Ton Sijbrands valt wereldrecord blindsimultaandammen aan

[remedy73]

Sijbrands zou inderdaad genomineerd mogen worden voor Sportman van het Jaar. Een ieder, van welke sport dan ook, begrijpt wat Ton hier voor een unieke prestatie heeft neergezet. Hij heeft het respect van de gehele sportwereld...

[ZevenInEenKlap]

Even reageren op mensen die onderkoelde reacties 'gezeur' vinden en enkel positieve dingen willen horen.

Het is een unieke prestatie, meer dan 71%!! De (te) gemakkelijke opgevers werden weer gecompenseerd door de door Ton weggegeven remises in een "totaal" gewonnen stand. Wat een geweldige prestatie van Ton!

Je bagatelliseert het probleem.

Even op een rijtje zetten:
- Ton wint 14 partijen.
- Van die 14 partijen geven 7 (!!!) mensen op in gelijke (ik zeg niet gelijkwaardige, sommige standen zijn duidelijk beter) stand waarin Sijbrands alles nog moet bewijzen (Van den Berg, Bosch, De Poorte, Van de Veen, Oonk, Stil, Van Amerongen).
- Van de overige 7, moet Sijbrands in 3 partijen waarin hij duidelijk beter, dan wel gewonnen, staat nog maar de winst vinden (Hagreis, Van Mourik, Hospes). Hier is té snel, maar waarschijnlijk niet onterecht opgegeven.
- De laatste 4 partijen (Van den Akker, Kosman, Kok (die overigens even daarvoor de remise miste), Bennink) heeft Sijbrands 'terecht gewonnen'. Daarmee bedoel ik dat in de eindstand terecht is opgegeven.

Kortom, van de 14 partijen zijn er 7 onterecht opgegeven, 3 te vroeg opgegeven, en slechts 4 'op tijd' opgegeven.

Dan de overige 18 partijen die remise zijn gegeven:
- In 7 partijen lijkt er nog weinig aan de hand (Vermeulen, Van Steenbergen, Vreugenhil, Riupassa, De Heus, De Jonge, Wilsens)
- In 8 partijen staat Sijbrands duidelijk beter, maar moet ie nog veel bewijzen (Dame, De Wolf, Eekelschot, Ploeger, Haan, Van Maanen, Van de Pol, Kolsloot).
- In 3 partijen staat Sijbrands vermoedelijk (ik heb ze niet allemaal geanalyseerd) gewonnen (Van Oosterhout, De Waard, Stam)

Worden de té vroege opgevers gecompenseerd met de remise gegeven gewonnen standen? Deels. Analytisch gezien is er nog veel te bewijzen voor Sijbrands, maar qua bordkansen had Sijbrands echt wel het record gehaald, daar twijfel ik niet aan.. Hij had genoeg kansen gecreëerd om aan die +70% te komen.

Waarom heb ik (en anderen met mij) er dan toch problemen mee? Wat betreft de prestatie van Sijbrands om de volgende redenen:
1. Het té vroeg opgeven zorgt er voor dat de 'working memory load' minder wordt. Het wordt Sijbrands dus relatief gezien iets makkelijker gemaakt. Dit maakt de prestatie minder knap. Mijns inziens is dit minachting jegens Sijbrands, die het echt wel had aangekund als niemand zo vroeg had opgegeven. In zekere zin wordt hem een nóg geweldigere prestatie ontnomen.
2. Doordat Sijbrands eerder het benodigde aantal punten haalt, kan hij direct op zet 40 alles remise geven. Indien dit niet het geval was, had Sijbrands langer moeten zweten (met risico op concentratieverlies en minder secuur spelen).
3. Voortbordurend op 2., Ton had al een reeks fouten gemaakt in het doorgeven van de zetten. Dat had hem fataal kunnen worden.

Desalniettemin staat voorop dat het een geweldige prestatie is en blijft van Ton Sijbrands. Hij heeft het geweldig gedaan en het is dan ook totaal niet aan hem te wijten dat de recordpoging toch wel een lichte farce is geworden. Dat hij alles op de 40e zet remise geeft voor het record valt hem echter zeker niet te verwijten. Zijn prestatie, ook al had hij moeilijker moeten zijn, verdient (alsnog) alle lof!

