Hein Meijer - Harm Wiersma

[Hanco Elenbaas]

Harm Wiersma - Hein Meijer 2 - 0

Zesvoudig oud-wereldkampioen Harm Wiersma heeft in briljante stijl voor het eerst van zijn leven gewonnen van GMI Hein Meijer!

Bedankt Hanco voor de partij en de analytische commentaren! Ik begrijp zelf na rap twee keer naspelen 14. ... 4-9 niet (18-23, 4-9 loopt niet weg als het al gespeeld moet worden, en in sommige gevallen laat je liever schijf 4 staan). Verder ipv 20-24 verder gaan aan de andere bord rand, neem ik aan, 20-24 als een tempo achter de hand houdend, voor het geval we een keer behoefte hebben aan een tempo? En later, ipv 2-7 lijkt 2-8 logischer?! Met als plan 17-22*1, 6-11-17-22*2 of 8-12-17-22*2 gevolgd door 6-11-17?

No wat verder nagedacht. Misschien is 31) ... 3-8 beter dan 2-7 (partij) of 2-8, wat ik eerder suggereerde. Voordeel is dat je het tempo 2-7 achter de hand hebt om te laten slaan, indien nodig; na 2-8 zou dat het tempo 3-9 worden. Wel is er een leuke variant mogelijk na 31... 2-8:

31) ... 2-8 (?!) 32) 37-31 26x37 33) 42x31 17-21 34) 31-26 3-9 (of dit het beste is weet ik niet, de varianten die ik blind bekeken heb worden remise door standaardwendingen, maar heb me er niet uitputtend in verdiept, ook hier na is het aangegeven spel mogelijk niet optimaal) 35) 26x17 12x21 36) 48-42 21-26 37) 42-37 6-11 38 ) 43-39? (30-25!) 14-20!! 39) 30-25? (Maar als zwart 20-25 mag spelen en daarmee schijf 9 langzaam aan in het spel brengt na 34-29 dat vroeg of laat toch zal moeten, dan komt wit sowieso moeilijk te staan) 39)... 18-22! 40) 25x12 22x42 41) 38x47 21-27 42) 12x21 16x29 43) 28-22 23-28 44) 22x33 29x38 met gewonnen spel voor zwart (alweer volgens een blinde analyse, als het niet wint is het een reden om een puntenoverwinning in te voeren!)

Op zaterdag 20 november komt Harm Wiersma in zijn rubriek in De Telegraaf terug op deze in Peking bedachte varianten van de sterke blinddammer Casper!



In een interview op de jeugdsite van de KNDB http://www.damz.nl/ zegt de nieuwe KNDB-voorzitter Haitze Meurs na de vraag 'Welke vraag zou jij graag aan een (bekende) dammer willen stellen?':

"Wat mij zo erg boeit is het feit dat sommige dammers in staat zijn om partijen blind te spelen.

Ton Sijbrands is daar denk ik het bekendste voorbeeld van, maar ook spelers zoals Jeroen van de Akker, en waarschijnlijk nog heel wat meer andere spelers, kunnen dat.

Ik vraag me dan af wat ze dan precies in hun hoofd aan stand zien en hoe ze dat allemaal berekenen. Ik heb zelf een grote fantasie en veel voorstellingsvermogen van allerlei zaken, maar blind dammen is mij totaal niet gegeven."

Misschien kan Casper dit proberen te beantwoorden?

[Wishmaster]

In een interview op de jeugdsite van de KNDB http://www.damz.nl/ zegt de nieuwe KNDB-voorzitter Haitze Meurs na de vraag 'Welke vraag zou jij graag aan een (bekende) dammer willen stellen?':

"Wat mij zo erg boeit is het feit dat sommige dammers in staat zijn om partijen blind te spelen.

Ton Sijbrands is daar denk ik het bekendste voorbeeld van, maar ook spelers zoals Jeroen van de Akker, en waarschijnlijk nog heel wat meer andere spelers, kunnen dat.

Ik vraag me dan af wat ze dan precies in hun hoofd aan stand zien en hoe ze dat allemaal berekenen. Ik heb zelf een grote fantasie en veel voorstellingsvermogen van allerlei zaken, maar blind dammen is mij totaal niet gegeven."

Misschien kan Casper dit proberen te beantwoorden?

