In Memoriam

[Ganesha]

Vandaag is Ruud Palmer overleden.

Onze condoleance Michael. Veel sterkte de komende tijd.

Was het onverwacht?

[mikkeltje]

Ruud zal dinsdag 7 januari 2013 om 10.30 gecremeerd worden in crematorium Jonkerbos http://www.crematoriumjonkerbos.nl/

1489323_618840201485267_709365783_n.jpg (51.03 KiB) Viewed 14829 times

[Theo Dijkstra]

Gecondoleerd Michael en Raisa. Ook van Betty

[Andrew Tjon A Ong]

Een triest bericht uit Japan, dat de voorzitter van de Japanse Dambond eergisteren is overleden (hersenbloeding).
Heel triest ook voor de damsport, want hij had nog zoveel plannen met het dammen in Japan. Ik had geregeld mailcontact met hem ivm zijn deelname aan Thailand Open.
Hieronder het bericht van onze Japanse vriend Hiroshi Kawaguchi:

Kawaguchi Hiroshi:

Obituary

OMATA Mitsuo who is the chairman of Japan Checkers Draughts Association died on the morning of Jan.21(Tue.)
Dead at 76 years old .

[A.Presman]

http://news.milli.az/sport/242793.html? ... map=%5B%5D

Azerbeidzjanse krant informeert dat op 18 januari is 10-voudig nationaal damkampioen Eldar Aliev overleden.

Eldar

242793_001.jpg (15.08 KiB) Viewed 14255 times

In Nederland was Eldar bekend vooral door zijn wonderbaarlijke escape tegen Ton Sijbrands tijdens EK 1999
http://toernooibase.kndb.nl/opvraag/app ... &wed=39766

Eldar is 52 jaar geworden.

[Jelmer Martens]

In de bloei van zijn leven is aan ons ontrukt Herman Peters, 61 jaar oud slechts. Volkomen onverwacht is hij maandagnacht 17 maart overleden aan de gevolgen van acute leukemie.

Herman is 17 jaar bestuurslid van DVSB geweest, van 1994 tot 2011, als plaatsvervangend secretaris en 13 jaar lang als enige secretaris. Hij was daarvoor geknipt: secuur, alert, gezegend met een goede pen. Brieven werden geschreven en beantwoord; de stukken voor bijvoorbeeld de Algemene Ledenvergadering waren altijd op tijd klaar. Toen hij in 2011 aangaf te willen stoppen, was dat schrikken: wie zou hem kunnen vervangen?

Herman werkte sinds 2005 bij de gemeente Hilversum. Hij is begonnen bij milieu en de laatste jaren was hij coördinator van diverse handhavingsacties in heel Hilversum.

Niet alleen in zijn werk, maar ook bij de damclub waren zijn organisatietalenten bekend. Herman was de organisator achter het provinciale achttal van DVSB, dat in 2011-12 kampioen werd van de 1e klasse. Hij was ook de man achter het idee om een tweede achttal voor DVSB in te schrijven. Het 1e achttal werd versterkt en hij deed samen met drie anderen een stapje achteruit naar het 2e achttal. Dat versterkte 1e achttal degradeerde alsnog, maar een seizoen later was het weer terug in de provinciale hoofdklasse.

Herman was ook samen met Lennert Bolks teamleider van het nieuwe derde team van Gooi & Eemland, dat ontstond na het samenvoegen van DVSB-2 met een aantal vooral jeugdige leden van Boboli. Hij kreeg de gebruikelijke zorgen van een teamleider over zich heen: de ene keer te veel spelers dus je moet kiezen, de andere keer moet je alles op alles zetten om niet met 9 man een tiental te moeten vullen. Herman zocht altijd naar een oplossing die recht deed aan alle belangen.
Dat het 3e tiental van Gooi & Eemland tot de laatste ronde de kans had om een promotie/degradatiewedstrijd te spelen, vervulde teamleider Herman met grote trots.

Vorig jaar deed Herman nog zijn best om het 30-jarig bestaan van DVSB te vieren met een jubilieumtoernooi in Paleis Soestdijk. Dit was helaas iets te begrotelijk, maar het gaf wel de tomeloze energie en de inspiratie aan waarmee hij de damclub op de kaart wilde zetten. Ook bij het jaarlijkse schooldamtoernooi van DVSB was Herman vrijwel altijd aanwezig.