Het probleem zit hem dan ook vooral in de tegenstand die hij kreeg (zie verderop)

Als in een wielerwedstrijd (willekeurig voorbeeld) deelnemers uitvallen door vermoeidheid of materiaalpech, hoor je niemand de prestatie van de winnaar bagatelliseren. Dammen is eveneens een sport, dat schijnen sommigen te vergeten. In gewone partijen, die lang duren, kan het fysieke element ook een grote rol spelen. En dan helemaal in een simultaanrecordpoging. De realiteit was gewoon, dat aantal deelnemers niet voldoende voorbereid was op de uitputtingsslag, die het - zo stond vooraf eigenlijk wel vast - zeker zou gaan worden. Ton had zo te zien nog energie genoeg om nog lang door te gaan, en gezien de posities op het bord had hij dan zijn winstpercentage zeker nog aardig kunnen verhogen. In plaats van al de kritiek die men hier en op toernooibase kan aantreffen, past enkel verwondering en bewondering voor de unieke prestatie van de beste dammer, die wij ooit hebben gehad.

Ook al gaat je vergelijking niet helemaal op (in deze recordpoging gaat het vooral om goed blinddammen, niet om de uitputtingsslag), zal ik er toch op ingaan. Als in een slopende etappe Contador, Froome en Nibali de berg opgaan en Contador moet afhaken omdat ie zich niet 100% voelt, en Froome materiaalpech krijgt, dan is de winst van Nibali zeker niet minder mooi. Hij wint de etappe! Het haalt echter wel wat glans van de overwinning. Nibali zelf zou liefst een top-Contador en top-Froome op waarde hebben geklopt. Datzelfde geldt voor Sijbrands. Je kiest ervaren spelers uit als tegenstanders om je recordpoging een zeker egard te geven. Als die plots vanwege vermoeidheid, gebrek aan vertrouwen in de positie, of wat dan ook er de brui aan geven, terwijl ze nog volop in de strijd zijn, dan moet dat teleurstellend zijn.

Laten we wel wezen, de recordpoging gaat immers niet om wie het langs door kan dammen en tegen de vermoeidheid kan strijden. Het gaat om het blinddammen zelf. Vermoeidheid is slechts een complicerende factor die het voor de blinddammer moeilijker moet maken (!), niet eentje die het makkelijker moet maken wanneer blijkt dat de tegenstanders er minder goed mee om kunnen gaan. Dat laatste was helaas het geval.

Nogmaals, ik twijfel er niet aan dat Sijbrands het zou hebben gehaald. Maar ik had het hem graag zien doen wanneer hij volop tegenstand had gekregen, en dat was nu onvoldoende het geval. En dat is toch betreurenswaardig. Een volgende keer moet dan toch strenger geselecteer worden op mensen die in ieder geval de lange duur van de poging kunnen volhouden. Wat het allemaal nog wat pijnlijker maakt is wat ik 'de gunfactor' noemde, die zeker wel een rol speelde. Tegenstanders van Sijbrands deden wel degelijk hun best, maar wanneer ze het moeilijk kregen, gaven teveel tegenstanders er té snel de brui aan. 'Hij zou toch wel gewonnen hebben" is dan geen argument. In een wielerwedstrijd (om je voorbeeld aan te halen) zal Contador blijven strijden totdat hij erdoorheen zit. Hij zal niet voortijdig afhaken, omdat ie vermoedt dat Nibali toch wel zou hebben gewonnen (of omdat hij het gunt en hem zo helpt de krachten wat te sparen voor de volgende etappe).

