Onze condoleance Michael. Veel sterkte de komende tijd.mikkeltje wrote:Vandaag is Ruud Palmer overleden.
Was het onverwacht?
Onze condoleance Michael. Veel sterkte de komende tijd.mikkeltje wrote:Vandaag is Ruud Palmer overleden.
Een fanatiek dammer is ons ontvallen. Ik was in die roemruchte periode ook lid van RDG. Heb Arie menigmaal meegemaakt. Ook later, steevast nam Arie zijn vrouw mee naar damwedstrijden en damtoernooien. Een markante dammer.Gerard de Groot wrote:Op dinsdag 15 april is Arie Bom overleden. Arie werd 93 jaar oud.
Arie was maar liefst 77 jaar lid van de dambond. Veel van onze leden herinneren Arie nog van de Haagse kampioenschappen in de jaren zestig, waar hij een grote rol in de organisatie speelde. Arie was toen lid van het roemruchte RDG, en maakte in de jaren zeventig de gloriejaren mee toen RDG onder leiding van Ton Sijbrands heerste in de nationale clubcompetitie. In 1982 speelde Sijbrands zijn eerste officiële blindsimultaan tegen tien topspelers uit de Haagse regio. Arie Bom was toen de enige die de grootmeester een punt ontfutselde.
Eind jaren zeventig werd Arie lid van Damclub Den Haag. Ook bij damclub Den Haag heeft Arie altijd de handen uit de mouwen gestoken. In 1988 werd hij dan ook benoemd tot Lid van Verdienste.
Halverwege jaren negentig verhuisde Arie met zijn vrouw naar Vlaardingen. Maar hij kon Den Haag toch niet missen en keerde snel terug en werd ook weer lid van Damclub Den Haag. De club is hij tot het eind toe trouw gebleven.
De laatste jaren ging Arie’s gezondheid wel achteruit. Dat proces versnelde na het overlijden van zijn vrouw in 2011. Familieleden en clubgenoten sprongen bij en zorgden er voor dat Arie toch iedere dinsdag naar de club kon komen. Maar door zijn afnemend gezichtsvermogen werd het spelen steeds lastiger. Met Kerst brachten bestuursleden nog een bezoek, dat het laatste bleek te zijn.
Arie, rust zacht.
In maart 2013 werd Arie samen met zijn kleinzoon Jan vastgelegd in de fotoserie “Grandson & Me”
Ongelooflijk hoe hard het kan gaan. Nog geen week geleden nog lekker zijn potjes gedamd in het Sranti-Memorial toernooi in Delft, en nu is hij er niet meer. Ik kan het bijna niet geloven.AntonvBerkel wrote:In memoriam: Ben Spoelder
http://tdv-tilburg.nl/images/nieuws/2014/ben.jpg
Deze week kregen we het trieste bericht van het overlijden van onze damvriend Ben Spoelder. Voor iedereen kwam het nieuws volledig onverwacht. We wisten wel dat Ben in het verleden een hersenbloeding heeft gehad maar de laatste jaren ging het juist erg goed met Ben. Tot aan het eind van zijn leven heeft Ben gedamd. Afgelopen zondag (27-4) heeft hij nog aan het Sranti toernooi deelgenomen en een paar dagen daarvoor aan de Provinciale Clubcompetitie. Dammen was zijn lust en zijn leven.
Hij was een zeer gedreven dammer en vooral de wedstrijden in de Nationale Competitie waren voor hem de krenten uit de pap. Daar zette hij alles voor opzij. Het was plezierig om hem in het team te hebben. Ben was een zeer sociaal persoon. Hij vroeg altijd hoe het met je ging en was oprecht geïnteresseerd. Via het internet hield hij alles bij op het damgebied. Hij wist van iedereen wat zijn of haar prestaties waren op het dambord.
Voor Ben was een mooie dampartij belangrijker dan het winnen zelf. Hij kon goed tegen zijn verlies maar vond het uiteraard nooit leuk om te verliezen.
In de auto onderweg naar damwedstrijden vertelde Ben vaak over zijn werkzame leven. Hij heeft een tijd in het buitenland gewoond en gewerkt. Veel mooie verhalen vertelde hij over zijn belevenissen aldaar. Ook sprak hij graag over zijn familie en dan met name zijn kleinkinderen waar hij zo dol op was. Als hij daarover sprak begon hij altijd helemaal te stralen van geluk.
