Ledenaantal KNDB blijft dramatisch dalen

[groenteboer]

Het is in Brunssum precies 1x voorgekomen dat de top tien borden op teletekst 9x remise waren. heel regelmatig dus, je zal gelijk hebben [img]images/smilies/icon_confused.gif[/img]
De pers heeft niets minder, maar juist meer aandacht dan normaal gehad voor Brunssum en zeker niet gezeurt over het niveau dat doen alleen dammers hier op dit forum.
Dat van die JC courts snap ik weer helemaal niet. Ja ook voetbal heeft te kampen met enorme terugloop van leden. Clubs verdwijnen, fuseren en heffen teams op. Ook daarover had ik het al eerder (ik zit immers ook in die wereld) Ledentrugloop is niet exclusief voor de damsport en er zijn genoeg sportbonden die veel erger getroffen worden, en die hebben helemaal geen remise overigens.
Nogmaals met redelijke en serieuze mensen wil ik graag over te toekomst praten en hoe we die kunnen beinvloeden maar niet met de zogenaamde vernieuwes die dam varianten zitten te bedenken met als doel dat dan de damsport weer volop in de belangstelling zou staan. Mensen die dat beweren weten niet waarover ze het hebben.

Dus in alle bonden daalt het ledenaantal. Waarom heb ik dan het gevoel dat de afstroom van leden bij een sport zoals dammen meer in de pers komt dan de afstroom van leden bij een sport zoals voetbal? Dan moeten we daar eens iets aan gaan doen. En nogmaals: alleen mensen die enthousiast zijn over het damspel zoals we dat nu spelen met heel veel remises kunnen dat voor elkaar krijgen, want als je zelf niet enthousiast bent krijg je de media of/en leken ook niet enthousiast.

Nogmaals de vraag: wat kunnen we er volgens jou aan doen om de afstroom van leden af te remmen en vervolgens de afstroom om te keren in een stijging?

Mijn punt blijft de kern aanpassen. Ik noemde puntentelling en Killer als voorbeelden. Op deze manier krijgen we echt niet meer dammers direct. Maar hierdoor worden mensen als Kosmos (bij Killer) en ik wel weer enthousiast en wij kunnen het damspel dan ook verkopen aan de buitenwereld. Het is dan maar te hopen dat door het enthousiasme van menig dammer leken naar de damclub komen. Niks doen betekent sowieso de dood.

Dat radio-interview met Radio 2 van Brunssum was trouwens wel weer propaganda voor het dammen. Eindelijk kwam het dammen weer eens positief in het nieuws. Alleen denk ik niet dat veel mensen dit gehoord hebben. De enige manier is wat mij betreft open lucht toernooien organiseren middenin een markt ofzo. Uiteraard enthousiaste dammers erbij zetten die gaan praten met belangstellenden over het dammen in clubverband. Het zal voor mij dus moeilijk worden om mensen over te halen, aangezien ikzelf vind dat er veel te veel remises vallen. Er zijn gelukkig nog zat mensen die het niet met mijn standpunt over de remises eens zijn.

[Piet Bouma]

Ik ben het met Dieter eens.
Ledenverlies heeft vrij weinig te maken met het remiseprobleem aan de top. Alleen over het remiseprobleem kan je lekker concreet discussiëren. En een WK-match (ultieme krachtmeting in een sport waar het één tegen één is) moet natuurlijk meer beslissingen opleveren.

Ik denk dat je vroeger op een jeugdclub gezeten hebt Groenteboer. Waarschijnlijk zijn veel maatjes afgehaakt. Niet door het remiseprobleem aan de top volgens mij.
Ouderen, vroeger zag je m.i. veel meer oudere recreatiedammers. Die zijn niet afgehaakt, c.q. niet meer binnengestroomd, doordat er een remiseprobleem bij henzelf of zou zijn of bij de top is.
En media-aandacht is het ook niet alleen. Bridge en jeu-de-boules krijgen ook vrijwel geen nationale media-aandacht (lokale media-aandacht is waarschijnlijk veel belangrijker!) en die bonden kunnen het wel.

