In Memoriam

[Andrew Tjon A Ong]

[Andrew Tjon A Ong]

[Vengaboy]

Last Sunday in his hometown Bovec, Bernard Kašca past away.
Bernard was the founding father of draughts in Slovenia. Trained many children, organized many tournaments and was a clear example of how a draughtsplayer enjoys the game.
Bernard also published the only book in Slovene language about draughts and can be found in all big libraries in Slovenia.
http://damaslovenia.weebly.com/kasca-bernard.html
the official farewell is on Thursday 28-3 at 16:00 in Bovec.

[Tijn]

Vanochtend heeft mij het treurige nieuws bereikt dat Valère Hermans vannacht is overleden.
De Belgische dammer, iedereen kent hem en hij kent iedereen, zocht altijd de fanatieke randjes op, maar was vooral een lief en geliefd persoon. Het lopende LK kon Valère al niet afmaken omdat er een slopende ziekte werd geconstateerd. Vol goede moed zou hij toch nog graag blijven dammen, al was het om nog een keer een grootmeester het leven zuur te maken zoals hem bijvoorbeeld lukte bij Anton van Berkel, Jos Stokkel en vele anderen.

Behalve de gesprekken over STVV (de voetbalclub van Valère) en Fortuna, gaan we ook gewoon een warme persoonlijkheid missen die midden in de nacht kon worden opgetrommeld om te dammen.

Valère, je bent en blijft voor altijd een held.

[brenod]

Ik zag zojuist dit bericht. Het maakte me echt verdrietig Ik ken hem al zolang. Altijd vriendelijk. Ik heb meerdere keren tegen hem gespeeld. Steeds leuke partijen . Sterkte voor zijn familie. Hans van Berkel

[Tijn]

via www.devastezet.nl

Vandaag bereikte ons het droevige bericht dat Valere Hermans is overleden. Valere is 71 jaar geworden en na een ziekbed van enkele maanden is hij toch nog vrij plotseling overleden, De laatste strijd die Valere heeft moeten uitvechten was een strijd die niet gewonnen kon worden.

Vele jaren was Valere een vaste kracht in de diverse teams van onze vereniging altijd een motivator van de ploeg waarin hij speelde voor velen een goede vriend en we koesteren dan ook heel veel prachtige herinneringen aan deze geweldige man met al zijn eigenheden een dammer maar bovenal een damvriend die ons veel prachtige herinnering nalaat.

Door de jaren heen hebben we zoveel prachtige momenten met hem beleefd dat het haast ondoenlijk is die hier in een herinnering aan hem te benoemen. Zelf denk ik graag terug aan zijn nooit aflatende fanatisme. Zet mij maar op de bovenste borden klonk het steeds. Voor de duvel niet bang zich zelf ook wel vaak overschatten maar niet zelden succesvol tegen op papier veel sterkere tegenstanders. Zelf heeft Valere in ruim 20 jaar nationaal dammen voor onze vereniging heel wat opmerkelijke successen weten te boeken en eigenlijk veel belangrijker hij motiveerde altijd zijn teamgenoten om het uiterste uit een wedstrijd te halen. Jonge spelers waren zijn oogappels door de jaren heen maar vooral de vriendengroep in de jaren dat hij samen speelde met o.a. Nico Verjans, Tom Henriquez, Martijn en mijn persoontje waren jaren om nooit te vergeten. In het rookhok kwamen de mooiste verhalen los en Valere kon ook van elke verloren partij wel aangeven hoe hij ook had kunnen winnen, als die tegenstander die zet gespeeld had dan had hij hem helemaal van het bord gezet, dan had ik hem kapot gemaakt zo wist Valere het zeker. Dat die grote fouten meestal niet gemaakt worden door sterkere tegenstanders, tsja dat is zo maar dat nam Valere meestal niet mee in zijn analyse. Jaren was het ook zo dat als er een combinatie in de stand zat Valere hem ook gewoon nam, goed of fout, maar die dam had hij toch maar mooi gehaald.

Leuk ook die keer dat we bij MacDonalds gingen eten na een wedstrijd en ik geloof Martijn Valere vroeg of hij geen bestek had gekregen, hij ging direct terug naar de counter om bestek te vragen en keek raar op toen dat er niet bleek te zijn, lachen natuurlijk, zoals altijd eigenlijk gewonnen of verloren al was verliezen niet iets waar Valere goed tegen kon. Na een nederlaag kon hij behoorlijk moeilijk zijn want hij is nu eenmaal een winnaar. Krachttermen waren dan niet van de lucht en menig keer zou hij stoppen met dammen om dan de week erna alles vergeten te zijn.

