Rubriek Paul Nitsch in Dagblad De Limburger

[Hanco Elenbaas]

donderdag 26 augustus 2010

Een boek ook voor niet-dammers


Wie door de week traint is ’s zondags moe is de titel van een boek van Evert Dollekamp. Het werk is grotendeels gevuld met anekdotes en verhalen uit diens (dam-)leven.

Oud NK-finalist Dollekamp woont tegenwoordig in Leiden. Zijn roots liggen echter bij het Drents Tiental; ooit een elk jaar opnieuw tegen degradatie uit de hoogste klasse vechtende vereniging. Het is vooral over deze periode dat zijn korte verhalen handelen. Hoofdrolspelers zijn vaak bijzondere dammers zoals Otto Drenth; een uit de klei getrokken regionale speler die wars van theoretische kennis en namenkennis van zijn soms beroemde tegenstanders („Mijn naam is Drenth, wat is uw naam?”) het ene punt na het andere scoort voor zijn teamgenoten. Dit alles met een belangrijk verdedigingswapen: het zo lang mogelijk laten staan van de basisschijven, een formatie die de auteur al decennia geleden doopte als „Pyramide van Drenth”.

Dollekamp beschrijft een marathonpartij van de oude Drenth tegen zijn veel sterkere en jongere opponent Van der Zee. Geduldig schuift Otto heen en weer over de lange lijn. Enigzins gepikeerd is de Emmenaar wel: ‘Dat heb ik nou nog nooit metmoakt, dat zoiets won!’, doelend op het eindspel van twee dammen tegen drie dammen en twee schijven. Na negen uur en 137 zetten ziet Van der Zee het nutteloze van verder spelen in. Wereldrecord voor Otto en bloemen voor zijn vrouw want die moet deze keer wel erg lang wachten voordat manlief thuis is. Hoewel een flesje port nog meer in de smaak zou zijn gevallen.

Paul Nitsch - DDL - 26 augustus 2010.pdf

(1.01 MiB) Downloaded 363 times

[Hanco Elenbaas]

donderdag, 02 september

Limburgers succesvol in Brunssum

Nog éénmaal aandacht voor het open NK in Brunssum, dat vorige maand verrassend gewonnen werd door de Tilburger Anton van Berkel.

Beste Limburger en derde Nederlander in de eindrangschikking werd Theo Schippers uit Beek, op plaats acht. Kort daarop gevolgd door Martijn van Gortel uit Sittard, die met een punt minder ongeslagen elfde werd. Limburgse damschooltrainer Schippers speelt op dezelfde pragmatische manier als hij les geeft. Mooi opbouwen is zijn motto, zonder al te veel risico’s te nemen. In de zevende ronde versloeg hij met zwart op instructieve wijze de Groninger Bé Eggens (Diagram 1).

Paul Nitsch - DDL - 2 september 2010.pdf

(932.72 KiB) Downloaded 279 times

[Hanco Elenbaas]

donderdag 09 september 2010

Limburgse teams zijn klaar voor de competitie

Volgende week zaterdag start de nationale clubcompetitie. In de tweede klasse, de laagste nationale divisie, zijn drie Limburgse clubs vertegenwoordigd. De reserves van Maastricht zullen geheid, net als vorig jaar, weer in de onderste regionen te vinden zijn.

Het team bestaat grotendeels uit nog onervaren spelers die eens willen snuffelen aan het echte werk. Anders is dat voor het eerste tiental van Eureka uit Heerlen en de reserves van het Geleense De Vaste Zet. Beide tientallen kwamen vorig jaar nog iets tekort om voor het kampioenschap te gaan. Dit jaar zullen ze willen promoveren naar de eerste klasse. Eureka heeft talentvolle jeugd, terwijl De Vaste Zet kan terugvallen op vooral heel veel ervaring. Een afdeling hoger heeft de hoofdmacht van Maastricht aanzienlijk bescheidener ambities. Vorig seizoen werd handhaving ternauwernood bewerkstelligd en ook dit jaar moet alle hens aan dek om onheil te voorkomen. Een belangrijke versterking voor de hoofdstedelingen is de komst van Leon Oudenes die tegenwoordig met zijn damvriendin Manon Bassant in Sittard woont. Oudenes speelde jarenlang succesvol in de hoofdklasse voor Damlust Gouda. Samen met de kersverse Limburgs kampioen Gijs Schoenmakers zal hij het voortouw moeten nemen in de strijd tegen het degradatiespook. Weer een klasse hoger vinden we de vijfde Limburgse vertegenwoordiging in de nationale strijd. De Vaste Zet uit Geleen zal hier trachten het verloren terrein (degradatie vorig seizoen uit de ereklasse) weer goed te maken. Niet onmogelijk, want De Vaste Zet heeft op papier de sterkste selectie. Enkele fragmenten van Limburgs hoop in de nationale competitie. Te beginnen bij de overwinning uit het recente Brunssumtoernooi van Eureka-jonkie Jitse Slump (in DIAGRAM 1 met wit) op zijn veel oudere Franse opponent Raphael Martens.

