Andreas Kuijken
-
- Posts: 2
- Joined: Sun Aug 18, 2002 22:36
Andreas Kuijken
Andreas KUIJKEN (Lucas Andreas KUIJKEN, 15.11.1948–18.02.2021), outstanding Swiss Grandmaster, is Dutch by origin (in the Netherlands he is considered as “their own”, his name is present in the “Index of Dutch Problemists” by K.W.Kruijswijk and L.de Rooij). Taking in mind the situation with the drafts game in Switzerland in the middle of the XX century, the phenomenon of A.Kuijken’s appearance in draughts, and even more so in draughts composition, is inexplicable, just as any other phenomenon of nature is inexplicable.
The level of practical strength of the Swiss draughts players of those years, for the most part, was not high, but their leaders, being below the Dutch players, successfully competed with the leading French masters. So the appearance of another good Swiss draughts player would not have been something special, if not for one circumstance: the value of A.Kuijken's draughts talent.
A.Kuijken's father was the first violinist of the Basel Symphony Orchestra, and this fact much clarifies in the formation of A.Kuijken's personality. The cultural atmosphere in his family was extremely rich (he himself played the cello in the “family orchestra”). Perfectly speaking several languages, he completed his education in theology in the Netherlands.
His extraordinary draughts abilities manifested themselves already in childhood. In the end 1960s and in the 1970s he was one of the elite European players.
His game was characterized by courage. He willingly went to complicated variants without fear for his opponent: it is worth looking at the games of his match with T.Sijbrands in 1972, in which, despite the loss, A.Kuijken's play deserves the highest estimation.
In draughts composition, he immediately made a name for himself by winning the competition of the French federation in 1963. In the 1970s he was less productive, but since the 1980s A.Kuijken regularly publishes his works in the Dutch press. In competitions he won the title of International Grandmaster of Problematic.
A.Kuijken's style in problematic was formed in his first works and has not changed since then. His altar was “Bound Problematic” (another name for this type of problem is “Forcing-problems”), and his idol was Dutch problemist H.van Meggelen, who put “Bound Problematic” above everything other in the art of the problems composing.
“Bound Problematic” is related to the middle-game, in which the initial positions of problems resemble the positions occurring in practical play, and their inner content complies with the rules applicable to artistic problems; the playing in such problems is “cooperative”. (A.Kuijken himself used the term “Total problems” for this type of problems in his article about H.van Meggelen, published in “Dammen” in September 1989).
If to talk about the content of any problem, composed either in “Bound Problematic” or artistic problems forms, we go beyond formal definitions, and enter in the sphere of emotional perception problems. And, as a rule, “Bound Problematic” has not enough expression, compared with the artistic problems, in the direct contact happens between whites and blacks, appearing in a complex of the capture’s moves. Authors of “Bound Problematic” care about the "practical initial positions" keeping the requirements of the form, but they rarely can fill this form by interesting content.
However, nothing similar can be said about the problems of A.Kuijken. Looking at them, you forget about the form: so organically they combine both capture and non-capture moves of both colors. His findings are delightful, and the natural initial position looks as a diamond in the splendid crown of his problem-solutions. In artistic problems, his great talent as well manifested itself brightly in a pure combinational play, and it’s easy to see having considered his problems presented below.
A.Kuijken had large knowledge in the field of problem’s theory; he published a number of theoretical articles in “Dammen” and “De Problemist”. In 2008 T. Harmsma published a book that contained draughts columns published by A.Kuijken in NRC Handelsblad.
A.Kuijken is gone from our life, and it’s a huge and irreplaceable loss for drafts as a whole and for draughts composition in particular.
Let us recall his creative spirit, which has been preserved forever in his problems.
1. 2. 3.
1. 25(41) 3(17) 13(47) 13-08(16) 23(2) 14(46) 5+. Concours FFJD-2008.
A completely new introduction to the theme 46/5 Kings. With very original black contra-play in which the black King is involved on its “home” 1-5 horizontal.
2. 23, 43, 17-12(5) 14, 28(11, 12) 22+. Volkskrant, 10.01.1987.
Grace “arabesque” leading to the 06x28 capture, probably, firstly executed in such form.
3. 23(19) 20, 41, 21, 5(33) 10, 30, 40, 6(11) 17(12) 8, 43+. Concours KNDB-2011.
Unexpected and new sacrifice of a White King via the move 05-10.
4. 5. 6.
4. 30(35) 24(27, A) 22, 33-28, 19, 34, 33, 3(27) 41, 32(36) 21, 49(10/41) 45-40 и т.д.+. A(30) 19(27) 33-28, 22, 34, 33, etc.+. De Problemist, February, 1993.
Original interpretation of L.Springer’s manoeuvre [41, 32], transferred to the left flank of the board.
5. 39-34, 15(26) 21, 1, 7, 2, 44, 43, 18, 9, 10(38) 4(19) 10(24) 15+. De Problemist, June 1991.
Perfectly executed theme of two White Kings sacrificed in the attractive (as for artistic problems) initial position.
6. 36(35) 27, 40(10) 4(21) 22(30) 2(35) 19(44) 39(7) 11(48) 42, 38+. Het Damspel, December 1989.
A so called “Black problem” where the main content consist of black moves and a black combination. But without it the fantastic ending with 42 and 16х38 would not be possible.
7. 8. 9.
7. 23, 34, 327, 20(38) 29(18) 32(193) 36, 21, 32, 2(40) – E.Zubov, Concours BVLD-1994/95: 11(21) – А.Miedema, De Problemist, April 1993: 22(45) 49-44(11, A) 6(27) 44-39(32) – J.Viergever, De Problemist, August 1988: 31(50) 26(33) H.Kreder, Het Damspel, June 1985: 39(37) – P.Maas, Brabants Nieuwsblad, 13.06.1942: 28(42) 37, 37+.
А(50) E.Zubov: Concours KvD-1991/92: 27, 16+.
Concours FMJD-1996.
8. 22, 11, 4, 19, 27(13, A) 21, 49+. A(44) 49, 6+. De Problemist, April 1989.
Peculiar arrangement of a very difficult theme, firstly demonstrated by E.Zubov.
9. 11, 38х27, 29, 34, 17(12) 8, 29 (18) J. Leushuis, 1974: 23, 39(10) 35(14) 34, 44+. Concours Lietuva-2008.
One of the rare examples of A.Kuijken problems, in which he does not apply the norms of “Bound problematic”, instead he completely adheres to the principles of artistic problems.
10. 11. 12.
10. 49-44, 38, 41, 32, 28, 43-39, 21, 39, 8, 17, 49+. Dam Eldorado, 05.1987.
Wonderful demonstration of known earlier manoeuvres, the move 21 does impress specially.
11. 34, 44, 12, 41(36) 17, 21(41) 37, 11(27) 2, 30, 49 – H,van Alphen, Het Damspel, 11-1954: (32, a) 21(40) –J.Mertens, Het Damspel, 15.04.37: 17(45) 26-21+. a(40) 35(32) etc.+. Concours Lietuva-2008.
“A performance in three actions” using new combinational play, which leads to a classical endgame-motive.
The example of the highest composing skills.
12. 20, 43-39, 31, 30, 11, 15, 10(27) 5(32, A) 37, 37, 46-41+. A(31) 05-37+.
This problem with new a “Mega-motive” (according to A.Kuijken) was unjustly rejected in the Concours Lietuva-2008. At the MiF-forum I have proven that this was an unjust rejection (see https://minietiud.forum2x2.ru/t1408-topic).
Thus, the present publication is the rehabilitation of this problem.
S.Yushkevitch,
Grandmaster International of Problemism.
(I am grateful Mr A.Schokker for his help in translation.)
The level of practical strength of the Swiss draughts players of those years, for the most part, was not high, but their leaders, being below the Dutch players, successfully competed with the leading French masters. So the appearance of another good Swiss draughts player would not have been something special, if not for one circumstance: the value of A.Kuijken's draughts talent.
A.Kuijken's father was the first violinist of the Basel Symphony Orchestra, and this fact much clarifies in the formation of A.Kuijken's personality. The cultural atmosphere in his family was extremely rich (he himself played the cello in the “family orchestra”). Perfectly speaking several languages, he completed his education in theology in the Netherlands.
His extraordinary draughts abilities manifested themselves already in childhood. In the end 1960s and in the 1970s he was one of the elite European players.
His game was characterized by courage. He willingly went to complicated variants without fear for his opponent: it is worth looking at the games of his match with T.Sijbrands in 1972, in which, despite the loss, A.Kuijken's play deserves the highest estimation.
In draughts composition, he immediately made a name for himself by winning the competition of the French federation in 1963. In the 1970s he was less productive, but since the 1980s A.Kuijken regularly publishes his works in the Dutch press. In competitions he won the title of International Grandmaster of Problematic.
A.Kuijken's style in problematic was formed in his first works and has not changed since then. His altar was “Bound Problematic” (another name for this type of problem is “Forcing-problems”), and his idol was Dutch problemist H.van Meggelen, who put “Bound Problematic” above everything other in the art of the problems composing.
“Bound Problematic” is related to the middle-game, in which the initial positions of problems resemble the positions occurring in practical play, and their inner content complies with the rules applicable to artistic problems; the playing in such problems is “cooperative”. (A.Kuijken himself used the term “Total problems” for this type of problems in his article about H.van Meggelen, published in “Dammen” in September 1989).
If to talk about the content of any problem, composed either in “Bound Problematic” or artistic problems forms, we go beyond formal definitions, and enter in the sphere of emotional perception problems. And, as a rule, “Bound Problematic” has not enough expression, compared with the artistic problems, in the direct contact happens between whites and blacks, appearing in a complex of the capture’s moves. Authors of “Bound Problematic” care about the "practical initial positions" keeping the requirements of the form, but they rarely can fill this form by interesting content.
However, nothing similar can be said about the problems of A.Kuijken. Looking at them, you forget about the form: so organically they combine both capture and non-capture moves of both colors. His findings are delightful, and the natural initial position looks as a diamond in the splendid crown of his problem-solutions. In artistic problems, his great talent as well manifested itself brightly in a pure combinational play, and it’s easy to see having considered his problems presented below.
A.Kuijken had large knowledge in the field of problem’s theory; he published a number of theoretical articles in “Dammen” and “De Problemist”. In 2008 T. Harmsma published a book that contained draughts columns published by A.Kuijken in NRC Handelsblad.
A.Kuijken is gone from our life, and it’s a huge and irreplaceable loss for drafts as a whole and for draughts composition in particular.
Let us recall his creative spirit, which has been preserved forever in his problems.
1. 2. 3.
1. 25(41) 3(17) 13(47) 13-08(16) 23(2) 14(46) 5+. Concours FFJD-2008.
A completely new introduction to the theme 46/5 Kings. With very original black contra-play in which the black King is involved on its “home” 1-5 horizontal.
2. 23, 43, 17-12(5) 14, 28(11, 12) 22+. Volkskrant, 10.01.1987.
Grace “arabesque” leading to the 06x28 capture, probably, firstly executed in such form.
3. 23(19) 20, 41, 21, 5(33) 10, 30, 40, 6(11) 17(12) 8, 43+. Concours KNDB-2011.
Unexpected and new sacrifice of a White King via the move 05-10.
4. 5. 6.
4. 30(35) 24(27, A) 22, 33-28, 19, 34, 33, 3(27) 41, 32(36) 21, 49(10/41) 45-40 и т.д.+. A(30) 19(27) 33-28, 22, 34, 33, etc.+. De Problemist, February, 1993.
Original interpretation of L.Springer’s manoeuvre [41, 32], transferred to the left flank of the board.
