De Stentor, 20 februari 2006
DDC na ijskoude douche in Leeuwarden weer klaarwakker
door NIKHILA
20 FEBRUARI 2006 - DAMMEN - DDC reisde op de slotdag naar Leeuwarden. Met nog een sprankje hoop op lijfsbehoud. De nuchtere aanpak van De Oldehove leidde echter tot een ijskoude douche: 17-3.
‘Afschuwelijk’, treurde aanvoerder Rob Hendriks. ‘Voor zo’n dikke nederlaag moeten we ver teruggaan.’
De Deventer dammers zullen zich het debuut in de eerste klasse lang heugen. Na de eerste schermutselingen was er begin november geen vuiltje aan de lucht. DDC stond vol trots in het linkerrijtje met vijf punten uit vier wedstrijden.
‘Het klinkt ongelooflijk’, weet Hendriks. ‘Maar vanaf dat moment ging alles mis. Vijf of meer verliespartijen waren eerder regel dan uitzondering. We hebben geen punt meer gepakt.’
Henk Groen wakkerde de hoop op een goede afloop aan. De Zutphenaar, al jaren een solide kracht van DDC, was vorig jaar topscorer van de kampioensploeg. Groen, met een rating van 1070, verraste Jan Algra (1284) al na een uur spelen met een slagzet. ‘Hij kwam een schijf voor’, aldus Hendriks. ‘Toch mocht hij uiteindelijk nog blij zijn met remise.’
Evert Zwiers was het eerste slachtoffer in Leeuwarden. ‘Hij trapte in een glasheldere één-om-twee’, aldus Hendriks. ‘En had geen zin om verder te vechten.’ De slachting leidde tot een 10-0 tussenstand. Dick Halma en Paul Olde Hanhof kwamen met de schrik vrij. ‘We sluiten de competitie altijd met een etentje af, maar op de terugweg naar huis had niemand trek meer.’
In district Oost moest DOG buigen voor DUO 2: 11-5. De rentree in de eerste klasse, voor het eerst sinds 1958, was een hard gelag voor de Gorsselse ploeg. Met zelfs twee keer een 16-0 uitslag.
Op de slotdag bood DOG uitstekend tegenstand in Vorden. Tonnie Brink verraste met een zege en de strijd bleef ook op de hoogste drie borden lang in evenwicht.
Roelof-Jan de Haan, topscorer van de Gorsselse ploeg, kreeg de rekening voor zijn riskante plannen, maar Jan Huisjes en Berend-Jan Schoneveld bleven op de been.
In Overijssel werden de individuele lijsten opgemaakt. Martin van Dijk, van het Deventer kampioensteam, was de koningsschutter in de eerste klasse. Met twaalf punten uit zeven partijen.
De Heinose deelnemers voeren de boventoon in de jaarlijkse strijd om de PODB- cup. Judith van Beek is na vijf ronden koploper in de hoogste klasse. Met 69 van de maximale 75 punten.
Haar clubgenoten Erik van Rossum, winnaar van het NK in zijn leeftijdscategorie, en Sander Mensink staan eveneens in de topdrie.
KRANTENARTIKELEN - 2006
-
Hanco Elenbaas
- Posts: 18872
- Joined: Tue Apr 22, 2003 14:49
De Stentor, 20 februari 2006
DCH onderuit in Apeldoorn
van onze sportredactie
20 FEBRUARI 2006 - DAMMEN - In de laatste ronde van de Nationale competitie speelde het eerste team van Damclub Harderwijk een uitwedstrijd tegen Apeldoorn. Het team van Apeldoorn kent een merkwaardige samenstelling, vier van de spelers zijn van ereklasseniveau terwijl vier andere spelers eerder één é twee niveau’s lager zouden worden verwacht. Het beloofde dus een wedstrijd te worden met veel beslissingen waarbij de opstelling een belangrijke rol speelde.
Cor Koene trof een internationaal grootmeester en was vrij snel van het bord. Ton Eekelschot trok de stand weer gelijk door zijn partij met een fraaie rondslag af te maken. Ruurd Wuestman bleek niet in staat kansen te creëren tegen zijn degelijke opponent. Joras Ferwerda leek wel een aardige kans te hebben maar koos voor een andere variant die naar een snelle remise leidde.
Hierna volgden een paar nederlagen. Jaap van Hierden had een riskante doorbraak genomen die hem een schijf en uiteindelijk de partij kostte. Fred Elgersma had een principiële omsingeling, maar had te weinig tijd over om de juiste voortgang te vinden waarna hij kansloos van het bord werd gedrukt. Invaller Patrick Wielemout trof een van de sterkere tegenstanders en zag zijn partij verloren gaan. Niek Kuijvenhoven deed wat terug door zijn tegenstander gedecideerd van het bord te zetten. Jan Hendrik Kok bleek niet echt in vorm en slaagde er niet in het verschil van ruim 340 ratingpunten in een overwinning om te zetten. Hij liet zijn tegenstander ontglippen waarna de nederlaag voor Harderwijk een feit was.
Traditiegetrouw hield Kees de Jong het het langst uit achter het bord maar ook hij kwam uit op een puntendeling. Na deze 12-8 nederlaag eindigde Harderwijk op een achtste plaats en kan terugzien op een geslaagd debuut in de hoofdklasse.
DCH onderuit in Apeldoorn
van onze sportredactie
20 FEBRUARI 2006 - DAMMEN - In de laatste ronde van de Nationale competitie speelde het eerste team van Damclub Harderwijk een uitwedstrijd tegen Apeldoorn. Het team van Apeldoorn kent een merkwaardige samenstelling, vier van de spelers zijn van ereklasseniveau terwijl vier andere spelers eerder één é twee niveau’s lager zouden worden verwacht. Het beloofde dus een wedstrijd te worden met veel beslissingen waarbij de opstelling een belangrijke rol speelde.
Cor Koene trof een internationaal grootmeester en was vrij snel van het bord. Ton Eekelschot trok de stand weer gelijk door zijn partij met een fraaie rondslag af te maken. Ruurd Wuestman bleek niet in staat kansen te creëren tegen zijn degelijke opponent. Joras Ferwerda leek wel een aardige kans te hebben maar koos voor een andere variant die naar een snelle remise leidde.
Hierna volgden een paar nederlagen. Jaap van Hierden had een riskante doorbraak genomen die hem een schijf en uiteindelijk de partij kostte. Fred Elgersma had een principiële omsingeling, maar had te weinig tijd over om de juiste voortgang te vinden waarna hij kansloos van het bord werd gedrukt. Invaller Patrick Wielemout trof een van de sterkere tegenstanders en zag zijn partij verloren gaan. Niek Kuijvenhoven deed wat terug door zijn tegenstander gedecideerd van het bord te zetten. Jan Hendrik Kok bleek niet echt in vorm en slaagde er niet in het verschil van ruim 340 ratingpunten in een overwinning om te zetten. Hij liet zijn tegenstander ontglippen waarna de nederlaag voor Harderwijk een feit was.
Traditiegetrouw hield Kees de Jong het het langst uit achter het bord maar ook hij kwam uit op een puntendeling. Na deze 12-8 nederlaag eindigde Harderwijk op een achtste plaats en kan terugzien op een geslaagd debuut in de hoofdklasse.
-
Hanco Elenbaas
- Posts: 18872
- Joined: Tue Apr 22, 2003 14:49
Brabants Dagblad, 18 februari 2006
Dammers van TDV prolongeren titel in de hoofdklasse
Zaterdag 18 februari 2006 - Den Bosch - TDV heeft de titel geprolongeerd in de Brabantse hoofdklasse dammen. In de slotwedstrijd moest de Tilburgse equipe op bezoek bij concurrent Heijmans Excelsior. Aangezien de geruchten de ronde deden dat de Bosschenaren diverse cracks van stal zouden halen, besloot de gasten dat uit voorzorg ook maar te doen. De thuisploeg, die per se moest winnen om het kampioenschap te bemachtigen, kwam op de proppen met spelers als Mari van Ballegooijen, Frank Teer, Arjen de Mooij en Harrie Kolk. TDV bracht coryfeeën als Anton van Berkel, Alex Mathijsen en Wil van den Braak op het strijdtoneel.
Het was echter Frank van den Broek die de score opende ten koste van Jan van Bergen.Uiteindelijk liep de score uit naar een verpletterende 5-11 zege voor de titelverdediger.
Na afloop ging de biertap in wijkcentrum De Biechten flink open, niet alleen om de spelers, maar ook de meegereisde supporters te behagen.
Dammers van TDV prolongeren titel in de hoofdklasse
Zaterdag 18 februari 2006 - Den Bosch - TDV heeft de titel geprolongeerd in de Brabantse hoofdklasse dammen. In de slotwedstrijd moest de Tilburgse equipe op bezoek bij concurrent Heijmans Excelsior. Aangezien de geruchten de ronde deden dat de Bosschenaren diverse cracks van stal zouden halen, besloot de gasten dat uit voorzorg ook maar te doen. De thuisploeg, die per se moest winnen om het kampioenschap te bemachtigen, kwam op de proppen met spelers als Mari van Ballegooijen, Frank Teer, Arjen de Mooij en Harrie Kolk. TDV bracht coryfeeën als Anton van Berkel, Alex Mathijsen en Wil van den Braak op het strijdtoneel.
Het was echter Frank van den Broek die de score opende ten koste van Jan van Bergen.Uiteindelijk liep de score uit naar een verpletterende 5-11 zege voor de titelverdediger.
Na afloop ging de biertap in wijkcentrum De Biechten flink open, niet alleen om de spelers, maar ook de meegereisde supporters te behagen.
-
Hanco Elenbaas
- Posts: 18872
- Joined: Tue Apr 22, 2003 14:49
Brabants Dagblad, 20 februari 2006
Angarde verlengt verblijf in ereklasse
van een verslaggever
Maandag 20 februari 2006 - Tilburg - Terwijl Schiedam in eigen huis voor het eerst in zijn bestaan de nationale damtitel veroverde, werd in zowel Den Bosch als Tilburg gevochten om lijfsbehoud. Angarde bleef uiteindelijk evenals Heijmans Excelsior op vijf wedstrijdpunten steken. Maar dankzij een beter bordgemiddelde heeft de Tilburgse equipe het verblijf op het hoogste niveau voorlopig weer voor een jaartje veilig gesteld.
Angarde trof in de slotronde Witte van Moort, de nummer drie op de ranglijst. Aangezien topper Mark Podolski zijn vooruitgespeelde partij tegen Ad van Tilborg in winst had weten om te zetten, kon de thuisploeg zich niet al te veel veroorloven. Marino Barkel verdubbelde echter de voorsprong van het Westerhaarse damgezelschap door Edgar Haagh te vonnissen. Een fraaie forcing bracht de beslissing. Niet lang daarna kreeg Angarde een derde verliesbeurt te verwerken doordat Ad de Hoon in een remisestand door zijn vlag ging tegen Sven Winkel. „Tot mijn grote verbijstering moest ik onder ogen zien dat ik één zet te veel genoteerd had. Ooooh, ontzettend knullig om zó te verliezen“, jammerde De Hoon. Johnny de Leeuw deed iets terug door Alexander Koops af te serveren. „In de tijdnoodfase raakte een schijf van mijn tegenstander volledig gedeklasseerd. Dat leidde snel tot een winnende doorbraak“, aldus De Leeuw. Marc de Meulenaere had tegen Klaas-Hendrik Leijenaar de remise voor het grijpen, maar ging alsnog het schip in. Zijn winstpoging berustte slechts op een idee-fixe. Toine Brouwers tot slot verkleinde de achterstand tot een ’aanvaardbare’ 8-12 nederlaag door Gil Salomé de pas af te snijden. Na afloop kregen alle aanwezigen een bord met boerenkool voorgeschoteld, een traditie die ieder jaar tijdens de afsluiting van het seizoen plaatsheeft. Een paar honderd meter
verderop probeerde stadsgenoot TDV het sterke Damlust zo goed mogelijk partij te geven. De opdracht was om op de laatste wedstrijddag minstens evenveel punten te vergaren als concurrent Dordrecht, dat de strijd moest aangaan met middenmoter Troesoe.
Vier remises
Nadat er vier remises op het uitslagenformulier prijkten, opende ex-Nederlands kampioen Erno Prosman de score door Chris Korsten hardhandig terecht te wijzen. Een tijdje later leed Toine Vermeer onnodig echec tegen Geraldo IJssel, waardoor de nederlaag van TDV min of meer een feit was. Kees van Bakel, die met het nodige kunst- en vliegwerk Theo Dijkstra het zwijgen oplegde, bepaalde na bijna zes uur spelen de eindstand op 9-11.
Angarde verlengt verblijf in ereklasse
van een verslaggever
Maandag 20 februari 2006 - Tilburg - Terwijl Schiedam in eigen huis voor het eerst in zijn bestaan de nationale damtitel veroverde, werd in zowel Den Bosch als Tilburg gevochten om lijfsbehoud. Angarde bleef uiteindelijk evenals Heijmans Excelsior op vijf wedstrijdpunten steken. Maar dankzij een beter bordgemiddelde heeft de Tilburgse equipe het verblijf op het hoogste niveau voorlopig weer voor een jaartje veilig gesteld.
Angarde trof in de slotronde Witte van Moort, de nummer drie op de ranglijst. Aangezien topper Mark Podolski zijn vooruitgespeelde partij tegen Ad van Tilborg in winst had weten om te zetten, kon de thuisploeg zich niet al te veel veroorloven. Marino Barkel verdubbelde echter de voorsprong van het Westerhaarse damgezelschap door Edgar Haagh te vonnissen. Een fraaie forcing bracht de beslissing. Niet lang daarna kreeg Angarde een derde verliesbeurt te verwerken doordat Ad de Hoon in een remisestand door zijn vlag ging tegen Sven Winkel. „Tot mijn grote verbijstering moest ik onder ogen zien dat ik één zet te veel genoteerd had. Ooooh, ontzettend knullig om zó te verliezen“, jammerde De Hoon. Johnny de Leeuw deed iets terug door Alexander Koops af te serveren. „In de tijdnoodfase raakte een schijf van mijn tegenstander volledig gedeklasseerd. Dat leidde snel tot een winnende doorbraak“, aldus De Leeuw. Marc de Meulenaere had tegen Klaas-Hendrik Leijenaar de remise voor het grijpen, maar ging alsnog het schip in. Zijn winstpoging berustte slechts op een idee-fixe. Toine Brouwers tot slot verkleinde de achterstand tot een ’aanvaardbare’ 8-12 nederlaag door Gil Salomé de pas af te snijden. Na afloop kregen alle aanwezigen een bord met boerenkool voorgeschoteld, een traditie die ieder jaar tijdens de afsluiting van het seizoen plaatsheeft. Een paar honderd meter
verderop probeerde stadsgenoot TDV het sterke Damlust zo goed mogelijk partij te geven. De opdracht was om op de laatste wedstrijddag minstens evenveel punten te vergaren als concurrent Dordrecht, dat de strijd moest aangaan met middenmoter Troesoe.