Paul Nitsch - DDL - 9 september 2010.pdf

(920.65 KiB) Downloaded 321 times

[Hanco Elenbaas]

donderdag 16 september

Een kijkje op internet

Internet is voor de damsport een prachtig medium. In hoeveel andere sporten kun je immers on line op elk moment van de dag een wedstrijd spelen tegen wie dan ook waar ook ter wereld?

Voor een snel partijtje op een regenachtige zondag is dat ideaal. Tussen de bedrijven door kun je zelfs chatten met je tegenstander en bijvoorbeeld horen dat het bij plus 25 graden aangenaam vertoeven is in Senegal. Theoretisch is het al lang mogelijk om een wereldkampioenschap of bijvoorbeeld interland via internet te spelen. Enige voorwaarde is dat een (niet corrupte) arbiter op elke plek aanwezig is waar de spelers zich bevinden. Gelukkig zijn er echter nog geen plannen om dergelijke (serieuze) wedstrijden via internet te spelen. Er is immers niets mooiers dan je tegenstander in het gezicht te kunnen kijken en af te lezen of deze zich prettig voelt of niet. Schrikt hij zichtbaar na een onverwachte keuze? Beeft zijn hand in tijdnood of blijft hij juist stoicijns zijn zetten produceren? Serieuze partijen veel liever live dus. Menig fanatiekeling heeft een eigen webpagina waarin hij of zij de eigen partijen of andere leuke fragmenten bespreekt. Het bekendst zijn de webpagina’s van Wieger Wesselink en Alexander Baljakin. Slechts weinigen weten dat oud-PLDB voorzitter Bert Verton ook tot het fanatieke clubje behoort met een eigen world wide web damhoek. Bij Verton is het meer een combinatie van zijn hobbies want naast damdiagrammen zien we ook foto’s van natuurwandelingen en leren we, geillustreerd met zelfgemaakte foto’s, ook dat er zoiets bestaat als een inktviszwam. Het leuke van de site van Verton is dat het grotendeels gaat om partijen die op clubavonden plaatsvinden, en derhalve niet of nauwelijks terug te vinden zijn in de bekende databases.



Diagram 1 is afkomstig uit de zomercompetitie van Damclub Maastricht. In zijn partij tegen het jeugdige talent Tom Swelsen heeft Verton (met wit) zoals hij zelf terecht schrijft “een hele mooie omsingelingsstand”. Hij geeft aan dat zwart aan zet zich fraai uit de dreigende wurggreep kan redden door 1. .... 04-10! te spelen.

Paul Nitsch - DDL - 16 september 2010.pdf

(830.02 KiB) Downloaded 307 times

[Hanco Elenbaas]

donderdag 23 september

Een moeizame start


De Limburgse vertegenwoordigers in de nationale clubcompetitie kenden een moeilijke start. Drie van de vijf teams op landelijk nivo verloren in de openingsronde.

Alleen de hoofdmacht en het tweede team van De Vaste Zet uit Geleen startten de competitie met een ruime overwinning. Vooral in onze hoofdstad had men zich de seizoenstart anders voorgesteld. Het eerste tiental verloor in het eigen clublokaal van het Brabantse Asten, terwijl ook de Maastrichtse reserves geen potten konden breken tegen Wageningen. In dezelfde klasse verloor Eureka, toch een outsider in de strijd om het kampioenschap, verrassend thuis van Nijmegen. Veel beter verging het de Geleenders. Het eerste tiental won, weliswaar enigzins geflatteerd, met 05-15 in Schiedam. Pas laat in het vierde speeluur bezweken de Schiedammers, die eerder enkele mogelijkheden om er een echte wedstrijd van te maken lieten liggen, definitief. De al enkele jaren voor Geleen uitkomende veteraan Willy Maertzdorf had (met zwart) een echte va banque partij tegen Edwin de Jager (eerste diagram).



In wederzijdse tijdnood ging het verder met: 37. .... 13-18??

Paul Nitsch - DDL - 23 september 2010.pdf

(863.78 KiB) Downloaded 288 times

[Kosmos]

donderdag 23 september

Een moeizame start


De Limburgse vertegenwoordigers in de nationale clubcompetitie kenden een moeilijke start. Drie van de vijf teams op landelijk nivo verloren in de openingsronde.