Laat ik eens wat opvallende dingen benoemen aan de hand van ledenaantallen, die nu op de KNDB-site staan.
a) Provincie Limburg. Stijging van leden. Waar ligt dit aan (Limburgse damschool?)? Ik kan het statistisch niet achterhalen. Overigens Dieter, blijf vooral meedenken.
b) Noord-Brabant en Zeeland. In mijn ogen een veel minder sterke daling. Waar ligt dit aan? Jeugd of ouderen? Stoppen daar minder spelers (dan moet je het verloop dus in kaart brengen)? Of hebben ze daar veel gezelligere braderieën, simultaans, waardoor er meer nieuwe (oudere) leden binnenstromen. Hebben zij die seniorengroep al aangeboord? Dat zou onderzoek uit kunnen wijzen.
c) Gelderland. Heeft al een groot aantal jaren veel damscholen (in Friesland zijn die helaas al snel weer ter ziele gegaan) en ook veel jeugdleden. Benieuwd ben ik of in de opvolgende leeftijdsgroepen, 20-30, 30-40 ook significante verschillen, (procentueel ten opzichte van andere provincies) en in die groepen dus meer leden zijn. En die damscholen dus ook op langere termijn succes opleveren.

Zulke dingen zou Jaap van Galen met zijn onderzoek keihard (en dus niet van horen zeggen) in kaart kunnen brengen. Wat zijn de opvallende zaken en ligt dat aan ander beleid, inzet van kader op een ander aandachtsgebied in provincies etc. etc.
Natuurlijk zijn er ook bestaande voorbeelden, hoe clubs zoals ODB, Huissen, WSDV werken (en dan vergeet ik nog wel een paar).

[Kosmos]

Ik ben het met Dieter eens.
Ledenverlies heeft vrij weinig te maken met het remiseprobleem aan de top. Alleen over het remiseprobleem kan je lekker concreet discussiëren. En een WK-match (ultieme krachtmeting in een sport waar het één tegen één is) moet natuurlijk meer beslissingen opleveren.
Ik denk dat je vroeger op een jeugdclub gezeten hebt Groenteboer. Waarschijnlijk zijn veel maatjes afgehaakt. Niet door het remiseprobleem aan de top volgens mij.
Ouderen, vroeger zag je m.i. veel meer oudere recreatiedammers. Die zijn niet afgehaakt, c.q. niet meer binnengestroomd, doordat er een remiseprobleem bij henzelf of zou zijn of bij de top is.
En media-aandacht is het ook niet alleen. Bridge en jeu-de-boules krijgen ook vrijwel geen nationale media-aandacht (lokale media-aandacht is waarschijnlijk veel belangrijker!) en die bonden kunnen het wel.

Laat ik eens wat opvallende dingen benoemen aan de hand van ledenaantallen, die nu op de KNDB-site staan.
a) Provincie Limburg. Stijging van leden. Waar ligt dit aan (Limburgse damschool?)? Ik kan het statistisch niet achterhalen. Overigens Dieter, blijf vooral meedenken.
b) Noord-Brabant en Zeeland. In mijn ogen een veel minder sterke daling. Waar ligt dit aan? Jeugd of ouderen? Stoppen daar minder spelers (dan moet je het verloop dus in kaart brengen)? Of hebben ze daar veel gezelligere braderieën, simultaans, waardoor er meer nieuwe (oudere) leden binnenstromen. Hebben zij die seniorengroep al aangeboord? Dat zou onderzoek uit kunnen wijzen.
c) Gelderland. Heeft al een groot aantal jaren veel damscholen (in Friesland zijn die helaas al snel weer ter ziele gegaan) en ook veel jeugdleden. Benieuwd ben ik of in de opvolgende leeftijdsgroepen, 20-30, 30-40 ook significante verschillen, (procentueel ten opzichte van andere provincies) en in die groepen dus meer leden zijn. En die damscholen dus ook op langere termijn succes opleveren.

Zulke dingen zou Jaap van Galen met zijn onderzoek keihard (en dus niet van horen zeggen) in kaart kunnen brengen. Wat zijn de opvallende zaken en ligt dat aan ander beleid, inzet van kader op een ander aandachtsgebied in provincies etc. etc.
Natuurlijk zijn er ook bestaande voorbeelden, hoe clubs zoals ODB, Huissen, WSDV werken (en dan vergeet ik nog wel een paar).