Vier remises
Nadat er vier remises op het uitslagenformulier prijkten, opende ex-Nederlands kampioen Erno Prosman de score door Chris Korsten hardhandig terecht te wijzen. Een tijdje later leed Toine Vermeer onnodig echec tegen Geraldo IJssel, waardoor de nederlaag van TDV min of meer een feit was. Kees van Bakel, die met het nodige kunst- en vliegwerk Theo Dijkstra het zwijgen oplegde, bepaalde na bijna zes uur spelen de eindstand op 9-11.
-
Hanco Elenbaas
- Posts: 18872
- Joined: Tue Apr 22, 2003 14:49
Brabants Dagblad, 20 februari 2006
Rochelen, lepeltje tikken, neushaar peuteren
door Henri van der Steen
Maandag 20 februari 2006 - Loek van Wely is de beste schaker van Nederland, al jaren. Aparte vogel, solist. Sinds kort wel getrouwd. Met Marion.
Loek maakt weer eens een grap. Marion proest het uit.
Foto Chris van Cromvoirt
De eerste vraag levert meteen problemen op wat het echtpaar wil drinken? „Zeg jij het maar.“ „Nee, zeg jij het maar.“ Op de tweede vraag blijft-ie het antwoord schuldig. „Ik heb een slecht geheugen.“
De beste schaker van Nederland heeft een slecht geheugen? Loek van Wely: „Sinds een jaar of acht wordt het minder. Met Marion heb ik er discussies over gehad, dingen uit het verleden die ik me niet kan herinneren.“ Hun verleden is er een van drie jaar. Marion: „Kun je nagaan hoe goed zijn geheugen is, haha. Soms haalt hij tijdens partijen varianten door elkaar die hij een dag eerder nog heeft bestudeerd.“ Loek: „De secondant zit zich dan op te vreten. En ik heb dat dan niet door, ik denk: het gaat volgens plan, haha.“ Hij mag niet geholpen worden door tekens van zijn secondant of vrouw. „De wereldkampioen, Topolov, werd al beschuldigd, niet officieel, dat hij signalen krijgt van zijn helpers. Dus?“
Er is een mousse van achterham, met een glaasje rood.
Loek: „Intimidatie is wel een belangrijk strijdmiddel. Er is een schemergebied van het toelaatbare, dat wordt opgezocht om de tegenstander te irriteren. Onder druk ben je vatbaar voor irritaties. Het gebeurt altijd als jij aan zet bent, dan stoot de tegenstander net tegen de tafel, tikt hij met zijn lepeltje tegen het kopje of gaat rochelen. Een aantal in het circuit vergrijpt zich aan die middelen. Ik? Nee, ik niet. Misschien heb ik andere vervelende eigenschappen, gekke bekken trekken of zo, knipogen met Marion als het goed gaat, zodat de tegenstander geïrriteerd raakt, maar ik ben een correcte speler.“
Marion: „Ivantsjoek! Die heeft één hele lange neushaar. Gaat-ie mee draaien.“ Loek: „Dat is nou iemand die gebruik maakt van zijn reputatie dat hij gek is. Ivantsjoek kan zich meer dingen permitteren, maar volgens mij is hij helemaal niet zo gek. Hij loopt moedwillig de zaak te zieken: hard slaan op de klok, boeren laten, aan die neushaar peuteren.“ Marion: „Zo ziet het er uit, alsof hij in zijn neus zit te peuteren.“ Loek: „Die neushaar irriteert me niet. Maar hij stoort je wel in je concentratie. De mensen denken: fantastische speler, beetje gek. Ze zouden eens moeten weten.“
Hoe hebben ze elkaar eigenlijk ontmoet, de deerne en de grootmeester? Loek: „Marion studeerde aan de Academie voor Journalistiek en deed een afstudeerproject over vrouwenschaak. Zij wilde wat meningen horen.“ Marion: „Hij vond vrouwenschaak niet interessant. ’Dat wordt nooit wat’, zei hij.“ Klikte het meteen? Nee. Marion kijkt alsof ze de zelfbenoemde ’King Loek’ een machootje. „Nee, maar hij was wel arrogant.“ Loek: „Maar op zeker moment raakte je wel geïntrigeerd! Ik ben ook niet arrogant, maar ik doe graag arrogant. Dat is humor.“
Het soepje van tilapia en rivierkreeftjes is op temperatuur.
Schaakvrouwenschool
Loek: „Ik was min of meer een geboren vrijgezel, zij is de eerste serieuze relatie die ik heb of zal hebben. Ze gaat nu mee naar toernooien. Dat is enorm aanpassen, dat was ik niet gewend.“
Marion: „Ik heb de schaakvrouwenschool inmiddels doorlopen, heb moeten leren wat kan en niet kan, dat heeft wel wat probleempjes opgeleverd.“
Loek: „Dat heeft me een jaar van m'n leven gekost! Ik ben perfectionist. Alles moet in het teken staan van opoffering voor mij. Dat valt niet altijd mee. Als ik haar niet nodig heb, mag ze er niet zijn, als ik haar nodig heb, moet ze er zijn.“
Marion: „Ik heb extreem moeten wennen, aan al die aandacht bijvoorbeeld. Op foto's staan. Het is een apart wereldje, een subcultuur.“
Is het leven van een profschaker druk? Loek „Toevallig nu niet. Ik zou twee toernooien spelen. Het ene zegde ik zelf af, het andere, in Mexico, werd afgelast. Jammer. De winnaar had 50.000 dollar verdiend. Als je gemiddeld presteert, verdien je niet veel. Een achtste plaats levert 2000 dollar op of zo. Soms is het gokken. Je betaalt je eigen kosten. Ik hou er wel van, met hoog prijzenfonds. Alsof je alles of niks speelt.“
Marion: „Slim is het natuurlijk niet. In principe moet hij alleen de toernooien spelen die startgeld geven.“
Zesvoudig kampioen
Loek: „Dat ligt wat lastig. In Nederland kan ik mijn prijs vragen, ik heb hier een naam. In het buitenland maakt het niet zo veel indruk als je zesvoudig kampioen van Nederland bent. Ik kan niet op mijn strepen gaan staan. En af en toe speel ik een toernooi, omdat Marion er graag naar toe gaat. Meestal in Amerika.“
Marion: „Dit is dus weer humor.“
Loek: „Vorig jaar heb ik in de VS gespeeld, ze is alweer aan het pushen voor dit jaar.“
Tien minuten pauze, de zwaardvis moet op de grillplaat.
Hoe zit het met zijn status? Van Wely is grootmeester. Een van de??
Loek: „Je hebt er 300 in de wereld, een stuk of tien in Nederland.“
Marion: „Negentien.“
Loek: „Het rijst de pan uit! De titel is wel aan inflatie onderhevig. Niet dat ik er last van heb. De grootmeesters onderling krijgen wel steeds meer concurrentie.“
Wat zeiden de ouders van Marion toen ze thuis kwam met een schaker? Marion: „Ze vroegen: ’Wat doet-ie voor de kost?’ ’Schaken, mam.’ ’En wat doet-ie voor de kost?’ De meeste mensen reageren zo. ’Wat doet je man?’ ’Schaken.’ ’Kan-ie daarvan leven dan?’
Zijn de meeste schakers getrouwd?
Loek: „Misschien dat meer dan de helft vrijgezel is.“ Marion: „De topspelers zijn allemaal getrouwd.“
Tuurlijk, macht en geld en bekendheid erotiseren. Van Wely knikt heftig van ja. Marion slaat hem. „Wat ben je weer lekker arrogant bezig, Van Wely.“ Loek: „Ik steun alleen maar een scenario dat mogelijk is, word ik meteen voor arrogant versleten! Top trekt gewoon aan.“
Reputatie naar de filistijnen
Nergens kun je de zaak zo makkelijk flessen als in het schaak, geen haan die naar een remise kraait.
Loek: „Er worden ook wel afspraken gemaakt, niet vanwege goksyndicaten, maar voor eigen gewin. Als de ene wint en de ander verliest en je wordt eerste en vierde in plaats van tweede en derde? dat scheelt een hoop geld. In toptoernooien gebeurt het heel weinig dat er afspraken worden gemaakt. Als het bekend wordt, is je reputatie naar de filistijnen.“
Het gebeurt weinig, maar het gebeurt dus wel.
Loek: „Met name in het verleden, in de tijd van het IJzeren Gordijn. Als Russen tegen Karpov moesten spelen, was het voor hun toekomst beter als ze verloren. Hij besliste min of meer wie er naar het buitenland mocht. Nu heb ik wel het idee dat er soms teams zijn, die elkaar niks geven, maar wel samenspannen tegen andere spelers. Die doen elkaar onderling geen pijn, maar wisselen wel informatie uit hoe ze anderen kunnen pakken. Russen doen het. Nee, ik zit in de eenmansgroep-Van Wely. Maar soms maak je het mee dat je op een heel raar moment een voorstel tot remise krijgt.“
Ondoordachte zet
Hij praat over hoe handig geld is. „Dat je een huis hebt, een bad kunt nemen, een autootje bezit.“
Een autootje? Had meneer geen Porsche?
Loek: „Een Jaguar. Een nieuwe. Twee maanden later niet meer, toen heb ik 'm total loss gereden. Klein slippertje. Ondoordachte zet, haha. Een Jaguar, ja. Ik hou van een comfortabel leven. En als je veel moet reizen? Je verdient geld en dat kun je investeren. En je moet het ook zo zien: als je je als sporter ergens moet presenteren, is je presentatie van belang. Dat je goed gekleed bent, een mooie auto hebt. Neem Ivantsjoek. Je denkt: die is lekker gek. En dan kom je er achter, dat hij twee weken achter elkaar dezelfde trui draagt en een penetrante geur bij zich draagt. Ga jij die sponsoren? Bovendien: als je een duur imago hebt, kun je ook een hogere prijs vragen, dat is mijn these. Afgezien van het feit natuurlijk dat ik leuk vind een Jaguar te rijden.“
Marion: „Goede discussie. Maar sinds ik jou ken, rij je in een Opel Vectra.“
Loek: „In die tijd zijn we ook getrouwd, mop, hebben we een huwelijksreis gemaakt. Dat gaat je allemaal niet in de koude kleren zitten.“
Marion: „Effe dimmen, jij weet hoe je in die situatie bent gekomen.“ Loek: „Vóór die Jaguar had ik een BMW.“
Seks voor de partij, kan dat? Loek: „Tijdens een toernooi voel ik me a-seksueel. Van het idee om seks te hebben alleen al krijg ik hoofdpijn. Tijdens een toernooi ben ik totaal gefocust op schaak. En als ik seks heb, is het toch een hele onderneming, ik hou van een echte sekspartij. Maar daar is tijdens een toernooi geen ruimte voor. De rustdag? Dat betekent alleen dat er niet geschaakt wordt. Denk je dat ik de hele dag seks kan hebben als de concurrentie werkt? Voor het toernooi ben ik flexibel, dan valt erover te praten. De avond ervoor? Ook niet. Vanaf het moment dat ik naar een toernooi reis, is het afgelopen.“
Marion: „Het punt is: soms is het flexibel. Maar je hebt soms toernooien van twee weken.“
Loek: „Nou en?“
Marion: „Je hebt rustdagen? Anderhalve dag, dag om te herstellen en dan is het okay.“
Loek: „Vind ik niet.“
Marion: „Dat vind je wel.“
Het toetje van appels en bloedsinaasappelen met mascarpone kan geserveerd.
Niet overdrijven
Waarom gaat Marion altijd mee naar toernooien?
Loek: „Het is wel leuk als ze erbij is. Dat moet je ook weer niet overdrijven natuurlijk, maar het is leuk voor haar, want ze leeft enorm mee. Op het laatste toernooi, in Siberië, zat ze er helemaal doorheen. En ik moet me een paar uur voorbereiden, dan zes uur schaken en vervolgens haar nog aandacht geven. Maar dat wil ik haar zeker niet ontzeggen, die toernooien.“
Hoe gaan de vrouwen met elkaar om?
Loek: „Beter dan de mannen“
Marion: „Klopt.“
Loek: „Vrouwen zitten een beetje te ouwehoeren.“
Marion: „Over leuke zaken, koetjes en kalfjes, boeken, films, beetje roddel. Over het spel zeg je weinig. Het is heel anders dan ik had gedacht, het schaakwereldje is veel harder.“
Loek: „Schakers zijn lang niet zo onschuldig als ze overkomen. Er worden vieze spelletjes gespeeld.“
Marion: „In Wijk aan Zee verloor er eentje binnen drie minuten. Later in het hotel komt de winnaar langs en zegt: ,,Ik had net zo goed m'n secondant kunnen sturen.“
Loek: „Het was Aronian tegen Sokolov. Die was al pissig en dan komt die Aronian dat even inwrijven.“
Marion: „De intimidatie is extreem in het topschaak.“
Loek: ,,Ook bij op het oog vriendelijke gesprekjes. Pesterijtjes.“
Hoe gemeen wordt het?
Loek: „Het is huichelachtig, achter je rug om. Het zal bij de cultuur horen, maar veel is bewust. Iemand de grond in trappen. Laatst werd Van der Doel in de eetzaal na een verloren partij op genante wijze uitgelachen door Sokolov, die heel lullig van hem gewonnen had. De algemene tendens is dat, als je de mogelijkheid hebt gemeen te zijn, je het doet. Ik? Ik draai er zelf mijn hand ook niet voor om.“
Loek van Wely: 33 jaar, geboren in Heesch. Elo-rating: 2647. Marion Adriaans, 28 jaar, geboren in Mierlo. Speelt schaak in derde team Stukkenjagers, Tilburg. Elo-rating: 2033.
Van Wely: Zesvoudig Nederlands kampioen, kopman van Oranje tijdens Europees kampioen landenploegen 2005: eerste plaats.