Wat een geneuzel lees ik her en der (facebook, toernooibase) over glans er af en gunfactor vanwege vroeg opgeven. Deze gebeurtenis is vooral een tentoonstelling van dam-, geheugen- en uithoudingsvermogen. Volgens mij onthoudt Sijbrands zo'n beetje elke partij die hij speelt voor eeuwig en zou hij vrij eenvoudig 50 partijen kunnen spelen en 70% scoren als hij er met het tempo van een gewone simultaan langs ging, maar dat zit niet in zijn aard. Hij wil perfecte partijen spelen. Daarom wordt het zo'n uitputtingsslag. Tegenstanders gunnen Sijbrands het wereldrecord, maar alleen ten koste van de anderen. Iedereen wil scoren tegen Sijbrands. Ze geven op omdat ze totaal gesloopt zijn. In alle drie genoemde vermogens is Sijbrand superieur. Voor mij is wat hij laat zien op alle fronten zo ongelofelijk onvoorstelbaar dat het labeltje wereldrecord niet eens zo interessant is.

Ik ben het helemaal eens met je lofuitingen. Sijbrands is een dam-genie. Zijn drie vermogens zijn opzienbarend en dit is een geweldige tentoonstelling daarvan. Echter, de recordpoging zou met name te maken moeten hebben met dam-vemogen en in zeker mate met geheugen-vermogen in het herkennen, herinneren, enz. van vroegere posities (dat helpt bij het blinddammen). Zoals jij het zegt (ik weet niet of dit waar is), dan is teren op het uithoudingsvermogen iets wat Sijbrands zichzelf oplegt, omdat hij perfecte partijen wil spelen. Echter, juist dat uithoudingsvermogen (wat zeker opmerkelijk is op zijn leeftijd) heeft er nu voor gezorgd dat mensen onterecht en/of te vroeg hebben opgegeven, in net zo grote mate als zijn dam-vermogen (hij stond immers in 7 van de 14 gewonnen partijen niet gewonnen). Ik (en ik geloof andere criticasters met mij) hadden zo graag gezien dat Sijbrands op pure damkracht (ondanks zijn 'blindheid') de 70% had gehaald. Dat hij alle punten had moeten komen halen, in plaats van dat de punten hem, zoals nu, in de schoot werden geworpen.

Ik heb een aantal vrienden en familieleden uitgelegd hoe de recordpoging uiteindelijk is geslaagd. Dat zorgde toch wel voor de nodige scheve blikken. Dat is geen argument an sich, maar geeft mijns inziens wel aan dat sommige dammers liever met oogkleppen op zitten te applaudiseren, dan dat ze reëele kritiek durven spuien (of willen horen) op de hoedanigheid waaronder het nieuwe record tot stand kwam.

Sijbrands had dat record zeker gehaald. Het is jammer dat zijn tegenstand hier en daar wat beschamend was. Naar buiten (de 'echte' wereld) toe is het echter goed dat Sijbrands' nieuwe record met enthousiasme wordt ontvangen. Hem valt niks te verwijten, hij blijft een grootheid in onze sport en verdient alle lof. Ruimte voor interne kritiek moet er echter zijn en men moet dat niet in de doofpot willen stoppen.

[Piet Bouma]

Ik vind het wel grappig wat Alexander Presman op 7 juli 2012 schreef in de topic over de wereldrecordpoging van Erno Prosman (misschien moet je die partijen ook nog even bekijken ZevenInEenKlap):

"Op het Russische forum heb ik net beetje de spelers in bescherming genomen die te snel opgeven.
Aangevend dat
a) ze kunnen soms niet beseffen dat hun stand is nog helemaal niet verloren
b) na 30-40 uur in de zaal willen ze al ook zo snel mogelijk van die plezier af
c) niet iedereen wilt de glorie krijgen van speler die een mooie wereld record bedorven.

Maar toch een opgave op het eerste bord met als uitleg "hij zag geen plan meer" is een beetje raar."

De partijen van een blindsimultaan worden bekeken alsof het normale “vier uur” partijtjes zijn.
En dan gaan we ook nog eens topwielrenners met elkaar vergelijken…..
Deze vergelijking gaat m.i. meer op:
Zet wereldkampioen sprint Michel Mulder in een marathonwedstrijd schaatsen neer. Na 20 rondjes stapt hij volgens mij uit. Waarom: hij is er totaal niet op getraind.
En wie traint zich hierop? Alleen de simultaangever. In mijn vergelijking alleen de marathonschaatser.
En die simultaangever doet nog iets anders. Hij heeft geen bord en schijven meer.
Vergelijk het met de marathonschaatser, die niet op klapschaatsen zijn marathon gaat schaatsen, maar op Friese houtjes, wat hij misschien 1x in de vijf jaar eens doet.

