
Na 40-34 forceer ik vrijwel de winst, althans dat was de bedoeling. Er is een stand ontstaan die volgens onze TurboBor eenmaal eerder is voorgekomen, te weten in een duel tussen F. Raman - J. Kalden, KvN 1933. Opmerkelijk genoeg (of niet) deed Raman het destijds wel goed en ik anno 2005 niet.
Zowel bij E. van Dusseldorp - N. Kuijvenhoven als bij F. Raman - J. Kalden werd het direct verliezende (15-20) gespeeld, maar ook na (17-21, x21) 34-30, x30 overleeft zwart vrijwel zeker zijn problemen met de achtergebleven schijf op 15 niet. En na (24-30, x30) is de 3-om-3 ook na damafname winnend.
Vervolg: 48-42 (17-21) 26x17 (12x21) en nu 28-22?? i.p.v. het winnende en ook door Raman gespeelde 34-30, x30 waarna het broodnodige (20-25) verliest door 28-22 (25x34) 22-17 (21x12) 27-22 (18x27) 32x21 (16x27) 33-29 (24x33) 38x9. In de partij won ik ook, maar niet dan nadat zwart nog enkele remisekansen had laten liggen.