Het begin. Loek: „Ik vond toevallig een schaakbord en stukken in huis. Mijn vader en ik zijn een potje gaan schaken, ik verloor, dat kon ik natuurlijk niet hebben. Ik was vier. Toen kreeg ik twee Prisma schaakboekjes. Ik kon niet lezen, maar ik kon uit de tekeningen opmaken wat de bedoeling was. Op de kleuterschool hadden we een non die kon schaken, zuster Anoldi. Later zat ik op een school met een leraar die op een schaakclub zat. Zo ben ik erin gerold.“
Stemt hij links of rechts? Loek: „Ik stem helemaal niet. Zie ik eruit als iemand die vertrouwen heeft in de democratie?“
Leuk leven? Loek: „Een fijn leven, maar het wordt niet goed genoeg betaald. Steeds meer schakers stoppen, stappen bijvoorbeeld over naar de pokerwereld. Daar zit veel meer geld.“
Commerciële potentie. Loek: „Je hebt Timman, daarna mij en Hans Böhm, die zich ook profileert als schaakgrootmeester, hoewel hij gewoon meester is, maar dat terzijde. Als je het reclametechnisch bekijkt, heb je Timman en ik, wij worden geassocieerd met topschaak. Timman zit met zijn Elo-rating nog in de top 100, ik ben iets van 60ste. Hij was ooit tweede, ik ooit tiende. Ik ben nu weer aan het opklimmen. De meesten zien mij niet als een schaker die nog een geweldige stap kan maken, hoewel ik die hoop zelf wel heb. Ik zeg niet dat ik een kans maak nog wereldkampioen te worden, maar wel dat ik m’n beste spel nog moet laten zien.“
Rochelen, lepeltje tikken, neushaar peuteren
door Henri van der Steen
Maandag 20 februari 2006 - Loek van Wely is de beste schaker van Nederland, al jaren. Aparte vogel, solist. Sinds kort wel getrouwd. Met Marion.
Loek maakt weer eens een grap. Marion proest het uit.
Foto Chris van Cromvoirt
De eerste vraag levert meteen problemen op wat het echtpaar wil drinken? „Zeg jij het maar.“ „Nee, zeg jij het maar.“ Op de tweede vraag blijft-ie het antwoord schuldig. „Ik heb een slecht geheugen.“
De beste schaker van Nederland heeft een slecht geheugen? Loek van Wely: „Sinds een jaar of acht wordt het minder. Met Marion heb ik er discussies over gehad, dingen uit het verleden die ik me niet kan herinneren.“ Hun verleden is er een van drie jaar. Marion: „Kun je nagaan hoe goed zijn geheugen is, haha. Soms haalt hij tijdens partijen varianten door elkaar die hij een dag eerder nog heeft bestudeerd.“ Loek: „De secondant zit zich dan op te vreten. En ik heb dat dan niet door, ik denk: het gaat volgens plan, haha.“ Hij mag niet geholpen worden door tekens van zijn secondant of vrouw. „De wereldkampioen, Topolov, werd al beschuldigd, niet officieel, dat hij signalen krijgt van zijn helpers. Dus?“
Er is een mousse van achterham, met een glaasje rood.
Loek: „Intimidatie is wel een belangrijk strijdmiddel. Er is een schemergebied van het toelaatbare, dat wordt opgezocht om de tegenstander te irriteren. Onder druk ben je vatbaar voor irritaties. Het gebeurt altijd als jij aan zet bent, dan stoot de tegenstander net tegen de tafel, tikt hij met zijn lepeltje tegen het kopje of gaat rochelen. Een aantal in het circuit vergrijpt zich aan die middelen. Ik? Nee, ik niet. Misschien heb ik andere vervelende eigenschappen, gekke bekken trekken of zo, knipogen met Marion als het goed gaat, zodat de tegenstander geïrriteerd raakt, maar ik ben een correcte speler.“
Marion: „Ivantsjoek! Die heeft één hele lange neushaar. Gaat-ie mee draaien.“ Loek: „Dat is nou iemand die gebruik maakt van zijn reputatie dat hij gek is. Ivantsjoek kan zich meer dingen permitteren, maar volgens mij is hij helemaal niet zo gek. Hij loopt moedwillig de zaak te zieken: hard slaan op de klok, boeren laten, aan die neushaar peuteren.“ Marion: „Zo ziet het er uit, alsof hij in zijn neus zit te peuteren.“ Loek: „Die neushaar irriteert me niet. Maar hij stoort je wel in je concentratie. De mensen denken: fantastische speler, beetje gek. Ze zouden eens moeten weten.“
Hoe hebben ze elkaar eigenlijk ontmoet, de deerne en de grootmeester? Loek: „Marion studeerde aan de Academie voor Journalistiek en deed een afstudeerproject over vrouwenschaak. Zij wilde wat meningen horen.“ Marion: „Hij vond vrouwenschaak niet interessant. ’Dat wordt nooit wat’, zei hij.“ Klikte het meteen? Nee. Marion kijkt alsof ze de zelfbenoemde ’King Loek’ een machootje. „Nee, maar hij was wel arrogant.“ Loek: „Maar op zeker moment raakte je wel geïntrigeerd! Ik ben ook niet arrogant, maar ik doe graag arrogant. Dat is humor.“
Het soepje van tilapia en rivierkreeftjes is op temperatuur.
Schaakvrouwenschool
Loek: „Ik was min of meer een geboren vrijgezel, zij is de eerste serieuze relatie die ik heb of zal hebben. Ze gaat nu mee naar toernooien. Dat is enorm aanpassen, dat was ik niet gewend.“
Marion: „Ik heb de schaakvrouwenschool inmiddels doorlopen, heb moeten leren wat kan en niet kan, dat heeft wel wat probleempjes opgeleverd.“
Loek: „Dat heeft me een jaar van m'n leven gekost! Ik ben perfectionist. Alles moet in het teken staan van opoffering voor mij. Dat valt niet altijd mee. Als ik haar niet nodig heb, mag ze er niet zijn, als ik haar nodig heb, moet ze er zijn.“
Marion: „Ik heb extreem moeten wennen, aan al die aandacht bijvoorbeeld. Op foto's staan. Het is een apart wereldje, een subcultuur.“
Is het leven van een profschaker druk? Loek „Toevallig nu niet. Ik zou twee toernooien spelen. Het ene zegde ik zelf af, het andere, in Mexico, werd afgelast. Jammer. De winnaar had 50.000 dollar verdiend. Als je gemiddeld presteert, verdien je niet veel. Een achtste plaats levert 2000 dollar op of zo. Soms is het gokken. Je betaalt je eigen kosten. Ik hou er wel van, met hoog prijzenfonds. Alsof je alles of niks speelt.“
Marion: „Slim is het natuurlijk niet. In principe moet hij alleen de toernooien spelen die startgeld geven.“
Zesvoudig kampioen
Loek: „Dat ligt wat lastig. In Nederland kan ik mijn prijs vragen, ik heb hier een naam. In het buitenland maakt het niet zo veel indruk als je zesvoudig kampioen van Nederland bent. Ik kan niet op mijn strepen gaan staan. En af en toe speel ik een toernooi, omdat Marion er graag naar toe gaat. Meestal in Amerika.“
Marion: „Dit is dus weer humor.“
Loek: „Vorig jaar heb ik in de VS gespeeld, ze is alweer aan het pushen voor dit jaar.“
Tien minuten pauze, de zwaardvis moet op de grillplaat.
Hoe zit het met zijn status? Van Wely is grootmeester. Een van de??
Loek: „Je hebt er 300 in de wereld, een stuk of tien in Nederland.“
Marion: „Negentien.“
Loek: „Het rijst de pan uit! De titel is wel aan inflatie onderhevig. Niet dat ik er last van heb. De grootmeesters onderling krijgen wel steeds meer concurrentie.“
Wat zeiden de ouders van Marion toen ze thuis kwam met een schaker? Marion: „Ze vroegen: ’Wat doet-ie voor de kost?’ ’Schaken, mam.’ ’En wat doet-ie voor de kost?’ De meeste mensen reageren zo. ’Wat doet je man?’ ’Schaken.’ ’Kan-ie daarvan leven dan?’
Zijn de meeste schakers getrouwd?
Loek: „Misschien dat meer dan de helft vrijgezel is.“ Marion: „De topspelers zijn allemaal getrouwd.“
Tuurlijk, macht en geld en bekendheid erotiseren. Van Wely knikt heftig van ja. Marion slaat hem. „Wat ben je weer lekker arrogant bezig, Van Wely.“ Loek: „Ik steun alleen maar een scenario dat mogelijk is, word ik meteen voor arrogant versleten! Top trekt gewoon aan.“
Reputatie naar de filistijnen
Nergens kun je de zaak zo makkelijk flessen als in het schaak, geen haan die naar een remise kraait.
Loek: „Er worden ook wel afspraken gemaakt, niet vanwege goksyndicaten, maar voor eigen gewin. Als de ene wint en de ander verliest en je wordt eerste en vierde in plaats van tweede en derde? dat scheelt een hoop geld. In toptoernooien gebeurt het heel weinig dat er afspraken worden gemaakt. Als het bekend wordt, is je reputatie naar de filistijnen.“
Het gebeurt weinig, maar het gebeurt dus wel.
Loek: „Met name in het verleden, in de tijd van het IJzeren Gordijn. Als Russen tegen Karpov moesten spelen, was het voor hun toekomst beter als ze verloren. Hij besliste min of meer wie er naar het buitenland mocht. Nu heb ik wel het idee dat er soms teams zijn, die elkaar niks geven, maar wel samenspannen tegen andere spelers. Die doen elkaar onderling geen pijn, maar wisselen wel informatie uit hoe ze anderen kunnen pakken. Russen doen het. Nee, ik zit in de eenmansgroep-Van Wely. Maar soms maak je het mee dat je op een heel raar moment een voorstel tot remise krijgt.“
Ondoordachte zet
Hij praat over hoe handig geld is. „Dat je een huis hebt, een bad kunt nemen, een autootje bezit.“
Een autootje? Had meneer geen Porsche?
Loek: „Een Jaguar. Een nieuwe. Twee maanden later niet meer, toen heb ik 'm total loss gereden. Klein slippertje. Ondoordachte zet, haha. Een Jaguar, ja. Ik hou van een comfortabel leven. En als je veel moet reizen? Je verdient geld en dat kun je investeren. En je moet het ook zo zien: als je je als sporter ergens moet presenteren, is je presentatie van belang. Dat je goed gekleed bent, een mooie auto hebt. Neem Ivantsjoek. Je denkt: die is lekker gek. En dan kom je er achter, dat hij twee weken achter elkaar dezelfde trui draagt en een penetrante geur bij zich draagt. Ga jij die sponsoren? Bovendien: als je een duur imago hebt, kun je ook een hogere prijs vragen, dat is mijn these. Afgezien van het feit natuurlijk dat ik leuk vind een Jaguar te rijden.“
Marion: „Goede discussie. Maar sinds ik jou ken, rij je in een Opel Vectra.“
Loek: „In die tijd zijn we ook getrouwd, mop, hebben we een huwelijksreis gemaakt. Dat gaat je allemaal niet in de koude kleren zitten.“
Marion: „Effe dimmen, jij weet hoe je in die situatie bent gekomen.“ Loek: „Vóór die Jaguar had ik een BMW.“
Seks voor de partij, kan dat? Loek: „Tijdens een toernooi voel ik me a-seksueel. Van het idee om seks te hebben alleen al krijg ik hoofdpijn. Tijdens een toernooi ben ik totaal gefocust op schaak. En als ik seks heb, is het toch een hele onderneming, ik hou van een echte sekspartij. Maar daar is tijdens een toernooi geen ruimte voor. De rustdag? Dat betekent alleen dat er niet geschaakt wordt. Denk je dat ik de hele dag seks kan hebben als de concurrentie werkt? Voor het toernooi ben ik flexibel, dan valt erover te praten. De avond ervoor? Ook niet. Vanaf het moment dat ik naar een toernooi reis, is het afgelopen.“
Marion: „Het punt is: soms is het flexibel. Maar je hebt soms toernooien van twee weken.“
Loek: „Nou en?“
Marion: „Je hebt rustdagen? Anderhalve dag, dag om te herstellen en dan is het okay.“
Loek: „Vind ik niet.“
Marion: „Dat vind je wel.“
Het toetje van appels en bloedsinaasappelen met mascarpone kan geserveerd.
Niet overdrijven
Waarom gaat Marion altijd mee naar toernooien?
Loek: „Het is wel leuk als ze erbij is. Dat moet je ook weer niet overdrijven natuurlijk, maar het is leuk voor haar, want ze leeft enorm mee. Op het laatste toernooi, in Siberië, zat ze er helemaal doorheen. En ik moet me een paar uur voorbereiden, dan zes uur schaken en vervolgens haar nog aandacht geven. Maar dat wil ik haar zeker niet ontzeggen, die toernooien.“
Hoe gaan de vrouwen met elkaar om?
Loek: „Beter dan de mannen“
Marion: „Klopt.“
Loek: „Vrouwen zitten een beetje te ouwehoeren.“
Marion: „Over leuke zaken, koetjes en kalfjes, boeken, films, beetje roddel. Over het spel zeg je weinig. Het is heel anders dan ik had gedacht, het schaakwereldje is veel harder.“
Loek: „Schakers zijn lang niet zo onschuldig als ze overkomen. Er worden vieze spelletjes gespeeld.“
Marion: „In Wijk aan Zee verloor er eentje binnen drie minuten. Later in het hotel komt de winnaar langs en zegt: ,,Ik had net zo goed m'n secondant kunnen sturen.“
Loek: „Het was Aronian tegen Sokolov. Die was al pissig en dan komt die Aronian dat even inwrijven.“
Marion: „De intimidatie is extreem in het topschaak.“
Loek: ,,Ook bij op het oog vriendelijke gesprekjes. Pesterijtjes.“
Hoe gemeen wordt het?
Loek: „Het is huichelachtig, achter je rug om. Het zal bij de cultuur horen, maar veel is bewust. Iemand de grond in trappen. Laatst werd Van der Doel in de eetzaal na een verloren partij op genante wijze uitgelachen door Sokolov, die heel lullig van hem gewonnen had. De algemene tendens is dat, als je de mogelijkheid hebt gemeen te zijn, je het doet. Ik? Ik draai er zelf mijn hand ook niet voor om.“
Loek van Wely: 33 jaar, geboren in Heesch. Elo-rating: 2647. Marion Adriaans, 28 jaar, geboren in Mierlo. Speelt schaak in derde team Stukkenjagers, Tilburg. Elo-rating: 2033.
Van Wely: Zesvoudig Nederlands kampioen, kopman van Oranje tijdens Europees kampioen landenploegen 2005: eerste plaats.
