hebben natuurlijk de gezamenlijke sneldamavonden.’ In Vorden, dat wel. De leden stonden achter het besluit. ‘Het was zo rond, na één avond met de leden. En niemand heeft bedankt.’
Een voor de grap geopperde oplossing ter bevordering van de Doetinchems-Vordense damintegratie is er al wel. Voorzitter Woolschot woont namelijk in Zelhem, qua reistijd precies midden tussen de beide plaatsen in. ‘De deel bij ons verbouwen’, is de optie. ‘De belangstelling voor de clubavonden neemt af, zoals in iedere sport. Dus als het niet meer rendabel is om twee zaaltjes te huren, wie weet?’
De succesvolle landelijke tak moet wel naar Doetinchem. ‘Die zaal is groot genoeg. Drie teams, toch minimaal zestig dammers’, legt bestuurslid Ben Hiddink als ex-voorzitter van de Vordense tak uit. Ook hij is blij met de samenwerking. Hij benadrukt - net als Woolschot - het belang voor de jeugd. ‘Die krijgen nu een kans om op landelijk niveau te spelen. Apart lukt dat niet. Zonder fusie hadden we als Vorden zelfs een landelijk team moeten terugtrekken.’
De nu ingeslagen weg richt zich dan ook op jonge spelers. Dat lijkt vooral de Doetinchemse cultuur. ‘Maar wij konden talent niet vasthouden. Dan kwam er een club met geld.’ Zoals Vorden toentertijd. Maar in Vorden gold: sponsor weg, team weg. ‘En dus was samenwerken logisch’, weet teamleider van DUO 1, Dinant Spieker (Doetinchemse-tak). Na vier jaar zonder niks, keerde hij dit seizoen terug achter het bord. Hij maakte de rivaliteit mee. ‘We zijn nu ineens teamgenoten. Dat was wel wennen.’ Inmiddels weet hij niet beter. ‘Wij zijn DUO.’ Niet zo vreemd, denkt hij. ‘De twee clubculturen blijken erg goed bij elkaar te passen. En die rivaliteit... ‘t Was altijd wel sportief.’
Spieker botste vroeger met teamgenoten als Henk Hoekman van de Vordense-tak. ‘Ik speel niet voor Vorden. Ik ben een DUO-man’, stelt Hoekman. De mix van jong en oud houdt elkaar scherp. Het eerste staat bovenaan in de hoofdklasse. ‘En vooral de jonkies willen naar de ereklasse. Als je de dertig voorbij bent, je hebt een kleine...’
Tot zijn grote verbazing kreeg Hoekman tijdens de analyse voor een competitiewedstrijd het predikaat ‘zwak punt’ opgeplakt door zijn jongere teamgenoten. ‘Wel leuk. Ik speelde op mijn vijftiende voor het eerst in Vorden 1. Daarna was ik twintig jaar lang de jongste.’
Om echt mee te doen in de ereklasse - mocht de lastige klus om de titel te grijpen in de hoofdklasse geklaard worden - is ook voor DUO een zak geld nodig. ‘En dat is er niet. En dat komt er niet’, weten spelers en bestuursleden. ‘Dammen is niet zo’n publiciteitssport.’
Het beetje geld van het ‘fondsje’ Vrienden van DUO wordt gebruikt voor trainingssessies voor de jeugd. En dan maar hopen dat ze blijven. ‘Als alle spelers uit de hoofdklasse, die opgeleid zijn bij Doetinchem of DUO nou nog eens hier komen spelen, dan kun je de ereklasse wel aan’, formuleert Spieker de DUO-droom. ‘Maar dat is sentiment.’
Nee hoor [img]images/smilies/icon_biggrin.gif[/img] dat staat 2eHanco Elenbaas wrote:De Stentor, 8 december 2004
Het eerste staat bovenaan in de hoofdklasse.
......door politie en dominee geweerd.....
-
Hanco Elenbaas
- Posts: 18872
- Joined: Tue Apr 22, 2003 14:49
De Telegraaf, 11 december 2004
TON SIJBRANDS: dammer
HIJ gaat volgend weekeinde zijn eigen wereldrecord blind dammen aanvallen. En dat belooft wat ! Daar waar hij in ’82 bij zijn eerste poging 10 tegenstanders trof, neemt hij het nu op tegen liefst 24 dammers. Gekkenwerk volgens de kenners. En levensgevaarlijk voor de gezondheid volgens sommigen.
Zijn opponenten, de betere spelers in ons land, hebben borden en schijven voor zich. Ton Sijbrands zit in een afgesloten kamertje zonder die attributen. Hij ziet niets en doet alles uit het blote hoofd in een marathonzitting, die onafgebroken waarschijnlijk langer dan 24 uur gaat duren… „Nu het dichterbij komt, begin ik knap nerveus te worden. De spanning neemt toe en daarmee ook de angst, dat het niet gaat lukken�, zegt de man met het geheugen van een olifant.
Over 32-28 en 16x7. Plus nog een paar duizend andere mogelijkheden…
TON SIJBRANDS: dammer
HIJ gaat volgend weekeinde zijn eigen wereldrecord blind dammen aanvallen. En dat belooft wat ! Daar waar hij in ’82 bij zijn eerste poging 10 tegenstanders trof, neemt hij het nu op tegen liefst 24 dammers. Gekkenwerk volgens de kenners. En levensgevaarlijk voor de gezondheid volgens sommigen.
Zijn opponenten, de betere spelers in ons land, hebben borden en schijven voor zich. Ton Sijbrands zit in een afgesloten kamertje zonder die attributen. Hij ziet niets en doet alles uit het blote hoofd in een marathonzitting, die onafgebroken waarschijnlijk langer dan 24 uur gaat duren… „Nu het dichterbij komt, begin ik knap nerveus te worden. De spanning neemt toe en daarmee ook de angst, dat het niet gaat lukken�, zegt de man met het geheugen van een olifant.
Over 32-28 en 16x7. Plus nog een paar duizend andere mogelijkheden…
-
Hanco Elenbaas
- Posts: 18872
- Joined: Tue Apr 22, 2003 14:49
De Telegraaf, 11 december 2004
Tegen 24 sterke dammers op jacht naar ongelofelijk wereldrecord
Alles uit het blote hoofd…
MUIDEN, zaterdag
Hij loopt niet, maar hij schrijdt voort. De regenjas is hoog gesloten en de wind speelt hinderlijk met zijn lange krullende haren, die voortdurend voor zijn ogen waaien. In café Graaf Floris (voor kleine en grote luyden) neemt Ton – Teunis – Sijbrands de zaak bedachtzaam in ogenschouw. Late lunchgangers ledigen er de glazen en vragen om de rekening. Als hij een tikkeltje statig zijn denkhoofd richting kapstok keert, draait zijn hele lichaam automatisch mee.
Velen zien hem als de beste dammer aller tijden, maar vooral jongeren herkennen hem niet. Voor hen zou die zojuist binnengetreden wat corpulente, bebaarde heer van stand met een denkbeeldige rode puntmuts op én met een beetje fantasie net zo goed de kerstman kunnen zijn.
32-28, 18-23…
Ton Sijbrands, volgende week woensdag 55 jaar, is bijna klaar voor de uitputtende slijtageslag, die hem komende vrijdag vanaf 16.00 uur in het Overijsselse Lutten te wachten staat. Een nauwelijks te bevatten uitdaging, waar veel topdammers niet eens aan moeten denken. Ook ex-wereldkampioen Harm Wiersma, dat andere Friese damfenomeen, niet.