Alleen de hoofdmacht en het tweede team van De Vaste Zet uit Geleen startten de competitie met een ruime overwinning. Vooral in onze hoofdstad had men zich de seizoenstart anders voorgesteld. Het eerste tiental verloor in het eigen clublokaal van het Brabantse Asten, terwijl ook de Maastrichtse reserves geen potten konden breken tegen Wageningen. In dezelfde klasse verloor Eureka, toch een outsider in de strijd om het kampioenschap, verrassend thuis van Nijmegen. Veel beter verging het de Geleenders. Het eerste tiental won, weliswaar enigzins geflatteerd, met 05-15 in Schiedam. Pas laat in het vierde speeluur bezweken de Schiedammers, die eerder enkele mogelijkheden om er een echte wedstrijd van te maken lieten liggen, definitief. De al enkele jaren voor Geleen uitkomende veteraan Willy Maertzdorf had (met zwart) een echte va banque partij tegen Edwin de Jager (eerste diagram).



In wederzijdse tijdnood ging het verder met: 37. .... 13-18??

Paul Nitsch - DDL - 23 september 2010.pdf

Leuke wending zeg!! Twee minuten later heb je een nieuw partijprobleem, zie partijproblematiek!

[Hanco Elenbaas]

donderdag 30 september

Topduel in de openingsronde

In zijn welkomstwoord vlak voor de ontmoeting tegen Huissen deed Schiedam-captain Rob Clerc de voorspelling dat de einduitslag niet beslissend zou zijn voor het kampioenschap.

Achteraf zal de veelvoudig Nederlands kampioen hopen dat hij ongelijk krijgt want zijn team won de topper in de openingsronde verdiend met 11-09. De Nederlandse dambond kijkt, bij de bepaling van het wedstrijdrooster, niet naar de gemiddelde spelersrating maar hanteert een soort roulatiesysteem. Zo kwamen de beide topteams die vorig seizoen nog een barrage nodig hadden om de landskampioen aan te wijzen al in de allereerste ronde tegen elkaar uit. Een nadeel voor spelers die in de zomerperiode weinig tot geen toernooien gespeeld hebben, om meteen vol aan de bak te moeten. Dat ondervond ook Huissen-speler Gérard Jansen die normaal zeker in staat is om voormalig wereldkampioen Alexander Schwarzman op remise te houden. Hij liep echter in een eenvoudige combinatie en moest al vroegtijdig capituleren.
Voor de belangrijkste overwinning aan Schiedamse zijde tekende Ron Heusdens. Hij versloeg op heel regelmatige wijze Alexander Baljakin. De kampioen van de lente en zomer (Baljakin schreef het afgelopen half jaar zo ongeveer elk toernooi waaraan hij deelnam op zijn naam) kreeg vanaf de opening geen schijn van kans.

Paul Nitsch - DDL - 30 september 2010.pdf

(955.95 KiB) Downloaded 305 times

[Hanco Elenbaas]

donderdag 07 oktober 2010

Maastricht doet goede zaken

Klassebehoud, daar draait dit seizoen alles om in Maastricht. Een eerste stap is gezet. Bennekom, op papier een lastige tegenstander, kreeg met ruime cijfers klop: 14-06.

De Maastrichtse machine draaide vanaf het begin soepel. Randy Cardozo, die na jarenlange afwezigheid in de damwereld bezig is aan zijn tweede seizoen in Maastricht liet zien dat talent niet verbleekt. Na zijn snelle zege leek het alsof alle schroom afviel van onze hoofdstedelingen. Met uiteindelijk in totaal vier zeges en geen enkele nederlaag werden zowel het bordpuntensaldo als het zelfvertrouwen opgepoetst. Een absolute aanwinst voor de Maastrichtenaren is de van Gouda overgekomen Leon Oudenes. In een spannende Keller-achtige partij versloeg hij, vanuit het eerste diagram met wit, zijn tegenstander Hans Robben. Toch verliep dit bepaald niet vlekkeloos.



Het partijverloop luidde: 28. .... 03-08 Hier beschikt de Bennekom-speler over een beter plan, maar dit is zo ondoorzichtig dat een vraagteken bij de partijzet ongepast zou zijn. Na (21-27)! had Oudenes moeten oppassen.

Paul Nitsch - DDL - 7 oktober 2010.pdf

(929.03 KiB) Downloaded 285 times

[Hanco Elenbaas]

donderdag 14 oktober 2010

Valse start voor Eureka

Het wil nog niet vlotten voor Eureka in de nationale clubcompetitie. Na twee ronden staan de Heerlenaren nog steeds met lege handen.