Persoonlijk was Herman met een prachtig seizoen bezig. Selecteren we in Toernooibase binnen de UPDB de mensen die het sterkst in rating zijn gestegen, wie eindigt dan bovenaan? Juist, Herman Peters, met een stijging van maar liefst 143 ratingpunten dit seizoen (net voor Alex Ketelaars met +142 punten). In de provinciale competitie werd hij topscoorder voor DVSB-2 met 9 uit 8. In het persoonlijk kampioenschap 2e klasse UPDB staat hij gedeeld 1e met 8 uit 5. Helaas kan Herman dit toernooi niet meer afmaken. Wat had ik hem graag het kampioenschap van de 2e klasse gegund.

We verliezen met Herman een man met veel kwaliteiten en wensen zijn vrouw Alice en zijn kinderen veel sterkte met dit grote verlies.

[Gerard de Groot]

Op dinsdag 15 april is Arie Bom overleden. Arie werd 93 jaar oud.

Arie was maar liefst 77 jaar lid van de dambond. Veel van onze leden herinneren Arie nog van de Haagse kampioenschappen in de jaren zestig, waar hij een grote rol in de organisatie speelde. Arie was toen lid van het roemruchte RDG, en maakte in de jaren zeventig de gloriejaren mee toen RDG onder leiding van Ton Sijbrands heerste in de nationale clubcompetitie. In 1982 speelde Sijbrands zijn eerste officiële blindsimultaan tegen tien topspelers uit de Haagse regio. Arie Bom was toen de enige die de grootmeester een punt ontfutselde.

Eind jaren zeventig werd Arie lid van Damclub Den Haag. Ook bij damclub Den Haag heeft Arie altijd de handen uit de mouwen gestoken. In 1988 werd hij dan ook benoemd tot Lid van Verdienste.

Halverwege jaren negentig verhuisde Arie met zijn vrouw naar Vlaardingen. Maar hij kon Den Haag toch niet missen en keerde snel terug en werd ook weer lid van Damclub Den Haag. De club is hij tot het eind toe trouw gebleven.

De laatste jaren ging Arie’s gezondheid wel achteruit. Dat proces versnelde na het overlijden van zijn vrouw in 2011. Familieleden en clubgenoten sprongen bij en zorgden er voor dat Arie toch iedere dinsdag naar de club kon komen. Maar door zijn afnemend gezichtsvermogen werd het spelen steeds lastiger. Met Kerst brachten bestuursleden nog een bezoek, dat het laatste bleek te zijn.

Arie, rust zacht.


In maart 2013 werd Arie samen met zijn kleinzoon Jan vastgelegd in de fotoserie “Grandson & Me”

[Frans de Jonge]

Op dinsdag 15 april is Arie Bom overleden. Arie werd 93 jaar oud.

Arie was maar liefst 77 jaar lid van de dambond. Veel van onze leden herinneren Arie nog van de Haagse kampioenschappen in de jaren zestig, waar hij een grote rol in de organisatie speelde. Arie was toen lid van het roemruchte RDG, en maakte in de jaren zeventig de gloriejaren mee toen RDG onder leiding van Ton Sijbrands heerste in de nationale clubcompetitie. In 1982 speelde Sijbrands zijn eerste officiële blindsimultaan tegen tien topspelers uit de Haagse regio. Arie Bom was toen de enige die de grootmeester een punt ontfutselde.

Eind jaren zeventig werd Arie lid van Damclub Den Haag. Ook bij damclub Den Haag heeft Arie altijd de handen uit de mouwen gestoken. In 1988 werd hij dan ook benoemd tot Lid van Verdienste.

Halverwege jaren negentig verhuisde Arie met zijn vrouw naar Vlaardingen. Maar hij kon Den Haag toch niet missen en keerde snel terug en werd ook weer lid van Damclub Den Haag. De club is hij tot het eind toe trouw gebleven.

De laatste jaren ging Arie’s gezondheid wel achteruit. Dat proces versnelde na het overlijden van zijn vrouw in 2011. Familieleden en clubgenoten sprongen bij en zorgden er voor dat Arie toch iedere dinsdag naar de club kon komen. Maar door zijn afnemend gezichtsvermogen werd het spelen steeds lastiger. Met Kerst brachten bestuursleden nog een bezoek, dat het laatste bleek te zijn.

