Bondsraad

[Henk de Witt]

Ik wens het nieuwe bestuur onder leiding van Ebbo de Jong veel succes!

Van presteren naar publieksvriendelijk spel?
De dambond verkeert in een crisis. Logisch, clubs verdwijnen, het ledental krimpt in snel tempo, de overgebleven dammers zijn over het algemeen vijftigplussers. Al decennia probeer ik mijn analyse aan de man/vrouw te brengen omtrent de oorzaken van dit verval. De tijdgeest is zeker een factor, maar veel te algemeen als enige verklaring. In feite is de dambond nooit gericht geweest op ledenwinst. Wel met woorden, praatjes zijn gratis, maar niet in beleid en daad. Over het algemeen zijn mijn analyses aan dovemansoren gericht geweest. Maar ik blijf het proberen. Nog maar eens een voorbeeld.
'De Problemist' van augustus 2017 is gewijd aan Leen de Rooij. Leen, 75 inmiddels, heeft vele mooie problemen op zijn naam staan. Eén van zijn dochters komt aan het woord. Zij vertelt dat ze na wat lessen van haar vader eerste werd in een damcompetitie op school. Ik citeer: Mijn vader heeft het altijd betreurd dat ik niet verder ging met dammen. Maar op mijn veertiende vond ik het interessanter om met vriendinnen op pad te gaan dan om met een clubje (in mijn ogen) oude mannen op zaterdagmiddag in een damlokaal een wedstrijd te spelen. Iets verderop gaat het over de behandeling van vriendjes die zij van tijd tot tijd meebracht naar huis. En bij zet twee sloeg mijn vader toe met een demonstratie van het Haarlemmerzetje'. -- 'Dat al deze jongens nooit meer terugkwamen, begreep mijn vader niet. Gelukkig kan mijn man niet dammen en heeft hij ook nooit gedaan alsof. Hij hoefde niet weg te rennen en kan het goed met mijn vader vinden.
Om elk misverstand te voorkomen, het gaat mij niet om Leen, en al helemaal niet om hem te bekritiseren. Ik heb Leen een paar keer ontmoet, een aimabel mens en groot damliefhebber. Zijn dochter vindt het mooi dat hij zoveel plezier aan het dammen beleeft. En natuurlijk vertelt zij het verhaal zo kernachtig mogelijk en dus met enige overdrijving. De vriendjes zullen heus niet vanwege het dammen zijn weggerend, zij zal een aantal de bons (klinkt sympathieker dan 'gedumpt') hebben gegeven. Maar het is juist mooi dat zij dit verhaal zo kernachtig vertelt! In essentie vertel ik hetzelfde verhaal al tientallen jaren, gelardeerd met vele, vele voorbeelden. Van het schouderophalen waarmee het weglopen van 800 Groningse dammers werd afgedaan. Van jongens en meisjes in de puberleeftijd die met hoofdpijn terugkwamen van lange, zeer lange trainingsdagen in het weekend. Van de instemming waarmee de uitspraak van een dammer op een 'vernieuwings'symposium werd begroet: 'We moeten Mart Smeets eens uitleggen dat een remise heel mooi kan zijn.' Van meisjes die vrolijk op een NK meisjes verschenen en vervolgens een loodzware toespraak van een bondsfunctionaris te verwerken kregen. De meisjes moesten wel beseffen dat dit een NK was. Zeer serieuze bussiness. Dat ze hard, zeer hard moesten trainen om iets te bereiken. De vrolijkheid was op slag verdwenen, als toeschouwer kreeg ik het er koud van, ik bibber nog als ik eraan terugdenk. Dat ik later op de dag drie meisjes hevig zag huilen na een verliespartij kon ik niet los zien van deze toespraak. Deze drie meisjes zullen wel niet meer dammen, denk ik zo maar. Ik denk aan Bas van Leeuwen. Een jonge, energieke kerel die aan de slag ging met de jeugd, met buurttoernooien, met de puntentelling en veel meer. Bas zag scherp wat er aan de hand was, maar hij was optimistisch en wilde werken aan een cultuuromslag. Enkele jaren later was hij moegestreden, stopte met dammen en ging tennissen. Ik sprak hem nog wel eens. 'Alleen als ik oud ben, of in een rolstoel beland, ga ik misschien weer dammen', aldus Bas.

Dit is de werkelijkheid, ik kan het niet mooier maken dan het is. En, oh ja, we hebben toch maar mooi een wereldkampioen. Da's inderdaad mooi. Nogmaals, ik wens Ebbo en Frans veel succes!

[Frans de Jonge]

Ik wens het nieuwe bestuur onder leiding van Ebbo de Jong veel succes!

