NK Dammen Algemeen 2014 - Huissen

[Luteijn]

Altijd met enige verbazing het enthousiasme aangezien van de goegemeente over barrages om te beslissen over plaatsing. Sneldammen is duidelijk een totaal andere discipline. Er is niets 'eerlijks' aan. De beslissende partij uit de barrage Sipma - van Dijk is van een buitengewoon bedroevend niveau. Het is heel jammer, dat je na vier zaterdagen spelen een beslissing forceert op basis van een dergelijke armetierige partij.

[hendrikv]

Gelukkig maar dat we ook nog het plusjessysteem hebben Frits, anders had jij je ook nog moeten onderwerpen aan een spannend slot van een competitie over meerdere zaterdagen.

Ik vond het alleen jammer dat we het niet via internet konden volgen. Zou uitstekende promotie voor de sport zijn geweest lijkt mij. Het is toch een beetje het penaltyschieten van het dammen. Hadden we nou maar een techniek waarbij dat mogelijk zou zijn...

Ik begreep trouwens van Jan dat het plusjessysteem ook van toepassing was op de barragepartijen. Dat had ik me helemaal niet gerealiseerd. Misschien is het wel een idee om het plussysteem in die fase van het toernooi te laten varen. Een winstpartij is dan vaak een kwestie van tijd. Het geeft waarschijnlijk meer rust, als je in de barrage verliest dan dat je met een minnetje de finale mist.

[Kosmos]

Gelukkig maar dat we ook nog het plusjessysteem hebben Frits, anders had jij je ook nog moeten onderwerpen aan een spannend slot van een competitie over meerdere zaterdagen.

Ik vond het alleen jammer dat we het niet via internet konden volgen. Zou uitstekende promotie voor de sport zijn geweest lijkt mij. Het is toch een beetje het penaltyschieten van het dammen. Hadden we nou maar een techniek waarbij dat mogelijk zou zijn...

Ik begreep trouwens van Jan dat het plusjessysteem ook van toepassing was op de barragepartijen. Dat had ik me helemaal niet gerealiseerd. Misschien is het wel een idee om het plussysteem in die fase van het toernooi te laten varen. Een winstpartij is dan vaak een kwestie van tijd. Het geeft waarschijnlijk meer rust, als je in de barrage verliest dan dat je met een minnetje de finale mist.

Ben het hier volledig mee eens.
Sneldammen is niks mis mee als beslissing, net als pennelties nemen gewoon spannende topsport. Bij schaken gaat het soms nog groffer: de armageddon-barrage, het niveau keldert, maar de spanning is enorm.
Het saaiste wat er is, is foutloos dammen.
Het systeem met plusremises is alleen geschikt voor een toernooi, niet voor barrages.
Het zijn van die voor de hand liggende dingen, die in de damwereld echter niet goed doordacht worden net als het ondoordachte systeem van bonusseconden in de clubcompetitie. Ik vertelde op de schaakclub dat je bij dammen vanaf zet 1 een minuut erbij krijgt. Zoals ik wel had verwacht vond men dat een zinloos iets. Schakers gebruiken de Fischer-optie slimmer: eerst een vaste tijd voor een vast aantal zetten en pas in het eindspel extra tijd + bonus-seconden. Sijbrands gaf in de Volkskrant ook al aan dat men in de schaakwereld verstandiger omgaat met de fischer-optie, ik ben het daar helemaal mee eens.

[Geb Kos]

Zie hier een impressie van de barrages: http://nk2014.kndb.nl/

[GuidoB]

Ron heeft zijn partijen ingetypt, zie Toernooibase.

[Kosmos]

Wouter Sipma is een voorbeeld voor ons allemaal. Typisch een speler die gericht is op spelvreugde. Een verademing tussen alle egorating-fetisjisten
Hij verloor de barrage van Snelle Jan, alias kamikaze Jan en reageerde heel sportief. Hij vond de overwinning van Jan terecht.
Op Pietbase geeft Sip een fraaie combinatie aan in zijn hekstellingspartij tegen Pepijn, die na de HF wel wat peptalk kan gebruiken (excuses voor de flauwe naamgrap).

