de Volkskrant, 30 juni 2006
Ingenieur Tiviakov mag als schaker op mooie jaren hopen
Van onze schaakmedewerker Gert Ligterink
HILVERSUM - De nieuwe Nederlandse schaakkampioen Sergei Tiviakov overwoog een paar jaar geleden zijn carrière als professional te beëindigen. Uitnodigingen voor topevenementen kreeg hij zelden en in de jungle van het open toernooiencircuit viel geen fatsoenlijk inkomen te verdienen. In zijn jeugd in het Russische Krasnodar had hij een opleiding tot ingenieur afgerond, misschien kon hij daarmee iets gaan doen.
<center>
Sergej Tiviakov en Jan Timman
Na zijn zege in het NK-toernooi zal voorlopig weinig meer worden vernomen van Tiviakovs ingenieurstoekomst. Het ziet er even zonnig voor hem uit, want organisatoren ruimen graag een plaatsje in voor de kampioen van een internationaal gerespecteerd schaakland. Bovendien brengt Tiviakov een heel behoorlijke rating mee. Als hij in de komende zomertoernooien zuinig is op zijn Elo-punten, zal hij op de wereldranglijst van 1 oktober de hoogst geklasseerde Nederlander zijn.
Tiviakov omschreef zijn gemoedstoestand na de slotpartij als ‘dolgelukkig’. Zijn droom was uitgekomen na zes mislukte pogingen eindelijk die dekselse Van Wely eens voor te blijven. Met een enorme score bovendien van negen punten uit elf partijen, wat overigens geen record is. In 1977 won Viktor Kortsjnoi, toen in het bezit van een tijdelijke verblijfsvergunning in Nederland, het NK in Leeuwarden met 12 uit 13.
Goede voorbereiding, gave techniek en een niet kapot te krijgen optimisme leidden tot Tiviakovs succes. Als hij minimaal voordeel had, was het punt in zijn gedachten al binnen. Als de zaken wat minder naar wens liepen, hield hij vertrouwen in de goede afloop. Deze instelling had steeds een weldadig effect, behalve dan op die ene ongeluksdag toen hij zich liet inblikken door Jan Smeets
Ook na zijn laatste zege op L’Ami hield Tiviakov vol dat hij geen moment in gevaar was geweest en dat remise voor zijn tegenstander het hoogst haalbare was geweest. Zijn zonnige kijk op de gang van zaken werd bepaald niet gedeeld door L’Ami. Die had hardhandig op winst gespeeld en, naar eigen zeggen, ergens onderweg een eenvoudige winst gemist.
Voor de afloop van het toernooi was het onbelangrijk. Lang voordat Tiviakovs slotpartij explodeerde, had runner-up Sokolov zich zelf al uitgeschakeld. In 21 zetten liet hij zich wegblazen door Nijboer in een gammele openingsvariant, die eerder groot leed heeft veroorzaakt. In 1978 verloor Kortsjnoi op ongeveer even erge wijze als Sokolov de achtste partij van zijn WK-tweekamp tegen Karpov. Sokolov kende dit afschrikwekkende voorbeeld, maar hoopte vergeefs het beter te doen dan zijn beroemde voorganger.
De sollicitatie van de twee eerste prijswinnaars naar de schoonheidprijs werd afgewezen. De jury had weinig tijd nodig de door schakers altijd fel begeerde onderscheiding toe te kennen aan Stellwagen voor diens schitterende overwinning op Timman in de slotronde. Een torenoffer van Stellwagen, dat op drie verschillende manieren kon worden aangenomen, zal de komende tijd geregels te zien zijn in de internationale krantenrubrieken en tijdschriften.
Timman zal zo nog vele malen worden herinnerd aan een voor hem ellendig verlopen toernooi, waarin hij slechts drie punten uit elf partijen verzamelde. Het betekent een ratingverlies van dertig Elo-punten, een tuimeling op de internationale lijst en een onzekere NK-toekomst. Aan de halve finales zal Timman nooit deelnemen, zodat hij afhankelijk zal zijn van wild cards.
Wat Van Wely niet lukte bij de mannen, lukte Zhaoqin Peng wel bij de vrouwen. Voor de zevende maal op rij werd zij kampioene. En hoe. Ze gaf slechts één remise af en won haar andere acht partijen in stijl. Concurrenten had Peng niet, al biedt de prestatie van tweede prijswinnares Muhren hoop voor de toekomst. Dankzij haar score van 7 uit 9 veroverde Muhren de vrouwen-grootmeestertitel.
