jessebos wrote:De huidige topspelers zijn niet de eigenaren van het probleem: zij zijn juist degenen die het meeste te verliezen hebben bij verandering van de huidige setting (nu heeft de top 20 altijd kans om boven Georgiev te eindigen door veel remise te spelen). Zij moeten natuurlijk wel betrokken zijn, maar zijn niet de logische eerste partij die hier een stap in zet.
Jesse, een aantal topspelers van het hoogste niveau hebben zich wel duidelijk uitgesproken voor het aanpakken van het remiseprobleem. Met argumenten waar moeilijk iets tegenin valt te brengen. Namelijk dat al die remises oninteressant zijn voor publiek, media en sponsors. Deze grootmeesters worden ernstig geschaad in hun bestaan als professionele dammers. Negatief imago, gebrek aan sponsors, dit alles brengt geen brood op de plank. Merk op dat de conservatieve dammers zoals ze zich ook hier op het forum manifesteren nooit op deze argumenten ingaan. Vervolgens proberen sommigen het remiseprobleem op het bordje te leggen van deze topspelers. Dan is er een grotere groep grootmeesters van het net niet hoogste niveau die, zoals jij terecht schrijft, belang heeft bij de huidige remisetelling.
jessebos wrote:Hetzelfde kan gezegd worden door de bond: bestuurders hebben altijd een breed draagvlak nodig om hun positie te kunnen behouden. Dit maakt een bond (in het algemeen) conservatief omdat de meerderheid van de leden conservatief is.
Juiste analyse. Misschien kun je hier nog aan toevoegen dat het voor progressieve dammers allerminst aanlokkelijk is om energie te steken in dit conservatieve wereldje.
jessebos wrote:Volgens mij zijn degenen die het meeste te winnen hebben bij voorstellen over besliscriteria (en overmatig veel remises) de organisatoren van toernooien. Zij moeten geld van sponsoren vrij weten te maken en zijn verantwoordelijk voor communicatie naar de pers. Zij worden dus steeds geconfronteerd met onvoldoende discriminerende toernooiformules waardoor de winnaar van hun toernooi door schimmige rekenformules bepaald moet worden, of door het spelen van allerlei barrages wat de organisatie van hun toernooi ernstig bemoeilijkt.
Jij doelt waarschijnlijk op titeltoernooien. Er zijn natuurlijk tal van particuliere toernooien waarbij de organisatoren naar hartelust zouden kunnen experimenteren. De organisatoren zijn of zelf conservatief dan wel gemakzuchtig. Ze schatten in dat ze met de oude vertrouwde formule de meeste kans hebben op een behoorlijke deelname. Zo is een groep 'damnomaden' ontstaan die van toernooi naar toernooi hopt. De organisatoren kunnen tevreden vaststellen dat het toch weer een mooi toernooi was met goede deelname.
jessebos wrote:Het vervelende voor de organisatoren van de toernooien is dat ze zelf geen inspraak in reglementen hebben. Maar eigenlijk moeten ze m.i. wel gehoord worden. Eigenlijk hoop ik bovenal dat er een aantal eigenwijze organisatoren met een stevige zak geld een World Cup Killer dammen opstarten (plusjes e.d. blijft toch geneuzel in de marge). Aan het einde van de dag geldt nog steeds: wie betaalt bepaalt.
Geld is natuurlijk een reëel probleem voor eigenwijze organisatoren. Sommige voormalige sponsors hebben zo de balen van de damwereld dat ze daar nooit meer een cent aan willen uitgeven. Casper van der Tak heeft geopperd aan crowdfunding te doen. Casper zou dit idee nog uitwerken. Prima idee, alleen is er niet veel crowd meer in de damwereld. Zoals je weet zijn er bijna geen dammers meer en al bijna helemaal geen progressieve dammers meer. Van deze laatsten zul je het toch moeten hebben.
Maar, om niet helemaal in mineur te eindigen, er zijn zat mogelijkheden om kleinschalige initiatieven te nemen die niet zo heel veel geld kosten. Je kunt bijvoorbeeld denken aan ééndagstoernooien met beperkt aantal deelnemers.
Overigens zou ik niet te veel verwachten van het zogenaamde 'killerdammen'. De naam is al vreselijk (Bert Dollekamp: 'Wie doet zijn kind nu op killerdammen?') Maar goed een naam is eenvoudig te veranderen. Twee bezwaren, een principieel bezwaar en een strategisch bezwaar. Principieel bezwaar: killerdammen is een radicale breuk met het bestaande damspel. Een breuk met de eindspeltheorie en problematiek. Dit zal ook een flink deel van de weinige progressieve dammers tegen de borst stuiten. Strategisch bezwaar: je speelt de conservatieve dammers in de kaart. Zie bijvoorbeeld enkele positieve reacties van conservatieve dammers in de richting van het killerdammen. Men ziet dit namelijk als een ongevaarlijke variant die nooit het 'echte' dammen zal kunnen verdringen.
M.i. is het veel vruchtbaarder om voort te bouwen op de experimenten in Delft en Goes. Deze toernooien hebben een behoorlijk draagvlak voor hervorming van het scoresysteem onder de topgrootmeesters gecreëerd.