Blijf toch eens stabiel in je visie, Piet.
Door het remiseprobleem decennialang door te laten woekeren is het imago van dammen als sport steeds verder verslechterd. Deze schade is inderdaad niet in korte tijd te herstellen.
Omdat dammers ook nog eens niet komen opdagen als er grootse toernooien worden georganiseerd, zien sponsors geen brood meer in de damsport. Zonder sponsors wordt het armoede.
Eigenlijk is de wet van het karma gewoon aan het werk, je zaait wat je oogst. De wet van het karma is perfect. Ik leg me neer bij de onvermijdelijke val.

Stel je voor dat ik een miljoen had, denk je nou echt dat ik ook maar 1 cent over zou hebben voor een NK remiseren? Natuurlijk niet! Ik zou zeggen, als je sponsoring wilt, ga je maar eens echt aan sport doen, killer dus. Misschien dat de aandacht van de pers dan ook iets langer blijft dan twee dagen. De pers haakt echt af bij de derde remisedag, feiten, Piet.

[Piet Bouma]

Misschien dat de aandacht van de pers dan ook iets langer blijft dan twee dagen. De pers haakt echt af bij de derde remisedag, feiten, Piet.

Ach tuurlijk ik ben zo onstabiel als wat Kosmos.
Maar bridge. Zie jij verslagen van NK's in de nationale pers. Ik lees ze vrijwel niet.
Om van het NK jeu de boules maar helemaal te zwijgen. Die hebben 18.500 leden.
Is ook een fikse denksport hoor, om die bal met effect (en andere ballen eruit te gooien) zo dicht mogelijk bij die andere bal te krijgen....
Nee, het is niet alleen het imago van de remise bij de top.
Het is veel meer...
Alleen vreselijk moeilijk om daar nu precies de vinger op te leggen.

[FDA]

er heeft nog nooit ook maar één niet-dammer tegen mij geklaagd over het remiseprobleem

wel is er oa gezegd dat het de makkelijke versie van schaken is, dat het puur op toeval berust en dat je er niet voor kan trainen

misschien kan je beter eerst dat soort misverstanden uit de wereld helpen alvorens het 'remise-probleem' uit te bannen waar maar een stuk of 20 mensen echt last van hebben..
zelf vind ik het namelijk altijd wel fijn te weten dat als ik niet al te veel fouten maak ik gewoon een remise pis tegen een GMI

[Jaap van Galen]

zelf vind ik het namelijk altijd wel fijn te weten dat als ik niet al te veel fouten maak ik gewoon een remise pis tegen een GMI

..... (heb ik geen woorden voor).

[Jaap van Galen]

(...)
Eric, jij geeft aan dat je precies weet waar de vermindering vandaan komt, en je geeft ook aan dat er wat jouw betreft daarom ook geen onderzoek en aanbevelingen hoeven te komen.
Dan verwacht ik eigenlijk van zulke bondsraadsleden inderdaad oplossingen/voorstellen. Maar misschien verwacht ik teveel.

Waarom zeg je toch iedere keer dat ik dat precies weet? Ik weet helemaal niet precies waar die vermindering vandaan komt. Waar lees je dat?
Ik ben alleen niet op voorhand enthousiast over een peperduur extern onderzoek waarvan ik persoonlijk niet het gevoel heb dat we met de uitkomsten ervan veel kunnen.

Je kunt demografisch onderzoek doen en dan tot de conclusie komen dat een plaats als Hilversum, gezien de opbouw van de bevolking en het percentage ouderen en etnische minoriteiten, plaats biedt aan een damclub met dertig leden.
Maar wat dan? Zolang er geen mensen zijn die gigantisch hun schouders zetten onder schooldammen, huisdammen, het contacten leggen met ex-clubleden, etc. dan gebeurt er niets.

Kijk liever naar damclubs waar het goed gaat en probeer er lering uit te trekken waaróm het daar goed gaat. Ik noemde eens ODB uit Den Haag, al is dat om enkele redenen misschien niet helemaal het goede voorbeeld. Maar neem damclub Wageningen met -tegen de trend in- vier (!) landelijk spelende tientallen en de nodige jeugd. Wat doet Wageningen goed wat andere damclubs niet goed doen?

Misschien heeft Wageningen wel ooit een gewichtig onderzoek laten doen en lering getrokken uit de plaatselijke extramuraliseringstrend? Ik dácht het niet...

In een sterkte/zwakte-analyse zie ik overigens wel wat. Maar dan niet door een extern bureau, maar door een groepje dammers dat een keer een dagje de hei op gaat met stickers, stiften, potjes lijm en een flap-over. Aan het eind van de dag staat er dan wat op papier en hebben we een houvast: wat is kennelijk een onomkeerbaar proces en waar gaan we in de nabije toekomst in het bijzonder op inzetten?

