Partijproblematiek

[Michel Stempher]

Bij wie kan ik een compositie van mezelf insturen? Ben wel benieuwd in hoeverre mijn compositie voldoet aan de eisen van de partijproblematiek. Het is een compositie gebaseerd op een mogelijke combinatie in een bepaalde variant uit mijn partij van een week geleden tegen Knipper. Vooral ben ik er benieuwd naar of het slot goed genoeg is om als scherp te worden aangeduid (de simpelste variant is scherp, maar de iets langere varianten zijn saai).

Kan ik van leren en mogelijk kan ik me erdoor laten inspireren om meer te componeren.

[Leri]

Doe me maar een mailtje Michel, dan zal ik mij er eens even over buigen.

[Eric van Dusseldorp]

de simpelste variant is scherp...

Dat is voldoende.

[Kosmos]

Jules Bourquin & Tjalling Goedemoed

Wit wint in 16 zetten

[Kosmos]

De koe

Een kleintje, leuk om van het blad even op te lossen, gebaseerd op een slagzet van Kuougueu, zie wksite, waar onze vriend Groemnteboer ites schrijft over de Afrikaanse grootmeester.
Slotstand is D48 na scherp eindspel.

In Het Damspel vraagt Michiel Kroesbergen zich af waarom ik namen aan compositie sgeef. Dat voegt imemr sniks toe, oncludeeret hij meteen maar even.
Kennelijk interesseert het antwoord op de vraag hem niet, want om het antwoord te krijgen, kun je twee dingen doen:
logisch nadenken of mij vragen wat de functie is van het geven van namen.
De tweede optie ligt nogal voor de hand, net als het antwoord.
Waarom geven we namen aan zaken? Omdat het handig is.
Als je naar een compositie wilt verwijzen die geen naam heeft, is dat omslachtig. Je moet dan iets zeggen als: "Die ene compositie met zwarte schijven op x, y, z en wit op a, b, c, d enz., die bladiebladieblaah.
Nu houden veel dammers liever de kaken stevig op elkander geklemd en dat zal dan wel de reden zijn dat men geen namen nodig heeft. Als je niks zegt, dan heb je geen namen nodig.
Als je echter wel eens wilt communiceren - en die neiging is er vooral onder niet-dammers best wel eens - dan is het handig om namen te hebben voor zaken. Als je dus van dammen houdt, is het handig.
Het geven van namen is niet alleen functioneel, praktisch, maar natuurlijk is het ook entertainment. Schilders geven ook namen aan doeken.
Omdat je dan weet waar je over spreekt en omdat het bij een artistieke presentatie hoort.
Martijn van der Klis kijkt er heel anders tegenaan en de reden is puur omdat hij positief is ingesteld. Hij schreef me dat hij de composities geweldig vond en de namen zo leuk! Dat doet me goed zo'n reactie.
Kijk, hetzelfde fenomeen, twee visies en tegengesteld aan elkaar ...
Ooit vroeg een bevriende dammer me in Atlantis: "Tjalling, kun je de Pauw nog eens laten zien?" en dan stroomt de liefde door mijn lijf als ik zoiets hoor.

[ildjarn]

N.a.v. een dualistisch probleem van Henk van der Heijden op facebook:

33-28, 32-28, 38-32, 29-23, 25x3, 16x7, 3x16

[Arjen]

Frans Hermelink / RD 10-11-2015

[Arjen]

De koe

Een kleintje, leuk om van het blad even op te lossen, gebaseerd op een slagzet van Kuougueu, zie wksite, waar onze vriend Groemnteboer ites schrijft over de Afrikaanse grootmeester.
Slotstand is D48 na scherp eindspel.

Beetje late reactie Tjalling, maar deze stand klopt niet?

[Kosmos]

De koe

Een kleintje, leuk om van het blad even op te lossen, gebaseerd op een slagzet van Kuougueu, zie wksite, waar onze vriend Groemnteboer ites schrijft over de Afrikaanse grootmeester.
Slotstand is D48 na scherp eindspel.