Harm zuchtend: „Na een uurtje of twaalf dammen kan je al geen pap meer zeggen, en dan ben je waarschijnlijk nog maar net op de helft. Je mag nooit verslappen en moet 24 standen haarscherp in je hoofd houden. Bovendien moet je steeds weer blijven proberen zonder bord en zonder schijven uit het blote hoofd de beste zetten te doen om het de tegenstanders zo moeilijk mogelijk te maken. Dit wordt een pure aanslag op het concentratievermogen van Sijbrands en ik zie het allesbehalve als een gezonde bezigheid.�
38-32, 17-21…
Geconfronteerd met die woorden lacht de hoofdpersoon minzaam. Hij heeft de laatste weken extra nachtrust genomen en de herfstbokjes in het café bewust laten staan. Het roken van zijn speciaal uit Duitsland gehaalde Dannemann- sigaren beperkt hij tot twee stuks per dag.
Zegt: „Dit wordt mijn achtste poging. In 1982 deed ik het voor het eerst tegen tien tegenstanders. Iedere keer kwamen er een paar bij en het zijn er nu dus 24 geworden. Ik zit zonder bord en schijven apart in een kamertje en via een open telefoonlijn krijg ik de zetten door. Ik mag geen notities maken. Ik krijg koffie en een frisdrankje aangereikt en van tijd tot tijd eet ik een broodje. Toch wordt het steeds moeilijker. In mijn vorige poging trof ik 22 tegenstanders en deed er 19½ uur over. Ik won 17 partijen en speelde er 5 remise. Ik verwacht nu echter behoorlijk wat meer bedenktijd nodig te hebben. Dat ligt uitsluitend aan mijzelf. Ik word ouder en dan durf je kennelijk minder snel beslissingen te nemen. Als ik een zet doe, die niet kan, omdat op dat veld een andere schijf staat, verlies ik onmiddellijk de partij. Ik moet dus enorm oppassen. Daar staat tegenover dat een tegenstander die meer dan een schijf achterstaat, dient op te geven. Halverwege de wedstrijd zit ik mezelf te vervloeken en neem ik me voor het nooit meer te doen. Maar als het dan allemaal voorbij is, ben ik een enorm opgelucht mens. Ik moet dan wel een winstpercentage van 70 procent hebben gehaald, anders is de poging mislukt. De week die volgt, ben ik absoluut volledig uitgeteld. Dan moet ik echt helemaal bijkomen. In het verleden is in Rusland het blind dammen verboden geweest. Zou te ongezond zijn. Of dat nog zo is, weet ik niet, maar er zijn nauwelijks dammers, die zich er nog aan durven wagen.�
31-27, 11-17…
Beginners bij een club hebben zo ongeveer een rating (speelsterkte) van rond de 500. Die van zijn tegenstanders, onder wie ex- KNDB-voorzitter Ebbo de Jong, ligt tussen de 1000 en 1100. Zelf heeft hij 1599 achter zijn naam staan.
Het klinkt straks door de telefoon als volgt: Bord 19: zet 49: 40- 45.
Hoe is het in hemelsnaam mogelijk dat een mens van vlees en bloed 24 standen uit het blote hoofd kan onthouden?
Sijbrands: „Ik heb nu eenmaal een goed geheugen voor data en feiten. De werking van het geheugen is afhankelijk van de vraag of er in de partij structuur en logica zit. Of je het kan ontleden. Een partij op niveau heeft een interne logica. Ik speel blind dan ook liever tegen een goede dammer dan tegen een minder goede, die plotseling blundert en een onvoorspelbare zet doet. Je moet vertrouwdheid hebben met de materie. Vergelijk het maar een beetje met de ober in de horeca. Sommige obers onthouden alle geplaatste bestellingen uit hun hoofd. Dat heeft allemaal te maken met vakmanschap en interesse.�
43-38, 21-26…
Het leven van Ton Sijbrands wordt nog altijd beheerst door het dammen. Voor hem is het een pure verslaving, waarmee hij zo’n tien uur per dag in samenwerking met de computer vult. Zelfs op vakantie gaat het dambord mee. Als beste dammer van dit moment noemt hij de Rus Tsjizjov, die negen keer wereldkampioen werd en tegen wie hij in een poging diens wereldtitel te ontfutselen net niet (het werd 20-20 in die tweekamp) slaagde. „Als die man aan het bord verschijnt, voel je de energie. Alles zindert van de adrenaline in zijn lijf. De Russen hebben op dit moment sowieso de beste dammers van de wereld en in het sovjettijdperk zijn de denksporters er zeer goed opgeleid. De damsport werd daar door de overheid veel meer gestimuleerd dan bij ons.�
FOTO: ROB DE JONG
In ’78 begon hij aan een boek over de vermoorde Russische dammer Andris Andreiko, tegen wie hij in ’72 en ’73 wereldkampioen werd en bleef. Na minder lovende kritieken over zijn tweekamp deed hij in ’74 afstand van de wereldtitel en hield hij het internationale dammen gedurende 15 jaar voor gezien. Hij ging zich toeleggen op het schrijven. Het boek over Andreiko werd een pil van meer dan 500 pagina’s (!), waar hij vier jaar over deed. Het boekwerk lag vervolgens tien jaar in zijn kluis en hij gaf het in 1990 in eigen beheer uit.
49-43, 6-11…
„Ik heb een soort monumentje voor hem opgericht�, zegt Sijbrands. De dammedewerker van de Volkskrant (al 28 jaar) heeft een 35-jarige dochter in Frankrijk wonen en is vier jaar geleden getrouwd in de vestingstad Muiden met zijn grote jeugdliefde Hetty, een lerares uit Amsterdam. Hij heeft een gevarieerde muzikale belangstelling en is lid van de fanclub van Harry Muskee (Cuby & the Blizzards).
Harm Wiersma: „Dit is bepaald geen gezonde bezigheid�
„Maar ik houd ook van klassiek. Bach is voor mij de allergrootste�, haast Sijbrands zich eraan toe te voegen. En hij vervolgt: „Ik probeer ook om zo veel mogelijk literatuur te lezen en in dat opzicht heeft de Russische bibliotheek de voorkeur. Ik denk dan vooral aan Tsjechov.�
Ook het schaken interesseerde hem. Hij werd twee keer clubkampioen van Voorst, zijn toenmalige woonplaats. De stilte in de provincie kan hem nog steeds bekoren. Heimelijk verlangt hij daar nog wel eens naar terug. Bij een Nederlands lands kampioenschap liep hij ooit boos en teleurgesteld de zaal uit, omdat er volgens hem veel te veel lawaai was…
37-31, 26x31…
Een groot Ajax-fan is Ton Sijbrands tussen de korte vleugelopsluiting, de hekstelling en de Roozenburg- opstelling door altijd gebleven. Hij kwam op een open dag ooit door de selectie heen en speelde een paar jaar in de welpen. „Ik geloof zelfs, dat ik ooit een keer een doelpunt heb gemaakt�, klinkt het. En dat zal dan wel zo zijn, want aan zijn geheugen mankeert niks. Hij ging van voetballen af, omdat hij op dammen ging. „Later zat ik op zondag in De Meer naar de thuiswedstrijden van Ajax 1 te kijken. Ik volgde ook de betaalde jeugd. Ik was toen 14 jaar. Naar uitwedstrijden ging ik niet mee, want daar had ik geen geld voor.�
In de vierde klas van de hbs verruilde hij het schoolbord definitief voor het dambord, want op z’n twaalfde had zijn eerste damleraar al gezegd, dat hij wereldkampioen zou worden. Ooit werd hij van school gestuurd, omdat hij weigerde zijn lange haar te laten knippen. Op zijn elfde damde hij op zijn club al bij de senioren. Vaak moest een partij worden afgebroken, omdat hij om 22.00 uur van zijn ouders thuis moest zijn.