Bitter, want vlak voor het seizoen zullen de mannen van Archimedes zich ongetwijfeld stiekem kampioenskansen hebben toegedicht. Met enkele talentvolle jeugdspelers in de selectie, ruimschoots aangevuld met ervaren rotten is de mix ideaal. Opmerkelijk is dat het juist niet de jeugdspelers zijn die tot dusver verzaakten. Oke, aspirant Tom Swelsen mag dan nog wel puntloos zijn, maar hij trof twee veel sterkere tegenstanders. Welpenkampioen Jitse Slump sprokkelde, ook tegen op papier sterkere opponenten, inmiddels zeer knap twee remises bijeen. Grootste verrassing is Folkert Jansen die, zij het met hulp van vrouwe Fortuna, al drie punten scoorde. Nee, het probleem komt tot dusver uit onverwachte hoek. Zo liep Maarten Everduim al tegen twee nederlagen aan. Afgelopen uitwedstrijd tegen de reserves van Micone Tilburg had de sympathieke Everduim drie kwart van de wedstrijd de leiding, maar op het laatste moment verzuimde hij door te drukken en verloor zelfs nog. In het eerste diagram kan de Eureka-speler met zwart zijn tegenstander verder onder druk zetten door (17-21)! te spelen.

Paul Nitsch - DDL - 14 oktober 2010.pdf

(916.81 KiB) Downloaded 277 times

[Hanco Elenbaas]

donderdag 21 oktober 2010

Een derby vol spanning en fouten

Voor het derde seizoen op rij hebben de reserves van De Vaste Zet uit Geleen de derby tegen Eureka (Heerlen) gewonnen. Het werd 11-9.

Rots in de sterke tegenstroom waarmee Eureka de laatste tijd te kampen heeft is speler/trainer Theo Schippers. Hij versloeg op positionele wijze zijn toch ook zeer ervaren opponent Harry Velraeds.



In DIAGRAM 1 heeft Schippers wit. Wat meteen opvalt zijn de sterke witte formaties en een perfecte schijvenverdeling. Het spelverloop luidde: 25.34-30! Dwingt zwart tot (09-14) 30x19 (14x23) hetgeen na 35-30! (20-25) 40-35 (25x34) 39x30 wit een prachtige stand oplevert. Velraeds heeft echter niet in de gaten hoe lastig zijn stand nu al is en speelde: 25. .... 20-25? 26.30x19 13x24 Schippers legt nu haarfijn de zwakte bloot in de zwarte stelling:

Paul Nitsch - DDL - 21 oktober 2010.pdf

(892.26 KiB) Downloaded 266 times

[Hanco Elenbaas]

donderdag 28 oktober 2010

Damscholen tegen de vergrijzing

In de vergrijzende damwereld is de categorie vijftig-plus oververtegenwoordigd. De concurrentie van andere sporten is groot en jongeren lopen niet warm voor dammen.

Met behulp van prachtige cursusmappen, ontwikkeld door de KNDB, worden er damlessen gegeven op basisscholen. Dit natuurlijk met de gedachte dat deze nieuwkomers zo gemakkelijker de stap naar een vereniging zetten. Voor veel leerlingen is de vervolgstap naar een damclub met al die ouderen echter vrij groot. Een betrekkelijk nieuw fenomeen is de damschool waar iets serieuzer maar op nog steeds speelse wijze op de materie wordt ingegaan. Afgelopen week werd de website http://www.damscholen.nl geopend waar links te vinden zijn naar de verschillende scholen in Nederland. Ook in Limburg is de stichting Limburgse damschool al enkele jaren actief. In het scoutinggebouw van Munstergeleen worden onder supervisie van Beekenaar Theo Schippers met regelmaat lessen gegeven aan zowel beginnende leerlingen als talentvolle gevorderde jeugdspelers. De damscholen richten zich ook op de ouders. Niet alleen voor ondersteuning bij de diverse activitieiten, maar ook voor wat betreft de bewustwording van de voordelen die de damsport biedt voor hun kroost. Volgens Nico Konijn, die in Heerhugowaard een damschool leidt, wordt de stelling dat kinderen die een denksport beoefenen ook op school beter presteren bewaarheid. Hij ondervond dat een groep kinderen die damlessen volgden na verloop van tijd een rekenniveau hoger zaten dan de overigen. In Munstergeleen is er een goede balans tussen leren en spelen. De jongste beginnersgroep heeft nog zichtbaar moeite om stil op een stoel te blijven zitten maar ook de gevorderdengroep moet regelmatig buiten stoom afblazen. Dat het nivo na enkele jaren training toch al zeer behoorlijk is bewijzen onderstaande trainingsfragmenten waarmee menig volwassen speler veel moeite zal hebben.