In het stuk "Het geheugen van de grootmeester" wat Douwe Draaisma n.a.v. de blindsimultaan van Sijbrands in 1999 in Gouda schreef wordt al redelijk ingegaan op deze vraag.
Dit stuk is terug te vinden op http://www.blindsimultaandammen.nl/blin ... aaisma.pdf

[Koops]

In het stuk "Het geheugen van de grootmeester" wat Douwe Draaisma n.a.v. de blindsimultaan van Sijbrands in 1999 in Gouda schreef wordt al redelijk ingegaan op deze vraag.
Dit stuk is terug te vinden op http://www.blindsimultaandammen.nl/blin ... aaisma.pdf

Een andere leestip is natuurlijk 'Blinddammen en blindschaken' van Nico Keessen en Arie van der Stoep. Het klassieke meesterwerk op dit gebied is echter het onvolprezen 'Het denken van den schaker' van D.A. de Groot. De auteur gaat hierbij met een psychologisch onderzoek weliswaar in op schakers, maar de principes blijven natuurlijk hetzelfde voor dammers.

[Casper van der Tak]

Bedankt Hanco voor de partij en de analytische commentaren! Ik begrijp zelf na rap twee keer naspelen 14. ... 4-9 niet (18-23, 4-9 loopt niet weg als het al gespeeld moet worden, en in sommige gevallen laat je liever schijf 4 staan). Verder ipv 20-24 verder gaan aan de andere bord rand, neem ik aan, 20-24 als een tempo achter de hand houdend, voor het geval we een keer behoefte hebben aan een tempo? En later, ipv 2-7 lijkt 2-8 logischer?! Met als plan 17-22*1, 6-11-17-22*2 of 8-12-17-22*2 gevolgd door 6-11-17?

No wat verder nagedacht. Misschien is 31) ... 3-8 beter dan 2-7 (partij) of 2-8, wat ik eerder suggereerde. Voordeel is dat je het tempo 2-7 achter de hand hebt om te laten slaan, indien nodig; na 2-8 zou dat het tempo 3-9 worden. Wel is er een leuke variant mogelijk na 31... 2-8:

31) ... 2-8 (?!) 32) 37-31 26x37 33) 42x31 17-21 34) 31-26 3-9 (of dit het beste is weet ik niet, de varianten die ik blind bekeken heb worden remise door standaardwendingen, maar heb me er niet uitputtend in verdiept, ook hier na is het aangegeven spel mogelijk niet optimaal) 35) 26x17 12x21 36) 48-42 21-26 37) 42-37 6-11 38 ) 43-39? (30-25!) 14-20!! 39) 30-25? (Maar als zwart 20-25 mag spelen en daarmee schijf 9 langzaam aan in het spel brengt na 34-29 dat vroeg of laat toch zal moeten, dan komt wit sowieso moeilijk te staan) 39)... 18-22! 40) 25x12 22x42 41) 38x47 21-27 42) 12x21 16x29 43) 28-22 23-28 44) 22x33 29x38 met gewonnen spel voor zwart (alweer volgens een blinde analyse, als het niet wint is het een reden om een puntenoverwinning in te voeren!)

Op zaterdag 20 november komt Harm Wiersma in zijn rubriek in De Telegraaf terug op deze in Peking bedachte varianten van de sterke blinddammer Casper!



In een interview op de jeugdsite van de KNDB http://www.damz.nl/ zegt de nieuwe KNDB-voorzitter Haitze Meurs na de vraag 'Welke vraag zou jij graag aan een (bekende) dammer willen stellen?':

"Wat mij zo erg boeit is het feit dat sommige dammers in staat zijn om partijen blind te spelen.

Ton Sijbrands is daar denk ik het bekendste voorbeeld van, maar ook spelers zoals Jeroen van de Akker, en waarschijnlijk nog heel wat meer andere spelers, kunnen dat.

Ik vraag me dan af wat ze dan precies in hun hoofd aan stand zien en hoe ze dat allemaal berekenen. Ik heb zelf een grote fantasie en veel voorstellingsvermogen van allerlei zaken, maar blind dammen is mij totaal niet gegeven."

Misschien kan Casper dit proberen te beantwoorden?

Hallo allemaal - dat kan, maar ik doe het als ik weer in de bewoonde wereld ben (zit nu in Dushanbe in een Internet cafe, en het probleem is niet het geld, maar de tetterende Russische technopop van het ergste soort hier...)

[Hanco Elenbaas]

Op http://damwereld.com/phpBB/viewtopic.php?t=93&start=15 een analyse van de partij Harm Wiersma - Hein Meijer 2-0 door Tjalling Goedemoed, met enkele prachtige varianten!