De herinnering aan Valere daar kun je boeken over schrijven, Een prachtige man met een soms lastig karakter maar van binnen een zachtaardige man die gewoon een hekel had aan verliezen. Om die reden verliet ij onze vereniging in 2017 omdat incomplete teams hem van motivatie beroofden, Het was niet goed wat hij deed om midden in een seizoen zijn vriendenteam in de steek te laten maar ik ben er zeker van dat hij later spijt heeft gehad van dat besluit. Het laatste jaar was moeilijk voor Valere zijn gezondheid was minder, en zeer tegen zijn gewoonte ontbrak hij vaak waar je anders overal en altijd Valere tegenkwam. In Brunssum moest hij vorig jaar in de eerste ronde aantreden tegen de titelverdediger, een geweldig spannende strijd, zoals altijd want leuk om te zien waren zijn partijen altijd, maar hij verloor hem wel. Die avond melde Valere zich af voor het vervolg, zijn gezondheid in combinatie met een zware partij noopt hem tot opgeven. Het moet pijn gedaan hebben. In de loop van het toernooi nog veel gelukwensen voor zijn damvrienden die goed meespeelden, en daarna heeft Valere nog 13 wedstrijden gespeeld in een heel damseizoen, 9x kwam hij nog uit voor Raes Maastricht, twee keer speelde hij in het buitenland een partij. In december en januari nog twee keer in het persoonlijk kampioenschap van Limburg en dan moet hij zich weer terugtrekken. Hij komt in het ziekenhuis en krijgt heel slecht nieuws. Nu vier maanden later is een einde gekomen aan een heftig leven van een man die volop geleefd heeft en altijd heeft kunnen doen wat hij graag deed.

Valere de damwereld, je damvrienden, we zullen je missen. De familie en andere mensen uit zijn directe omgeving wensen zij langs deze weg heel veel sterkte met dit tragische verlies.
In onze herinnering zullen wij je altijd in gedachten houden.
Rust in vrede.


Valère Hermans


Valère in actie op de openingsdag van Brunssum 2018, tegen titelverdediger Niami.


Valère Hermans vs. Arnoud Rood
Ik vind dit een typische Valère partij. Altijd maar loeren op geintjes, en op deze was hij trots. Vroeger kon Valère prima profiteren van tijdnood aan beide zijdes. Tegenwoordig, met het nieuwe speeltempo verloor hij damplezier. Hij kwam vroeg in de partij in tijdnoodstress, en daar kom je met een minuut extra amper nog vanaf. Zijn spelniveau daalde, en hij ergerde zich zichtbaar. In de partij volgde: 38-33 7-11 36-31 11-16 49-43?! 14-20 25x23 18x49 28-22! en de zwartspeler besefte dat hij erin geluisd was.

Enkele memorabele partijen van Valère:

In 1998, en rond die jaren, reisde Valère 'de wereld rond' om maar zoveel mogelijk te dammen. Toen, er was nog nauwelijks e-mail, ontvingen Dieter en ik plots post van Valère. Dolblij als hij was met zijn overwinning op Andrew Tjon A Ong:
https://toernooibase.kndb.nl/opvraag/ap ... 3027&view=

In 2010 stuntte Valère bijna, door Anton van Berkel 'op zijn kloten' te geven. In een krankzinnige stand had Valère met iets meer koelbloedigheid gewonnen:
https://toernooibase.kndb.nl/opvraag/ap ... 7534&view=

Jeroen van den Akker speelde de dag vóór Brunssum 2011 voor het wereldrecord kloksimultaandammen. Jeroen verloor slechts drie partijen, waaronder van Valère:
https://toernooibase.kndb.nl/opvraag/ap ... 3664&view=

[Tijn]

via www.damclubmaastricht.nl

Afgelopen week is op 71 jarige leeftijd Valere Hermans overleden na een ziekbed van een paar maanden. Valere was een Belg waarvoor de hobby dammen zo belangrijk was dat het een groot stuk van zijn leven was.

Hij damde niet alleen in Belgie maar ook juist in Nederland. Hij is van bijna alle Limburgse clubs lid geweest en speelde dan voor die verenigingen Limburgse en nationale clubcompetitie. Regelmatig switchte hij van vereniging als hij dacht dat het hem de sportieve prikkel gaf die hij meende nodig te hebben.