Het begin. Loek: „Ik vond toevallig een schaakbord en stukken in huis. Mijn vader en ik zijn een potje gaan schaken, ik verloor, dat kon ik natuurlijk niet hebben. Ik was vier. Toen kreeg ik twee Prisma schaakboekjes. Ik kon niet lezen, maar ik kon uit de tekeningen opmaken wat de bedoeling was. Op de kleuterschool hadden we een non die kon schaken, zuster Anoldi. Later zat ik op een school met een leraar die op een schaakclub zat. Zo ben ik erin gerold.“
Stemt hij links of rechts? Loek: „Ik stem helemaal niet. Zie ik eruit als iemand die vertrouwen heeft in de democratie?“
Leuk leven? Loek: „Een fijn leven, maar het wordt niet goed genoeg betaald. Steeds meer schakers stoppen, stappen bijvoorbeeld over naar de pokerwereld. Daar zit veel meer geld.“
Commerciële potentie. Loek: „Je hebt Timman, daarna mij en Hans Böhm, die zich ook profileert als schaakgrootmeester, hoewel hij gewoon meester is, maar dat terzijde. Als je het reclametechnisch bekijkt, heb je Timman en ik, wij worden geassocieerd met topschaak. Timman zit met zijn Elo-rating nog in de top 100, ik ben iets van 60ste. Hij was ooit tweede, ik ooit tiende. Ik ben nu weer aan het opklimmen. De meesten zien mij niet als een schaker die nog een geweldige stap kan maken, hoewel ik die hoop zelf wel heb. Ik zeg niet dat ik een kans maak nog wereldkampioen te worden, maar wel dat ik m’n beste spel nog moet laten zien.“
-
Hanco Elenbaas
- Posts: 18872
- Joined: Tue Apr 22, 2003 14:49
de Volkskrant, 18 februari 2006
Heusdens revancheert zich voor WK-toernooi
Van onze dammedewerker Ton Sijbrands
<center>
Ron Heusdens</center>
Tot dusver had ik in deze krant nog geen aandacht geschonken aan het Brons-toernooi, dat in de eerste week van november in Culemborg werd gehouden. Dat verzuim dient hoognodig te worden goedgemaakt. Om te beginnen kende het Brons-toernooi een zeer sterke bezetting, getuige alleen al de deelname van de tweede en de vijfde prijswinnaar van het WK 2005. En wat nog zwaarder telt: ‘Culemborg 2005’ leverde een groot aantal onderhoudende partijen op, waarvan een kleine 40 procent in een beslissing eindigde.
De tienkamp werd verrassend gewonnen door Ron Heusdens, die zich daarmee ruimschoots revancheerde voor zijn teleurstellende optreden in de kwalificatiefase van het voorafgaande WK-toernooi.
Want waar Heusdens in de Bijlmer slechts 7 uit 9 scoorde, finishte hij in Culemborg op 13 uit 9. Waarbij niet onvermeld mag blijven dat Heusdens een majestueuze start van 11 uit 6 kende, met remise tegen Valneris en overwinningen op onder anderen Podolski en de Senegalezen Samb en Macodou N’Diaye! Daardoor was Heusdens, die zich zelfs een nederlaag tegen Ndjofang kon permitteren, al na de voorlaatste ronde zeker van de toernooizege.
De volledige eindstand van het toernooi zag er als volgt uit: 1. Heusdens 13 punten; 2. Podolski 12; 3/4. Ndjofang en Valneris beiden 11; 5. Mac. N’Diaye 9; 6/7. Van den Akker en Patist beiden 8; 8. Samb 7; 9. De Voogd 6; 10. Messemaker 5 punten.
Naar mijn smaak speelde Heusdens zijn beste partij tegen Ndiaga Samb, die in een principieel duel van aanval versus omsingeling volkomen onder de voet werd gelopen. Maar eerst geef ik de slotfase van de partij die Heusdens op de openingsdag van Mark Podolski won.
Heusdens, die de gevolgen van 33...18-23 kennelijk niet vertrouwde, had hier zojuist 33...3-8 gespeeld. Het vervolg luidde:
34.25-20! 14x25 35.28-22 17x28 36.32x14 11-17 37.27-21! 18-23!!?
36/37...25-30? was uitgeschakeld door 37/38.33-29! en 38/39.49x40 +. En ook na 36/37...13-19 was het nog lang geen remise geweest. De tekstzet ziet er onlogisch uit en ís ook levensgevaarlijk. Maar 37...18-23 bevat tegelijkertijd een giftige pointe, waarvan de in tijdnood verkerende Podolski inderdaad het slachtoffer zal worden:
38.37-32?
Na 38.39-34! was Heusdens’ stelling kritiek geweest. Een enkel voorbeeld: 38...17-22 39.21-16! 12-18 40.26-21! 8-12 41.21-17!! 22x11 42.16x7 12x1 43.37-32! 18-22 (er dreigde 44.33-28 +) 44.33-29! 24x33 45.32-27 22x31 46.42-37 31x42 47.47x9 36-41 48.9-3 41-46 49.14-9 46-23 50.34-30! 25x34 51.9-4 en na herovering van schijf 34 moet het 4x4-dammeneindspel wit uitstekende winstkansen bieden.
38...25-30!!
Pas op dit moment kwam Podolski tot de ontdekking dat 39.33-28? faalt op de verborgen damzet 39...6-11!!, 40...36-41!!, 41...15-20, 42...11-16 en 43...16x47 +. En hoewel hij ondanks schijfverlies (39.32-27 24-29! 40.35x24 29x9 41.27-22 17x28 42.33x22 9-14 enz.) analytisch nog wel remise in handen had, zou de aangeslagen witspeler uiteindelijk kansloos ten onder gaan.
Samb-Heusdens
Brons-toernooi 2005
1.32-28 18-22 2.37-32 12-18 3.31-26 19-23 4.28x19 14x23 5.34-29 23x34 6.40x29 7-12 7.32-28 10-14 8.45-40 14-19 9.39-34 9-14 10.34-30 1-7 11.30-25 4-10 12.40-34 19-23 13.28x19 14x23 14.25x14 10x19 15.35-30 15-20! 16.43-39 20-25! 17.44-40 22-27 18.40-35 17-21 19.26x17 11x22 20.41-37 6-11 21.37-31 11-17 22.42-37 23-28! 23.30-24 19x30 24.35x24 13-19! 25.24x13 8x19 26.48-43 19-23! 27.29-24 17-21! 28.50-45 21-26 29.33-29 7-11 30.45-40 11-17 31.40-35 3-8 32.35-30 8-13 33.47-41 5-10 34.38-33 10-15 35.43-38 17-21 36.49-44 12-17 37.44-40
37...27-32! 38.38x27 21x32 39.40-35 16-21 40.24-20 25x14 41.29-24 14-20(!) 42.33-29 20-25(!!)
Wit geeft het op.
Heusdens revancheert zich voor WK-toernooi
Van onze dammedewerker Ton Sijbrands
<center>
Ron Heusdens</center>
Tot dusver had ik in deze krant nog geen aandacht geschonken aan het Brons-toernooi, dat in de eerste week van november in Culemborg werd gehouden. Dat verzuim dient hoognodig te worden goedgemaakt. Om te beginnen kende het Brons-toernooi een zeer sterke bezetting, getuige alleen al de deelname van de tweede en de vijfde prijswinnaar van het WK 2005. En wat nog zwaarder telt: ‘Culemborg 2005’ leverde een groot aantal onderhoudende partijen op, waarvan een kleine 40 procent in een beslissing eindigde.
De tienkamp werd verrassend gewonnen door Ron Heusdens, die zich daarmee ruimschoots revancheerde voor zijn teleurstellende optreden in de kwalificatiefase van het voorafgaande WK-toernooi.
Want waar Heusdens in de Bijlmer slechts 7 uit 9 scoorde, finishte hij in Culemborg op 13 uit 9. Waarbij niet onvermeld mag blijven dat Heusdens een majestueuze start van 11 uit 6 kende, met remise tegen Valneris en overwinningen op onder anderen Podolski en de Senegalezen Samb en Macodou N’Diaye! Daardoor was Heusdens, die zich zelfs een nederlaag tegen Ndjofang kon permitteren, al na de voorlaatste ronde zeker van de toernooizege.
De volledige eindstand van het toernooi zag er als volgt uit: 1. Heusdens 13 punten; 2. Podolski 12; 3/4. Ndjofang en Valneris beiden 11; 5. Mac. N’Diaye 9; 6/7. Van den Akker en Patist beiden 8; 8. Samb 7; 9. De Voogd 6; 10. Messemaker 5 punten.
Naar mijn smaak speelde Heusdens zijn beste partij tegen Ndiaga Samb, die in een principieel duel van aanval versus omsingeling volkomen onder de voet werd gelopen. Maar eerst geef ik de slotfase van de partij die Heusdens op de openingsdag van Mark Podolski won.
Heusdens, die de gevolgen van 33...18-23 kennelijk niet vertrouwde, had hier zojuist 33...3-8 gespeeld. Het vervolg luidde:
34.25-20! 14x25 35.28-22 17x28 36.32x14 11-17 37.27-21! 18-23!!?
36/37...25-30? was uitgeschakeld door 37/38.33-29! en 38/39.49x40 +. En ook na 36/37...13-19 was het nog lang geen remise geweest. De tekstzet ziet er onlogisch uit en ís ook levensgevaarlijk. Maar 37...18-23 bevat tegelijkertijd een giftige pointe, waarvan de in tijdnood verkerende Podolski inderdaad het slachtoffer zal worden:
38.37-32?
Na 38.39-34! was Heusdens’ stelling kritiek geweest. Een enkel voorbeeld: 38...17-22 39.21-16! 12-18 40.26-21! 8-12 41.21-17!! 22x11 42.16x7 12x1 43.37-32! 18-22 (er dreigde 44.33-28 +) 44.33-29! 24x33 45.32-27 22x31 46.42-37 31x42 47.47x9 36-41 48.9-3 41-46 49.14-9 46-23 50.34-30! 25x34 51.9-4 en na herovering van schijf 34 moet het 4x4-dammeneindspel wit uitstekende winstkansen bieden.
38...25-30!!
Pas op dit moment kwam Podolski tot de ontdekking dat 39.33-28? faalt op de verborgen damzet 39...6-11!!, 40...36-41!!, 41...15-20, 42...11-16 en 43...16x47 +. En hoewel hij ondanks schijfverlies (39.32-27 24-29! 40.35x24 29x9 41.27-22 17x28 42.33x22 9-14 enz.) analytisch nog wel remise in handen had, zou de aangeslagen witspeler uiteindelijk kansloos ten onder gaan.
Samb-Heusdens
Brons-toernooi 2005
1.32-28 18-22 2.37-32 12-18 3.31-26 19-23 4.28x19 14x23 5.34-29 23x34 6.40x29 7-12 7.32-28 10-14 8.45-40 14-19 9.39-34 9-14 10.34-30 1-7 11.30-25 4-10 12.40-34 19-23 13.28x19 14x23 14.25x14 10x19 15.35-30 15-20! 16.43-39 20-25! 17.44-40 22-27 18.40-35 17-21 19.26x17 11x22 20.41-37 6-11 21.37-31 11-17 22.42-37 23-28! 23.30-24 19x30 24.35x24 13-19! 25.24x13 8x19 26.48-43 19-23! 27.29-24 17-21! 28.50-45 21-26 29.33-29 7-11 30.45-40 11-17 31.40-35 3-8 32.35-30 8-13 33.47-41 5-10 34.38-33 10-15 35.43-38 17-21 36.49-44 12-17 37.44-40
37...27-32! 38.38x27 21x32 39.40-35 16-21 40.24-20 25x14 41.29-24 14-20(!) 42.33-29 20-25(!!)
Wit geeft het op.
-
Hanco Elenbaas
- Posts: 18872
- Joined: Tue Apr 22, 2003 14:49
De Telegraaf, 19 februari 2006
De ogen van miljarden sportliefhebbers zijn deze dagen gericht op de atleten die in Turijn om de olympische titels strijden. Maar Tjalling van den Bosch uit het Friese Achlum kijkt vooral naar de verrichtingen van de Amerikaanse schaatsploeg, die met Chad Hedrick en Joey Cheek al twee keer goud won. Want twee jaar lang werkte Tjalling, ooit de sterkste man van Nederland, in Salt Lake City als krachttrainer voor de Amerikaanse schaatsbond en zo staalden de nieuwe olympische kampioenen hun spieren op de schema’s van deze oer-Fries.
STERKSTE MAN TJALLING VAN DEN BOSCH AAN WIEG OLYMPISCHE SUCCESSEN VS-PLOEG
Amerikanen schaatsen op FRIESE KRACHT
„Ze klapten hun handen stuk toen ik vertelde dat ik wereldkampioen autotrekken ben”
door RON COUWENHOVEN
ACHLUM, zondag
Drie jaar geleden stond Tjalling van den Bosch in Salt Lake City voor een uitgelezen publiek van louter topschaatsers om tekst en uitleg te geven over de trainingsschema’s waarmee hij het tot een van de sterkste mensen ter wereld had gebracht. Olympische kampioenen als Derek Parra en Casey FitzRandolph, wereldkampioen Chad Hedrick en het aanstormende sprintwonder Joey Cheek hingen aan zijn lippen.
„Maar ze waren helemaal niet geinteresseerd in mijn wetenschappelijke benadering van krachttraining en mijn psychologische studies over de verborgen krachten in de mens”, zegt de oer-Fries uit het minuscule terpdorp Achlum bij Harlingen. „Welnee, ze wilden weten wat ik in de sterkste man-competities en de Highland Games in Schotland allemaal moest doen en ze klapten hun handen stuk toen ik vertelde dat ik nog steeds wereldrecordhouder in het autotrekken was.” Want ooit hingen er aan het tuig waarin Van den Bosch zijn omvangrijke lijf had gestoken, maar liefst achttien (!) personenwagens en tot stomme verbazing van duizenden toeschouwers trok hij de file liefst honderd meter van zijn plaats.
Twee jaar lang zou Tjalling in het verre Utah dagelijks aan de spieren schaven van de mannen die nu in Turijn voor zo veel Amerikaans succes zorgen. Geen wonder dus dat hij vanachter de terp van Achlum met meer dan bijzondere belangstelling naar de verrichtingen van zijn voormalige pupillen kijkt. Met groot genoegen zag hij hoe Chad Hedrick goud op de vijf kilometer won en hoe Joey Cheek onnavolgbaar door de bochten van de 500 meter naar de olympische titel ijlde.
Ongecompliceerd
Hij zegt: „Ik gunde het Sven Kramer ook wel, maar ik heb nu eenmaal ruim veertien maanden met die mannen gewerkt en dan is het mooi om te zien dat er zulke resultaten uitrollen. Sven lijkt trouwens ook wel een beetje een Amerikaan. Ongecompliceerd en onbevangen. Zo zijn die mannen. Maar er wordt wel keihard gewerkt en dat gebeurt op een honderd procent wetenschappelijke basis.”
Zo had Van den Bosch voor zijn ontmoeting met de sporters eerst een confrontatie met het begeleidingsteam van de Amerikaanse schaatsbond en het Olympisch Comité. Het contact was tot stand gekomen doordat hij schaatsster Marieke Wijsman onder zijn hoede had genomen. Er volgde een invitatie om naar Salt Lake te komen. In Park City, het wintersportoord op drie kwartier rijden van de hoofdstad van Utah, stond de krachtpatser uit Friesland ineens voor een uitgelezen gezelschap van sportwetenschappers.