[Kosmos]

Hein Meijer geeft wijze antwoorden in het filmpje op de NK-site.
Het is inderdaad zeer onverstandig om prestatiedoelen te stellen, zoals ongeslagen blijven. Want wat als je een partij verliest? Wat heb je dan aan dat doel? Het zorgt er alleen maar voor dat je teleurgesteld kan raken en de motivatie verliest, je doel is immers niet gehaald.
TO kan hier een les uit trekken. Ze zetten de toptalenten Roel en Pim op onverantwoorde wijze onder druk door zwart op wit prestatiedoelen te stellen die ook nog eens erg hooggespannen zijn. Roel moet op het volgende WK kampioen worden en Pim op het podium staan. Zulke doelen zorgen alleen maar voor onnodige stress. En als je de doelen niet haalt, heb je er niks aan, je kunt er niks van leren in tegenstelling tot van vaardigheidsdoelen.
In de sportpsychologie is net als in de zen-traditie bekend dat je tijdens het spelen (of sporten) je doelen los moet laten. Dan kun je in de juiste flow komen. Aandacht voor resultaat leidt alleen maar af en zorgt voor ongewenste emoties en spanningen. Om het even op zijn Kraais uit te drukken:
Prestatiedoelen leiden af van het spel zelf.
Prestatiedoelen zorgen voor spanningen.
Prestatiedoelen creëren ongewenste emoties.
Je hoeft geen prestatiedoelen te stellen, want het ego wil toch wel winnen. Je moet juist het ego beteugelen en dan kun je je talent en kennis optimaal laten spreken.
Een goed voorbeeld van hoe het moet, is de begeleiding van Magnus Carlsen. De jonge Noor ontwikkelde zich razendsnel, net als Roel Boomstra. Hij wilde zelf altijd schaken dus daar hoefde geen druk op gezet te worden. Magnus bepaalde zelf welke toernooien hij speelde. Hij is opgegroeid in een liefdevol gezin. Er werden geen eisen aan hem gesteld en ook door zijn trainer Simen Adgestein werd hij niet onder druk gezet. Magnus mocht verliezen. Dat is van levensbelang. Als een pupil verliest hoort een goede trainer / coach dat te accepteren. Helaas zie je veel trainers die zich niet beheersen en sommigen gaan zelfs schelden ... Heel veel talenten die zijn gepusht worden bang om te verliezen. Dat is de dood in de pot. Magnus speelde altijd zonder angst en kon daardoor zijn talent volledig ontplooien.
Dammers als Jan van Dijk en Wouter Sipma dammen ook zonder angst. Kijk eens hoe goed ze het doen.
Wie oren heeft om te horen, die hore en wie hersens heeft om te denken, die denke!

[Michel Stempher]