Misschien is het nu een beetje duidelijk waar ik voor sta, Piet.

Eric, een beetje jammer dat je niet meer gereageerd hebt.
Het lijkt me inderdaad erg zinvol als er anderen, naast de ledenlooop-analyse die ik in gedachten heb, ook eens wat gedachten op papier gaan zetten. Jouw voorbeeld-analyse lijkt me een hele goede. Daarnaast zouden anderen zich wellicht over potentiele ledenwerf-initiatieven (Piet heeft er al enkele genoemd) of mogelijke veranderingen kunnen buigen. En wees gerust, ik laat een ledenloop-analyse echt niet uitmonden in een concluderend hoofdstuk over noodzakelijke spelregelwijzigingen, dat is een andere discussie.

Wel wil ik je als bondsraadlid aanspreken over mijn aanbod. Ik ga niets doen zonder dat het bestuur mij daarom vraagt. En dat heeft niets met arrogantie te maken, zoals je hopelijk begrijpt. Vragen betekent voor mij in elk geval enig enthousiasme, het uit pieteit toestemmen niet.
Verder kies ik mijn eigen team van enthousiaste dammers uit, het liefst ook met iemand uit het bestuur, maar zonder enige zeggenschap van bestuur of bondsraad over het uiteindelijke rapport. Wat kosten betreft, in principe doen we alles gratis, wel zullen normale kosten (zoals b.v. reiskosten) moeten worden vergoed, en wellicht zal voor het gebruik van presentatie-pakketten en specifieke software van mijn werkgever moeten worden betaald. Ik wil spontane medewerking van het bondsbureau (ik wil niet telkens emails sturen met wat ik wil hebben, zonder antwoord, maar ik wil van het bondsbureau precies te horen krijgen wat ze hebben, vanaf wanneer, de vraag krijgen wat ik nodig heb, en te horen krijgen wie er ook nog daarnaast in de archieven wil duiken om nog extra informatie boven tafel te krijgen).

Ook wil ik weten welk plan het bestuur heeft met een dergelijke analyse. Geen vaag geheel, maar graag concrete plannen.

Je zegt het maar Eric, of andere bondsraadsleden of bestuursleden.

Ik wil graag mijn best doen.
Maar ik ga niet mijn tijd verspillen.

[FDA]

zelf vind ik het namelijk altijd wel fijn te weten dat als ik niet al te veel fouten maak ik gewoon een remise pis tegen een GMI

..... (heb ik geen woorden voor).

Waar slaat dat op als ik vragen mag?

[Kosmos]

er heeft nog nooit ook maar één niet-dammer tegen mij geklaagd over het remiseprobleem

wel is er oa gezegd dat het de makkelijke versie van schaken is, dat het puur op toeval berust en dat je er niet voor kan trainen

misschien kan je beter eerst dat soort misverstanden uit de wereld helpen alvorens het 'remise-probleem' uit te bannen waar maar een stuk of 20 mensen echt last van hebben..
zelf vind ik het namelijk altijd wel fijn te weten dat als ik niet al te veel fouten maak ik gewoon een remise pis tegen een GMI

Als je de 100 meter in 15 seconden loopt krijg je van mij remsie met Bolt (weer 11honderdste sneller sinds het citaat van de Kneus!!!) . Je ego bevredigd.
Het ego vindt dit plezierig. Het ego is dat deel van de geest dat het ik los ziet van alle andere ikken.
Het zelf echter ziet dat we samen een eenheid vormen.
Het zelf ziet dat het heel slecht is voor het collectief als mindere spelers te vaak remise krijgen tegen veel betere spelers.
Ik maak niet teveel fouten tegen Sampras. Wordt gewoon remise dan, fijn. Denk je echt dat tennis zoveel grote sponsors zou trekken als een amateur remsie kon spelen tegen een prof?

Nee, als ik tegen Schwarzman speel is het niet meer dan normaal dat ik VERLIES. Remises zijn egolokkertjes, puur jezelf voor de gek houden. De amateur is blij en de profs kwijnen weg. Dat lijkt mij niet juist.
Het zelf ziet dat het beter is dat beter spel beloond wordt. Verliezen is geweldig. Mensen zouden het eens moeten leren, verliezen zonder pijn.