[Hanco Elenbaas]

De Telegraaf, 20 november 2004

[Hanco Elenbaas]

de Volkskrant, Sport, 19 februari 2005

Meijer merkt weinig van mildheid Wiersma

door Ton Sijbrands

Op de eerste speeldag van de clubcompetitie werd Harm Wiersma door de Franse grootmeester Arnaud Cordier een even verrassende als overtuigende nederlaag toegebracht (zie de rubriek van vorige week). Met andere kopstukken als Schwarzman, Ndiaga Samb, Bassirou Ba en Podolski kwam Wiersma remise overeen, terwijl hij ook tegen Martijn Vissers, Theo Schippers en Pim Meurs op een puntendeling bleef steken.

Maar als die resultaten al verklaard konden worden uit een zekere vredelievendheid bij de oudwereldkampioen (wat ik overigens niet geloof), dan merkte collegagrootmeester Hein Meijer in elk geval bitter weinig van Wiersma's veronderstelde mildheid. Waar Meijer zich in hun tien eerdere ontmoetingen steeds staande had weten te houden, werd hij ditmaal juist hardhandig gevloerd.

De manier waarop Wiersma's eerste reguliere zege op Meijer tot stand kwam, was beslist intrigerend. Want de klassieke stelling die, na een lange periode van laveren, vlak voor de dertigste zet gestalte kreeg, leek oppervlakkig bezien helemaal niet slecht voor Meijer. Maar dankzij schijnbaar doodnormale, doch in werkelijkheid diep doorwrochte (opbouw) zetjes, lukte het Wiersma toe te werken naar een uiterst geladen situatie waarin zijn tegenstander ingrijpende beslissingen moest nemen. Zoveel problemen kreeg Meijer voorgeschoteld dat deze de weg kwijtraakte en - uiteindelijk - kansloos verloor.

Hieronder, uitgesmeerd over twee rubrieken, een bespreking van deze elfde Wiersma-Meijer. In twee delen, want bij de huidige lengte van de damrubriek is het helaas onmogelijk om zelfs bij één enkele partij voldoende theoretische en strategische achtergrondinformatie te geven, om van de vaak lange eindspelvarianten maar te zwijgen.

Wiersma-Meijer Clubcompetitie 2004/2005

1.32-28 19-23 2.28x19 14x23 3.34-30 18-22 4.31-27 22x31 5.36x27

De Deslauriersvariant! De Canadese wereldkampioen van 1956 speelde zo in de eerste en derde partij van de match om het WK 1958 tegen Koeperman.


Marcel Deslauriers in 1958 tijdens de
match met Koeperman in Rotterdam

5...12-18 6.41-36 7-12 7.46-41 10-14 8.30-25 14-19 9.25x14 9x20

Koeperman sloeg hier beide malen naar achteren.

10.40-34 5-10 11.34-29 23x34 12.39x30 10-14 13.30-25 1-7 14.45-40 4-9 15.40-34 18-23 16.44-39 12-18 17.34-29 23x34 18.39x30 18-23 19.30-24 20x29 20.33x24 19x30 21.25x34 7-12 22.38-33 12-18 23.42-38 8-12 24.47-42 14-19 25.50-44 9-14 26. 34-30

<img src="http://fmjd.org/dias/save/11089974393.png">

Ongetwijfeld gespeeld om onder omstandigheden - als 44 naar 34 is overgebracht - middels 33-29!? de omsingeling van het zwarte centrum in te zetten, maar mogelijk óók om 26...15-20 met de opstoot 27.30-24!? te kunnen beantwoorden. Waarbij een geestige bijzonderheid is dat zelfs na de 5x5-ruil 27...19x30 28.35x15 14-20 29.15x24 13-19 30.24x22 17x50 31.38-33 50x31 32.36x27 het (zelfde) spelbeeld, zij het in sterk 'afgeslankte' vorm, intact blijft.

Meijer laat het zich terecht niet bewijzen:

26...17-21 27.37-32!?

Evenals in die legendarische 1ste matchpartij Deslauriers-Koeperman markeert de bezetting van de velden 21 en 32 de overgang naar een gesloten klassiek middenspel. Maar waar die decorwisseling destijds in Koepermans voordeel uitpakte (al is het waar dat hij daartoe - zij het heel even - zijn rechter vleugel moest laten opsluiten; zie de Volkskrant van 26 april 1997), zal de 'switch' naar klassiek in het onderhavige duel juist gunstig voor Wiersma blijken!