Arie, rust zacht.


In maart 2013 werd Arie samen met zijn kleinzoon Jan vastgelegd in de fotoserie “Grandson & Me”

Een fanatiek dammer is ons ontvallen. Ik was in die roemruchte periode ook lid van RDG. Heb Arie menigmaal meegemaakt. Ook later, steevast nam Arie zijn vrouw mee naar damwedstrijden en damtoernooien. Een markante dammer.

[AntonvBerkel]

In memoriam: Ben Spoelder

http://tdv-tilburg.nl/images/nieuws/2014/ben.jpg

Deze week kregen we het trieste bericht van het overlijden van onze damvriend Ben Spoelder. Voor iedereen kwam het nieuws volledig onverwacht. We wisten wel dat Ben in het verleden een hersenbloeding heeft gehad maar de laatste jaren ging het juist erg goed met Ben. Tot aan het eind van zijn leven heeft Ben gedamd. Afgelopen zondag (27-4) heeft hij nog aan het Sranti toernooi deelgenomen en een paar dagen daarvoor aan de Provinciale Clubcompetitie. Dammen was zijn lust en zijn leven.



Hij was een zeer gedreven dammer en vooral de wedstrijden in de Nationale Competitie waren voor hem de krenten uit de pap. Daar zette hij alles voor opzij. Het was plezierig om hem in het team te hebben. Ben was een zeer sociaal persoon. Hij vroeg altijd hoe het met je ging en was oprecht geïnteresseerd. Via het internet hield hij alles bij op het damgebied. Hij wist van iedereen wat zijn of haar prestaties waren op het dambord.

Voor Ben was een mooie dampartij belangrijker dan het winnen zelf. Hij kon goed tegen zijn verlies maar vond het uiteraard nooit leuk om te verliezen.
In de auto onderweg naar damwedstrijden vertelde Ben vaak over zijn werkzame leven. Hij heeft een tijd in het buitenland gewoond en gewerkt. Veel mooie verhalen vertelde hij over zijn belevenissen aldaar. Ook sprak hij graag over zijn familie en dan met name zijn kleinkinderen waar hij zo dol op was. Als hij daarover sprak begon hij altijd helemaal te stralen van geluk.
Ben was geen topdammer maar hij stond zijn mannetje. In zijn laatste wedstrijd van de Nationale Competitie wist hij overtuigend te winnen met een mooie combinatie.



Wit speelde hier foutief 37-32 waarna Ben zijn kans zag. Hij won de partij en liep daarna met een grote glimlach door de zaal.


Wij dammers voelen een groot gemis nu Ben er niet meer is. Veel groter is natuurlijk het verlies dat zijn overlijden betekent voor zijn vrouw Riffat, kinderen en kleinkinderen. Wij wensen hen veel sterkte de komende tijd. Ben ruste in vrede.

[Andrew Tjon A Ong]

In memoriam: Ben Spoelder

http://tdv-tilburg.nl/images/nieuws/2014/ben.jpg

Deze week kregen we het trieste bericht van het overlijden van onze damvriend Ben Spoelder. Voor iedereen kwam het nieuws volledig onverwacht. We wisten wel dat Ben in het verleden een hersenbloeding heeft gehad maar de laatste jaren ging het juist erg goed met Ben. Tot aan het eind van zijn leven heeft Ben gedamd. Afgelopen zondag (27-4) heeft hij nog aan het Sranti toernooi deelgenomen en een paar dagen daarvoor aan de Provinciale Clubcompetitie. Dammen was zijn lust en zijn leven.



Hij was een zeer gedreven dammer en vooral de wedstrijden in de Nationale Competitie waren voor hem de krenten uit de pap. Daar zette hij alles voor opzij. Het was plezierig om hem in het team te hebben. Ben was een zeer sociaal persoon. Hij vroeg altijd hoe het met je ging en was oprecht geïnteresseerd. Via het internet hield hij alles bij op het damgebied. Hij wist van iedereen wat zijn of haar prestaties waren op het dambord.