5. 39-34, 15(26) 21, 1, 7, 2, 44, 43, 18, 9, 10(38) 4(19) 10(24) 15+. De Problemist, June 1991.
Perfectly executed theme of two White Kings sacrificed in the attractive (as for artistic problems) initial position.
6. 36(35) 27, 40(10) 4(21) 22(30) 2(35) 19(44) 39(7) 11(48) 42, 38+. Het Damspel, December 1989.
A so called “Black problem” where the main content consist of black moves and a black combination. But without it the fantastic ending with 42 and 16х38 would not be possible.
7. 8. 9.
7. 23, 34, 327, 20(38) 29(18) 32(193) 36, 21, 32, 2(40) – E.Zubov, Concours BVLD-1994/95: 11(21) – А.Miedema, De Problemist, April 1993: 22(45) 49-44(11, A) 6(27) 44-39(32) – J.Viergever, De Problemist, August 1988: 31(50) 26(33) H.Kreder, Het Damspel, June 1985: 39(37) – P.Maas, Brabants Nieuwsblad, 13.06.1942: 28(42) 37, 37+.
А(50) E.Zubov: Concours KvD-1991/92: 27, 16+.
Concours FMJD-1996.
8. 22, 11, 4, 19, 27(13, A) 21, 49+. A(44) 49, 6+. De Problemist, April 1989.
Peculiar arrangement of a very difficult theme, firstly demonstrated by E.Zubov.
9. 11, 38х27, 29, 34, 17(12) 8, 29 (18) J. Leushuis, 1974: 23, 39(10) 35(14) 34, 44+. Concours Lietuva-2008.
One of the rare examples of A.Kuijken problems, in which he does not apply the norms of “Bound problematic”, instead he completely adheres to the principles of artistic problems.
10. 11. 12.
10. 49-44, 38, 41, 32, 28, 43-39, 21, 39, 8, 17, 49+. Dam Eldorado, 05.1987.
Wonderful demonstration of known earlier manoeuvres, the move 21 does impress specially.
11. 34, 44, 12, 41(36) 17, 21(41) 37, 11(27) 2, 30, 49 – H,van Alphen, Het Damspel, 11-1954: (32, a) 21(40) –J.Mertens, Het Damspel, 15.04.37: 17(45) 26-21+. a(40) 35(32) etc.+. Concours Lietuva-2008.
“A performance in three actions” using new combinational play, which leads to a classical endgame-motive.
The example of the highest composing skills.
12. 20, 43-39, 31, 30, 11, 15, 10(27) 5(32, A) 37, 37, 46-41+. A(31) 05-37+.
This problem with new a “Mega-motive” (according to A.Kuijken) was unjustly rejected in the Concours Lietuva-2008. At the MiF-forum I have proven that this was an unjust rejection (see https://minietiud.forum2x2.ru/t1408-topic).
Thus, the present publication is the rehabilitation of this problem.
S.Yushkevitch,
Grandmaster International of Problemism.
(I am grateful Mr A.Schokker for his help in translation.)
Re: Andreas Kuijken
Andreas told me this composition (no. 9) was a protest against the rejection of one of his problems in a concours as mentioned below in this post. In order to show that he was perfectly able to create traditional "artistic" problems. That is problems where the role of black is merely passive. A subtle protest: the main jump 41x does not end at a king position and there is no major capture thereafter.
The single piece at 41 is a nice symbol of Andreas.
The single piece at 41 is a nice symbol of Andreas.
Re: Andreas Kuijken
In 1985 t/m 1987 zijn een flink aantal Kuyken-composities in de Volkskrant verschenen, als verjaardagscadeau van Kuyken aan Sijbrands. Hieronder de composities zoals ik ze heb kunnen vinden in de rubriekenuitgave.
De Volkskrant 30-3-1985 (oplossing op 6-4-1985 gepubliceerd)
Vandaag beginnen we de rubriek met de oplossing van de opgave van vorige week. Die zag er -in cijfers- als volgt uit [...]. De opdracht luidde: wit speelt en wint. Oplossing: 1.28-23! 8-12. Op 1...18-22? natuurlijk 2.23-18 +. Maar al op de allereerste zet is er een belangrijke 'onder-variant': 1...17-21 2.23x3 21-26 3.3x25 26x39 4.30-24! 39-44 5.25-39! 44x33 6.29x38 en wit wint! 2.30-24! 2-7. Geen verschil maakt 2...17-22 3.32-27 2-7 4.31-26 enz. met spel als in de hoofd-variant. En op 2...17-21? wint 3.31-27 simpel. 3.31-26! Niet toereikend is 3.32-27? wegens 7-11 4.33-28 11-16 5.31-26 16-21! 6. 27x16 18-22! en wit wint niet meer. Met de 'tekstzet' omzeilt hij deze variant, want op 3...7-11 zou nu volgen 4.24-19! 13x24 5.29x9 18x27 6. 9-3 11-16. 7. 26-21! enz. +. Dus: 3...17-22 4.32-27! 22x31 5.26x37 7-11 6.37-31! 11-17. Op 6...11-16 uiteraard 7.31-27 +. 7.31-26! 17-22 8.24-19!! Eindelijk! 8...13x24 9.29x9 18x38 10.9-3! 12-18 11. 3-21! 38-42 12.21-27!! De verre pointe. 12...22x31 13.26x48 en wit wint door oppositie! Auteur van deze -in mijn ogen althans- wonderschone miniatuur: Andreas Kuyken, de Zwitsers-Nederlandse grootmeester die het wedstrijdspel weliswaar vaarwel heeft gezegd maar op een andere manier klaarblijkelijk nog steeds heel geïnspireerd met dammen bezig is!
De Volkskrant 30-3-1985 (oplossing op 6-4-1985 gepubliceerd)
Vandaag beginnen we de rubriek met de oplossing van de opgave van vorige week. Die zag er -in cijfers- als volgt uit [...]. De opdracht luidde: wit speelt en wint. Oplossing: 1.28-23! 8-12. Op 1...18-22? natuurlijk 2.23-18 +. Maar al op de allereerste zet is er een belangrijke 'onder-variant': 1...17-21 2.23x3 21-26 3.3x25 26x39 4.30-24! 39-44 5.25-39! 44x33 6.29x38 en wit wint! 2.30-24! 2-7. Geen verschil maakt 2...17-22 3.32-27 2-7 4.31-26 enz. met spel als in de hoofd-variant. En op 2...17-21? wint 3.31-27 simpel. 3.31-26! Niet toereikend is 3.32-27? wegens 7-11 4.33-28 11-16 5.31-26 16-21! 6. 27x16 18-22! en wit wint niet meer. Met de 'tekstzet' omzeilt hij deze variant, want op 3...7-11 zou nu volgen 4.24-19! 13x24 5.29x9 18x27 6. 9-3 11-16. 7. 26-21! enz. +. Dus: 3...17-22 4.32-27! 22x31 5.26x37 7-11 6.37-31! 11-17. Op 6...11-16 uiteraard 7.31-27 +. 7.31-26! 17-22 8.24-19!! Eindelijk! 8...13x24 9.29x9 18x38 10.9-3! 12-18 11. 3-21! 38-42 12.21-27!! De verre pointe. 12...22x31 13.26x48 en wit wint door oppositie! Auteur van deze -in mijn ogen althans- wonderschone miniatuur: Andreas Kuyken, de Zwitsers-Nederlandse grootmeester die het wedstrijdspel weliswaar vaarwel heeft gezegd maar op een andere manier klaarblijkelijk nog steeds heel geïnspireerd met dammen bezig is!
Last edited by ildjarn on Mon Apr 19, 2021 22:05, edited 1 time in total.
Lasst die Maschinen verhungern, Ihr Narren...
Lasst sie verrecken!
Schlagt sie tot -- die Maschinen!
Lasst sie verrecken!
Schlagt sie tot -- die Maschinen!
Re: Andreas Kuijken
De Volkskrant, 20-4-1985
Wit wint door 1.26-21! 17x26 2. 37-32 28x48. Want 2...26x48 3.32x14 enz. verliest natuurlijk door overmacht. 3.45-40! 26x37 4. 47-42! 22x31 5.40-34! Nu twee varianten:
Wit wint door 1.26-21 17x26 2.37-32 26x46 3.48-42! 46x28. Vanzelfsprekend de beste verdediging, want na 3...22x31 4. 42-37! 31x42 5.38x47 46x28 6.33x2 is zwart kansloos. Van belang is dat wit nu niet zonder meer mag laten slaan, omdat zwart na bijvoorbeeld 4.48-43 en 5.33x2 over 5...23-29! en 11-17x17 zou beschikken. Wit vervolgt echter met 4.42-37!! 22x42 5.33x2 42x44 6.2x30!! De eigenlijke pointe van de hele combinatie. 6...25x34 7.49x16.
Hier staat wit al een schijf voor, maar de winst is beslist niet eenvoudig te realiseren. Men zie: 1.41-36 32x41 2.36x47 33-39. De enige, mant op 2...33-38 is 3.48-42! onmiddelijk beslissend. 3.31-27!! 22x31 4.48-42! 31-36. Op 4...31-37 5.42x31 28-32 doet wit 6.31-27! en 47-42-37 +. 5.42-37! 28-33 6. 47-42! 39-43 7. 37-31!! 36x27 8. 42-38! en altijd 9.45-40 en 10.50x37 met oppositie.
Mogelijk kwamen de standen van diagram twee en drie u bekend voor - zij werden inderdaad al in de jaren zestig samengesteld! De resterende posities daarentegen zijn stuk voor stuk gloednieuw.
ATTENTIE! In diagram 4 luidt de (enigszins ongewone) opgave: wit speelt en forceert remise!
Als volgt combineert wit zich een weg naar een puntendeling: 1.50-44!! 37x46 2.47-42! 39x50 3.49-43!! Altijd een fraai moment. 3...38x47 4. 32-18, 5.43-38 6. 48x8 en zwart wint niet meer, bijvoorbeeld 6...50-33 7. 21-17! en 8.8-3 =.
De volgende compositie is een ware 'hersenkraker', in weerwil van het geringe aantal schijven dat na de - op zich voor de hand liggende - inleiding overblijft...
Wit wint door 1.29-23! 19x48 2.49-44 Het is vooral deze zet die zich zo moeilijk laat vinden. Immers: 2.36-31 48x30 3.35x13 18x9 4.27x18 11-17 5. 31-27 lijkt regelrecht te gaan winnen. Maar na 5...25-30 6.27-21 17-22 7.18x27 30-34 8.49-44 9-13 ontsnapt zwart verrassend genoeg met remise, zelfs na 9.21-17 13-18 10.17-12 (Opmerking Kingsrow: 10.27-21 wint: 10.27-21 18-23 11.17-12 23-28 12.12-8 28-33 13.8-3 34-39 14.44-40 39-43 15.3-25 43-49 16.40-34 49x16 17.26-21 16x30 18.25x17. De compositie is dus niet correct) 18x7 11.27-22 6-11 12.22-18 11-17 13.18-13 17-22 14.13-8 22-28 15.8-3 28-33 16. 3-25 34-40 17.44x35 33-38 18. 25-48 7-12 enz. Derhalve is 2.36-31 enz. slechts een schijnoplossing! 2...48x30. Na 2...22x31 3.36x27 48x30 4.35x22 11-17 5.22x11 6x17 wint wit door met 27-21-17! zijn plus-schijf terug te geven. 3.35x13 18x9. Opnieuw een mooi moment: op 3...22x31 doet wit 4.13x22! 31-37 5.36-31! 37-41 6.22-17!, 7.31-27 en 8.26x46 met dubbele oppositie. 4.27x18 11-17 5.26-21! Zo omzeilt wit de eerdergenoemde remise-variant. 5...17x26 6.18-12 9-13 7.12-7 6-11 8.7x16 13-18 9.16-11 18-22 10. 11-7 22-28 11.7-2! Tot het laatst toe is nauwkeurigheid vereist; zo zou 11.7-1? na 11...28-33! niet meer dan remise opleveren, bijvoorbeeld 12.1-23 33-38 13.23-37 25-30! 14.36-31 38-42! =. 11...28-32 12.2-24 en nu bijvoorbeeld nog 12...32-37 13.24-19 37-42 14. 19-37 42x31 15.36x27 met (opnieuw) dubbele oppositie!