De wereldrecords van Sijbrands (en ook die van Prosman) moeten niet onderuit gehaald worden, door te wijzen op te weinig tegenstand. Andere tegenstand is er niet. Het verdient al bewondering dat er mensen zijn, die het twee etmalen weten vol te houden.
Maar ontzettend veel bewondering voor de spelers, die meer dan 1000 zetten blind kunnen reproduceren, zonder veel fouten en in hun hoofd misschien wel 50000 zetten de revue laten passeren. Hoeveel zetten kom jij in 1 partij blind ZevenInEenKlap? Dertig? Dat is zo'n 3% van wat Sijbrands en Prosman laten zien.

[Wieger Wesselink]

Ton Sijbrands combineert in feite drie verschillende disciplines bij zijn recordpoging. Hij speelt dammen op hoog niveau, hij zet een geheugenprestatie neer, en hij zet een duurrecord neer. Om alledrie gezamenlijk op zo'n hoog niveau te beoefenen is fenomenaal. De individuele prestaties zijn echter niet ongeevenaard. Er zijn genoeg dammers die in pakweg 3 uur spelen een 70% score zouden halen tegen zo'n groep spelers. En om de hoeveelheid informatie van 32 dampartijen te onthouden zou de winnaar van de World Memory Championships ongeveer een uur nodig hebben. Met daarbij de kanttekening dat deze geen enkele fout zou maken. Wat dat aangaat vind ik Tons vermogen om 48 uur lang door te gaan zonder sporen van vermoeidheid te vertonen misschien nog wel het meest bijzonder. Zeker als je zijn leeftijd in aanmerking neemt.

[Fred van Amersfoort]

Laten we het eens in een wat breder perspectief zetten. Ten eerste vind ik het ontzettend knap van Sijbrands en eigenlijk gewoon geniaal. Verder vind ik dat ook Paul Visser en de mensen die al die inzet hebben getoond rondom het evenement niet genoeg geprezen kunnen worden. Ik ben vaak kritisch op die gasten maar dit was geweldig en pure promotie. Geweldig ook die media aandacht. En zo kan ik nog wel even doorgaan met allerlei positieve punten. Zo vond ik ook Hans Bohm geweldig. Dit was een unieke kans om de damsport eens echt als sport te belichten en ik denk dat dat ook wel gelukt is. Er zijn veel meer positieve dingen te melden, ook de live registratie van de borden verliep uitstekend. Ik heb er werkelijk van genoten. Dan nu een paar voorzichtige kanttekeningen. Zou mooi zijn als mijn criticasters nu eens niet slechts blijven hangen in die citaten maar de gehele context meepakken.
In mijn visie gaat het om een wedstrijd en wil je altijd het maximale resultaat halen. De selectie van deelnemers zou volgens mij anders en beter kunnen, uitdagender ook. Ik zie nu toch vaak dezelfde namen en men gaat niet tot het gaatje, deels ook door de gun factor vrees ik. Bij sport moet de gun factor minimaal zijn. Die gun factor is in onze damwereld iedere keer te hoog. Niet alleen nu, we zien het ook bij andere wedstrijden waar te vaak en te snel remise wordt gegeven. En iedere keer is er wel weer een verklaring. Voor echte sport is dat niet goed. Ook de gun factor voor Meurs en Boomstra is keer op keer te hoog. Geweldige spelers, daar niet van, maar gezien alle faciliteiten hebben ze ook alles mee om prestaties te leveren. In sport zouden zaken als voorkeursbeleid en gun factor minder een rol moeten spelen. Ik zie de damwereld steeds vaker verworden tot een ongezond proces van groepsvorming waarin weinigen bepalen voor velen en waar populisme het steeds vaker wint van inhoudelijke argumenten. Keer op keer zie ik mensen uit het verleden opduiken die bij leuke en boeiende evenementen het voortouw nemen. Zich laten zien, zich profileren. Incidenteel leevrt dat dan mooi beelden op en zeker mooie evenementen. Wat ik een beetje mis is de visie rondom die evenementen. Ik denk dat een evenement onderdeel moet zijn van die visie. Als je Hilversum kiest als locatie, is er dan ook iets te doen met een damclub daar? Ligt er een plan vooraf en een plan achteraf hoe je de unieke promotionele waarde kunt benutten? Als je deelnemers selecteert, kun je dan niet beter op diverse plekken in het land een soort voorwedstrijden houden zodat je zeker weet dat de deelnemers het aan kunnen en nog zuiverder in hun motieven zijn? Misschien is het wel beter om op 10 clubavonden een grootmeester blind te laten spelen tegen 4 leden zodat je op 10 clubs een verhaal hebt en in 10 lokale kranten. Die beste spelers kunnen dan meedoen. Ik denk dat je evenementen beter kunt houden op plekken waar nog een damclub is en waar nog perspectief is op groei. En dat je dan vooraf een plan hebt wat je wilt bereiken en achteraf dingen meetbaar maakt. Zo is een NK een paar jaar geleden als in Steenwijk voor de damtop best aardig maar levert het nieuwe leden op in die plaats? Of Ameland? Of Doorwerth? Maar goed, alles opgeteld was het een mooi evenement. Het onderhandelen over remise en te snel opgeven was een klein smetje maar dat vergeet de buitenwereld snel genoeg. Ben wel benieuwd of er nu een concreet plan is om al die media aandacht en al die contacten die men in Hilversum heeft opgedaan benut gaan worden en wie daar mee aan de slag gaat. Of er uberhaupt aan gedacht is om met een sterk verhaal die contacten te gaan benutten.