Hein Meijer geeft wijze antwoorden in het filmpje op de NK-site.
Het is inderdaad zeer onverstandig om prestatiedoelen te stellen, zoals ongeslagen blijven. Want wat als je een partij verliest? Wat heb je dan aan dat doel? Het zorgt er alleen maar voor dat je teleurgesteld kan raken en de motivatie verliest, je doel is immers niet gehaald.
TO kan hier een les uit trekken. Ze zetten de toptalenten Roel en Pim op onverantwoorde wijze onder druk door zwart op wit prestatiedoelen te stellen die ook nog eens erg hooggespannen zijn. Roel moet op het volgende WK kampioen worden en Pim op het podium staan. Zulke doelen zorgen alleen maar voor onnodige stress. En als je de doelen niet haalt, heb je er niks aan, je kunt er niks van leren in tegenstelling tot van vaardigheidsdoelen.
In de sportpsychologie is net als in de zen-traditie bekend dat je tijdens het spelen (of sporten) je doelen los moet laten. Dan kun je in de juiste flow komen. Aandacht voor resultaat leidt alleen maar af en zorgt voor ongewenste emoties en spanningen. Om het even op zijn Kraais uit te drukken:
Prestatiedoelen leiden af van het spel zelf.
Prestatiedoelen zorgen voor spanningen.
Prestatiedoelen creëren ongewenste emoties.
Je hoeft geen prestatiedoelen te stellen, want het ego wil toch wel winnen. Je moet juist het ego beteugelen en dan kun je je talent en kennis optimaal laten spreken.
Een goed voorbeeld van hoe het moet, is de begeleiding van Magnus Carlsen. De jonge Noor ontwikkelde zich razendsnel, net als Roel Boomstra. Hij wilde zelf altijd schaken dus daar hoefde geen druk op gezet te worden. Magnus bepaalde zelf welke toernooien hij speelde. Hij is opgegroeid in een liefdevol gezin. Er werden geen eisen aan hem gesteld en ook door zijn trainer Simen Adgestein werd hij niet onder druk gezet. Magnus mocht verliezen. Dat is van levensbelang. Als een pupil verliest hoort een goede trainer / coach dat te accepteren. Helaas zie je veel trainers die zich niet beheersen en sommigen gaan zelfs schelden ... Heel veel talenten die zijn gepusht worden bang om te verliezen. Dat is de dood in de pot. Magnus speelde altijd zonder angst en kon daardoor zijn talent volledig ontplooien.
Dammers als Jan van Dijk en Wouter Sipma dammen ook zonder angst. Kijk eens hoe goed ze het doen.
Wie oren heeft om te horen, die hore en wie hersens heeft om te denken, die denke!

Prachtig betoog! Wat ik me wel afvraag is of de spanningen die gecreëerd worden bij het stellen van prestatiedoelen per definitie fout zijn. Ikzelf heb bijvoorbeeld een gezonde wedstrijdspanning nodig om te kunnen presteren. Ik kan me veel beter houden aan vaardigheidsdoelen als ik een duidelijk prestatiedoel voor ogen heb. Het is wel van belang dat dit prestatiedoel dan een flexibel doel is. Mocht ik m'n eerste doel niet halen (of juist veel beter presteren dan dat ik durfde te hopen), dan moet ik gedurende het toernooi een nieuw prestatiedoel kunnen opstellen.

Ik denk tijdens een partij bijvoorbeeld: o ja, ik moet nu per se winnen om m'n doel te bereiken. Dan bedenk ik me onmiddellijk: wat heb ik geleerd om kansen te kunnen creëren? Juist, vaardigheidsdoelen nastreven. Als ik geen prestatiedoel heb, ga ik veel te veel experimenteren en dan hanteer ik dus niet de middelen die ik mezelf heb aangeleerd om kansen te kunnen creëren.

In teambelang vind ik niks heerlijker dan als laatste bezig te zijn met een nipte achterstand of een gelijkspel. In zo'n gevoel MOET ik dus per se presteren en dan kan ik me veel beter focussen op de vaardigheden.

Concluderend denk ik dus dat prestatiedoelen noodzakelijk zijn om vaardigheidsdoelen te kunnen behalen, zolang je je te allen tijde maar tijdens de partijen bezighoudt met de vaardigheidsdoelen. Dat laatste levert op de lange termijn het beste rendement op.

[Luteijn]

Het stellen van doelen is inderdaad belangrijk. Maar resultaten zijn m.i. uitsluitend en alleen een logisch gevolg van eerdere trainingsarbeid.

Resultaten uit het verleden zijn geen garantie voor de toekomst. Ik ben het niet eens met de gedachte, dat de vorm van de dag of inspiratie van het moment je verder brengen bij het bereiken van je doel. Het resultaat van vandaag is uitsluitend een meting van hoever je staat. Het is geen stap in de resultaten van de toekomst.