De mooiste compositie (naar mijn smaak tenminste) heb ik voor het laatst bewaard. Wit wint als volgt: 1.27-21! Zwart moet nu wel combineren, want na 1...8-12 2.43-39 loopt hij vast. Dus: 1...8-13 2.21x1 14-19 3.16x7 6-11. Opnieuw gedwongen, omdat zwart na meteen 3...22-28 4.33x22 18x47 5.7-2 niet eens een tempo heeft om althans één van de twee witte dammen onschadelijk te maken. 4.7x16 22-28 5.33x22 18x47 6.1x29 47x24 7.25-20! 24-35. Op 7...24-33 doet wit natuurlijk 8.34-29 + en 7...24-47 faalt op 43-39-33! en 34x14 +. 8.34-29!! 35x24 9.20x29 en wit gaat het resterende 3x3 eindspel winnen. Daarvan luidt de hoofd-variant 9...15-20 10.16-11 19-24 11.11-7! 24x33 12.7-2 13-18 13.2-11!! 33-38 14.11-7! 18-22 15.7-16! 38-42 16.16-27!! 22x31 17.26x48 met oppositie. Ongekend vakmanschap op de vierkante meter!
Wit wint door 1.26-21! 17x26 2. 37-32 28x48. Want 2...26x48 3.32x14 enz. verliest natuurlijk door overmacht. 3.45-40! 26x37 4. 47-42! 22x31 5.40-34! Nu twee varianten:
- 5...29x40 6.38-32 37x28 7.50-45 48x37 8.45x41 19-23 9.49-43 enz. met dubbele oppositie.
- 5...30x39 6.38-32 37x28 7.49-43 48x37 8.43x41 20-24 9.50-44 enz. met een identiek resultaat.
Wit wint door 1.26-21 17x26 2.37-32 26x46 3.48-42! 46x28. Vanzelfsprekend de beste verdediging, want na 3...22x31 4. 42-37! 31x42 5.38x47 46x28 6.33x2 is zwart kansloos. Van belang is dat wit nu niet zonder meer mag laten slaan, omdat zwart na bijvoorbeeld 4.48-43 en 5.33x2 over 5...23-29! en 11-17x17 zou beschikken. Wit vervolgt echter met 4.42-37!! 22x42 5.33x2 42x44 6.2x30!! De eigenlijke pointe van de hele combinatie. 6...25x34 7.49x16.
Hier staat wit al een schijf voor, maar de winst is beslist niet eenvoudig te realiseren. Men zie: 1.41-36 32x41 2.36x47 33-39. De enige, mant op 2...33-38 is 3.48-42! onmiddelijk beslissend. 3.31-27!! 22x31 4.48-42! 31-36. Op 4...31-37 5.42x31 28-32 doet wit 6.31-27! en 47-42-37 +. 5.42-37! 28-33 6. 47-42! 39-43 7. 37-31!! 36x27 8. 42-38! en altijd 9.45-40 en 10.50x37 met oppositie.
Mogelijk kwamen de standen van diagram twee en drie u bekend voor - zij werden inderdaad al in de jaren zestig samengesteld! De resterende posities daarentegen zijn stuk voor stuk gloednieuw.
ATTENTIE! In diagram 4 luidt de (enigszins ongewone) opgave: wit speelt en forceert remise!
Als volgt combineert wit zich een weg naar een puntendeling: 1.50-44!! 37x46 2.47-42! 39x50 3.49-43!! Altijd een fraai moment. 3...38x47 4. 32-18, 5.43-38 6. 48x8 en zwart wint niet meer, bijvoorbeeld 6...50-33 7. 21-17! en 8.8-3 =.
De volgende compositie is een ware 'hersenkraker', in weerwil van het geringe aantal schijven dat na de - op zich voor de hand liggende - inleiding overblijft...
Wit wint door 1.29-23! 19x48 2.49-44 Het is vooral deze zet die zich zo moeilijk laat vinden. Immers: 2.36-31 48x30 3.35x13 18x9 4.27x18 11-17 5. 31-27 lijkt regelrecht te gaan winnen. Maar na 5...25-30 6.27-21 17-22 7.18x27 30-34 8.49-44 9-13 ontsnapt zwart verrassend genoeg met remise, zelfs na 9.21-17 13-18 10.17-12 (Opmerking Kingsrow: 10.27-21 wint: 10.27-21 18-23 11.17-12 23-28 12.12-8 28-33 13.8-3 34-39 14.44-40 39-43 15.3-25 43-49 16.40-34 49x16 17.26-21 16x30 18.25x17. De compositie is dus niet correct) 18x7 11.27-22 6-11 12.22-18 11-17 13.18-13 17-22 14.13-8 22-28 15.8-3 28-33 16. 3-25 34-40 17.44x35 33-38 18. 25-48 7-12 enz. Derhalve is 2.36-31 enz. slechts een schijnoplossing! 2...48x30. Na 2...22x31 3.36x27 48x30 4.35x22 11-17 5.22x11 6x17 wint wit door met 27-21-17! zijn plus-schijf terug te geven. 3.35x13 18x9. Opnieuw een mooi moment: op 3...22x31 doet wit 4.13x22! 31-37 5.36-31! 37-41 6.22-17!, 7.31-27 en 8.26x46 met dubbele oppositie. 4.27x18 11-17 5.26-21! Zo omzeilt wit de eerdergenoemde remise-variant. 5...17x26 6.18-12 9-13 7.12-7 6-11 8.7x16 13-18 9.16-11 18-22 10. 11-7 22-28 11.7-2! Tot het laatst toe is nauwkeurigheid vereist; zo zou 11.7-1? na 11...28-33! niet meer dan remise opleveren, bijvoorbeeld 12.1-23 33-38 13.23-37 25-30! 14.36-31 38-42! =. 11...28-32 12.2-24 en nu bijvoorbeeld nog 12...32-37 13.24-19 37-42 14. 19-37 42x31 15.36x27 met (opnieuw) dubbele oppositie!
De mooiste compositie (naar mijn smaak tenminste) heb ik voor het laatst bewaard. Wit wint als volgt: 1.27-21! Zwart moet nu wel combineren, want na 1...8-12 2.43-39 loopt hij vast. Dus: 1...8-13 2.21x1 14-19 3.16x7 6-11. Opnieuw gedwongen, omdat zwart na meteen 3...22-28 4.33x22 18x47 5.7-2 niet eens een tempo heeft om althans één van de twee witte dammen onschadelijk te maken. 4.7x16 22-28 5.33x22 18x47 6.1x29 47x24 7.25-20! 24-35. Op 7...24-33 doet wit natuurlijk 8.34-29 + en 7...24-47 faalt op 43-39-33! en 34x14 +. 8.34-29!! 35x24 9.20x29 en wit gaat het resterende 3x3 eindspel winnen. Daarvan luidt de hoofd-variant 9...15-20 10.16-11 19-24 11.11-7! 24x33 12.7-2 13-18 13.2-11!! 33-38 14.11-7! 18-22 15.7-16! 38-42 16.16-27!! 22x31 17.26x48 met oppositie. Ongekend vakmanschap op de vierkante meter!
Last edited by ildjarn on Mon Apr 19, 2021 07:48, edited 1 time in total.
Lasst die Maschinen verhungern, Ihr Narren...
Lasst sie verrecken!
Schlagt sie tot -- die Maschinen!
Lasst sie verrecken!
Schlagt sie tot -- die Maschinen!
Re: Andreas Kuijken
De Volkskrant 1-3-1986 (composities) en 8-3 (oplossingen)
Wit wint door 1.13-9 en nu twee (gelijkwaardige) varianten:
Dit is een nieuwe bewerking van een thema dat ook centraal stond in een van de composities die ik u vorig jaar liet zien. Zoals men zich wellicht nog herinneren zal is het niet voldoende de stellingen met 1.32-27? 1-6 2.42-37 6-11 3.37-31 11-17 4.31-26 te laten vastlopen, want zwart doet 4...16-21! 5.27x16 18-22 en ontsnapt met remise. Hoe wint wit dan wél? Ziehier het antwoord: 1.42-38! 16-21 (een zet met schijf 1 is niet beter) 2.38-33. Nu is zwart na 2...12-17 3.23x12 17x8 4. 28-23! geheel uitgepraat. Derhalve blijven er twee varianten over:
Van geheel andere aard is nummer 3. Zoals gezeg draait het hier niet zozeer om het 'slagwerk', als wel om de tempi. Wit wint als volgt: 1.25-20!! Kuyken schrijft: "Natuurlijk niet 1.50-44? wegens 1...14-20! 2.25x14 9x20 3. 30-25 12-18! enz." Na de 'tekstzet' moet zwart wel in voorwaartse richting slaan, want 1...24x15? zou door 2.30-24! enz. een schijf verliezen. 1...14x25 2.50-44! Als zwart nu zou mogen 'passen' zou hij de opmars van 44 naar 33 kunnen verhinderen door 29-33! en na het slaan 24-29 enz. Maar helaas: hij moet spelen. En na 2...12-18 3.44-39! zou het tegenoffer 3...29-33 enz. vanwege 5.30-24 enz. gewoon een schijf kosten. Dus volgt er zoiets als 2...9-14 3.44-39! 3-9 4.39-33! 14-20 5.41-36 9-14 (Echt relevant is het niet, maar toch wil ik niet nalaten op te merken dat wit de zaak op 5...4-10 met 6.22-18, 7.36-31, 8.32x41, 9.34x3 en de rondslag 10.3x5 zelfs al meteen kan uitmaken) 6.47-41! 4-10 7.37-31!! 26x37 8.36-31!! 37x26 9.41-37! en ondanks een achterstand van drie schijven staat wit gewonnen! Immers: als zwart wil voorkomen dat hij als eerste vastloopt zal hij ene keer 13-18 moeten doen (vandaar dat ik zwart in bovenstaand voorbeeld nimmer 12-18 liet spelen), maar erg ver brengt die offerande hem ook niet. Een fraaie bewerking van de (beklende) openingsstudie van B.W. Monsma!
Kuyken: "Gezocht werd: een Coup Turc, esthetisch verantwoord en zo simpel mogelijk." Wit wint door 1.44-40! 21x32 2.37x8 26x46 3.29-23!! 46x29 4.34x1 3x12 5.1x27 25-30 6. 27-43 30-35 7.43-49 +.
Nummer 5 is een 'elf-klapper', geïnspireerd door de 'tien-klapper' van de vroegere Russische wereldkampioen-bij-de-junioren Alexeï Tsjzjov. Wit wint door 1.34-29 24x42 2.44-40 35x33 3.30-24 27x49 4. 24-20 15x24 5. 48-43 49x41 6. 36x29 met als (scherp) vervolg 6...17-22 7. 31-27! 22x31 8.46-41 enz.