Diagram 1 komt uit de les over flankspel en de vraag luidt: zwart is aan zet, welke stand geniet de voorkeur? In kleine groepjes, op weg geholpen door de trainer, kwamen de deelnemers al snel tot de conclusie dat zwart het beste 1. .... 13-18! kan spelen.

Paul Nitsch - DDL - 28 oktober 2010.pdf

(912.53 KiB) Downloaded 306 times

[Hanco Elenbaas]

donderdag 04 november 2010

De voorbeeldfunctie van een topspeler

Na drie decennia in het damwereldje rond te lopen zou je verwachten dat je alles wel een keer hebt meegemaakt. Rare snuiters met wereldvreemde denkbeelden zijn er legio.

Zonderlingen die vreemde kuren uithalen om de tegenstander te intimideren idem. Het verhaal van onze Kerkraadse arbiter Roel Kuppers die ooit bij een toernooi een niet bij naam te noemen dammer achtervolgde omdat die met een zakdambordje richting toilet sloop om daar stiekem te analyseren is inmiddels legendarisch. In zijn boek “Wie door de week traint is ‘s zondags moe” vertelt auteur Evert Dollekamp op humoristische wijze over een speler van wie bekend is dat hij in het verleden als geen ander wist hoe de tegenstander te ontregelen: “rochelen, hoesten, snuiten, rammen, smijten en vooral slaan”. Vrijwel altijd zijn het de mindere goden die vreemde capriolen nodig hebben om wat extra punten te vergaren. Mijn verbazing, eerder verbijstering, kwam afgelopen weekeinde uit onverwachte hoek. In de nationale competitie trof ik als tegenstander Erno Prosman. Voor de niet-dammers: Prosman is internationaal grootmeester, staat momenteel dertiende op de wereldranglijst en kreeg veel media-aandacht na zijn geslaagde aanval op het wereldrecord blindsimultaan dammen in 2008, toen hij het opnam tegen maar liefst zevenentwintig tegenstanders. Het is gebruikelijk dat de speler van de thuisclub zijn tegenstander een drankje aanbiedt en een ongeschreven regel is dat vervolgens beurtelings voor verfrissingen gezorgd wordt. “Nee” luidde het korte antwoord van de grootmeester op het aanbod van een drankje, om overigens een half uur later wel alleen voor zichzelf iets te nuttigen. Nadat even later bij een afruil de schijven iets verschoven waren kondigde ik, natuurlijk in mijn eigen bedenktijd, aan deze recht te willen zetten. “Van die van mij blijf je af” luidde de ongebruikelijke reaktie van de wereldtopper. Ik dacht eerst nog dat het om een grap ging maar de opmerking “ik meen het” bevestigde zijn opmerking. “Vanwaar die irritatie” informeerde ik nog, maar na het antwoord “ik bepaal zelf wanneer ik geirriteerd ben” besloot ik verdere diplomatie achterwege te laten. Ik had nooit eerder een aanvaring gehad met mijn beroemde tegenstander en ik doorbladerde mijn geheugen of ik soms vanuit deze rubriek de grootmeester onheus had bejegend. Integendeel was de conclusie want het vermogen om blind te dammen en al zeker tegen zevenentwintig spelers is iets dat ik zelf nimmer nooit niet zal kunnen. Bijna idolaat berichtte ik destijds over zijn geweldige prestatie. Navraag bij collega’s leerde me dat zijn wedstrijdgedrag allerminst incidenteel was en dat hij zich ook op andere plekken laatdunkend opstelde tegenover zijn tegenstanders. In een grimmige sfeer, die in schril kontrast stond tot de overige borden, bereikten we na ruim vier uur spelen een eenvoudig remise-eindspel. Na nog eens negentig minuten zinloos heen en weer geschuif van dammen, kreeg Prosman eindelijk het woord remise over zijn lippen. Een beleefde hand van een niets vermoedende omstander werd daarbij resoluut geweigerd. Zijn bepaald niet sociale, haast kinderlijke gedrag werpt de vraag op of een wereldtopper in een bepaalde tak van sport een voorbeeldfunctie heeft. Mag je verwachten dat iemand die regelmatig vanwege zijn prestaties de media haalt zich korrekt en sportief opstelt? Dammen is een amateursport maar naar mijn mening zijn beide vragen,ook in een professionele sport waar het om keiharde pegels gaat , met “ja” te beantwoorden.
Echte toppers onderscheiden zich niet alleen qua resultaten in hun sport maar ook daarbuiten. In het geval van deze wereldtopper moeten we ons helaas louter tevreden stellen met zijn prestaties op de honderd velden. De, na afloop, verontschuldigende woorden voor zijn gedrag door een van zijn teamgenoten bieden daarbij nauwelijks troost. Gelukkig viel er ook veel moois te beleven afgelopen zaterdag in Geleen waar De Vaste Zet met 15-05 tegenstander en tot dantoe koploper Gouda versloeg. Het onderstaande fragment is uit de ontmoeting Martijn van der Klis (met wit) tegen Macodou Ndiaye.