Van presteren naar publieksvriendelijk spel?
De dambond verkeert in een crisis. Logisch, clubs verdwijnen, het ledental krimpt in snel tempo, de overgebleven dammers zijn over het algemeen vijftigplussers. Al decennia probeer ik mijn analyse aan de man/vrouw te brengen omtrent de oorzaken van dit verval. De tijdgeest is zeker een factor, maar veel te algemeen als enige verklaring. In feite is de dambond nooit gericht geweest op ledenwinst. Wel met woorden, praatjes zijn gratis, maar niet in beleid en daad. Over het algemeen zijn mijn analyses aan dovemansoren gericht geweest. Maar ik blijf het proberen. Nog maar eens een voorbeeld.
'De Problemist' van augustus 2017 is gewijd aan Leen de Rooij. Leen, 75 inmiddels, heeft vele mooie problemen op zijn naam staan. Eén van zijn dochters komt aan het woord. Zij vertelt o.a. dat ze na wat lessen van haar vader eerste werd in een damcompetitie op school. Ik citeer: Mijn vader heeft het altijd betreurd dat ik niet verder ging met dammen. Maar op mijn veertiende vond ik het interessanter om met vriendinnen op pad te gaan dan om met een clubje (in mijn ogen) oude mannen op zaterdagmiddag in een damlokaal een wedstrijd te spelen. Iets verderop gaat het over de behandeling van vriendjes die zij van tijd tot tijd meebracht naar huis. En bij zet twee sloeg mijn vader toe met een demonstratie van het Haarlemmerzetje'. -- 'Dat al deze jongens nooit meer terugkwamen, begreep mijn vader niet. Gelukkig kan mijn man niet dammen en heeft hij ook nooit gedaan alsof. Hij hoefde niet weg te rennen en kan het goed met mijn vader vinden.
Om elk misverstand te voorkomen, het gaat mij niet om Leen, en al helemaal niet om hem te bekritiseren. Ik heb Leen een paar keer ontmoet, een aimabel mens en groot damliefhebber. Zijn dochter vindt het mooi dat hij zoveel plezier aan het dammen beleeft. En natuurlijk vertelt zij het verhaal zo kernachtig mogelijk en dus met enige overdrijving. De vriendjes zullen heus niet vanwege het dammen zijn weggerend, zij zal een aantal de bons (klinkt sympathieker dan 'gedumpt') hebben gegeven. Maar het is juist mooi dat zij dit verhaal zo kernachtig vertelt! In essentie vertel ik hetzelfde verhaal al tientallen jaren, gelardeerd met vele, vele voorbeelden. Van het schouderophalen waarmee het weglopen van 800 Groningse dammers werd afgedaan. Van jongens en meisjes in de puberleeftijd die met hoofdpijn terugkwamen van lange, zeer lange trainingsdagen in het weekend. Van de instemming waarmee de uitspraak van een dammer op een 'vernieuwings'symposium werd begroet: 'We moeten Mart Smeets eens uitleggen dat een remise heel mooi kan zijn.' Van meisjes die vrolijk op een NK meisjes verschenen en vervolgens een loodzware toespraak van een bondsfunctionaris te verwerken kregen. De meisjes moesten wel beseffen dat dit een NK was. Zeer serieuze bussiness. Dat ze hard, zeer hard moesten trainen om iets te bereiken. De vrolijkheid was op slag verdwenen, als toeschouwer kreeg ik het er koud van, ik bibber nog als ik eraan terugdenk. Dat ik later op de dag drie meisjes hevig zag huilen na een verliespartij, kon ik niet los zien van deze toespraak. Deze drie meisjes zullen wel niet meer dammen, denk ik zo maar. Ik denk aan Bas van Leeuwen. Een jonge, energieke kerel die aan de slag ging met de jeugd, met buurttoernooien, met de puntentelling en veel meer. Bas zag scherp wat er aan de hand was, maar hij was optimistisch en wilde werken aan een cultuuromslag. Enkele jaren later was hij moegestreden, stopte met dammen en ging tennissen. Ik sprak hem nog wel eens. 'Alleen als ik oud ben, of in een rolstoel beland, ga ik misschien weer dammen', aldus Bas.

Dit is de werkelijkheid, ik kan het niet mooier maken dan het is. En, oh ja, we hebben toch maar mooi een wereldkampioen. Da's inderdaad mooi. Nogmaals, ik wens Ebbo en Frans veel succes!

Ha Henk, een mooi post! Dank! En we gaan natuurlijk wat vernieuwends doen met de damsport. Want de tijden staan niet stil. Het wordt nooit meer zoals het geweest is. Laten we vooral vooruit kijken en naar de mogelijkheden die ons geboden worden. Rik Keurentjes c.s. zijn goed bezig om school- en jeugddammen via digitalisering en vernieuwing materiaal grondig te verbeteren. De kunst is om het ook weer over te dragen aan verenigingen en provinciale bonden of andere samenwerkingsverbanden. En er zijn -toch- vele handen, maar die hebben zich nog niet altijd weten te vinden. Een mooie uitdaging voor verenigingen, provinciale bonden en KNDB om dit met elkaar te organiseren. Ik kom graag nog eens een keer bij je op de koffie of andersom1