[FDA]

Dan is het dammen sowieso gedoemd aangezien amateurs als Podolski en Gerard Jansen tot de wereldtop behoren

[Rein Halbersma]

Dan is het dammen sowieso gedoemd aangezien amateurs als Podolski en Gerard Jansen tot de wereldtop behoren

Precies, dat is ook wat Baliakin beweert: amateurs kunnen moeiteloos teren op hun vroeg geleerde techniek, en profs krijgen geen loon naar werken
http://bamhobby.tripod.com/baliakin-dammer/id6.html

[Vengaboy]

een aantal bespiegelingen op de ledendaling.

Jeugd: Clubs met een jeugdafdeling merken dat het de laatste 10 jaar steeds lastiger is om de jeugd te krijgen / houden. Dit heeft naar mijn mening een aantal oorzaken.

- met de opkomst van de spelcomputer is er een gedeelte van de jeugdleden weggebleven.
- vanuit scholen wordt niet meer zo actief aan buitenschoolse activiteiten meegedaan.
- het aantal kader / senior / oudere jeugdleden om de jeugd op te vangen is minder geworden.
- de jeugdige damkalender is op het moment lastig te combineren met de senior kalender, mocht je als senior lid in een landelijk spelend team spelen en je ook nog bezig houden met de jeugd kun je bijna elke zaterdag wel van huis zijn.
- het opstapniveau voor jeugdige spelers in de landelijke 2e klasse is nog te hoog. Je moet al een redelijke aspirant zijn om een fatsoenlijke pot af te leveren aan de onderste borden.
- Er moet meer getraind worden om hetzelfde resultaat neer te zetten. (dit vraagt om meer tijd en die is al minder geworden)


Senioren:

- een grote groep die je eigenlijk op moet delen in doelgroepen / leeftijdsgroepen naar mijn idee.

1 Leeftijd 20 t/m 35 (de student, vrijgezel, thuiswonend bij paps en mams)
2 Leeftijd 30 t/m 40 (de net getrouwde / samenwonende / werkende)
3 Leeftijd 40 t/m 55 (gesetteld, vaste baan, opgroeiende kinderen)
4 Leeftijd 55 t/m 65 (afbouwende carrière, kinderen langzaam uit huis, meer vrije tijd damniveau wordt langzaam minder)
5 Leeftijd 65 t/m eind (afgebouwde carrière, veel vrije tijd )

Voor elke doelgroep kun je onderzoeken waar het probleem zit.

Ook denk ik dat het handig is om te weten op welke leeftijd mensen lid geworden zijn, op welke leeftijd men afscheid neemt, en met welke reden.

Een reden voor alle groepen kan zijn dat: door de professionalisering van het dammen, bijna elke Ereklasse club betaald (een deel) van haar spelers en trainers. Al dan niet onkostenvergoeding genoemd, of vrijwilligersbijdrage.

Dit kan resulteren in een scheve verhouding met andere actieve mensen binnen een club. Waarom krijgt iemand uit een eerste team betaald als hij een jeugdlid traint en de man / vrouw die netjes de standen bijwerkt geen vergoeding.
Motivatie om iets te doen binnen de club wordt hierdoor misschien minder, waardoor je een negatieve spiraal krijgt.

Ook wordt door deze professionele houding ook vaak de onderlinge competitie op een club tenietgedaan, mensen hoeven zich niet meer te plaatsen voor hun team zodat ook de animo om te komen spelen op de clubavond minder wordt. Als je dit wil veranderen stappen mensen makkelijk over naar een andere club, hier hoeft men namelijk zich niet te plaatsen via een onderlinge competitie.

Om een club overeind te houden heb je actieve mensen nodig, uit elk van de bovenbeschreven groepen. Deze actieve groep zijn is vaak maar 10 tot 20 % van een club. Valt er 1 weg, resulteert dit dus vaak in een ledenverlies van 5 tot 10 mensen, of omgekeerd, indien er 5 tot 10 mensen bij een club weggaan zit hier dus ook een actief kaderlid tussen.