De Afrikaan heeft enkele zetten geleden vrijwillig een schijf geofferd en staat beter. In de diagramstand kan wit nog remise maken middels 43-39! (18-23) 39-34 (03-08) 34-29 (23x34) 30x39! en zwart kan niet meer winnen. Partij: 46. 40-34? 18-23! 47. 34-29 23x34 48. 30x39 19-23 Wit kan niet veld 34 bezetten en neemt een noodsprong: 49. 36-31 27x36 50. 33-28 23x32 51. 38x27 03-08! 52. 27-21 08-12 53. 21-16 36-41 54. 26-21 17x26 55. 16-11 41-46 56.11-06 24-29 57. 43-38 20-24 58. 39-33 29-34 59. 06-01 en nu het elegante slot: 59. ... 24-29! 60. 01x05 26-31 61. 33x24 34-40!! En omdat er altijd een winnende rondslag volgt gaf Van der Klis zich gewonnen.

Paul Nitsch - DDL - 4 november 2010.pdf

(1007.65 KiB) Downloaded 316 times

[Kosmos]

donderdag 04 november 2010

De voorbeeldfunctie van een topspeler

Na drie decennia in het damwereldje rond te lopen zou je verwachten dat je alles wel een keer hebt meegemaakt. Rare snuiters met wereldvreemde denkbeelden zijn er legio.

Zonderlingen die vreemde kuren uithalen om de tegenstander te intimideren idem. Het verhaal van onze Kerkraadse arbiter Roel Kuppers die ooit bij een toernooi een niet bij naam te noemen dammer achtervolgde omdat die met een zakdambordje richting toilet sloop om daar stiekem te analyseren is inmiddels legendarisch. In zijn boek “Wie door de week traint is ‘s zondags moe” vertelt auteur Evert Dollekamp op humoristische wijze over een speler van wie bekend is dat hij in het verleden als geen ander wist hoe de tegenstander te ontregelen: “rochelen, hoesten, snuiten, rammen, smijten en vooral slaan”. Vrijwel altijd zijn het de mindere goden die vreemde capriolen nodig hebben om wat extra punten te vergaren. Mijn verbazing, eerder verbijstering, kwam afgelopen weekeinde uit onverwachte hoek. In de nationale competitie trof ik als tegenstander Erno Prosman. Voor de niet-dammers: Prosman is internationaal grootmeester, staat momenteel dertiende op de wereldranglijst en kreeg veel media-aandacht na zijn geslaagde aanval op het wereldrecord blindsimultaan dammen in 2008, toen hij het opnam tegen maar liefst zevenentwintig tegenstanders. Het is gebruikelijk dat de speler van de thuisclub zijn tegenstander een drankje aanbiedt en een ongeschreven regel is dat vervolgens beurtelings voor verfrissingen gezorgd wordt. “Nee” luidde het korte antwoord van de grootmeester op het aanbod van een drankje, om overigens een half uur later wel alleen voor zichzelf iets te nuttigen. Nadat even later bij een afruil de schijven iets verschoven waren kondigde ik, natuurlijk in mijn eigen bedenktijd, aan deze recht te willen zetten. “Van die van mij blijf je af” luidde de ongebruikelijke reaktie van de wereldtopper. Ik dacht eerst nog dat het om een grap ging maar de opmerking “ik meen het” bevestigde zijn opmerking. “Vanwaar die irritatie” informeerde ik nog, maar na het antwoord “ik bepaal zelf wanneer ik geirriteerd ben” besloot ik verdere diplomatie achterwege te laten. Ik had nooit eerder een aanvaring gehad met mijn beroemde tegenstander en ik doorbladerde mijn geheugen of ik soms vanuit deze rubriek de grootmeester onheus had bejegend. Integendeel was de conclusie want het vermogen om blind te dammen en al zeker tegen zevenentwintig spelers is iets dat ik zelf nimmer nooit niet zal kunnen. Bijna idolaat berichtte ik destijds over zijn geweldige prestatie. Navraag bij collega’s leerde me dat zijn wedstrijdgedrag allerminst incidenteel was en dat hij zich ook op andere plekken laatdunkend opstelde tegenover zijn tegenstanders. In een grimmige sfeer, die in schril kontrast stond tot de overige borden, bereikten we na ruim vier uur spelen een eenvoudig remise-eindspel. Na nog eens negentig minuten zinloos heen en weer geschuif van dammen, kreeg Prosman eindelijk het woord remise over zijn lippen. Een beleefde hand van een niets vermoedende omstander werd daarbij resoluut geweigerd. Zijn bepaald niet sociale, haast kinderlijke gedrag werpt de vraag op of een wereldtopper in een bepaalde tak van sport een voorbeeldfunctie heeft. Mag je verwachten dat iemand die regelmatig vanwege zijn prestaties de media haalt zich korrekt en sportief opstelt? Dammen is een amateursport maar naar mijn mening zijn beide vragen,ook in een professionele sport waar het om keiharde pegels gaat , met “ja” te beantwoorden.
Echte toppers onderscheiden zich niet alleen qua resultaten in hun sport maar ook daarbuiten. In het geval van deze wereldtopper moeten we ons helaas louter tevreden stellen met zijn prestaties op de honderd velden. De, na afloop, verontschuldigende woorden voor zijn gedrag door een van zijn teamgenoten bieden daarbij nauwelijks troost. Gelukkig viel er ook veel moois te beleven afgelopen zaterdag in Geleen waar De Vaste Zet met 15-05 tegenstander en tot dantoe koploper Gouda versloeg. Het onderstaande fragment is uit de ontmoeting Martijn van der Klis (met wit) tegen Macodou Ndiaye.