Bedtijd, nietwaar.
42x31, 23-29…
Op zijn zeventiende was hij voor de eerste keer kampioen van Nederland. Sijbrands nu: „Vroeger waren mijn resultaten beter, maar mijn spelopvattingen oppervlakkiger. Ik weet nu veel meer over het damspel dan 30 jaar geleden. Maar naarmate je ouder wordt, ga je aan steeds meer dingen twijfelen. Daardoor kom je vaker in tijdnood. In ’72, toen ik wereldkampioen werd, speelde ik sneller en ik kende geen enkele twijfel.�
34x23, 17-22…
Een rijbewijs heeft hij nooit gehad en in dat opzicht is hij op het openbaar vervoer aangewezen. Zegt: „Van de spoorwegen kon je vroeger op aan, maar de laatste tijd helaas veel minder. Ik heb al twee keer een begrafenis gemist, omdat de treinen niet op tijd reden of plotseling uitvielen. Dat is heel pijnlijk. In ’99 miste ik daardoor de begrafenis van de vader van Harm Wiersma. Halverwege moest ik gedwongen omkeren, omdat ik nooit op tijd zou kunnen arriveren.�
Vrijdag gaat hij extra vroeg van huis. Dat staat vast. Bij zijn sponsor, het kunststofbedrijf Wildkamp in Lutten, zitten ze dan vol spanning op hem te wachten. Het publiek kan de partijen in de demonstratiezaal, waar Auke Scholma en Johan Krajenbrink commentaar geven, volgen. En als het een beetje meezit zullen de toeschouwers en damfanaten – vermoeid en slaperig – de volgende dag getuige kunnen zijn van een historisch, ongelofelijk en eigenlijk nauwelijks te bevatten nieuw wereldrecord.
En bovenal van een absolute topprestatie van een unieke dammer en een uniek mens.
Tegen 24 sterke dammers op jacht naar ongelofelijk wereldrecord
Alles uit het blote hoofd…
MUIDEN, zaterdag
Hij loopt niet, maar hij schrijdt voort. De regenjas is hoog gesloten en de wind speelt hinderlijk met zijn lange krullende haren, die voortdurend voor zijn ogen waaien. In café Graaf Floris (voor kleine en grote luyden) neemt Ton – Teunis – Sijbrands de zaak bedachtzaam in ogenschouw. Late lunchgangers ledigen er de glazen en vragen om de rekening. Als hij een tikkeltje statig zijn denkhoofd richting kapstok keert, draait zijn hele lichaam automatisch mee.
Velen zien hem als de beste dammer aller tijden, maar vooral jongeren herkennen hem niet. Voor hen zou die zojuist binnengetreden wat corpulente, bebaarde heer van stand met een denkbeeldige rode puntmuts op én met een beetje fantasie net zo goed de kerstman kunnen zijn.
32-28, 18-23…
Ton Sijbrands, volgende week woensdag 55 jaar, is bijna klaar voor de uitputtende slijtageslag, die hem komende vrijdag vanaf 16.00 uur in het Overijsselse Lutten te wachten staat. Een nauwelijks te bevatten uitdaging, waar veel topdammers niet eens aan moeten denken. Ook ex-wereldkampioen Harm Wiersma, dat andere Friese damfenomeen, niet.
Harm zuchtend: „Na een uurtje of twaalf dammen kan je al geen pap meer zeggen, en dan ben je waarschijnlijk nog maar net op de helft. Je mag nooit verslappen en moet 24 standen haarscherp in je hoofd houden. Bovendien moet je steeds weer blijven proberen zonder bord en zonder schijven uit het blote hoofd de beste zetten te doen om het de tegenstanders zo moeilijk mogelijk te maken. Dit wordt een pure aanslag op het concentratievermogen van Sijbrands en ik zie het allesbehalve als een gezonde bezigheid.�
38-32, 17-21…
Geconfronteerd met die woorden lacht de hoofdpersoon minzaam. Hij heeft de laatste weken extra nachtrust genomen en de herfstbokjes in het café bewust laten staan. Het roken van zijn speciaal uit Duitsland gehaalde Dannemann- sigaren beperkt hij tot twee stuks per dag.
Zegt: „Dit wordt mijn achtste poging. In 1982 deed ik het voor het eerst tegen tien tegenstanders. Iedere keer kwamen er een paar bij en het zijn er nu dus 24 geworden. Ik zit zonder bord en schijven apart in een kamertje en via een open telefoonlijn krijg ik de zetten door. Ik mag geen notities maken. Ik krijg koffie en een frisdrankje aangereikt en van tijd tot tijd eet ik een broodje. Toch wordt het steeds moeilijker. In mijn vorige poging trof ik 22 tegenstanders en deed er 19½ uur over. Ik won 17 partijen en speelde er 5 remise. Ik verwacht nu echter behoorlijk wat meer bedenktijd nodig te hebben. Dat ligt uitsluitend aan mijzelf. Ik word ouder en dan durf je kennelijk minder snel beslissingen te nemen. Als ik een zet doe, die niet kan, omdat op dat veld een andere schijf staat, verlies ik onmiddellijk de partij. Ik moet dus enorm oppassen. Daar staat tegenover dat een tegenstander die meer dan een schijf achterstaat, dient op te geven. Halverwege de wedstrijd zit ik mezelf te vervloeken en neem ik me voor het nooit meer te doen. Maar als het dan allemaal voorbij is, ben ik een enorm opgelucht mens. Ik moet dan wel een winstpercentage van 70 procent hebben gehaald, anders is de poging mislukt. De week die volgt, ben ik absoluut volledig uitgeteld. Dan moet ik echt helemaal bijkomen. In het verleden is in Rusland het blind dammen verboden geweest. Zou te ongezond zijn. Of dat nog zo is, weet ik niet, maar er zijn nauwelijks dammers, die zich er nog aan durven wagen.�
31-27, 11-17…
Beginners bij een club hebben zo ongeveer een rating (speelsterkte) van rond de 500. Die van zijn tegenstanders, onder wie ex- KNDB-voorzitter Ebbo de Jong, ligt tussen de 1000 en 1100. Zelf heeft hij 1599 achter zijn naam staan.
Het klinkt straks door de telefoon als volgt: Bord 19: zet 49: 40- 45.
Hoe is het in hemelsnaam mogelijk dat een mens van vlees en bloed 24 standen uit het blote hoofd kan onthouden?