Beetje late reactie Tjalling, maar deze stand klopt niet?

Nee, de stand klopt natuurlijk niet. Ik dacht: ik laat gewoon een schijf weg, dan is het fout, dan kan ik een reactie verwachten ...
Schijf 45 moet er nog even bij, Arjen.
Zwarte stand lijkt wel op een zware hamer, misschien moet ik hem de moker noemen of nog beter: De mokerslag

[Kosmos]

De mokerslag

[Arjen de Mooij]

Ja, dat viel mij ook op. Ik had van Michiel, mijns inziens toch behept met een creatieve geest, eigenlijk verwacht dat hij de naamgeving juist wel kon waarderen. Naamgeving heeft ook nut om te onthouden. Ik denk niet dat ik ooit nog een slingeraap zou missen, om maar eens een voorbeeld te geven.

Overigens vraag ik me wel af waarom je al die letters husselt, met maanrag in de weer?

Heb je hem overigens gevraagd waarom hij het niet aan jou gevraagd hebt? Je beschuldigt Michiel nu eigenlijk van iets waar je jezelf schuldig aan maakt.

De koe

Een kleintje, leuk om van het blad even op te lossen, gebaseerd op een slagzet van Kuougueu, zie wksite, waar onze vriend Groemnteboer ites schrijft over de Afrikaanse grootmeester.
Slotstand is D48 na scherp eindspel.

In Het Damspel vraagt Michiel Kroesbergen zich af waarom ik namen aan compositie sgeef. Dat voegt imemr sniks toe, oncludeeret hij meteen maar even.
Kennelijk interesseert het antwoord op de vraag hem niet, want om het antwoord te krijgen, kun je twee dingen doen:
logisch nadenken of mij vragen wat de functie is van het geven van namen.
De tweede optie ligt nogal voor de hand, net als het antwoord.
Waarom geven we namen aan zaken? Omdat het handig is.
Als je naar een compositie wilt verwijzen die geen naam heeft, is dat omslachtig. Je moet dan iets zeggen als: "Die ene compositie met zwarte schijven op x, y, z en wit op a, b, c, d enz., die bladiebladieblaah.
Nu houden veel dammers liever de kaken stevig op elkander geklemd en dat zal dan wel de reden zijn dat men geen namen nodig heeft. Als je niks zegt, dan heb je geen namen nodig.
Als je echter wel eens wilt communiceren - en die neiging is er vooral onder niet-dammers best wel eens - dan is het handig om namen te hebben voor zaken. Als je dus van dammen houdt, is het handig.
Het geven van namen is niet alleen functioneel, praktisch, maar natuurlijk is het ook entertainment. Schilders geven ook namen aan doeken.
Omdat je dan weet waar je over spreekt en omdat het bij een artistieke presentatie hoort.
Martijn van der Klis kijkt er heel anders tegenaan en de reden is puur omdat hij positief is ingesteld. Hij schreef me dat hij de composities geweldig vond en de namen zo leuk! Dat doet me goed zo'n reactie.
Kijk, hetzelfde fenomeen, twee visies en tegengesteld aan elkaar ...
Ooit vroeg een bevriende dammer me in Atlantis: "Tjalling, kun je de Pauw nog eens laten zien?" en dan stroomt de liefde door mijn lijf als ik zoiets hoor.

[composite]

Frans Hermelink / RD 10-11-2015

Pfff... weer heel bijzonder.

[Arjen]

Frans Hermelink / RD 10-11-2015

Pfff... weer heel bijzonder.

Schitterend hé. Vanuit zo'n puntgave stand.
En hoe krijgt Hermelink het steeds voor elkaar!

[Eric van Dusseldorp]

Frans Hermelink / RD 10-11-2015

Een 10 met een griffel!

[ildjarn]

Maar het is niet eens scherp!