De Afrikaan heeft enkele zetten geleden vrijwillig een schijf geofferd en staat beter. In de diagramstand kan wit nog remise maken middels 43-39! (18-23) 39-34 (03-08) 34-29 (23x34) 30x39! en zwart kan niet meer winnen. Partij: 46. 40-34? 18-23! 47. 34-29 23x34 48. 30x39 19-23 Wit kan niet veld 34 bezetten en neemt een noodsprong: 49. 36-31 27x36 50. 33-28 23x32 51. 38x27 03-08! 52. 27-21 08-12 53. 21-16 36-41 54. 26-21 17x26 55. 16-11 41-46 56.11-06 24-29 57. 43-38 20-24 58. 39-33 29-34 59. 06-01 en nu het elegante slot: 59. ... 24-29! 60. 01x05 26-31 61. 33x24 34-40!! En omdat er altijd een winnende rondslag volgt gaf Van der Klis zich gewonnen.

Paul Nitsch - DDL - 4 november 2010.pdf

Haha, het ego in actie. Het is als een hond die naar je gromt: Onbewust gedrag, interessant, maar geen reden om heftig op te reageren.

[thijs van den broek]

donderdag 04 november 2010

De voorbeeldfunctie van een topspeler

Na drie decennia in het damwereldje rond te lopen zou je verwachten dat je alles wel een keer hebt meegemaakt. Rare snuiters met wereldvreemde denkbeelden zijn er legio.