Voor Ben was een mooie dampartij belangrijker dan het winnen zelf. Hij kon goed tegen zijn verlies maar vond het uiteraard nooit leuk om te verliezen.
In de auto onderweg naar damwedstrijden vertelde Ben vaak over zijn werkzame leven. Hij heeft een tijd in het buitenland gewoond en gewerkt. Veel mooie verhalen vertelde hij over zijn belevenissen aldaar. Ook sprak hij graag over zijn familie en dan met name zijn kleinkinderen waar hij zo dol op was. Als hij daarover sprak begon hij altijd helemaal te stralen van geluk.
Ben was geen topdammer maar hij stond zijn mannetje. In zijn laatste wedstrijd van de Nationale Competitie wist hij overtuigend te winnen met een mooie combinatie.



Wit speelde hier foutief 37-32 waarna Ben zijn kans zag. Hij won de partij en liep daarna met een grote glimlach door de zaal.


Wij dammers voelen een groot gemis nu Ben er niet meer is. Veel groter is natuurlijk het verlies dat zijn overlijden betekent voor zijn vrouw Riffat, kinderen en kleinkinderen. Wij wensen hen veel sterkte de komende tijd. Ben ruste in vrede.

Ongelooflijk hoe hard het kan gaan. Nog geen week geleden nog lekker zijn potjes gedamd in het Sranti-Memorial toernooi in Delft, en nu is hij er niet meer. Ik kan het bijna niet geloven.
Ik heb Ben Spoelder niet lang gekend. Toch kreeg ik een heel vertrouwd gevoel bij hem als ik hem bij de toernooien tegenkwam. Ik heb hem pas twee jaar geleden in het NK Veteranen in Wageningen van dichtbij meegemaakt. Hoewel ik hem destijds eigenlijk niet persoonlijk kende, kwam hij toch heel amicaal met mij praten, alsof wij al jaren goede vrienden waren.
Daarna is een speciale band gebleven. Vorig jaar in Wageningen had ik hem zover gekregen, dat hij van plan was dit jaar met mij mee naar Thailand Open te gaan. Toen ik hem vorige maand in Wageningen er weer op aansprak, zei hij, dat hij het er thuis over gehad had, maar dat het dit jaar echt niet zou gaan lukken. Ik heb dat gerespecteerd en we hadden het er niet meer over. Wat ik zelf heel opvallend aan Ben vond, was zijn betrokkenheid als mens en als dammer. Hij kwam heel echt en oprecht over en daarom mocht ik hem ook heel graag. Hij heeft heel intens met mij meegeleefd bij mijn partijen in Wageningen en was als speler daar in Wageningen mijn grootste fan. Elke keer als ik weer eens een lange partij had, ging hij gewoon op een stoel naast mijn bord zitten en leefde met elke zet die gespeeld werd erg mee. Ik had dan altijd veel oogcontact met hem, omdat ik meteen aan zijn gezicht kon aflezen of ik, volgens hem, een goede zet had afgeleverd of niet. Maar ook bij andere partijen die nog bezig waren, was Ben altijd te vinden om de wedstrijden op de voet te volgen. Als ik soms van de analyseruimte terug de speelzaal inging en er waren bijv. nog maar twee of drie partijen bezig, dan kon je er zeker van zijn, dat Ben nog bij één van die partijen als toeschouwer te vinden was. Hij was één van de eersten, die mij met mijn toernooioverwinning gefeliciteerd had, zelfs toen het nog helemaal niet officieel was. Hij had al gezien, dat mijn enigste overgebleven concurrent, Frank Teer, volgens hem, toch verloren stond en al snel zou gaan verliezen…
Hijzelf was met vier uit twee erg sterk gestart in Wageningen. Ik grapte nog tegen hem, dat hij toch niet van plan was het toernooi te gaan winnen, maar hij kende zijn plek. Hij wist, dat als hij aan de kopborden moest plaatsnemen, dat hij wel weer snel in het achterveld van het klassement terecht zou komen en hij had gelijk. Hij verloor daarna vijf partijen achter elkaar, maar hij bleef even vrolijk en betrokken.

In Delft heb ik hem afgelopen zondag weer mogen meemaken. Hij heeft daar uitstekend gepresteerd met o.a. knappe overwinningen op Frenny Malobie in de eerste ronde en later op Cyril Sluisdom.
Na afloop van het toernooi bleef hij heel lang nog in de speelzaal zitten, om het blaadje met de einduitslag van het toernooi te bestuderen. Het was leuk om te zien, hoe gewillig hij iedereen die langs liep de uitslagen ter inzage aanbood. Ik ga hem missen en wens zijn nabestaanden en vrienden heel veel kracht toe, om dit grote verlies te verwerken!