Wit wint door 1.29-24 20x18 2.38-32 27x29 3.34x3 25x45 4.3x48! 22x33 5.49-44!! 33-39 (nog het beste) 6.48x18! 45-50 7.18-23! 50x46 8.23x5 +. Prachtig!
Wit wint door 1.36-31! 26x28 2.20-14 9x20 3.24x4 13x42 (Kuyken geeft aan dat op 3...35x42 4.4x48 bij voorbeeld kan volgen 4...28-32 5.48-30 en altijd 6.19-13 of 6.19-14 met winst) 4.4x48 35x24 5.50-44!! (hetzelfde aansprekende thema als van de vorige compositie) 5...7-11 (ondanks eenmaterieel overwicht van liefst 5 schijven heeft zwart niet beter dan dit; zo verliest meteen 5...45-50 door 6.48-37! enz., en na eerst 5...24-30 6.48x25 en dan pas 6...45-50 doet wit 7.25-14!) 6.44-40! 45x34 7.48x7 1x12 8.47-42 met winst door oppositie!
Hier gaan - zoals vorige week aangekondigd - twee positie-zetten aan de uiteindelijke executie vooraf. Wit speelt namelijk eerst 1.37-31! Zwart mag nu 2.31-26 onder geen beding toelaten. Hij speelt dus 1...21-26, en pas dan breekt het combinatieve geweld los: 2.39-34! 26x46 3.47-41! 36x47 (na 3...46x37 4.32x41 2321 5.38-33 36x47 6.44-39 47x29 7.34x1 heeft zwart geen greintje tegenspel) 4.27-21 47x22 5.21x14 19x10 6.40-35 46x28 7.34-30 25x34 8.44-39 28x44 9.50x6 en wit wint.
Zagen we in nummer 8 een ronduit schtterend combinatie-idee bewerkt - de superlatieven voor de afwikkeling die in de aanvangsstand van nummer 9 verborgen zit, moeten nog worden uitgevonden. Wit begint met 1.39-34! Nu os 1...14-19? uitgeschakeld door 2.34-29!, 3.38-32!, 4.40-34!, 5.26-21, 6.28x19 en 7.42x4, op zich óók al een mooie, oewel thematische combinatie. En na 1...14-20 2.34-29 zou diezelfde dreiging 3.38-32! enz. zwart verplichten tot 2...3-8, want 2...2-8 is positioneel natuurlijk volmaakt onspeelbaar. Dus: 1...3-8 2.34-29! Hiermee verhindert wit opnieuw 2...14-19?, ditmaal door een simpele damzet naar 3 (3.44-39, 4.29-24, 5.38-32 en 6.39-34 +), zodat gedwongen is 2...14-20. Nu is dezelfde (sleutel)stand ontstaan als na 1...14-20 2.34-29 3-8. Pas na deze inleidende zetten slaat wit combinatief toe met 3.38-32! 27x38 4.26-21! 17x26 5.28x17 12x21 6.29-23 18x29* 7.48-43! 38x49 8.40-34!! 49x19 9.34x1
Tot besluit de 'geniale grap' van diagram 10. Niet winnend (aldus Kuyken) is 1.18-12? 17x37 2.12x1 wegens 2...14-19! 3.16x7 8-12! en na het slaan altijd 9-13!, 19-23!, 10-14 en 15x33 =. In plaats daarvan doet wit het volstrekt onverwachte 1.26-21!! 17x37 2. 27-22! 23x12 3. 47-42! 37x48 4. 29-23 48x30 5.35x24. In deze absurde slotstand ondervindt zwart bepaald weinig plezier van zijn vier 'plus-schijven': hij zal ze stuk voor stuk moeten inleveren!
Wit wint door 1.13-9 en nu twee (gelijkwaardige) varianten:
- 1...3x14 (op 1...37x28 natuurlijk gewoon 2.9-4 met de dreiging 3.24-19 +) 2.32-28 37x46 3. 30-25 46x30 4. 25x45 en wint door op de volgende zet met 5.45-40 en 6.50x39 te ruilen.
- 1...37x46 2. 30-25 46x30 3. 25x45 3x14 4. 50-44! en nu is het het niet de 1x1 maar de 2x2 waarin wit door oppositie wint! Bij voorbeeld 4...14-20 4.45-40(!) 20-24 5.40-34 of 4...14-19 5.44-39(!) 19-24 6.39-34(!) 35-40 7.34-30 42x35 8.45x34 +.
Dit is een nieuwe bewerking van een thema dat ook centraal stond in een van de composities die ik u vorig jaar liet zien. Zoals men zich wellicht nog herinneren zal is het niet voldoende de stellingen met 1.32-27? 1-6 2.42-37 6-11 3.37-31 11-17 4.31-26 te laten vastlopen, want zwart doet 4...16-21! 5.27x16 18-22 en ontsnapt met remise. Hoe wint wit dan wél? Ziehier het antwoord: 1.42-38! 16-21 (een zet met schijf 1 is niet beter) 2.38-33. Nu is zwart na 2...12-17 3.23x12 17x8 4. 28-23! geheel uitgepraat. Derhalve blijven er twee varianten over:
- 2...21-26 3. 24-19! 13x24 4. 29x9 18x27 5.9-4 27-31 (wat anders?) 6.4x36 26-31 7. 36x7 1x12 8.28-22 met oppositie.
- 2...1-6 3.32-27! (en behalve 3.23-19? 14x34 4.33-29 34x23 5.28x16 18-23! = evenmin 3.24-19, 29x9 en 9-4 wegens de damvangst 5...12-17! en 6...21-27 =) 3...21x32 4. 28x37 6-11 5. 37-31! 11-17 6. 31-26! 17-22 7.24-19! 13x24 8.29x9 18x38 9. 9-3 12-18 10.3-21! 38-42 11. 21-27! 22x31 12. 26x48 en wit wint opnieuw door oppositie!
Van geheel andere aard is nummer 3. Zoals gezeg draait het hier niet zozeer om het 'slagwerk', als wel om de tempi. Wit wint als volgt: 1.25-20!! Kuyken schrijft: "Natuurlijk niet 1.50-44? wegens 1...14-20! 2.25x14 9x20 3. 30-25 12-18! enz." Na de 'tekstzet' moet zwart wel in voorwaartse richting slaan, want 1...24x15? zou door 2.30-24! enz. een schijf verliezen. 1...14x25 2.50-44! Als zwart nu zou mogen 'passen' zou hij de opmars van 44 naar 33 kunnen verhinderen door 29-33! en na het slaan 24-29 enz. Maar helaas: hij moet spelen. En na 2...12-18 3.44-39! zou het tegenoffer 3...29-33 enz. vanwege 5.30-24 enz. gewoon een schijf kosten. Dus volgt er zoiets als 2...9-14 3.44-39! 3-9 4.39-33! 14-20 5.41-36 9-14 (Echt relevant is het niet, maar toch wil ik niet nalaten op te merken dat wit de zaak op 5...4-10 met 6.22-18, 7.36-31, 8.32x41, 9.34x3 en de rondslag 10.3x5 zelfs al meteen kan uitmaken) 6.47-41! 4-10 7.37-31!! 26x37 8.36-31!! 37x26 9.41-37! en ondanks een achterstand van drie schijven staat wit gewonnen! Immers: als zwart wil voorkomen dat hij als eerste vastloopt zal hij ene keer 13-18 moeten doen (vandaar dat ik zwart in bovenstaand voorbeeld nimmer 12-18 liet spelen), maar erg ver brengt die offerande hem ook niet. Een fraaie bewerking van de (beklende) openingsstudie van B.W. Monsma!
Kuyken: "Gezocht werd: een Coup Turc, esthetisch verantwoord en zo simpel mogelijk." Wit wint door 1.44-40! 21x32 2.37x8 26x46 3.29-23!! 46x29 4.34x1 3x12 5.1x27 25-30 6. 27-43 30-35 7.43-49 +.
Nummer 5 is een 'elf-klapper', geïnspireerd door de 'tien-klapper' van de vroegere Russische wereldkampioen-bij-de-junioren Alexeï Tsjzjov. Wit wint door 1.34-29 24x42 2.44-40 35x33 3.30-24 27x49 4. 24-20 15x24 5. 48-43 49x41 6. 36x29 met als (scherp) vervolg 6...17-22 7. 31-27! 22x31 8.46-41 enz.
Wit wint door 1.29-24 20x18 2.38-32 27x29 3.34x3 25x45 4.3x48! 22x33 5.49-44!! 33-39 (nog het beste) 6.48x18! 45-50 7.18-23! 50x46 8.23x5 +. Prachtig!
Wit wint door 1.36-31! 26x28 2.20-14 9x20 3.24x4 13x42 (Kuyken geeft aan dat op 3...35x42 4.4x48 bij voorbeeld kan volgen 4...28-32 5.48-30 en altijd 6.19-13 of 6.19-14 met winst) 4.4x48 35x24 5.50-44!! (hetzelfde aansprekende thema als van de vorige compositie) 5...7-11 (ondanks eenmaterieel overwicht van liefst 5 schijven heeft zwart niet beter dan dit; zo verliest meteen 5...45-50 door 6.48-37! enz., en na eerst 5...24-30 6.48x25 en dan pas 6...45-50 doet wit 7.25-14!) 6.44-40! 45x34 7.48x7 1x12 8.47-42 met winst door oppositie!
Hier gaan - zoals vorige week aangekondigd - twee positie-zetten aan de uiteindelijke executie vooraf. Wit speelt namelijk eerst 1.37-31! Zwart mag nu 2.31-26 onder geen beding toelaten. Hij speelt dus 1...21-26, en pas dan breekt het combinatieve geweld los: 2.39-34! 26x46 3.47-41! 36x47 (na 3...46x37 4.32x41 2321 5.38-33 36x47 6.44-39 47x29 7.34x1 heeft zwart geen greintje tegenspel) 4.27-21 47x22 5.21x14 19x10 6.40-35 46x28 7.34-30 25x34 8.44-39 28x44 9.50x6 en wit wint.
Zagen we in nummer 8 een ronduit schtterend combinatie-idee bewerkt - de superlatieven voor de afwikkeling die in de aanvangsstand van nummer 9 verborgen zit, moeten nog worden uitgevonden. Wit begint met 1.39-34! Nu os 1...14-19? uitgeschakeld door 2.34-29!, 3.38-32!, 4.40-34!, 5.26-21, 6.28x19 en 7.42x4, op zich óók al een mooie, oewel thematische combinatie. En na 1...14-20 2.34-29 zou diezelfde dreiging 3.38-32! enz. zwart verplichten tot 2...3-8, want 2...2-8 is positioneel natuurlijk volmaakt onspeelbaar. Dus: 1...3-8 2.34-29! Hiermee verhindert wit opnieuw 2...14-19?, ditmaal door een simpele damzet naar 3 (3.44-39, 4.29-24, 5.38-32 en 6.39-34 +), zodat gedwongen is 2...14-20. Nu is dezelfde (sleutel)stand ontstaan als na 1...14-20 2.34-29 3-8. Pas na deze inleidende zetten slaat wit combinatief toe met 3.38-32! 27x38 4.26-21! 17x26 5.28x17 12x21 6.29-23 18x29* 7.48-43! 38x49 8.40-34!! 49x19 9.34x1
Tot besluit de 'geniale grap' van diagram 10. Niet winnend (aldus Kuyken) is 1.18-12? 17x37 2.12x1 wegens 2...14-19! 3.16x7 8-12! en na het slaan altijd 9-13!, 19-23!, 10-14 en 15x33 =. In plaats daarvan doet wit het volstrekt onverwachte 1.26-21!! 17x37 2. 27-22! 23x12 3. 47-42! 37x48 4. 29-23 48x30 5.35x24. In deze absurde slotstand ondervindt zwart bepaald weinig plezier van zijn vier 'plus-schijven': hij zal ze stuk voor stuk moeten inleveren!