„Teammanagers, trainers, doktoren, chirurgen, fysiologen, psychologen, allemaal waren ze present. Ik heb er mijn verhaal verteld over mijn benadering van krachttraining. Zij bleken alles van me af te weten. Tot in de puntjes was nagegaan wie ik was en wat ik had gepresteerd. Mijn verhaal kwam blijkbaar goed over, want ik werd voor twee jaar aangenomen en het werden twee jaren die ik niet snel zal vergeten”, vertelt Tjalling.
Hij maakte in die twee keer zeven maanden volop kennis met de speciale mentaliteit waarmee in de Verenigde Staten topsport wordt bedreven. Zeker bij het schaatsenrijden. „Schaatsen is nu eenmaal een totaal onbekende sport in Amerika”, zegt Van den Bosch. „In een olympisch en een na-olympisch seizoen is er gewoon geen geld voor extra dingen.”
„Als je schaatsenrijder wordt, weet je dat je een uitzondering bent. Ze moeten er ook stuk voor stuk enorme opofferingen voor doen. Jennifer Rodriguez verliet haar familie in Florida om op een afstand van vijf uur vliegen in Salt Lake te leven en te trainen. Dat geldt eigenlijk voor iedereen. Er is dus al een natuurlijke selectie voordat er een meter geschaatst is. Alleen echte karaktervolle figuren die iets willen bereiken op het ijs, komen naar Salt Lake City.”
„De atleten worden ondergebracht in huizen van het Olympisch Comité in Park City. De toppers krijgen een bescheiden toelage. Het aanstormende talent mag vier of vijf keer per week op kosten van een sponsor eten en moet de rest zelf betalen. Dat levert wel een groot probleem op voor de diëtisten van de ploegen, want zonder uitzondering grijpen de jongeren naar junkfood. Een hamburger is goedkoper dan zelf koken. Zo simpel is dat.”
In Park City vond Van den Bosch het Mekka voor de krachtsporter in een grote fabriekshal, die geheel als trainingscentrum van het Amerikaanse Olympische Comité was ingericht en waarin ook de topskiërs hun dagelijkse oefeningen deden. Tjalling vond er niet alleen de modernste apparatuur, maar ook de beste begeleiding die hij ooit had meegemaakt.
Gedisciplineerd
„Het sprookje dat Amerikanen hun sport als een soort cowboy bedrijven, was snel uit de wereld”, zegt hij. „Alles ging gedisciplineerd. Niet alleen de trainers, maar ook de medische begeleiding en psychologen waren elke dag beschikbaar om het kleinste probleem onmiddellijk op te lossen. Elke atleet vulde dagelijks formulieren in waarop werd geregistreerd wat ze gedaan hadden en hoe ze zich voelden. Hun temperatuur werd twee keer per dag gemeten. Zo krijg je een perfect beeld van de atleet en weten de begeleiders precies wat ze moeten doen en wanneer er rust moet worden ingelast. Bovendien krijgt zo elke sporter een puur individuele benadering.”
Zelf wijdt hij zich nu aan zijn grote hobby: dammen…
Een voorbeeld van die perfectie vond Van den Bosch bij het recente wereldkampioenschap sprint in Heerenveen, waar een deel van de Amerikaanse ploeg al twee weken van tevoren arriveerde om te acclimatiseren.
„Maar enkele anderen kwamen pas twee dagen voor de start aan. Onder hen was Joey Cheek, die kampioen zou worden”, zegt Tjalling. „De reden was simpel. De mensen die slecht lang van huis konden, lieten ze later komen, maar wel zo dat ze voor de eerste start van hun jetlag waren hersteld. Alleen Shany Davis hield zich niet aan de voorschriften. Zoals gebruikelijk trouwens. Hij is een pure individualist die niets moet hebben van officials. Hij kwam op eigen houtje op een verkeerd tijdstip en was nérgens in de wedstrijden.”
• Krachtmens Tjalling van den Bosch vocht in Schotland met de sterkste mannen ter wereld spectaculaire gevechten uit in de Highland Games.
FOTO: ANNE VAN DER WOUDE
• „Iedere sporter wil graag winnen, maar Chad Hedrick is een man die héél graag wil winnen.”
FOTO: EPA
• Joey Cheek hing aan de lippen van van den Bosch.
FOTO: REUTERS
• Van den Bosch kwam in contact met de Amerikaanse schaatsbond en het Olympisch Comité doordat hij schaatsster Marieke Wijsman onder zijn hoede had genomen.
FOTO: HANS VAN TILBURG
In de twee jaar dat Van den Bosch in Park City en Salt Lake City verbleef, werd hij ook geconfronteerd met de puur wetenschappelijke benadering van de Amerikanen. Zo verbleef iedereen permanent in Park City, omdat dit wintersportoord op 2000 meter hoogte ligt. Een dagelijkse rit van bijna een uur naar de ijsbaan in Salt Lake City nam men voor lief.
„Ze trainden er toen al met het oog op Turijn en aangezien dat een baan zou worden waarop veel minder snel ijs dan in Salt Lake City zou liggen, werden er gewoon minder snelle ijsvloeren neergelegd. Er werd geoefend in blokken van drie weken. Twee weken zware training, één week wat lichter. Er werd ook uitgeweken naar Milwaukee, omdat daar de omstandigheden meer op Turijn leken”, zegt de Friese krachtsporter.
„Maar om het voordeel van de training op grote hoogte niet te verliezen, verbleven de schaatsers in Milwaukee in hoge-druktenten. Die tenten zouden ook meegaan naar Turijn om ook daar het voordeel van de training op hoogte zo lang mogelijk te kunnen simuleren. Er was alleen één misrekening gemaakt. De druktenten bleken in Italië verboden, zodat ze er niet mochten worden gebruikt.”
In 2004 werd Tjalling van den Bosch onmiddellijk geconfronteerd met Chad Hedrick, de nieuwe wereldkampioen die nu furore in Turijn maakt. Hij werd vaak afgeschilderd als een speciaal, bijzonder eigenwijs mannetje. In de Houston Cronincle beschreef David Barron Hedrick echter als de ideale schoonzoon: „Van top tot teen Texaan. Dus een goede zoon, trouwe vriend, harde werker, loyale ploegmaat, vaderlandslievend, knap, welbespraakt, aardig en vriendelijk.”
Zelfbewust
Wat wil je nog meer? Tjalling voegt er nog wat kwaliteiten aan toe: „Iedere sporter wil graag winnen, maar Chad is een man die héél graag wil winnen. Dat maakt het verschil. Onder Bart Schouten, de ijstrainer in Salt Lake, kreeg hij de aandacht die hij graag wil. Dat gaf hem een extra stimulans. Hij kan absoluut niet tegen zijn verlies en zal ook nooit toegeven dat hij de beste niet is. Als hij wordt geklopt ligt het aan zijn schaatsen, de loting of wat anders, maar nooit aan hemzelf. Hedrick is erg zelfbewust, heeft de lat hoog gelegd en daar trekt iedereen zich nu aan op.”
Tjalling van den Bosch is zelf ook zo’n figuur die de lat altijd hoog legde. Hij vocht in Schotland met de sterkste mannen ter wereld spectaculaire gevechten uit in de Highland Games. „Startgelden waren er niet, dus je ging voor het prijzengeld. Soms negen dagen achter elkaar”, zegt de 45-jarige Fries. „Dan moest je tot het uiterste gaan, maar bovendien heel voorzichtig met jezelf omspringen.”
Als prof sjouwde hij met loodzware gewichten, trok hij vrachtauto’s van hun plaats, wierp hij heipalen meters ver weg, maar gaf hij ook trainingslessen aan vijftig trainers uit allerlei sportdisciplines van de omnivereniging Barcelona in Spanje. In dit olympische jaar zit Van den Bosch zonder werk. In Park City was het geld van de Amerikanen op. Zo heeft de globetrotter een jaartje rust en kan hij zich weer wijden aan zijn grote hobby: dammen. Als zestienjarige was hij een talent, vlak achter de legendarische latere wereldkampioen Jannes van der Wal. „Maar ja, toen kwam het brommertje en de vrouwtjes…” mijmert Tjalling met een glimlach. „En dan weet je het wel!”
Wanneer dit weekeinde in Turijn de schaatsers zich voor hun gevecht op de 1000 meter opmaken, zit Tjalling weer over het bord gebogen in de match van Huizum tegen Hixtum uit Amsterdam. „En dat is ook spannend”, zegt de man die ooit achttien auto’s van hun plaats trok. „Want we moeten winnen om uit de nacompetitie voor degradatie te blijven.”
De ogen van miljarden sportliefhebbers zijn deze dagen gericht op de atleten die in Turijn om de olympische titels strijden. Maar Tjalling van den Bosch uit het Friese Achlum kijkt vooral naar de verrichtingen van de Amerikaanse schaatsploeg, die met Chad Hedrick en Joey Cheek al twee keer goud won. Want twee jaar lang werkte Tjalling, ooit de sterkste man van Nederland, in Salt Lake City als krachttrainer voor de Amerikaanse schaatsbond en zo staalden de nieuwe olympische kampioenen hun spieren op de schema’s van deze oer-Fries.
STERKSTE MAN TJALLING VAN DEN BOSCH AAN WIEG OLYMPISCHE SUCCESSEN VS-PLOEG
Amerikanen schaatsen op FRIESE KRACHT
„Ze klapten hun handen stuk toen ik vertelde dat ik wereldkampioen autotrekken ben”
door RON COUWENHOVEN
ACHLUM, zondag
Drie jaar geleden stond Tjalling van den Bosch in Salt Lake City voor een uitgelezen publiek van louter topschaatsers om tekst en uitleg te geven over de trainingsschema’s waarmee hij het tot een van de sterkste mensen ter wereld had gebracht. Olympische kampioenen als Derek Parra en Casey FitzRandolph, wereldkampioen Chad Hedrick en het aanstormende sprintwonder Joey Cheek hingen aan zijn lippen.
„Maar ze waren helemaal niet geinteresseerd in mijn wetenschappelijke benadering van krachttraining en mijn psychologische studies over de verborgen krachten in de mens”, zegt de oer-Fries uit het minuscule terpdorp Achlum bij Harlingen. „Welnee, ze wilden weten wat ik in de sterkste man-competities en de Highland Games in Schotland allemaal moest doen en ze klapten hun handen stuk toen ik vertelde dat ik nog steeds wereldrecordhouder in het autotrekken was.” Want ooit hingen er aan het tuig waarin Van den Bosch zijn omvangrijke lijf had gestoken, maar liefst achttien (!) personenwagens en tot stomme verbazing van duizenden toeschouwers trok hij de file liefst honderd meter van zijn plaats.
Twee jaar lang zou Tjalling in het verre Utah dagelijks aan de spieren schaven van de mannen die nu in Turijn voor zo veel Amerikaans succes zorgen. Geen wonder dus dat hij vanachter de terp van Achlum met meer dan bijzondere belangstelling naar de verrichtingen van zijn voormalige pupillen kijkt. Met groot genoegen zag hij hoe Chad Hedrick goud op de vijf kilometer won en hoe Joey Cheek onnavolgbaar door de bochten van de 500 meter naar de olympische titel ijlde.
Ongecompliceerd
Hij zegt: „Ik gunde het Sven Kramer ook wel, maar ik heb nu eenmaal ruim veertien maanden met die mannen gewerkt en dan is het mooi om te zien dat er zulke resultaten uitrollen. Sven lijkt trouwens ook wel een beetje een Amerikaan. Ongecompliceerd en onbevangen. Zo zijn die mannen. Maar er wordt wel keihard gewerkt en dat gebeurt op een honderd procent wetenschappelijke basis.”
Zo had Van den Bosch voor zijn ontmoeting met de sporters eerst een confrontatie met het begeleidingsteam van de Amerikaanse schaatsbond en het Olympisch Comité. Het contact was tot stand gekomen doordat hij schaatsster Marieke Wijsman onder zijn hoede had genomen. Er volgde een invitatie om naar Salt Lake te komen. In Park City, het wintersportoord op drie kwartier rijden van de hoofdstad van Utah, stond de krachtpatser uit Friesland ineens voor een uitgelezen gezelschap van sportwetenschappers.
„Teammanagers, trainers, doktoren, chirurgen, fysiologen, psychologen, allemaal waren ze present. Ik heb er mijn verhaal verteld over mijn benadering van krachttraining. Zij bleken alles van me af te weten. Tot in de puntjes was nagegaan wie ik was en wat ik had gepresteerd. Mijn verhaal kwam blijkbaar goed over, want ik werd voor twee jaar aangenomen en het werden twee jaren die ik niet snel zal vergeten”, vertelt Tjalling.
Hij maakte in die twee keer zeven maanden volop kennis met de speciale mentaliteit waarmee in de Verenigde Staten topsport wordt bedreven. Zeker bij het schaatsenrijden. „Schaatsen is nu eenmaal een totaal onbekende sport in Amerika”, zegt Van den Bosch. „In een olympisch en een na-olympisch seizoen is er gewoon geen geld voor extra dingen.”
„Als je schaatsenrijder wordt, weet je dat je een uitzondering bent. Ze moeten er ook stuk voor stuk enorme opofferingen voor doen. Jennifer Rodriguez verliet haar familie in Florida om op een afstand van vijf uur vliegen in Salt Lake te leven en te trainen. Dat geldt eigenlijk voor iedereen. Er is dus al een natuurlijke selectie voordat er een meter geschaatst is. Alleen echte karaktervolle figuren die iets willen bereiken op het ijs, komen naar Salt Lake City.”
„De atleten worden ondergebracht in huizen van het Olympisch Comité in Park City. De toppers krijgen een bescheiden toelage. Het aanstormende talent mag vier of vijf keer per week op kosten van een sponsor eten en moet de rest zelf betalen. Dat levert wel een groot probleem op voor de diëtisten van de ploegen, want zonder uitzondering grijpen de jongeren naar junkfood. Een hamburger is goedkoper dan zelf koken. Zo simpel is dat.”
In Park City vond Van den Bosch het Mekka voor de krachtsporter in een grote fabriekshal, die geheel als trainingscentrum van het Amerikaanse Olympische Comité was ingericht en waarin ook de topskiërs hun dagelijkse oefeningen deden. Tjalling vond er niet alleen de modernste apparatuur, maar ook de beste begeleiding die hij ooit had meegemaakt.
Gedisciplineerd
„Het sprookje dat Amerikanen hun sport als een soort cowboy bedrijven, was snel uit de wereld”, zegt hij. „Alles ging gedisciplineerd. Niet alleen de trainers, maar ook de medische begeleiding en psychologen waren elke dag beschikbaar om het kleinste probleem onmiddellijk op te lossen. Elke atleet vulde dagelijks formulieren in waarop werd geregistreerd wat ze gedaan hadden en hoe ze zich voelden. Hun temperatuur werd twee keer per dag gemeten. Zo krijg je een perfect beeld van de atleet en weten de begeleiders precies wat ze moeten doen en wanneer er rust moet worden ingelast. Bovendien krijgt zo elke sporter een puur individuele benadering.”