Sijbrands: „Ik heb nu eenmaal een goed geheugen voor data en feiten. De werking van het geheugen is afhankelijk van de vraag of er in de partij structuur en logica zit. Of je het kan ontleden. Een partij op niveau heeft een interne logica. Ik speel blind dan ook liever tegen een goede dammer dan tegen een minder goede, die plotseling blundert en een onvoorspelbare zet doet. Je moet vertrouwdheid hebben met de materie. Vergelijk het maar een beetje met de ober in de horeca. Sommige obers onthouden alle geplaatste bestellingen uit hun hoofd. Dat heeft allemaal te maken met vakmanschap en interesse.�
43-38, 21-26…
Het leven van Ton Sijbrands wordt nog altijd beheerst door het dammen. Voor hem is het een pure verslaving, waarmee hij zo’n tien uur per dag in samenwerking met de computer vult. Zelfs op vakantie gaat het dambord mee. Als beste dammer van dit moment noemt hij de Rus Tsjizjov, die negen keer wereldkampioen werd en tegen wie hij in een poging diens wereldtitel te ontfutselen net niet (het werd 20-20 in die tweekamp) slaagde. „Als die man aan het bord verschijnt, voel je de energie. Alles zindert van de adrenaline in zijn lijf. De Russen hebben op dit moment sowieso de beste dammers van de wereld en in het sovjettijdperk zijn de denksporters er zeer goed opgeleid. De damsport werd daar door de overheid veel meer gestimuleerd dan bij ons.�
FOTO: ROB DE JONG
In ’78 begon hij aan een boek over de vermoorde Russische dammer Andris Andreiko, tegen wie hij in ’72 en ’73 wereldkampioen werd en bleef. Na minder lovende kritieken over zijn tweekamp deed hij in ’74 afstand van de wereldtitel en hield hij het internationale dammen gedurende 15 jaar voor gezien. Hij ging zich toeleggen op het schrijven. Het boek over Andreiko werd een pil van meer dan 500 pagina’s (!), waar hij vier jaar over deed. Het boekwerk lag vervolgens tien jaar in zijn kluis en hij gaf het in 1990 in eigen beheer uit.
49-43, 6-11…
„Ik heb een soort monumentje voor hem opgericht�, zegt Sijbrands. De dammedewerker van de Volkskrant (al 28 jaar) heeft een 35-jarige dochter in Frankrijk wonen en is vier jaar geleden getrouwd in de vestingstad Muiden met zijn grote jeugdliefde Hetty, een lerares uit Amsterdam. Hij heeft een gevarieerde muzikale belangstelling en is lid van de fanclub van Harry Muskee (Cuby & the Blizzards).
Harm Wiersma: „Dit is bepaald geen gezonde bezigheid�
„Maar ik houd ook van klassiek. Bach is voor mij de allergrootste�, haast Sijbrands zich eraan toe te voegen. En hij vervolgt: „Ik probeer ook om zo veel mogelijk literatuur te lezen en in dat opzicht heeft de Russische bibliotheek de voorkeur. Ik denk dan vooral aan Tsjechov.�
Ook het schaken interesseerde hem. Hij werd twee keer clubkampioen van Voorst, zijn toenmalige woonplaats. De stilte in de provincie kan hem nog steeds bekoren. Heimelijk verlangt hij daar nog wel eens naar terug. Bij een Nederlands lands kampioenschap liep hij ooit boos en teleurgesteld de zaal uit, omdat er volgens hem veel te veel lawaai was…
37-31, 26x31…
Een groot Ajax-fan is Ton Sijbrands tussen de korte vleugelopsluiting, de hekstelling en de Roozenburg- opstelling door altijd gebleven. Hij kwam op een open dag ooit door de selectie heen en speelde een paar jaar in de welpen. „Ik geloof zelfs, dat ik ooit een keer een doelpunt heb gemaakt�, klinkt het. En dat zal dan wel zo zijn, want aan zijn geheugen mankeert niks. Hij ging van voetballen af, omdat hij op dammen ging. „Later zat ik op zondag in De Meer naar de thuiswedstrijden van Ajax 1 te kijken. Ik volgde ook de betaalde jeugd. Ik was toen 14 jaar. Naar uitwedstrijden ging ik niet mee, want daar had ik geen geld voor.�
In de vierde klas van de hbs verruilde hij het schoolbord definitief voor het dambord, want op z’n twaalfde had zijn eerste damleraar al gezegd, dat hij wereldkampioen zou worden. Ooit werd hij van school gestuurd, omdat hij weigerde zijn lange haar te laten knippen. Op zijn elfde damde hij op zijn club al bij de senioren. Vaak moest een partij worden afgebroken, omdat hij om 22.00 uur van zijn ouders thuis moest zijn.
Bedtijd, nietwaar.
42x31, 23-29…
Op zijn zeventiende was hij voor de eerste keer kampioen van Nederland. Sijbrands nu: „Vroeger waren mijn resultaten beter, maar mijn spelopvattingen oppervlakkiger. Ik weet nu veel meer over het damspel dan 30 jaar geleden. Maar naarmate je ouder wordt, ga je aan steeds meer dingen twijfelen. Daardoor kom je vaker in tijdnood. In ’72, toen ik wereldkampioen werd, speelde ik sneller en ik kende geen enkele twijfel.�
34x23, 17-22…
Een rijbewijs heeft hij nooit gehad en in dat opzicht is hij op het openbaar vervoer aangewezen. Zegt: „Van de spoorwegen kon je vroeger op aan, maar de laatste tijd helaas veel minder. Ik heb al twee keer een begrafenis gemist, omdat de treinen niet op tijd reden of plotseling uitvielen. Dat is heel pijnlijk. In ’99 miste ik daardoor de begrafenis van de vader van Harm Wiersma. Halverwege moest ik gedwongen omkeren, omdat ik nooit op tijd zou kunnen arriveren.�
Vrijdag gaat hij extra vroeg van huis. Dat staat vast. Bij zijn sponsor, het kunststofbedrijf Wildkamp in Lutten, zitten ze dan vol spanning op hem te wachten. Het publiek kan de partijen in de demonstratiezaal, waar Auke Scholma en Johan Krajenbrink commentaar geven, volgen. En als het een beetje meezit zullen de toeschouwers en damfanaten – vermoeid en slaperig – de volgende dag getuige kunnen zijn van een historisch, ongelofelijk en eigenlijk nauwelijks te bevatten nieuw wereldrecord.
En bovenal van een absolute topprestatie van een unieke dammer en een uniek mens.
Kijk, dit vind ik nu een mooi artikel. Positief geschreven. Naar mijn mening een mooi stukje propaganda. Ik laat het in ieder geval de jeugd bij ons lezen.Hanco Elenbaas wrote:De Telegraaf, 11 december 2004
Tegen 24 sterke dammers op jacht naar ongelofelijk wereldrecord
Alles uit het blote hoofd…
-
Hanco Elenbaas
- Posts: 18872
- Joined: Tue Apr 22, 2003 14:49
Artikel uit De Gelderlander van 10-12-2004
Jasper Lemmen doet gooi naar wereldtitel
Door onze verslaggever
BEMMEL - Jasper Lemmen neemt van 16 tot en met 23 december deel aan het WK dammen voor junioren. Het toernooi in het Poolse Masowiecki wordt voor de 19 - jarige Bemmelnaar zijn laatste optreden als jeugdspeler.
Lemmen bewaart goede herinneringen aan zijn jongste damjaren. De regerend Nederlands juniorenkampioen nam in de verschillende leeftijdsgroepen maar liefst tien keer deel aan toernooien om de Europese of wereldtitel en sleepte diverse ereplaatsen in de wacht.
