Despite all consequences

[Hanco Elenbaas]

Harm zal een rechtszaak niet eens hebben overwogen omdat hij ondanks alles nog steeds positieve gevoelens heeft over Ton. Pieter heeft die zaak nog niet definitief gewonnen aangezien er nog een beroepszaak op komst is en Gantwarg zich bovendien op gewiekste wijze aan betaling van de door de rechter opgelegde boete heeft weten te onttrekken.

Dat Harm het zo opneemt voor Gantwarg is vergelijkbaar met hoe Ton het opneemt voor Andreiko. Wat Andreiko als tegenstander betekende voor Ton, was Gantwarg voor Harm.

Kees Brouwer kan zich misschien revancheren met een film over Harm.

[Ganesha]

Waarom zou Kees Brouwer zich moeten revancheren? Hij heeft een prima docu gemaakt.

[Jan Pieter]

Even een praktisch vraagje: stel dat Brouwer in zijn documentaire het verhaal over de omkoping had willen ontzenuwen, hoe had hij dat dan moeten doen? Het was in 1973 al het woord van de een tegen dat van de ander. Dat zou nu niet anders wezen, met als bijkomend probleem dat enkele hoofdrolspelers inmiddels overleden zijn.

[Hanco Elenbaas]

Even een praktisch vraagje: stel dat Brouwer in zijn documentaire het verhaal over de omkoping had willen ontzenuwen, hoe had hij dat dan moeten doen? Het was in 1973 al het woord van de een tegen dat van de ander. Dat zou nu niet anders wezen, met als bijkomend probleem dat enkele hoofdrolspelers inmiddels overleden zijn.

Dat is misschien ook waar. Waarschijnlijk had het ook veel tijd genomen, het hierover horen van Harm Wiersma en indirect betrokkenen als Jan Timman, Alexander Münninghof en Ebbo de Jong. Hopelijk komt Kees Brouwer of iemand anders ooit nog met een vervolgdocumentaire.

Nu ik de aantekeningen van Alexander Münninghof teruglees op de pagina's 46 en 55 van het matchboek, zie ik nog meer tegenstrijdige verklaringen, en kijk ik toch weer wat anders naar deze affaire, dus het lijkt me beter om hier maar over op te houden, ook omdat de relatie tussen Sijbrands en Wiersma er beslist niet door zal verbeteren.

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=l2HHIH97yYc[/youtube]

[Hanco Elenbaas]

De winstpartijen van Ton Sijbrands uit de match van 1973. Het handschrift van Andreiko is af en toe vrijwel onleesbaar.

[Hanco Elenbaas]

Een legendarisch interview van de betreurde Ischa Meijer met Ton Sijbrands uit het Kerstnummer van de Haagse Post van 39 jaar geleden. Als toegift een partijbespreking door Andreas Kuyken.

[Eric van Dusseldorp]

De winstpartijen van Ton Sijbrands uit de match van 1973. Het handschrift van Andreiko is af en toe vrijwel onleesbaar.

Gek. Het handschrift op het bovenste deel van de biljetten is steeds identiek.

[Hanco Elenbaas]

Gek. Het handschrift op het bovenste deel van de biljetten is steeds identiek.

Dat zal wel door Raymond Picard of Ange Agliardi zijn geschreven, de arbiters bij deze WK-match.

[Klaas van der Laan]

Een legendarisch interview van de betreurde Ischa Meijer met Ton Sijbrands uit het Kerstnummer van de Haagse Post van 39 jaar geleden...

Volgens mij was het ooit een interview met Ton in de Aloha die mijn interesse voor het dammen (en Ton) trok. Dat moet ergens eind jaren zestig zijn geweest. Ik heb er weleens op zolder naar gezocht maar kon het niet 1-2-3 terugvinden. Wie weet hier meer van?

[Hanco Elenbaas]

Een legendarisch interview van de betreurde Ischa Meijer met Ton Sijbrands uit het Kerstnummer van de Haagse Post van 39 jaar geleden...

Volgens mij was het ooit een interview met Ton in de Aloha die mijn interesse voor het dammen (en Ton) trok. Dat moet ergens eind jaren zestig zijn geweest. Ik heb er weleens op zolder naar gezocht maar kon het niet 1-2-3 terugvinden. Wie weet hier meer van?

Ik heb nog wel wat Aloha's, maar niet een met een interview met Sijbrands. Weet je zeker dat het niet in de voorloper Hitweek stond? Aloha is dacht ik pas in 1970 voor het eerst verschenen. Het zou leuk zijn als je dat interview terugvindt!

[Klaas van der Laan]

Een legendarisch interview van de betreurde Ischa Meijer met Ton Sijbrands uit het Kerstnummer van de Haagse Post van 39 jaar geleden...