Hij vergde veel van zichzelf en vond dat zijn medespelers dezelfde motivatie en wedstrijdinstelling moesten hebben. Hij eiste ook stilte van andere dammers als hij in slechtere standen een uitweg moest zoeken en bij verlies wees hij geluidsoverlast ook vaak als oorzaak aan. Hij was ook een echte clubmens . Toen in September bleek dat het provinciaal team een speler tekort kwam en een oproep voor een invaller op vrijdagavond per mail de deur uitging was hij de eerste die na 5 minuten opbelde en zei dat hij wel wilde invallen.

Hij genoot zichtbaar van zijn successen die hij op het dambord heeft geboekt. Hij trainde dagelijks 2 uur. Hij heeft in zijn leven vele kilometers moeten rijden om te kunnen dammen in Nederland. De laatste wedstrijd voor Raes DC Maastricht speelde hij 5 januari j.l. en wel in de uitwedstrijd tegen Ons Genoegen in Utrecht. Hij won die wedstrijd op mooie slinkse wijze van pasto(o)r Wim Vlooswijk. Wie zou toen hebben gedacht dat dit zijn laatste wedstrijd was.

Toen hij bericht kreeg dat hij was uitbehandeld in het ziekenhuis reageerde hij op dezelfde manier als wanneer hij opgaf bij een dampartij, “het is afgelopen het is gedaan”. Op zijn ziekbed had hij altijd nog dambord en damschijven bij zich en genoot wanneer vooral zijn Belgische dammakkers in het ziekenhuis tegen hem kwamen dammen. Niet alleen Belgie maar vooral Nederlands Limburg verliest een markante dammer die altijd tijdens een wedstrijd in een echte vechter of zoals hij zelf vond een krijger veranderde en vocht voor elk punt.

We danken hem hiervoor en wensen zijn vriendin Bo alle sterkte toe die ze nodig zal hebben. Ruste hij zacht.

[Tijn]

Via Facebook DIOS/Eureka:

HERMANS ZETTE REGELMATIG HET BORD IN DE FIK
Eigenlijk dacht ik altijd dat grote persoonlijkheden als Valère Hermans onsterfelijk zijn. Dit blijkt helaas niet zo te zijn, vandaag (woensdag 24 april) april) is hij op 71-jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van kanker. Ik heb veel met en tegen Valère gespeeld, met name bij Eureka in nationale en provinciale teams. Hij was altijd vriendelijk en probeerde altijd sigaretjes en sigaartjes te bietsen. Andersom kwam hij ook altijd spontaan over de brug met rookwaren of was hij er als de kippen bij om een rondje te geven of even voor aanvang van de wedstrijd vriendschappelijk de schouders te masseren. In feite was hij een zachte en zorgzame man die natuurlijk altijd twee handen op één buik was met zijn lieve vrouw, die hem ook steeds vaker bij damtoernooien vergezelde. Eenvoudig en tevreden was hij, eigenlijk nooit op grootspraak te betrappen. Goed dan, als het over dammen ging wilde hij nog wel eens even pochen. Maar dat was zeker ook een vorm van humor. “Die gaat er aan. Die vreten we met huid en haar op. Die geven we een schop onder de ballen. Dienen heeft een pechdagje, dat hij juist mij treft”, waren zo maar enkele teksten die regelmatig uit zijn mond vloeiden. Zodra er gedamd moest worden, veranderde Valère soms in een heuse damclubhooligan. Rondvliegende borden, schijven, scheldpartijen en allerlei gedoetjes blijven in ons collectieve geheugen gegrift. Het werd trouwens met het vorderen van de jaren allemaal jammer genoeg wel ietsje minder, want ik kan nog steeds erg genieten van een relletje in het soms wel heel brave damwereldje. Maar gelukkig bleef de damvlam wel tot op hoge leeftijd branden, want zijn fanatisme was gewoon heel vermakelijk en werkte aanstekelijk.