27...15-20 28.44-39 20-24 29.33-28 21-26 30.41-37 11-17 31.39-33 2-7 32.43-39 17-21 33.49-43 7-11 34.39-34(!)

<img src="http://fmjd.org/dias/save/11089976012.png">

Hoewel zwart op het eerste gezicht op een mooi ontwikkelde stelling kan bogen, blijkt hij als gevolg van het tempoverschil (wit heeft een grotere reserve van 4 tempi) én het feit dat hij aan zijn linker is uitgespeeld, tóch bepaalde moeilijkheden te hebben. Eén van zijn problemen is dat wit op 34...12-17 over de manoeuvre 35.27-22! 18x27 36.37-31 26x37 37.42x22 beschikt.

Of kan hij zich daar misschien tóch op inlaten? Over die vraag, alsook over de vraag of er na het gespeelde 34...3-8 35.30-25 wellicht nog redding mogelijk was, volgende week meer.

Copyright: Sijbrands, T.

[Ben Anoniem]

de Volkskrant, Sport, 19 februari 2005

door Ton Sijbrands

Op de eerste speeldag van de clubcompetitie werd Harm Wiersma door de Franse grootmeester Arnaud Cordier een even verrassende als overtuigende nederlaag toegebracht (zie de rubriek van vorige week). Met andere kopstukken als Schwarzman, Ndiaga Samb, Bassirou Ba en Podolski kwam Wiersma remise overeen, terwijl hij ook tegen Martijn Vissers, Theo Schippers en Pim Meurs op een puntendeling bleef steken.

Maar als die resultaten al verklaard konden worden uit een zekere vredelievendheid bij de oudwereldkampioen (wat ik overigens niet geloof), dan merkte collegagrootmeester Hein Meijer in elk geval bitter weinig van Wiersma's veronderstelde mildheid. Waar Meijer zich in hun tien eerdere ontmoetingen steeds staande had weten te houden, werd hij ditmaal juist hardhandig gevloerd.

Wat een verschrikkelijke schrijfstijl heeft die man toch.
Dat dreutelt maar door.
Zelfs nu hij minder ruimte heeft.

[Hanco Elenbaas]

de Volkskrant, Sport, 19 februari 2005

Meijer merkt weinig van mildheid Wiersma

door Ton Sijbrands

Op de eerste speeldag van de clubcompetitie werd Harm Wiersma door de Franse grootmeester Arnaud Cordier een even verrassende als overtuigende nederlaag toegebracht (zie de rubriek van vorige week). Met andere kopstukken als Schwarzman, Ndiaga Samb, Bassirou Ba en Podolski kwam Wiersma remise overeen, terwijl hij ook tegen Martijn Vissers, Theo Schippers en Pim Meurs op een puntendeling bleef steken.

Maar als die resultaten al verklaard konden worden uit een zekere vredelievendheid bij de oudwereldkampioen (wat ik overigens niet geloof), dan merkte collegagrootmeester Hein Meijer in elk geval bitter weinig van Wiersma's veronderstelde mildheid. Waar Meijer zich in hun tien eerdere ontmoetingen steeds staande had weten te houden, werd hij ditmaal juist hardhandig gevloerd.

De manier waarop Wiersma's eerste reguliere zege op Meijer tot stand kwam, was beslist intrigerend. Want de klassieke stelling die, na een lange periode van laveren, vlak voor de dertigste zet gestalte kreeg, leek oppervlakkig bezien helemaal niet slecht voor Meijer. Maar dankzij schijnbaar doodnormale, doch in werkelijkheid diep doorwrochte (opbouw) zetjes, lukte het Wiersma toe te werken naar een uiterst geladen situatie waarin zijn tegenstander ingrijpende beslissingen moest nemen. Zoveel problemen kreeg Meijer voorgeschoteld dat deze de weg kwijtraakte en - uiteindelijk - kansloos verloor.

Hieronder, uitgesmeerd over twee rubrieken, een bespreking van deze elfde Wiersma-Meijer. In twee delen, want bij de huidige lengte van de damrubriek is het helaas onmogelijk om zelfs bij één enkele partij voldoende theoretische en strategische achtergrondinformatie te geven, om van de vaak lange eindspelvarianten maar te zwijgen.

