PietPiet Bouma wrote:Beste Frits,
Bedankt voor je meer inhoudelijke reactie.
Duidelijk is dat jij een barrage met versneld tempo na een rond toernooi afwijst omdat je dit een geheel ander spel vindt, net als schaken of bridgen.
Dat is wat overdreven, want ik denk dat de top 500 van dammend Nederland in een sneldampartijtje overtuigend van de Nederlandse schaaktop/bridgetop gaat winnen. Dus een geheel andere discipline is het dammen met versneld tempo niet.
Zoals ik eerder aangaf is de kans op een barrage na een rond toernooi met als aanvullend criterium het saldo van het huidige plusje aanzienlijk minder geworden.
Als je die kans verder wilt minimaliseren heb je een aanvullend criterium nodig. Een alternatief op de (FMJD-) besliscriteria, die we tot dusver hebben bediscussieerd is het volgende:
In het Hiltex-toernooi wordt al een aantal jaren met een verfijnde Delftse/plusjestelling gespeeld, waarbij zelfs het verschil van één schijf in de uitslag van een partij wordt verdisconteerd.
Dat is flink revolutionair, maar zorgt voor een flinke verfijning in de eindstand.
Zover zou ik momenteel niet willen gaan, maar ….
er is m.i. niets op tegen om naast de huidige plus een minor-plus te gaan introduceren, die ontstaat wanneer er een duurzaam verschil van één of twee schijven in het eindspel ontstaat waarbij de dam voor twee schijven telt.
De rangschikking van een rond NK toernooi zou dan opgemaakt kunnen worden aan de hand van aantal punten, saldo major plusjes, saldo minor plusjes.
Ik geeft toe het is exotisch, maar vergelijkbaar met bijv. judo, waarbij een ippon gelijk beslissend is voor de partij (gewone overwinning), waza-ari een groot resultaat is (major-plus) en yuko een klein resultaat (minor-plus).
Resultaat door jezelf behaald op het bord (door middel van schijven tellen) is dus bepalend voor je eindscore. (Of dit ook een optie is bij WK sets/matches…..).
Ik denk niet dat het introduceren van een minor-plus plotseling de strijdlust van spelers een nieuwe impuls gaat geven.
Dat zou je veeleer kunnen doen door de 40-zetten regel af te schaffen en te bepalen dat een echte remise pas tot stand komt bij een één op één, of twee op twee, of het vijfentwintig zetten onafgebroken met dammen te spelen of drie keer dezelfde stand.
Dat is wel heel extreem, maar zou misschien de risico-aversie, zoals door Jan Pieter omschreven de das omdoen.
Ik ben het wel eens met zijn stelling dat veel dammers strategisch voor veiligheid kiezen.
Zelf vind ik een punt in een teamwedstrijd vaak voldoende met als achterliggende gedachte: als we verliezen heeft het niet aan mij gelegen….foei, wat een wedstrijdinstelling.
Gevolg van bovenstaande opties (komt dit niet heel dicht bij het voorgestelde doordammen van wijlen Jannes van der Wal?) is waarschijnlijk wel langere partijlengte en partijduur. Het spelen van twee partijen op één dag lijkt dan niet meer zo’n optie.
Enfin, benieuwd wat jij (en ook Wieger) van dit criterium saldo minor-plus en het “doordammen” vinden. Het is m.i. beter dan bijv. veertig zetten in vrij hoog tempo neerzetten en in een 7-om-7 remise (doorspeelstand voor plusjes) overeenkomen.
Primair vind ik het verder een zaak is van de bondsraad en deskundigen (technische commissie).
Het kan mogelijkerwijs riskant zijn om te sleutelen aan een aanvaard criterium als de huidige voordeelremise. Ook kun je je afvragen of er inderdaad noodzaak is om erg veel criteria te hebben. Wellicht is het gelijk eindigen na toepassing van de plusjes en minnetjes zo zeldzaam, dat het niet nodig is al te veel criteria te hebben. Je zou kunnen nadenken over een rekenkundig systeem, dat als niets anders helpt de beslissing brengt.
met de vriendelijke groeten
Frits