Lasst die Maschinen verhungern, Ihr Narren...
Lasst sie verrecken!
Schlagt sie tot -- die Maschinen!
Lasst sie verrecken!
Schlagt sie tot -- die Maschinen!
Re: Andreas Kuijken
De Volkskrant 11-4-1987 (oplossingen op 18-4-1987)
In de eerste stelling wint wit door 1.49-44 36x47 2.35-30 24x35 (het beste) 3.39-34! 47x50 4. 25-20 27x49 5. 20x7 35x44 6. 7-2 29x40 7. 2x16 enz. met opsluiting.
Wit staat weliswaar een schijf voor, maar van winst is nog lang geen sprake. Zo zou 1.31-26? 21-27 zelfs gunstig voor zwart zijn, en ook na 1.34-30 9-14! 2.31-26 21-27 wijn wits winstkansen verkeken, bij voorbeeld 3.30-24 19x30 4.25x34 14-19 enz. Daarom is alleen 1.44-39! correct. Die zet heeft ondere andere als verdienste dat wit na 1... 9-14 2.31-26 21-27 beschikt over de wending 3.29-24! 19x30 4.40-35 enz. met positionele winst. Daarnaast faals 1... 21-26 vanzelfsprekend op 2.31-27 en 3.28-23 +, terwijl zwart het na 1... 19-23 of 1... 19-24 en 2... 21-26 evenmin redt. Zijn hardnekkigste verdediging bestaat derhalve uit 1... 21-27 en pas dan doet de tactiek haar intrede. 2.29-24! 19x30 3. 33-29 22x35 4.31x2(!) 30x39 5.29-23!! 18x29 6.2-24 29x20 7.25x3 12-18 (of 7... 12-17 8.3x21 39-44 9.21-17! enz. met winst volgens het motief-van Emden) 8.3-9 18-23 9.9-14 23-29 10.14-20 29-34 11.20-25 35-40 12.25-30! 34x25 13.45x43 en wit wint door oppositie!
In de derde compositie staat wit eveneens een schijf voor, maar ook hier heeft zwart zoveel tegenspel dat wit er niet komt als hij (straks) niet iets bijzonders doet. Eerst speelt wit echter 1.34-30! Daarop kan zwart alleen met 1... 20-25 voorkomen dat wint de stand 'fatsoeneert' en zijn tegenstander aldus van wezenlijke compensatie berooft (Kingsrow geeft aan dat 17-21, 20-25 nog goede kansen geeft op remise). Maar nu laat wit volgen 2.39-33!! 29x47 3.36-31 47x36 (met 25 slaan komt op hetzelfde neer) 4.27-22 36x40 5. 22x2 25x34 (zo verloopt de beslissende afwikkeling als het ware in twee etappes) 6.2x43 23x32 7.43x20!! 15x24 8.35x44 en wit wint oponieuw door oppositie.
Het vierde diagram gaf een fraaie, partij-achtige aanvangsstand weer. Zelf moest ik bij voorbeeld ogenblikkelijk denken aan de partij Andreiko-Tsipes, Batoemi 1967, waarvan ik in december 1982 een bescheiden analyse in deze rubriek publiceerde. Aantrekkelijk lijkt 1.27-22, maar daarop redt zwart zich ruimschoots door met schijf 18 te slaan en 2... 30-35 enz. te doen. De werkelijke oplossing ligt wat minder voor de hand: 1.25-20 14x25 2.47-41 36x47 3.27-21! 47x35 4.45-40!! 17x37 5.29-24 35x44 6.24x4 30x39 7.4x30 25x34 8.49x16 +. Prachtig!
In het vijfde diagram wint wit via een hoogst opmerkelijk slagmechanisme: 1.20-14 26x37 2.14-9 3x14 3.48-42 37x48 4.24-20 48x34 5. 20x29! 28x39 6. 47-42! 34x12 (naar 23 slaan maakt geen verschil) 7.46-41 36x38 8.40-34 12x40 9.45x3 en het eindpel geeft geen problemen meer.
Wit wint door 1.39-33 30x50 2.28-23 50x19 3.27-21 18x27 4.25-20 14x25 5.46-41 36x47 6.37-31!! 47x11 (dit geeft het aardigste slageffect) 7.16x9 26x28 8. 21x5 3x14 9.5x2 met het aloude Canalejas-motief.
Nummer zeven diende als volgt te worden ontleed: 1.27-22! 18x29 (gedwongen) 2.37-32! 16x38 (het maakt geen verschil hoe zwart slaat) 3.39-33 30x50 4.33x4 50x11 5.4-27! 35x44 6.27x43 36x27 7.43x30!! 25x34 8.49x18 en er is een eindspel van E.J.B. van Vught (1889) ontstaan dat bekend is onder de naam "David en Goliath".
Diagram acht was weliswaar een 'volle' stand, maar niettemin denk ik dat dit voor de oplossers een van de gemakkelijkste (of beter: minst lastige) vraagstukken uit de hele serie geweest is. Wit wint recht-toe-recht-aan met 1.47-42 36x47 2.38-33 47x35 3.24-20 35x15 4.16-11 28x30 5.11x4 15x31 6.26x28 22x33 7.4x9 3x14 8.50-44 met oppositie.
De negende opgave vond ik op de een of andere manier het moeilijkst om op te lossen. Wit wint als volgt: 1.43-39! 38-42 Kuyken toont op overtuigende wijze aan dat zwrt niet beter heeft:
Diagram tien eindigt opnieuw in een massale opsluiting van zwarte stukken in de rechterbenedenhoek. Wit wint namelijk door 1.26-21! (merk op dat 1.31-27 en 2.11x15 niet toereikend is wegens 2... 28-32! en 3... 45-50 enz. =) 1... 17x26 2.37-32!! 26x48 (2... 28x48 komt na 3.39x8 48x50 4. 46-41!! enz. op hetzelfde neer) 3.46-41!! 28x46 4.39x8 48x50 5.47-41 46x43 6.49x38 35x44 7.8-3 en hoewel zwart nu op liefst drie verschillende manieren kan slaan, laat wit in alle gevallen volgen 8.3x5, 9.38-32, 10.32-28 en 11.5x49 +.
In het elfde diagram wint wit door 1.27-21 18x47 2.21x1 47x50 3.16x7 35x44 4.49x40 24x44 5.37-31! 26x28 6.7-2 29x40 7.1x39! 44x33 8.2x6 en zwart kan het na 8... 25-30 9.45-40 30-35 10.40-34 opgeven.
Ik denk dat dit mijn favoriete compositie is, want wit wint op prachtige wijze door 1.49-44 33x42 2.47x38 36x47 3.46-41 47x11 4.38-32 26x17 5.32-28 23x32 6.43-39 34x43 7.25x21!! 45x34 8.44-39 11x44 9.50x8 3x12 10.21-17 12x21 11.16x49 met oppositie.
Het dertiende diagram is de eerste van een tweetal forcings vanuit natuurlijke aandoende aanvangsstanden. Wit begint met een offer: 1.48-43! 27x36 2.38-32! Tegen de dreiging 3.25-20 en 4.33-29 + heeft zeart nu slechts één zinnige parade, want zoals Kuyken aangeeft wint wit na 2... 23-29 3.32x3 29x49 4.3x26 door overmacht. En na 2... 24-29 3.33x13 7-12 zou 4.30-24 afdoende zijn, bij voorbeeld 4... 22-27 5.13x33! en 6.25x3 +. Dus 2... 9-14 3.39-34! 28x48 4.32-27! 22x42 5.47x38 36x47 6.25-20!! 47x40 7.20x29 23x25 8.45x34 48x30 9.35x2 en wit wint het 4x1 linie-eindspel; een enkel voorbeeld: 9... 4-10 10.2-13! 10-15 11.13-24! 15-20 12.24x15 25-30 13.15-10! 14-20 14.10-14! 20-25 15.15-29 enz.
Het veertiende en laatste diagram beeldde de in mijn ogen veruit moeilijkste 'klus' uit. Wit forceert als volgt de winst: 1.41-37! 7-11. Zwart heeft niet beter, want op het terugruiltje 1... 17-22 2.28x17 21x12 combineert wit via 3.30-24!, 4.26-21, 5. 21-17, 6.38-33 en 7.32x1 naar dam. En bovenal moet hij dezelfde wending in de stand houden die wit er zoëven nog van weerhield de dreiging 30-24 enz. ten uitvoer te brengen... 2.30-24! (nu wel) 2... 19x39 3.28x8 20-24 4.29x20 10-14 5.20x9 4x2 6.47-41!!
Een schitterende stille zet! Wat kan zwart doen? Schijf 2 is uiteraard aan haar plaats gebonden. Op 6... 11-16 volgt 7.38-33 39x28 8.32x12 17x8 9.26x17 2-7 10.36-31 7-11 11.17-12! 8x17 12.31-27 17-21 13.49-43! 21x32 14.37x28 met winnende promotie op 5. Voorts verliest 6... 18-22 op meerdere manieren (7.49-43, 8.38-33, 9.36x7, 10.41-36 en 11.32-27 enz. lijkt me het efficiëntst), en doorlopen met 6... 39-43 faalt op 7.38-33! 17-22 (wat anders?) 8.26x28 43-48 9.36-31! en de zwarte dam verdwijnt met schijfverlies van het bord.
Derhalve rest zwart slechts 6... 18-23, en daarop gaat de afwikkeling verder met 7.49-43 (opnieuw: nu wél) 7... 39x48 8.38-33 48x31 9.36x7 2x11 10.41-36!
De overblijvende 4x4 is nu in alle varianten gewonnen voor wit! Men zie:
In de eerste stelling wint wit door 1.49-44 36x47 2.35-30 24x35 (het beste) 3.39-34! 47x50 4. 25-20 27x49 5. 20x7 35x44 6. 7-2 29x40 7. 2x16 enz. met opsluiting.
Wit staat weliswaar een schijf voor, maar van winst is nog lang geen sprake. Zo zou 1.31-26? 21-27 zelfs gunstig voor zwart zijn, en ook na 1.34-30 9-14! 2.31-26 21-27 wijn wits winstkansen verkeken, bij voorbeeld 3.30-24 19x30 4.25x34 14-19 enz. Daarom is alleen 1.44-39! correct. Die zet heeft ondere andere als verdienste dat wit na 1... 9-14 2.31-26 21-27 beschikt over de wending 3.29-24! 19x30 4.40-35 enz. met positionele winst. Daarnaast faals 1... 21-26 vanzelfsprekend op 2.31-27 en 3.28-23 +, terwijl zwart het na 1... 19-23 of 1... 19-24 en 2... 21-26 evenmin redt. Zijn hardnekkigste verdediging bestaat derhalve uit 1... 21-27 en pas dan doet de tactiek haar intrede. 2.29-24! 19x30 3. 33-29 22x35 4.31x2(!) 30x39 5.29-23!! 18x29 6.2-24 29x20 7.25x3 12-18 (of 7... 12-17 8.3x21 39-44 9.21-17! enz. met winst volgens het motief-van Emden) 8.3-9 18-23 9.9-14 23-29 10.14-20 29-34 11.20-25 35-40 12.25-30! 34x25 13.45x43 en wit wint door oppositie!
