Post
by Eddie van de Acker » Sun Dec 21, 2014 14:57
Als in een wielerwedstrijd (willekeurig voorbeeld) deelnemers uitvallen door vermoeidheid of materiaalpech, hoor je niemand de prestatie van de winnaar bagatelliseren. Dammen is eveneens een sport, dat schijnen sommigen te vergeten. In gewone partijen, die lang duren, kan het fysieke element ook een grote rol spelen. En dan helemaal in een simultaanrecordpoging. De realiteit was gewoon, dat aantal deelnemers niet voldoende voorbereid was op de uitputtingsslag, die het - zo stond vooraf eigenlijk wel vast - zeker zou gaan worden. Ton had zo te zien nog energie genoeg om nog lang door te gaan, en gezien de posities op het bord had hij dan zijn winstpercentage zeker nog aardig kunnen verhogen. In plaats van al de kritiek die men hier en op toernooibase kan aantreffen, past enkel verwondering en bewondering voor de unieke prestatie van de beste dammer, die wij ooit hebben gehad.