Net twee weken geleden, in de laatste ronde in het NK Veteranen in Wageningen, sloot Ben (r) het toernooi netjes af met een overwinning tegen Kees Osté (l)


Afgelopen zondag tijdens het Sranti-Memorial in Delft liet Ben gewillig "zijn" uitslagenbulletin aan de geïnteresseerden zien

[WSDVRules]

In memoriam: Ben Spoelder

http://tdv-tilburg.nl/images/nieuws/2014/ben.jpg

Deze week kregen we het trieste bericht van het overlijden van onze damvriend Ben Spoelder. Voor iedereen kwam het nieuws volledig onverwacht. We wisten wel dat Ben in het verleden een hersenbloeding heeft gehad maar de laatste jaren ging het juist erg goed met Ben. Tot aan het eind van zijn leven heeft Ben gedamd. Afgelopen zondag (27-4) heeft hij nog aan het Sranti toernooi deelgenomen en een paar dagen daarvoor aan de Provinciale Clubcompetitie. Dammen was zijn lust en zijn leven.



Hij was een zeer gedreven dammer en vooral de wedstrijden in de Nationale Competitie waren voor hem de krenten uit de pap. Daar zette hij alles voor opzij. Het was plezierig om hem in het team te hebben. Ben was een zeer sociaal persoon. Hij vroeg altijd hoe het met je ging en was oprecht geïnteresseerd. Via het internet hield hij alles bij op het damgebied. Hij wist van iedereen wat zijn of haar prestaties waren op het dambord.

Voor Ben was een mooie dampartij belangrijker dan het winnen zelf. Hij kon goed tegen zijn verlies maar vond het uiteraard nooit leuk om te verliezen.
In de auto onderweg naar damwedstrijden vertelde Ben vaak over zijn werkzame leven. Hij heeft een tijd in het buitenland gewoond en gewerkt. Veel mooie verhalen vertelde hij over zijn belevenissen aldaar. Ook sprak hij graag over zijn familie en dan met name zijn kleinkinderen waar hij zo dol op was. Als hij daarover sprak begon hij altijd helemaal te stralen van geluk.
Ben was geen topdammer maar hij stond zijn mannetje. In zijn laatste wedstrijd van de Nationale Competitie wist hij overtuigend te winnen met een mooie combinatie.



Wit speelde hier foutief 37-32 waarna Ben zijn kans zag. Hij won de partij en liep daarna met een grote glimlach door de zaal.


Wij dammers voelen een groot gemis nu Ben er niet meer is. Veel groter is natuurlijk het verlies dat zijn overlijden betekent voor zijn vrouw Riffat, kinderen en kleinkinderen. Wij wensen hen veel sterkte de komende tijd. Ben ruste in vrede.

Ongelooflijk en toch helaas waar. De damwereld verliest een van de meest innemende persoonlijkheden. Ben was een zeer gewaardeerde gast de afgelopen jaren in Wageningen. De veteranen en een ieder die ooit met hem in aanraking is gekomen zullen hem node missen.

[composite]

Ik kom net thuis en zie een envelop met een rouwrand liggen. In de veronderstelling dat het een dankkaart zou zijn van
een onlangs overleden aangetrouwd familielid opende ik de envelop.

Tot mijn schrik is het de kaart die kennis geeft van het plotselinge overlijden van:

Sybrand de Groes

"Sa striden om in plakje op e' wrald
En no is alles út en kâld!
Bist boppe yn e' himmel
Dêr is gjin swoarch en noed
Do bist to plak, der is it goed


Op wei nei syn favorite skûtsjesilen yn Langwar is hommels by us weirakke

Sijbrandus Petrus de Groes

We binnen sa fertrietlik
Wat sille wy dy misse

* 11 april 1968 15 april 2012


Mijn NL-tekst: Afscheidsmis zal gehouden worden op vrijdag 20 april om 10:30 in de Parochiekerk van de Heilige Martinus
aan de Singel in Sneek. Condoleren vanaf 10:00. Daarna is er gelegenheid om bij elkaar te komen in het Uitvaartcentrum
aan de Worp Tjaardestraat 113 in Sneek.