[Henk de Witt]

Ha Henk, een mooi post! Dank! En we gaan natuurlijk wat vernieuwends doen met de damsport. Want de tijden staan niet stil. Het wordt nooit meer zoals het geweest is. Laten we vooral vooruit kijken en naar de mogelijkheden die ons geboden worden. Rik Keurentjes c.s. zijn goed bezig om school- en jeugddammen via digitalisering en vernieuwing materiaal grondig te verbeteren. De kunst is om het ook weer over te dragen aan verenigingen en provinciale bonden of andere samenwerkingsverbanden. En er zijn -toch- vele handen, maar die hebben zich nog niet altijd weten te vinden. Een mooie uitdaging voor verenigingen, provinciale bonden en KNDB om dit met elkaar te organiseren. Ik kom graag nog eens een keer bij je op de koffie of andersom1

Altijd welkom Frans! De tijd staat inderdaad niet stil. Afgelopen zondag had ik een etentje met een paar familieleden op de Beestenmarkt. Zij dammen niet, maar zijn altijd wel belangstellend. Zo krijg ik af en toe een publicatie over dammen toegestuurd, uit een regionale krant bijvoorbeeld. Een zwager heeft weleens meegedaan aan de recreantengroep in het Delflandkampioenschap. Deze keer ging het gesprek over de duur van een partij en de rol van de klok. Ik legde uit hoe het Fischersysteem werkt. Dit kwam ook al aan de orde bij de burenlunch vorige week. De open blik, de onbevangen belangstelling van niet-dammers ervaar ik als een verademing. Je kunt je waarschijnlijk wel herinneren dat de invoering van het Fischersysteem in de damwereld ook niet zonder slag of stoot ging. Nogal wat dammers waren er - als gewoonlijk - als de kippen bij om de negatieve aspecten te benadrukken, dreigementen om te stoppen met dammen werden ook al weer gehoord.
In Brunssum drie weken geleden vroeg de hoteleigenaar na de eerste dag hoe ik had gespeeld. Remise. Hij bekende vrijwel niets te weten van dammen en wilde weten hoe dat zat. Was er niet altijd een winnaar? Ik legde hem uit dat je al het materiaal van je tegenstander moet veroveren, maar dat dat niet altijd lukt en dat het dan remise is, ongeacht de materiaalverhouding op het bord. Hij dacht een paar seconden na en stelde de vraag 'Wordt het dan niet vaak remise?' Een vraag die ik bevestigend kon beantwoorden. Overigens was het mijn enige remise in dit toernooi..

Ik hoop dat het nieuwe bestuur er in slaagt om eens met een heel nieuwe blik naar de damwereld te kijken. Dat het serieus kennis neemt van de redenen waarom meisjes stoppen met dammen, vriendjes van die meisjes 'wegrennen' (zie interview De Problemist). In dit opzicht stellen de activiteiten van Rik Keurentjes c.s. mij niet helemaal gerust. Hoe denkt Rik bijvoorbeeld over de vrolijke meisjes op een NK, die streng terecht werden gewezen met de boodschap: Niks geen vrolijkheid, keihard trainen, presteren! Over meisjes die op datzelfde NK ontroostbaar waren na een verliespartij.
Ook heb ik het woord 'Aanvalsplannen' voorbij zien komen. Woorden zijn gratis, grote woorden zonder grondige analyse van de oorzaken van het verval boezemen mij weinig vertrouwen in. Die grote woorden dienen meestal om aan een (pijnlijke) analyse te ontsnappen.

Over woorden gesproken. Marcel Kosters zegt op dit forum dat een ideale oplossing voor het remiseprobleem nog niet is gevonden en dat daar eens met een open blik naar gekeken moet worden. Een zeer veelzeggend zinnetje. Ten eerste het woord ideaal. Dit suggereert dat er een soort paradijselijke, utopische oplossing zou zijn. Een valkuil. Dan beland je precies in het soort fundamentalistische discours waarin de damsport uniek is. Uniek in negatieve zin, waardoor elke oplossing wordt geblokkeerd. In werkelijkheid gaat het om een eenvoudige aanpassing van de puntentelling. Maar weer eens een voorbeeld. Sinds enige tijd kent het volleybal twee soorten overwinningen 3-0, 2-1. Die 2-1 is ingevoerd als de wedstrijd pas wordt beslist in de vijfde set. Een ideale oplossing? Welnee, men heeft gewoon bedacht dat die 2-1 sportief gezien aantrekkelijk is wanneer twee teams vrijwel gelijkwaardig zijn. Niks geen fundamentalistisch gedoe over een ideale oplossing. Gewoon een puntentelling die kan worden aangepast als de situatie erom vraagt.