[ZevenInEenKlap]

Ik vind het wel grappig wat Alexander Presman op 7 juli 2012 schreef in de topic over de wereldrecordpoging van Erno Prosman (misschien moet je die partijen ook nog even bekijken ZevenInEenKlap):

"Op het Russische forum heb ik net beetje de spelers in bescherming genomen die te snel opgeven.
Aangevend dat
a) ze kunnen soms niet beseffen dat hun stand is nog helemaal niet verloren
b) na 30-40 uur in de zaal willen ze al ook zo snel mogelijk van die plezier af
c) niet iedereen wilt de glorie krijgen van speler die een mooie wereld record bedorven.

Maar toch een opgave op het eerste bord met als uitleg "hij zag geen plan meer" is een beetje raar."

De partijen van een blindsimultaan worden bekeken alsof het normale “vier uur” partijtjes zijn.
En dan gaan we ook nog eens topwielrenners met elkaar vergelijken…..
Deze vergelijking gaat m.i. meer op:
Zet wereldkampioen sprint Michel Mulder in een marathonwedstrijd schaatsen neer. Na 20 rondjes stapt hij volgens mij uit. Waarom: hij is er totaal niet op getraind.
En wie traint zich hierop? Alleen de simultaangever. In mijn vergelijking alleen de marathonschaatser.
En die simultaangever doet nog iets anders. Hij heeft geen bord en schijven meer.
Vergelijk het met de marathonschaatser, die niet op klapschaatsen zijn marathon gaat schaatsen, maar op Friese houtjes, wat hij misschien 1x in de vijf jaar eens doet.

De wereldrecords van Sijbrands (en ook die van Prosman) moeten niet onderuit gehaald worden, door te wijzen op te weinig tegenstand. Andere tegenstand is er niet. Het verdient al bewondering dat er mensen zijn, die het twee etmalen weten vol te houden.
Maar ontzettend veel bewondering voor de spelers, die meer dan 1000 zetten blind kunnen reproduceren, zonder veel fouten en in hun hoofd misschien wel 50000 zetten de revue laten passeren. Hoeveel zetten kom jij in 1 partij blind ZevenInEenKlap? Dertig? Dat is zo'n 3% van wat Sijbrands en Prosman laten zien.