DAMCLUBHOOLIGAN
Als je tegen hem speelde wist je dat het ergens om ging, dat het bord letterlijk of figuurlijk in de fik ging en dat er zich weer vreselijke taferelen zoals op haperende klokken, tijdnood, vallende schijven en andere ongemakken zouden opstapelen. Bij dat alles zou je vergeten dat Valère best wel een begenadigde dammer was. Natuurlijk was het geen theorie- of stijlkanon, maar hij kon door zijn enorme inzet en competitiedrang regelmatig spelers met een meesterniveau verrassen. En als het echt om de worst ging kon hij nog aardig diep rekenen ook. Sterk van Valère was dat hij andere dammers ook hun credits gunde, zelfs als je van hem won. Hij was in tegenstelling tot vele dammers ook geïnteresseerd in jóuw als persoon. Zo volgde hij altijd nauwgezet de avonturen van mijn zoon Tom en zei regelmatig tegen me: “Nondeju, die zoon van jou dat wordt een hele goeie. Heel enthousiast kon ie daar over zijn. “Goed voorbeeld doet goed volgen”, riep hij altijd. Als ik dan zei dat Tom dat talent van mij met mijn ratinkje van 960 niet kon hebben, zei hij: ‘Jong oe schuift toch ook een lekkere partij en sloeg ie me op de schouders.’ Kortom een man zoals een man moet zijn: hard op de bal, stoer, humorvol, soms kinderlijk, fanatiek en vooral - diep in zijn hart - heel lief!
Mijn mooiste herinnering is een dampartij tegen Valère tijdens het LK sneldammen. Het was al lang remise in een twee om drie, maar Valère speelde nog even door omdat ik nog maar twintig seconden op de klok had. “Had ik maar een beetje op moeten schieten, niet dan?” Opeens schoof hij met zijn mouw een schijf op de grond. “Roap die s op man”, zei hij. “Dacht t niet”, zei ik en drukte met een verdekt gebaar de klok uit. “Moet je zien Valère”, zei ik toen. “Die klok heeft het begeven, je slaat er ook veel te hard op man.” Valère keek me even verbouwereerd aan en schoot toen in een lachbui van een minuutje of twee. “Goed jong, het is remise”, zei hij berustend. Want zo was hij: eventjes super fanatiek en dan weer snel zijn lieve zelf. Rust zacht kameraad!

[A.Presman]

In Memoriam
Adriaan Groenendijk

Woensdagmorgen 15 mei kreeg ik telefoon en werd me meegedeeld, dat het voorgenomen bezoek ’s middags om samen met mijn buren Adriaan te bezoeken geen doorgang kon vinden, omdat Adriaan te ziek was. Aan het begin van de middag ontving ik het ontstellende bericht dat Adriaan was overleden.

Adriaan was een bekende en kleurrijke figuur in de damwereld. Alleen al door zijn verschijning, immer getooid met het onafscheidelijke hoofddeksel, dat opgevrolijkt werd met een bonte verzameling speldjes.

Hij was fervent supporter van Feijenoord en groot bewonderaar van Ton Sijbrands, ironisch genoeg een ras-Ajacied.

Adriaan was zeker geen zwakke speler. Hij was echter vaak snel tevreden met een punt, maar kon zich buitengewoon taai verdedigen. Ook gunde hij een (veel) zwakkere een punt als die aan het eind van een toernooi nog puntloos was.
Er zijn velen die sterker speelden dan Adriaan, maar weinigen die er meer plezier aan beleefden.
Vanaf het eerste toernooi in Salou was Adriaan erbij. Hij heeft 15 (van de 21) toernooien gespeeld en was daarnaast nog enkele keren in Salou als invaller/toeschouwer. Twee of drie keer moest hij zijn lievelingstoernooi wegens ziekte missen en ook in 2019 was hij er graag weer bij geweest.

Hij was ook een fervent amateurfotograaf. Als je op een toernooi tegen Adriaan gespeeld had was de kans groot dat hij om je adres vroeg, teneinde je een door hemzelf gemaakte en afgedrukte foto toe te zenden. Als je dan ook nog je telefoonnummer gaf kon je ervan op aan, dat je met enige regelmaat door hem gebeld werd. Adriaan kon slecht zonder contact met anderen. Hij zocht altijd de gezelligheid op. Mede om die reden sloot hij zich aan bij een toneelgezelschap, dat in den lande op diverse locaties uitvoeringen vertoonde. Verder was hij geen onverdienstelijk dichter, die graag zijn gedichten aan anderen voordroeg.

Schrik voor eenzaamheid was hem niet vreemd.
Misschien ook daarom meende Adriaan gedurende een periode in zijn leven in de drank een vriend gevonden te hebben. Hij moest een forse strijd leveren om van die ‘vriendschap’ afscheid te nemen. Die strijd heeft hij glansrijk gewonnen. Iedere dag kon Adriaan je vertellen hoeveel duizend dagen hij al niet meer gedronken had.