Ben was geen topdammer maar hij stond zijn mannetje. In zijn laatste wedstrijd van de Nationale Competitie wist hij overtuigend te winnen met een mooie combinatie.
Wit speelde hier foutief 37-32 waarna Ben zijn kans zag. Hij won de partij en liep daarna met een grote glimlach door de zaal.
Wij dammers voelen een groot gemis nu Ben er niet meer is. Veel groter is natuurlijk het verlies dat zijn overlijden betekent voor zijn vrouw Riffat, kinderen en kleinkinderen. Wij wensen hen veel sterkte de komende tijd. Ben ruste in vrede.
Ongelooflijk en toch helaas waar. De damwereld verliest een van de meest innemende persoonlijkheden. Ben was een zeer gewaardeerde gast de afgelopen jaren in Wageningen. De veteranen en een ieder die ooit met hem in aanraking is gekomen zullen hem node missen.AntonvBerkel wrote:In memoriam: Ben Spoelder
http://tdv-tilburg.nl/images/nieuws/2014/ben.jpg
Deze week kregen we het trieste bericht van het overlijden van onze damvriend Ben Spoelder. Voor iedereen kwam het nieuws volledig onverwacht. We wisten wel dat Ben in het verleden een hersenbloeding heeft gehad maar de laatste jaren ging het juist erg goed met Ben. Tot aan het eind van zijn leven heeft Ben gedamd. Afgelopen zondag (27-4) heeft hij nog aan het Sranti toernooi deelgenomen en een paar dagen daarvoor aan de Provinciale Clubcompetitie. Dammen was zijn lust en zijn leven.
Hij was een zeer gedreven dammer en vooral de wedstrijden in de Nationale Competitie waren voor hem de krenten uit de pap. Daar zette hij alles voor opzij. Het was plezierig om hem in het team te hebben. Ben was een zeer sociaal persoon. Hij vroeg altijd hoe het met je ging en was oprecht geïnteresseerd. Via het internet hield hij alles bij op het damgebied. Hij wist van iedereen wat zijn of haar prestaties waren op het dambord.
Voor Ben was een mooie dampartij belangrijker dan het winnen zelf. Hij kon goed tegen zijn verlies maar vond het uiteraard nooit leuk om te verliezen.
In de auto onderweg naar damwedstrijden vertelde Ben vaak over zijn werkzame leven. Hij heeft een tijd in het buitenland gewoond en gewerkt. Veel mooie verhalen vertelde hij over zijn belevenissen aldaar. Ook sprak hij graag over zijn familie en dan met name zijn kleinkinderen waar hij zo dol op was. Als hij daarover sprak begon hij altijd helemaal te stralen van geluk.
Ben was geen topdammer maar hij stond zijn mannetje. In zijn laatste wedstrijd van de Nationale Competitie wist hij overtuigend te winnen met een mooie combinatie.
Wit speelde hier foutief 37-32 waarna Ben zijn kans zag. Hij won de partij en liep daarna met een grote glimlach door de zaal.
Wij dammers voelen een groot gemis nu Ben er niet meer is. Veel groter is natuurlijk het verlies dat zijn overlijden betekent voor zijn vrouw Riffat, kinderen en kleinkinderen. Wij wensen hen veel sterkte de komende tijd. Ben ruste in vrede.
Ik lees het nu pas. Mooi, Tjalling.Kosmos wrote:Sybrand de Groes was lid van damclub De Oldehove.Douwe Edelenbos wrote:Ik kom net thuis en zie een envelop met een rouwrand liggen. In de veronderstelling dat het een dankkaart zou zijn van
een onlangs overleden aangetrouwd familielid opende ik de envelop.
Tot mijn schrik is het de kaart die kennis geeft van het plotselinge overlijden van:
Sybrand de Groes
"Sa striden om in plakje op e' wrald
En no is alles út en kâld!