In de derde compositie staat wit eveneens een schijf voor, maar ook hier heeft zwart zoveel tegenspel dat wit er niet komt als hij (straks) niet iets bijzonders doet. Eerst speelt wit echter 1.34-30! Daarop kan zwart alleen met 1... 20-25 voorkomen dat wint de stand 'fatsoeneert' en zijn tegenstander aldus van wezenlijke compensatie berooft (Kingsrow geeft aan dat 17-21, 20-25 nog goede kansen geeft op remise). Maar nu laat wit volgen 2.39-33!! 29x47 3.36-31 47x36 (met 25 slaan komt op hetzelfde neer) 4.27-22 36x40 5. 22x2 25x34 (zo verloopt de beslissende afwikkeling als het ware in twee etappes) 6.2x43 23x32 7.43x20!! 15x24 8.35x44 en wit wint oponieuw door oppositie.
Het vierde diagram gaf een fraaie, partij-achtige aanvangsstand weer. Zelf moest ik bij voorbeeld ogenblikkelijk denken aan de partij Andreiko-Tsipes, Batoemi 1967, waarvan ik in december 1982 een bescheiden analyse in deze rubriek publiceerde. Aantrekkelijk lijkt 1.27-22, maar daarop redt zwart zich ruimschoots door met schijf 18 te slaan en 2... 30-35 enz. te doen. De werkelijke oplossing ligt wat minder voor de hand: 1.25-20 14x25 2.47-41 36x47 3.27-21! 47x35 4.45-40!! 17x37 5.29-24 35x44 6.24x4 30x39 7.4x30 25x34 8.49x16 +. Prachtig!
In het vijfde diagram wint wit via een hoogst opmerkelijk slagmechanisme: 1.20-14 26x37 2.14-9 3x14 3.48-42 37x48 4.24-20 48x34 5. 20x29! 28x39 6. 47-42! 34x12 (naar 23 slaan maakt geen verschil) 7.46-41 36x38 8.40-34 12x40 9.45x3 en het eindpel geeft geen problemen meer.
Wit wint door 1.39-33 30x50 2.28-23 50x19 3.27-21 18x27 4.25-20 14x25 5.46-41 36x47 6.37-31!! 47x11 (dit geeft het aardigste slageffect) 7.16x9 26x28 8. 21x5 3x14 9.5x2 met het aloude Canalejas-motief.
Nummer zeven diende als volgt te worden ontleed: 1.27-22! 18x29 (gedwongen) 2.37-32! 16x38 (het maakt geen verschil hoe zwart slaat) 3.39-33 30x50 4.33x4 50x11 5.4-27! 35x44 6.27x43 36x27 7.43x30!! 25x34 8.49x18 en er is een eindspel van E.J.B. van Vught (1889) ontstaan dat bekend is onder de naam "David en Goliath".
Diagram acht was weliswaar een 'volle' stand, maar niettemin denk ik dat dit voor de oplossers een van de gemakkelijkste (of beter: minst lastige) vraagstukken uit de hele serie geweest is. Wit wint recht-toe-recht-aan met 1.47-42 36x47 2.38-33 47x35 3.24-20 35x15 4.16-11 28x30 5.11x4 15x31 6.26x28 22x33 7.4x9 3x14 8.50-44 met oppositie.
De negende opgave vond ik op de een of andere manier het moeilijkst om op te lossen. Wit wint als volgt: 1.43-39! 38-42 Kuyken toont op overtuigende wijze aan dat zwrt niet beter heeft:
- 1... 11-17 2.32x43 17x26 3.27-21! 18x16 4.43-38 23x43 5.34x25 43x34 6.40x20 +.
- 1... 38-43 2.39x48 11-16 3.22-17 20-25 4.17x8 13x2 5.47-42! 36x38 6.32x43 23x32 7.34x14 32-37 8.27-22 enz.
Diagram tien eindigt opnieuw in een massale opsluiting van zwarte stukken in de rechterbenedenhoek. Wit wint namelijk door 1.26-21! (merk op dat 1.31-27 en 2.11x15 niet toereikend is wegens 2... 28-32! en 3... 45-50 enz. =) 1... 17x26 2.37-32!! 26x48 (2... 28x48 komt na 3.39x8 48x50 4. 46-41!! enz. op hetzelfde neer) 3.46-41!! 28x46 4.39x8 48x50 5.47-41 46x43 6.49x38 35x44 7.8-3 en hoewel zwart nu op liefst drie verschillende manieren kan slaan, laat wit in alle gevallen volgen 8.3x5, 9.38-32, 10.32-28 en 11.5x49 +.
In het elfde diagram wint wit door 1.27-21 18x47 2.21x1 47x50 3.16x7 35x44 4.49x40 24x44 5.37-31! 26x28 6.7-2 29x40 7.1x39! 44x33 8.2x6 en zwart kan het na 8... 25-30 9.45-40 30-35 10.40-34 opgeven.
Ik denk dat dit mijn favoriete compositie is, want wit wint op prachtige wijze door 1.49-44 33x42 2.47x38 36x47 3.46-41 47x11 4.38-32 26x17 5.32-28 23x32 6.43-39 34x43 7.25x21!! 45x34 8.44-39 11x44 9.50x8 3x12 10.21-17 12x21 11.16x49 met oppositie.
Het dertiende diagram is de eerste van een tweetal forcings vanuit natuurlijke aandoende aanvangsstanden. Wit begint met een offer: 1.48-43! 27x36 2.38-32! Tegen de dreiging 3.25-20 en 4.33-29 + heeft zeart nu slechts één zinnige parade, want zoals Kuyken aangeeft wint wit na 2... 23-29 3.32x3 29x49 4.3x26 door overmacht. En na 2... 24-29 3.33x13 7-12 zou 4.30-24 afdoende zijn, bij voorbeeld 4... 22-27 5.13x33! en 6.25x3 +. Dus 2... 9-14 3.39-34! 28x48 4.32-27! 22x42 5.47x38 36x47 6.25-20!! 47x40 7.20x29 23x25 8.45x34 48x30 9.35x2 en wit wint het 4x1 linie-eindspel; een enkel voorbeeld: 9... 4-10 10.2-13! 10-15 11.13-24! 15-20 12.24x15 25-30 13.15-10! 14-20 14.10-14! 20-25 15.15-29 enz.
Het veertiende en laatste diagram beeldde de in mijn ogen veruit moeilijkste 'klus' uit. Wit forceert als volgt de winst: 1.41-37! 7-11. Zwart heeft niet beter, want op het terugruiltje 1... 17-22 2.28x17 21x12 combineert wit via 3.30-24!, 4.26-21, 5. 21-17, 6.38-33 en 7.32x1 naar dam. En bovenal moet hij dezelfde wending in de stand houden die wit er zoëven nog van weerhield de dreiging 30-24 enz. ten uitvoer te brengen... 2.30-24! (nu wel) 2... 19x39 3.28x8 20-24 4.29x20 10-14 5.20x9 4x2 6.47-41!!
Een schitterende stille zet! Wat kan zwart doen? Schijf 2 is uiteraard aan haar plaats gebonden. Op 6... 11-16 volgt 7.38-33 39x28 8.32x12 17x8 9.26x17 2-7 10.36-31 7-11 11.17-12! 8x17 12.31-27 17-21 13.49-43! 21x32 14.37x28 met winnende promotie op 5. Voorts verliest 6... 18-22 op meerdere manieren (7.49-43, 8.38-33, 9.36x7, 10.41-36 en 11.32-27 enz. lijkt me het efficiëntst), en doorlopen met 6... 39-43 faalt op 7.38-33! 17-22 (wat anders?) 8.26x28 43-48 9.36-31! en de zwarte dam verdwijnt met schijfverlies van het bord.
Derhalve rest zwart slechts 6... 18-23, en daarop gaat de afwikkeling verder met 7.49-43 (opnieuw: nu wél) 7... 39x48 8.38-33 48x31 9.36x7 2x11 10.41-36!
De overblijvende 4x4 is nu in alle varianten gewonnen voor wit! Men zie:
- 10... 17-21 (geeft de minste verdediging) 11.26x17 11x22 12.32-27 22x31 13.36x27 6-11 14.27-21 +;
- 10... 11-16 11.32-27! 6-11 12.36-31 23-28 13.33x22 17x28 14.27-22! 28x17 15.31-27 enz. met winst;
- 10... 17-22 11.32-27! 22x31 12.36x27! (de 'hoofd-variant') en nu óf 12... 11-16 13.33-28! 23x21 14.26x17 +, óf 12... 11-17 13.27-21 17-22 14.21-17 22x11 15.26-21 enz.
Lasst die Maschinen verhungern, Ihr Narren...
Lasst sie verrecken!
Schlagt sie tot -- die Maschinen!
Lasst sie verrecken!
Schlagt sie tot -- die Maschinen!
Re: Andreas Kuijken
Voor zover ik het kan nagaan is er na 1987 geen Kuyken-serie meer verschenen in de Volkskrant (ik heb de rubrieken van 1988-1990 nagekeken en daar is in ieder geval in maart/april niets te vinden).
Lasst die Maschinen verhungern, Ihr Narren...
Lasst sie verrecken!
Schlagt sie tot -- die Maschinen!
Lasst sie verrecken!
Schlagt sie tot -- die Maschinen!
-
- Posts: 15
- Joined: Sat Feb 15, 2014 09:56
- Real name: ad de Hoon
Re: Andreas Kuijken
Er zijn nog een paar problemen verschenen in januari
Re: Andreas Kuijken
De Volkskrant 2 januari 1988 (oplossingen gepubliceerd op 9 januari)
In zes van de zestien composities gaat het er nog meer om tegenacties voor zwart te bedenken dan om de beginzetten voor wit te vinden. Zo spreekt het haast vanzelf dat wit in nummer 1 van start gaat met 1. 21-17 18x40 2.17x8 25x34 3. 35x44. Maar dan het vervolg: 3... 24-29 (zwrts beste tegenkans want op 3... 24-30 wint damhalen op 3 probleemloos, bijvoorbeeld 4... 19-23 5. 28x19! 14x23 6. 3-12 enz.) 4. 8-3! 34-40 5. 3x38! 40x49 6. 28-23! 49x46 23x5.
Evenals in nummer 1 zijn de inleidende zetten op zich niet moeilijk te vinden. Ook hier gaat het echter om de slotwending. 1. 40-34! 23x32 2. 31-27! 32x21 3. 34-29! (een thematisch dubbeloffer dat zich al in diverse partijen heeft voorgedaan) 3... 24-30 4. 29-23 19x28 5. 33x2 30-34 6. 26x8 34x43 7. 42-38 43x32 8. 2-16! (de enige weg naar winst) 8... 32-37 9. 16-32! 37x28 10. 8-3 en na bijvoorbeeld 10... 14-19 11. 3-8 (of ook 11. 3-20 28-32 12. 20-15 enz.) 19-23 12. 8-12 28-32 13. 12x29 32-37 14. 29-47 wint wit op tempo.
Wit wint door 1. 39-34 33x22 2. 20-14 19-24 3. 14x5 18-23 (de inleiding tot een giftige tegenactie) 4. 5x21! 4-10 5. 15x4 24-30 6. 4x31! 30x17 7. 41-37 met oppositie.
Volgens Kuyken dient ook de naam van de in 1984 overleden Groninger problemist Herman van Meggelen aan deze en de vorige compositie te worden verbonden.
Wit wint door 1. 33-29 22x44 2. 31x2 44-49 3. 43-38 49x16 4. 29-23 18x29 5. 26-21 16x49 (anders 6. 45-40) 6. 2-24!! ad. lib. 7. 50-44 49x40 8. 45x5 met winst op tempo.
Het kan haast niet anders of Kuyken moet zich bij het samenstellen van deze compositie hebben laten inspireren door het prachtige miniatuur van Jan Pennings (18, 32, 37, 43, 45, 50 / 8, 9, 29, 30, 35,38) waarin het damoffer 2-24!! eveneens zo'n belangrijke rol speelt!