De crematieplechtigheid zal plaatsvinden in stilte in het crematorium en uitvaartcentrum in Sneek.

Ik kan nu alleen maar janken om het heengaan van een bijzonder mens en mij aansluiten bij het alles omvattend en alleszeggende gedicht. Als ouder van een eveneens heel bijzondere zoon begrijp ik het als geen ander.

21:57

Voorpagina Sneeker Nieuwsblad.

Nabij zijn woonplaats Sneek is plotseling overleden Sybrand de Groes. De markante Sneker werd zondag tijdens een fietstochtje getroffen door een epileptische aanval die hem noodlottig is geworden. De Groes, werkzaam bij Empatec, was fanatiek dammer bij verschillende verenigingen. Hij sloeg ook geen enkel damtoernooi over. Hoogtepunt was de nationale titel G-dammen in 2005 waarbij hij uit handen van Erica Terpstra de kampioensbeker kreeg. De Groes verrichtte met
plezier vrijwilligerswerk voor onder andere voetbalclub WZS (nu SWZ), bezorgde jarenlang het parochieblad van de RK-gemeente in Sneek en deed onderhoudswerk op de begraafplaats. Sybrand de Groes is 44 jaar geworden.

Sybrand de Groes was lid van damclub De Oldehove.
Onlangs zei ik nog tegen iemand dat Sybrand - in de razendsnelle druk-druk-druk-maatschappij wellicht als een van de mindere broeders gezien - eigenlijk het meest attente lid van De Oldehove was. Op de ledenvergadering gaf Sybrand het bestuur van De Oldehove - niet voor de eerste maal - een kado. Het betrof een wandplankje (als dat de juiste term is tenminste) met felicitatie met het behaalde kampioenschap van De Oldehove. Vorig jaar kreeg de jeugdleider een cursusmap voor de jeugd kado, als stimulans voor het jeugdwerk. De map is via mij bij een jeugdspeler terechtgekomen.
Onlangs kreeg ik een brief van Sybrand waarin hij me bedankte voor het damboek (de Nederlandse vertaling van A course in draughts) dat ik hem kado had gedaan (als tegenprestatie voor al zijn attenties). De brief was geschreven in typerende Sybrand-stijl.
Sybrand was een apart mens, met een goed Hart. Hij was heel gul en attent. Hij had een of andere stoornis, de dwangmatige impuls om vragen te stellen aan mensen, iets van Gilles de la Pourquoi, maar ik weet het niet zeker. Iedereen heeft een kruis te dragen, dit was het kruis van Sybrand. Toen ik jong was vond ik het raar allemaal en ik spotte er wel eens mee. Toen ik wat ouder en ietsje wijzer werd, begreep ik dat Sybrand gewoon zo is, als hij is. Hij kan er niks aan doen dat hij een stoornis heeft. Je kunt juist heel veel leren van zulke mensen, bijvoorbeeld om respectvol om te gaan met zulke beperkingen. Als Sybrand vragen op mij afvuurde wist ik wat me te doen stond. Een duidelijk , concreet antwoord geven. Als dezelfde vraag dan nogmaals gesteld werd, gaf ik hetzelfde antwoord nogmaals. Desnoods nog een derde maal. Maar dan was Sybrand ook tevreden.
Niet overal werd dit gedrag gewaardeerd. Hij was zelfs niet welkom op een andere club, die ik maar niet bij naam zal noemen. Ik was er wel blij mee dat bij De Oldehove zulke mensen ook welkom zijn. Bij de kampioenswedstrijd van De Oldehove in Soest was Sybrand een van de toeschouwers. Hij was een echte Oldehovenaar. Ik vond het bijzonder om hem als clubgenoot te hebben gehad.
Onze voorzitter Bob Nuijs bracht Sybrand vaak per automobiel naar huis na wedstrijden. Hij speelde namelijk ook een seizoen mee in het tweede van De Oldehove dat landelijk uitkwam. Sybrand bedankte Bob daar heel hartelijk voor. Ik genoot van het duo Bob / Sybrand. Bob met stropdas en pak die Sybrand van de sociale werkplaats naar huiis brengt, dat is leuk in mijn optiek. Ik heb wel eens tegen Bob gezegd dat deze dienst die hij een broeder bewees, op mij duizend keer meer indruk maakte dan alle hoge functies die Bob bekleedde in de maatschappij. Bob begreep wel wat ik bedoelde.
Hij ruste in vrede zget men dan vaak, maar het kan best zijn dat Sybrand in de hemel nog steeds actief is met van alles en nogwat. Het schiet me nu ineens te binnen dat Sybrand ook voor De Oldehove loten van de grote Clubactie heeft verkocht, daarmee bewees hij onze club ook een goed dienst. Sybrand, we zijn altijd trots op je geweest als lid.