Wiersma-Meijer Clubcompetitie 2004/2005

1.32-28 19-23 2.28x19 14x23 3.34-30 18-22 4.31-27 22x31 5.36x27

De Deslauriersvariant! De Canadese wereldkampioen van 1956 speelde zo in de eerste en derde partij van de match om het WK 1958 tegen Koeperman.


Marcel Deslauriers in 1958 tijdens de
match met Koeperman in Rotterdam

5...12-18 6.41-36 7-12 7.46-41 10-14 8.30-25 14-19 9.25x14 9x20

Koeperman sloeg hier beide malen naar achteren.

10.40-34 5-10 11.34-29 23x34 12.39x30 10-14 13.30-25 1-7 14.45-40 4-9 15.40-34 18-23 16.44-39 12-18 17.34-29 23x34 18.39x30 18-23 19.30-24 20x29 20.33x24 19x30 21.25x34 7-12 22.38-33 12-18 23.42-38 8-12 24.47-42 14-19 25.50-44 9-14 26. 34-30

<img src="http://fmjd.org/dias/save/11089974393.png">

Ongetwijfeld gespeeld om onder omstandigheden - als 44 naar 34 is overgebracht - middels 33-29!? de omsingeling van het zwarte centrum in te zetten, maar mogelijk óók om 26...15-20 met de opstoot 27.30-24!? te kunnen beantwoorden. Waarbij een geestige bijzonderheid is dat zelfs na de 5x5-ruil 27...19x30 28.35x15 14-20 29.15x24 13-19 30.24x22 17x50 31.38-33 50x31 32.36x27 het (zelfde) spelbeeld, zij het in sterk 'afgeslankte' vorm, intact blijft.

Meijer laat het zich terecht niet bewijzen:

26...17-21 27.37-32!?

Evenals in die legendarische 1ste matchpartij Deslauriers-Koeperman markeert de bezetting van de velden 21 en 32 de overgang naar een gesloten klassiek middenspel. Maar waar die decorwisseling destijds in Koepermans voordeel uitpakte (al is het waar dat hij daartoe - zij het heel even - zijn rechter vleugel moest laten opsluiten; zie de Volkskrant van 26 april 1997), zal de 'switch' naar klassiek in het onderhavige duel juist gunstig voor Wiersma blijken!

27...15-20 28.44-39 20-24 29.33-28 21-26 30.41-37 11-17 31.39-33 2-7 32.43-39 17-21 33.49-43 7-11 34.39-34(!)

<img src="http://fmjd.org/dias/save/11089976012.png">

Hoewel zwart op het eerste gezicht op een mooi ontwikkelde stelling kan bogen, blijkt hij als gevolg van het tempoverschil (wit heeft een grotere reserve van 4 tempi) én het feit dat hij aan zijn linker is uitgespeeld, tóch bepaalde moeilijkheden te hebben. Eén van zijn problemen is dat wit op 34...12-17 over de manoeuvre 35.27-22! 18x27 36.37-31 26x37 37.42x22 beschikt.

Of kan hij zich daar misschien tóch op inlaten? Over die vraag, alsook over de vraag of er na het gespeelde 34...3-8 35.30-25 wellicht nog redding mogelijk was, volgende week meer.

Copyright: Sijbrands, T.

de Volkskrant, Sport, 26 februari 2005

Vervolg van intrigerend duel Wiersma - Meijer

door Ton Sijbrands

Vorige week besprak ik het eerste gedeelte van het intrigerende duel dat oud-wereldkampioen Harm Wiersma in de clubcompetitie van Hein Meijer won. Na Wiersma's 34.39-34(!) was de stelling van het eerste diagram ontstaan.

<img src="http://fmjd.org/dias/save/11089976012.png">

In deze geladen klassieke positie zou zwart het liefst meteen 34...12-17 spelen. Probleem is alleen dat wit daarop goed 35.27-22! 18x27 36.37-31 26x37 37.42x22 lijkt te kunnen doen.

Nu wijst de analyse uit dat Meijer deze variant niet bovenmatig had hoeven te vrezen. Maar die conclusie kun je als zwartspeler pas trekken wanneer je eenmaal hebt onderkend dat na 37...21-26/3-9 38.48-42 3-9/21-26 39.33-29 24x33 40.38x18 17-21! 41.42-37 14-20!! (maar onder geen beding 41...21-27? vanwege de aan Weiss-Garoute herinnerende wending 42.32x21! 16x27 43.22x31 13x33 44.43-38!! +):

a) het damzetje 42.28-23? 19x17 43.30-25 13x22 44.25x3 faalt op 44...26-31!!, 45...21-26 en 46...16x49;

b) de afwikkeling 42.30-25 21-27! 43.25x3 27x49 44.18x9 11-17! wit niet meer dan een plus-remise oplevert.