Volgens mij was het ooit een interview met Ton in de Aloha die mijn interesse voor het dammen (en Ton) trok. Dat moet ergens eind jaren zestig zijn geweest. Ik heb er weleens op zolder naar gezocht maar kon het niet 1-2-3 terugvinden. Wie weet hier meer van?

Ik heb nog wel wat Aloha's, maar niet een met een interview met Sijbrands. Weet je zeker dat het niet in de voorloper Hitweek stond? Aloha is dacht ik pas in 1970 voor het eerst verschenen. Het zou leuk zijn als je dat interview terugvindt!

Dan zal het ca. 1970 zijn geweest. Hitweek heb ik nooit speciaal gelezen. Aloha kocht ik, vrijwel vanaf het begin, als los nummer, vooral om als 15jarig-provinciaaltje op de hoogte te komen van wereldse progressieve subculturele ontwikkelingen op allerlei gebied. In mijn herinnering ging het o.a. over de sympathie van Ton (toen) met Oranje Vrijstaat enz. Ik vond het daarom vorig jaar wel grappig dat hij geridderd werd. Bij een toekomstige zolderopruiming zal het mijn speciale aandacht hebben.

[Tijn]

Mooie notatievellen trouwens, passen 100 zetten op!

[AnDa]

Wat verder in die laatste notatie opvalt is natuurlijk dat Andreiko de laatste zetten niet meer genoteerd heeft. Bovendien ontstaat er zo rond zet 20 een verschil in notatie (vanaf dat moment heeft Andreiko een zet meer genoteerd dan Sijbrands). Opmerkelijk

[Hanco Elenbaas]

Ton Sijbrands door Wouter Lap voor de Panorama in 1973.

[Hanco Elenbaas]

Nico Dijkshoorn, columnist in het weekblad Voetbal International, heeft de film van Kees Brouwer ook gezien en toont veel respect voor Ton Sijbrands en de damsport. Mooie zinnen ook over De Kromme: "Ik denk dat er er nooit een voetballer beter heeft gevoetbald dan Willem van Hanegem tijdens het WK 1974. Iedere pass is een damwedstrijd. Willem denkt bij ieder balcontact zestien zetten vooruit. Geen een bal in het hele toernooi speelt hij verkeerd in. Iedere dieptepass is functioneel."

'Van Hanegem is helaas een circusact geworden'

Wat ik dacht toen ik hoorde dat Ronald Koeman was ontslagen? Hij kan altijd nog gaan zingen. Het is een rage binnen de voetbalwereld. Jack van Gelder doet het zelfs liever dan presenteren, zingen in musicals. Op zo een moment ben je blij met Johan Derksen als baas. De kans dat die met een snor onder zijn neus binnenkort in een rood jurkje over het podium trippelt lijkt me nihil.

Ik moet er aan wennen. Je ziet Jack toch steeds voor je, als hij keurig met een jasje Studio Voetbal presenteert. Herman Kuiphof, die kon je je niet eens neuriënd voorstellen. Die zong nooit. Mart Smeets, misschien dat die onder de douche, samen met Ria Visser, eens One of these Nights van The Eagles in haar oor heeft staan hummen.

Tom Egbers, die heeft voor het laatst gezongen tijdens de afscheidsmusical van de middelbare school, waarin hij twaalf homoseksuele kappers speelde. Dat is te behappen, maar Van Gelder, die vlak voor ABBA, The Musical door veertien man met een schoenlepel in zijn glitterpak moet worden gepropt, dat wil je eigenlijk niet weten.

Zingen en sport, het lijkt elkaar in de weg te zitten. Het doet iets met de geloofwaardigheid van de trainer, sporter of presentator. Kees Jansma begrijpt dat. Die gaan we nooit in een zwembroekje, met twee opblaasbare dolfijntjes om zijn arm, een herbewerking van het nummer 'Op een onbewoond eiland' zien doen.

Er zijn genoeg dramatische voorbeelden te noemen. Frank Kramer, oud-voetballer en presentator, begon ooit te zingen en die zit nu ergens op net 37 de wedstrijd Oezbekistan - Vaticaanstad live te becommentariëren.

Zingen kan je carrière voorgoed in tweeën breken. Ruud Gullit leek alles mee te hebben, tot hij met een reggae-band ging optreden. Nu wacht hij in te grote auto’s tot zijn vrouw de achterbak volgooit met PC Hooftstraat tasjes. Ik kan wel doorgaan.