Dan de open blik van Marcel. Dit suggereert dat de damwereld er veertig jaar lang(!!) niet met open blik naar heeft gekeken. Hij heeft gelijk, maar doet de dammers tekort die daar wel met open blik naar hebben gekeken. Al in de jaren tachtig bepleitte Tjalling Goedemoed (veelvoudig Fries kampioen) in het Friesch Dagblad een tussenscore van 1½-½. In de jaren negentig maakte Jannes van der Wal (wereldkampioen, viervoudig Nederlands kampioen) zich sterk voor het Doordammen. Rob Clerc (achtvoudig Nederlands kampioen) heeft jarenlang in zijn rubriek in het AD gepleit voor een andere puntentelling. In 2001 werd in Delft een toptoernooi gespeeld met de telling 4-0, 3-1, 2-2. Alexei Tsjizjov (tienvoudig wereldkampioen) gaf daar zijn visie op een verdergaande ontwikkeling waarbij elk materieel voordeel in de uitslag werd verdisconteerd. Een wel zeer open blik van deze geweldenaar op het dambord.
Hoe zit het dan met de open blik van Marcel zelf? In 2006 sprak de toenmalige KNDB-voorzitter op een remise-NK en zei daar dat remise helemaal niet erg was. Marcel was toen secretaris van de KNDB. Ik mag aannemen dat de voorzitter met instemming van Marcel het KNDB-standpunt vertolkte.
Het gaat mij niet om de persoon van Marcel Kosters, ik hoop dat Marcel dit niet persoonlijk opvat, maar om duidelijk te maken hoe taal in de dambond een rol speelt om de oorzaken van het verval, het onvermogen/onwil om te veranderen worden toegedekt met woorden. Wat zijn 'aanvalsplannen' waard als men dammende meisjes aan het huilen maakt? Hoe waarachtig is het zoeken naar een 'ídeale oplossing' van het remiseprobleem als men remise helemaal niet erg vindt?

In principe is er echt wel belangstelling voor een mooi spel als het dammen, dat is steeds weer mijn ervaring. Het is aan de damwereld om zich grondig te hervormen.

[Paul van de Veen]

Die eeuwige preoccupatie met het feit dat er remise bestaat bij denksporten, in tegenstelling tot boksen, hardlopen enz. enz.
Dat de gemiddelde Nederlander vreemd opkijkt bij een spel dat niet altijd een winnaar oplevert zegt iets over de gemiddelde Nederlander en de informatie die hij / zij / hij_en_zij / hij_noch_zij krijgt aangereikt. (Is dat correct genoeg? )

Het zegt níets over het spel an sich.

Remise is niet het probleem van de 'moderate' dammer. Het is uitsluitend een probleem van de hele goeie spelers.
Bij schooldammen eindigt vrijwel elke partij in een overwinning.
Op onze clubavond eindigen veel partijen in een overwinning.
In de Provinciale competitie eindigen veel partijen in een overwinning.
Niet alle. Maar in het fenomeen "gelijkspel" staan we niet alleen.

TAFELTENNIS - De mannen van Wanzl Belcrum hebben het tweede duel van het seizoen gelijkgespeeld bij SVE, 5-5.

VOETBAL:
- Johan Cruijff heeft met een gelijkspel tegen Nigeria afscheid genomen als bondscoach van Catalonië.
- Rommelig gelijkspel tussen Heracles Almelo en Excelsior.
- RKC en NAC Breda schieten niet veel op met gelijkspel.

JUDO en KARATE: "hikiwake"

SPELTHEORIE:
In een symmetrisch spel is de beloning van de speler enkel afhankelijk van zijn strategie ten opzichte van de strategieën van de medespeler(s) en niet van zijn rol of positie in het spel. De meeste bordspellen zijn symmetrisch.
Tja, dan kán het voorkomen dat je niet kunt winnen. En de ander ook niet.

[Casper van der Tak]

SPELTHEORIE:
In een symmetrisch spel is de beloning van de speler enkel afhankelijk van zijn strategie ten opzichte van de strategieën van de medespeler(s) en niet van zijn rol of positie in het spel. De meeste bordspellen zijn symmetrisch.
Tja, dan kán het voorkomen dat je niet kunt winnen. En de ander ook niet.

Is dit zo? Volgens mij is binnen de speltheorie dammen niet een symmetrisch spel.

Meer algemeen is remise voor alle dammers in meer of mindere mate een probleem, want de vele remises geven het spel een beetje een lullig karakter (er zit al nauwelijks beweging in en als dan na 4 uur of zo een remise het resultaat is, dan lijkt het al helemaal of er niets gebeurt). En wil je een lullige hobby beoefenen of niet?

[Fred van Amersfoort]

Ik ben als beperkte dammer altijd zeer in mijn nopjes met een remise tegen een veel sterkere speler. In de lagere regionen zie ik het probleem niet zo, sterker, ik vind het afleiden van de werkelijke problematiek. Maar ok, het is geven en nemen, het afschaffen van de remise is een proef waard.