Uiterst opmerkelijk dat je op mij reageert (of althans naar mij refereert), maar klaarblijkelijk niks hebt gelezen van wat ik heb geschreven.
Namelijk:
- De vergelijking met topwielrenners maakte ik niet, maar reageerde ik enkel op. Ik protesteerde ook direct al tegen de vergelijking. Je bent het dus met me eens. Mooi.
- In het 2e stuk onderschrijf je precies wat ik zeg. De prestatie is groots, maar de afvallers zijn er niet zozeer door damkracht, maar door gebrek aan uitverhoudingsvermogen. Je vergelijk is wel aardig, maar mijn reactie zou dan zijn dat een idioot weet dat je een sprinter niet een marathon moet laten rijden (nog sterker is een 100 meter (atletiek) specialist een marathon laten rennen). Zeker niet als het om een record gaat (zoals hier het geval is). Kies dan voor iets minder goede schaatsers/lopers die op z'n minst een lange afstand kunnen volbrengen. Lijkt me niet teveel gevraagd, toch?
- Ik haal nergens de prestatie van Sijbrands onderuit. Ik benadruk continu dat hij alle lof verdient, dat hem zelf niks te verwijten valt, dat hij het hoogstwaarschijnlijk toch wel zou hebben gehaald, en dat het een grootheid is in onze sport. Dat zeg ik meermaals. Ik stel enkel dat de weerstand groter had moeten zijn en dat dit de prestatie van Sijbrands enkel nóg groter had kunnen maken. Enfin, ik ga niet alles herhalen, lees mijn post nog maar eens door.

Dan reactie op je nieuwe punten:
- Gebrek aan mensen die het zeker weten lang genoeg kunnen volhouden is geen argument om het dan maar te doen met mensen die het 'hopelijk lang genoeg volhouden'. Een recordpoging verdient volwaardige tegenstand, op dam-gebied, maar ook op uithoudings-gebied, omdat dit nu eenmaal een factor is die bij zo'n poging een rol speelt. Als je niet genoeg mensen kunt vinden die geschikt zijn, dan moet je zo'n poging niet doen (al betwijfel ik of het echt onmogelijk is om genoeg mensen te verzamelen).

Dan de punten van Alexander. Zijn 'in bescherming nemen' snap ik maar deels:
a) dit is begrijpelijk, en daarom heeft bijv. Wim van Mourik ook opgegeven, vermoed ik. Hij zag waarschijnlijk niet dat het eindspel nog wel wat aandacht vereist. Zelfde geldt misschien voor andere potten, waarvan men de eigen mogelijkheden onderschatte?
b) dit is een zwak argument. Dit zou impliciet betekenen dat het voor Sijbrands een goed idee is om maar lekker lang bezig te zijn, zodat veel mensen voortijdig afhaken. Het is zeker niet makkelijk om 30-40 uur te spelen. Dat onderschat ik zeker niet. Maar daar moet bij selectie dus rekening mee worden gehouden.
c) de zogenoemde gunfactor. Nuff said.

En je eindigt met een argumentum ad hominem (op de man spelen). Ik ben een redelijke dammer (1320 geloof ik, al ben ik een tijdje niet meer actief), maar ben beroerd in blinddammen. Zo'n 15-20 zetten is echt mijn max (als ik de variant ken). Ik heb dus ook enkel veel respect voor Sijbrands (!) en zijn prestatie. Mijn 'beef' was echter met de tegenstand, zoals ik al uitvoerig had opgeschreven...

Lezen blijft een kunst.

[Dieter]

Zeven in een klap heeft heel goed samengevat waarom deze simultaan niet als een van de beste ooit in de boeken gaat. Hiermee is het helemaal niet de bedoeling iets af te doen aan de prestatie van Ton. Hij was zeker weten veel beter in zijn element dan vijf jaar geleden.
De tegenstanders hebben het feestje een beetje bedorven door te handelen zoals ze gehandeld hebben. Heel jammer en Ton heeft dit helemaal niet nodig die had ook wel werkelijk gewonnen. en zelfs een veel betere score kunnen behalen. Nu wordt er onderweg hier en daar wat gegeven en aan het slot geeft Ton ook nog maar het een en ander terug. Een prachtige duur prestatie maar niet de overweldigende dam prestatie die het had kunnen zijn.
Uren aan het bord gezeten heb ik alleen maar teleurstellingen meegemaakt, vol bewondering natuurlijk voor Sijbrands dat wel, maar wat was het jammer zoals haast alle partijen aan een einde zijn gekomen.
Ik ben blij er destijds in Amsterdam bij geweest te zijn, en geniet nog van de strijdlust die er toen wel was.

