Paul van de Veen wrote:De stand van zaken daags na de allerlaatste wedstrijd van de KNDB clubcompetitie:
In Ere en Hoofdklasse zijn 83 van de 180 wedstrijden niet in Toernooibase ingevoerd. Commentaren heb ik niet geteld, had wel op de vingers van één hand gekund.
Op dit forum staat een enkel diagrammetje. Is er dan echt in al die 180 partijen niets gebeurd waarmee je aan anderen kunt laten zien hoe mooi onze sport is? Dat dammen is kennelijk een saai spelletje.
Zullen we naast allerlei Deltaplannen zelf ook eens beginnen om iets aan onze uitstraling te doen?
Onze partijen daags in te voeren in Toernooibase ipv te wachten tot b.v. Klaas Bor dat voor ons doet?
En onze clubsites actueel houden?
3 clubs op de eerste plek geeindigd. En wat staat er op hun respektievelijke websites? 3 x helemaal niets!
Wat willen we nou eigenlijk?
Uit mijn hart gegrepen deze observatie, Paul!
Het gaat ook niet veranderen. Het ligt gewoon aan het inerte damvolk zelf, niet in beweging te krijgen... Niet los te breken uit het denk-denk-denken, niet in het Hart te krijgen.
Op mijn eigen vereniging merk ik het ook. Je leest wel eens (in van die naïeve spirituele teksten) dat als je je positief opstelt je dat positivisme terugkrijgt. Niet in de damwereld evenwel...
Ik doe het nu al jaren, geef trainingen, damles op school, probeer op alle mogelijke wijze anderen te motiveren en te inspireren en het enige wat je terugkrijgt is gezeur en onverschilligheid, en als je iets anders verwacht leidt dat onvermijdelijk tot frustratie...
Kortom, ik stel mijn verwachtingen bij, want anders doe ik mezelf alleen maar leed aan. Ik berust in het onvermijdelijke, langzame aftakeling van de damwereld, die langzaam zal opgaan in de stilte en leegte waar zij ooit uit voortkwam ... Ik vind het helemaal prima. Wat je kunt veranderen, kun je proberen te veranderen immers, maar dat wat niet te veranderen is kun je beter accepteren, is een wijs gebod, ooit hier gepost door Bert Zwart. Als een liefhebber als Bert Zwart al stopt met dammen, dan is er echt iets grondig mis!
Zelfs kinderen op school zijn niet meer enthousiast als ze damles krijgen; in dit tijdsgewricht bestaat innerlijke rust niet meer, toch het hoogste goed om gelukkig te zijn...
Er zijn nog een paar idealisten zoals Piet Bouma, die zich onvermoeibaar blijven inzetten en de jongens in de polder stropen de mouwen nog eens op en organiseren maar weer een toernooi dat anderen niet rond krijgen ... maar 99% van de dammers is gewoon niet bezig om zijn sport enthousiast uit te dragen. Pas als er iets verandert komen ze in het geweer met luidkeelse protesten: er verandert iets, oei, stress!
Ik zal de term
autistisch maar vermijden, want als ik dat noem zijn de poppen natuurlijk aan het dansen. Prins Friso heeft nog een hoger bewustzijn dan de gemiddelde dammer, laat ik die provocatie eens erin gooien (huh? gaaaaaaap)...
Ik ga lekker verder om in alle rust mijn cursus te voltooien, daar beleef ik tenminste wel veel genoegen aan! En drommels, wat een positieve en hartverwarmende reacties krijg je soms ... uit het buitenland! Van mijn Chinese damvriend Chengcheng kreeg ik een setje pokerkaarten met damdiagrammen, joepie!
Maar voor de liefhebber valt er genoeg te genieten.