[william]

Die eeuwige preoccupatie met het feit dat er remise bestaat bij denksporten, in tegenstelling tot boksen, hardlopen enz. enz.
Dat de gemiddelde Nederlander vreemd opkijkt bij een spel dat niet altijd een winnaar oplevert zegt iets over de gemiddelde Nederlander en de informatie die hij / zij / hij_en_zij / hij_noch_zij krijgt aangereikt. (Is dat correct genoeg? )

Het zegt níets over het spel an sich.

Remise is niet het probleem van de 'moderate' dammer. Het is uitsluitend een probleem van de hele goeie spelers.
Bij schooldammen eindigt vrijwel elke partij in een overwinning.
Op onze clubavond eindigen veel partijen in een overwinning.
In de Provinciale competitie eindigen veel partijen in een overwinning.
Niet alle. Maar in het fenomeen "gelijkspel" staan we niet alleen.

TAFELTENNIS - De mannen van Wanzl Belcrum hebben het tweede duel van het seizoen gelijkgespeeld bij SVE, 5-5.

VOETBAL:
- Johan Cruijff heeft met een gelijkspel tegen Nigeria afscheid genomen als bondscoach van Catalonië.
- Rommelig gelijkspel tussen Heracles Almelo en Excelsior.
- RKC en NAC Breda schieten niet veel op met gelijkspel.

JUDO en KARATE: "hikiwake"

SPELTHEORIE:
In een symmetrisch spel is de beloning van de speler enkel afhankelijk van zijn strategie ten opzichte van de strategieën van de medespeler(s) en niet van zijn rol of positie in het spel. De meeste bordspellen zijn symmetrisch.
Tja, dan kán het voorkomen dat je niet kunt winnen. En de ander ook niet.

Hee dat is ook toevallig ik ben zelf tafeltennisser Wanzl Belcrum uit breda ja die ken ik wel hoor 5-5 bij SVE utrecht dat is niet best hoor.
Misschien moet ik iets uitleggen: Je speelt bij tafeltennis met drie man tegen drie man dat zijn dus 3 x 3 = 9 wedstrijden plus een dubbelpartij 9 + 1 = 10.
5-5 is dus geen gelijkspel en al helemaal geen remise maar 5-5 is dus 5 keer gewonnen en 5 keer verloren.
In de competitie worden al deze punten opgeteld.
Je kunt dus beter met 9-1 winnen en met 4-6 verliezen maakt 13-7 dan twee keer met 6-4 winnen maakt 12-8
Dat is dus spannender dan bij het dammen! misschien kunnen we daar iets van leren bijvoorbeeld door tot het einde door te spelen en dan de schijven te tellen die de winnaar over heeft en die in de competitiestand te gebruiken.
dit laatste meen ik natuurlijk niet serieus maar dat het goed is om out of the box te denken wel.

[Jaap van Galen]

Die eeuwige preoccupatie met het feit dat er remise bestaat bij denksporten, in tegenstelling tot boksen, hardlopen enz. enz.
Dat de gemiddelde Nederlander vreemd opkijkt bij een spel dat niet altijd een winnaar oplevert zegt iets over de gemiddelde Nederlander en de informatie die hij / zij / hij_en_zij / hij_noch_zij krijgt aangereikt. (Is dat correct genoeg? )

Het zegt níets over het spel an sich.

Remise is niet het probleem van de 'moderate' dammer. Het is uitsluitend een probleem van de hele goeie spelers.
Bij schooldammen eindigt vrijwel elke partij in een overwinning.
Op onze clubavond eindigen veel partijen in een overwinning.
In de Provinciale competitie eindigen veel partijen in een overwinning.
Niet alle. Maar in het fenomeen "gelijkspel" staan we niet alleen.

TAFELTENNIS - De mannen van Wanzl Belcrum hebben het tweede duel van het seizoen gelijkgespeeld bij SVE, 5-5.

VOETBAL:
- Johan Cruijff heeft met een gelijkspel tegen Nigeria afscheid genomen als bondscoach van Catalonië.
- Rommelig gelijkspel tussen Heracles Almelo en Excelsior.
- RKC en NAC Breda schieten niet veel op met gelijkspel.

JUDO en KARATE: "hikiwake"

SPELTHEORIE:
In een symmetrisch spel is de beloning van de speler enkel afhankelijk van zijn strategie ten opzichte van de strategieën van de medespeler(s) en niet van zijn rol of positie in het spel. De meeste bordspellen zijn symmetrisch.
Tja, dan kán het voorkomen dat je niet kunt winnen. En de ander ook niet.

Inderdaad een eeuwige discussie.
Toch maar weer even een oud argument van tafel halen.

Je bent goed in voorbeelden.
Kun je ook een voorbeeld noemen van een andere sport waar de top-zes of top-tien van de ranglijst onderling minimaal 90% remise/gelijk speelt?
In dammen zijn deze voorbeelden in overvloed te vinden. En jij vindt dat acceptabel?