[Eric Sanders]

Zeven in een klap heeft heel goed samengevat waarom deze simultaan niet als een van de beste ooit in de boeken gaat.

Welke blindsimultaans waren beter dan deze dan?

[Bert Zwart]

Volgens mij zijn sommige commentaren geschreven na twee doorwaakte nachten.

Zelf stond ik zondag vroeg op om de partijen weer te kunnen volgen. Die werden echter allemaal remise gegeven. Dat vond ik op dat moment een anti-climax (immers ik had me verheugd op een climax) maar logisch is het wel.

Dit soort evenementen blijven een fraaie demonstratie tot waar het menselijk geheugen allemaal in staat is, ook op 65 jarige leeftijd. Goed dat Max daar in is gestapt. Misschien is het een idee om deze omroep in het achterhoofd te houden als er weer eens een WK veteranen in NL wordt georganiseerd?

Slimme zet om Hans Bohm te laten presenteren. Ik had Olga Commandeur er ook graag bij gezien. Misschien iets voor over 5 jaar?

[Geb Kos]

10.000 bezoekers op blindsimultaan.nl voor het bekijken van de live partijen (dus nog buiten de Omroep Max website om) in enkele dagen mag ook een record genoemd worden.

[Wishmaster]

Ik heb m'n verslag over mijn ervaringen voor, tijdens en na de blindsimultaan klaar.... http://1drv.ms/13rQj2M

[Bennie Hiddink]

Ik heb m'n verslag over mijn ervaringen voor, tijdens en na de blindsimultaan klaar.... http://1drv.ms/13rQj2M

Dat ziet er in ieder geval mooi uit, bedankt ervoor

[Fred van Amersfoort]

Geb laat mooie cijfers zien. 10.000 toeschouwers......daar moet een club als Telstar 5x de wei voor in. Misschien moet omroep Max ook de legendarische oefenmatch Wiersma-Sijbrands maar op zich nemen. Dan zit je aan het einde van de week op 50.000 toeschouwers en wordt het ook voor sponsors meer dan interessant. 10 procent van de opbrengst naar verenigins ondersteuning, breedtesport en jeugd en er kan toch nog iets moois gebeuren.

[Frans de Jonge]

Geb laat mooie cijfers zien. 10.000 toeschouwers...... 10 procent van de opbrengst naar verenigingsondersteuning, breedtesport en jeugd en er kan toch nog iets moois gebeuren.

Ha Fred,
Wie weet in hoeverre de portefeuillehoudster Breedtesport deze activiteit heeft ingebed in breedtesport, bijvoorbeeld betrokkenheid damverenigingen in de regio of deze activiteit alleen heeft gebruikt voor zichtbaarheid/PR. Of misschien ook om omroep Max te betrekken bij (dam)activiteiten op ouderen gericht. Daar kan een werkgroep Verenigingsondersteuning een goede rol in spelen om continu aandacht voor breedtesport te krijgen. En een eigen budget daarvoor is dan ook nodig. Een dergelijk percentage van gesponsorde activiteiten kan hier goed in voorzien.

[wijkbrand]

Prima idee van Fred. Nu doorpakken.
Volgend jaar een match Wiersma - Sijbrands over 10 partijen bij omroep Max.
Ebbo de Jong kan dat ongetwijfeld organiseren.
Tegelijk overal in het land dammanifestaties met demonstraties, blindsimultaans (diverse topspelers kunnen wel een paar borden aan), trainingen en gewone simultaans.
Zet vooral ook de jeugd in: Martijn van IJzendoorn en Jan Groenendijk zijn bij ons meer dan welkom.
En een jaar later een WK met een Nederlandse wereldkampioen.
Lijkt me een droomscenario om dammen zo te promoten.