Inclusief een aantal 'nevenvarianten' als 37...21-26 38.22-18 23x12! 39.28-23 19x37 40.30x10 12-18! 41.10-5 13-19 42.5x21 16x27 = of 38.36-31 21-26 39.31-27 17-21 ingeval zwart met 37...3-9 in plaats van 37...21-26 van start gaat, vergt dat nogal wat van het voorstellingsvermogen. Bovendien zou ik mij kunnen voorstellen dat de zwartspeler in deze fase nog niet van de noodzaak van drastische maatregelen doordrongen was. Het is dan ook niet zo vreemd dat Meijer tot een andere zet dan 34...12-17 besloot:

34...3-8 35.30-25!

Met deze gedwongen maar sterke zet plaatst Wiersma zijn geplaagde tegenstander voor een nieuw dilemma. Zo lijdt 35...11-17? schipbreuk op het tijdelijke offer 36.34-30! 17-22 37.28x17 24-29 38.33x24 23-28 39.32x23 21x41 40.36x47 18x20 41.38-33! 12x21 42.33-29! met onafwendbare doorbraak naar dam.

Enkel en alleen met 35...12-17(!) kan zwart het evenwicht nog bewaren. Weliswaar kan wit daarop via 36.34-29, 37.28-22/23, 38.38-33, 39.32x3 en 40.3x40/45 op een macro-eindspel aansturen, maar concrete winstkansen geeft die afwikkeling niet. Ik vermoed dan ook dat Wiersma op 35...12-17 gewoon positioneel had vervolgd met 36.43-39/34-30 17-22 37.28x17 11x31 38.36x27 8-12 39.33-28, evenwel zonder zich al te veel illusies omtrent de afloop te maken. Maar tegelijkertijd dient erkend dat het willens en wetens toelaten van de combinaties die na 35...12-17 mogelijk zijn, een buitensporig grote koelbloedigheid van de zwartspeler vereist...

35...23-29?

Na deze begrijpelijke doch foutieve beslissing is zwart reddeloos verloren.

36.34x23 18x29 37.43-39! 12-18

Op zich inventief verdedigd: aan 38.28-23 heeft wit weinig tot niets. Maar het mag niet meer baten. Datzelfde gold inmiddels echter óók voor alternatieven als 37...11-17 of 37...12-17. In dit laatste geval kan wit met 38.37-31! 26x37 39.42x31 8-12 40.31-26! 12-18 41.48-43/42 materiaalwinst afdwingen, al zou het mij niets verbazen wanneer Wiersma (indachtig de partij die hij in het Brinta-toernooi 1963/'64 van Govert Westerveld won) voor het eveneens toereikende 38.48-43! 8-12 39.28-22! 17x28 40.32x34 21x41 41.36x47 24-30 42.35x24 19x30 43.34-29! 30-35 44.39-34! 12-18 45.33-28! enz. had gekozen.

38.48-43!!

<img src="http://fmjd.org/dias/save/11096384801.png">

Een fraaie zet, waarvan de tactische pointe luidt dat de damcombinatie 38...26-31, 40...16-21, 41...18-22 en 42...24-30 verliest door 44.39-34! 48x11 45.16x7 +.

38...8-12 39.28-23!

Nu pas.

39...19x28 40.32x34 21x41 41.36x47 16-21

Ook over de slotfase zou nog veel op te merken zijn, maar daarvoor ontbreekt de ruimte. Gezegd zij slechts dat de tekstzet een onmiddellijke executie met 42.34-29? nog even tegenhoudt (42...14-20! en 21-27-32!) maar dat wit twee manieren heeft om schijf 24 op de korrel te nemen:

42.34-30! 13-19 43.39-34! 14-20 44.25x23 18x40 45.35x44! 24x35 46.33-29 12-18 47.29-24 21-27

Tot overmaat van ramp is 47...18-23 (bedoeling: 48.24-20?? 23-29!) onspeelbaar wegens 48.44-40! en 49.43-39 +.

48.24-20 18-22 49.20-14 22-28 50.14-10

En in deze hopeloze stelling overschreed Meijer de bedenktijd.

Copyright: Sijbrands, T.