De strijd tegen zijn laatste tegenstander longkanker heeft hij gestaakt.
We zullen hem missen, maar niet vergeten.


Peter Pippel (organisator Salou)

[A.Presman]

Rouwkaart Adriaan

photo_2019-05-17_22-48-53.jpg (102.04 KiB) Viewed 16647 times

[Andrew Tjon A Ong]

Arie Schwartz (Ons Genoegen) overleden

Op 14 juni is Arie Schwartz op 83-jarige leeftijd overleden. De laatste jaren kwam hij door zijn ziekte niet meer op de club, maar tot dan was hij 50 jaar onafgebroken een actief lid.
De Ons Genoegen-spelers zullen hem missen!


Correspondentieadres: Batelier 7, 3362 JR Sliedrecht

Twee reacties op de UPDB-site:

[Rutger]

Helaas is vorige week in de nacht van vrijdag op zaterdag de bekende damproblemist en -historicus K.W. Kruijswijk (geb.datum 21-7-1921) overleden.

Zijn betekenis voor het dammen is op diverse fronten enorm geweest. Denk hierbij aan zijn in 1966 uitgegeven standaardwerk 'Algemene historie en bibliografie van het damspel' en aan zijn prachtige boeken over de eindspelen van Blankenaar. Ook publiceerde hij veel problemen.
Tevens heeft hij een prominente rol gespeeld in de opbouw van damboekenverzamelingen in de KB en in het Tresoar.
Graag verwijs ik voor iedereen die hem minder goed kent naar zijn Wikipedia pagina en naar een lezenswaardig artikel:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Karel_Wendel_Kruijswijk
http://www.dekvd.net/Wendel_Kruijswijk.html

De afscheidsdienst vindt vrijdag aanstaande plaats. Voor gegevens hieromtrent verwijs ik naar de bijgevoegde kaart.

[ildjarn]

Geen goede tijd voor de damproblematiek. Eerst op 12 mei Dirk de Ruiter, nu K.W. Kruijswijk.

[Marcel Kosters]

leohablous.jpg (268.32 KiB) Viewed 14804 times

uitvaartleo.jpg (140.98 KiB) Viewed 14804 times

leoinactie2010.jpg (211.08 KiB) Viewed 14804 times

leobijdehdc.JPG (239.03 KiB) Viewed 14804 times

[Andrew Tjon A Ong]

Gisteravond was het bestuur van Damclub Huizum net klaar met vergaderen toen de mededeling binnenkwam dat Reinout Sloot plotseling was overleden.

We waren hier even stil van en ik denk dat we hier nu allemaal even stil van zijn.

Reinout liep niet weg voor functies en daardoor werd hij in 2018 de nieuwe voorzitter van de Provinciale Friese Dambond. Hiervoor was hij coördinator persoonlijke wedstrijden. Verder was hij lid van de KNDB-bondsraad.

Het PFDB-bestuur had woensdag ook een bestuursvergadering belegd en men vond het vreemd dat de voorzitter niet kwam opdagen.

Erwin Heslinga is naar zijn huis gefietst, zag door het raam en constateerde dat er iets aan de hand was. Hij heeft meteen de politie gebeld.

Deze is de woning ingegaan.

Reinout was een trouwe deelnemer aan alle soorten competities en toernooien. Hij was actief op toernooien in binnen- en buitenland.

Zijn laatste toernooien waren het Open Zomertoernooi Friesland, Salou Open, Prague Open. Het plan was dat hij komende week naar Korbach zou gaan.

Reinout Sloot was in het verleden lid van Oudebildtzijl, damclub De Oldehove en even van Mildam. Hij was tot zijn overlijden lid van Bezint Eer Gij Begint (Cornjum / Britsum) en Damclub Huizum.

De partner van Reinout is jaren geleden overleden.

Ze hadden geen kinderen.

De familie heeft verzocht de damwereld in te lichten.

We wensen familie, vrienden en kennissen sterkte met dit plotselinge verlies.

Zojuist heeft de broer van Reinout, Herman Sloot, doorgegeven dat de crematie van Reinout maandag a.s. in besloten kring zal plaatsvinden.
Zondagavond is er voor belangstellenden tussen 7 en 7.30 uur gelegenheid om afscheid van Reinout te nemen in het crematorium te Goutum. Er komt waarschijnlijk morgen een advertentie in de LC.

Bron: Sietse Nagel op Facebook PFDB