Bist boppe yn e' himmel
Dêr is gjin swoarch en noed
Do bist to plak, der is it goed
Op wei nei syn favorite skûtsjesilen yn Langwar is hommels by us weirakke
Sijbrandus Petrus de Groes
We binnen sa fertrietlik
Wat sille wy dy misse
* 11 april 1968 15 april 2012
Mijn NL-tekst: Afscheidsmis zal gehouden worden op vrijdag 20 april om 10:30 in de Parochiekerk van de Heilige Martinus
aan de Singel in Sneek. Condoleren vanaf 10:00. Daarna is er gelegenheid om bij elkaar te komen in het Uitvaartcentrum
aan de Worp Tjaardestraat 113 in Sneek.
De crematieplechtigheid zal plaatsvinden in stilte in het crematorium en uitvaartcentrum in Sneek.
Ik kan nu alleen maar janken om het heengaan van een bijzonder mens en mij aansluiten bij het alles omvattend en alleszeggende gedicht. Als ouder van een eveneens heel bijzondere zoon begrijp ik het als geen ander.
21:57
Voorpagina Sneeker Nieuwsblad.
Nabij zijn woonplaats Sneek is plotseling overleden Sybrand de Groes. De markante Sneker werd zondag tijdens een fietstochtje getroffen door een epileptische aanval die hem noodlottig is geworden. De Groes, werkzaam bij Empatec, was fanatiek dammer bij verschillende verenigingen. Hij sloeg ook geen enkel damtoernooi over. Hoogtepunt was de nationale titel G-dammen in 2005 waarbij hij uit handen van Erica Terpstra de kampioensbeker kreeg. De Groes verrichtte met
plezier vrijwilligerswerk voor onder andere voetbalclub WZS (nu SWZ), bezorgde jarenlang het parochieblad van de RK-gemeente in Sneek en deed onderhoudswerk op de begraafplaats. Sybrand de Groes is 44 jaar geworden.
Onlangs zei ik nog tegen iemand dat Sybrand - in de razendsnelle druk-druk-druk-maatschappij wellicht als een van de mindere broeders gezien - eigenlijk het meest attente lid van De Oldehove was. Op de ledenvergadering gaf Sybrand het bestuur van De Oldehove - niet voor de eerste maal - een kado. Het betrof een wandplankje (als dat de juiste term is tenminste) met felicitatie met het behaalde kampioenschap van De Oldehove. Vorig jaar kreeg de jeugdleider een cursusmap voor de jeugd kado, als stimulans voor het jeugdwerk. De map is via mij bij een jeugdspeler terechtgekomen.
Onlangs kreeg ik een brief van Sybrand waarin hij me bedankte voor het damboek (de Nederlandse vertaling van A course in draughts) dat ik hem kado had gedaan (als tegenprestatie voor al zijn attenties). De brief was geschreven in typerende Sybrand-stijl.
Sybrand was een apart mens, met een goed Hart. Hij was heel gul en attent. Hij had een of andere stoornis, de dwangmatige impuls om vragen te stellen aan mensen, iets van Gilles de la Pourquoi, maar ik weet het niet zeker. Iedereen heeft een kruis te dragen, dit was het kruis van Sybrand. Toen ik jong was vond ik het raar allemaal en ik spotte er wel eens mee. Toen ik wat ouder en ietsje wijzer werd, begreep ik dat Sybrand gewoon zo is, als hij is. Hij kan er niks aan doen dat hij een stoornis heeft. Je kunt juist heel veel leren van zulke mensen, bijvoorbeeld om respectvol om te gaan met zulke beperkingen. Als Sybrand vragen op mij afvuurde wist ik wat me te doen stond. Een duidelijk , concreet antwoord geven. Als dezelfde vraag dan nogmaals gesteld werd, gaf ik hetzelfde antwoord nogmaals. Desnoods nog een derde maal. Maar dan was Sybrand ook tevreden.
Niet overal werd dit gedrag gewaardeerd. Hij was zelfs niet welkom op een andere club, die ik maar niet bij naam zal noemen. Ik was er wel blij mee dat bij De Oldehove zulke mensen ook welkom zijn. Bij de kampioenswedstrijd van De Oldehove in Soest was Sybrand een van de toeschouwers. Hij was een echte Oldehovenaar. Ik vond het bijzonder om hem als clubgenoot te hebben gehad.