Lemmen heeft zich goed voorbereid op het WK. Samen met de rest van de Nederlandse afgevaardigden - behalve Lemmen doen ook Boudewijn Derkx uit Culemborg, Danny Slotboom (Winterswijk), Bennie Provoost (Aagtekerke) en wellicht reserve Rik Keurentjes (Doetinchem) een gooi naar de wereldtitel - werd hij tijdens een speciaal trainingsweekend speltechnisch aan de tand gevoeld door grootmeester Kees Thijssen. De jeugd trok zich drie dagen terug om aan de hand van de Nederlandse kampioen aan de vorm te schaven. Lemmen: "We hebben veel partijen geanalyseerd, zowel van onszelf als van de potentiële Russische WK-gangers. Het heeft mijn vertrouwen goed gedaan."
Ook deze week brengt Lemmen veel tijd achter het dambord door, om zich te verdiepen in het partijspel en veel openingsvarianten door te nemen. Zaterdag speelt hij nog een competitiewedstrijd voor zijn club Tilburg in de Ereklasse. Daarna neemt Lemmen enkele dagen rust voordat hij naar Polen afreist.
"Ik voel me redelijk in vorm en wil dat op het WK bewijzen. De laatste tijd heb ik enkele varianten in partijen getest. Mijn spel is gepolijst. Een plaats bij de top 5 lijkt me haalbaar", aldus Lemmen, die direct na de jaarwisseling zijn opwachting zal maken in het kwalificatietoernooi voor het Nederlands kampioenschap algemeen in 2005. Het sluit naadloos aan bij zijn overgang als denksporter van de jeugd naar de senioren.
Jasper Lemmen doet gooi naar wereldtitel
Door onze verslaggever
BEMMEL - Jasper Lemmen neemt van 16 tot en met 23 december deel aan het WK dammen voor junioren. Het toernooi in het Poolse Masowiecki wordt voor de 19 - jarige Bemmelnaar zijn laatste optreden als jeugdspeler.
Lemmen bewaart goede herinneringen aan zijn jongste damjaren. De regerend Nederlands juniorenkampioen nam in de verschillende leeftijdsgroepen maar liefst tien keer deel aan toernooien om de Europese of wereldtitel en sleepte diverse ereplaatsen in de wacht.
Lemmen heeft zich goed voorbereid op het WK. Samen met de rest van de Nederlandse afgevaardigden - behalve Lemmen doen ook Boudewijn Derkx uit Culemborg, Danny Slotboom (Winterswijk), Bennie Provoost (Aagtekerke) en wellicht reserve Rik Keurentjes (Doetinchem) een gooi naar de wereldtitel - werd hij tijdens een speciaal trainingsweekend speltechnisch aan de tand gevoeld door grootmeester Kees Thijssen. De jeugd trok zich drie dagen terug om aan de hand van de Nederlandse kampioen aan de vorm te schaven. Lemmen: "We hebben veel partijen geanalyseerd, zowel van onszelf als van de potentiële Russische WK-gangers. Het heeft mijn vertrouwen goed gedaan."
Ook deze week brengt Lemmen veel tijd achter het dambord door, om zich te verdiepen in het partijspel en veel openingsvarianten door te nemen. Zaterdag speelt hij nog een competitiewedstrijd voor zijn club Tilburg in de Ereklasse. Daarna neemt Lemmen enkele dagen rust voordat hij naar Polen afreist.
"Ik voel me redelijk in vorm en wil dat op het WK bewijzen. De laatste tijd heb ik enkele varianten in partijen getest. Mijn spel is gepolijst. Een plaats bij de top 5 lijkt me haalbaar", aldus Lemmen, die direct na de jaarwisseling zijn opwachting zal maken in het kwalificatietoernooi voor het Nederlands kampioenschap algemeen in 2005. Het sluit naadloos aan bij zijn overgang als denksporter van de jeugd naar de senioren.
-
Hanco Elenbaas
- Posts: 18872
- Joined: Tue Apr 22, 2003 14:49
De Twentsche Courant Tubantia, 13 december 2004
Knullige fouten nekken Denk en Zet
DAMMEN. De laatste overwinning van Denk en Zet/Witte van Moort is al bijna een jaar oud. De ploeg uit Westerhaar had zaterdag in Amsterdam de ban kunnen breken, maar bleef na knullige fouten voor de vierde keer op een gelijkspel steken: 10-10 tegen Hiltex.
Een uur voor de wedstrijd moest teamleider Peter Hoopman de eerste tegenvaller slikken. Gerlof Kolk had zich, na een avondje stappen, verslapen. Hoopman: ‘Dat is hem vaker overkomen, maar nu waren de gevolgen groter.’ Invaller Bart Stegeman reed in recordtijd naar Amsterdam, weerde zich ondanks een vertraging van drie kwartier uitstekend, maar liep na een forcing niettemin tegen een nederlaag aan.
Danny Slotboom had een winnende aanval in handen tegen de Afrikaan Ndjofang. De slechte tijdverdeling bleek uiteindelijk weer het struikelblok. De klok speelde ook een hoofdrol bij de derde verliespartij. Hoopman dacht in alle rust na over zijn vijftigste zet tegen nationaal kampioen Kees Thijssen. De stelling was remise en hij had nog bijna drie minuten bedenktijd. Tijdens het gepeins plofte tot zijn schrik de vlag naar beneden. ‘Stom, stom, stom’, baalde Hoopman die Vermin, Winkel en Barkel wel zag winnen en de handen uiteindelijk dichtkneep met het ene punt.
Knullige fouten nekken Denk en Zet
DAMMEN. De laatste overwinning van Denk en Zet/Witte van Moort is al bijna een jaar oud. De ploeg uit Westerhaar had zaterdag in Amsterdam de ban kunnen breken, maar bleef na knullige fouten voor de vierde keer op een gelijkspel steken: 10-10 tegen Hiltex.
Een uur voor de wedstrijd moest teamleider Peter Hoopman de eerste tegenvaller slikken. Gerlof Kolk had zich, na een avondje stappen, verslapen. Hoopman: ‘Dat is hem vaker overkomen, maar nu waren de gevolgen groter.’ Invaller Bart Stegeman reed in recordtijd naar Amsterdam, weerde zich ondanks een vertraging van drie kwartier uitstekend, maar liep na een forcing niettemin tegen een nederlaag aan.
Danny Slotboom had een winnende aanval in handen tegen de Afrikaan Ndjofang. De slechte tijdverdeling bleek uiteindelijk weer het struikelblok. De klok speelde ook een hoofdrol bij de derde verliespartij. Hoopman dacht in alle rust na over zijn vijftigste zet tegen nationaal kampioen Kees Thijssen. De stelling was remise en hij had nog bijna drie minuten bedenktijd. Tijdens het gepeins plofte tot zijn schrik de vlag naar beneden. ‘Stom, stom, stom’, baalde Hoopman die Vermin, Winkel en Barkel wel zag winnen en de handen uiteindelijk dichtkneep met het ene punt.