[Paul van de Veen]

Inderdaad een eeuwige discussie. Toch maar weer even een oud argument van tafel halen.
Je bent goed in voorbeelden.
Kun je ook een voorbeeld noemen van een andere sport waar de top-zes of top-tien van de ranglijst minimaal 90% remise/gelijk speelt?
In dammen zijn deze voorbeelden in overvloed te vinden. En jij vindt dat acceptabel?

Waarom weer dat Calimero denken? Onze sport is behoorlijk uniek. (Op schaken na) Be proud to be different.
Twee kerels gaan tegen elkaar vechten voor 100 miljoen dollar en remise is niet mogelijk. Eén van de twee kan wegens bloedverlies en zo niet langer doorvechten en verliest. Geweldig. Wat een sport.
Maar het werd géén remise.

Wat ik wel/niet acceptabel vindt is de uitkomst van allerlei rationele, irrationele en morele (en immorele) overwegingen.
Ik denk niet dat iemand/jij daarin werkelijk geïnteresseerd is.
Waar het mij om gaat is dat ledenwinst niets te maken heeft met remises tussen toppers.
Ik probeer geen toppers voor het spel te winnen, die zijn al gewonnen (of verloren, het is maar wie en hoe je het bekijkt).
Ik zoek nieuwkomers. B.v. onder schooljeugd. Of onder 'huisdammers'. Of onder "senioren". Of onder "allochtonen". Whatever.
En juist daar speelt dat vermeende "remisespook" totaal niet. Wat toppers doen speelt geen grote rol want zoals m.i. terecht gesteld hebben topsport en breedtesport niet als vanzelf een verbinding.
Remise is een logisch resultaat van een symmetrisch spel waarbij beiden hun kennis en kunde in de strijd gooien. En als je dat binnen zekere grenzen perfect doet is remise het onvermijdelijke resultaat. Maar perfect spelen is voor velen een utopie. Dat computerprogramma's het wel kunnen zegt mij niets. Er zijn heel veel dingen die een computer beter kan.
Perfect spel leidt tot een soort wapenstilstand in de slotstand.
Maar als je zelf achter dat bord zit geeft het damspel veel voldoening. En dat moeten we beter uitleggen.

[Blind_Curve]

Het is wat mij betreft een misvatting dat het remise probleem alleen in de top speelt. Kinderen begrijpen het niet dat ze gelijk spelen als ze 2 dammen meer hebben. Huisdammers zijn in de regel volwassenen en kunnen we op de mouw spelden dat remise logisch is. De remises zijn overigens ook niet te versmaden als de jeugd iets ouder is dan 12 jaar. Het fenomeen zit dan ook veel dieper dan alleen bij de top.

Wat niet genoemd wordt, maar wat mij betreft nog veel meer effect heeft op de problematiek is dat negatief spel (lekker de mitrailleur aanzetten) in de meeste gevallen wordt beloond met een punt wanneer dit met een beetje beleid wordt uitgevoerd. Dit is een fundamentele weeffout in het spel op elk niveau.

Wat zou er gebeuren wanneer een speler geen remise kan spelen en dus wel moet spelen voor de winst? De hakjes met een klein nadeel zijn niet meer interessant. Er zal dan echt gedamd moeten worden! Lijkt mij een veel mooiere damwereld als er strijd is op het bord in plaats van planloos gehak.

Dit jaar heb ik weer eens in Nijmegen gespeeld en ik kan het gewoon niet geloven dat er genoeg mensen zitten die een week vakantie opnemen om vervolgens elke schijf over de middenlijn weg te halen als de tegenstander 1 ratingpunt meer heeft. Dit is helaas geen incident, maar werkelijk op alle niveaus en zelfs in de onderlinge competitie...

Laat het duidelijk zijn dat ik niet voor eigen parochie preek aangezien ik met name wordt gewaardeerd, omdat ik goed met de mitrailleur overweg kan..... Dammen kan ik ook niet...

[Fred van Amersfoort]

Ok....en als we nu eens een compromis zoeken. Bijvoorbeeld dat we vanaf nu de remise bij jeugdwedstrijden tot 18 jaar afschaffen......En Blind-Curve....er zijn best elegante manieren om op remise te spelen.....zo weiger ik zelf al te veel te hakken. Maar eenmaal onder druk gaan de hakken wel in het zand. En daar lijkt me niets mis mee. Ik zou ook een pleidooi kunnen houden dat remisestanden ook beloond mogen worden

[Piet Bouma]

Even out of the box. Moeten we gewoon de leuke dingen van het dammen niet laten zien, in plaats van oeverloos te discussiëren over van alles en nog wat?
Ik heb een berichtje op facebook over de simultaan Roel Boomstra (en aankomende simultaans Martijn van IJzendoorn geplaatst.
En ook een fragment (combinatiemogelijkheid Roel Boomstra - Tonny Roeterdink).
Het eerste bericht na 1 uur: 340 bereikte personen.
Het tweede bericht (fragment) na 1 uur: 436 bereikte personen.
Hoeveel leuke fragmenten worden hier nog geplaatst?