Een vluggertje win je niet achter het bord, maar thuis in de voorbereiding van de varianten resp. in het ontwikkelde begrip van de stand achter het bord. De sterkte van een speler kun je goed aflezen uit een vluggertje. Wanneer deze compleet weggespeeld wordt, dan duidt dat op een ernstige lacune in kennis en inhoud. Deze lacune zal hem later verhinderen succes te hebben. De concurrentie zal deze lacune opmerken en gebruiken tijdens volgende partijen. De recente overwinningen in vluggertjes van Boomstra op de wereldtop waren voorbereiding en niet de inspiratie achter het bord. Schwarzman is een van de beste sneldammers van de wereld. Ook dat heeft niets te maken met de inspiratie van het moment, maar met eerdere trainingsarbeid.

Analyseren van de eigen partijen en die van de tegenstanders. Het systematisch bestuderen van stellingen, dat brengt je verder. Niet de toevallig geestesgesteldheid of vastberadenheid van vandaag.

[Ganesha]

Het stellen van doelen is inderdaad belangrijk. Maar resultaten zijn m.i. uitsluitend en alleen een logisch gevolg van eerdere trainingsarbeid.

Resultaten uit het verleden zijn geen garantie voor de toekomst. Ik ben het niet eens met de gedachte, dat de vorm van de dag of inspiratie van het moment je verder brengen bij het bereiken van je doel. Het resultaat van vandaag is uitsluitend een meting van hoever je staat. Het is geen stap in de resultaten van de toekomst.

Een vluggertje win je niet achter het bord, maar thuis in de voorbereiding van de varianten resp. in het ontwikkelde begrip van de stand achter het bord. De sterkte van een speler kun je goed aflezen uit een vluggertje. Wanneer deze compleet weggespeeld wordt, dan duidt dat op een ernstige lacune in kennis en inhoud. Deze lacune zal hem later verhinderen succes te hebben. De concurrentie zal deze lacune opmerken en gebruiken tijdens volgende partijen. De recente overwinningen in vluggertjes van Boomstra op de wereldtop waren voorbereiding en niet de inspiratie achter het bord. Schwarzman is een van de beste sneldammers van de wereld. Ook dat heeft niets te maken met de inspiratie van het moment, maar met eerdere trainingsarbeid.

Analyseren van de eigen partijen en die van de tegenstanders. Het systematisch bestuderen van stellingen, dat brengt je verder. Niet de toevallig geestesgesteldheid of vastberadenheid van vandaag.

Beste Frits, het dwangmatig vasthouden aan doelstellingen levert het tegengestelde op en vooral stress. Het leveren van voldoende arbeid is daarentegen wel van belang en natuurlijk het plezier hebben in wat je doet. Jammer dat je het gisteren niet redde.

[Kosmos]

Het stellen van doelen is inderdaad belangrijk. Maar resultaten zijn m.i. uitsluitend en alleen een logisch gevolg van eerdere trainingsarbeid.

Resultaten uit het verleden zijn geen garantie voor de toekomst. Ik ben het niet eens met de gedachte, dat de vorm van de dag of inspiratie van het moment je verder brengen bij het bereiken van je doel. Het resultaat van vandaag is uitsluitend een meting van hoever je staat. Het is geen stap in de resultaten van de toekomst.

Een vluggertje win je niet achter het bord, maar thuis in de voorbereiding van de varianten resp. in het ontwikkelde begrip van de stand achter het bord. De sterkte van een speler kun je goed aflezen uit een vluggertje. Wanneer deze compleet weggespeeld wordt, dan duidt dat op een ernstige lacune in kennis en inhoud. Deze lacune zal hem later verhinderen succes te hebben. De concurrentie zal deze lacune opmerken en gebruiken tijdens volgende partijen. De recente overwinningen in vluggertjes van Boomstra op de wereldtop waren voorbereiding en niet de inspiratie achter het bord. Schwarzman is een van de beste sneldammers van de wereld. Ook dat heeft niets te maken met de inspiratie van het moment, maar met eerdere trainingsarbeid.