Zelf wijdt hij zich nu aan zijn grote hobby: dammen…
Een voorbeeld van die perfectie vond Van den Bosch bij het recente wereldkampioenschap sprint in Heerenveen, waar een deel van de Amerikaanse ploeg al twee weken van tevoren arriveerde om te acclimatiseren.
„Maar enkele anderen kwamen pas twee dagen voor de start aan. Onder hen was Joey Cheek, die kampioen zou worden”, zegt Tjalling. „De reden was simpel. De mensen die slecht lang van huis konden, lieten ze later komen, maar wel zo dat ze voor de eerste start van hun jetlag waren hersteld. Alleen Shany Davis hield zich niet aan de voorschriften. Zoals gebruikelijk trouwens. Hij is een pure individualist die niets moet hebben van officials. Hij kwam op eigen houtje op een verkeerd tijdstip en was nérgens in de wedstrijden.”
• Krachtmens Tjalling van den Bosch vocht in Schotland met de sterkste mannen ter wereld spectaculaire gevechten uit in de Highland Games.
FOTO: ANNE VAN DER WOUDE
• „Iedere sporter wil graag winnen, maar Chad Hedrick is een man die héél graag wil winnen.”
FOTO: EPA
• Joey Cheek hing aan de lippen van van den Bosch.
FOTO: REUTERS
• Van den Bosch kwam in contact met de Amerikaanse schaatsbond en het Olympisch Comité doordat hij schaatsster Marieke Wijsman onder zijn hoede had genomen.
FOTO: HANS VAN TILBURG
In de twee jaar dat Van den Bosch in Park City en Salt Lake City verbleef, werd hij ook geconfronteerd met de puur wetenschappelijke benadering van de Amerikanen. Zo verbleef iedereen permanent in Park City, omdat dit wintersportoord op 2000 meter hoogte ligt. Een dagelijkse rit van bijna een uur naar de ijsbaan in Salt Lake City nam men voor lief.
„Ze trainden er toen al met het oog op Turijn en aangezien dat een baan zou worden waarop veel minder snel ijs dan in Salt Lake City zou liggen, werden er gewoon minder snelle ijsvloeren neergelegd. Er werd geoefend in blokken van drie weken. Twee weken zware training, één week wat lichter. Er werd ook uitgeweken naar Milwaukee, omdat daar de omstandigheden meer op Turijn leken”, zegt de Friese krachtsporter.
„Maar om het voordeel van de training op grote hoogte niet te verliezen, verbleven de schaatsers in Milwaukee in hoge-druktenten. Die tenten zouden ook meegaan naar Turijn om ook daar het voordeel van de training op hoogte zo lang mogelijk te kunnen simuleren. Er was alleen één misrekening gemaakt. De druktenten bleken in Italië verboden, zodat ze er niet mochten worden gebruikt.”
In 2004 werd Tjalling van den Bosch onmiddellijk geconfronteerd met Chad Hedrick, de nieuwe wereldkampioen die nu furore in Turijn maakt. Hij werd vaak afgeschilderd als een speciaal, bijzonder eigenwijs mannetje. In de Houston Cronincle beschreef David Barron Hedrick echter als de ideale schoonzoon: „Van top tot teen Texaan. Dus een goede zoon, trouwe vriend, harde werker, loyale ploegmaat, vaderlandslievend, knap, welbespraakt, aardig en vriendelijk.”
Zelfbewust
Wat wil je nog meer? Tjalling voegt er nog wat kwaliteiten aan toe: „Iedere sporter wil graag winnen, maar Chad is een man die héél graag wil winnen. Dat maakt het verschil. Onder Bart Schouten, de ijstrainer in Salt Lake, kreeg hij de aandacht die hij graag wil. Dat gaf hem een extra stimulans. Hij kan absoluut niet tegen zijn verlies en zal ook nooit toegeven dat hij de beste niet is. Als hij wordt geklopt ligt het aan zijn schaatsen, de loting of wat anders, maar nooit aan hemzelf. Hedrick is erg zelfbewust, heeft de lat hoog gelegd en daar trekt iedereen zich nu aan op.”
Tjalling van den Bosch is zelf ook zo’n figuur die de lat altijd hoog legde. Hij vocht in Schotland met de sterkste mannen ter wereld spectaculaire gevechten uit in de Highland Games. „Startgelden waren er niet, dus je ging voor het prijzengeld. Soms negen dagen achter elkaar”, zegt de 45-jarige Fries. „Dan moest je tot het uiterste gaan, maar bovendien heel voorzichtig met jezelf omspringen.”
Als prof sjouwde hij met loodzware gewichten, trok hij vrachtauto’s van hun plaats, wierp hij heipalen meters ver weg, maar gaf hij ook trainingslessen aan vijftig trainers uit allerlei sportdisciplines van de omnivereniging Barcelona in Spanje. In dit olympische jaar zit Van den Bosch zonder werk. In Park City was het geld van de Amerikanen op. Zo heeft de globetrotter een jaartje rust en kan hij zich weer wijden aan zijn grote hobby: dammen. Als zestienjarige was hij een talent, vlak achter de legendarische latere wereldkampioen Jannes van der Wal. „Maar ja, toen kwam het brommertje en de vrouwtjes…” mijmert Tjalling met een glimlach. „En dan weet je het wel!”
Wanneer dit weekeinde in Turijn de schaatsers zich voor hun gevecht op de 1000 meter opmaken, zit Tjalling weer over het bord gebogen in de match van Huizum tegen Hixtum uit Amsterdam. „En dat is ook spannend”, zegt de man die ooit achttien auto’s van hun plaats trok. „Want we moeten winnen om uit de nacompetitie voor degradatie te blijven.”
-
Hanco Elenbaas
- Posts: 18872
- Joined: Tue Apr 22, 2003 14:49
De Telegraaf, 17 februari 2006
NK DAMMEN IN CULEMBORG
Het Nederlands damkampioenschap wordt van 7 tot en met 17 april in Culemborg gehouden. Volgens het schema zullen op vier dagen twee ronden worden gespeeld. Het vermoedelijke speeltempo zal vrijwel zeker op maximaal zes uur komen te liggen, zoals ook bij het wereldkampioenschap in Amsterdam is toegepast. Daarmee wordt het effectief gebruik van de elektrische klok met de Fischer-module opnieuw gemeden.
NK DAMMEN IN CULEMBORG
Het Nederlands damkampioenschap wordt van 7 tot en met 17 april in Culemborg gehouden. Volgens het schema zullen op vier dagen twee ronden worden gespeeld. Het vermoedelijke speeltempo zal vrijwel zeker op maximaal zes uur komen te liggen, zoals ook bij het wereldkampioenschap in Amsterdam is toegepast. Daarmee wordt het effectief gebruik van de elektrische klok met de Fischer-module opnieuw gemeden.
-
Hanco Elenbaas
- Posts: 18872
- Joined: Tue Apr 22, 2003 14:49
Algemeen Dagblad, 20 februari 2006
Kater DC Den Haag
Dammen
Den Haag - DC Den Haag sloot het seizoen met een kater af. Ondanks de 14-6 zege op de laatste speeldag tegen degradant Huissen 2 (de zesde zege op rij), greep de Haagse formatie naast de derde promotie op rij. Omdat de concurrentie geen fout maakte eindigde Den Haag op twee punten van het Maastrichtse Raes en op één punt van Damlust (Gouda), twee tientallen waartegen drie punten werden gepakt.
Tegen Huissen zorgden Stefan Stapper, Gerard de Groot, Robin Vogelaar en Herman Vroom voor de winstpartijen. Voor Stapper was het dit seizoen de tiende zege. Met 20 uit 11 werd hij de topscorer in de hoofdklasse B. Patrick Stork, Fred Ivens, Jan Kok, Pertap Malahé, Jaap van Galen en Jeroen Kos lieten remises noteren. Het was een schrale troost voor de Hagenaars dat zij in de afdeling de meeste bordpunten behaalden.
In 1B zette RDG/DIO het Leids Damgenootschap na een 4-0 achterstand met 12-8 opzij en besloot de competitie als middenmoter. Hugo Simons liet zich na en riskante opening te grazen nemen door Evert Bronstring en Bonne Douma kwam in een dodelijke hekstelling terecht. Harold Jagram, Hans Jacobsen, Tony Bruijns en voorzitter Frans van de Velde deden het tij echter keren. In 2D eindigde ODB Haeghe PV verdienstelijk als vierde. DC Den Haag 2 werd achtste.
Kater DC Den Haag
Dammen
Den Haag - DC Den Haag sloot het seizoen met een kater af. Ondanks de 14-6 zege op de laatste speeldag tegen degradant Huissen 2 (de zesde zege op rij), greep de Haagse formatie naast de derde promotie op rij. Omdat de concurrentie geen fout maakte eindigde Den Haag op twee punten van het Maastrichtse Raes en op één punt van Damlust (Gouda), twee tientallen waartegen drie punten werden gepakt.
Tegen Huissen zorgden Stefan Stapper, Gerard de Groot, Robin Vogelaar en Herman Vroom voor de winstpartijen. Voor Stapper was het dit seizoen de tiende zege. Met 20 uit 11 werd hij de topscorer in de hoofdklasse B. Patrick Stork, Fred Ivens, Jan Kok, Pertap Malahé, Jaap van Galen en Jeroen Kos lieten remises noteren. Het was een schrale troost voor de Hagenaars dat zij in de afdeling de meeste bordpunten behaalden.
In 1B zette RDG/DIO het Leids Damgenootschap na een 4-0 achterstand met 12-8 opzij en besloot de competitie als middenmoter. Hugo Simons liet zich na en riskante opening te grazen nemen door Evert Bronstring en Bonne Douma kwam in een dodelijke hekstelling terecht. Harold Jagram, Hans Jacobsen, Tony Bruijns en voorzitter Frans van de Velde deden het tij echter keren. In 2D eindigde ODB Haeghe PV verdienstelijk als vierde. DC Den Haag 2 werd achtste.
-
Hanco Elenbaas
- Posts: 18872
- Joined: Tue Apr 22, 2003 14:49
De Gelderlander, 21 februari 2006
Valneris net geen topscorer dammen in Nederland
Door onze verslaggever
HUISSEN - Dammer Guntis Valneris is net geen topscorer van Nederland geworden. De speler van DV Huissen eindigde als tweede, achter Jean - Marc Ndjofang.
Valneris was lang koploper op de ranglijst van meest productieve spelers in de ereklasse. Uitgerekend op de slotdag van het seizoen, afgelopen zaterdag, werd hij verdrongen door Ndjofang.
De Afrikaan in dienst van Amsterdam profiteerde van het gelijke spel dat Valneris in zijn elfde en laatste partij moest toestaan aan Evgueni Vatoetin van het Culemborgse Denk en Zet. Ndjofang won zelf van Jan van den Hoof (Excelsior) en kwam zo in puntenaantal (negentien) naast Valneris.
De topscorerstitel ging naar Ndjofang, aangezien hij dit seizoen gemiddeld tegenover een sterkere tegenstander (gemiddelde rating van 1330) zat dan Valneris (1300).
<center>
Jean-Marc Ndjofang
</center>
Gérard Jansen viel net buiten de top drie. De ploeggenoot van Valneris had de pech dat hij één competitiewedstrijd moest missen wegens ziekte en verzamelde in tien partijen zeventien punten, goed voor de ondankbare vierde plaats. De derde plek ging naar damgrootheid Ton Sijbrands, spelend voor Excelsior uit Rosmalen. Hij haalde achttien punten uit elf duels.
Jansen bleef wel een aantal andere gerenommeerde spelers voor, zoals Harm Wiersma en Kees Thijssen. Die scoorden respectievelijk één en twee punt(en) minder dan de Huissenaar, terwijl zij geen enkele wedstrijd misten. Wiersma eindigde als zevende, Thijssen als dertiende.
Van de overige stamspelers van DV Huissen finishte Alexander Baljakin op de veertiende en Geert van Aalten op de zestiende plaats. Beiden scoorden vijftien punten uit elf partijen. Ferry Kemperman werd 67ste met tien uit tien, Alex Mathijsen 78ste met negen uit elf, Theo Berends 87ste met acht uit tien, Jooste Hendriksen 90ste met acht uit elf en Hans Klaassen 100ste met zeven uit tien.
De twaalf ploegen in de ereklasse brachten samen in het seizoen 2005-2006 166 spelers achter de borden.
Eindstand topscorers: 1. Jean-Marc Ndjofang (Amsterdam) 11-19, 2. Guntis Valneris (DV Huissen) 11-19, 3. Ton Sijbrands (Excelsior, Rosmalen) 11-18, 4. Gérard Jansen (DV Huissen) 10-17, 5. Vadim Virny (De Vaste Zet, Geleen) 10-16, 6. Mark Podolski (Westerhaar) 10-16, 7. Harm Wiersma (Tilburg) 11-16, 8. Johan Krajenbrink (Hengelo) 11-16, 9. Hans Jansen (Hijken/DTC) 11-16, 10. Peter Hoogteijling (Amsterdam) 11-16.
Valneris net geen topscorer dammen in Nederland
Door onze verslaggever
HUISSEN - Dammer Guntis Valneris is net geen topscorer van Nederland geworden. De speler van DV Huissen eindigde als tweede, achter Jean - Marc Ndjofang.
Valneris was lang koploper op de ranglijst van meest productieve spelers in de ereklasse. Uitgerekend op de slotdag van het seizoen, afgelopen zaterdag, werd hij verdrongen door Ndjofang.
De Afrikaan in dienst van Amsterdam profiteerde van het gelijke spel dat Valneris in zijn elfde en laatste partij moest toestaan aan Evgueni Vatoetin van het Culemborgse Denk en Zet. Ndjofang won zelf van Jan van den Hoof (Excelsior) en kwam zo in puntenaantal (negentien) naast Valneris.
De topscorerstitel ging naar Ndjofang, aangezien hij dit seizoen gemiddeld tegenover een sterkere tegenstander (gemiddelde rating van 1330) zat dan Valneris (1300).
<center>
Jean-Marc Ndjofang
</center>
Gérard Jansen viel net buiten de top drie. De ploeggenoot van Valneris had de pech dat hij één competitiewedstrijd moest missen wegens ziekte en verzamelde in tien partijen zeventien punten, goed voor de ondankbare vierde plaats. De derde plek ging naar damgrootheid Ton Sijbrands, spelend voor Excelsior uit Rosmalen. Hij haalde achttien punten uit elf duels.
Jansen bleef wel een aantal andere gerenommeerde spelers voor, zoals Harm Wiersma en Kees Thijssen. Die scoorden respectievelijk één en twee punt(en) minder dan de Huissenaar, terwijl zij geen enkele wedstrijd misten. Wiersma eindigde als zevende, Thijssen als dertiende.