Misschien interessant om te onderzoeken:

Lid zijn van meerdere clubs tegelijk / dispensatieregeling

Vroeger had je voor talentvolle spelers van omringende clubs een speciale dispensatieregeling zodat zo’n persoon toch op een hoog niveau kon spelen in een landelijk team, aangezien zijn eigen club hier nooit aan toe zou komen. Een goede regeling naar mijn idee.
Tegenwoordig kun je van elke club lid worden en meespelen in competities. Aangezien dammers graag spelen wordt deze kans dan ook met beide handen aangegrepen. Dit is echter voor een actief bestuurslid / kaderlid niet te doen. Nog een avond van huis weg.

Omgedraaid: schaf het dubbele lidmaatschap af en dammers krijgen meer tijd om kaderfuncties te vervullen.
Elk kaderlid extra is een ledenwinst van 5 tot 10 personen.

Laten we zeggen dat van elke 10 dammers die spelend lid is van meer verenigingen er 1 kaderlid wordt.
Deze zorgt dan op zijn beurt weer voor 5 nieuwe leden.

Een makkelijke berekening als je de gegevens hiervan hebt.


Ik denk niet dat de spelvorm of publiciteit een reden is voor mensen om lid te worden van een club. het is meer de club zelf. of dit nu bridge, voetbal, korfbal of dammen is.
er moet een goede tijdsverdeling zijn tussen de sport / besturen / activiteiten / ontspanning.


Tot zover..........................

[Leo Mous]

Het grootste probleem van het dammen is het imagoprobleem. De teloorgang heeft wel iets, maar niet veel met het remiseprobleem te maken. Terugdringen van de remise op topniveau is belangrijk (daaronder is er geen enkele noodzaak) en zal misschien een ietsepietsje, maar geen grote toename van de belangstelling van de media of potentiele sponsoren tot gevolg hebben. Het zit gewoon in de uitstraling van het spel (en de spelers) zelf.

In de beleving van de generatie van, laten we zeggen, na 1985 hoort dammen in de categorie van pim-pam-pet, mens-erger-je-niet en ganzenborden en zo. Iets wat je gewoon niet serieus neemt. Sterker, het is in beginsel een bezigheid om je voor te schamen. Onderschat verder ook niet de kenmerken en het gedrag van de gemiddelde dammer. Wij zien dat niet, maar een buitenstaander ziet toch vooral een stelletje vreemde vogels als ze naar een gezelschap dammers kijken. Ga dat maar eens aan vrouwen vragen. Daar willen jongeren en jongvolwassenen (m.u.v. basisschooljeugd) niet bijhoren.

Blijft de vraag of het tij in onze strijd tegen de tijdgeest überhaupt nog te keren is. De grootste kans zie ik in het benutten van populaire BN-ers. Als Nederlanders die populair zijn bij jonge mensen, het dammen regelmatig en op een aantrekkelijke en tegelijk serieuze manier op tv en internet gaan uitdragen, dan is er ineens weer van alles mogelijk. Dat weet ik zeker. Op dit soort imagoverbeterende inspanningen moet het beleid gericht zijn. Maar ja, welke geschikte bekende Nederlanders, die iets met dammen hebben, zijn er te vinden? Patrick Lodiers heb ik al eens genoemd. Verder kom ik ook niet. Dat is op zich alweer erg genoeg.

Kortom, ik ben al heel lang somber, zoals uit mijn verhaaltje van 2006 blijkt. Ik gooi hem er nog maar een keertje in voor degenen die hem toen gemist hebben of vergeten zijn. Nuttige stof, lijkt mij, voor een brainstorm, bijvoorbeeld in een of meer themasessies van de (hopelijk verkleinde) bondsraad, zoals hier al eerder is gesuggereerd.

Tekst uit 2006:
Iedereen die mij goed kent weet hoe bezeten ik ben van het damspel en de damsport. Het dammen en de liefde voor denksporten in het algemeen is bij mij genetisch gefundeerd. Al zou ik ooit met het dammen willen breken, dan zal dat toch niet lukken omdat mijn natuur zich daartegen zal verzetten. Ik ben dus een damfanaat, een van die onbegrepen gekken die dwangmatig niets liever doet dan dat zonderlinge spelletje spelen en zich nergens prettiger voelt dan in een (select) gezelschap van gelijkgeaarde dwazen. Ik zal het damspel en onze sport dan ook nooit verloochenen of verlaten. Altijd zal ik voorop staan in de strijd voor de verheffing van onze sport en altijd zal ik mij ergeren aan hen die zich laatdunkend over mijn sport uitlaten.