Cruijff, zong 'Oei oei oei, dat was me weer een loei' en die is nu bondscoach van een land dat niet bestaat. Wilfred Genee was een gewilde presentator. Hij werd gegrepen door karaoke en die mag nu zo netjes mogelijk mailtjes van kijkers voorlezen en de reclameblokken aankondigen. Rinus Michels, hij zong ooit Droomland. Precies, dood.

Maar het kan altijd erger. Willem van Hanegem. Hij is misschien wel het meest tragische geval ooit. Willem van Hanegem, de beste voetballer die Nederland ooit heeft gehad. Beter dan Cruijff, beter dan Abe. Zoveel gevoel in zijn voet dat je er stil van werd.

Willem kon met een klein trapje buitenkant links een stadion stil krijgen. Ik zag laatst de wedstrijden die Van Hanegem in 1974 tijdens het WK speelde. Niet de bekende samenvattingen, met de doelpunten van Neeskens en Cruijff tegen Brazilië, maar de volledige wedstrijden.

Ik denk dat er er nooit een voetballer beter heeft gevoetbald dan Willem van Hanegem tijdens dit toernooi. Iedere pass is een damwedstrijd. Willem denkt bij ieder balcontact zestien zetten vooruit. Geen een bal in het hele toernooi speelt hij verkeerd in. Iedere dieptepass is functioneel. Je begrijpt zijn steekballetjes pas als de bal in het net ligt. Willem speelt hard. Bezeten. Zidane, zoiets, maar dan zonder de sluimerende waanzin.

Tussen de beste voetballers te wereld leek alleen hij het spelletje te begrijpen. Johan Cruijff, aardig. Neeskens, een dravertje. Het ziet er nogal armoedig uit naast van Hanegem. Nog nooit iemand zo majestueus en toch zo gewoon zien glanzen op een voetbalveld. Om zo iemand in een paarse trui, gebogen als een vraagteken, een blues te zien kreunen op de televisie, dat doet pijn.

Het zal wel aan mij liggen. Gerrit Zalm wil ik liever niet met een wijd opengesperde bek zien staan flipperen. Oud politievoorlichter Klaas Wilting wil ik niet met een strak tegen zijn ballen aankruipende dansbroek in een televisieprogramma zien. Er zijn grenzen. Willem is die schaamte al lang voorbij. Als je het netjes vraagt komt hij verkleed als haring Joe Cocker nadoen bij de opening van een braderie.

Dat zou allemaal niet erg zijn, als Willem niet steeds net deed alsof hij het helemaal niet wil. Bij DWDD zag ik hem vorige week donderdag bijna tien minuten lang uitleggen dat het allemaal niks voorstelt, dat zingen van hem. Dat zegt Willem vaak, dat iets niets voorstelt, om het daarna toch gewoon te doen, met vier camera’s op zijn giechel.

Zijn foto’s, ze stellen niks voor, maar hij komt wel steeds graag uitleggen waarom ze niets voorstellen. Dat zingen, hij snapt niet wat mensen er er aan vinden, maar hij rijdt graag naar de studio om dat te komen vertellen.

Het doet een beetje pijn om je oude held zo te zien. Willem is helaas een circusact geworden. Iemand die op afroep door brandende hoepels springt, als er maar genoeg fotografen bij zijn om het moment vast te leggen. Schilderen doet hij ook. Heel slecht. Ook daar komt Willem graag over vertellen. Het lijkt er op dat Willem bij gebrek aan echt voetbalwerk het doodnormale aan het cultiveren is.

Ik voorspel een kookprogramma. 'Ja, weet ik veel, hahaha, dan hebbie bij die gaste een blik sardientjes gekocht, weetjenie, en dan maak je dat open en dan op een boterham doen, ja je lach nou, maar ik weet het verder ook niet, oh ja, met peterselie der op, roept Marianna. Het zal wel.'

De mogelijkheden zijn onbeperkt. Vissen met Willem. (ik dacht dat ik beet had, geloof ik, hahaha) Yoga met Willem (nou ja, dus ik zit daar zes uur, dus ik vraag aan die piegum, mag ik al weer bewegen weejenie, hahaha) en ga zo maar door.

Enkele dagen geleden zag ik hoe het ook kan, eervol ouder worden als topsporter. In een documentaire maakte dammer Ton Sijbrands een vernietigende indruk. Hij werkt aan nu een 17-delige uitgave, waarin hij bijna al zijn partijen beschrijft. Sijbrands bezocht het graf van een Rus, ooit zijn tegenstander, later bruut vermoord.

Zoiets zou je van Willem graag eens zien doen. Hij voor de deur bij zijn ex-vrouw Truus, met een bos bloemen. Daarna kijken ze samen fotoboeken in. Ze zeggen niks.


Nico Dijkshoorn

Theo Laseroms en Wim van Hanegem, zondag 4 januari 1970