Ik lees het nu pas. Mooi, Tjalling.

[Alex]

Op vrijdag 2 mei kregen wij het bericht dat Eric-Jan van Reenen op 46 jarige leeftijd volkomen onverwachts ten gevolge van een acute hartstilstand is overleden.

Hij was sinds 2007 bestuurslid van de D.M.H. en bekleedde daar de functie van bondspropagandist en webmaster. Na de fusie met de W.H.D.B. bleef Eric-Jan deze functie uit oefenen. Hoewel het dammen voor hem het allerbelangrijkst was, vond hij ook dat er goed bestuurd moest worden. Op zijn eigen bescheiden wijze heeft hij daar vorm aan gegeven. Geen vergadering werd door hem gemist, op Eric-Jan kon je altijd rekenen.

Als er iets was wat hij wilde bespreken dan viel zijn vasthoudendheid op, zo was het ook met de problemen en probleempjes die hij tegen kwam op de website, hij gaf niet op voor het naar zijn mening was opgelost, ongeacht de hoeveel tijd en energie dat kostte. Dat typeerde hem ten volle en hij was er dan ook trots op dat onze site er goed uit zag, waarbij hij altijd de mensen waarmee hij de site had opgezet met respect vermeldde en maakte zijn eigen rol hierin niet groter dan hij zijn inziens was.

Wij verliezen dan ook in Eric-Jan een goed bestuurslid maar bovenal een prettig mens. Wij wensen zijn naaste familie sterkte toe.

Eric-Jan rust zacht.

Namens het Z.H.D.B. bestuur,

Rinus Kromhout

[Dieter]

Op vrijdag 2 mei kregen wij het bericht dat Eric-Jan van Reenen op 46 jarige leeftijd volkomen onverwachts ten gevolge van een acute hartstilstand is overleden.

Hij was sinds 2007 bestuurslid van de D.M.H. en bekleedde daar de functie van bondspropagandist en webmaster. Na de fusie met de W.H.D.B. bleef Eric-Jan deze functie uit oefenen. Hoewel het dammen voor hem het allerbelangrijkst was, vond hij ook dat er goed bestuurd moest worden. Op zijn eigen bescheiden wijze heeft hij daar vorm aan gegeven. Geen vergadering werd door hem gemist, op Eric-Jan kon je altijd rekenen.

Als er iets was wat hij wilde bespreken dan viel zijn vasthoudendheid op, zo was het ook met de problemen en probleempjes die hij tegen kwam op de website, hij gaf niet op voor het naar zijn mening was opgelost, ongeacht de hoeveel tijd en energie dat kostte. Dat typeerde hem ten volle en hij was er dan ook trots op dat onze site er goed uit zag, waarbij hij altijd de mensen waarmee hij de site had opgezet met respect vermeldde en maakte zijn eigen rol hierin niet groter dan hij zijn inziens was.

Wij verliezen dan ook in Eric-Jan een goed bestuurslid maar bovenal een prettig mens. Wij wensen zijn naaste familie sterkte toe.

Eric-Jan rust zacht.

Namens het Z.H.D.B. bestuur,

Rinus Kromhout

Dit is enorm schrikken. Ik heb Eric-Jan altijd een zeer prettig mens gevonden. Heel veel sterkte gewenst aan allen en de familie in het bijzonder.

[Rudi Azimullah]

Op 13 mei j.l. is dammer Bidjaikoemar Toelsie op 50 jarige leeftijd overleden. Toelsie was lid van damvereniging Combinatie-80 (in Suriname). Hij was een actief lid binnen zijn club, en deed ook vaak mee aan de voorronde van de NK van Suriname, de clubkampioenschappen en open toernooien.