Mogelijkheid Roel Boomstra - Tonny Roeterdink na 35....35-40?

[Blind_Curve]

Ok....en als we nu eens een compromis zoeken. Bijvoorbeeld dat we vanaf nu de remise bij jeugdwedstrijden tot 18 jaar afschaffen......En Blind-Curve....er zijn best elegante manieren om op remise te spelen.....zo weiger ik zelf al te veel te hakken. Maar eenmaal onder druk gaan de hakken wel in het zand. En daar lijkt me niets mis mee. Ik zou ook een pleidooi kunnen houden dat remisestanden ook beloond mogen worden

Fred, ik ben het helemaal met je eens dat het erg fraai kan zijn. Het is echter wel zo dat wij als dammers dat alleen begrijpen en daar zijn er steeds minder van.

[Marcel Kosters]

Ha Henk, een mooi post! Dank! En we gaan natuurlijk wat vernieuwends doen met de damsport. Want de tijden staan niet stil. Het wordt nooit meer zoals het geweest is. Laten we vooral vooruit kijken en naar de mogelijkheden die ons geboden worden. Rik Keurentjes c.s. zijn goed bezig om school- en jeugddammen via digitalisering en vernieuwing materiaal grondig te verbeteren. De kunst is om het ook weer over te dragen aan verenigingen en provinciale bonden of andere samenwerkingsverbanden. En er zijn -toch- vele handen, maar die hebben zich nog niet altijd weten te vinden. Een mooie uitdaging voor verenigingen, provinciale bonden en KNDB om dit met elkaar te organiseren. Ik kom graag nog eens een keer bij je op de koffie of andersom1

Altijd welkom Frans! De tijd staat inderdaad niet stil. Afgelopen zondag had ik een etentje met een paar familieleden op de Beestenmarkt. Zij dammen niet, maar zijn altijd wel belangstellend. Zo krijg ik af en toe een publicatie over dammen toegestuurd, uit een regionale krant bijvoorbeeld. Een zwager heeft weleens meegedaan aan de recreantengroep in het Delflandkampioenschap. Deze keer ging het gesprek over de duur van een partij en de rol van de klok. Ik legde uit hoe het Fischersysteem werkt. Dit kwam ook al aan de orde bij de burenlunch vorige week. De open blik, de onbevangen belangstelling van niet-dammers ervaar ik als een verademing. Je kunt je waarschijnlijk wel herinneren dat de invoering van het Fischersysteem in de damwereld ook niet zonder slag of stoot ging. Nogal wat dammers waren er - als gewoonlijk - als de kippen bij om de negatieve aspecten te benadrukken, dreigementen om te stoppen met dammen werden ook al weer gehoord.
In Brunssum drie weken geleden vroeg de hoteleigenaar na de eerste dag hoe ik had gespeeld. Remise. Hij bekende vrijwel niets te weten van dammen en wilde weten hoe dat zat. Was er niet altijd een winnaar? Ik legde hem uit dat je al het materiaal van je tegenstander moet veroveren, maar dat dat niet altijd lukt en dat het dan remise is, ongeacht de materiaalverhouding op het bord. Hij dacht een paar seconden na en stelde de vraag 'Wordt het dan niet vaak remise?' Een vraag die ik bevestigend kon beantwoorden. Overigens was het mijn enige remise in dit toernooi..

Ik hoop dat het nieuwe bestuur er in slaagt om eens met een heel nieuwe blik naar de damwereld te kijken. Dat het serieus kennis neemt van de redenen waarom meisjes stoppen met dammen, vriendjes van die meisjes 'wegrennen' (zie interview De Problemist). In dit opzicht stellen de activiteiten van Rik Keurentjes c.s. mij niet helemaal gerust. Hoe denkt Rik bijvoorbeeld over de vrolijke meisjes op een NK, die streng terecht werden gewezen met de boodschap: Niks geen vrolijkheid, keihard trainen, presteren! Over meisjes die op datzelfde NK ontroostbaar waren na een verliespartij.
Ook heb ik het woord 'Aanvalsplannen' voorbij zien komen. Woorden zijn gratis, grote woorden zonder grondige analyse van de oorzaken van het verval boezemen mij weinig vertrouwen in. Die grote woorden dienen meestal om aan een (pijnlijke) analyse te ontsnappen.

Over woorden gesproken. Marcel Kosters zegt op dit forum dat een ideale oplossing voor het remiseprobleem nog niet is gevonden en dat daar eens met een open blik naar gekeken moet worden. Een zeer veelzeggend zinnetje. Ten eerste het woord ideaal. Dit suggereert dat er een soort paradijselijke, utopische oplossing zou zijn. Een valkuil. Dan beland je precies in het soort fundamentalistische discours waarin de damsport uniek is. Uniek in negatieve zin, waardoor elke oplossing wordt geblokkeerd. In werkelijkheid gaat het om een eenvoudige aanpassing van de puntentelling. Maar weer eens een voorbeeld. Sinds enige tijd kent het volleybal twee soorten overwinningen 3-0, 2-1. Die 2-1 is ingevoerd als de wedstrijd pas wordt beslist in de vijfde set. Een ideale oplossing? Welnee, men heeft gewoon bedacht dat die 2-1 sportief gezien aantrekkelijk is wanneer twee teams vrijwel gelijkwaardig zijn. Niks geen fundamentalistisch gedoe over een ideale oplossing. Gewoon een puntentelling die kan worden aangepast als de situatie erom vraagt.