Tegelijkertijd ben ik een realist en zie ik in welke maatschappelijke context onze sport zich staande moet houden. De wereld van de 21e eeuw is toch wel een beetje anders dan die van onze dammende voorvaderen. Er is een (nog steeds toenemende) overvloed aan recreatieve verleidingen die strijden om de aandacht van de ontspanning en uitdaging zoekende mens. De een nog verlokkelijker dan de andere. In die strijd verliest de damsport steeds meer terrein.

Ik ben dan ook erg somber als het gaat om de toekomst van ons spel, althans het dammen als een serieuze georganiseerde sport. En dat heeft zeker wel iets, maar bepaald niet in de eerste plaats met de remisekwestie te maken. Het spel wordt door het gros van de jongere generaties al lang als een aandoenlijk soort folkore beschouwd. Het ledental van de KNDB blijft gestaag teruglopen. Inspanningen op jeugdgebied leveren veel kinderleden op die niet vastgehouden kunnen worden. Als deze tendens zich voortzet, zal de dambond geleidelijk aan het karakter krijgen van een kinderbond met enkele seniorleden (voor bestuur en organisatie). Dat kan mischien nog vijftig of honderd jaar duren, maar het gaat (vrees ik) gebeuren.

Veel beleid is gericht op het focussen op de aantrekkelijkheid en de sterke punten van het damspel. Dat is heel belangrijk voor de promotie van onze sport. Dit zal ook zeker voortgezet moeten worden.

Vanuit misschien een, inmiddels steeds meer misplaatste, elitaire houding zijn de ogen mijns inziens te veel gesloten voor de zwakke kanten van onze sport. Die ontken je. Dat spreek je niet uit. Daar zwijg je over. Mensen die dat wel doen worden verketterd, gemeden of voor pessimist versleten. Bang als we, denk ik, zijn het onvermijdelijke omen over ons af te roepen. Ik denk echter dat de grootheid van een sport juist gekenmerkt wordt door de durf ook kritisch naar jezelf te kijken. Als je dat lef niet meer hebt, dan is dat al een veeg teken.

We weten met elkaar wel hoe goed we zijn en hoe geweldig dat damspel is (dat die buitenwereld dat nou niet begrijpt?). Het ontbreekt de damsport echter aan een zwakte-analyse. Die is evenwel onmisbaar om tot een visie te komen op mogelijkheden tot herstel.

Kritiek op het ontbreken van belangstelling bij de media en potentiële sponsoren getuigt van een zekere naïviteit. Als die belangstelling er niet (of minder) is, dan moeten we naar onszelf kijken. Dan doen wij zelf iets verkeerd of is het spel gewoon “verkeerd”.

Wat zijn die zwakke kanten van het dammen? Ik heb eens geprobeerd deze in de vorm van een dertigtal uitdagende stellingen op papier te zetten. Het rijtje zal niet volledig zijn, de stellingen zijn algemeen geformuleerd en ze zullen elkaar niet allemaal volledig uitsluiten, maar volgens mij biedt dit voldoende stof voor een gezonde, kritische zelfanalyse.

Over elk van de stellingen zou ik wellicht een aardig essay kunnen schrijven, maar dat voert te ver op dit forum. Mijn vraag is: herken je je hierin of bezorgen ze je de rillingen op het lijf (of beide)? Durven we onszelf deze spiegel voor te houden? Probeer even buiten uzelf als “homo dammens” te treden en uw niet vooringenomen, beschouwende hersenhelft in te schakelen (voor zo ver aanwezig).

Dit zijn ze:

A. Het damspel
1. het dammen heeft een suffig imago (niet cool)
2. dammen is simpel (niveau kinderspellendoos)
3. dammen is dom (een intellectueel damt niet)
4. dammen is een remisespel, daardoor niet interessant
5. dammen is te traag, het is geen boeiend kijkspel
6. het spelmateriaal (houten bord met houten schijfjes) is niet van deze tijd
7. alleen kinderen vinden dammen een leuk spel; pubers en jongvolwassenen vinden het dom
8. dammen trekt alleen ‘’nerds’’, geen ‘’normale’’ mensen
9. dammen heeft geen natuurlijke, historisch gewortelde status (zoals schaken)
10. de concurrentie van spectaculairdere (computer)spellen is groot; daar kunnen we nooit tegenop