Van de overige stamspelers van DV Huissen finishte Alexander Baljakin op de veertiende en Geert van Aalten op de zestiende plaats. Beiden scoorden vijftien punten uit elf partijen. Ferry Kemperman werd 67ste met tien uit tien, Alex Mathijsen 78ste met negen uit elf, Theo Berends 87ste met acht uit tien, Jooste Hendriksen 90ste met acht uit elf en Hans Klaassen 100ste met zeven uit tien.
De twaalf ploegen in de ereklasse brachten samen in het seizoen 2005-2006 166 spelers achter de borden.
Eindstand topscorers: 1. Jean-Marc Ndjofang (Amsterdam) 11-19, 2. Guntis Valneris (DV Huissen) 11-19, 3. Ton Sijbrands (Excelsior, Rosmalen) 11-18, 4. Gérard Jansen (DV Huissen) 10-17, 5. Vadim Virny (De Vaste Zet, Geleen) 10-16, 6. Mark Podolski (Westerhaar) 10-16, 7. Harm Wiersma (Tilburg) 11-16, 8. Johan Krajenbrink (Hengelo) 11-16, 9. Hans Jansen (Hijken/DTC) 11-16, 10. Peter Hoogteijling (Amsterdam) 11-16.
-
Hanco Elenbaas
- Posts: 18872
- Joined: Tue Apr 22, 2003 14:49
De Gelderlander, 21 februari 2006
DC Lent onbedreigd kampioen
Door onze verslaggever
LENT - DC Lent heeft zaterdag het kampioenschap van de landelijke eerste klasse C veroverd. De dammers spelen vanaf volgend seizoen in de hoofdklasse.
DC Lent veroverde de titel tegen WSDV in Wageningen. Het duel eindigde in 10-10. Dat was voldoende aangezien de Lentenaren met een punt voorsprong en een veel hoger aantal bordpunten dan concurrent PSV aan de slotronde van het seizoen waren begonnen.
Later op de middag bleek ook nog eens dat de Eindhovenaren van de Damcombinatie Nijmegen hadden verloren. Daarmee beëindigde DC Lent de competitie zowaar met twee punten voorsprong, de bekroning van een overtuigend seizoen.
Speler en clubvoorzitter Gerald Willemsen was na afloop een trots man. „Het seizoen is dubbel geslaagd. Eerst de opening van ons fraaie clubhuis op sportpark Vossenpels. Nu de kampioenstitel en promotie in de nationale competitie. Een mooiere afsluiting van mijn periode in het bestuur kan ik me niet wensen“, aldus de over enkele weken terugtredende voorzitter.
Teamleider Remco van Zelst droeg de titel op aan het collectief. In Lent wordt een mindere dag van de ene speler gecompenseerd door een sterk optreden van de ander, zo luidde de strekking van zijn verhaal. „We hebben een aardige mix van routine en aanstormende talenten. Bovendien hadden we met Joop Geurts (supersub) en Carlo van den Hurk de bank met wissels goed bezet. We hebben in deze competitie veel veerkracht getoond. Het wordt voor ons een uitdaging om in de hoofdklasse onze kracht te tonen.“
Van Zelst voorspelde voor aanvang van de competitie dat zijn ploeg zich in de strijd om de bovenste plek zou mengen. Afgezien van een onnodige uitglijder in de zevende ronde bij PSV heeft DC Lent in de strijd om de titel de toon gezet. De kampioen won negen van de elf wedstrijden en had alleen in het thuisduel met Denk en Zet uit Hardinxveld (11-9 winst) niet te klagen over het eindresultaat.
De komst van grootmeester Ruud Palmer maakte DC Lent in de breedte sterker. Ook de groeiende speelkracht van de jeugdspelers Thijs Gerritsen en Sander Spaans leverde een welkome bijdrage aan het succes. Gerold Kosman ontpopte zich met zijn plus zes score als een waardevol teamplayer. Palmer haalde, zij het uit één wedstrijd meer, een punt meer dan de speler uit Elst. De routiniers Van Zelst, Maarten Nas en Willem van den Berg vervulden een belangrijke rol.
DC Lent werd precies vijf jaar geleden kampioen in de landelijke tweede klasse. Toen bewerkstelligde de club de overgang naar de eerste klasse. Daarin kwam het tiental elk jaar een stapje hoger, nu met de titel als climax. Van de vorige kampioensploeg zitten alleen Van Zelst, Van den Berg, Anton Janssen en Eep van Manen nog in de basis.
„De sfeer hier is een legitimatie van het succes“, verklaarde Palmer in een terugblik. „We beschikken over een harmonieus opgebouwd team waarin de sfeer uitstekend is.“
Nas, één van de steunpilaren vult aan: „We hebben constant gespeeld. Belangrijk was vooral dat alle spelers wanneer het nodig is, een wedstrijd kunnen beslissen. Dat gebeurde ook regelmatig. Ook de qua rating zwakkere dammers hebben hun bijdrage geleverd. Vandaag (zaterdag) bijvoorbeeld zorgden Van Manen en Henk Gerritsen voor de winstpartijen.“
Willem van den Berg leed in de slotronde zijn eerste nederlaag van het seizoen; Henk Gerritsen daarentegen won zijn eerste partij. Die winst was van grote waarde voor het eindresultaat. In het Lentse team bleven Kosman, Palmer en Nas dit seizoen als enigen ongeslagen.
Individuele scores DC Lent: 1. Palmer 17 punten uit 11 wedstrijden, 2. Kosman 16 uit 10, 3. Van den Berg 13 uit 11, 4. Van Zelst 12 uit 10, 5. Spaans en Van Manen 12 uit 11, 7. Nas 11 uit 8, 8. Thijs Gerritsen 11 uit 11, 9. Anton Janssen en Henk Gerritsen 10 uit 11, 11. Joop Geurts 7 uit 4 en 12. Carlo van den Hurk 2 uit 1.
DC Lent onbedreigd kampioen
Door onze verslaggever
LENT - DC Lent heeft zaterdag het kampioenschap van de landelijke eerste klasse C veroverd. De dammers spelen vanaf volgend seizoen in de hoofdklasse.
DC Lent veroverde de titel tegen WSDV in Wageningen. Het duel eindigde in 10-10. Dat was voldoende aangezien de Lentenaren met een punt voorsprong en een veel hoger aantal bordpunten dan concurrent PSV aan de slotronde van het seizoen waren begonnen.
Later op de middag bleek ook nog eens dat de Eindhovenaren van de Damcombinatie Nijmegen hadden verloren. Daarmee beëindigde DC Lent de competitie zowaar met twee punten voorsprong, de bekroning van een overtuigend seizoen.
Speler en clubvoorzitter Gerald Willemsen was na afloop een trots man. „Het seizoen is dubbel geslaagd. Eerst de opening van ons fraaie clubhuis op sportpark Vossenpels. Nu de kampioenstitel en promotie in de nationale competitie. Een mooiere afsluiting van mijn periode in het bestuur kan ik me niet wensen“, aldus de over enkele weken terugtredende voorzitter.
Teamleider Remco van Zelst droeg de titel op aan het collectief. In Lent wordt een mindere dag van de ene speler gecompenseerd door een sterk optreden van de ander, zo luidde de strekking van zijn verhaal. „We hebben een aardige mix van routine en aanstormende talenten. Bovendien hadden we met Joop Geurts (supersub) en Carlo van den Hurk de bank met wissels goed bezet. We hebben in deze competitie veel veerkracht getoond. Het wordt voor ons een uitdaging om in de hoofdklasse onze kracht te tonen.“
Van Zelst voorspelde voor aanvang van de competitie dat zijn ploeg zich in de strijd om de bovenste plek zou mengen. Afgezien van een onnodige uitglijder in de zevende ronde bij PSV heeft DC Lent in de strijd om de titel de toon gezet. De kampioen won negen van de elf wedstrijden en had alleen in het thuisduel met Denk en Zet uit Hardinxveld (11-9 winst) niet te klagen over het eindresultaat.
De komst van grootmeester Ruud Palmer maakte DC Lent in de breedte sterker. Ook de groeiende speelkracht van de jeugdspelers Thijs Gerritsen en Sander Spaans leverde een welkome bijdrage aan het succes. Gerold Kosman ontpopte zich met zijn plus zes score als een waardevol teamplayer. Palmer haalde, zij het uit één wedstrijd meer, een punt meer dan de speler uit Elst. De routiniers Van Zelst, Maarten Nas en Willem van den Berg vervulden een belangrijke rol.
DC Lent werd precies vijf jaar geleden kampioen in de landelijke tweede klasse. Toen bewerkstelligde de club de overgang naar de eerste klasse. Daarin kwam het tiental elk jaar een stapje hoger, nu met de titel als climax. Van de vorige kampioensploeg zitten alleen Van Zelst, Van den Berg, Anton Janssen en Eep van Manen nog in de basis.
„De sfeer hier is een legitimatie van het succes“, verklaarde Palmer in een terugblik. „We beschikken over een harmonieus opgebouwd team waarin de sfeer uitstekend is.“
Nas, één van de steunpilaren vult aan: „We hebben constant gespeeld. Belangrijk was vooral dat alle spelers wanneer het nodig is, een wedstrijd kunnen beslissen. Dat gebeurde ook regelmatig. Ook de qua rating zwakkere dammers hebben hun bijdrage geleverd. Vandaag (zaterdag) bijvoorbeeld zorgden Van Manen en Henk Gerritsen voor de winstpartijen.“
Willem van den Berg leed in de slotronde zijn eerste nederlaag van het seizoen; Henk Gerritsen daarentegen won zijn eerste partij. Die winst was van grote waarde voor het eindresultaat. In het Lentse team bleven Kosman, Palmer en Nas dit seizoen als enigen ongeslagen.
Individuele scores DC Lent: 1. Palmer 17 punten uit 11 wedstrijden, 2. Kosman 16 uit 10, 3. Van den Berg 13 uit 11, 4. Van Zelst 12 uit 10, 5. Spaans en Van Manen 12 uit 11, 7. Nas 11 uit 8, 8. Thijs Gerritsen 11 uit 11, 9. Anton Janssen en Henk Gerritsen 10 uit 11, 11. Joop Geurts 7 uit 4 en 12. Carlo van den Hurk 2 uit 1.
-
Hanco Elenbaas
- Posts: 18872
- Joined: Tue Apr 22, 2003 14:49
De Gelderlander, 21 februari 2006
Gerritsen zet Lent op spoor van titel
Door onze verslaggever
Het resultaat van Henk Gerritsen zorgde zaterdag voor de beslissende wending in het kampioensduel van DC Lent met WSDV: 10 - 10. Gerritsen verraste in hevige tijdnood zijn tegenstander Evert Evers met een lichte combinatie en kreeg zo een winnend afspel op het bord. Die meevaller, de Lentse dammer won dit seizoen nog geen duel, bracht zijn ploeg zo op een 8-8 tussenstand.
Vervolgens boden zowel topscorer Ruud Palmer als Maarten Nas remise aan om het tiende punt en daarmee het kampioenschap veilig te stellen. Nas die eerder op de middag tegen Harrie Doomernik een winnende doorbraak had overzien, had kansen voor winst te gaan maar liet het teambelang prevaleren. Het gelijkspel van Palmer tegen Derk Kleinrensink was gelijkwaardig.
De eerste schermutselingen kwamen bij Eep van Manen. Die veroverde met een grote slag een schijf op Laurens Leimena. Die plusschijf was goed voor winst. Aansluitend verloor Thijs Gerritsen van de 82-jarige grootmeester Geert van Dijk.
Op de overige borden kwamen teamleider Remco van Zelst (tegen Jaap Vink), Anton Janssen (Cor Langeveld), Gerold Kosman (Ap van Ingen) en Sander Spaans (Arie Janssen van Doorn) remise overeen en ging Willem van den Berg onderuit tegen WSDV-kopman Henk Kleinrensink. Door de koelbloedigheid van Henk Gerritsen kwam het gelijkspel niet meer in gevaar.
WSDV Wageningen-DC Lent 10-10: Henk Kleinrensink-Willem van den Berg 2-0, Derk Kleinrensink-Ruud Palmer 1-1, Harrie Doomernik-Maarten Nas 1-1, Jaap Vink-Remco van Zelst 1-1, Geert van Dijk-Thijs Gerritsen 2-0, Laurens Leimena-Eep van Manen 0-2, Arie Janssen van Doorn-Sander Spaans 1-1, Cor Langeveld-Anton Janssen 1-1, Ap van Ingen-Gerold Kosman 1-1, Evert Evers-Henk Gerritsen 0-2.
Gerritsen zet Lent op spoor van titel
Door onze verslaggever
Het resultaat van Henk Gerritsen zorgde zaterdag voor de beslissende wending in het kampioensduel van DC Lent met WSDV: 10 - 10. Gerritsen verraste in hevige tijdnood zijn tegenstander Evert Evers met een lichte combinatie en kreeg zo een winnend afspel op het bord. Die meevaller, de Lentse dammer won dit seizoen nog geen duel, bracht zijn ploeg zo op een 8-8 tussenstand.
Vervolgens boden zowel topscorer Ruud Palmer als Maarten Nas remise aan om het tiende punt en daarmee het kampioenschap veilig te stellen. Nas die eerder op de middag tegen Harrie Doomernik een winnende doorbraak had overzien, had kansen voor winst te gaan maar liet het teambelang prevaleren. Het gelijkspel van Palmer tegen Derk Kleinrensink was gelijkwaardig.
De eerste schermutselingen kwamen bij Eep van Manen. Die veroverde met een grote slag een schijf op Laurens Leimena. Die plusschijf was goed voor winst. Aansluitend verloor Thijs Gerritsen van de 82-jarige grootmeester Geert van Dijk.
Op de overige borden kwamen teamleider Remco van Zelst (tegen Jaap Vink), Anton Janssen (Cor Langeveld), Gerold Kosman (Ap van Ingen) en Sander Spaans (Arie Janssen van Doorn) remise overeen en ging Willem van den Berg onderuit tegen WSDV-kopman Henk Kleinrensink. Door de koelbloedigheid van Henk Gerritsen kwam het gelijkspel niet meer in gevaar.
WSDV Wageningen-DC Lent 10-10: Henk Kleinrensink-Willem van den Berg 2-0, Derk Kleinrensink-Ruud Palmer 1-1, Harrie Doomernik-Maarten Nas 1-1, Jaap Vink-Remco van Zelst 1-1, Geert van Dijk-Thijs Gerritsen 2-0, Laurens Leimena-Eep van Manen 0-2, Arie Janssen van Doorn-Sander Spaans 1-1, Cor Langeveld-Anton Janssen 1-1, Ap van Ingen-Gerold Kosman 1-1, Evert Evers-Henk Gerritsen 0-2.