-
Hanco Elenbaas
- Posts: 18872
- Joined: Tue Apr 22, 2003 14:49
De Twentsche Courant Tubantia, 13 december 2004
Veel zwakke plekken bij Twente’s Eerste
DAMMEN. De zwakke plekken van Twente’s Eerste/Maas van ‘t Hoog werden in Geleen genadeloos bloot gelegd: 12-8 bij De Vaste Zet. ‘Onze selectie is niet breed genoeg’, erkende teamleider Odin Mol. De Hengelose ploeg telde met Björn Winkel en André Nijmeijer twee debutanten. Met een klassiek spelletje kwamen zij ver, maar het gebrek aan ervaring gaf toch de doorslag. De ploeg telde echter meer zwakke plekken. Anton Jurg miste een opgelegde remisekans. Ook Wytze Sytsma is dit seizoen niet het zekerheidje van weleer. Het tegenoffensief leidde tot een fraaie zege van Jos Stokkel. Mol tekende zelf voor de tweede treffer.
Veel zwakke plekken bij Twente’s Eerste
DAMMEN. De zwakke plekken van Twente’s Eerste/Maas van ‘t Hoog werden in Geleen genadeloos bloot gelegd: 12-8 bij De Vaste Zet. ‘Onze selectie is niet breed genoeg’, erkende teamleider Odin Mol. De Hengelose ploeg telde met Björn Winkel en André Nijmeijer twee debutanten. Met een klassiek spelletje kwamen zij ver, maar het gebrek aan ervaring gaf toch de doorslag. De ploeg telde echter meer zwakke plekken. Anton Jurg miste een opgelegde remisekans. Ook Wytze Sytsma is dit seizoen niet het zekerheidje van weleer. Het tegenoffensief leidde tot een fraaie zege van Jos Stokkel. Mol tekende zelf voor de tweede treffer.
-
Hanco Elenbaas
- Posts: 18872
- Joined: Tue Apr 22, 2003 14:49
Twentsche Courant Tubantia, 13 december 2004
Wens van ‘doodgraver’ Meibergen (85) in vervulling
Door Gertia Bredewoud
‘Een weergaloos perfecte volksmoord’, noemt hij het. Geen dag was de Tweede Wereldoorlog, en zijn vele joodse slachtoffers uit zijn gedachten. Oud-Almeloër M. Meibergen is inmiddels 85 jaar en voelt zijn krachten snel afnemen. Daarom is hij blij dat heel binnenkort zijn wens in vervulling gaat.
‘Voordat ik doodga, wil ik ervoor zorgen dat de Almelose joden die de oorlog niet hebben overleefd, alsnog symbolisch worden begraven.’ Met die wens liep M. Meibergen, die jarenlang in Brazilië woonde en inmiddels permanent in Naarden verblijft, al jaren rond. Nu hij ècht ouder wordt, besloot hij het niet langer bij plannen maken te laten. Hij zorgde er zelf voor dat er granieten gedenkplaten kwamen, met daarin de namen van alle Joodse slachtoffers gegraveerd. Op dinsdag 14 december is de officiële onthulling van de gedenkstenen op de Joodse begraafplaats aan de Boddenstraat. Zelf overleefde Meibergen de oorlog, doordat hij samen met zijn familie in 1939 uit Almelo wegvluchtte om de hele oorlogsperiode onder te duiken op een vlierinkje in Den Haag. Over de oorlog zegt hij: ‘Het is tot op de dag van vandaag onbegrijpelijk dat het Duitse volk zo barbaars wreed kon zijn en dat er zo zinloos gemoord kon worden. Hoe kregen Adolf Hitler en zijn misdadige trawanten het voor elkaar om zes miljoen Joden van alle leeftijden zo bloeddorstig uit te roeien? Nog nooit zijn er in de wereld zoveel wreedheden gepleegd van zo’n omvang.’ Op de gedenkstenen staan, behalve de namen van de Joodse slachtoffers, óók de namen van Frits Tusveld, zijn vrouw Henny Averink en Alie Tharner. Die Almeloërs deden in de oorlog veel voor de Joodse inwoners. Uit erkentelijkheid wil Meibergen dat ook zij herdacht worden. Hij vertelt: ‘Ik heb Frits Tusveld en Alie Tharner zeer persoonlijk gekend. Frits was mijn kapper. Hij woonde nog geen vijftig meter van mijn huis. Ik kon goed dammen, maar Frits sloeg mij in een paar zetten van het dambord. Dat was ook geen kunst, want hij bleek damkampioen van Nederland te zijn! In 1946, één jaar na de oorlog, kreeg ik bezoek van Frits. Hoe hij mijn adres in Den Haag wist? Hij vertelde me dat hij veel Joden het leven had gered. Ik luisterde onbewogen, want ik geloofde hem niet. Maar later zou blijken dat hij de waarheid had verteld. Met Alie Tharner heb ik gemusiceerd. Zij op piano en ik op viool. Zij begeleidde uitstekend. Zij was een volmaakte, edele vrouw.’
Meir Meibergen stamt uit een oud Joods, Almeloos geslacht. ‘Vermoedelijk zijn wij zelfs de oudste Joodse familie in Almelo’, vermoedt hij. ‘De oudste in Almelo bekend is Salomon Jozefszoon. Hij stierf in 1812. Hij was bakker en een goed mens. Zijn grafsteen is nog steeds intact op het oude Beith Chajim op het Sluitersveld. Hij gaf brood aan de armen, zoals zijn grafsteen vermeld. Het is niet bekend of het vers brood was, of brood dat was overgebleven.’
Hij vervolgt zijn verhaal: ‘Ik ben zijn achterachterkleinzoon en heb ongelukkigerwijze de opdracht gekregen de zo jammerlijk uitgemoorde Joodse gemeenschap te begraven.’ Hoe dat zo kwam: ‘Als zesjarige jongen ging ik naar de Kolkschool. In de derde klas kreeg ik moeilijkheden met de onderwijzer Buiter. Ik verliet de school en ging naar een andere school aan de Wierdensestraat. Toen ik veertien was, ging ik daar af. Mijn vader was violist, maar hij dreef ook samen met mijn moeder een manufacten- annex hoedenzaak in de Holtjesstraat. Toen gebeurde er iets in de Joodse gemeente dat veel indruk op mij zou maken. Niet alleen destijds, maar ook op mijn verdere leven. De oude kavran, de doodgraver, Meier Salomonson werd ziek en er moest een plaatsvervanger komen. Alle mannelijke leden van de Joodse gemeenschap kregen een oproep. Niemand voelde iets voor de vacature. Mijn vader zei toen: voorlopig doe ik het tot er een gegadigde komt. Ik beloofde mijn vader om te helpen de kuilen te graven. ‘Dat is niet nodig’, zei hij. ‘Dat doet de man wel die bij Meier Salomonson werkte.’ Ik antwoordde toen met nadruk: ‘Nee, die kuilen graaf ik! En ik zal óók waken.’ Ik nam dit besluit heel serieus. In 1934 was de eerste man die ik begroef, als veertienjarige jongen, de oude doodgraver Meier Salomonson. ’s Nachts waakte ik bij zijn kist. Hij woonde aan de Bornerbroeksestraat tegenover bakker Swelheim in een klein huisje achter drogisterij Reuten. Tot november 1939 vervulde ik mijn functie. Toen gingen wij naar Den Haag. Nog één keer kwam ik terug met mijn broer David. Dat was in oktober 1941 om vader in Almelo te begraven. Dat was zijn laatste wens. Wij brachten vader in een vrachtwagentje naar Almelo met alle risico’s van dien. Wij werden wonder boven wonder niet aangehouden.’