B. De dammers
1. er zijn geen bekende/beroemde mensen die dammen
2. het dammen kent geen kleurrijke (top)spelers die regelmatig de publiciteit halen
3. het dammen kent geen intellectuelen/schrijvers die het spel op niveau kunnen uitdragen
5. de meeste dammers zijn niet (echt) geinteresseerd in de toekomst van het dammen
6. de meeste dammers zijn lui
7. de meeste dammers zijn egocentrische einzelgängers
8. de meeste dammers zijn kleindenkers
9. dammers zijn lelijk, onverzorgd en hebben geen gevoel voor presentatie, geen flair
10. het dammen is (te veel) een mannenwereld


C. De damsport
1. de (Nederlandse) damsport is overgeorganiseerd, daardoor te weinig ruimte voor
beleidsontwikkeling, promotiewerk e.d.
2. door de overorganisatie wordt bestuurlijke potentie niet efficient benut
3. de damsport wordt (bestuurlijk) gekenmerkt door een bekrompen, conservatieve houding
4. de clubs zijn te klein en hebben te weinig kader voor jeugd/ledenwerving
5. autisme en neiging tot solitair (niet sociaal) gedrag bemoeilijken een gezond verenigingsleven
6. het lukt de damsport niet zich in de media als serieuze sport te profileren (PR-probleem)
7. de opzet van de meeste clubavonden werkt remmend op behoud van leden en ledenwerving
8. het Nederlandse dammen heeft al jaren geen wereldkampioen meer
9. WK’s op telkens Nederlandse, provinciale lokaties als (met alle respect en dat meen ik) Zwartsluis
en Hardenberg dragen niet bij tot het aanzien van de damsport
10. er wordt onvoldoende zorg besteed aan de entourage bij damwedstrijden

[Eric van Dusseldorp]

Eric, een beetje jammer dat je niet meer gereageerd hebt.

Punt is dat ik bij de eerstvolgende bondsraadsvergadering er niet bij ben, net als de twee afgelopen vergaderingen. [img]images/smilies/icon_redface.gif[/img] Steeds om dezelfde reden: Thailand. Daarna krijgen we te maken met een geherstructureerde bondsraad zonder leden die via de bijzondere bonden zijn binnengekomen. Ik zal er dan niet meer bij zijn, denk ik. Maar Guido en zijn vader zullen vermoedelijk wel in de raad blijven zitten, dus die kunnen je wellicht verder helpen.

[Eric van Dusseldorp]

zelf vind ik het namelijk altijd wel fijn te weten dat als ik niet al te veel fouten maak ik gewoon een remise pis tegen een GMI

..... (heb ik geen woorden voor).

FDA drukt zich wat ongelukkig uit. Maar ik kan een vergelijkbaar 'verhaal' misschien op een andere manier vertellen.

Jouw ex-clubgenoot Evert van der Pol is een vaste deelnemer aan het Thailandtoernooi. Hij komt daar, behalve om krokodillen te temmen, ook om te dammen. In het derde Thailand Open mocht hij aantreden tegen Alexej Tsjizjow. Dat vond hij een reuze eer, spelen tegen 's werelds sterkste dammer. En hij zou zijn huid zo duur mogelijk verkopen.
Daartoe speelde hij m.i. een heel uitgekookt spelletje. Hij gaf Tsjizjow een Koeperman-aanvalletje en accepteerde daarmee een klein beetje nadeel. Met als 'compensatie' uiterst overzichtelijk tegenspel met wel dertig zetten of meer logisch spel. Natuurlijk liep het nadeel wat op en na de tijdcontrole vreesde menigeen voor het leven van de man uit Lunteren. Maar de rug werd nog even gerecht en Evert vond het smalle paadje naar de remise. Evert gelukkig natuurlijk. Bij een 'ander' spel had hij met 2-8 verloren of zo. Een monsterscore. Drama. Dat moet je aan je vrouw zien te vertellen. IJsselmeervogels-Ajax o.i.d.

Ik wil alleen maar zeggen dat de ruime remisemarge ook wel z'n voordelen heeft. Er zijn zoveel mensen die een puntje hebben gesnoept van een topspeler en die daar trots op zijn. En terecht, want ze hebben daar wel voor moeten knokken. Dus de makke van de remise bij het dammen is tevens ook de charme. Dat een topspeler bij het dammen niet automatisch wint van een middenmoter -zoals dat bij het schaken wel het geval is- is m.i. in het voordeel van het dammen.