In nummer 5 lopen positiespel en combinatiespel op harmonische wijze in elkaar over. Wit wint namelijk door 1. 34-29 20-25 (dit moet na 2. 30-24 sowieso) (Mogelijk is 1... 22-27 2. 30-24 27-31 3. 24x15 31-36 nog houdbaar) 2. 30-24 9-13 (er dreigde zowel 3. 24-19 als 3. 23-19, terwijl 2... 9-14? faalt op 3. 24-19 14-20 4. 35-30 +) 3. 23-19! 18-23 (daar het positionele 3... 3-9 4. 19x8 12x3 5. 28-23! kansloos verliest, neemt zwart zijn toevlucht tot een op zich niet onverdienstelijke wanhoopscombinatie) 4. 29x16 17-21 5. 16x9 3x43 6. 33-28! (verhindert damhalen op 48 of 49) 6... 25-30 7. 42-38 43x23 8. 24-19 23x14 35x24 +.
Wit wint door 1. 34-30! 13-19 2. 32-27!! 21x23 3. 30-25! en zwart verkeert in een dusdanige zetdwang (3... 24-29?? of 3... 24-30?? levert immers een dam op 3 op) dat hij met 3... 23-28 of 3... 23-29 minstens drie stukken moet teruggeven!
Weliswaar staat wit hier een schijf voor, maar op zich heeft hij daar niets aan: na 1. 41-37? 7-12 gevolgd door 20-25x14 of 2... 10-15 en daarna pas 3... 20-25 enz. zouden de beste kansen zelfs aan zwart zijn! Wit wint echter als volgt: 1. 34-30! ad. lib. 2. 39-34! ad. lib. 3. 29-24!! 47x16 4. 24x4 22x33 5. 4x38! 16x49 (anders 6. 45-40) 6. 50-44 49x40 7. 45x34.
In nummer 8 maakt wit tot tweemaal toe van een damoffer gebruik. Men zie: 1. 32-27 23x21 (na 1... 23x43 2. 34x3 43x45 3. 3x6 geeft het afspel geen enkel probleem meer) 2. 34x3 11-17 (zwarts enige serieuze tegenkans) 3. 22x2 21-26 4. 2x30! (het eerste damoffer) 4... 25x32 5. 3x43!! (het tweede) 5... 26x39 6. 40-34 39x30 7. 35x24 +.
Met het aantal schijven neemt ook de moeilijkheidsgraad van de problemen langzaam maar zeker toe. Zo ziet 1. 33-29, 2. 28x39, 3. 44-40, 4. 42-38, 5. 36x20, 6. 20-14 er op het eerste gezicht verleidelijk uit. Toch wint wit daar niet mee, omdat zwart nog juist over de reddende finelle 19-24-30! en 30x48 beschikt. Het moet dus anders: 1. 44-40! 35x44 2. 34-29! 23x34 3. 28-23!! ad. lib. 4. 37-31 ad. lib. 5. 42-37 48x31 6 36x50 (een heuse negenklapper!) en wit wint het resterende 2x2 eindspelletje door oppositie!
Wit wint door 1. 38-32 27x49 (naar 29 slaan is catastrofaal na 34x3, 3x42 en 42x1) 2. 47-41 36x47 3. 48-42 47x29 4. 34x3 25x45 5. 3x48! 22x33 (nog het beste) 6. 44-40 45x34 7. 48x44!! (uiteraard over 20 en niet over schijf 24!) 7... 49x40 8. 35x44 met oppositie.
Wit wint door 1. 38-33! 27x49 2. 40-34! 49x40 3. 29-24! 40x26 (op 3... 40x31 doet wit 4. 24x2 22x33 5. 2x26 warna zwart de vijandelijke dam niet goed onschadelijk kan maken) 4. 24x4! 22x33 5. 23-18! 12x23 6. 45-40 35x44 7. 50x19 14x23 8. 25-20 15x24 9. 4x37!! (over achtereenvolgens de schijven 10, 24, 21, 11, 8 en 23) 9... 26x42 10. 48x37 met (alweer)oppositie.
De eerste van een drietal standen die in elkaars verlengde liggen. Oplossing: 1. 19-14 20x9 2. 47-41 36x47 3. 24-19 13x24 4. 29x20 47x27 5. 37-31 22x44 6. 31x4 15x24 7. 23-19 24x13 8. 4x49 en wit wint het eindspel, bijvoorbeeld 8... 17-22 9. 49-44 35-40 (of 9... 22-27 10. 45-40! +) 10. 44x3 40-44 11. 45-40 44x35 12. 3-12 2-8 13. 12x3 35-40 14. 3-17 40-45 15. 17-50.
Dezelfde combinatieve afwikkeling als in nummer 12, hier echter met een totaal ander slotmotief. 1. 46-41 36x47 2. 24-19 13x24 3. 29x20 47x27 4. 37-31 22x44 5. 31x4 15x24 6. 23-19 24x13 7. 4x49 17-22 (of 7... 6-11 8. 49-44) 8. 49-44 22-27 9. 44-49 27-32 (nog de beste verdediging) 10. 49x21! 35-40 11. 21-17! 40-45 12. 26-21! +.
Hierover schrijft Kuyken: "Stand zoals mogelijk in een simultaanwedstrijd. Opgave: win op propagandistische wijze!" Dat gaat als volgt: 1. 47-42! 36x47 2. 46-41! 47x36 (met 27 slaan komt na 3. 38-32 op hetzelfde neer) 3. 38-32 27x47 4. 34-30! 25x43 5. 48x39 36x27 6. 24-19 13x24 7. 29x20 47x18 8. 37-31 22x44 9. 31x4 15x24 10. 4x49 met hetzelfde afspel als in nummer 12.
De oplossing van nummer 15 laat zich als het ware vanzelf vinden: 1. 26-21! 17x37 2. 28x8 19x39 3. 8x10 4x33 4. 42x4 33x42 5. 48x37 39x48 6. 4-31! 48-30 7. 49-43 30x48 8. 31-26 48x31 9. 26x48 16-21 10. 48-43 21-16 11. 43-48 +.
Nummer 16 is een nieuwe en in mijn ogen buitengewoon geslaagde bewerking van een aloud opsluitings-motief. Met 1. 39-33! wint wit op z'n minst een schijf. Vervolgt zwart namelijk met 1... 34-40 (vermoedelijk kan zwart nog het beste gewoon laten slaan met 1... 20-24 en 2... 18-23 enz.) 2. 35x44 20-24, dan volgt er 3. 28-23! 19x50 4. 30x17 11x22 5. 38-33 50x28 6. 32x12 3-8 (anders staat zwart na 6... 6-11 7. 31-27 22x31 8. 36x27 een volle schijf achter) 7. 12x3 14-20 8. 25x5 6-11 9. 3x25 4-9 10. 25x3 22-28 11. 5x32 11-17 12. 3x21 16x49 13. 31-27 49x16 14. 37-32 16x49 15. 42-38 49x46 16. 36-31 26x37 17. 47-41 37-42 18. 48x37 +.
In zes van de zestien composities gaat het er nog meer om tegenacties voor zwart te bedenken dan om de beginzetten voor wit te vinden. Zo spreekt het haast vanzelf dat wit in nummer 1 van start gaat met 1. 21-17 18x40 2.17x8 25x34 3. 35x44. Maar dan het vervolg: 3... 24-29 (zwrts beste tegenkans want op 3... 24-30 wint damhalen op 3 probleemloos, bijvoorbeeld 4... 19-23 5. 28x19! 14x23 6. 3-12 enz.) 4. 8-3! 34-40 5. 3x38! 40x49 6. 28-23! 49x46 23x5.
Evenals in nummer 1 zijn de inleidende zetten op zich niet moeilijk te vinden. Ook hier gaat het echter om de slotwending. 1. 40-34! 23x32 2. 31-27! 32x21 3. 34-29! (een thematisch dubbeloffer dat zich al in diverse partijen heeft voorgedaan) 3... 24-30 4. 29-23 19x28 5. 33x2 30-34 6. 26x8 34x43 7. 42-38 43x32 8. 2-16! (de enige weg naar winst) 8... 32-37 9. 16-32! 37x28 10. 8-3 en na bijvoorbeeld 10... 14-19 11. 3-8 (of ook 11. 3-20 28-32 12. 20-15 enz.) 19-23 12. 8-12 28-32 13. 12x29 32-37 14. 29-47 wint wit op tempo.
Wit wint door 1. 39-34 33x22 2. 20-14 19-24 3. 14x5 18-23 (de inleiding tot een giftige tegenactie) 4. 5x21! 4-10 5. 15x4 24-30 6. 4x31! 30x17 7. 41-37 met oppositie.
Volgens Kuyken dient ook de naam van de in 1984 overleden Groninger problemist Herman van Meggelen aan deze en de vorige compositie te worden verbonden.
Wit wint door 1. 33-29 22x44 2. 31x2 44-49 3. 43-38 49x16 4. 29-23 18x29 5. 26-21 16x49 (anders 6. 45-40) 6. 2-24!! ad. lib. 7. 50-44 49x40 8. 45x5 met winst op tempo.
Het kan haast niet anders of Kuyken moet zich bij het samenstellen van deze compositie hebben laten inspireren door het prachtige miniatuur van Jan Pennings (18, 32, 37, 43, 45, 50 / 8, 9, 29, 30, 35,38) waarin het damoffer 2-24!! eveneens zo'n belangrijke rol speelt!
In nummer 5 lopen positiespel en combinatiespel op harmonische wijze in elkaar over. Wit wint namelijk door 1. 34-29 20-25 (dit moet na 2. 30-24 sowieso) (Mogelijk is 1... 22-27 2. 30-24 27-31 3. 24x15 31-36 nog houdbaar) 2. 30-24 9-13 (er dreigde zowel 3. 24-19 als 3. 23-19, terwijl 2... 9-14? faalt op 3. 24-19 14-20 4. 35-30 +) 3. 23-19! 18-23 (daar het positionele 3... 3-9 4. 19x8 12x3 5. 28-23! kansloos verliest, neemt zwart zijn toevlucht tot een op zich niet onverdienstelijke wanhoopscombinatie) 4. 29x16 17-21 5. 16x9 3x43 6. 33-28! (verhindert damhalen op 48 of 49) 6... 25-30 7. 42-38 43x23 8. 24-19 23x14 35x24 +.
Wit wint door 1. 34-30! 13-19 2. 32-27!! 21x23 3. 30-25! en zwart verkeert in een dusdanige zetdwang (3... 24-29?? of 3... 24-30?? levert immers een dam op 3 op) dat hij met 3... 23-28 of 3... 23-29 minstens drie stukken moet teruggeven!
Weliswaar staat wit hier een schijf voor, maar op zich heeft hij daar niets aan: na 1. 41-37? 7-12 gevolgd door 20-25x14 of 2... 10-15 en daarna pas 3... 20-25 enz. zouden de beste kansen zelfs aan zwart zijn! Wit wint echter als volgt: 1. 34-30! ad. lib. 2. 39-34! ad. lib. 3. 29-24!! 47x16 4. 24x4 22x33 5. 4x38! 16x49 (anders 6. 45-40) 6. 50-44 49x40 7. 45x34.
In nummer 8 maakt wit tot tweemaal toe van een damoffer gebruik. Men zie: 1. 32-27 23x21 (na 1... 23x43 2. 34x3 43x45 3. 3x6 geeft het afspel geen enkel probleem meer) 2. 34x3 11-17 (zwarts enige serieuze tegenkans) 3. 22x2 21-26 4. 2x30! (het eerste damoffer) 4... 25x32 5. 3x43!! (het tweede) 5... 26x39 6. 40-34 39x30 7. 35x24 +.