’Toen ik vlak na de oorlog terugkwam in Almelo merkte ik tot mijn grote ontzetting dat de Joodse gemeenschap verdwenen was. Alle mensen die ik zo goed had gekend, waren gewoon van de aardbodem weggevaagd. Meer dan tachtig procent was weg. Ik zou dit mijn leven lang niet meer vergeten. Het zit in mijn geheugen als de dag van gisteren. Ik was voorgoed gebrandmerkt’. In 1957 vertrok ik naar Brazilië en keerde pas in 2000 definitief terug. Op het van Dronkelaersplein zag ik acht stenen geplaatst door het verzet. Acht voor de Joden en vier voor de verzetsstrijders. Ik dank het verzet hiervoor. Maar ik wilde de Joden begraven. Want dat is waar zij recht op hadden. Te worden bijgezet en herenigd met hun familie. Zij hadden immers tot 1942 voor een graf betaald? Vanaf nu is de Joodse begraafplaats een ander leven ingeblazen. Het heeft ruim zestig jaar geduurd. Maar nu kunnen de slachtoffers uit de oorlog worden bijgezet bij hun dierbaren op dezelfde plaats waar ik ook bijgezet wil worden.’
Wens van ‘doodgraver’ Meibergen (85) in vervulling
Door Gertia Bredewoud
‘Een weergaloos perfecte volksmoord’, noemt hij het. Geen dag was de Tweede Wereldoorlog, en zijn vele joodse slachtoffers uit zijn gedachten. Oud-Almeloër M. Meibergen is inmiddels 85 jaar en voelt zijn krachten snel afnemen. Daarom is hij blij dat heel binnenkort zijn wens in vervulling gaat.
‘Voordat ik doodga, wil ik ervoor zorgen dat de Almelose joden die de oorlog niet hebben overleefd, alsnog symbolisch worden begraven.’ Met die wens liep M. Meibergen, die jarenlang in Brazilië woonde en inmiddels permanent in Naarden verblijft, al jaren rond. Nu hij ècht ouder wordt, besloot hij het niet langer bij plannen maken te laten. Hij zorgde er zelf voor dat er granieten gedenkplaten kwamen, met daarin de namen van alle Joodse slachtoffers gegraveerd. Op dinsdag 14 december is de officiële onthulling van de gedenkstenen op de Joodse begraafplaats aan de Boddenstraat. Zelf overleefde Meibergen de oorlog, doordat hij samen met zijn familie in 1939 uit Almelo wegvluchtte om de hele oorlogsperiode onder te duiken op een vlierinkje in Den Haag. Over de oorlog zegt hij: ‘Het is tot op de dag van vandaag onbegrijpelijk dat het Duitse volk zo barbaars wreed kon zijn en dat er zo zinloos gemoord kon worden. Hoe kregen Adolf Hitler en zijn misdadige trawanten het voor elkaar om zes miljoen Joden van alle leeftijden zo bloeddorstig uit te roeien? Nog nooit zijn er in de wereld zoveel wreedheden gepleegd van zo’n omvang.’ Op de gedenkstenen staan, behalve de namen van de Joodse slachtoffers, óók de namen van Frits Tusveld, zijn vrouw Henny Averink en Alie Tharner. Die Almeloërs deden in de oorlog veel voor de Joodse inwoners. Uit erkentelijkheid wil Meibergen dat ook zij herdacht worden. Hij vertelt: ‘Ik heb Frits Tusveld en Alie Tharner zeer persoonlijk gekend. Frits was mijn kapper. Hij woonde nog geen vijftig meter van mijn huis. Ik kon goed dammen, maar Frits sloeg mij in een paar zetten van het dambord. Dat was ook geen kunst, want hij bleek damkampioen van Nederland te zijn! In 1946, één jaar na de oorlog, kreeg ik bezoek van Frits. Hoe hij mijn adres in Den Haag wist? Hij vertelde me dat hij veel Joden het leven had gered. Ik luisterde onbewogen, want ik geloofde hem niet. Maar later zou blijken dat hij de waarheid had verteld. Met Alie Tharner heb ik gemusiceerd. Zij op piano en ik op viool. Zij begeleidde uitstekend. Zij was een volmaakte, edele vrouw.’
Meir Meibergen stamt uit een oud Joods, Almeloos geslacht. ‘Vermoedelijk zijn wij zelfs de oudste Joodse familie in Almelo’, vermoedt hij. ‘De oudste in Almelo bekend is Salomon Jozefszoon. Hij stierf in 1812. Hij was bakker en een goed mens. Zijn grafsteen is nog steeds intact op het oude Beith Chajim op het Sluitersveld. Hij gaf brood aan de armen, zoals zijn grafsteen vermeld. Het is niet bekend of het vers brood was, of brood dat was overgebleven.’
Hij vervolgt zijn verhaal: ‘Ik ben zijn achterachterkleinzoon en heb ongelukkigerwijze de opdracht gekregen de zo jammerlijk uitgemoorde Joodse gemeenschap te begraven.’ Hoe dat zo kwam: ‘Als zesjarige jongen ging ik naar de Kolkschool. In de derde klas kreeg ik moeilijkheden met de onderwijzer Buiter. Ik verliet de school en ging naar een andere school aan de Wierdensestraat. Toen ik veertien was, ging ik daar af. Mijn vader was violist, maar hij dreef ook samen met mijn moeder een manufacten- annex hoedenzaak in de Holtjesstraat. Toen gebeurde er iets in de Joodse gemeente dat veel indruk op mij zou maken. Niet alleen destijds, maar ook op mijn verdere leven. De oude kavran, de doodgraver, Meier Salomonson werd ziek en er moest een plaatsvervanger komen. Alle mannelijke leden van de Joodse gemeenschap kregen een oproep. Niemand voelde iets voor de vacature. Mijn vader zei toen: voorlopig doe ik het tot er een gegadigde komt. Ik beloofde mijn vader om te helpen de kuilen te graven. ‘Dat is niet nodig’, zei hij. ‘Dat doet de man wel die bij Meier Salomonson werkte.’ Ik antwoordde toen met nadruk: ‘Nee, die kuilen graaf ik! En ik zal óók waken.’ Ik nam dit besluit heel serieus. In 1934 was de eerste man die ik begroef, als veertienjarige jongen, de oude doodgraver Meier Salomonson. ’s Nachts waakte ik bij zijn kist. Hij woonde aan de Bornerbroeksestraat tegenover bakker Swelheim in een klein huisje achter drogisterij Reuten. Tot november 1939 vervulde ik mijn functie. Toen gingen wij naar Den Haag. Nog één keer kwam ik terug met mijn broer David. Dat was in oktober 1941 om vader in Almelo te begraven. Dat was zijn laatste wens. Wij brachten vader in een vrachtwagentje naar Almelo met alle risico’s van dien. Wij werden wonder boven wonder niet aangehouden.’