Dan de open blik van Marcel. Dit suggereert dat de damwereld er veertig jaar lang(!!) niet met open blik naar heeft gekeken. Hij heeft gelijk, maar doet de dammers tekort die daar wel met open blik naar hebben gekeken. Al in de jaren tachtig bepleitte Tjalling Goedemoed (veelvoudig Fries kampioen) in het Friesch Dagblad een tussenscore van 1½-½. In de jaren negentig maakte Jannes van der Wal (wereldkampioen, viervoudig Nederlands kampioen) zich sterk voor het Doordammen. Rob Clerc (achtvoudig Nederlands kampioen) heeft jarenlang in zijn rubriek in het AD gepleit voor een andere puntentelling. In 2001 werd in Delft een toptoernooi gespeeld met de telling 4-0, 3-1, 2-2. Alexei Tsjizjov (tienvoudig wereldkampioen) gaf daar zijn visie op een verdergaande ontwikkeling waarbij elk materieel voordeel in de uitslag werd verdisconteerd. Een wel zeer open blik van deze geweldenaar op het dambord.
Hoe zit het dan met de open blik van Marcel zelf? In 2006 sprak de toenmalige KNDB-voorzitter op een remise-NK en zei daar dat remise helemaal niet erg was. Marcel was toen secretaris van de KNDB. Ik mag aannemen dat de voorzitter met instemming van Marcel het KNDB-standpunt vertolkte.
Het gaat mij niet om de persoon van Marcel Kosters, ik hoop dat Marcel dit niet persoonlijk opvat, maar om duidelijk te maken hoe taal in de dambond een rol speelt om de oorzaken van het verval, het onvermogen/onwil om te veranderen worden toegedekt met woorden. Wat zijn 'aanvalsplannen' waard als men dammende meisjes aan het huilen maakt? Hoe waarachtig is het zoeken naar een 'ídeale oplossing' van het remiseprobleem als men remise helemaal niet erg vindt?

In principe is er echt wel belangstelling voor een mooi spel als het dammen, dat is steeds weer mijn ervaring. Het is aan de damwereld om zich grondig te hervormen.

We zijn het eens Henk:

- Recreatief dammen is goed;
- Meer dammende meisjes en vrouwen is goed;
- De remise marge van 95% tussen de absolute top is een probleem;
- De damwereld is gebaat bij een open mind.

Tegelijkertijd lees ik hierboven een verhaal waarin het je enerzijds niet om mijn persoon gaat en waarin je anderzijds de waarachtigheid van mijn woorden in twijfel trekt… Je hangt je betoog op aan een parafrasering van mij en jouw draai daaraan en aan een parafrasering van iemand anders twaalf jaar geleden. Ik hoop dat je zult begrijpen dat een ad lib openingspraatje van de voorzitter tevoren geen vergaderonderwerp is in welke organisatie ook. Niet in 2005 en niet in 2017.

Ik deel ook het punt dat je met je typeringen lijkt te willen maken. Wij dammers mogen meer creatief, met open geest, inlevingsvermogen en ook met minder vooroordeel of veroordeling denken... Wat mij betreft houden we het daar - voor wat betreft persoonlijke typeringen en uitermate slecht gevonden en aan de haren bijgesleepte voorbeelden - bij.

[Piet Bouma]

Even out of the box. Moeten we gewoon de leuke dingen van het dammen niet laten zien, in plaats van oeverloos te discussiëren over van alles en nog wat?
Ik heb een berichtje op facebook over de simultaan Roel Boomstra (en aankomende simultaans Martijn van IJzendoorn geplaatst.
En ook een fragment (combinatiemogelijkheid Roel Boomstra - Tonny Roeterdink).
Het eerste bericht na 1 uur: 340 bereikte personen.
Het tweede bericht (fragment) na 1 uur: 436 bereikte personen.
Hoeveel leuke fragmenten worden hier nog geplaatst?

Mogelijkheid Roel Boomstra - Tonny Roeterdink na 35....35-40?

Om hier even op terug te komen. Nu op facebook:
Berichtje: 675 bereikte personen.
Fragment: 1121(!) bereikte personen.

Dat overtuigd mij in mijn mening dat we veel meer fragmenten (combinaties) van ons spel moeten laten zien.
Ook bijvoorbeeld in weekkrantjes e.d. Een uitspraak: Beelden zeggen meer dan 1000 woorden...