Met het aantal schijven neemt ook de moeilijkheidsgraad van de problemen langzaam maar zeker toe. Zo ziet 1. 33-29, 2. 28x39, 3. 44-40, 4. 42-38, 5. 36x20, 6. 20-14 er op het eerste gezicht verleidelijk uit. Toch wint wit daar niet mee, omdat zwart nog juist over de reddende finelle 19-24-30! en 30x48 beschikt. Het moet dus anders: 1. 44-40! 35x44 2. 34-29! 23x34 3. 28-23!! ad. lib. 4. 37-31 ad. lib. 5. 42-37 48x31 6 36x50 (een heuse negenklapper!) en wit wint het resterende 2x2 eindspelletje door oppositie!
Wit wint door 1. 38-32 27x49 (naar 29 slaan is catastrofaal na 34x3, 3x42 en 42x1) 2. 47-41 36x47 3. 48-42 47x29 4. 34x3 25x45 5. 3x48! 22x33 (nog het beste) 6. 44-40 45x34 7. 48x44!! (uiteraard over 20 en niet over schijf 24!) 7... 49x40 8. 35x44 met oppositie.
Wit wint door 1. 38-33! 27x49 2. 40-34! 49x40 3. 29-24! 40x26 (op 3... 40x31 doet wit 4. 24x2 22x33 5. 2x26 warna zwart de vijandelijke dam niet goed onschadelijk kan maken) 4. 24x4! 22x33 5. 23-18! 12x23 6. 45-40 35x44 7. 50x19 14x23 8. 25-20 15x24 9. 4x37!! (over achtereenvolgens de schijven 10, 24, 21, 11, 8 en 23) 9... 26x42 10. 48x37 met (alweer)oppositie.
De eerste van een drietal standen die in elkaars verlengde liggen. Oplossing: 1. 19-14 20x9 2. 47-41 36x47 3. 24-19 13x24 4. 29x20 47x27 5. 37-31 22x44 6. 31x4 15x24 7. 23-19 24x13 8. 4x49 en wit wint het eindspel, bijvoorbeeld 8... 17-22 9. 49-44 35-40 (of 9... 22-27 10. 45-40! +) 10. 44x3 40-44 11. 45-40 44x35 12. 3-12 2-8 13. 12x3 35-40 14. 3-17 40-45 15. 17-50.
Dezelfde combinatieve afwikkeling als in nummer 12, hier echter met een totaal ander slotmotief. 1. 46-41 36x47 2. 24-19 13x24 3. 29x20 47x27 4. 37-31 22x44 5. 31x4 15x24 6. 23-19 24x13 7. 4x49 17-22 (of 7... 6-11 8. 49-44) 8. 49-44 22-27 9. 44-49 27-32 (nog de beste verdediging) 10. 49x21! 35-40 11. 21-17! 40-45 12. 26-21! +.
Hierover schrijft Kuyken: "Stand zoals mogelijk in een simultaanwedstrijd. Opgave: win op propagandistische wijze!" Dat gaat als volgt: 1. 47-42! 36x47 2. 46-41! 47x36 (met 27 slaan komt na 3. 38-32 op hetzelfde neer) 3. 38-32 27x47 4. 34-30! 25x43 5. 48x39 36x27 6. 24-19 13x24 7. 29x20 47x18 8. 37-31 22x44 9. 31x4 15x24 10. 4x49 met hetzelfde afspel als in nummer 12.
De oplossing van nummer 15 laat zich als het ware vanzelf vinden: 1. 26-21! 17x37 2. 28x8 19x39 3. 8x10 4x33 4. 42x4 33x42 5. 48x37 39x48 6. 4-31! 48-30 7. 49-43 30x48 8. 31-26 48x31 9. 26x48 16-21 10. 48-43 21-16 11. 43-48 +.
Nummer 16 is een nieuwe en in mijn ogen buitengewoon geslaagde bewerking van een aloud opsluitings-motief. Met 1. 39-33! wint wit op z'n minst een schijf. Vervolgt zwart namelijk met 1... 34-40 (vermoedelijk kan zwart nog het beste gewoon laten slaan met 1... 20-24 en 2... 18-23 enz.) 2. 35x44 20-24, dan volgt er 3. 28-23! 19x50 4. 30x17 11x22 5. 38-33 50x28 6. 32x12 3-8 (anders staat zwart na 6... 6-11 7. 31-27 22x31 8. 36x27 een volle schijf achter) 7. 12x3 14-20 8. 25x5 6-11 9. 3x25 4-9 10. 25x3 22-28 11. 5x32 11-17 12. 3x21 16x49 13. 31-27 49x16 14. 37-32 16x49 15. 42-38 49x46 16. 36-31 26x37 17. 47-41 37-42 18. 48x37 +.
Lasst die Maschinen verhungern, Ihr Narren...
Lasst sie verrecken!
Schlagt sie tot -- die Maschinen!
Lasst sie verrecken!
Schlagt sie tot -- die Maschinen!
-
- Posts: 80
- Joined: Wed Jan 03, 2018 16:53
- Real name: Eric van Dusseldorp
Re: Andreas Kuijken
Voor wat betreft het laatste diagram.
Met (vermoedelijk kan zwart nog het beste gewoon laten slaan met 1... 20-24 en 2... 18-23 enz.) wordt de suggestie gewekt dat zwart hiermee wellicht binnen de remisegrenzen blijft. Volgens Kingsrow gaat wit echter toch wel winnen.
Met (vermoedelijk kan zwart nog het beste gewoon laten slaan met 1... 20-24 en 2... 18-23 enz.) wordt de suggestie gewekt dat zwart hiermee wellicht binnen de remisegrenzen blijft. Volgens Kingsrow gaat wit echter toch wel winnen.
Re: Andreas Kuijken
In het artikel met de diagrammen stond ook nog een inleidende tekst, die ik niet heb overgenomen. Daar staat o.a. in 'Voor alle standen geldt: wit aan zet wint of dwingt op zijn minst (doorgaans beslissende) schijfwinst af.'EricvanDusseldorp wrote: ↑Tue Apr 27, 2021 07:52Voor wat betreft het laatste diagram.
Met (vermoedelijk kan zwart nog het beste gewoon laten slaan met 1... 20-24 en 2... 18-23 enz.) wordt de suggestie gewekt dat zwart hiermee wellicht binnen de remisegrenzen blijft. Volgens Kingsrow gaat wit echter toch wel winnen.
Wat is 6. 32x12 22-28 overigens waard? Met de 7-stukken db geeft Kingsrow na 10 minuten een score van -57, oftewel 'licht tot matig voordeel', maar nog lang geen winst.
Lasst die Maschinen verhungern, Ihr Narren...
Lasst sie verrecken!
Schlagt sie tot -- die Maschinen!
Lasst sie verrecken!
Schlagt sie tot -- die Maschinen!
Re: Andreas Kuijken
De Volkskrant 31-12-1988 (oplossing gepubliceerd op 14-1-1989)
1. 31-27!
Het voor de hand liggende 1. 31-26? 18x29 2. 26x6 23x41 3. 36x47 is ontoereikend wegens 3... 24-30! met remise. Na de 'tekstzet' verliest 1... 21-26 door de damzet 2. 27-21! 18x29 3. 39-34 23x41 4. 34x5 26x17 5. 36x47 enz. En na 1... 11-16 39-34 wint wit óf zuiver positioneel, óf met behulp van eenvoudige tactische middelen als 2... 10-14 3. 36-31 21-26 (3... 14-20 is nu remise. Wit had 3. 33-29 moeten spelen om te winnen) 4. 22-17 14-20 5. 40-35 20-25 6. 17-12! en 7. 33-29 +. Maar zwart heeft een hardnekkiger verdediging:
1... 24-30 2. 27x7 18x29.
Nu geeft 3. 7-2 23x41 4. 36x47 niet meer dan remise in verband met de meerslag-wending 4... 29-34! en 5... 19-24!! = (maar niet te snel 4... 30-35? wegens 5. 39-33! enz. +). Hoewel andere positionele vervolgen evenmin voldoende zijn voor de winstm beschikt wit toch over een schitterende winstgang:
3. 40-34! 23x41 4. 34x5 41-46
Na 4... 41-47 5. 7-1 wint wit - dankzij zijn twee dammen én de controle over de strategische diagonaal 45/1 - moeiteloos door overmacht. Nu echter de witten en zwarte dam zich tegenover elkaar op de lange lijn bevinden, lijkt remise onafwendbaar, bij voorbeeld 5. 7-2 13-18 6. 2x35 18-23 =. Maar:
5. 39-34!! 30x39 6. 7-2!
Er is nu een prachtige slotstand ontstaan: er volgt óf 6... 46-28 7. 2x32! 39-44 8. 32-27! 44-49 9. 5-32 +, óf (mooiste variant) 6... 46-41 7. 2x48! 41-47 8. 5-10! 47-38 9. 48-42! 38x47 10. 10-15 +. Overigens wenst de auteur te benadrukken dat alleen de bewerking van zijn hand is, want het eindspel staat op naam van ir. J. Viergever.
1. 31-27!
Het voor de hand liggende 1. 31-26? 18x29 2. 26x6 23x41 3. 36x47 is ontoereikend wegens 3... 24-30! met remise. Na de 'tekstzet' verliest 1... 21-26 door de damzet 2. 27-21! 18x29 3. 39-34 23x41 4. 34x5 26x17 5. 36x47 enz. En na 1... 11-16 39-34 wint wit óf zuiver positioneel, óf met behulp van eenvoudige tactische middelen als 2... 10-14 3. 36-31 21-26 (3... 14-20 is nu remise. Wit had 3. 33-29 moeten spelen om te winnen) 4. 22-17 14-20 5. 40-35 20-25 6. 17-12! en 7. 33-29 +. Maar zwart heeft een hardnekkiger verdediging:
1... 24-30 2. 27x7 18x29.
Nu geeft 3. 7-2 23x41 4. 36x47 niet meer dan remise in verband met de meerslag-wending 4... 29-34! en 5... 19-24!! = (maar niet te snel 4... 30-35? wegens 5. 39-33! enz. +). Hoewel andere positionele vervolgen evenmin voldoende zijn voor de winstm beschikt wit toch over een schitterende winstgang:
3. 40-34! 23x41 4. 34x5 41-46
Na 4... 41-47 5. 7-1 wint wit - dankzij zijn twee dammen én de controle over de strategische diagonaal 45/1 - moeiteloos door overmacht. Nu echter de witten en zwarte dam zich tegenover elkaar op de lange lijn bevinden, lijkt remise onafwendbaar, bij voorbeeld 5. 7-2 13-18 6. 2x35 18-23 =. Maar:
5. 39-34!! 30x39 6. 7-2!
Er is nu een prachtige slotstand ontstaan: er volgt óf 6... 46-28 7. 2x32! 39-44 8. 32-27! 44-49 9. 5-32 +, óf (mooiste variant) 6... 46-41 7. 2x48! 41-47 8. 5-10! 47-38 9. 48-42! 38x47 10. 10-15 +. Overigens wenst de auteur te benadrukken dat alleen de bewerking van zijn hand is, want het eindspel staat op naam van ir. J. Viergever.
Lasst die Maschinen verhungern, Ihr Narren...
Lasst sie verrecken!
Schlagt sie tot -- die Maschinen!
Lasst sie verrecken!
Schlagt sie tot -- die Maschinen!