Zo’n opmerking daagt natuurlijk uit.Kosmos wrote: Trek je maar niks aan van liefdeloze opmerkingen van opportunisten als Piet Bouma en Eric van D. die roepen dat voortaan alleen de kampioen zich nog mag plaatsen (omdat het de heren eventjes niet naar de zin is)... Er zijn genoeg mensen die wel respect hebben voor je prestaties.
Ik denk dat ik op verschillende plekken op dit forum het probleem van snelle remises en soms afgesproken remises aangekaart heb. Daarbij suggesties gegeven van de 40 zetten regel maar af te schaffen en het na 1 zet mogelijk te maken (laat dan maar weer zien dat je een remise afspraak hebt gemaakt t.o.v. de buitenwereld) of spelers te verplichten door te spelen totdat er daadwerkelijk een remise op het bord staat (met de kans dat men eventueel gaat doorspelen voor een plusje…). Ik geloof dat er een situatie in Brunssum is geweest en dat er ook rond het PanAm een discussie is gevoerd. En zelf zag ik op een andere plek een opmerking van onze Kosmos rond de partij Clerc – Meurs uit de 1e Nationale competitieronde, die niks te raden overliet. Mijn opmerkingen zijn niet zozeer bedoeld om prestaties van spelers te bagatelliseren (want de topkwaliteiten van de desbetreffende spelers zijn er gewoon), maar veeleer condities te scheppen, waarbij voor sponsors, organisatoren en publiek het spel en toernooi zo aantrekkelijk mogelijk wordt (en uiteindelijk ook voor de spelers). En zolang Killer een brug te ver is, zullen we ons moeten behelpen met de plusjes en andere mogelijkheden om tot een zo optimaal mogelijke situatie te komen. Net zoals goede speelomstandigheden (die in Wapenveld volgens reacties van spelers perfect waren) ook leiden (of moeten leiden) tot voortreffelijke spelprestaties.
Als dan in het NK – heel logisch – in de laatste ronde het veiligstellen van een tweede en derde plaats middels (snelle) remises mogelijk een belangrijker doel is, dan risico’s nemen om de titel te veroveren, dan is een oplossing om de hangplaatsen af te schaffen om die strijd los te laten branden.
Een andere oplossing kan zijn om play-offs tussen bijvoorbeeld de top vier te spelen (een beetje a la Afrikaans kampioenschap en ook kampioenschap van Senegal). Nadeel is dan wel weer dat de voorronde een plaatsingswedstrijd wordt en dat de strijd om de titel meestal beslist wordt in een barrage met sneller speeltempo. Al is dat natuurlijk wel weer spektakel voor (internet)publiek. Maar hangplekken kun je dan handhaven.
Met opportunisme (eventjes niet naar het zin, potverdikkie het is me al jaren niet naar het zin, dat in partijen tussen topspelers vrijwel niet meer echt wordt/kan worden gestreden c.q. verschil wordt gemaakt) heeft het bovenstaande m.i. weinig te maken. En liefdeloosheid mbt het spel denk ik ook niet. Liefde voor de spelers heb ik niet zo, wel bewondering.
En tijdens de laatste ronde van dit NK de meeste bewondering voor Alexander Baliakin, die na 2/12 uur ook eenvoudig in een negen om negen met een remiseaanbod de titel kon binnenhalen (ik denk niet dat Martijn Rentmeester dit geweigerd zou hebben, of wel Martijn?), maar vol voor de twee punten ging.