Zonderlingen die vreemde kuren uithalen om de tegenstander te intimideren idem. Het verhaal van onze Kerkraadse arbiter Roel Kuppers die ooit bij een toernooi een niet bij naam te noemen dammer achtervolgde omdat die met een zakdambordje richting toilet sloop om daar stiekem te analyseren is inmiddels legendarisch. In zijn boek “Wie door de week traint is ‘s zondags moe” vertelt auteur Evert Dollekamp op humoristische wijze over een speler van wie bekend is dat hij in het verleden als geen ander wist hoe de tegenstander te ontregelen: “rochelen, hoesten, snuiten, rammen, smijten en vooral slaan”. Vrijwel altijd zijn het de mindere goden die vreemde capriolen nodig hebben om wat extra punten te vergaren. Mijn verbazing, eerder verbijstering, kwam afgelopen weekeinde uit onverwachte hoek. In de nationale competitie trof ik als tegenstander Erno Prosman. Voor de niet-dammers: Prosman is internationaal grootmeester, staat momenteel dertiende op de wereldranglijst en kreeg veel media-aandacht na zijn geslaagde aanval op het wereldrecord blindsimultaan dammen in 2008, toen hij het opnam tegen maar liefst zevenentwintig tegenstanders. Het is gebruikelijk dat de speler van de thuisclub zijn tegenstander een drankje aanbiedt en een ongeschreven regel is dat vervolgens beurtelings voor verfrissingen gezorgd wordt. “Nee” luidde het korte antwoord van de grootmeester op het aanbod van een drankje, om overigens een half uur later wel alleen voor zichzelf iets te nuttigen. Nadat even later bij een afruil de schijven iets verschoven waren kondigde ik, natuurlijk in mijn eigen bedenktijd, aan deze recht te willen zetten. “Van die van mij blijf je af” luidde de ongebruikelijke reaktie van de wereldtopper. Ik dacht eerst nog dat het om een grap ging maar de opmerking “ik meen het” bevestigde zijn opmerking. “Vanwaar die irritatie” informeerde ik nog, maar na het antwoord “ik bepaal zelf wanneer ik geirriteerd ben” besloot ik verdere diplomatie achterwege te laten. Ik had nooit eerder een aanvaring gehad met mijn beroemde tegenstander en ik doorbladerde mijn geheugen of ik soms vanuit deze rubriek de grootmeester onheus had bejegend. Integendeel was de conclusie want het vermogen om blind te dammen en al zeker tegen zevenentwintig spelers is iets dat ik zelf nimmer nooit niet zal kunnen. Bijna idolaat berichtte ik destijds over zijn geweldige prestatie. Navraag bij collega’s leerde me dat zijn wedstrijdgedrag allerminst incidenteel was en dat hij zich ook op andere plekken laatdunkend opstelde tegenover zijn tegenstanders. In een grimmige sfeer, die in schril kontrast stond tot de overige borden, bereikten we na ruim vier uur spelen een eenvoudig remise-eindspel. Na nog eens negentig minuten zinloos heen en weer geschuif van dammen, kreeg Prosman eindelijk het woord remise over zijn lippen. Een beleefde hand van een niets vermoedende omstander werd daarbij resoluut geweigerd. Zijn bepaald niet sociale, haast kinderlijke gedrag werpt de vraag op of een wereldtopper in een bepaalde tak van sport een voorbeeldfunctie heeft. Mag je verwachten dat iemand die regelmatig vanwege zijn prestaties de media haalt zich korrekt en sportief opstelt? Dammen is een amateursport maar naar mijn mening zijn beide vragen,ook in een professionele sport waar het om keiharde pegels gaat , met “ja” te beantwoorden.
Echte toppers onderscheiden zich niet alleen qua resultaten in hun sport maar ook daarbuiten. In het geval van deze wereldtopper moeten we ons helaas louter tevreden stellen met zijn prestaties op de honderd velden. De, na afloop, verontschuldigende woorden voor zijn gedrag door een van zijn teamgenoten bieden daarbij nauwelijks troost. Gelukkig viel er ook veel moois te beleven afgelopen zaterdag in Geleen waar De Vaste Zet met 15-05 tegenstander en tot dantoe koploper Gouda versloeg. Het onderstaande fragment is uit de ontmoeting Martijn van der Klis (met wit) tegen Macodou Ndiaye.



De Afrikaan heeft enkele zetten geleden vrijwillig een schijf geofferd en staat beter. In de diagramstand kan wit nog remise maken middels 43-39! (18-23) 39-34 (03-08) 34-29 (23x34) 30x39! en zwart kan niet meer winnen. Partij: 46. 40-34? 18-23! 47. 34-29 23x34 48. 30x39 19-23 Wit kan niet veld 34 bezetten en neemt een noodsprong: 49. 36-31 27x36 50. 33-28 23x32 51. 38x27 03-08! 52. 27-21 08-12 53. 21-16 36-41 54. 26-21 17x26 55. 16-11 41-46 56.11-06 24-29 57. 43-38 20-24 58. 39-33 29-34 59. 06-01 en nu het elegante slot: 59. ... 24-29! 60. 01x05 26-31 61. 33x24 34-40!! En omdat er altijd een winnende rondslag volgt gaf Van der Klis zich gewonnen.

Paul Nitsch - DDL - 4 november 2010.pdf

kan me bij het stuk aansluiten

[Hanco Elenbaas]

donderdag 11 november 2010

Zilver met een gouden randje

Zowel bij de vrouwen als bij de jeugd tot zestien jaar greep Nederland net naast de wereldtitel.

In het Russische Oefa bezweek Nina Hoekman pas in een barragewedstrijd tegen haar Letste tegenstandster Zoja Golubewa die daarmee voor de twaalfde keer de mondiale titel veroverde. Ook bij het WK aspiranten, vlak over de grens in het Belgische Oteppe, werd de spanning tot de laatste ronde gehandhaafd. Terwijl alle vier de Nederlandse vertegenwoordigers kansen hadden voor de eindzege was het uiteindelijk de Let Leonids Cilevics die dankzij een zege in de slotronde de wereldtitel veroverde. Met evenveel punten maar drie weerstandspunten minder behaalde titelverdediger Thijs van den Broek het zilver.



In de onderlinge ontmoeting rekende Van den Broek (in diagram 1 met wit) hardhandig af met de latere wereldkampioen.