Analyseren van de eigen partijen en die van de tegenstanders. Het systematisch bestuderen van stellingen, dat brengt je verder. Niet de toevallig geestesgesteldheid of vastberadenheid van vandaag.

Ik zeg juist dat je (resultaat)doelen los moet laten tijdens het spel.

Als vluggertjes een aanwijzing zijn voor speelsterkte, dan is er dus niks mis mee dat vluggertjes de beslissing brengen bij gelijk eindigen en nadat de rapid-barrage ook geen beslissing heeft gebracht. Het lijkt me beter dan loten of allerhande kunstmatige beslissingscriteria.
Wat de concurrentie met deze discussie te maken heeft ontgaat me. Concurrenten zullen vooral in reguliere partijen naar zwaktes zoeken. Maar dat heeft niks te maken met het onderwerp. Wat je verder brengt doet ook al niet ter zake in deze kwestie, maar Schwarzman zal toch niet de enige topper zijn die veel trainingsarbeid heeft verricht ...

[Luteijn]

Waar het om gaat zijn de vluggertjes gespeeld tijdens de barrage. De tweede partij was een zeer matige partij van de latere winnaar. Hij is geveegd. Hij won met een babyzetje. Het is ontzettend jammer, dat de duidelijk betere speler in de barrage niet gewoon heeft gewonnen. Het bewijst, dat barrages kennelijk ongeschikt zijn om de plaatsing te bepalen. Dobbelen is eerlijker.

[Bert Zwart]

Sport dient niet altijd eerlijk te zijn, dat is veel te saai.

[Kosmos]

Waar het om gaat zijn de vluggertjes gespeeld tijdens de barrage. De tweede partij was een zeer matige partij van de latere winnaar. Hij is geveegd. Hij won met een babyzetje. Het is ontzettend jammer, dat de duidelijk betere speler in de barrage niet gewoon heeft gewonnen. Het bewijst, dat barrages kennelijk ongeschikt zijn om de plaatsing te bepalen. Dobbelen is eerlijker.

Tsja, dat is jouw visie, en dat is prima, maar ik ben het er niet mee eens. Sneldammen zal als veel eerlijker ervaren worden dan dobbelen door de meerderheid der denksporters vermoed ik. Dat er een geluksfactor mee gaat spelen in een barrage vind ik geen probleem.
Bij andere sporten vinden ze het ook geen probleem, bij schaken is armageddon nog een tandje wreder dan dit sneldammen. Als gewoon dammen geen beslissing brengt móet je haast wel overgaan op een discipline die minder tijd kost. Misschien wat lager niveau, maar als kijksport aantrekkelijke dan slakdammen. Prima PR dus voor het dammen.

Wouter Sipma was heel sportief. Hij schreef dat Jan de overwinning had verdiend.

[Kosmos]

Sport dient niet altijd eerlijk te zijn, dat is veel te saai.

Zo is het. Dammers lijken een uitzondering te zijn in de sportwereld. Jammer, want het is zo'n leuk spel.
Ze zijn bang dat een T-shirt van een enfant terrible slecht is voor het imago en bang dat ouders hun kinderen niet ' op zo'n sport doen', terwijl bij voetbal rellen schering en inslag zijn en dat is net de populairste sport.
Dammers willen dat sport altijd eerlijk is, terwijl bij elke andere sport spanning, sensatie en een beetje geluk heel aantrekkelijk gevonden worden.
Wat een vreemd wereldje toch, die goegemeente van dammers ... Mijn advies: Niet zo bang lieve dammers, een relletje schaadt het imago niet, mensen vinden het juist leuk om naar te kijken en een sneldambarrage is niet helemaal eerlijk, maar mensen vinden het spannend!
En dat trekt mensen ... Ik vond het zelf ook leuk om naar te kijken en blunders horen er gewoon bij.
Bovendien bewijst één partijtje helemaal niks.