’Toen ik vlak na de oorlog terugkwam in Almelo merkte ik tot mijn grote ontzetting dat de Joodse gemeenschap verdwenen was. Alle mensen die ik zo goed had gekend, waren gewoon van de aardbodem weggevaagd. Meer dan tachtig procent was weg. Ik zou dit mijn leven lang niet meer vergeten. Het zit in mijn geheugen als de dag van gisteren. Ik was voorgoed gebrandmerkt’. In 1957 vertrok ik naar Brazilië en keerde pas in 2000 definitief terug. Op het van Dronkelaersplein zag ik acht stenen geplaatst door het verzet. Acht voor de Joden en vier voor de verzetsstrijders. Ik dank het verzet hiervoor. Maar ik wilde de Joden begraven. Want dat is waar zij recht op hadden. Te worden bijgezet en herenigd met hun familie. Zij hadden immers tot 1942 voor een graf betaald? Vanaf nu is de Joodse begraafplaats een ander leven ingeblazen. Het heeft ruim zestig jaar geduurd. Maar nu kunnen de slachtoffers uit de oorlog worden bijgezet bij hun dierbaren op dezelfde plaats waar ik ook bijgezet wil worden.’
-
Hanco Elenbaas
- Posts: 18872
- Joined: Tue Apr 22, 2003 14:49
Provinciale Zeeuwsche Courant, 13 december 2004
Malaise duurt voort bij ’s-Gravenpolder
door Daaf Kasse
MIDDELBURG - Het blijft tobben met de dammers van PWG 's-Gravenpolder. De wedstrijd tegen het nog puntloze TDV leek een uitgelezen mogelijkheid om weer eens te scoren, maar de Tilburgse ploeg bleek een onoverkomelijke hindernis. Meer dan 10-10 zat er niet in.
PWG 's-Gravenpolder heeft twee prachtige seizoenen achter de rug in de hoofdklasse, maar dit jaar kan de ploeg zich niet verheffen boven de middelmaat. Teveel spelers kampen met een matige vorm en komen moeizaam tot scoren. Slechts een drietal spelers onttrekt zich aan de malaise. Bennie Provoost, bezig aan zijn laatste seizoen bij PWG, speelt ijzersterk. Zaterdag liet hij opnieuw zijn klasse zien tegen de voormalige KNDB-voorzitter Theo van den Hoek, die in een combinatief net verstrikt raakte. Ook Arjo Kousemaker is in competitieverband goed bezig. De Goesenaar zorgde voor de tweede overwinning. Andres van den Berge, de derde speler die zich in positieve zin onderscheidt, kwam op een score van acht uit zes door een goede remise tegen Cor Kuijstermans, een van de sterkere spelers bij de Brabanders.
Daaf Kasse en Johnny de Leeuw, samen goed voor een hele reeks Zeeuwse titels, lieten het afweten. Kasse speelde aan het eerste bord een complexe partij, waarin hij verrast werd door een schitterend offer van zijn tegenstander. Remise bleef binnen handbereik, maar in tijdnood haalde de Middelburger niet het vereiste aantal zetten. Johnny de Leeuw leed zijn eerste nederlaag van het seizoen. Een kwetsbare linkervleugel werd de Goesenaar fataal.
In de tweede klasse D speelde Middelburg in Geleen tegen titelkandidaat Cema/De Vaste Zet 2 een goede wedstrijd. De Limburgers wonnen met 12-8, maar als de Middelburgers beter met hun kansen waren omgesprongen was zelfs een overwinning mogelijk geweest. Winstpartijen waren er voor Arie Kammeraat, die de Belgische topper Stéphan Michiels versloeg, en Geert Vercruysse. De vier nederlagen waren allemaal onnodig. Jaap de Jonge raakte in tijdnood het spoor bijster en ook Wim Koppejan had een punt voor het grijpen. Jan Moens verloor na een remiseaanbod te hebben afgeslagen en ook Frans Blaas overleefde de tijdnoodfase niet.
Het tweede team van PWG 's-Gravenpolder leek tegen TDV 2 na winstpartijen van Evert Wiskerke en Jan van de Beek op weg naar een ruime zege, maar aan de overige borden bleek de Tilburgse ploeg sterker dan verwacht. Eerst verloor Rianka Rentmeester en even later moest ook René Dusebout capituleren. Er gloorde weer hoop toen Arie den Hollander de winst pakte, maar een nederlaag van Ferry Berkholst bracht de stand weer in evenwicht. De laatste vier partijen eindigden in een gelijkspel, zodat ook TDV 2 voor het eerst in deze competitie een wedstrijdpunt behaalde.
Malaise duurt voort bij ’s-Gravenpolder
door Daaf Kasse
MIDDELBURG - Het blijft tobben met de dammers van PWG 's-Gravenpolder. De wedstrijd tegen het nog puntloze TDV leek een uitgelezen mogelijkheid om weer eens te scoren, maar de Tilburgse ploeg bleek een onoverkomelijke hindernis. Meer dan 10-10 zat er niet in.
PWG 's-Gravenpolder heeft twee prachtige seizoenen achter de rug in de hoofdklasse, maar dit jaar kan de ploeg zich niet verheffen boven de middelmaat. Teveel spelers kampen met een matige vorm en komen moeizaam tot scoren. Slechts een drietal spelers onttrekt zich aan de malaise. Bennie Provoost, bezig aan zijn laatste seizoen bij PWG, speelt ijzersterk. Zaterdag liet hij opnieuw zijn klasse zien tegen de voormalige KNDB-voorzitter Theo van den Hoek, die in een combinatief net verstrikt raakte. Ook Arjo Kousemaker is in competitieverband goed bezig. De Goesenaar zorgde voor de tweede overwinning. Andres van den Berge, de derde speler die zich in positieve zin onderscheidt, kwam op een score van acht uit zes door een goede remise tegen Cor Kuijstermans, een van de sterkere spelers bij de Brabanders.
Daaf Kasse en Johnny de Leeuw, samen goed voor een hele reeks Zeeuwse titels, lieten het afweten. Kasse speelde aan het eerste bord een complexe partij, waarin hij verrast werd door een schitterend offer van zijn tegenstander. Remise bleef binnen handbereik, maar in tijdnood haalde de Middelburger niet het vereiste aantal zetten. Johnny de Leeuw leed zijn eerste nederlaag van het seizoen. Een kwetsbare linkervleugel werd de Goesenaar fataal.
In de tweede klasse D speelde Middelburg in Geleen tegen titelkandidaat Cema/De Vaste Zet 2 een goede wedstrijd. De Limburgers wonnen met 12-8, maar als de Middelburgers beter met hun kansen waren omgesprongen was zelfs een overwinning mogelijk geweest. Winstpartijen waren er voor Arie Kammeraat, die de Belgische topper Stéphan Michiels versloeg, en Geert Vercruysse. De vier nederlagen waren allemaal onnodig. Jaap de Jonge raakte in tijdnood het spoor bijster en ook Wim Koppejan had een punt voor het grijpen. Jan Moens verloor na een remiseaanbod te hebben afgeslagen en ook Frans Blaas overleefde de tijdnoodfase niet.
Het tweede team van PWG 's-Gravenpolder leek tegen TDV 2 na winstpartijen van Evert Wiskerke en Jan van de Beek op weg naar een ruime zege, maar aan de overige borden bleek de Tilburgse ploeg sterker dan verwacht. Eerst verloor Rianka Rentmeester en even later moest ook René Dusebout capituleren. Er gloorde weer hoop toen Arie den Hollander de winst pakte, maar een nederlaag van Ferry Berkholst bracht de stand weer in evenwicht. De laatste vier partijen eindigden in een gelijkspel, zodat ook TDV 2 voor het eerst in deze competitie een wedstrijdpunt behaalde.