-
Hanco Elenbaas
- Posts: 18872
- Joined: Tue Apr 22, 2003 14:49
De Gelderlander, 21 februari 2006
Erwin van Hierden sluit jaar bij DES in stijl af
Door onze sportredactie
LUNTEREN - De dammers van DES Lunteren hebben het seizoen in de hoofdklasse als vijfde afgesloten. ’s Gravenpolder werd in de laatste speelronde met 11 - 9 verslagen.
Erwin van Hierden sloot zijn seizoen bij DES Lunteren in stijl af. Hij maakte zijn reputatie als clubtopscorer (met negentien punten uit elf partijen) weer eens waar. Ook tegen ’s Gravenpolder haalde Van Hierden weer een belangrijke zege binnen. De overige winstpartijen kwamen op naam van Marcel Monteba en Hermen Kroesbergen.
<center>
Erwin van Hierden
foto van Marcel Everloo
</center>
Dat gold ook voor Evert van de Pol, al was zijn winst was onverdiend. Voor Aldert van Eck gold het tegenovergestelde. De jeugdspeler had de winst voor het oprapen, maar vergat te oogsten. Aalt van der Kuilen bleef met zijn remise ongeslagen. Ook Arjen Timmer en invaller Sander Neutel deelden de punten met hun Zeeuwse tegenspeler. Daniël Merkus en Richard Cousijnsen leden verlies.
WSDV heeft het seizoen in de eerste klasse beëindigd met een gelijkspel tegen Lent: 10-10. De Wageningers, die als derde finishten op de ranglijst, hadden vooraf geen uitzicht meer op een nog mooie klassering.
Geert van Dijk, invaller voor Hans Dammingh, bewees dat hij bij WSDV nog steeds op eenzame hoogte staat. De grootmeester drukte jeugdspeler Thijs Gerritsen instructief weg. De tweede Wageningse winnaar was kopman Henk Kleinrensink. Na een heftig tijdnoodduel claimde zijn tegenstander tijdsoverschrijding. Die claim klopte niet en de partij was beslist.
Met twee winstpartijen (ten koste van Laurens Leimena en Evert Evers) en zes remises haalde Lent de titel binnen.
BDV was al voor de wedstrijd tegen het tweede team van Dammers uit het Oosten zeker van lijfsbehoud in de eerste klasse. De Bennekommers waren veilig en dirigeerden met hun zege (12-8) de Doetinchemmers naar de tweede klasse. Jorien Alink, Frans Lamers, Gerrit Stunnenberg en Chris Versteegen wonnen hun partijen voor de ploeg, die op de zesde plaats eindigde.
Erwin van Hierden sluit jaar bij DES in stijl af
Door onze sportredactie
LUNTEREN - De dammers van DES Lunteren hebben het seizoen in de hoofdklasse als vijfde afgesloten. ’s Gravenpolder werd in de laatste speelronde met 11 - 9 verslagen.
Erwin van Hierden sloot zijn seizoen bij DES Lunteren in stijl af. Hij maakte zijn reputatie als clubtopscorer (met negentien punten uit elf partijen) weer eens waar. Ook tegen ’s Gravenpolder haalde Van Hierden weer een belangrijke zege binnen. De overige winstpartijen kwamen op naam van Marcel Monteba en Hermen Kroesbergen.
<center>
Erwin van Hierden
foto van Marcel Everloo
</center>
Dat gold ook voor Evert van de Pol, al was zijn winst was onverdiend. Voor Aldert van Eck gold het tegenovergestelde. De jeugdspeler had de winst voor het oprapen, maar vergat te oogsten. Aalt van der Kuilen bleef met zijn remise ongeslagen. Ook Arjen Timmer en invaller Sander Neutel deelden de punten met hun Zeeuwse tegenspeler. Daniël Merkus en Richard Cousijnsen leden verlies.
WSDV heeft het seizoen in de eerste klasse beëindigd met een gelijkspel tegen Lent: 10-10. De Wageningers, die als derde finishten op de ranglijst, hadden vooraf geen uitzicht meer op een nog mooie klassering.
Geert van Dijk, invaller voor Hans Dammingh, bewees dat hij bij WSDV nog steeds op eenzame hoogte staat. De grootmeester drukte jeugdspeler Thijs Gerritsen instructief weg. De tweede Wageningse winnaar was kopman Henk Kleinrensink. Na een heftig tijdnoodduel claimde zijn tegenstander tijdsoverschrijding. Die claim klopte niet en de partij was beslist.
Met twee winstpartijen (ten koste van Laurens Leimena en Evert Evers) en zes remises haalde Lent de titel binnen.
BDV was al voor de wedstrijd tegen het tweede team van Dammers uit het Oosten zeker van lijfsbehoud in de eerste klasse. De Bennekommers waren veilig en dirigeerden met hun zege (12-8) de Doetinchemmers naar de tweede klasse. Jorien Alink, Frans Lamers, Gerrit Stunnenberg en Chris Versteegen wonnen hun partijen voor de ploeg, die op de zesde plaats eindigde.
-
Hanco Elenbaas
- Posts: 18872
- Joined: Tue Apr 22, 2003 14:49
De Gelderlander, 21 februari 2006
Kampioenschap Lent gevolg van sterk collectief
Door ANTON JANSSEN
Het kampioenschap van DC Lent in de landelijke eerste klasse is een gevolg van het sterk collectief optreden. Bij de dammers wordt een mindere dag van spelers gecompenseerd door een sterk optreden van anderen. LENT Het seizoen overziende had DC Lent één keer geluk (thuis 11-9 tegen Hardinxveld) en één keer pech (9-11 bij PSV). In de beslissende elfde ronde was de 10-10 in Wageningen afgelopen weekeinde toereikend voor de overstap naar de landelijke hoofdklasse.
Voor aanvang van de competitie voorspelde teamleider Remco van Zelst dat zijn ploeg zich in de strijd om de bovenste plek zou mengen. Na negen overwinningen was het gelijkspel in de slotronde ruim voldoende voor een kampioensfeestje.
Bij Gerald Willemsen overheerste na afloop een tevreden gevoel. „Dit is een fraai resultaat. Het seizoen is dubbel geslaagd. Eerst de opening van ons fraaie clubhuis op sportpark Vossenpels. Nu de kampioenstitel en promotie in de nationale competitie. Een mooiere afsluiting van mijn periode in het bestuur kan ik me niet wensen“, aldus de terugtredende voorzitter.
DC Lent werd precies vijf jaar geleden kampioen in de landelijke tweede klasse. Toen bewerkstelligde de club de overgang naar de eerste klasse. Daarin kwam het tiental elk jaar een stapje hoger, nu met de titel als climax. Van de vorige kampioensploeg zitten alleen teamleider Remco van Zelst, Willem van den Berg, Anton Janssen en Eep van Manen nog in de basis.
Van Zelst over de kracht van zijn team: „We hebben een aardige mix van routine en aanstormende talenten. Bovendien hadden we met Joop Geurts (supersub) en Carlo van den Hurk de bank met wissels goed bezet. We hebben in deze competitie veel veerkracht getoond. Het wordt voor ons een uitdaging om in de hoofdklasse onze kracht te tonen.“
Ruud Palmer in zijn terugblik na het gelijkspel tegen Wageninen: „De sfeer hier is een legitimatie van het succes. DC Lent beschikt over een harmonieus opgebouwd team waarin de sfeer uitstekend is.“
DC Lent-speler Ruud Palmer
- Foto: Gerard Verschooten
Maarten Nas, één van de steunpilaren vult aan: „We hebben constant gespeeld. Belangrijk was vooral dat alle spelers wanneer het nodig is, een wedstrijd kunnen beslissen. Dat gebeurde ook regelmatig. Ook de qua rating zwakkere dammers hebben hun bijdrage geleverd.“
Kampioenschap Lent gevolg van sterk collectief
Door ANTON JANSSEN
Het kampioenschap van DC Lent in de landelijke eerste klasse is een gevolg van het sterk collectief optreden. Bij de dammers wordt een mindere dag van spelers gecompenseerd door een sterk optreden van anderen. LENT Het seizoen overziende had DC Lent één keer geluk (thuis 11-9 tegen Hardinxveld) en één keer pech (9-11 bij PSV). In de beslissende elfde ronde was de 10-10 in Wageningen afgelopen weekeinde toereikend voor de overstap naar de landelijke hoofdklasse.
Voor aanvang van de competitie voorspelde teamleider Remco van Zelst dat zijn ploeg zich in de strijd om de bovenste plek zou mengen. Na negen overwinningen was het gelijkspel in de slotronde ruim voldoende voor een kampioensfeestje.
Bij Gerald Willemsen overheerste na afloop een tevreden gevoel. „Dit is een fraai resultaat. Het seizoen is dubbel geslaagd. Eerst de opening van ons fraaie clubhuis op sportpark Vossenpels. Nu de kampioenstitel en promotie in de nationale competitie. Een mooiere afsluiting van mijn periode in het bestuur kan ik me niet wensen“, aldus de terugtredende voorzitter.
DC Lent werd precies vijf jaar geleden kampioen in de landelijke tweede klasse. Toen bewerkstelligde de club de overgang naar de eerste klasse. Daarin kwam het tiental elk jaar een stapje hoger, nu met de titel als climax. Van de vorige kampioensploeg zitten alleen teamleider Remco van Zelst, Willem van den Berg, Anton Janssen en Eep van Manen nog in de basis.
Van Zelst over de kracht van zijn team: „We hebben een aardige mix van routine en aanstormende talenten. Bovendien hadden we met Joop Geurts (supersub) en Carlo van den Hurk de bank met wissels goed bezet. We hebben in deze competitie veel veerkracht getoond. Het wordt voor ons een uitdaging om in de hoofdklasse onze kracht te tonen.“
Ruud Palmer in zijn terugblik na het gelijkspel tegen Wageninen: „De sfeer hier is een legitimatie van het succes. DC Lent beschikt over een harmonieus opgebouwd team waarin de sfeer uitstekend is.“
DC Lent-speler Ruud Palmer
- Foto: Gerard Verschooten
Maarten Nas, één van de steunpilaren vult aan: „We hebben constant gespeeld. Belangrijk was vooral dat alle spelers wanneer het nodig is, een wedstrijd kunnen beslissen. Dat gebeurde ook regelmatig. Ook de qua rating zwakkere dammers hebben hun bijdrage geleverd.“
-
Hanco Elenbaas
- Posts: 18872
- Joined: Tue Apr 22, 2003 14:49
Algemeen Dagblad, 22 februari 2006
Sport moet integratie allochtonen bevorderen
UTRECHT - De vier grote steden en enkele sportbonden krijgen 65 miljoen euro van het Rijk. Het geld is bedoeld om door het stimuleren van sport de integratie van allochtone jongeren te bevorderen.
Minister Verdonk van Vreemdelingenzaken en Integratie en staatssecretaris Ross van Volksgezondheid, Welzijn en Sport hebben daartoe woensdag in Utrecht een overeenkomst getekend met de vier grote steden en onder meer de KNVB en de Nederlandse Boksbond.
Samen sporten
De gedachte achter de miljoeneninvestering is dat sporten de integratie bevordert. Staatssecretaris Ross stelde dat allochtone jongeren te weinig samen sporten met autochtone jongeren. ,,Sport is een prachtig bindmiddel, wij gaan die jongeren met elkaar in contact brengen.''
Ook sporten allochtone jongeren veel minder dan de van oorsprong Nederlandse jeugd. Met name allochtone meisjes weten de weg naar de sportclub niet te vinden. Door te sporten kunnen jongeren respect, discipline, sociale vaardigheden en zelfbeheersing opdoen.
KNVB-voorzitter Sprengers benadrukte dat het niet alleen gaat om de jongeren aan het sporten te krijgen, ook ouders moeten bij de activiteiten van hun kinderen betrokken worden. Zij kunnen bijvoorbeeld in een bestuur plaatsnemen, scheidsrechter worden of meedoen aan het vervoer van de jeugdige sporters.
Johan Cruyff
Johan Cruyff, die met de naar hem genoemde foundation ook tot de ondertekenaars van de overeenkomst behoort, zei dat hij niet verwacht maar eist dat de miljoeneninvestering een succes wordt.
De partijen die in de periode tot 2010 samenwerken in het programma 'Meedoen allochtone jeugd door sport' willen vijfhonderd sportverenigingen en sportscholen inzetten bij de begeleiding van allochtone jonge sporters. Die verenigingen en scholen kunnen bijvoorbeeld nieuwe vormen van sport in georganiseerd verband introduceren. Hoe het geld precies verdeeld gaat worden, is nog niet bekend.
(ANP)
Sport moet integratie allochtonen bevorderen
UTRECHT - De vier grote steden en enkele sportbonden krijgen 65 miljoen euro van het Rijk. Het geld is bedoeld om door het stimuleren van sport de integratie van allochtone jongeren te bevorderen.
Minister Verdonk van Vreemdelingenzaken en Integratie en staatssecretaris Ross van Volksgezondheid, Welzijn en Sport hebben daartoe woensdag in Utrecht een overeenkomst getekend met de vier grote steden en onder meer de KNVB en de Nederlandse Boksbond.
Samen sporten
De gedachte achter de miljoeneninvestering is dat sporten de integratie bevordert. Staatssecretaris Ross stelde dat allochtone jongeren te weinig samen sporten met autochtone jongeren. ,,Sport is een prachtig bindmiddel, wij gaan die jongeren met elkaar in contact brengen.''
Ook sporten allochtone jongeren veel minder dan de van oorsprong Nederlandse jeugd. Met name allochtone meisjes weten de weg naar de sportclub niet te vinden. Door te sporten kunnen jongeren respect, discipline, sociale vaardigheden en zelfbeheersing opdoen.
KNVB-voorzitter Sprengers benadrukte dat het niet alleen gaat om de jongeren aan het sporten te krijgen, ook ouders moeten bij de activiteiten van hun kinderen betrokken worden. Zij kunnen bijvoorbeeld in een bestuur plaatsnemen, scheidsrechter worden of meedoen aan het vervoer van de jeugdige sporters.
Johan Cruyff
Johan Cruyff, die met de naar hem genoemde foundation ook tot de ondertekenaars van de overeenkomst behoort, zei dat hij niet verwacht maar eist dat de miljoeneninvestering een succes wordt.
De partijen die in de periode tot 2010 samenwerken in het programma 'Meedoen allochtone jeugd door sport' willen vijfhonderd sportverenigingen en sportscholen inzetten bij de begeleiding van allochtone jonge sporters. Die verenigingen en scholen kunnen bijvoorbeeld nieuwe vormen van sport in georganiseerd verband introduceren. Hoe het geld precies verdeeld gaat worden, is nog niet bekend.
(ANP)