Onze voorzitter Bob Nuijs bracht Sybrand vaak per automobiel naar huis na wedstrijden. Hij speelde namelijk ook een seizoen mee in het tweede van De Oldehove dat landelijk uitkwam. Sybrand bedankte Bob daar heel hartelijk voor. Ik genoot van het duo Bob / Sybrand. Bob met stropdas en pak die Sybrand van de sociale werkplaats naar huiis brengt, dat is leuk in mijn optiek. Ik heb wel eens tegen Bob gezegd dat deze dienst die hij een broeder bewees, op mij duizend keer meer indruk maakte dan alle hoge functies die Bob bekleedde in de maatschappij. Bob begreep wel wat ik bedoelde.
Hij ruste in vrede zget men dan vaak, maar het kan best zijn dat Sybrand in de hemel nog steeds actief is met van alles en nogwat. Het schiet me nu ineens te binnen dat Sybrand ook voor De Oldehove loten van de grote Clubactie heeft verkocht, daarmee bewees hij onze club ook een goed dienst. Sybrand, we zijn altijd trots op je geweest als lid.
Op vrijdag 2 mei kregen wij het bericht dat Eric-Jan van Reenen op 46 jarige leeftijd volkomen onverwachts ten gevolge van een acute hartstilstand is overleden.
Hij was sinds 2007 bestuurslid van de D.M.H. en bekleedde daar de functie van bondspropagandist en webmaster. Na de fusie met de W.H.D.B. bleef Eric-Jan deze functie uit oefenen. Hoewel het dammen voor hem het allerbelangrijkst was, vond hij ook dat er goed bestuurd moest worden. Op zijn eigen bescheiden wijze heeft hij daar vorm aan gegeven. Geen vergadering werd door hem gemist, op Eric-Jan kon je altijd rekenen.
Als er iets was wat hij wilde bespreken dan viel zijn vasthoudendheid op, zo was het ook met de problemen en probleempjes die hij tegen kwam op de website, hij gaf niet op voor het naar zijn mening was opgelost, ongeacht de hoeveel tijd en energie dat kostte. Dat typeerde hem ten volle en hij was er dan ook trots op dat onze site er goed uit zag, waarbij hij altijd de mensen waarmee hij de site had opgezet met respect vermeldde en maakte zijn eigen rol hierin niet groter dan hij zijn inziens was.
Wij verliezen dan ook in Eric-Jan een goed bestuurslid maar bovenal een prettig mens. Wij wensen zijn naaste familie sterkte toe.
Eric-Jan rust zacht.
Namens het Z.H.D.B. bestuur,
Rinus Kromhout
Dit is enorm schrikken. Ik heb Eric-Jan altijd een zeer prettig mens gevonden. Heel veel sterkte gewenst aan allen en de familie in het bijzonder.Alex wrote:Op vrijdag 2 mei kregen wij het bericht dat Eric-Jan van Reenen op 46 jarige leeftijd volkomen onverwachts ten gevolge van een acute hartstilstand is overleden.
Hij was sinds 2007 bestuurslid van de D.M.H. en bekleedde daar de functie van bondspropagandist en webmaster. Na de fusie met de W.H.D.B. bleef Eric-Jan deze functie uit oefenen. Hoewel het dammen voor hem het allerbelangrijkst was, vond hij ook dat er goed bestuurd moest worden. Op zijn eigen bescheiden wijze heeft hij daar vorm aan gegeven. Geen vergadering werd door hem gemist, op Eric-Jan kon je altijd rekenen.
Als er iets was wat hij wilde bespreken dan viel zijn vasthoudendheid op, zo was het ook met de problemen en probleempjes die hij tegen kwam op de website, hij gaf niet op voor het naar zijn mening was opgelost, ongeacht de hoeveel tijd en energie dat kostte. Dat typeerde hem ten volle en hij was er dan ook trots op dat onze site er goed uit zag, waarbij hij altijd de mensen waarmee hij de site had opgezet met respect vermeldde en maakte zijn eigen rol hierin niet groter dan hij zijn inziens was.
Wij verliezen dan ook in Eric-Jan een goed bestuurslid maar bovenal een prettig mens. Wij wensen zijn naaste familie sterkte toe.
Eric-Jan rust zacht.
Namens het Z.H.D.B. bestuur,
Rinus Kromhout